Προ των πυλών -Αντίσταση τώρα!

"Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα
μου τα ’πες με το πρώτο σου το γάλα
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τ’ αρχαία σου στολίδια
και δεν δακρύζεις ποτέ σου, μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς "

Εφτασε λοιπόν η στιγμή που ο καθένας απο εμάς θα ευχόταν να μην έρθει.Οπως δείχνουν τα σημάδια και λενε οι πληροφορίες, πιθανότατα το Σάββατο κιόλας θα ζητηθεί η ενεργοποίηση του μηχανισμού "διάσωσης" της Ελλ.οικονομίας.Του μηχανισμού δηλαδή που με μαθηματική ακρίβεια έχει σαν στόχο το να οδηγήσει την οικονομία στη χρεωκοπία,τους πόρους αυτής της χώρας στα χέρια των μεγάλων πορτοφολιών του πλανήτη κι αυτό το λαό στη βαθύτερη νύχτα τουλάχιστον των τελευταίων 50 χρόνων.
Ειναι πια καθαρό ότι μπήκαμε στη φάση της εφαρμογής του γνωστού πια σχεδίου των πλουσίων του πλανήτη να βυθίζουν τις οικονομίες στό χάος , τους λαούς στην απελπισία για να εμφανίζονται μετά ως σωτήρες αρπάζοντας ότι υπάρχει για ένα κομμάτι ψωμί.Και για όποιον δεν έχει κάτι να δώσει δεν πειράζει.Δέχονται και σκλάβους δηλαδή την εργατική δύναμη του εργαζόμενου κοψοχρονιά για την "ανάκαμψη της οικονομίας " μετά την κρίση
Αυτοί που δανειζουν τους λαούς δεν θέλουν τα χρήματά τους πίσω.Θέλουν τις αξίες που αντιπροσωπεύει το χρήμα!Ας μη γελιόμαστε , αυτή είναι η αλήθεια

Αρχισε λοιπόν ξανά το γνωστό ψαλτήρι."Εφτασε η ώρα να πληρώσουμε", λές κι εμείς χρεωκοπήσαμε τον τόπο, η λες κι η Ελλάδα μόνο έχει χρέος... "δεν δουλεύουμε, δεν παράγουμε..."κλπ.Τους ακούς και νομίζεις ότι οι μόνοι που δουλεύουν σε αυτό τον τόπο είναι οι δημοσιογράφοι των καναλιών.Κι όλοι αυτοί που λιώνουν στα εργοστάσια και στα μαγαζιά χωρίς όρους, απλήρωτοι πολλές φορές η άλλοτε απολυμένοι, τους ακούν και φρικιάζουν.Και μαζί άρχισε και η πλύση εγκεφάλου για να δεχτούμε την αυτοκτονία.Εν χωρώ οι διευθυντές ειδήσεων φωνάζουν:"Είναι ολοφάνερο λένε ότι δεν κινδυνεύουμε από το ΔΝΤ." Αυτοί δεν είδαν τίποτα το κακό στην Αργεντινή, στην Ουγγαρία και τις άλλες χώρες που βούλιαξε στη φτώχεια το ΔΝΤ αρπάζοντας τον πλούτο και τις ελευθερίες τους.Κάπου μάλιστα άκουσα πως πρέπει να είμαστε και ευγνώμονες που δέχονται για άλλη μια φορά να μας σώσουν από την ασωτία μας!
Μας λενε πως εγγυώνται πως δεν θα ζητηθούν μέτρα φέτος.Τον άλλο χρόνο όμως;Σιωπή..
Τραγικές στιγμές ενημέρωσης όταν ο ένας δημοσιογράφος μεγάλου καναλιού σκιαγράφησε τη σκοτεινή φιγούρα του ΔΝΤ για να διακοπεί από τον διευθυντή του που φωνάζοντας του είπε πως αυτά που λέει είναι ανακρίβειες.Και πως το σχέδιο στήριξης απο το ΔΝΤ είναι ξεκάθαρο και συγκεκριμένο.Μάλλον μόνο εμείς διαβάσαμε σε όλα τα ΜΜΕ για την επιστολή του ΥΠΟΙΚ προς ΔΝΤ,ΕΚΤ,ΕΕ που ζητάει διευκρινίσεις.Τόσο ξεκάθαρο...
Μας βομβαρδίζουν κάθε μέρα με παραμύθια περί ανάπτυξης που πρεπει να ξεπεράσει προηγούμενους ρυθμούς, και μάλιστα άμεσα στους επόμενους μήνες, που θα μας βγάλει από την κρίση.Πράγμα που ακούγεται σωστό αν δεν ξέρεις...Όμως ο πρόεδρος του ΔΝΤ είπε πως η μόνη λύση είναι ο αποπληθωρισμός.Και αποπληθωρισμός σημαίνει μια χρονοβόρα διαδικασία που πρώτα βυθίζει στην ύφεση, υποχρεώνει σε μειώσεις μισθών και τιμών και μετά αν ζήσεις μπορεί να δεις "ανάπτυξη", η για την ακρίβεια να την δουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες που θα νοικιάζουν σκλάβους για ένα πιάτο φαί και μόνο τότε θα κάνουν επενδύσεις.Γιατί ως γνωστόν στη διάρκεια της εξέλιξης του αποπληθωρισμού και πριν τον πάτο, όποιος επενδύσει κινδυνεύει με χρεωκοπία.
Μας λένε πως πρέπει τώρα μες τους επόμενους μήνες να κλείσουμε τις τρύπες στα δημοσιονομικά, μόνοι εμείς σε όλο τον κόσμο, και μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία που θα μειώσει χρέος κι έλλειμμα εν μέσω παγκόσμιας κρίσης!!Γιατί βέβαια στην κρίση του '29 καμιά μα καμιά χώρα δεν εφάρμοσε δημοσιονομικά μέτρα.Αντίθετα έριξαν χρήμα στις αγορές, γιατί η ανάπτυξη μόνο με χρήμα και δη κρατικό στην πρώτη φάση μπορεί να γίνει.
Ειναι ξεκάθαρο, είναι ηλίου φαεινότερο πως στόχος τους δεν είναι η διάσωση της χώρας ,αλλά η αργή υποδούλωση της.Είναι λοιπόν ανάγκη εδώ και τώρα ο λαός να σταματήσει να τους πιστεύει και να ξεσηκωθεί.
Απο το δίλημμα ΔΝΤ η ΕΕ, Σκύλα η Χάρυβδη, γκρεμός η ρέμα, διάλεξαν για μας και τον γκρεμό και το ρέμα.Γιατί και στην αγκαλιά του ΔΝΤ μας σπρώχνουν και το όπλο της υποτίμησης δεν διαθέτουμε.
Πρέπει τώρα όλες οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, ξεπερνώντας παλιές συγκρούσεις και κολλήμματα, να καλέσουν το λαό σε αντίσταση χωρίς προηγούμενο! Σε συγκρότηση μετώπου που να δίνει την αισιοδοξία και την πίστη στον πιεσμένο από την κρατική προπαγάνδα εργαζόμενο, πως έχει την δύναμη να πεί όχι στην άλωση της ζωής , της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας του.Πως έχει την δύναμη να πεί όχι στη ληστεία του μέλλοντος του και του αύριο των παιδιών του!Κι ακόμη πιο πέρα, να κάνει αργά και σταθερά τα πρώτα βήματα σε καινούργιους αδοκίμαστους δρόμους.
Και να πει ναι στο αύριο της δημοκρατίας του λαού, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της απελευθέρωσης του ανθρώπου από κάθε είδους απάνθρωπα δεσμά.
Το μέλλον είναι ο δρόμος που θα διαλέξουμε να βαδίσουμε.
Κι έχει ένα μόνο χρώμα , το χρώμα του ξεσηκωμού!
Και ευτυχώς η δυστυχώς δεν έχουμε την πολυτέλεια να αποτύχουμε.

Για ένα πραγματικά ανεξάρτητο ελληνικό κράτος

Κράτος σημαίνει, πρώτα από όλα, εξουσία. Και μάλιστα, συντεταγμένη άσκηση μονοπωλιακής εξουσίας. Η κρατική δράση, είτε για τη συμμόρφωση των πολιτών στους νόμους, είτε εναντίον εξωτερικών κινδύνων, διενεργείται συντεταγμένα, μέσα από τα κρατικά όργανα. Κανένας πολίτης ή τρίτος δεν έχει δικαίωμα στην άσκηση εξουσίας έναντι άλλων, παρά μόνον το κράτος μέσα από τους θεσμούς –  δικαιοσύνη, αστυνομία, στρατό κλπ.
Προϋπόθεση για την εκχώρηση των αποκλειστικών αυτών εξουσιών προς το κράτος από τους πολίτες, είναι η άσκηση της εξουσίας να γίνεται: α) προς το συμφέρον της ολότητας και β) με τρόπο πειστικά δίκαιο. Αν δεν συντρέχουν αυτές οι δύο προϋποθέσεις, η εξουσία του κράτους παύει, ολικά ή μερικά, να είναι νομιμοποιημένη στη συνείδηση των πολιτών. Είναι ακριβώς για αυτό το λόγο που απαιτείται και ουσιαστική (όχι μόνον τυπική) δημοκρατικότητα στη λήψη των αποφάσεων, που εμπεριέχουν άμεσα ή έμμεσα τον κρατικό καταναγκασμό.
Το Μνημόνιο θέτει με ένταση το ερώτημα του αν το ελληνικό κράτος έχει σήμερα το μονοπώλιο της κρατικής εξουσίας στην Ελλάδα, καθώς ένας εξωγενής παράγοντας, η τρόικα, έχει υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τους θεσμούς στη λήψη αποφάσεων.
Αν το καλοσκεφτούμε, όμως, είχε άραγε, πριν το Μνημόνιο, μονοπώλιο στην εξουσία στην Ελλάδα το ελληνικό κράτος; Αποφάσιζε μόνο αυτό, συντεταγμένα και με βάση το συμφέρον της ολότητας και την ειλικρινή βούληση της πλειοψηφίας;
Ποιος ήταν αυτός που αποφάσισε να μην πολεμήσει η Ελλάδα στα ελληνικά χώματα της Κύπρου του 1974; Ποιος αποφάσισε να επιδείξει ψοφοδεϊσμό και υποχωρητικότητα απέναντι στην αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο; Ποιος θεωρεί ότι δικαιούται να εκχωρήσει 3.500 χρόνια ελληνικής ιστορίας της Μακεδονίας στους Σλάβους; Ποιος αποφασίζει με το έτσι θέλω να φύγει η ελληνική σημαία από την ελληνική νησίδα των Ιμίων; Ποιος αποφασίζει να μην αποτρέψει το ελληνικό κράτος αποτελεσματικά στίφη λαθρομεταναστών από το να εισβάλουν στην ελληνική επικράτεια; Ποιος καταργεί με το έτσι θέλω τη δυνατότητα άσκησης κρατικής εξουσίας στο κέντρο της πρωτεύουσας; Ποιος εμποδίζει το ελληνικό κράτος από το να αποτρέψει την καταστροφή της περιουσίας των πολιτών του – που του εκχώρησαν εξουσία, υποτίθεται, για να τους προστατεύει συντεταγμένα! – στη δήθεν εξέγερση του πορτοκαλί «Δεκέμβρη»; Και ποιος αποφασίζει ότι το ελληνικό κράτος δεν θα ασκεί εξουσία στις νησίδες ανομίας που έχει καταντήσει προ πολλού ο χώρος του πανεπιστημιακού «ασύλου»;
Και μόνον η ύπαρξη του περιβόητου πανεπιστημιακού «ασύλου» δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά με την κρατική εξουσία στην Ελλάδα. Το πρόβλημα υπερβαίνει τη σωστή χρήση του μονοπωλίου της κρατικής εξουσίας και την ηθική και πολιτική της νομιμοποίηση. Είναι πρόβλημα ως προς την ίδια την ύπαρξή της.
Η ανυπαρξία κρατικού μονοπωλίου στην εξουσία, είναι φανερό ότι, στη νεοελληνική τουλάχιστον εκδοχή της, οδηγεί αιτιακά στο φαινόμενο να χρησιμοποιείται αυτή όχι προς το συμφέρον της ολότητας και, συνακόλουθα, χωρίς επαρκή ηθική και πολιτική νομιμοποίηση. Αυτό αποδεικνύεται και από τη σκανδαλώδη ασυλία πολλών υπερπρονομιούχων ομάδων, από τους «νταβατζήδες», μέχρι τους βουλευτές και τους ξένους «χορηγούς». Το κράτος-προτεκτοράτο, που γεννήθηκε το 1827 στη ναυμαχία του Ναβαρίνου, ποτέ δεν είχε μονοπώλιο στην εξουσία εντός της ελληνικής επικράτειας, και γι’ αυτό δεν μπόρεσε ποτέ να είναι δίκαιο, ούτε να ασκήσει τα καθήκοντά του υπέρ του συμφέροντος της ολότητας...
Πώς επιτρέψαμε όμως, ως λαός και ως έθνος, να φτάσουν τα πράγματα στο σημείο αυτό;
Η σημαντικότερη αιτία είναι η έλλειψη επαρκούς συνειδητοποίησης από τον ελληνικό λαό ότι είναι αναγκαία η ύπαρξη και η σωστή άσκηση του μονοπωλίου της εξουσίας από το ελληνικό κράτος.
Αν το 1944 πολλοί έβλεπαν στον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ τη δυνατότητα ριζικής ανάταξης της κρατικής εξουσίας υπέρ του συμφέροντος της ολότητας, κάποιοι άλλοι έβλεπαν σε αυτή την προσπάθεια απλώς μια απόπειρα αλλαγής αφεντικού – από την Αγγλία στην ΕΣΣΔ. Δίκιο είχαν τελικά οι δεύτεροι, όμως το σωστό αίτημα το είχαν οι πρώτοι. Η ένταση της διαμάχης των δύο πλευρών δεν επέτρεψε να συνειδητοποιηθεί το λάθος της κάθε πλευράς. Οι μεν νόμιζαν ότι πράγματι μάχονταν για εθνική ανεξαρτησία, οι δε δεν κατάλαβαν την ουσία του αιτήματος.
Αν το 1974 ο λαός ξεγελάστηκε από την ύπουλη προπαγάνδιση της δήθεν «αδυναμίας» της Ελλάδας να αντιμετωπίσει στρατιωτικά την τουρκική εισβολή, σήμερα ωστόσο αποκαλύπτεται ατράνταχτα ότι η Ελλάδα είχε σαφή συνολική στρατιωτική υπεροχή σε όλα τα μέτωπα και θα της ήταν πολύ εύκολο να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Για να συμβεί αυτό, όμως, θα έπρεπε το ελληνικό κράτος να ασκεί μόνο του την εξουσία στην επικράτειά του, και όχι να νοθεύεται το μονοπώλιο από τη βούληση του Αμερικανού επικυρίαρχου.
Σήμερα όμως, οι δικαιολογίες τελειώνουν. Το Μνημόνιο ήρθε πολύ απότομα και πολύ άγαρμπα στη ζωή των Ελλήνων για να γίνει πιστευτό ότι ήταν κάτι δήθεν «αναπόφευκτο» ή «σωτήριο». Ούτε καν οι οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος δεν πείθονται. Η συνειδητοποίηση ότι το παιχνίδι, που παίζεται εις βάρος της χώρας με φαινομενική, μόνον, αφορμή το χρέος και το έλλειμμα είναι στημένοείναι ήδη σήμερα πλειοψηφική, και τείνει να γίνει σαρωτική. Και έτσι, για πρώτη φορά σήμερα, εξαιτίας ακριβώς του Μνημονίου, είναι σε θέση συνειδητοποιήσει ο Έλληνας, πόσο σημαντικό είναι να αποκτήσει, επιτέλους, το δημοκρατικό ελληνικό κράτος πλήρες, ηθικά και πολιτικά νομιμοποιημένο, χρησιμοποιούμενο προς το συμφέρον της ολότητας, συντεταγμένο μονοπώλιο στην κρατική εξουσία. Να αποκτήσει, με άλλα λόγια, το ελληνικό κράτος, πλήρη εθνική και λαϊκή κυριαρχία.
Η ελλιπής υλοποίηση του δημοκρατικού και εθνικού μονοπωλίου της ελληνικής κρατικής εξουσίας, εξηγεί και την υπανάπτυξη κοινωνικών και πνευματικών θεσμών που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την επιβολή του Μνημονίου. Το Μνημόνιο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η εμφανής και απεχθής όψη του ελλιπούς μονοπωλίου εξουσίας που βίωνε σχεδόν αφανώς το ελληνικό κράτος από τη στιγμή της ίδρυσής του.
Το αίτημα για απαλλαγή από το Μνημόνιο έχει λοιπόν κατά βάθος πολύ ευρύτερες και ιστορικότερες διαστάσεις από όσο φαίνεται. Το αίτημα δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η απλή απαλλαγή από το Μνημόνιο, η απλή επιστροφή μας στο καθεστώς πριν από αυτό. Το πραγματικό, βαθύτερο αίτημα είναι η δημιουργία πραγματικά ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, κράτους δηλαδή, που να ενεργεί προς το συμφέρον της ελληνικής μας ολότητας και μόνον. Αυτό που ποτέ δεν έκανε το έρμο το κράτος-προτεκτοράτο που μας προέκυψε μετά το Ναβαρίνο.
Στάδιο πρώτο σε αυτή την προσπάθεια είναι η ανάκτηση του ηθικού μας έναντι των δυναστών της χώρας, η ανάκτηση – απόκτηση εθνικής αυτοπεποίθησης, με ουσιαστική και σε βάθος καταπολέμηση των συμπλεγμάτων εθνικής κατωτερότητας έναντι της προηγμένης ή «προηγμένης» Δύσης, που με έντεχνο τρόπο μάς καλλιεργείται από την πρώτη Άλωση και μετέπειτα. Εκεί ακριβώς είναι που πρέπει να αρνηθούμε τη μομφή έναντι της Ελλάδας ως δήθεν «χρεωκοπημένης χώρας». Όχι γιατί μας αρέσει να έχουμε χρέος και να ζούμε με δανεικά. Αλλά γιατί ο επικοινωνιακός μας βομβαρδισμός με τη δήθεν «αναπόφευκτη» χρεωκοπία δεν είναι παρά η συνέχιση της υποβολής των ίδιων συμπλεγμάτων κατωτερότητας, στα οποία βασίστηκε ηθικά και πολιτικά ο χαρακτήρας του νεοελληνικού κράτους ως προτεκτοράτου.
Μαζί με την εθνική αυτοπεποίθηση και την ανόρθωση του ηθικού μας, πρέπει να πηγαίνει, να συμβαδίζει, η ανόρθωση της ηθικής μας στάθμης ως ατόμων και ως λαού. Διότι, αν η ανόρθωση του ηθικού είναι η προϋπόθεση για την ανάκτηση/απόκτηση του μονοπωλίου της εξουσίας από το ελληνικό κράτος, η ανόρθωση της ξεπεσμένης ηθικής μας είναι η θεμελιώδης προϋπόθεση για τη σωστή χρήση της συντεταγμένης εξουσίας προς το συμφέρον της ολότητας.
Ούτε το ένα ούτε το άλλο ζήτημα είναι βέβαια απλό ή εύκολο. Αυτή τη στιγμή όμως έχουμε το πλεονέκτημα να έχουμε μπροστά μας πολύ συγκεκριμένο στόχο: Την απαλλαγή από το Μνημόνιο. Και ακόμη περισσότερο, πολύ συγκεκριμένο τρόπο για να κάνουμε το πρώτο βήμα: Τη μαζική υπερψήφιση των αντιμνημονιακών δυνάμεων στις περιφερειακές εκλογές. Των πραγματικών αντιμνημονιακών, και όχι των γιαλαντζί, που το μυαλό και η ψυχή τους δεν μπορούν να πάρουν διαζύγιο από το Κόμμα του Μνημονίου. Από το κόμμα στο οποίο χρεώνεται ιστορικά όχι μόνον το Μνημόνιο, αλλά και η σκόπιμη κατασπατάληση, ο σκόπιμος εκφυλισμός της ευκαιρίας πραγματικής εθνικής ανεξαρτησίας που δημιουργήθηκε για τον Ελληνισμό μετά την κυπριακή προδοσία.
Αν όλοι εμείς σήμερα στηρίζουμε με νύχια και με δόντια τον Αντώνη Σαμαρά, το κάνουμε ακριβώς διότι βλέπουμε στο πρόσωπό του έναν έντιμο και δυναμικό άνθρωπο, που μπορεί να διαχειριστεί υπεύθυνα το κρατικό μονοπώλιο της εξουσίας, προς το συμφέρον της ολότητας, νομιμοποιώντας το, ηθικά και πολιτικά, στο σύνολο του ελληνικού λαού.
Αυτό πρέπει να είναι και το βαθύτερο νόημα της «υπέρβασης» που κάποτε επαγγέλθηκε ο Σαμαράς.
Για να φτάσουμε, όμως, εκεί, πρέπει πρώτα το μονοπώλιο στην εξουσία να αποκτηθεί πραγματικά από το ελληνικό κράτος. Να γίνει δηλαδή πραγματικό μονοπώλιο, χωρίς να υπάρχει συνδιαχείριση του κρατικού καταναγκασμού με κανέναν άλλον, ούτε ξένο προστάτη, ούτε Έλληνα «νταβατζή»: Την εξουσία πρέπει να την έχει ακέραια ο ίδιος ο ελληνικός λαός, με κυβέρνηση ταγμένη στην υπεράσπιση των κοινών συμφερόντων όλων μας.
Από αυτή την άποψη, η ψήφος κατά του Μνημονίου αποκτά ιστορικό χαρακτήρα και ιστορική προοπτική.
Και η ευθύνη του κάθε εκλογέα, επίσης.

"Η Ελλάδα είναι μισητή για την αντίσταση που προβάλλει..."

• "Η Ελλάδα τώρα, η Μεγάλη Βρετανία μετά" αναφέρει το Statesman, υπενθυμίζοντας στους βρετανούς πολίτες πως... έρχεται η σειρά τους
• Οι ευρωπαίοι ελπίζουν πως η Ελλάδα θα ανάψει το φυτίλι της αντίστασης απέναντι στην παγκόσμια δικτατορία του κεφαλαίου και της παγκόσμιας ελίτ της Νέας Τάξης

Το περιοδικό New Statesman, στο εξώφυλλο του, καλεί τους Βρετανούς να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδας και να αντισταθούν εκ των προτέρων στο όποιο ενδεχόμενο παρέμβασης του ΔΝΤ στη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας τους.
"Η Ελλάδα είναι ο μικρόκοσμος ενός σύγχρονου πολέμου που μπορεί να μην ονομάζεται ταξικός, αλλά σπέρνει τον πανικό σε όλους τους φορείς του κεφαλαίου...", αναφέρεται σε άρθρο του περιοδικού, με τον τίτλο: "Η κρίση που οδήγησε στη "σωτηρία" της Ελλάδας".
Σε άλλο σημείο ο αρθρογράφος του New Statesman υποστηρίζει ότι"αυτό που συνέβη με την Ελλάδα είναι επικού μεγέθους κλοπή", και εκφράζει την εκτίμηση ότι η χώρα μας είναι μισητή για την αντίσταση που προβάλλει, αναφερόμενος προφανώς στις κοινωνικές αντιδράσεις για τα οικονομικά μέτρα που αποφάσισε η κυβέρνηση σε συμφωνία με την τρόικα, ΔΝΤ, ΕΚΤ και Κομισιόν...
Είναι δεδομένο λοιπόν πως η Ευρώπη και οι λαοί της ελπίζουν στην αντίδραση και στην αντίσταση των Ελλήνων πολιτών που θα δώσουν το έναυσμα για να καταρρεύσει η απόπειρα της παγκόσμιας ελίτ να χειραγωγήσουν ολόκληρους λαούς.Η Ευρώπη κοιτάζει προς την πλευρά της μικρής Ελλάδας ελπίζοντας στο πνεύμα και την αγωνιστικότητα των Ελλήνων απέναντι στους μεγάλους επίδοξους δυνάστες.
Ταυτόχρονα, ο εφιάλτης της παγκόσμιας ελίτ δείχνει πως ονομάζεται "ελληνικός λαός" τον οποίο τρέμουν και θα προσπαθήσουν να λυγίσουν και να εξευτελίσουν με κάθε μέσο που διαθέτουν. Και θέλουν να λιώσουν την Ελλάδα σαν παράδειγμα απέναντι σε όλους εκείνους που ευελπιστούν πως η επερχόμενη παγκόσμια κυβέρνηση (δικτατορία) έχει τρωτά σημεία και είναι δυνατό να νικηθεί.
Με το βλέμμα, λοιπόν, στραμμένο προς τους έλληνες είναι ολόκληρη η Ευρώπη, γνωρίζοντας πως παρακολουθεί το δράμα ενός λαού και τον αγώνα ενός σύγχρονου Δαυίδ απέναντι στον φοβερό και τρομερό Γολιάθ..., ο οποίος τρέμει και μόνο στη σκέψη πως ο Δαυίδ μπορεί να αποφασίσει να σηκώσει το βλέμμα του και να τον τσακίσει ξανά και ξανά, μετατρέποντας το θήραμα σε κυνηγό και τον κυνηγό σε τρομαγμένο ψοφίμι που θα τρέχει να σωθεί όπου και όπως μπορεί...
Για όσους ακόμη δεν το έχουν κατανοήσει, η χώρα μας έχει καταστεί ένα τεράστιο πεδίο μάχης και επίδειξης δύναμης, με μοναδικό σκοπό να εξολοθρεύσουν τους έλληνες για να φοβίσουν ολόκληρο τον πλανήτη. Και αφού η μοίρα των ελλήνων έχει προκαθοριστεί, μήπως ήρθε η στιγμή να δοθεί αυτός ο νέος υπέρ πάντων αγώνας; Εξάλλου, ο βρεγμένος το νερό δεν το φοβάται... ή όπως μου είπε πρόσφατα ένας καλός φίλος "ο φτωχός δεν φοβάται την πείνα, αλλά ο πλούσιος την τρέμει..."

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΣΥΝΤΟΜΑ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu προειδοποίησε τον Έλληνα πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου σε μια εκτός προγράμματος συνάντηση στην Μόσχα 15 Φεβρουαρίου ότι η Τουρκία σύντομα θα έχει πυρηνικά όπλα , ανέφερε η Τουρκική εφημερίδα ZAMAN.

Σύμφωνα με αυτόν εάν το Ιράν σχεδιάσει την Α-Βόμβα , αυτό θα προκαλέσει ανταγωνισμό εξοπλισμών δίνοντας την δυνατότητα στην Τουρκία να γίνει πυρηνική δύναμη. “Όχι μόνο η Τουρκία αλλά και η Σαουδική Αραβία θα θελήσει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Πιστεύω ότι η Ελλάδα δεν είναι αδιάφορη σε όλες αυτές τις διαδικασίες” είπε ο Netanyahu. O Παπανδρέου έλαβε αυτή την προειδοποίηση πολύ σοβαρά υπόψη του ιδιαίτερα από την άποψη της διμερούς στρατηγικής συνεργασίας η οποία ενισχύθηκε τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα μετά την επιδείνωση των σχέσεών της Ιερουσαλήμ με την Άγκυρα ενημέρωση η IzRus.

O πρώην Γ.Γ. του ΝΑΤΟ George Robertson σε μια έκθεση που έγινε από κέντρο Ευρωπαϊκών εμπειρογνωμόνων για τις μεταρρυθμίσεις (CER) περιέγραψε ότι τα Αμερικάνικά πυρηνικά όπλα είναι στην περιοχή της Τουρκίας στην βάση του Ιντσιρλίκ.

Ερωτήσεις που (δεν) ζητούν απάντηση

Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, 
ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:
Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;
Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;
Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!
Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;
Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;
Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;
Ολόκληρος ο κατάλογος με τα χρέη παγκοσμίως βρίσκεται εδώ:http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt