# SV7BOT Radio Amateur Blog Of Thrace # "ΘΡΑΚΗ Η ΜΕΓΑΛΗ ΓΗ"
Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011
ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΚΤΑΤΩΡ: Aπ΄ όπου πέρασε άφησε στάχτες!! ... Τα παραδείγματα πέντε χωρών που κυριολεκτικά έκαψε το ΔΝΤ
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), είναι ένας διεθνής οργανισμός ο οποίος επιβλέπει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παρακολουθώντας τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα ισοζύγια πληρωμών και προσφέροντας οικονομική και τεχνική βοήθεια όταν του ζητηθεί.
Η βασική αποστολή του ΔΝΤ είναι να παρέχει τεχνική και οικονομική βοήθεια σε χώρες που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Μέλη του ΔΝΤ γίνονται δεκτά μόνο ελεύθερες και κυρίαρχες χώρες. Το 2000 τα μέλη του ΔΝΤ αριθμούσαν 182 (χώρες).
Στα συστήματα παρακολούθησης των οικονομιών, συνεισφέρουν στατιστικά δεδομένα χωρίς να είναι μέλη του ΔΝΤ, οι Παλαιστινιακές Αρχές, το Χονγκ Κονγκ όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την Ευρωζώνη και η Eurostat για όλη την ΕΕ.
Βάσει άγραφου νόμου, ο Διοικητής του ΔΝΤ είναι πάντοτε από την Ευρώπη και ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας από τις Ηνωμένες Πολιτείες
Αντίθετα με ό,τι δηλώνει, το ΔΝΤ, δεν δίνει καμία προτεραιότητα στην πλήρη απασχόληση, είτε πρόκειται για τις αναπτυγμένες χώρες είτε για τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Το ΔΝΤ και οι οδηγίες των εμπειρογνωμόνων του, δεν προέβλεψαν καμία από τις μεγαλύτερες κρίσεις των τελευταίων χρόνων .
Η λίστα των συνεργασιών του ΔΝΤ :
Η χούντα του Βιντέλα στην Αργεντινή, τις στρατιωτικές δικτατορίες στη Βραζιλία, τη Βολιβία, το Σαλβαδόρ, τον δικτάτορα Πινοσέτ στη Χιλή, τον Σουχάρτο στην Ινδονησία, τον Ζαν-Κλοντ Ντιβαλιέ ή αλλιώς Μπέιμπι Ντοκ στην Αϊτή, τον Μομπούτου στο Ζαΐρ, τον δικτάτορα Μάρκος στις Φιλιππίνες, τον Τσαουσέσκου στη Ρουμανία.
Το 1970-1971, το ρατσιστικό καθεστώς του «απαρτχάιντ», στηΝότια Αφρική πούλησε στο ΔΝΤ τεράστιες ποσότητες χρυσού, ενισχύοντας τα αποθέματα του θησαυροφυλακίου σε χρυσό, που σήμερα ξεπερνάνε τους 3.200 τόνους - το μεγαλύτερο απόθεμα σε χρυσό μετά τις ΗΠΑ και τη Γερμανία.
Η Λετονία δέχθηκε οικονομική βοήθεια από το ΔΝΤ τον Δεκέμβριο του 2008. Μέσα σ` αυτό το διάστημα το ΑΕΠ κατέρρευσε κατά 18%, η ανεργία εκτινάχθηκε στο 22,6% (το `07 ήταν μόλις 5,6%), ενώ είναι τέτοια η οργή του κόσμου, που στις σφυγμομετρήσεις για τις επερχόμενες εκλογές κανένα κόμμα δεν συγκεντρώνει το 5% για να μπει στη Βουλή!
«Πουλήσατε την ψυχή μας στο διάβολο!» φώναζαν τα Χριστούγεννα οι λετονοί διαδηλωτές, όπου το ΔΝΤ έχει επιβάλει περικοπές στους δημόσιους υπαλλήλους έως και 60%, σε μισθούς που ήταν ήδη κάτω από 300 ευρώ
Στις Ουκρανία, Ρουμανία και Ουγγαρία με τα γνωστά αποτελέσματα .
Η Παγκόσμια Τράπεζα είναι ένα διεθνές χρηματοπιστωτικό ίδρυμα το οποίο παρέχει οικονομική και τεχνική βοήθεια σε αναπτυσσόμενες χώρες για αναπτυξιακά έργα (π.χ. δρόμοι, γέφυρες, σχολεία) με δεδηλωμένο στόχο τη μείωση της φτώχειας. Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι ο Αμερικανός Ρόμπερτ Ζέλικ από την 1η Ιουλίου του 2007.
Αποτελείται από δύο θεσμούς:
. Παγκόσμια Τράπεζα για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη (IBRD)
.. Διεθνής Αναπτυξιακός Οργανισμός (IDA)
Η IBRD έχει σήμερα 185 κράτη μέλη ενώ ο IDA απαρτίζεται από 168 μέλη .
Κάθε μέλος της IBRD μπορεί να είναι και μέλος ταυτόχρονα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (IMF) .
ΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ !!!
ΟΥΓΓΑΡΙΑΣτην αποκάλυψη ότι θα σταματήσει η οικονομική στήριξη της Ουγγαρίας από το ΔΝΤ, προέβη ο Υπουργός Οικονομικών της χώρας, Gyorgy Matolcsy, με δηλώσεις του σε ραδιόφωνο της Βουδαπέστης.
Ο ισχυρός άνδρας της οικονομίας της Ουγγαρίας μίλησε με βαριές εκφράσεις για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. “Συμπεριφέρονται σαν να κυβερνούν τη χώρα”, τόνισε ο Matolcsy.
17/09/10 - 13:45
«Ούτε το ΔΝΤ ούτε τα χρηματοπιστωτικά όργανα της ΕΕ είναι αφεντικά μας!Δεν είμαστε υποτελείς τους!».
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Η ισχυρή μεσαία τάξη της Αργεντινής, που αποτελούσε τη «ραχοκοκαλιά» της κοινωνίας και της οικονομίας της, σταδιακά διαλύθηκε προς όφελος μίας ολιγάριθμης διεφθαρμένης οικονομικής και πολιτικής ελίτ.
Το 60% του πληθυσμού σε μία δεκαετία βρέθηκε κάτω από το όριο της φτώχειας με το 55% των εργαζομένων να είναι ανασφάλιστοι.
Ο νέος πρόεδρος, Νέστορ Κίρτσνερ, έκανε στάση πληρωμών και δεν αναγνώρισε το χρέος.
Δεν συμπεριέλαβε ούτε ένα νεοφιλελεύθερο οικονομολόγο στο επιτελείο του και απαίτησε από τους δανειστές και το ΔΝΤ τη διαγραφή του ΧΡΕΟΥΣ .
Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, οι δανειστές και το ΔΝΤ διέγραψαν το 75% της οφειλής ( χρέους) και δέχθηκαν την αποπληρωμή των υπολοίπων με προνομιακούς όρους.
Πάλαιψαν και κέρδισαν.
ΜΕΞΙΚΟΗ κρίση του Μεξικού το 1982 υπήρξε καταστρεπτική για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Σήμερα οι συνθήκες ευνοούν πολύ περισσότερο την εξάπλωση των κρίσεων από τη στιγμή που αυτές θα ξεσπάσουν.
H Μεξικάνικη οικονομία αρχικά συρρικνώθηκε βλέποντας το ΑΕΠ να μειώνεται κατά 6.2 % το 1995 .
ΤΟΥΡΚΙΑΗ οικονομική κρίση της Τουρκίας
Το 2001, η Τουρκία ήταν στα πρόθυρα οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης.
Για να αντιμετωπίσει την κρίση, η τότε κυβέρνηση Έτσεβιτ μετακάλεσε τον επιφανή οικονομολόγο Κεμάλ Ντερβίς από την Παγκόσμια Τράπεζα και του ανέθεσε το υπουργείο οικονομικών της Τουρκίας .
Η «ανάσταση» της Τουρκικής οικονομίας, επετεύχθη κυρίως, των βαθύτατων δομικών αλλαγών που ξεκίνησε ο Κεμάλ Ντερβίς και συνέχισαν οι δύο κυβερνήσεις του ΑΚΡ.
Στο κέντρο του πακέτου σταθεροποίησης ήταν η περικοπή των κρατικών δαπανών, το πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, η μείωση των εταιρικών φόρων και αύξηση μιας σειράς άλλων, η αναμόρφωση της γραφειοκρατίας προς την κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των ξένων επενδύσεων και η ιδιωτικοποίηση των σημαντικότερων κρατικών επιχειρήσεων.
Η Τουρκία, που είχε λάβει οικονομική βοήθεια στην κρίση του 2000, διαπραγματεύεται νέο δάνειο από το ΔΝΤ - αν και, παρόλο που ακολούθησε τις οδηγίες του, δεν έχει ανακάμψει από την οικονομική κρίση..."
Ωστόσο η ουσία είναι ότι μια χώρα σαν την Τουρκία, με τη γεωπολιτική θέση και τον ρόλο που έχει, δεν την αφήνεις να καταρρεύσει τόσο εύκολα, δηλώνουν αμερικανοί παράγοντες .
Καθοριστική για αυτό ήταν η παρουσία στη θέση του υπουργού Οικονομίας ενός πρώην στελέχους της Παγκόσμιας Τράπεζας («αδελφού» οργανισμού του ΔΝΤ), του κ. Κεμάλ Ντερβίς.
Ο πρωθυπουργός Έρντογάν δηλώνει πως η Τουρκία «μπορεί πια να προχωρήσει μόνη της και δε χρειάζεται δάνεια – δεκανίκια»
Η Τουρκία εμφανίζεται αποφασισμένη να διεκδικήσει την ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), στηριζόμενη στην ραγδαία αναπτυσσόμενη οικονομία της και στην επιθυμία της να διαδραματίσει αυξημένο ρόλο στη διεθνή σκηνή.2011
Ο τούρκος υπουργός Οικονομικών Μεχμέτ Σιμσέκ δήλωσε
«ήρθε ο καιρός για αλλαγή. Το οικονομικό κέντρο βάρους έχει μετατοπιστεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, προς τα ανατολικά.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν σήμερα μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας οικονομίας και πρέπει να προωθηθεί η εκπροσώπησή τους στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα». 17/05/2011
ΕΛΛΑΣΟ γερμανός υπουργός Οικονομικών δηλώνει ότι ο μόνιμος μηχανισμός διάσωσης που θα διαδεχθεί το ΕFSF το 2013, θα έχει λιγότερους πόρους.
«Θα πρόκειται συνολικά για 190 δισεκατομμύρια ευρώ, για τα οποία θα πρέπει να εγγυηθούμε», διευκρίνισε ο κ. Σόιμπλε.
Η καγκελάριος προειδοποίησε για συζητήσεις που αφορούν ενδεχόμενη πτώχευση της Ελλάδας, επειδή – όπως είπε - υπάρχει μεγάλος κίνδυνος μετάδοσης και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) Φρανκ Βάλτερ Σταϊμάιερ τάσσεται υπέρ της δημιουργίας μιας διαχειριστικής εταιρείας για την ιδιωτικοποίηση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας .
Ο κ. Σταϊνμάιερ εξηγώντας ότι δεν είναι αρκετό να εγκρίνονται διαρκώς νέα πακέτα στήριξης.
«Ένα πρόβλημα είναι ότι οι Έλληνες έχουν δημόσια περιουσία, όμως στην παρούσα φάση μπορούν να την πουλήσουν μόνο σε πολύ χαμηλές τιμές.
Επομένως μια Treuhand (ανεξάρτητη εταιρεία ιδιωτικοποιήσεων ) θα μπορούσε να ιδιωτικοποιήσει την δημόσια περιουσία της Ελλάδος σε διάστημα 10 έως 15 ετών»
Ζαν Κόντ Γιούνκερ: μια “Treuhand” θα σας σώσει !!!
Η Treuhand λοιπόν ήταν αυτή που ανέλαβε την ευθύνη (με το αζημίωτο), να διαχειριστεί πάνω από 8500 κρατικές επιχειρήσεις ,πάνω από 2,5 εκατομμύρια εκτάρια δασών και γεωργικών εκτάσεων , το σύνολο της περιουσίας της Στάζι , του λαϊκού στρατού, χιλιάδες δημόσια κτίρια και πολλά άλλα “ασημικά” της ανατολικής Γερμανίας.
Τα αποτελέσματα αυτής της διαχείρισης εξακολουθούν έως σήμερα να είναι ορατά, η φτώχεια στο μεγαλείο της .
Στήνεται ένα μεγάλο φαγοπότι είς βάρος της περιουσίας του Ελληνικού λαού, χωρίς κάποιος υπεύθυνος ( πρωθυπουργός, υπουργός τών οικονομικών, κτλ ) να μπορεί να μάς απαντήσει. Εμείς δέν μπορούμε να διαχειριστούμε την περιουσία μας ? και ποιός πληρώνει ? Μία χώρα υπό τριπλή κατοχή ( τρόικα ), με την πολιτική της ηγεσία (κυβέρνηση ) να προσπαθεί, ενώ γνώριζε τα πάντα , να εξαπατήσει, να παραπλανήσει τον Ελληνικό λαό και να τον εξαναγκάσει να πληρώσει, ένας θεός ξέρει πόσα, από αυτά που οι ίδιοι κατασπατάλησαν, πλιατσικολογώντας την δημόσια περιουσία του Ελληνικού «κράτους».
Με περίσσιο θράσος δηλώνουν ότι όλα αυτά τα κάνουν για να σώσουν την χώρα και την ίδια στιγμή διορίζουν τους «ημέτερους», κρατούν της πάσης φύσεως απολαβές τους ανέγγιχτες, αθωώνουν τούς υπαίτιους, λες και δεν αποτελούν μέρος αυτού του προβλήματος το οποίο αυτοί δημιούργησαν .
Ποιος εκχώρησε, το δικαίωμα σε ξένους να κυβερνούν τον τόπο;
Ποιος υπέγραψε συμφωνία υποταγής και εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας , σε ξένους;
Ποιος είναι υπεράνω του Συντάγματος και των νόμων του «κράτους»;
Ποιος κατέστησε μια χώρα από κράτος, προτεκτοράτο ;
Ποιος ατιμώρητα δικαιώνει απατεώνες και παράσιτα εις βάρος του Έλληνα πολίτη;
Ποιος αναγόρευσε ξένους, διαχειριστές της περιουσίας των παιδιών μας;
Η βασική αποστολή του ΔΝΤ είναι να παρέχει τεχνική και οικονομική βοήθεια σε χώρες που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Μέλη του ΔΝΤ γίνονται δεκτά μόνο ελεύθερες και κυρίαρχες χώρες. Το 2000 τα μέλη του ΔΝΤ αριθμούσαν 182 (χώρες).
Στα συστήματα παρακολούθησης των οικονομιών, συνεισφέρουν στατιστικά δεδομένα χωρίς να είναι μέλη του ΔΝΤ, οι Παλαιστινιακές Αρχές, το Χονγκ Κονγκ όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την Ευρωζώνη και η Eurostat για όλη την ΕΕ.
Βάσει άγραφου νόμου, ο Διοικητής του ΔΝΤ είναι πάντοτε από την Ευρώπη και ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας από τις Ηνωμένες Πολιτείες
Αντίθετα με ό,τι δηλώνει, το ΔΝΤ, δεν δίνει καμία προτεραιότητα στην πλήρη απασχόληση, είτε πρόκειται για τις αναπτυγμένες χώρες είτε για τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Το ΔΝΤ και οι οδηγίες των εμπειρογνωμόνων του, δεν προέβλεψαν καμία από τις μεγαλύτερες κρίσεις των τελευταίων χρόνων .
Η λίστα των συνεργασιών του ΔΝΤ :
Η χούντα του Βιντέλα στην Αργεντινή, τις στρατιωτικές δικτατορίες στη Βραζιλία, τη Βολιβία, το Σαλβαδόρ, τον δικτάτορα Πινοσέτ στη Χιλή, τον Σουχάρτο στην Ινδονησία, τον Ζαν-Κλοντ Ντιβαλιέ ή αλλιώς Μπέιμπι Ντοκ στην Αϊτή, τον Μομπούτου στο Ζαΐρ, τον δικτάτορα Μάρκος στις Φιλιππίνες, τον Τσαουσέσκου στη Ρουμανία.
Το 1970-1971, το ρατσιστικό καθεστώς του «απαρτχάιντ», στηΝότια Αφρική πούλησε στο ΔΝΤ τεράστιες ποσότητες χρυσού, ενισχύοντας τα αποθέματα του θησαυροφυλακίου σε χρυσό, που σήμερα ξεπερνάνε τους 3.200 τόνους - το μεγαλύτερο απόθεμα σε χρυσό μετά τις ΗΠΑ και τη Γερμανία.
Η Λετονία δέχθηκε οικονομική βοήθεια από το ΔΝΤ τον Δεκέμβριο του 2008. Μέσα σ` αυτό το διάστημα το ΑΕΠ κατέρρευσε κατά 18%, η ανεργία εκτινάχθηκε στο 22,6% (το `07 ήταν μόλις 5,6%), ενώ είναι τέτοια η οργή του κόσμου, που στις σφυγμομετρήσεις για τις επερχόμενες εκλογές κανένα κόμμα δεν συγκεντρώνει το 5% για να μπει στη Βουλή!
«Πουλήσατε την ψυχή μας στο διάβολο!» φώναζαν τα Χριστούγεννα οι λετονοί διαδηλωτές, όπου το ΔΝΤ έχει επιβάλει περικοπές στους δημόσιους υπαλλήλους έως και 60%, σε μισθούς που ήταν ήδη κάτω από 300 ευρώ
Στις Ουκρανία, Ρουμανία και Ουγγαρία με τα γνωστά αποτελέσματα .
Η Παγκόσμια Τράπεζα είναι ένα διεθνές χρηματοπιστωτικό ίδρυμα το οποίο παρέχει οικονομική και τεχνική βοήθεια σε αναπτυσσόμενες χώρες για αναπτυξιακά έργα (π.χ. δρόμοι, γέφυρες, σχολεία) με δεδηλωμένο στόχο τη μείωση της φτώχειας. Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι ο Αμερικανός Ρόμπερτ Ζέλικ από την 1η Ιουλίου του 2007.
Αποτελείται από δύο θεσμούς:
. Παγκόσμια Τράπεζα για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη (IBRD)
.. Διεθνής Αναπτυξιακός Οργανισμός (IDA)
Η IBRD έχει σήμερα 185 κράτη μέλη ενώ ο IDA απαρτίζεται από 168 μέλη .
Κάθε μέλος της IBRD μπορεί να είναι και μέλος ταυτόχρονα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (IMF) .
ΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ !!!
ΟΥΓΓΑΡΙΑΣτην αποκάλυψη ότι θα σταματήσει η οικονομική στήριξη της Ουγγαρίας από το ΔΝΤ, προέβη ο Υπουργός Οικονομικών της χώρας, Gyorgy Matolcsy, με δηλώσεις του σε ραδιόφωνο της Βουδαπέστης.
Ο ισχυρός άνδρας της οικονομίας της Ουγγαρίας μίλησε με βαριές εκφράσεις για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. “Συμπεριφέρονται σαν να κυβερνούν τη χώρα”, τόνισε ο Matolcsy.
17/09/10 - 13:45
«Ούτε το ΔΝΤ ούτε τα χρηματοπιστωτικά όργανα της ΕΕ είναι αφεντικά μας!Δεν είμαστε υποτελείς τους!».
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Η ισχυρή μεσαία τάξη της Αργεντινής, που αποτελούσε τη «ραχοκοκαλιά» της κοινωνίας και της οικονομίας της, σταδιακά διαλύθηκε προς όφελος μίας ολιγάριθμης διεφθαρμένης οικονομικής και πολιτικής ελίτ.
Το 60% του πληθυσμού σε μία δεκαετία βρέθηκε κάτω από το όριο της φτώχειας με το 55% των εργαζομένων να είναι ανασφάλιστοι.
Ο νέος πρόεδρος, Νέστορ Κίρτσνερ, έκανε στάση πληρωμών και δεν αναγνώρισε το χρέος.
Δεν συμπεριέλαβε ούτε ένα νεοφιλελεύθερο οικονομολόγο στο επιτελείο του και απαίτησε από τους δανειστές και το ΔΝΤ τη διαγραφή του ΧΡΕΟΥΣ .
Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, οι δανειστές και το ΔΝΤ διέγραψαν το 75% της οφειλής ( χρέους) και δέχθηκαν την αποπληρωμή των υπολοίπων με προνομιακούς όρους.
Πάλαιψαν και κέρδισαν.
ΜΕΞΙΚΟΗ κρίση του Μεξικού το 1982 υπήρξε καταστρεπτική για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Σήμερα οι συνθήκες ευνοούν πολύ περισσότερο την εξάπλωση των κρίσεων από τη στιγμή που αυτές θα ξεσπάσουν.
H Μεξικάνικη οικονομία αρχικά συρρικνώθηκε βλέποντας το ΑΕΠ να μειώνεται κατά 6.2 % το 1995 .
ΤΟΥΡΚΙΑΗ οικονομική κρίση της Τουρκίας
Το 2001, η Τουρκία ήταν στα πρόθυρα οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης.
Για να αντιμετωπίσει την κρίση, η τότε κυβέρνηση Έτσεβιτ μετακάλεσε τον επιφανή οικονομολόγο Κεμάλ Ντερβίς από την Παγκόσμια Τράπεζα και του ανέθεσε το υπουργείο οικονομικών της Τουρκίας .
Η «ανάσταση» της Τουρκικής οικονομίας, επετεύχθη κυρίως, των βαθύτατων δομικών αλλαγών που ξεκίνησε ο Κεμάλ Ντερβίς και συνέχισαν οι δύο κυβερνήσεις του ΑΚΡ.
Στο κέντρο του πακέτου σταθεροποίησης ήταν η περικοπή των κρατικών δαπανών, το πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, η μείωση των εταιρικών φόρων και αύξηση μιας σειράς άλλων, η αναμόρφωση της γραφειοκρατίας προς την κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των ξένων επενδύσεων και η ιδιωτικοποίηση των σημαντικότερων κρατικών επιχειρήσεων.
Η Τουρκία, που είχε λάβει οικονομική βοήθεια στην κρίση του 2000, διαπραγματεύεται νέο δάνειο από το ΔΝΤ - αν και, παρόλο που ακολούθησε τις οδηγίες του, δεν έχει ανακάμψει από την οικονομική κρίση..."
Ωστόσο η ουσία είναι ότι μια χώρα σαν την Τουρκία, με τη γεωπολιτική θέση και τον ρόλο που έχει, δεν την αφήνεις να καταρρεύσει τόσο εύκολα, δηλώνουν αμερικανοί παράγοντες .
Καθοριστική για αυτό ήταν η παρουσία στη θέση του υπουργού Οικονομίας ενός πρώην στελέχους της Παγκόσμιας Τράπεζας («αδελφού» οργανισμού του ΔΝΤ), του κ. Κεμάλ Ντερβίς.
Ο πρωθυπουργός Έρντογάν δηλώνει πως η Τουρκία «μπορεί πια να προχωρήσει μόνη της και δε χρειάζεται δάνεια – δεκανίκια»
Η Τουρκία εμφανίζεται αποφασισμένη να διεκδικήσει την ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), στηριζόμενη στην ραγδαία αναπτυσσόμενη οικονομία της και στην επιθυμία της να διαδραματίσει αυξημένο ρόλο στη διεθνή σκηνή.2011
Ο τούρκος υπουργός Οικονομικών Μεχμέτ Σιμσέκ δήλωσε
«ήρθε ο καιρός για αλλαγή. Το οικονομικό κέντρο βάρους έχει μετατοπιστεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, προς τα ανατολικά.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν σήμερα μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας οικονομίας και πρέπει να προωθηθεί η εκπροσώπησή τους στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα». 17/05/2011
ΕΛΛΑΣΟ γερμανός υπουργός Οικονομικών δηλώνει ότι ο μόνιμος μηχανισμός διάσωσης που θα διαδεχθεί το ΕFSF το 2013, θα έχει λιγότερους πόρους.
«Θα πρόκειται συνολικά για 190 δισεκατομμύρια ευρώ, για τα οποία θα πρέπει να εγγυηθούμε», διευκρίνισε ο κ. Σόιμπλε.
Η καγκελάριος προειδοποίησε για συζητήσεις που αφορούν ενδεχόμενη πτώχευση της Ελλάδας, επειδή – όπως είπε - υπάρχει μεγάλος κίνδυνος μετάδοσης και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) Φρανκ Βάλτερ Σταϊμάιερ τάσσεται υπέρ της δημιουργίας μιας διαχειριστικής εταιρείας για την ιδιωτικοποίηση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας .
Ο κ. Σταϊνμάιερ εξηγώντας ότι δεν είναι αρκετό να εγκρίνονται διαρκώς νέα πακέτα στήριξης.
«Ένα πρόβλημα είναι ότι οι Έλληνες έχουν δημόσια περιουσία, όμως στην παρούσα φάση μπορούν να την πουλήσουν μόνο σε πολύ χαμηλές τιμές.
Επομένως μια Treuhand (ανεξάρτητη εταιρεία ιδιωτικοποιήσεων ) θα μπορούσε να ιδιωτικοποιήσει την δημόσια περιουσία της Ελλάδος σε διάστημα 10 έως 15 ετών»
Ζαν Κόντ Γιούνκερ: μια “Treuhand” θα σας σώσει !!!
Η Treuhand λοιπόν ήταν αυτή που ανέλαβε την ευθύνη (με το αζημίωτο), να διαχειριστεί πάνω από 8500 κρατικές επιχειρήσεις ,πάνω από 2,5 εκατομμύρια εκτάρια δασών και γεωργικών εκτάσεων , το σύνολο της περιουσίας της Στάζι , του λαϊκού στρατού, χιλιάδες δημόσια κτίρια και πολλά άλλα “ασημικά” της ανατολικής Γερμανίας.
Τα αποτελέσματα αυτής της διαχείρισης εξακολουθούν έως σήμερα να είναι ορατά, η φτώχεια στο μεγαλείο της .
Στήνεται ένα μεγάλο φαγοπότι είς βάρος της περιουσίας του Ελληνικού λαού, χωρίς κάποιος υπεύθυνος ( πρωθυπουργός, υπουργός τών οικονομικών, κτλ ) να μπορεί να μάς απαντήσει. Εμείς δέν μπορούμε να διαχειριστούμε την περιουσία μας ? και ποιός πληρώνει ? Μία χώρα υπό τριπλή κατοχή ( τρόικα ), με την πολιτική της ηγεσία (κυβέρνηση ) να προσπαθεί, ενώ γνώριζε τα πάντα , να εξαπατήσει, να παραπλανήσει τον Ελληνικό λαό και να τον εξαναγκάσει να πληρώσει, ένας θεός ξέρει πόσα, από αυτά που οι ίδιοι κατασπατάλησαν, πλιατσικολογώντας την δημόσια περιουσία του Ελληνικού «κράτους».
Με περίσσιο θράσος δηλώνουν ότι όλα αυτά τα κάνουν για να σώσουν την χώρα και την ίδια στιγμή διορίζουν τους «ημέτερους», κρατούν της πάσης φύσεως απολαβές τους ανέγγιχτες, αθωώνουν τούς υπαίτιους, λες και δεν αποτελούν μέρος αυτού του προβλήματος το οποίο αυτοί δημιούργησαν .
Ποιος εκχώρησε, το δικαίωμα σε ξένους να κυβερνούν τον τόπο;
Ποιος υπέγραψε συμφωνία υποταγής και εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας , σε ξένους;
Ποιος είναι υπεράνω του Συντάγματος και των νόμων του «κράτους»;
Ποιος κατέστησε μια χώρα από κράτος, προτεκτοράτο ;
Ποιος ατιμώρητα δικαιώνει απατεώνες και παράσιτα εις βάρος του Έλληνα πολίτη;
Ποιος αναγόρευσε ξένους, διαχειριστές της περιουσίας των παιδιών μας;
aegeantimes.gr
Ποιά δύναμη θα συσπειρώσει τους Έλληνες απέναντι στις δυνάμεις κατοχής;
- Για να κατέβει ο πολύς λαός στις συγκεντρώσεις και στις πορείες θα πρέπει να πειστεί πως υπάρχει ένα πολιτικό κίνημα-οργάνωση που να μπορεί να το εμπιστευτεί
Υπάρχει ένα σύνολο εξηγήσεων που προσπαθούν να ερμηνεύσουν το γιατί ο “κόσμος” δεν αντιδράει μαζικά σε αυτή την επίθεση οικονομικής εξαθλίωσης, και έχουν προταθεί σαν τέτοιες ερμηνείες ο ατομισμός και το life-style, η έλλειψη ταξικής συνείδησης, ο φόβος της άγριας καταστολής που είδαμε, η προπαγάνδα των ΜΜΕ, η μοιρολατρεία, κλπ κλπ.
Είμαι βέβαιος πως οι περισσότερες εξηγήσεις ισχύουν. Ομως πέρα από αυτό θα πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη πως από τις πλατείες των Αγανακτισμένων πρέπει να πέρασε συνολικά το 1/3 του εκλογικού σώματος. Που σημαίνει πως εκείνοι που συμφωνούν με τις πλατείες είναι πολύ περισσότεροι και τουλάχιστον πάνω από το μισό του εκλογικού σώματος. Δηλαδή ο “κόσμος” αρχικά ήρθε.
Τι συμβαίνει και “τώρα” δεν έρχονται;
Είμαστε δηλαδή στην ίδια θέση κι εμείς οι Πλαταιείς (λολ) με την θέση στην οποία βρίσκονται τα αριστερά κόμματα. Τα οποία καλούνται να εξηγήσουν γιατί με τόση κοσμοχαλασιά και τέτοια επίθεση σε κατακτήσεις δυο αιώνων των κινημάτων των εργαζομένων, δεν καταφέρνουν ως κόμματα να συσπειρώσουν τον λαό και να κερδίσουν οπαδούς.
Νομίζω λοιπόν πως ενώ ισχύουν οι παραπάνω εξηγήσεις που παρέθεσα για την μη-προσέλευση, υπάρχει ακόμη μία, πολύ σοβαρή, που δεν την λαμβάνουμε υπόψη:
ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΥΜΕ. Οπως ακριβώς δεν πείθουν και τα αριστερά κόμματα.
Δεν πείθουμε οτι μπορούμε να οδηγήσουμε τον λαό οργανωμένα ώστε να αντιμετωπίσει με επιτυχία την επίθεση που δέχεται ΚΑΙ στο οικονομικό πεδίο αλλά ΚΑΙ στο πεδίο της καταστολής (το “στρατιωτικό” σκέλος).
Διότι όταν σε μια πόλη, όπως έγινε στην Θεσσαλονίκη στην ΔΕΘ, γίνεται κατοχή και στρατιωτικός νόμος από μια μεραρχία 6.000 αστυνομικών, ο λαός έχει δίκιο να φοβάται να κατέβει ανοργάνωτος ΕΝΤΕΛΩΣ με τους “Πλαταιείς”. Γνωρίζοντας πως το ΠΑΜΕ και η ΓΣΕΕ, εκείνοι δηλαδή που έχουν μια οργάνωση που θα μπορούσε να “τα βγάλει πέρα” σε τέτοιες περιστάσεις, απλώς θα κάνουν την βόλτα τους και μετά θα εγκαταλείψουν το πεδίο της συγκέντρωσης. Και έτσι όποιος αποφασίσει να “κατεβεί”, θα απομείνει με τους Αγανακτισμένους μεν, ανοργάνωτους σχεδόν εντελώς, πολιτικά (και “στρατιωτικά”) δε.
Διότι δεν βλέπει ο λαός να υπάρχει κάποιου τύπου πολιτική οργάνωση ή κάποιου τύπου περιφρούρηση, στοιχεία που θα εγγυούνταν μια μαγιά εστιών πολιτικής αντίστασης.
Στις πλατείες ΔΕΝ έχουμε (δεν είχαμε καλύτερα, διότι τώρα δεν έχουμε σχεδόν καν πλατείες)
-ούτε πολιτική οργάνωση
-ούτε δημοκρατία
-ούτε πολιτική οργάνωση
-ούτε δημοκρατία
Εκτός κι αν εννοούμε δημοκρατία πως όποιος περνάει από την πλατεία ή κάνει την βόλτα του εκεί κοντά, μπορεί να πάρει μέρος και να ψηφίσει στην συνέλευση. Σαν η συνέλευσή μας να ήταν αντιπρόσωπος μιας οικουμενικότητας. Και όχι μιας ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ.
Εκτός κι αν αγνοούμε πως συνέλευση σημαίνει: πολιτικό σώμα ενός ΓΝΩΣΤΟΥ από τα πριν συνόλου. (Γνωστού με ονόματα, διευθύνσεις και τηλέφωνα. Και ει δυνατόν email, facebook, skype κλπ κλπ διευθύνσεις).
Δεν μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία όταν η συνέλευση δεν έχει κατάλογο μελών. Δεν λειτουργεί έτσι αυτό το μηχανάκι. Θέλει κατάλογο.
Μέσα από μια τέτοια συνέλευση, ουσιαστικά πολιτική οργάνωση, στην οποία θα μπορούσε μεν να πάρει μέρος και να μιλήσει ή να ψηφίσει ο οποιοσδήποτε περαστικός αλλά με συμβουλευτική και όχι αποφασιστική ψήφο, θα είχαμε την δυνατότητα, κλωνοποιόντας την και ανά γειτονιά, να καλούμε τον “κόσμο” (με παπάκια και ντουντούκες και οτι άλλο μέσο σκεφτούμε) για την επόμενη συγκέντρωση-πορεία, έχοντας ουσιαστικά συστήσει μία πολιτική οργάνωση, βγαλμένη από τα σπλάγχνα του λαού, και την οποία θα μπορούσε έτσι να εμπιστευτεί ο λαός, ώστε να τον οδηγήσει στις επερχόμενες συγκρούσεις και να συνταχτεί στις γραμμές της για να πολεμήσει για τα δίκια του.
Οταν οι “Πλαταιείς” αποτελέσουμε πολιτική εναλλακτική ελπίδας, απέναντι στα κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, που όλα είναι οργανωμένα με ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ, ο λαός θα αρχίσει σιγά σιγά να μας εμπιστεύεται.
Τώρα συνεχίζουμε να τον καλούμε σε κάτι εντελώς ανοργάνωτο τη στιγμή που ο εχθρός πυροβολεί με νομοσχέδια και εφαρμόζει στρατιωτικούς νόμους με μεραρχίες.
Τρέμουν βλέποντας το φριχτό τους τέλος να έρχεται…
Βλέποντας το πολιτικό τέλος τους να πλησιάζει, ο Γ. Παπανδρέου και οι συν αυτώ αναζητούν απεγνωσμένα οδό διαφυγής, χωρίς να αποκλείεται πλέον κανένα ενδεχόμενο.
Στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, πλήρης αποσταθεροποίηση, στην κυβέρνηση η διάλυση μεγαλώνει καθημερινά, οι υπουργοί προσπαθούν να νίψουν τας χείρας τους και να φορτώσουν ο ένας μετά τον άλλο τις ευθύνες αλλού, ενώ οι βουλευτές συνειδητοποιούν ότι το εκ του ασφαλούς «αντάρτικο» δεν τους γλιτώνει από την οργή των πολιτών.
Το τοπίο γίνεται πιο σκοτεινό, καθώς την ίδια ώρα φουντώνουν, ύστερα και από τις δηλώσεις Μέρκελ, τα σενάρια γύρω από τη χρεοκοπία της χώρας, με όποιον τρόπο κι αν ονομαστεί, ενώ οι κινητοποιήσεις και οι καταλήψεις υπουργείων επιτείνουν το κλίμα παραλυσίας. Μπροστά σε αυτό το γενικό αδιέξοδο, ο κ. Παπανδρέου συγκαλεί σήμερα «πολεμική σύσκεψη», η οποία ωστόσο δεν θα βρεθεί αντιμέτωπη με τίποτε άλλο παρά μόνο με το χάος που προκάλεσε ο ίδιος.
Ευρισκόμενος, όπως αναφέρουν οι γνωρίζοντες, σε ερειπιώδη ψυχολογική κατάσταση, ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να βρει κάποια προσωπική διέξοδο, δίχως πλέον να απορρίπτει -παρά τις δημόσιες δηλώσεις του- ακόμη και τις εκλογές. Αλλωστε, στα παρασκήνια κυκλοφορούν ήδη διάφορες ημερομηνίες εντός του Νοεμβρίου ή για το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου. Ούτε είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Εσωτερικών Χ. Καστανίδης μίλησε για δημοψήφισμα εντός του 2011, έστω και αν δημοσίως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλ. Μόσιαλος κράτησε αποστάσεις. Επίσης δεν έχουν σταματήσει να διακινούνται τα γνωστά σενάρια περί «συγκυβέρνησης», ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Παπανδρέου, αναζητώντας συνενόχους, ετοιμάζεται να επαναλάβει σήμερα την πρότασή του προς τη Ν.Δ. για «συναίνεση».
Η σύσκεψη θα γίνει με τη σύνθεση της κυβερνητικής επιτροπής και επισήμως θα συζητηθούν οι τρέχουσες οικονομικές εξελίξεις και ο πολιτικός σχεδιασμός για το προσεχές διάστημα. Λόγω της εσωτερικής διάλυσης, πάντως, τα κυβερνητικά στελέχη έχουν κι αυτά αποσυντονιστεί.
Από τη μια το «πρέσινγκ» της τρόικας εφ' όλης της ύλης και από την άλλη τα σενάρια «κουρέματος» και χρεοκοπίας έχουν οδηγήσει τους υπουργούς στην αναζήτηση διάφορων «εναλλακτικών προτάσεων». Δεν είναι λίγοι αυτοί που βλέπουν «πολιτικές εξελίξεις» στο άμεσο μέλλον ή μιλούν για εκλογές, ενώ δηλώσεις με νόημα για έλλειψη αποφάσεων έκανε ο Μ. Χρυσοχοΐδης, διευκρινίζοντας πάντως αργότερα ότι αναφερόταν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Την άποψη περί συγκυβέρνησης φέρεται να επαναφέρει ο Α. Λοβέρδος, με τον Δημ. Ρέππα να την υποστηρίζει αλλά και την Αννα Διαμαντοπούλου να την... καλοβλέπει επίσης.
Εντεινόμενος προβληματισμός επικρατεί και μεταξύ των «πράσινων» βουλευτών, πολλοί εκ των οποίων ετοιμάζονται να ζητήσουν με κείμενό τους εκλογές, ενώ ο Μίμης Ανδρουλάκης ξαναχτύπησε, στρεφόμενος από το ιστολόγιό του κατά «ορισμένων υπουργών που ανοίγουν τυφλά μέτωπα και βάζουν όλο τον κόσμο απέναντί τους».
Περιμένοντας το «μπαμ» της κοινωνίας
«Oι πολιτικές εξελίξεις είναι αναπόφευκτες, αφού τις καθοδηγεί η κρίση». Η δήλωση του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου είναι ενδεικτική της περιδίνησης στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση, όπου η ανεξέλεγκτη κατάσταση γύρω από την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους δημιουργεί συνεχώς νέα δεδομένα.
Όσο περνούν οι μέρες τόσο πληθαίνουν οι φωνές εντός της κυβέρνησης ότι το πράγμα δεν βγαίνει, ενώ οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κραυγάζουν πως δεν μπορούν να «αίρουν τον σταυρό του μαρτυρίου» και ζητούν κάτι να γίνει άμεσα.
Τα ζητήματα που προκύπτουν καθημερινά τίθενται τις τελευταίες ώρες στις συσκέψεις με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, όπου στο τραπέζι κατατίθενται όλες οι απόψεις, ακόμα και η άμεση και απότομη πτώση της κυβέρνησης.
Οι περισσότερες όμως απόψεις συγκλίνουν στο ότι η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει τόσο από «ξαφνικό θάνατο» λόγω της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας, όσο από το «μπαμ της κοινωνίας», όπως εύστοχα φέρεται να είπε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Τα σενάρια διαδέχονται το ένα το άλλο και όλοι πια επενδύουν σε μια θετική έκβαση ως προς τα σενάρια αντιμετώπισης του χρέους στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της 18ης Οκτωβρίου. Οι κολασμένοι μήνες για τους οποίους μίλησε ο Βενιζέλος είναι εδώ, αλλά στην κυβέρνηση έχουν την κρυφή προσδοκία ότι επιτέλους θα υπάρξει ένα σχέδιο επίλυσης του ελληνικού προβλήματος που θα τους δώσει ανάσα.
Ωστόσο οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες εμμένουν ότι το σχέδιο εργασιακής εφεδρείας ουδόλως ικανοποίησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η τρόικα θα επιμείνει τις επόμενες μέρες για πραγματικές απολύσεις εργαζομένων από καταργημένους οργανισμούς του δημόσιου τομέα, όπως και για εκκαθάριση όλων των κενών οργανικών θέσεων άμεσα, ώστε να μην υπάρχει περιθώριο σε περίπτωση νέων περικοπών οργανικών θέσεων δικαστικής προσφυγής απολυμένου υπαλλήλου προβάλλοντας κενές θέσεις στην υπηρεσία του.
Οι δυσκολίες λοιπόν είναι τόσο πολλές και για πολλά κυβερνητικά στελέχη τόσο αξεπέραστες που οι εισηγήσεις αλλά και οι πιέσεις προς τον Γιώργο Παπανδρέου να θέσει και πάλι θέμα συνεργασίας και συνεννόησης με τη Νέα Δημοκρατία είναι κάτι παραπάνω από ασφυκτικές.
Έμπειρα κυβερνητικά στελέχη επιμένουν ότι μπροστά στο ζοφερό αδιέξοδο που έχει μπροστά της η κυβέρνηση ο Παπανδρέου θα πρέπει να θέσει εκ νέου το ζήτημα της εθνικής ενότητας και συναίνεσης, ακόμα κι αν πέσει στο κενό από τη Νέα Δημοκρατία, γιατί θα αποτελεί μια παρακαταθήκη ευθύνης και αναγνώρισης των δυσκολιών, που μπορεί να διασώσει το ΠΑΣΟΚ από μια εκλογική συντριβή σε περίπτωση πτώσης της κυβέρνησης.
Μια ανανεωμένη πρόταση συνεργασίας χωρίς να είναι στο κάδρο οι δύο πολιτικοί αρχηγοί ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αν τεθεί εκ νέου στην παρούσα φάση, μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά στην κοινωνία στην παρούσα φάση, εκτιμούν πολλοί βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Και επισημαίνουν ότι μια τέτοια κίνηση, ακόμα κι αν πέσει στο κενό, ακόμα κι αν γίνει με σοβαρότητα και συγκρότηση, δεν πρόκειται να προκαλέσει μεγαλύτερη ακυβερνησία και ακινησία, αφού έτσι κι αλλιώς, εκτός από τα υπουργεία που έχουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις με την τρόικα, κανείς άλλος δεν δουλεύει…
Η σιωπή Παπανδρέου
Όλα αυτά ο Παπανδρέου τα ακούει, τα διαβάζει, τα μελετάει, αλλά προς το παρόν εμμένει ότι ο στόχος είναι η κυβέρνηση να αποφύγει τα χειρότερα, σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει έδαφος συνεννόησης και επαφής με τα άλλα πολιτικά κόμματα, που βασίζονται στην αποτυχία της κυβέρνησης για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη, αγνοώντας την τύχη της χώρας, όπως συχνά – πυκνά επισημαίνει ο ίδιος στους συνεργάτες του. Ωστόσο υπάρχει ένα νέο στοιχείο που έχει προβληματίσει πολλούς και μάλιστα τους κάνει να σκέφτονται ότι δεν αποκλείεται να πάρει άμεσα κάποια πρωτοβουλία.
Κι αυτό είναι η σιωπή του απέναντι στις ριπές κριτικής που δέχεται κατά πρόσωπο από στελέχη και βουλευτές του, γεγονός που θεωρούνταν περίπου ταμπού μέχρι πρόσφατα.
Οι γλώσσες όλων των βουλευτών έχουν πια λυθεί και κανείς δεν διστάζει να πει δυνατά την άποψή του ή τον πόνο του κι αυτό προβληματίζει έντονα τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, που εκτιμούν ότι όσο «ζορίζει» η κατάσταση τόσο η τροχιά της κυβερνητικής σταθερότητας θα είναι πιο ελλειπτική με σοβαρούς κινδύνους τον πλήρη… εκτροχιασμό της. Τα «φρένα» της πολιτικής επιβίωσης της κυβέρνησης φαίνεται ότι έχουν σπάσει προ καιρού και η επίγνωση αυτή οδηγεί τον Παπανδρέου στη σιωπή. Περισυλλογής ή απόγνωσης;
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη σιωπή του πρωθυπουργού απέναντι στα ομαδικά πυρά των βουλευτών του εναντίον των υπουργών του για λάθη, παραλείψεις, αστοχίες και μεταρρυθμιστική απροθυμία και αγκύλωση, που συνάντησε τις τελευταίες μέρες;
Πώς αλλιώς να κατανοήσει κανείς τη σιωπή του στην παραίνεση να συναντηθεί άμεσα με τον Κώστα Σημίτη, ώστε να λειώσει ο μεταξύ τους πάγος και να αντλήσει από την εμπειρία του και τις διεθνείς επαφές του, όπως του πρότεινε συγκεκριμένος βουλευτής.
Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει την αδυναμία επιχειρημάτων του Γ. Παπανδρέου στη συνεχή παρατήρηση των κυβερνητικών αδυναμιών και την καθυστέρηση στην υλοποίηση των δεσμεύσεων που αφορούν στη φοροδιαφυγή, τις αποκρατικοποιήσεις και τις συγχωνεύσεις.
Καθημερινά ολοένα και περισσότεροι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βγαίνουν δημόσια και ζητάνε κυβέρνηση εθνικής ανάγκης ή συνεργασίας με τα άλλα κόμματα δηλώνοντας ότι δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος και την πίεση να βρίσκονται απέναντι από τις διαθέσεις 11 εκατομμυρίων πολιτών.
Οι… αγανακτισμένοι
Οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού έχουν παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια να τιθασεύσουν την απελπισμένη έκφραση αυτολύπησης των βουλευτών και να μαζεύουν τις εκκλήσεις συγκυβέρνησης. Κι αυτό γιατί αποδεικνύεται ένας μάταιος αγώνας. Επίσης δεν αντιδρούν και στις εσωκομματικές προκλήσεις, αφού ουδείς μπαίνει στον κόπο να απαντήσει στις σκληρές – σκληρότερες και από του ΣΥΡΙΖΑ συχνά – τοποθετήσεις κομματικών στελεχών και κινήσεων, όπως της Αριστερής Πρωτοβουλίας, όπως και στη χτεσινή κοινή επιστολή ενός μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου και δύο του Εθνικού Συμβουλίου, που δηλώνουν ότι δεν αναγνωρίζουν την νομιμοποίηση της κυβέρνησης και την καλούν να καταφύγει σε εκλογές ή δημοψήφισμα.
Το τελευταίο αποτελεί και το ανάχωμα της κυβέρνησης προκειμένου να εκτονώσει την πίεση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Υιοθετώντας πια το δόγμα «ας ψηφίζουν τα μέτρα και ας λένε ό,τι θέλουν» οι συνεργάτες του πρωθυπουργού εκτιμούν ότι ένα δημοψήφισμα εντός του επόμενου τριμήνου μπορεί να αποτελέσει «βαλβίδα εξαέρωσης» της κοινωνικής πίεσης και της έντασης των απεγνωσμένων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που τείνουν να διαδηλώσουν αγανακτισμένοι.
Ο υπουργός Εσωτερικών Χάρης Καστανίδης σε άμεση συνεννόηση με τον πρωθυπουργό ανακοίνωσε χτες από το βήμα της Βουλής ότι οι πολίτες θα κληθούν να απαντήσουν σε ένα ερώτημα θεμελιώδες και ουσιώδες για τη δημοσιονομική πορεία της χώρας. «Η χώρα είναι σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για τη δημοσιονομική της πορεία και ας αναλάβουμε όλοι την ευθύνη να πούμε τι θέλουμε. Να πει κάθε πολίτης τι θέλει και με βάση αυτό να γεννηθούν συγκεκριμένα συμπεράσματα». Μάλιστα ο Καστανίδης δήλωσε ότι δεν είναι αρμόδιος να διατυπώσει το συγκεκριμένο ερώτημα, παρά μόνο το Υπουργικό Συμβούλιο ή τα 2/5 των βουλευτών. Μάλιστα σημείωσε με νόημα ότι «ο ελληνικός λαός, σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, οφείλει να πάρει θέση επί του δημοσιονομικού προβλήματος, μαζί με όλα τα πολιτικά κόμματα και όλους τους οργανωμένους φορείς της κοινωνίας των πολιτών». Το ζήτημα βέβαια είναι αν μπορούν να τεθούν οικονομικές και κυρίως δημοσιονομικές αποφάσεις σε δημοψήφισμα.
Παρότι ο ίδιος από το βήμα της Ολομέλειας δεν έδωσε τον χρόνο διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, μόλις την Τρίτη είχε δηλώσει σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι θα γίνει πριν από το τέλος του 2011. Ο σχεδιασμός που υπάρχει είναι πως με δεδομένο ότι ο προϋπολογισμός θα ψηφιστεί μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου και αν η κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί σε σχέση με την οικονομία, θα υπάρξει χρόνος προετοιμασίας και ενημέρωσης της κοινής γνώμης.
Παρότι και εντός της Κ.Ο. έχουν διατυπωθεί δημόσια αντιρρήσεις για τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας κίνησης, που θα στοιχίσει περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ, και τα κόμματα της αντιπολίτευσης διαφωνούν πλήρως, ο πρωθυπουργός, αν παραμείνει στην κυβέρνηση, είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σ’ αυτή την κίνηση. Μάλιστα στο πλαίσιο αυτό αναμένεται να τεθούν και μια σειρά ζητημάτων που θα αφορούν το πολιτικό και εκλογικό σύστημα της χώρας, αλλά και άλλα θεσμικά ζητήματα για τα οποία το ΠΑΣΟΚ θα δεσμευτεί ότι θα προωθήσει στην επόμενη αναθεώρηση, αν απαιτούνται συνταγματικές αλλαγές.
Με βάση τον σχεδιασμό αυτό, που κατ’ επανάληψη έχει δημοσιεύσει το «Π», το δημοψήφισμα αντιμετωπίζεται ως μια ανάσα ζωής για την κυβέρνηση. Μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε αντίθεση με την πραγματικότητα που αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις είναι πεπεισμένος ότι η κοινωνία είναι πολύ πιο μπροστά από τις πολιτικές ηγεσίες και θέλει μεταρρυθμίσεις και αλλαγές κόντρα στις αντιστάσεις συντεχνιών και κομμάτων.
Σ’ αυτό που δεν απαντά όμως η κυβέρνηση είναι το ρίσκο το δημοψήφισμα να χρησιμοποιηθεί ως μέσο εκτόνωσης των πολιτών εναντίον της, με δεδομένο ότι μοιάζει να έχει πειστεί ότι οι δικές της αδυναμίες, η αναβλητικότητα, η έλλειψη σχεδιασμού και ηγετικού προφίλ οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο και στους συνεχιζόμενους φορολογικούς πνιγμούς, σε τραγική ύφεση, στέγνωσαν την αγορά, διόγκωσαν την ανεργία και προκάλεσαν ακόμα σκληρότερα μέτρα.
Μάλιστα πολιτικοί παρατηρητές επισημαίνουν πώς είναι δυνατόν η κοινωνία να σταθεί στο πλάι μιας κυβέρνησης που την αδειάζουν οι ίδιοι οι βουλευτές της, υιοθετώντας δημόσια την πιο σκληρή κριτική που της επιφυλάσσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα Μέσα Ενημέρωσης.
Βουλευτές εναντίον Πάγκαλου…
Ο Πάγκαλος είναι ο νέος Παπακωνσταντίνου; Το ερώτημα αυτό απασχολεί πολλούς στην κυβέρνηση, αφού κάθε μέρα που περνάει μοιάζει να διαδέχεται τον πρώην υπουργό Οικονομικών και νυν Περιβάλλοντος, που στην προηγούμενη κυβέρνηση όλοι λάτρευαν να στοχοποιούν. Συνεχώς όλο και κάποιο στέλεχος θα βγει να τον κατηγορήσει για πλήρη αποτυχία στον μοναδικό τομέα που είχε υπό την ευθύνη του και αφορούσε στη συγχώνευση και το κλείσιμο μονάδων του Δημοσίου.
Μάλιστα λέγεται ότι στο παρά πέντε αποσοβήθηκε κίνηση 15 τουλάχιστον βουλευτών που με επιστολή τους θα καταφέρονταν εναντίον του για τις επιδόσεις του στο συγκεκριμένο εγχείρημα. Μια τέτοια πρωτοβουλία, αν έβλεπε το φως της δημοσιότητας, θα ισοδυναμούσε με πρόταση μομφής εναντίον του αντιπροέδρου και θα προκαλούσε έντονη κυβερνητική κρίση με απροσδιόριστες διαστάσεις.
Η κυβέρνηση – διά του κυβερνητικού εκπροσώπου – αρνήθηκε να μπει στο παιχνίδι υποστήριξής του απέναντι στις δημόσιες επιθέσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας ένταση στις σχέσεις του με το Μέγαρο Μαξίμου. Ο ίδιος δε, μετά το μπαράζ δηλώσεων βουλευτών, που τον χαρακτήριζαν υπεύθυνο για την εργασιακή εφεδρεία, αφού το εγχείρημα συμμαζέματος του Δημοσίου απέτυχε, πέρασε στην αντεπίθεση με το αίολο και αδύναμο επιχείρημα ότι ο ίδιος συντόνιζε και δεν ενεργούσε, αφού οι υπουργοί έχουν την αρμοδιότητα για τις συγχωνεύσεις. Ο Πάγκαλος δεν έγινε τυχαία στόχος των βουλευτών, αφού με τις κατά καιρούς δηλώσεις του και το περίφημο «μαζί τα φάγαμε» και «τα περί κοπριτών του δημόσιου τομέα» έχει προκαλέσει την κοινωνική μήνι. Έτσι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μοιάζουν να συντονίζονται με το… κοινό περί δικαίου αίσθημα. Ματαίως – όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος – ο αντιπρόεδρος επιχειρεί εσχάτως να αλλάξει ρότα με δηλώσεις ότι ούτε ο ίδιος έχει να πληρώσει το τέλος ακινήτων και έχει εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων. Οι πληροφορίες επιμένουν ότι η ένταση δεν έχει κοπάσει εντός του ΠΑΣΟΚ και το επεισόδιο «βουλευτές εναντίον Πάγκαλου» καλά κρατεί…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)