ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Συγκινητικός Φιλελληνισμός - Γιατί η Ελλάδα; Και γιατί η Ελληνική γλώσσα; (βίντεο)

Ο Pedro Olalla González de la Vega (Οβιέδο, Ισπανία 1966) είναι συγγραφέας,Ελληνιστής, καθηγητής φιλόλογος, μεταφραστής, φωτογράφος και κινηματογραφιστής, και σε αυτούς τους τομείς συνεργάζεται τακτικά με εκδοτικούς οίκους, πανεπιστήμια και πολιτιστικούς φορείς από διάφορες χώρες του κόσμου.

Εδώ και είκοσι οκτώ χρόνια, διατηρεί μια έντονη σχέση με την Ελλάδα και το 1994 μετοίκησε στην Αθήνα με σκοπό να ασχοληθεί με την έρευνα, τη δημιουργία και τη διδασκαλία.

Η κύρια απασχόλησή του είναι η συγγραφή: 27 πρωτότυπα έργα λογοτεχνικού και πολιτιστικού περιεχομένου (βιβλία, σενάρια, οπτικοακουστικό υλικό) σε διάφορες γλώσσες, καθώς και μια μακρά σειρά από δημοσιογραφικά άρθρα και μεταφράσεις Ελλήνων και Ισπανών συγγραφέων. Από το 1994 έως σήμερα, εργάζεται ως καθηγητής στο Instituto Cervantes της Αθήνας και στη Βουλή των Ελλήνων.

Τα τελευταία χρόνια δημοσιεύει τακτικά σε ξένες εφημερίδες άρθρα για την κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα. Το βίντεο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από την ομιλία του στο Σαγούντο της Ισπανίας όπου εναντιώνεται στην κατάργηση τωναρχαίων Ελληνικών στην ισπανική εκπαίδευση.

Η στήριξή του στην Ελλάδα είναι συγκινητική…

Αριστούργημα … Ένας Ισπανός, μας μαθαίνει σε 41 λεπτά ποιοι είμαστε και τι έχουμε κληρονομήσει…

Ανοιχτή επιστολή μιάς ΜΑΝΑΣ πρός τον Πρωθυπουργό της Χώρας.

Δεν πίστευα ποτέ οτι θα χρειαστεί να έρθω στην ανάγκη να σας στείλω σε ενα άψυχο υλικό την πικρία και τον διαμελισμό της ψυχής μου…….

Δεν θα σάς μιλήσω με γλυκά λόγια επειδή απευθύνομαι στον Πρωθυπουργό της Χώρας μου.Θα σας μιλήσω σαν ίσος πρός ίσο γιατί έτσι είμαστε εμείς οι Ελληνες.Δεν κρατάω τα προσχήματα,αντιδρώ και ενίσταμαι σαν πολίτης αυτής της Χώρας.

Έχω το δικαίωμα να σάς κρίνω μιάς και κυβερνάτε τη χώρα μου.Εχω το δικαίωμα να σας υπενθυμίσω οτι εκλεγήκατε για ενα σκοπό.ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΟΥ.Εχω το δικαίωμα να σας πώ οτι με απαγοητεύετε καθημερινά και παίρνετε αποφάσεις που σε λίγο θα αφανίσουν το λαό που (κυβερνάτε). 

Εχετε βάλει πολλούς ενοίκους σε αυτό το μικρό διαμέρισμα και εχει δημιουργηθεί συνοστισμός.Ο καθένας κοιτάει την πάρτι του και δεν συμφωνούν όλοι μαζί για το κοινό συμφέρον επειδή προέρχονται απο άλλα κράτη-άλλα έθιμα-άλλη κουλτούρα-άλλες θρησκευτικές πεποιθήσεις-άλλες σημαίες,άλλου χρώματος……..

Από οτι λοιπόν καταλαβαίνετε η συγκατοίκηση δεν προχωράει και ο ιδιοκτήτης πρέπει και οφείλει να υπερασπιστεί το ακίνητο του!Εσείς δεν είστε ο ιδιοκτήτης,εσείς είστε ο αρχηγός των ιδιοκτητών που οταν λαβαίνετε το ηχηρό μήνυμα τους πρέπει να υπακούσετε και να αναδιοργανωθείτε…….Δεν καταλαβαίνω γιατί αφού ο λαός σας ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ δεν αλλάζετε τακτική που θα σώσει την υποληψή σας!!!!!

Οταν έχετε καλομάθει κάποιους ένοικους και τούς χαρίζατε ενοίκια και τώρα πρέπει να κάνετε έξωση είναι δύσκολο ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΣΑΣ ΛΑΟΥ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΛΟΓΟΔΟΤΕΙΤΕ.Αυτός ο λαός σας έδωσε αυτή τη θέση να διαχειριστείτε την περιουσία του και την κληρονομιά του.Αυτός ο λαός ήθελε να ενισχύσετε την κληρονομιά και (ΟΧΙ ΣΑΝ ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ) να την πουλήσετε ,γιατί αυτό δείχνει αχαριστία στους πατέρες και στις μανάδες πού με αίμα έφτιαξαν και με τσαμπουκά εκράτησαν ψηλά τα φρονήματα των Ελλήνων.

Είμαστε μια χώρα με πολύ μεγάλη Ιστορία και εσείς καλεστήκατε να την αναδείξετε ,όχι να την αφανίσετε……Αυτή η πανέμορφη μικρή χώρα με τους ιδιόμορφους αλλα ζεστούς Έλληνες είναι οτι καλύτερο υπάρχει και ΕΠΡΕΠΕ να έχετε βάλει στοίχημα να γραφτείτε στην ιστορία σαν θεμελιωτής και οχι σαν υπηρέτης ξένων συμφερόντων.

Σας προειδοποίησα οτι θά είμαι σκληρή αλλά εις το όνομα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ αυτή που εσείς ισχυρίζεστε οτι έχουμε οφείλετε να προβληματιστείτε και να αναθεωρήσετε αν δεν είναι τώρα πιά αργά….
Εύχομαι να πονέσατε ή έστω να ενοχληθήκατε όσο πονάω εγώ κάθε μέρα, οσο προβληματίζομαι για τα 3 παιδιά μου και δέν ξέρω άν θα έχω στό τέλος τη τύχη να τούς παραδόσω αυτό που παρέδωσαν σε μένα,(ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ).

Μία τρίτεκνη Μάνα

Βαρουφάκης: Εάν είχα λεφτά θα τα έβαζα σε γερμανική τράπεζα. Δεν θα πετύχει η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών

 Η συμφωνία του Εurogroup επί του κυπριακού ζητήματος έχει και τα θετικά της, ανέφερε ο γνωστός οικονομολόγος, Γιάννης Βαρουφάκης.

Όπως είπε, μιλώντας στην πρωινή ζώνη του ΣΚΑΪ, μετά την πρωτοφανή απόφαση για “κούρεμα” των καταθέσεων στις τράπεζες της Κύπρου, αλλά και τις εισηγήσεις Ντάισελμπλουμ για γενίκευση του υποδείγματος της Κύπρου και σε άλλα  τραπεζικά συστήματα της Ευρώπης, άνοιξε πλέον η συζήτηση ότι ο φορολογούμενος δεν πρέπει να επιβαρύνεται de facto με τη διάσωση τραπεζών υπέρ των καταθετών – και δη των ανασφάλιστων καταθετών, άνω των 100 χιλ. ευρώ.

Αυτό, σημείωσε ο κ. Βαρουφάκης είναι και το θετικό της υπόθεσης, τόνισε όμως ότι οι χώρες και οι τράπεζές τους δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανάλογα δηλ. με το πόσο ισχυρό είναι ένα κράτος και παρέθεσε το παράδειγμα της Ολλανδίας. Όταν κατέρρευσε η τράπεζα SNS Real, δεν κουρεύτηκε καμιά κατάθεση γιατί το δημόσιο δεν ήταν χρεωμένο. Πράγμα που, φυσικά, δεν έγινε στην Κύπρο.

Ερωτηθείς δε, για το τι θα έκανε ο ίδιος τις καταθέσεις του, απάντησε ότι εάν ήταν Ισπανός και είχε 20.000 ευρώ, δεν θα τα κατέθετε στη Bankia, αντιθέτως θα απευθυνόταν στη Φρανκφούρτη.

Παράλληλα, σημείωσε ότι η απόφαση για “κούρεμα” των καταθέσεων αποτελεί την “ταφόπλακα” της τραπεζικής ενοποίησης Ευρώπης.

Εδώ και τρία χρόνια δημιουργούνται συστηματικά συνθήκες αποδόμησης του ευρώ, ανέφερε και σχολίασε ότι η Κύπρος ουσιαστικά δεν είναι στο ευρώ, καθώς, το κυπριακό ευρώ δεν έχει την ίδια δύναμη  με το ελληνικό ή ακόμα περισσότερο με το γερμανικό.

Την ίδια ώρα, ο ευρωπαϊκός  Βορράς δεν χαλαρώνει καθόλου τη στάση του, καθώς ουδείς μιλά πλέον για ευρωομόλογο ή για ενοποίηση τραπεζών, σχέδια στα οποία το Βερολίνο αντιτάχθηκε εξαρχής. Κι αυτό, όπως ανέφερε ο κ. Βαρουφάκης, γιατί η Deutsche Bank είναι σε κακή κατάσταση και με τη δημιουργία ενιαίου τραπεζικού επόπτη αυτό θα γίνει φανερό, κάτι που δεν θέλει φυσικά η γερμανική πλευρά.

Παράλληλα, ο γνωστός οικονομολόγος εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών δεν θα πετύχει και ως εκ τούτου  δεν θα υπάρχει σύστημα τραπεζικής πίστης στην Ελλάδα.  Εάν οι τράπεζες δεν μπορούν να δανείζονται και να δανείζουν, η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να ορθοποδήσει.

Εφρέμ Ίμπαρ: Αδειάζει τον Ερντογάν ο πιο θερμός Ισραηλινός υπέρμαχος

Όταν ένας από τους θερμότερους υποστηρικτές των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία εκφράζει την απαισιοδοξία του για το κατά πόσον ο Ερντογάν θα «τιθασευθεί» εξαιτίας της «απολογίας» των Ισραηλινών για το θέμα του «Μαβί Μαρμαρά», τότε είναι προφανές ότι το κλίμα στις διμερείς σχέσεις παραμένει βαρύ και η καχυποψία για τις εκατέρωθεν προθέσεις κάθε άλλο παρά έχει υποχωρήσει.

Πρόκειται για τον διακεκριμένο ακαδημαϊκό, καθηγητή σπουδών πολιτικής στο πανεπιστήμιο του Μπαρ-Ιλάν, Εφρέμ Ίμπαρ, ο οποίος επίσης είναι διευθυντής του διεθνούς φήμης Κέντρου Στρατηγικών Σπουδών Μπεγκίν-Σαντάτ (BESA), ο οποίος σε παρέμβασή του χαρακτηρίζει την «απολογία» ως «διπλωματικό σφάλμα», τόσο από απόψεως ουσίας, όσο και απόψεως χρονικής επιλογής. Ο καθηγητής εκτιμά ότι οι προσδοκίες εξομάλυνσης ως αποτέλεσμα της απολογίας είναι απλά απατηλές.

Να θυμίσουμε επίσης ότι ο συγκεκριμένος ακαδημαϊκός είναι συγγραφέας ενός σημαντικού και για την Ελλάδα βιβλίου, με τίτλο «Η Εθνική Ασφάλεια των Μικρών Κρατών σε έναν Μεταβαλλόμενο Κόσμο» (The National Security of Small States in a Changing World).

Η συμφωνία δεν συνοδεύεται από μια δέσμευση πλήρους αποκατάστασης των διπλωματικών σχέσεων και δεν θα αποτρέψει τον Ερντογάν να εμπλακεί στη γνωστή του ρητορική εναντίον του Ισραήλ. Η δε πρόθεσή του να επισκεφτεί τη Λωρίδα της Γάζας που ελέγχεται από τη Χαμάς, χαρακτηρίζεται από τον καθηγητή ως «χαστούκι στο πρόσωπο του Ισραήλ και των ΗΠΑ».

Ο Εφρέμ Ίμπαρ ξεκαθαρίζει ότι κεντρικός στόχος της νεο-οθωμανικής εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας είναι να εξασφαλίσει ηγετικό ρόλο στη Μέση Ανατολή και τον ισλαμικό κόσμο, χαρακτηρίζοντας τον Ερντογάν ως «απλά και ξεκάθαρα αντισημίτη». Επαναλαμβάνουμε, ο συγκεκριμένος επιστήμονας ήταν από τους σημαντικότερους υποστηρικτές των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας, καθώς η σχετική φημολογία θέλει το BESA να δεχόταν και σημαντική χρηματοδότηση από την Τουρκία για ερευνητικά προγράμματα. Για του λόγου το αληθές, δείτε τι γράφαμε για τον συγκεκριμένο καθηγητή στις 19/7/2011: http://www.defence-point.gr/news/?p=15570

Η τουρκική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο, συνεχίζει ο Ίμπαρ, συγκρούεται με τα ισραηλινά συμφέροντα και τα σχέδια να εξάγει μέσω της Κύπρου φυσικό αέριο στη «διψασμένη για ενέργεια Ευρώπη» και προειδοποιεί ότι η Τουρκία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ακόμα και στρατιωτική βία για να διασφαλίσει τον ρόλο της στην ενεργειακή αγορά.

Πολύ ενδιαφέρον, ειδικά για την Ελλάδα, έχει άλλη μια παρατήρηση του διακεκριμένου επιστήμονα: Αναφέρει, ότι σημασία έχει και το πως μια περιοχή της οποίας το πρίσμα στις διεθνείς σχέσεις είναι η «πολιτική της ισχύος» (power politics) θα αντιληφθεί την ισραηλινή απολογία, καθώς ίσως κάνει την κυβέρνηση Νετανιάχου να μοιάζει αδύναμη!

«Η αίσθηση αδυναμίας προσκαλεί συνήθως την επιθετικότητα στη σκληρή μας γειτονιά» (perceived weakness usually invites aggression in our tough neighbourhood) είναι η ακριβής έκφραση που χρησιμοποιεί και υπαινίσσεται ότι το Ιράν και η Αίγυπτος θα μπορούσαν ακόμα και να συνεργαστούν με την Άγκυρα στρεφόμενες κατά του Ισραήλ. Η σημασία για την Ελλάδα περιγράφεται από τον αγγλικό όρο… Ας αναρωτηθούμε εάν αυτό που θεωρείται δεδομένο στους κύκλους των ειδικών των διεθνών σχέσεων, ισχύει και για τη χώρα μας κι εάν έχει αναλόγως προσαρμοσμένη την πολιτική της.

Εν κατακλείδι, ο Εφρέμ Ίμπαρ αναγνωρίζει ότι η «απολογία» μπορεί να αποτελεί διπλωματική επιτυχία των ΗΠΑ, την ίδια όμως στιγμή αποκαλύπτει την «επικίνδυνη παρανόηση» της Τουρκίας ως εκπροσώπου του «μετριοπαθούς Ισλάμ», εκτίμηση που είναι «απίστευτα αφελής», για μια Τουρκία που «απομακρύνεται από τη Δύση και τις αξίες της».

Καταλήγει το πολύ ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό άρθρο του λέγοντας ότι «η απολογία της Ιερουσαλήμ μόνο διευρύνει τις φιλοδοξίες της Τουρκίας και αποδυναμώνει την αποτροπή του Ισραήλ».

Για μια στρατηγική αποτροπής της περιθωριοποίησης, όχι αμηχανία

Η ελλαδική κυβέρνηση εξακολουθεί να επιλέγει την προσφιλή μέθοδο των «χαμηλών τόνων» σε μια συγκυρία όπου όλοι οι γεωπολιτικού δρώντες στην περιοχή έχουν «ξεσπαθώσει» και προβαίνουν σε τακτικούς ελιγμούς και στρατηγικές κινήσεις στη «σκακιέρα» της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, με στόχο να πλασαριστούν για το επόμενο «μεγάλο παιχνίδι», αυτό της αξιοποίησης των υδρογονανθράκων, που απειλεί πλέον τον Ελληνισμό να εξελιχθεί σε εφιάλτη, εξαιτίας της τραγικής ανεπάρκειας των πολιτικών της ηγεσιών.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Την ίδια στιγμή, ο χώρος των μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα, συμπεριφερόμενος αυτιστικά, με έναν πρωτοφανούς γελοιότητας τρόπο, έχει διχαστεί, παίρνοντας το μέρος του ενός ή του άλλου, αδυνατώντας να απορροφήσει τα διδάγματα από τις πρόσφατες εμπειρίες, με κορυφαίο το ότι η κάθε χώρα συμπεριφέρεται με γνώμονα αυτό που θεωρεί ως το εθνικό της συμφέρον και όχι με συναισθηματικούς όρους.

Τη σύγχυση στην Ελλάδα λόγω της αποδόμησης των βολικών στερεοτύπων του καθενός, έχουν δημιουργήσει εξελίξεις σε δύο μέτωπα οι οποίες κάθε άλλο παρά αναπάντεχες θα έπρεπε να θεωρηθούν:

Η πρώτη είναι η στάση της Ρωσίας στο ζήτημα της Κύπρου, όπου η Μόσχα δεν έσπευσε όπως πίστευαν πολλοί να «αγοράσει» την Κύπρο και να εκτοπίσει τους υπόλοιπους. Όπως έχουμε εξηγήσει, τέτοια προσδοκία απλώς ήταν εξ αρχής απόλυτα ουτοπική για σειρά λόγων. Η Μόσχα έχει τεράστια συμφέροντα με τη Γερμανία, μέσω της οποία τροφοδοτεί την Ευρώπη με φυσικό αέριο. Επίσης, γνωρίζει πολύ καλά ποια είναι τα όρια της παρέμβασής της στη ΝΑ Μεσόγειο και συμπεριφερόμενη σοφά φροντίζει να μην τα παραβιάζει, αφού υπάρχουν κι άλλα μέτωπα ανοιχτά που άπτονται της ασφάλειάς της, οπότε η αλληλεπίδραση με άλλους γεωπολιτικούς δρώντες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να διαφυλαχθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Μόσχα αδιαφορεί για την Κύπρο, η οποία διατηρεί ακέραια τη σημασία της.

Επαναλαμβάνουμε, καθότι στο πλαίσιο της γνωστής αυτιστικής συμπεριφοράς πολλών, που είτε έχουν τους λόγους τους να συμπεριφέρονται ως… γραφείο Τύπου του Κρεμλίνου είτε απλά είναι περιορισμένης αντίληψης στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, η συμμαχία με τη Γερμανία είναι μεν στρατηγικής διάστασης, η έμμεση συνεργασία όμως – υπό τη μορφή αποφυγής ευθείας εμπλοκής – στη ΝΑ Μεσόγειο, κινείται στο τακτικό επίπεδο.

Προφανώς πρόκειται για τακτική αναδίπλωση και προφανώς δεν πρόκειται να κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα, όταν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών με την καθοδήγηση του Βερολίνου «απαλλοτριώνουν» με κυνισμό χρήματα που ανήκουν σε Ρώσους πολίτες, ασχέτως των σχέσεων που αυτοί διατηρούν με το Κρεμλίνο. Ακόμη κι αν η Μόσχα δεν ενδιαφερόταν για την τύχη τους και να ήθελε να τους καταστρέψει, πάλι θα ήταν αφελές να μην αξιοποιήσει τη συγκυρία και να διαμαρτυρηθεί έντονα προβαίνοντας ακόμα και σε αντίποινα, αφού με τον τρόπο αυτό εμπλουτίζει τη διπλωματική της «φαρέτρα» με επιχειρήματα – μοχλούς πίεσης.

Κατά συνέπεια, η Μόσχα δεν αποχώρησε ηττημένη από τη ΝΑ Μεσόγειο και όσα διαπιστώσαμε στο ζήτημα της Κύπρου αποτέλεσε έναν τακτικό ελιγμό. Απώτερος στόχος είναι να εξασφαλίσει το δικό της μερίδιο όταν θα έρθει η ώρα για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων που θα τροφοδοτήσουν την Ευρώπη για αρκετές δεκαετίες τουλάχιστον, καθώς η ενεργοποίηση αυτών των κοιτασμάτων θα συνεπάγεται αντίστοιχο ποσοστό απωλειών για τη ρωσική οικονομία που σχεδόν μονοπωλεί μέχρι στιγμής την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης.

Η δεύτερη εξέλιξη είναι το περιβόητο τηλέφωνο Νετανιάχου-Ερντογάν, με παρέμβαση Ομπάμα, το οποίο φαινομενικά οδηγεί σε εξομάλυνση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας, οπότε θα επηρεαστεί εκ των πραγμάτων και η ενεργειακή εξίσωση στη ΝΑ Μεσόγειο.

Τα δεδομένα στη Μέση Ανατολή επιβάλλουν μεγάλο κόστος στο εβραϊκό κράτος όταν οι σχέσεις με την Τουρκία δεν είναι τουλάχιστον ελεγχόμενες. Προφανώς, αυτές τις σχέσεις αλλιώς τις βλέπει το Τελ-Αβίβ και αλλιώς η Ουάσιγκτον, άρα διαφορές υπάρχουν και στο πως αντιμετωπίζουν την κατάσταση με τους υδρογονάνθρακες στην περιοχή. Δεν είναι μυστικό ότι τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις αυτές δοκιμάστηκαν έντονα. Παρά τις όποιες διαφορές όμως και οι δυο πλευρές γνωρίζουν ότι θα πορευτούν μαζί.

Και η κατάσταση στην Ελλάδα μας…

Ας δούμε όμως ποια είναι η διάθεση που επικρατεί στην Ελλάδα απέναντι σε αυτές τις δυο εξαιρετικής σημασίας εξελίξεις.

Όσον αφορά στη Ρωσία, για μια ακόμη φορά οι πάντες διχάστηκαν, ξεχνώντας – άραγε το είχαν συνειδητοποιήσει ποτέ; – ότι κανείς δεν χαράσσει την πολιτική του με βάση τα ελληνικά συμφέροντα αλλά με τα δικά του. Η προστασία των ελληνικών συμφερόντων είναι δουλειά των ηγεσιών στην Ελλάδα και στην Κύπρο, οι οποίες κινούνται όμως «στο περίπου» χωρίς να έχουν ξεκάθαρη εικόνα της σημασίας των εξελίξεων και του τι πρέπει να γίνει.

Από τη μία έχουμε τους φωνασκούντες, ότι η Ρωσία εγκατέλειψε και «πρόδωσε» την Κύπρο και από την άλλη τους «απολογητές» που αναζητούν κάποια άλλη τακτική ενέργεια της Μόσχας εναντίον του Βερολίνου για να πανηγυρίσουν, σε ένα αφόρητης ελαφρότητας επικοινωνιακό παιχνίδι επιρροής που κάνει τις πρεσβείες στην Αθήνα να γελάνε με το επίπεδο.

Όσον αφορά τις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, έχουμε αυτούς που λένε «σας τα λέγαμε εμείς ο Εβραίος δεν είναι φίλος και μας πούλησε στην πρώτη ευκαιρία» και βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν στη στρατηγική συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, η απόρριψη της οποίας, εάν δεν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, αποτελούσε ανέκαθεν προϊόν ενός υφέρποντος «ιδεολογικού αντισημιτισμού» εξαιτίας της παραδοσιακής προσκόλλησης της Ελλάδας στον αραβικό παράγοντα.

Προφανώς και στις δύο περιπτώσεις φροντίζουμε να αναδείξουμε το έλλειμμα «κουλτούρας» στα θέματα των διεθνών σχέσεων με τις απίστευτης ελαφρότητας «αναλύσεις» που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας.

Πάμε στη Ρωσία πρώτα. Η χώρα του Βλαντιμίρ Πούτιν ΔΕΝ σκοπεύει να εγκαταλείψει την περιοχή και έχει ήδη σημειώσει μια μεγάλη νίκη κατορθώνοντας να παρεμβληθεί στο «αγγλοσαξονικό μπλοκ» με την υπογραφή συμφωνίας για την εμπορία σημαντικού μέρους των κοιτασμάτων του Ισραήλ.

Ας αναλογιστούμε ότι εάν οι Ρώσοι ήταν φορείς των δικών μας αρνητικών στερεοτυπικών πεποιθήσεων και ήταν προσκολλημένοι στις δεδομένες σχέσεις τους με τους Άραβες, δεν θα είχαν ποτέ καταφέρει να υπογράψουν τέτοια συμφωνία. Άρα, η Μόσχα αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα για την Αθήνα και μόνο από αυτό.

Η υπογραφή της συμφωνίας δεν ενθουσίασε την Ουάσιγκτον, αυτό θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Το Ισραήλ όμως δεν ασχολήθηκε και πολύ με το τι θεωρούν οι ΗΠΑ ως συμφέρον τους (τι προτιμούν) και προχώρησε, δημιουργώντας ένα ωραιότατο τετελεσμένο προς το οποίο οι Αμερικανοί θα υποχρεωθούν να προσαρμοστούν. Άρα κι εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό παράδειγμα – μάθημα που η Αθήνα φαίνεται πως αρνείται να διδαχθεί.

Στο ζήτημα των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας τώρα. Έχουμε εδώ και πολύ καιρό γράψει ότι για το προβλέψιμο μέλλον οι σχέσεις αυτές, ασχέτως της εξομάλυνσης την οποία θεωρούσαμε νομοτελειακή έχοντας γράψει σχετικά σε πλήθος δημοσιευμάτων, δεν θα γίνουν ξανά ότι ήταν στο παρελθόν. Όσοι έχουν καλή γνώση του παρασκηνίου, γνωρίζουν ότι ακόμα και την περίοδο κορύφωσης των διμερών σχέσεων Τούρκων και Ισραηλινών, στο Τελ Αβίβ υπήρχαν πλήθος αξιωματούχων και υπηρεσιών που προειδοποιούσαν για τους κινδύνους και η χώρα διέθετε «Σχέδιο Β’», το οποίο συγκέντρωσε την προσοχή της ηγεσίας όταν στην εξουσία βρέθηκαν οι ισλαμιστές του AKP.

Δεν έχει νόημα να εμβαθύνουμε περισσότερο. Θα περάσουμε στο τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα. Δυστυχώς, η χώρα μας έχει μάθει μόνο να μεμψιμοιρεί και όχι να κινητοποιείται. Αντί λοιπόν να «κλαίμε τη μοίρα μας», οφείλουμε ως κράτος να ανασυνταχθούμε ταχύτατα και να ξεκινήσει ο όποιος πρωθυπουργός σειρά επαφών, αλλά και τον ορισμό μιας μικρής και ευέλικτης ομάδας ειδικών (διπλωμάτες, καθηγητές ενδεχομένως, πολιτικοί κ.λπ.) που θα αναλάβει να εμπλακεί σε στρατηγικές διαβουλεύσεις με όλους τους εμπλεκόμενους, στο πλαίσιο της αναζήτησης των ενεργειών αυτών που θα αποτρέψουν την περιθωριοποίηση της Ελλάδας από τον γεωπολιτικό της χώρο.

Θα κληθούν να βρουν τους τρόπους που θα δέσουν τα ελληνικά συμφέροντα με τα αμερικανικά, τα ρωσικά και τα ισραηλινά, αντί να χαριεντίζονται στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα, αφού πλέον και οι εντελώς αφελείς έχουν κατανοήσει ποιες είναι οι τουρκικές προτεραιότητες και ποιοι οι στόχοι. Και να είναι βέβαιοι ότι όλοι είναι διατεθειμένοι να ακούσουν με ενδιαφέρον όταν αυτός που τους προσεγγίζει λαμβάνει υπόψη τα δικά τους συμφέροντα και έχει να προτείνει λύση αμοιβαία επωφελή, ακριβώς δηλαδή αυτό που κάνει συστηματικά η Τουρκία κι εμείς προτιμούμε να ακούμε όσα ταιριάζουν στα στερεότυπά μας.

Η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελός της εάν κινηθεί ενεργά, τη ρωσική επιθυμία για συμμετοχή στην περιοχή και επιβολής αυτής της παρουσίας στις ΗΠΑ, στη δεδομένη καχυποψία των Ισραηλινών απέναντι στους Τούρκους, την πίεση που ασκείται στους Γερμανούς να εμφανιστούν ότι δεν αδιαφορούν ως ηγέτες της ΕΕ για την ευρωπαϊκή περιφέρεια (τον νότο), την αμερικανική επιθυμία για τον απόλυτο έλεγχο του παιγνίου και ασφαλώς τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου που φοβούνται εύλογα ότι η καταιγίδα πλησιάζει…

Αυτό που δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα, είναι η σημερινή μας τακτική, το να μην φαινόμαστε και να μην ακουγόμαστε πουθενά, μην τυχόν και ενοχληθεί ο κάθε Ερντογάν, τον οποίο έχουμε αφήσει ανεξέλεγκτο να βυσσοδομεί εναντίον των ελληνικών συμφερόντων, περνώντας λόγω της αδράνειας και της φοβίας μας την εικόνα ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στην περιοχή, οπότε εκ των πραγμάτων όλοι φροντίζουν να συζητούν μαζί του. Και φυσικά, για να πετύχει όσα επιδιώκει, προσφέρει απλόχερα ανταλλάγματα προς κάθε κατεύθυνση… Κι εμείς καθόμαστε και τον κοιτάμε παραμυθιαζόμενοι ότι θα βρούμε «λύση» με τον Νταβούτογλου η οποία δεν θα υπονομεύει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα…

Το Καστελόριζο θέλει να "πάρει" η Τουρκία στο "ανατολίτικο παζάρι" με ΗΠΑ-Ισραήλ

 

Το “ανατολίτικο παζάρι” της Τουρκίας με το Ισραήλ θα κρατήσει πολύ, αν και η βιωσιμότητα της “αναγεννημένης” συμμαχίας είναι υπό συζήτηση. Η Άγκυρα θέλει να κερδίσει πολλά και γρήγορα και αυτό ίσως αποδειχτεί αυτοκαταστροφικό. Ελπίζοντας ότι οι συγκυρίες και τα δεδομένα στην περιοχή θα την καθιστούν απαραίτητη σε βάθος χρόνου, ειδικά για την υπόθεση της Συρίας και του Ιράν, η Τουρκία θα “παίξει” δυνατά για να κερδίσει εθνικά. Και τα ενδιαφέροντά της στρέφονται προς το Αιγαίο και την νοτιοαντολική Μεσόγειο. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, το Καστελόριζο.

Το νησί αυτό είναι που “καίει” την Τουρκία. Και τώρα που έλαβε θέση “εκ δεξιών” του Ομπάμα και ισχύ διαπραγμάτευσης με το Ισραήλ, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να πετύχει το στόχο του που δεν είναι άλλος από το να “σβήσει” από το χάρτη το Καστελόριζο. Για να κυριολεκτούμε να “σβήσει” όσα κυριαρχικά δικαιώματα αποκομίζει η Ελλάδα από το νησί.

Το Καστελόριζο αποτελούσε επιχειρησιακό “άγχος” για την στρατιωτική εποχή ακόμη και την περίοδο που ο ελληνο-ισραηλινός άξονας δεν είχε τον “ανταγωνισμό” του τουρκο-ισραηλινού. Κάποιοι υπερβολικοί, άλλοι γραφικοί και κάποιοι άλλοι που είχαν άλλες -επιχειρηματικές- σκέψεις στο μυαλό τους είχαν επαναπαυθεί στην “ισραηλινή στρατιωτική ομπρέλα” που θα μας “προστάτευε” από τους Τούρκους. Γι΄ αυτό και δεν δόθηκε καμία απολύτως σημασία -αν εξαιρέσουμε τους στρατιωτικούς- στα μηνύματα που έφθαναν και έδειχναν καθαρά ότι όσο εμείς …απολαμβάναμε την “ισραηλινή προστασία” που κανείς δεν μας είχε εξασφαλίσει, οι Τούρκοι δούλευαν μεθοδικά και αθόρυβα.

Τώρα υπάρχει μεγάλος προβληματισμός, νευρικότητα αμηχανία και μεγάλη ανησυχία. Η Τουρκία έχει αρχίσει να ανεβάζει τους τόνους για θέματα που έχουν να κάνουν με τις έρευνες αποθεμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στην νοτιοανατολική Μεσόγειο και είναι θέμα χρόνου το ζήτημα του Καστελόριζου να μας απασχολήσει. Κάποιοι που γνωρίζουν εκ των έσω την κατάσταση που επικρατεί δεν μασάνε τα λόγια του λέγοντας “ότι είναι προτιμότερο αυτό το θέμα να τεθεί όσο το δυνατόν πιο σύντομα, όσο είμαστε ακόμη ικανοί να έχουμε ισχυρή ,υπολογίσιμη και αποτρεπτική παρουσία σε όποια αναμέτρηση, θέλουν να μας σύρουν.Όσο η οικονομική κρίση κατατρώει τις “σάρκες” των Ενόπλων Δυνάμεων , τα πράγματα θα χειροτερεύουν”.

Η άποψη έχει λογική αν και θα είναι προτιμότερο να αναζητηθούν εγκαίρως τρόποι και μέθοδοι που θα εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία θα καταλάβει ότι όποια συμμαχία κι αν έχει, όσο “χρήσιμη” κι αν αισθάνεται δεν πρέπει να ξεχνά ότι υπάρχουν κανόνες, δίκαιο και κυρίως “κόκκινες γραμμές”. Το μήνυμα σ΄ όσους μας “πίεζαν” το τελευταίο διάστημα να μην κάνουμε οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια σε θέματα που έχουν να κάνουν με την ΑΟΖ, πρέπει να σταλεί πίσω με την απάντηση ότι “ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται”! Και γι΄ αυτό δεν το ‘χει σε τίποτα να προκαλέσει “φουρτούνα” μεγάλη σε μια περιοχή που όλοι λογικά επιθυμούν “μπουνάτσα”. H απάντηση πρέπει να είναι επαρκώς πειστική.

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ

Τι κρύβει η εκμάθηση τουρκικής γλώσσας στα Ελληνικά σχολεία;

 

Πως είναι δυνατόν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα με πληγές και μαρτυρικές μνήμες από το παρελθόν, να επιτρέπουμε να συμβαίνουν εγκλήματα σαν αυτό που μόνο θυμό μπορεί να προκαλέσει με όποιο επακόλουθο τελικά.

Στην εφημερίδα της κυβέρνησης (αριθμός φύλλου 867, 10 Ιουλίου 2006) ανακοινώνεται η εφαρμογή εκμάθησης Τουρκικής γλώσσας στα Ελληνικά σχολεία και παρουσιάζονται μάλιστα και αναλυτικά οι στόχοι αυτής της απόφασης.

Η εκμάθηση της Τουρκικής γλώσσας ορίζεται για τις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
Και ποιος είναι ο σκοπός άραγε αυτών που τόλμησαν να αποφασίσουν τα Ελληνόπουλα να μαθαίνουν την γλώσσα των Τούρκων στα σχολεία;

Ενδιαφέρθηκαν άραγε με τον ίδιο ζήλο και για την σωστή εκμάθηση της Ελληνικής;

Την ώρα που η Ελλάδα βάλλεται από παντού, την στιγμή που τα Ελληνόπουλα βομβαρδίζονται από ένα λάθος εκπαιδευτικό σύστημα, αντί να βελτιώσουν την καθημερινότητα του μαθητή και να τον βοηθήσουν να μάθει σωστά Ελληνικά, αποφασίζουν να τον κάνουν γνώστη της τουρκικής φιλοσοφίας για να μπορεί να πάρει μέρος σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία όπως αναφέρει η εφημερίδα της κυβέρνησης. 

Κάνουν και οι Τούρκοι το ίδιο; Μαθαίνουν και οι Τούρκοι στα σχολεία τους Ελληνικά στα παιδιά τους;

Η τουρκική βουλή και οι Τούρκοι υπουργοί παιδείας αποφάσισαν και αυτοί, τα παιδιά τους να μάθουν Ελληνικά για να συμμετάσχουν και αυτά σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία;

Διάβασα πολύ προσεκτικά την εφημερίδα της κυβέρνησης. Ξεκάθαρα δεν αναφέρεται η εφαρμογή της αποφάσεως αυτής σε κάποια περιοχή ή νομό. 

Το έχει αφήσει προφανώς αόριστο για κάποιο λόγο. Ισχύει από της δημοσιεύσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως!

Ούτε αναφέρεται ότι η εκμάθηση της Τουρκικής θα είναι προαιρετική.
Εν' τω μεταξύ τα ΜΜΕ όχι μόνο σιωπούν αλλά οι υπεύθυνοι προγράμματος των καναλιών αγοράζουν και προβάλλουν διαρκώς τουρκικές σειρές σκύβοντας πρώτοι το κεφάλι στην τουρκική προπαγάνδα με τις ευλογίες του Ερντογάν ( διαδώστε παντού την τουρκική γλώσσα κουλτούρα και φιλοσοφία ζωής)
Τα κόμματα της Βουλής γιατί το αποσιωπούν;

Μην σας φανεί περίεργο αν σε μερικά χρόνια όλα τα Ελληνόπουλα δεν θα μπορούν να περάσουν στο λύκειο αν δεν γνωρίζουν καλά την Τουρκική!

Πόσο θα μας ξεπουλήσουν πια;

Πριν από καιρό έγινε θέμα για σχόλια το γεγονός με διαφωνίες για το αν η οδηγία έχει να κάνει με τα σχολεία της Ελλάδας ή μόνο με της Θράκης. 

Και ρωτάω αν δηλαδή είχε να κάνει με τα σχολεία μόνο της Θράκης θα ήταν θεμιτό; αποδεκτό;

Η άγνοια επί βασικών εθνικών ζητημάτων, η παντελής ασυνέπεια λόγων και έργων, μα κυρίως η ακαταλληλότητα και η ανικανότητα που χαρακτηρίζουν τους εμπλεκόμενους πολιτικούς με την απόφαση της διδασκαλίας της Τουρκικής γλώσσας στα Ελληνικά Γυμνάσια της Θράκης.

Ποιος τους είπε πως η τουρκική γλώσσα «χωράει» στην εκπαίδευση μέσα στα Ελληνικά σχολεία; 

Ποιος τους «ενημέρωσε» πως με τον τρόπο αυτό μπορούν να ικανοποιήσουν ανάγκες της ακριτικής αυτής περιοχής; 

Ποιος μπορεί, έχοντας σώας τας φρένας, να προώθησε και να στήριξε μία πολιτική απόφαση εκτουρκισμού ενός μέρος του πληθυσμού της χώρας που λέγεται Ελλάδα αν τελικά αναφέρονται μόνο στην Θράκη;

Επειδή η σοβαρότητα έχει απολεσθεί προ καιρού κι επειδή η γνώση είναι προτέρημα των πολιτών και όχι των διερχόμενων πολιτικών, η απόφαση για διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας θα πρέπει να αιτιολογηθεί και μάλιστα σε πανελλαδικό επίπεδο.

Αδιαφορώ για το ποιος ελαφρά τη καρδία εγκαταλείπει την Θράκη και τους Έλληνες που κατοικούν σε αυτήν στις ορέξεις της Τουρκίας. 

Επιθυμώ διακαώς, όμως, να γίνει γνωστός ο ενδοτισμός εκείνων που «αποφασίζουν και διατάσσουν» εις βάρος των πολιτών και της χώρας.

Ποια μπορεί να είναι τα επιχειρήματα μίας τέτοιας μειοδοτικής και εθνικά επικίνδυνης πολιτικής πράξης; 

Ποιες μπορεί να είναι οι θέσεις αυτού του υπουργού, πρωθυπουργού ή δεν ξέρω τίνος άλλου, πολιτικού, που εκθέτει την Θράκη στον τουρκικό επεκτατισμό; 

Πού αποσκοπεί η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα σχολεία (γυμνάσια) μίας Ελληνικής περιοχής; 

Ας πέσουν οι μάσκες και ας δώσουν εξηγήσεις αν άλλο ήθελαν να γράψουν στην εφημερίδα της κυβέρνησης και τελικά άλλο έγραψαν. 

Μέχρι τότε όμως δεν μπορούμε να μην γνωστοποιούμε το θέμα.

Και για την ιστορία, υπουργός παιδείας τον καιρό της απόφασης αυτής ήταν ο κύριος Στυλιανίδης βουλευτής της περιοχής και σημερινός υπουργός εσωτερικών…

Απίστευτο βίντεο ΣΟΚ που θα κάνει πάταγο: Δείτε το πριν απαγορευθεί

 

Από την πείρα μας, σας λέμε ότι θα γίνει σάλος με αυτό το βίντεο, αλλά και θα κατέβει σε λίγες ώρες.
Δείτε το: Τα πήραν στο κρανίο οι κάτοικοι του Αλάν Κογιού και τα έχουν βάλει με τον Μιχαλολιάκο και την Χρυσή Αυγή!!! Στα χέρια τους κρατούν τσεκούρια και πιστόλια... ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ!!! 

Συγκεκριμένα τσιγγάνοι - Ρομά με αρχηγό τον γνωστό δάσκαλο πολεμικών τεχνών Γιάννη Αλεξίου δηλώνουν σφόδρα δυσαρεστημένοι με δηλώσεις μελών του κόμματος περί μη ελληνικότητας των τσιγγάνων και απειλούν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους αν και εφόσον κανείς επιχειρήσει να ενοχλήσει κάποιον δικό τους!!!! 

Επίσημη αντίδραση από το κόμμα της Χρυσής Αυγής δεν είχαμε αλλά θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι θα έχουν να πούνε για την ξαφνική αντίδραση των Κομοτηναίων κατοίκων του Αλάν Κογιού και την δίκαιη απαίτησή τους να μην τους αντιμετωπίζει κανείς ρατσιστικά. Βεβαίως η Χρυσή Αυγή στην περιφέρεια ΑΜΘ και ιδιαίτερα στην Ροδόπη όλοι ξέρουν πως είναι κύριοι σε τέτοια θέματα, μάλιστα χάρη σε αυτούς το κόμμα το τελευταίο διάστημα έχει αρχίσει να ανεβαίνει ακόμη και σε μουσουλμανικούς συνοικισμούς!! 

Μένει μόνο να δούμε πως θα τα καταφέρουν με ...το απόρθητο φρούριο του Αλάν Κογιού που μέχρι σήμερα κανείς πολιτικός από κανένα κόμμα δεν τολμά να πάει χωρίς συνοδεία της αστυνομίας!!! Θα τα βρει η Χρυσή Αυγή με τους περήφανους Ελληνες τσιγγάνους όπως οι ίδιοι δηλώνουν στο Αλάν Κογιού;; Περιμένουμε και μόλις μάθουμε κάτι θα σας ενημερώσουμε!!! 
 

Γιατί η Τουρκία είναι χρήσιμη κι όχι η Ελλάδα;

Εδώ και αρκετούς μήνες οι ΗΠΑ φαίνεται ότι εκπαιδεύουν αντικαθεστωτικούς της Συρίας, στο έδαφος της Ιορδανίας, προκειμένου να ενισχύσουν τις δυνάμεις που πολεμούν κατά του Προέδρου Μπασάρ αλ Άσσαντ. Αυτό ανέφερε το Associated Press επικαλούμενο Αμερικανούς και ξένους αξιωματούχους.

Οι αντάρτες που επιλέχθηκαν προέρχονται από την πλευρά των Σουνιτών και από τις περιοχές/τάξεις των Βεδουίνων, οι οποίοι παλιότερα είχαν υπηρετήσει στον Συριακό Στρατό. Ξεκαθαρίστηκε ότι, κανένας τους δεν αποτελεί μέλος του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, ο οποίος φέρεται να τίθεται ολοένα και περισσότερο υπό την επιρροή των ακραίων ισλαμιστών. Άρα, ένας ακόμα ρόλος των εκπαιδευομένων, όπως αναφέρθηκε, είναι να μειώσουν και την επιρροή των ακραίων στοιχείων, έχοντας πίστη στην κοσμική άποψη περί οργάνωσης του κράτους.

Το πρόγραμμα λέγεται ότι λειτουργεί υπό την επίβλεψη της CIA. Αν και για τις ΗΠΑ οι πηγές αναφέρουν ότι χρησιμοποιούν “μη-θανατηφόρα” μέσα για την ανάμειξή τους στην κρίση, εντούτοις δεν αφέθηκε να εννοηθεί το ίδιο και για τις Βρετανία και Γαλλία, καθώς όπως δήλωσαν οι πηγές, “δεν είναι ξεκάθαρο αν άλλες δυτικές κυβερνήσεις παρέχουν υλικά μέσα ή άμεση στρατιωτική υποστήριξη”.

Οι πηγές του Associated Press προτίμησαν να κρατήσουν την ανωνυμία τους, καθώς οποιεσδήποτε επιπλέον πληροφορίες θα αποκάλυπταν απόρρητα στοιχεία για την δράση της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών. Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ, πάντως, αρνείται την όποια εμπλοκή του σε πρόγραμμα εκπαίδευσης ή παροχή όπλων, έμμεσα ή άμεσα, στους Σύρους αντάρτες. Η CIA αρνήθηκε να κάνει το οποιοδήποτε σχόλιο.

Ωστόσο, η New York Times δημοσίευσε άρθρο με το οποίο η CIA φέρεται να έχει βοηθήσει αραβικές κυβερνήσεις και η Τουρκία από την πλευρά της έχει αυξήσει κάθετα την στρατιωτική βοήθεια προς την αντίσταση στην Συρία, με μυστικές μεταφορές όπλων και εξοπλισμού. Επικαλούμενη στοιχεία μεταφορών και αξιωματούχους σε ξένες χώρες, αναφέρει ότι, οι αερομεταφορές ξεκίνησαν σε μικρή κλίμακα πριν από ένα χρόνο, αλλά επεκτάθηκαν σε πάνω από 160 πτήσεις μεταφορικών αεροσκαφών από ιορδανικά, σαουδαραβικά και καταριανά αεροσκάφη, τα οποία προσγειώνονται σε τουρκικά και ιορδανικά αεροδρόμια.

Γίνεται κατανοητό ότι η Τουρκία, εκτός από μοντέλο πολιτικής κοινωνίας για την Μέση Ανατολή, όπως το οραματίζονται στην Ουάσινγκτων, είναι σε θέση να προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στις ΗΠΑ. Η αντίστοιχα Ελλάδα λειτουργεί σε ένα δικό της σύμπαν, όπου λίγο ή πολύ θεωρεί πως τα προβλήματά της (εξαιρουμένης της οικονομικής κρίσης) είναι τα σημαντικότερα του περιφερειακού συστήματος όπου ζούμε. Η όποια ενασχόληση με εξωτερική πολιτική περιορίζεται στα ελληνοτουρκικά (τα οποία προφανώς και είναι ζητήματα εθνικής ασφάλειας) και ενίοτε σε κάποιο θέμα που προκύπτει κοντά μας.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα είναι από σχεδόν έως εντελώς ανύπαρκτη πολιτικά ή καλύτερα, υπάρχει περιστασιακά. Δεν μπορεί να κατανοήσει ότι απαιτείται συνεχής πολιτική ενασχόλησης με ευρύτερα θέματα στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα. Έχοντας συνεχή παρουσία (με όλους τους δυνατούς τρόπους), μπορεί να είναι σε θέση να παράσχει τις “καλές υπηρεσίες” προς κάθε ενδιαφερόμενο. Η αμοιβή θα είναι η εξαργύρωση του πολιτικού κεφαλαίου σε θέματα που αφορούν τον πυρήνα των συμφερόντων της, όπως είναι για παράδειγμα τα ελληνοτουρκικά. Η αποκλειστική ενασχόληση π.χ. με τα ελληνοτουρκικά ή με άλλα ζητήματα του δικού μας “μικρο-σύμπαντος” δεν προσφέρει και πολλά, όπως έχει αποδειχθεί. Η Ελλάδα, με απλά λόγια, στερείται πολιτικού κεφαλαίου στο διεθνές και περιφερειακό σύστημα, το οποίο κάποια στιγμή να μπορεί να το αξιοποιήσει σε διμερή θέματα.

Τρανή απόδειξη τα όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες. Σε οικονομικό επίπεδο, η κυβέρνηση “φωνασκούσε” τόσο καιρό ότι το πρόβλημα στην Ευρωζώνη είναι πολιτικό. Το ερώτημα είναι τί έκανε τόσο καιρό; Τίποτα. Αν πάλι το ερώτημα τεθεί ορθότερα με τη μορφή “άραγε τί μπορούσε να κάνει;”, η απάντηση είναι πάλι τίποτα. Όταν παρουσιάστηκε το “ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα” στη μορφή του προβλήματος της Κύπρου, πάλι δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα και τότε το αποκάλεσαν “ρεαλισμό”. Όλα οφείλονται στην έλλειψη πολιτικού κεφαλαίου και δυνατότητας διαπραγμάτευσης, παρουσιάζοντας το οποιοδήποτε ψήγμα “αξιόπιστης αποτροπής” (αν και δεν είναι δόκιμος ο όρος, εντούτοις χρησιμοποιείται με την έννοια της παρουσίασης κάποιου στοιχείου εξισορρόπησης). Προεκλογικά και μετεκλογικά, τα “πετρέλαια και φυσικά αέρια” είχαν γίνει “παιχνίδι” ευτελισμού στον αναξιόπιστο πολιτικό λόγο του καθενός.

Αναφέραμε πολλές φορές ότι, τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο τα παρουσιάζουν οι πολιτικοί μας, πως εκτός από πολλά χρόνια στην ανάπτυξη ενός κοιτάσματος, απαιτείται η επίλυση σοβαρότατων πολιτικών ζητημάτων στην χάραξη της ΑΟΖ (που και αυτή κατάντησε διελκυστίνδα ανταγωνισμού υπερπατριωτισμού) και η προσπάθεια αλλαγής μιας κατάστασης την οποία εδραιώσαμε και από δικά μας συνεχόμενα λάθη τα τελευταία 40 χρόνια. Βίαιες αλλαγές από “μικρές” χώρες δεν επιτρέπονται. Ο Πρωθυπουργός παρουσίασε στους Ευρωπαίους το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Ελλάδας ως την “ωραία Ελένη”, για την οποία θα “πολεμήσουν” οι Μεγάλες Δυνάμεις, με τη χώρα να δρέπει τους καρπούς της εξωτερικής της πολιτικής. Μόνο που η κυβέρνηση φάνηκε να μην ήξερε ποτέ πως να χρησιμοποιήσει ένα τέτοιο εργαλείο και κυρίως ποια είναι (“μέχρι που φτάνει”) η αξία του. Όπως αποδείχτηκε, τα “πετρέλαια και τα φυσικά αέρια ή το χρυσάφι…” σου τα παίρνουν όποτε θέλουν οι Μεγάλες Δυνάμεις και όσο πιο “μικρός” είναι κάποιος, τόσο πιο εύκολο είναι. Χαρακτηριστική είναι η στάση των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Γερμανίας και της Ρωσίας.

Εξάλλου δε γίνεται κάθε φορά που γίνεται ένας πόλεμος σε μια Α μικρή χώρα, όλοι οι υποτιθέμενοι ειδικοί να λένε ότι έγινε για να τους πάρει η Χ μεγάλη δύναμη “τα πετρέλαια” ή “το ουράνιο” και όταν θέλουν να πουλήσουν “γεωστρατηγική” και “γεωπολιτική” γνώση… να λένε ότι η Ελλάδα έχει “πετρέλαια” άρα είναι τεράστιος ο ρόλος της. Από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει στις Διεθνείς Σχέσεις ένας φοιτητής είναι τα περί ισχύος και πως να αναλύει τις Διεθνείς Σχέσεις με την χρήση των κατάλληλων εργαλείων και όχι ενός και μόνο εργαλείου θεώρησης. Αλλά είναι εμφανέστατο ότι οι πολιτικές ηγεσίες μας δεν γνωρίζουν τα στοιχειώδη από διεθνείς σχέσεις.

Άρα, επανερχόμενοι στο θέμα μας, καλό θα είναι να αναρωτιόμαστε τί υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει η Ελλάδα για τα συμφέροντα της μία πλευράς ή της άλλης. Ως μικρή δύναμη στο διεθνές σύστημα, αυτός είναι ο ρόλος της κι αυτός είναι ο ρόλος κάθε μικρής δύναμης, είτε μας αρέσει είτε όχι. Οι Μήλιοι είχαν σφαχτεί από τους Αθηναίους, τρανό παράδειγμα του ό,τι μπορεί να συμβεί σε μια μικρή δύναμη που βαίνει αντίθετα προς τα συμφέροντα μια μεγάλης. Ευτυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά. Υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση, αλλά όχι αυτή που εννοεί η κυβέρνηση, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος. Η Ελλάδα θα πρέπει να είναι σε θέση να προσφέρει “κάτι” που να είναι χρήσιμο για τις Μεγάλες Δυνάμεις. Αυτό σημαίνει πρωτοβουλίες δημιουργίας πολιτικών πλεονεκτημάτων, τα οποία θα εξαργυρωθούν πολιτικά είτε ως αποτροπή, είτε ως “νίκη” σε διμερή ζητήματα εξωτερικής πολιτικής ή ως κέρδη σε άλλον τομέα, όπως για παράδειγμα τον οικονομικό, του οποίου τα κέρδη με την σειρά τους θα προσφέρουν το κάτι παραπάνω. Αλλά αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται εμπλοκή στα διεθνή. Για να το θέσουμε και πιο πρακτικά, αν η Τουρκία κοντραριζόταν αποκλειστικά και μόνο με την Ελλάδα, τότε θα είχε υποβιβαστεί ποικιλοτρόπως. Η Τουρκία είναι σε φάση να καταστεί Μεγάλη Δύναμη επειδή εμπλέκεται στον Καύκασο, εμπλέκεται στα Βαλκάνια, εμπλέκεται στην Μέση Ανατολή, εμπλέκεται με το Ιράν, εμπλέκεται με την Αφρική… Δεν παραγνωρίζουμε τις συγκυρίες που την ευνοούν αλλά δεν παραγνωρίζουμε ότι τις εκμεταλλεύεται εμπλεκόμενη. Η Ελλάδα μετά το Κόσοβο το 1999, ενεπλάκη “λίγο” στο Αφγανιστάν και ουσιαστικά ενεπλάκη στην Λιβύη το 2011, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε ένα ουσιαστικό συμβόλαιο ως χώρα.

Η Ελλάδα με τις επιλογές της δείχνει ότι δεν είναι διατιθέμενη να εμπλακεί. Στις επιλογές συμπεριλαμβάνονται τα πάντα. Τα άρβυλα και οι εξαρτύσεις στον Στρατό, οι επιλογές χρηματοδότησης των κομματικών στρατών των υπουργών, των βουλευτών και των δημοσίων υπηρεσιών αντί κάποιας άλλης δράσης με εθνικά οφέλη, η επιλογή για διαφθορά αντί για εξοικονόμηση χρημάτων, η μη αξιοκρατική επιλογή των κατάλληλων ανθρώπων για τις κατάλληλες θέσεις εντός κι εκτός χώρας και πολλά άλλα. Σε κάθε απόφαση φαίνεται η επιλογή για βραχυπρόθεσμα, μικρής αξίας οφέλη, αντί για κάτι ευρύτερο, το οποίο θα αποφέρει περισσότερα μελλοντικά. Να γιατί η Τουρκία είναι πιο χρήσιμη, έστω και συγκυριακά, αν και συγκυρία επαναλαμβανόμενη παύει να είναι τέτοια.

Η ουσία του προβλήματος πηγάζει από το γεγονός ότι, η Ελλάδα ως μικρή δύναμη (ελλείψει διαφόρων παραγόντων ισχύος και κακής αξιοποίησης των υπαρχόντων), για να προστατέψει τα συμφέροντά της πρέπει να κάνει και εξωτερική εξισορρόπηση (συμμαχίες, συνεργασίες με άλλες χώρες). Στόχος μας δεν είναι να υπεραναλύσουμε την εξωτερική πολιτική και τα θεωρητικά εργαλεία των Διεθνών Σχέσεων, αλλά να θέσουμε το γενικό πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα – “Τί έχει να προσφέρει η Ελλάδα στις μεγάλες δυνάμεις το οποίο να τους είναι χρήσιμο, ώστε να είναι η ίδια χρήσιμη, προκειμένου να ζητήσει ανταλλάγματα;”.

Η Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου

Όσα θα θέλατε να μάθετε για το χρέος και το ΔΝΤ, αλλά δεν είχατε κανέναν για να ρωτήσετε. Η ταινία καταγράφει τις εξομολογήσεις του αμερικανού οικονομολόγου και πράκτορα της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ Τζών Πέρκινς στον Στέλιο Κούλογλου, καθώς και την εσωτερική πάλη του πρωταγωνιστή ανάμεσα στο φόβο και στην ανάγκη να πει την αλήθεια.

Ο Πέρκινς συμμετείχε την δεκαετία του ‘70 σε μια ομάδα οικονομικών δολοφόνων όπως αυτοαποκαλούνταν τα ίδια τα μέλη της. Στόχος της ομάδας, η οποία συνεργαζόταν με την Παγκόσμια Τράπεζα, το Πεντάγωνο και την CIA ήταν η οικονομική και πολιτική υποδούλωση χωρών του Τρίτου Κόσμου, μέσα από την προσφορά δανείων που οι χώρες δεν μπορούσαν να εξοφλήσουν.

Αν κάποιοι από τους προέδρους των χωρών-στόχων δεν υπέκυπταν στους εκβιασμούς των οικονομικών δολοφόνων, οι τελευταίοι καλούσαν την CIA για να τους ανατρέψει με πραξικόπημα ή να τους δολοφονήσει. Ο Στέλιος Κούλογλου έπεισε τον Τζων Πέρκινς να ταξιδέψουν μαζί στον Ισημερινό όπου είχε δολοφονηθεί ο πρόεδρος της χώρας και να ζητήσει συγνώμη από τον λαό σε μια θυελλώδη δημόσια εκδήλωση η οποία αποτελεί και τον αφηγηματικό κορμό της ταινίας.

Το φιλμ, διάρκειας 90 λεπτών, είναι γυρισμένο σε ύφος film noir καθώς στην υπόθεση μπλέκονται μοιραίες γυναίκες, συγγενείς δολοφονημένων που ζητούν να μάθουν τι απέγινε στα αγαπημένα τους πρόσωπα και πράκτορες της CIA.

«Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» έχει προβληθεί στους κινηματογράφους της Νέας Υόρκης, του Λος Αντζελες και πολλών πόλεων του Μεξικού και της Αργεντινής, ενώ έχει προβληθεί σε δεκάδες διεθνή Φεστιβάλ και τηλεοπτικά δίκτυα. Κέρδισε το βραβείο κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που διεξάγεται στην Σαραγόσα και το δεύτερο βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Σεούλ.

Η ταινία είναι συμπαραγωγή της εταιρείας Lynx, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και της ΕΡΤ. Στις δραματοποιημένες σκηνές παίζουν οι ηθοποιοί Γιάννης Χατζηγιάννης, Κωνσταντίνος Βελέντζας, Τάκης Στάγκος και Ναταλία Λιονάκη. Διευθυντής φωτογραφίας είναι ο Διονύσης Ευθυμιόπουλος και ο Μανώλης Κονσολάκης ενώ το μοντάζ έκανε ο Κενάν Ακάουι. Την μουσική της ταινίας έχουν γράψει οι Active Member.

Ο ξένος Τύπος για την «Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου»

Ξένος τύπος:

Μετα την προβολή της ταινίας στους κινηματογράφους της Νέας Υόρκης και του Λος Αντζελες, καθώς και στα φεστιβάλ του Λοκάρνο και του Βανκούβερ, ιταλικές και αμερικανικές εφημερίδες δημοσίευσαν εκτενείς κι ενθουσιαστικές κριτικές:

«Χάρη στην εξαιρετική χρήση των δραματοποιημένων σκηνών, ο σκηνοθέτης κατάφερε να μετατρέψει το φιλμ σε ένα πολιτικό θρίλερ, που κρατάει πάντα σε αγωνία το κοινό»

Coriere de la Ticino

«…το περιεχόμενο του είναι εκρηκτικό. Οτιδήποτε υποπτευόμασταν για τις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί και να είναι αλήθεια. Κάνει τα πόδια σου να τρέμουν»

Il Sole 24 Ore

«Εδώ θα βρείτε όλους τους λόγους, γιατί ο κόσμος σιχαίνεται τους «γιάνκις»… όλα αυτά έχουν ειπωθεί και στο παρελθόν, είναι αλήθεια. Το γεγονός όμως ότι έρχεται από άμεση απολογία, είναι συναρπαστικό»

Il Manifesto

«…η ταινία αποκαλύπτει μερικά ραδιουργά γεγονότα. Οι σκηνές του κοινού στο Κίτο, που ορθώνεται ενάντια στην αμερικανική πολιτική σε καθηλώνουν»

New York Times

«…Ένα προκλητικό, συναρπαστικό φιλμ-νουαρ που δεν πρέπει να χάσετε. Μπορεί να αρρωστήσετε και να αισθανθείτε κατάθλιψη, αλλά μετα θα συνειδητοποιήσετε ότι παρόμοιες πρακτικές εφαρμόζονται και στην κρίση της Γουώλ Στρητ….» 90,1FM Καναδας