Σε τρέμουν… Να το θυμάσαι αυτό

Καταιγίδα ξεκίνησε... Τα σύννεφα βαριά, σκεπάζουν τη μικρή ζωή μας. Μπόρα είναι και θα περάσει. Καμιά μπόρα δεν μένει. Μόνο οι μπόρες του μυαλού μας γίνονται κάποτε δυνάστες και μας λυγίζουν, μας γονατίζουν και μπροστά σε έναν ανύπαρκτο θεό θέλουν να μας βάλουν να προσκυνήσουμε. Κι εμείς, τότε λυγίζουμε, τότε βογγάμε. Μα, άλλος πέρα από τον εαυτό μας δεν είναι που μας λυγίζει. Να το θυμάσαι αυτό…

Κομμάτια η ψυχή μας έγινε. Αναίτια μήπως;

Μάθημα στο σχολείο της ζωής κάνουμε, γιατί ξεχάσαμε να λέμε ευχαριστώ στον Θεό, καλημέρα στον γείτονα… Ξεχάσαμε να κοιταζόμαστε σαν άνθρωποι και κάναμε εχθρό τον φίλο, κάναμε εχθρό τον αδελφό, κάναμε εχθρό τον χρόνο που όλα μας τα φέρνει, αλλά και όλα μπορεί να μας τα πάρει…

Σκύβουμε τώρα, γιατί ξεχάσαμε πως είναι να βάζουμε πίσω το εγώ μας, ξεχάσαμε να κοιτάζουμε εκεί από όπου ζούμε, εκεί όπου οδεύουμε… στην γη που πατούμε.

Σκύβουμε τώρα, σαν σε μία αόρατη προσευχή και λυγίζουν τα γόνατα από τα βαριά χτυπήματα που μας δίνουν. Καλά κάνουν. Ας θυμηθούμε πως κάποτε πρέπει και να σκύβουμε.

Βουβοί στέκουμε απέναντι ο ένας στον άλλον. Μιλάνε τα μάτια, κλαίει η ψυχή, λαχταράμε το φως και το χρώμα. Πού είναι το φως; Πού πήγε το χρώμα; Η φυλακή του εγώ μας, είναι το ζωντανό γκρίζο που ζούμε, που επιτρέψαμε να μας φέρουν.

Ποιοι έκλεψαν το χρώμα; Ποιοι έβαψαν τον κόσμο γκρίζο; Ποιοι είναι εκείνοι που τ’ άγια πατάνε και ζητάνε με αίμα να πληρωθούν για όσα μας κάνουν;

Πού να βρω την δύναμη αδελφέ μου να σταματήσω ετούτο το κακό;

Κοίτα στην άκρια της ψυχής σου, μέσα στα μάτια των παιδιών…

Δες το γαλάζιο της σημαίας, μέσα στο χρώμα του ουρανού…

Τη ζωή σου εσύ μάθε να ορίζεις, όπως το βιός σου που τώρα το πατούν…

Πάρε δύο βαθιές ανάσες, σπάσε τα δεσμά που τώρα σε κρατούν…

Μέρα τη μέρα σε λυγίζουν, μα εσύ ακόμη τους θωρείς στα μάτια κι αυτοί φοβούνται. Τρέμουν αυτή την σιωπή. Ξέρουν πως είναι η ησυχία πριν την καταιγίδα που θα τους σαρώσει. Γιατί ετούτοι δύναμη δεν έχουν άλλη πιότερη από εκείνη που εσύ τους έδωσες, πιότερη από αυτή που εσύ κρατάς, πιότερη από ετούτη τη δύναμη που με ένα άγγιγμά σου μπορεί να τους σαρώσει, ως τα σκουπίδια σαρώνει η σκούπα του νοικοκύρη στην αυλή του…

Εσύ είσαι ο νοικοκύρης, εσύ είσαι το αφεντικό.

Μην αφήσεις τον εαυτό σου να το ξεχάσει.

Μην επιτρέψεις τον δαίμονά σου να σε πείσει πως δεν υπάρχει χρώμα, πως δεν υπάρχει φως.

Εσύ είσαι αυτός που την μοίρα του κρατά.

Κι αυτοί που τώρα σε διαφεντεύουν, οι διακονιάρηδες του μαύρου, τρέμουν σαν θα σηκωθείς και θ’ αρχίσεις να περπατάς προς το μέρος τους για να πάρεις πίσω αυτά που σου ανήκουν.

Να το θυμάσαι αυτό…

Το δικό σου βιός μοιράζουν μεταξύ τους.

Τις δικές σου σάρκες σκίζουν και τρώνε, όσο εσύ στέκεις και τους κοιτάς.

Τα δικά σου παιδιά ορέγονται για να γεμίσουν τα πορνεία τους...

Πάρε τον δρόμο σου, προχώρα για να βρεις το φως, να βρεις το χρώμα... 

Μην περιμένεις το φως να σε βρει, αν θέλεις αυτή η καταιγίδα σύντομα να τελειώσει.

Κάμε μία προσευχή και ξεκίνα... Κάμε το πρώτο βήμα και ξεκίνα να βρεις το χρώμα, να βρεις το φως...

Ιατρόπουλος: Αναγγελία...

Σας μιλάει ένας Έλληνας Ποιητής.
Τίποτε περισσότερο απ αυτό.
Αλλά και τίποτε λιγότερο…

Αναλάβετε τις ευθύνες σας. Όλοι! Η Ελλάδα δεν θα πεθάνει! Προσέξτε καλά. Όλοι σας!

Από τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Αρχιεπίσκοπο, και τους Αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, κι από την Κυβέρνηση, τους Πολιτικούς Αρχηγούς και τους Βουλευτές, μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο της διοίκησης στις εσχατιές της Επικράτειας, αναλογιστείτε αυτό που συμβαίνει τούτη την ώρα στην πατρίδα μας.

Έχετε όλοι σας ευθύνη για ό,τι παραπέρα συμβεί...

Η Ιστορία μας έχει αποδείξει ότι πάντοτε έρχεται η ώρα της πληρωμής, οι λογαριασμοί κλείνουν πάντοτε.

Με το ιστορικό «Εύγε» και την πατρίδα ευγνωμονούσα για τους ΄Ηρωες και τον ιστορικό κόλαφο και την πρέπουσα τιμωρία για τους Επίορκους και τους Προδότες.

Ρίξτε μια ματιά στην Ιστορία της Ελλάδας. Δεν πρόκειται να υπάρξει χάρη για κανέναν Επίορκο, ακριβώς όπως, οπωσδήποτε θα υπάρξει η Μεγίστη Τιμή, για κάθε Πατριώτη.

Έχουμε όλοι μας ευθύνη, το ξέρω. Όμως εμείς οι υπόλοιποι ΄Ελληνες, δέκα εκατομμύρια ψυχές, έχουμε εμπιστευτεί σε σας, το καράβι του τόπου. Αν βλέπετε ότι δεν μπορείτε, κατεβείτε απ το πλοίο, αφήστε σε άλλους το ταξίδι. Όλοι!

Πολιτικοί, δικαστές, εκπαιδευτικοί, διανοούμενοι, μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοδημοσιογράφοι, εκκλησιαστικοί άρχοντες, γιατροί, δικηγόροι, οικονομολόγοι, επιστήμονες ειδικών κλάδων, όλοι όσοι μετέχετε επιτελικά στη Διοίκηση του Κράτους των Ελλήνων, αναλάβετε τις ευθύνες σας.

Οι ώρες πλησιάζουν καφτές και κοφτερές. Το Εγώ σας, θα δοκιμαστεί μέχρι τη βαθύτερη υπαρξιακή σας σταγόνα, προσέξτε!

Δεν είναι όλα, τραπεζικές καταθέσεις, μωροφιλοδοξία, αλαζονεία, πολυτέλεια, καλοζωϊσμός, αφροσύνη, εξουσιαστική μανία, φιγούρα, κομπίνα, μίζα, προμήθεια, ρουφιανιά, καριερισμός, απληστία, αχαριστία, ατομισμός, συνωμοσιολογία, γλοιώδης υποταγή στα ξένα αφεντικά, και ωχαδερφισμός, όταν Χάνεται η Πατρίδα!

Όλα αυτά στην Κρίσιμη ΄Ωρα, στη Μεγάλη Στιγμή των κορυφαίων επιλογών, τινάζονται στον αέρα.

Διαβάστε ξανά την Ιστορία μας, προσέξτε καλά!

Κάπου μέσα σας βαθειά για κάποιους, ψηλά για κάποιους άλλους, υπάρχουν κι άλλες λέξεις που βγαίνουν στον αέρα στις Κρίσιμες Ώρες. Το Καθήκον, η Φιλοπατρία, η Συναδέλφωση, η Αλληλεγγύη, η Συμπόνια, η Αυτοπεποίθηση, ο Ηρωισμός, η Αυτοθυσία...

Μην φανταστείτε ότι δεν θα σας το ζητήσουν οι καιροί.
Και αλίμονο σε όσους από σας, έχετε χάσει κάθε επαφή μ' αυτές τις λέξεις...

Αφήστε τη θεωρητικολογία στην άκρη. Το παραμύθι και το συναξάρισμα, το δούλεμα του Λαού, όσοι μετέχετε σ αυτό το ανόητο σχήμα ξεχαρβαλωμένης συνείδησης.

Προσέξτε καλά, αλαζόνες επίορκοι κομπιναδόροι. Ο χρόνος τελειώνει για σας.

Ο χρόνος αρχίζει για το Λαό μας.

Κι εσείς οι άλλοι, που με διαβάζετε τώρα και έχετε αληθινή συνείδηση της μεγάλης ευθύνης σας, να ξέρετε ότι θα βρείτε το Λαό μας δίπλα σας, σε ό,τι προτείνετε, σε ό,τι αποφασίσετε.

Όμως ίσως αναγκαστείτε να εκπροσωπήσατε και τη Νέμεση σε κοντινούς σας, συναδέλφους σας μέχρι πρότινος, σε μηδίσαντες και επίορκους. Για να αποδώσετε τα πρέποντα στην Ύβρη που διαπράττεται στις μέρες τούτες. Θα το κάνετε γιατί προηγείται μέσα σας το Καθήκον.

Και θα μας βρείτε όλους δίπλα σας. Ζητάμε πρότυπα, ζητάμε υπεύθυνους ΄Ελληνες και υπεύθυνες Ελληνίδες γι αυτές τις ώρες. Είμαστε ανοιχτοί, είμαστε μαζί σας. Η Πατρίδα δεν θα πεθάνει.

Η Ελλάδα θα ζήσει. Και θα μεγαλουργήσει και πάλι. Δεν έχουμε πλέον περιθώρια για ύπουλες και πονηρές σαχλαμάρες, πρέπει όλοι οι «νεοέλληνες» να ξαναγίνουμε αληθινοί Έλληνες.

Τελεία.

Σας μίλησε ένας Έλληνας Ποιητής.
Τίποτε περισσότερο απ αυτό.
Αλλά και τίποτε λιγότερο...

Η Δημοκρατία των “κάποιων άλλων”

 

Δεν γνωρίζω κάποιον, ο οποίος να δέχτηκε ο διαχειριστής της πολυκατοικίας του να διαχειρίζεται και την προσωπική του περιουσία. Αν δηλαδή του ανέθετε να διαπραγματευτεί το ύψος του ενοικίου του ή την πώληση του αυτοκινήτου του. Προφανώς, και να μας το πρότειναν, θα το απορρίπταμε αμέσως, αν δεν θυμώναμε κιόλας. Με άλλα λόγια, η βούληση μας δεν μεταβιβάζεται, ούτε είναι κάτι το οποίο είναι δυνατό.

Μήπως πρόκειται για έναν παραλογισμό, λοιπόν, ότι στην πολιτεία μας δεχόμαστε με ελαφριά καρδιά άλλοι να αναλαμβάνουν πολύ σοβαρές υποθέσεις μας; Η προθυμία με την οποία μια τάξη επαγγελματιών πολιτικών προσφέρονται ως αυτόκλητοι σωτήρες να διαχειριστούν την περιουσία μας θα έπρεπε από τη πρώτη στιγμή να προκαλέσει την καχυποψία μας. Η ίδια τάση, όχι τυχαία, υπάρχει και σε άλλες δραστηριότητες. Για παράδειγμα, νομίζουμε ότι η άμυνα της χώρας αποτελεί υπόθεση “κάποιων άλλων” και η υποχρεωτική στράτευση αντιμετωπίζεται ως αναγκαίο κακό σε εποχή οικονομικής στενότητας. Έτσι λοιπόν, οι πολίτες ανακουφισμένοι παρακολουθούν την μεταβίβαση των δικών τους υποχρεώσεων σε επαγγελματίες πολιτικούς, στρατιωτικούς και άλλους “αρμοδίους”.

Ένα κουίζ για δυνατούς λύτες: 

Ποια χώρα έχει άμεση δημοκρατία και ο ανδρικός πληθυσμός της παίρνει τα όπλα για να εκπαιδευτεί κάθε καλοκαίρι; Δεν πρόκειται για την Βενεζουέλα ή την Κούβα, ούτε για κάποια φτωχή χώρα της Αφρικής. Είναι η Ελβετία, στην οποία ορθά έχουν καταλάβει ότι η λειτουργία της πολιτείας τους είναι υπόθεση όλων, όπως και η υπεράσπιση της κοινής πατρίδας. Όποιος προσπαθεί να υποκαταστήσει του πολίτες σε αυτούς του κρίσιμους ρόλους επιδιώκει ουσιαστικά την περιστολή της Δημοκρατίας.

Κατά την δική μου εκτίμηση, λοιπόν, έχουμε στη χώρα μας μια περίπτωση υφαρπαγής της λαϊκής εξουσίας με την ιδιότυπη ανοχή του μεγαλύτερου μέρους των πολιτών, οι οποίοι απορροφημένοι από την καθημερινότητα τους ερμηνεύουν ακόμα και τη δημόσια ζωή ως μια διαδοχή ιδιωτικών υποθέσεων. Στην ανάρτηση μου “Ο Δεύτερος Θάνατος (ΙΙ)” είχα περιγράψει σε γενικές γραμμές τον μηχανισμό με τον οποίο οι ιδιωτικότητες των πολιτών απορρόφησαν πλήρως την δημόσια ζωή. Αν και δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο, η προφανής ανεπάρκεια μας να διαχειριστούμε την πολιτεία μας είχε περισσότερο οδυνηρές συνέπειες.

Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά. 'Οποιος διαβάσει το εκπληκτικό κείμενο του Επιταφίου του Περικλή θα καταλάβει πόσο απέχουμε από το πνεύμα μιας αυθεντικής δημοκρατίας. Σε αυτό το κείμενο είναι ξεκάθαρο πόσο η Πολιτεία στηρίζεται στη συμμετοχή και στην προθυμία των πολιτών να την υπερασπιστούν. Όποιος απέχει από αυτά δεν είναι φιλήσυχος, αλλά άχρηστος. Επομένως, ας αφήσουμε στην άκρη την επιλεκτική επίκληση της όποιας ιστορικής κληρονομιάς μας και ας αναλογιστούμε πως η δική μας ανευθυνότητα είχε την καταστροφική συνέπεια της ανάδειξης ενός ανεπαρκούς πολιτικού προσωπικού. 

Αλήθεια, πόσα χρόνια έχει να ζητηθεί άμεσα η γνώμη των πολιτών για πολύ σημαντικά ζητήματα; Την εποχή της πληροφορικής, όπου τέτοιες διαδικασίες είναι ανέξοδες και θα έπρεπε να αποτελούν ρουτίνα, η γνώμη του λαού όχι μόνο περιφρονείται αλλά αντιμετωπίζεται και εχθρικά. Επομένως, μια καλή ιδέα για να διαδηλώσουμε είναι για απαιτήσουμε καταρχάς να ερωτώμαστε για σημαντικές πολιτικές αποφάσεις.

Ίσως κάποιοι ισχυριστούν ότι ο λαός μας είναι ευμετάβλητος και ότι ακολουθεί το θυμικό του. Πρέπει να παρατηρήσω, ότι η λειτουργία της Δημοκρατίας πρώτα διδάσκεται και μετά βιώνεται. Έπειτα, όλοι οι λαοί έχουν ελαττώματα, και σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές πήραν λάθος αποφάσεις. 

Όμως, αυτός ο κίνδυνος αντισταθμίζεται από ένα μοναδικό πλεονέκτημα: η πραγματική δημοκρατία και η ελευθερία κινητοποιούν δυνάμεις ασύλληπτες, και επομένως η εκδίπλωση των αρετών του λαού μας θα είναι ανεμπόδιστη και καταλυτική για το μέλλον της χώρας.

Η χρεοκοπία της σιωπής...

Συνεχίζουμε να παρακολουθούμε όλοι το σήριαλ "η διάσωση της Ελλάδας". Νομίζω πως θα έρθει μια μέρα που θα συναγωνίζεται άνετα με κάτι αμερικανικά σήριαλ που βλέπει η μάνα μου από τότε που ήμουν παιδάκι και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, με τους πρώτους κύριους πρωταγωνιστές να έχουν αποδημήσει ήδη εις Κύριον!

Το βασικό μοτίβο επιλεκτική χρεωκοπία, καλά κρατεί. Ένα συγκεκριμένο μέρος του πληθυσμού έχει χρεοκοπήσει. Οι άνεργοι, τα λουκέτα, οι υπερχρεωμένοι, όλοι αυτοί οι μικρού μεγέθους πολίτες. Μικροεπαγγελματίας, μικρο υπάλληλος.
Αυτούς τους τακτοποιήσαμε. Βαστάνε γερά στις πλάτες τη χρεωκοπία, μη τυχόν και εξαπλωθεί στους υπόλοιπους.
Γιατί πρέπει πάση θυσία να επιβεβαιωθούν τα λόγια το μεγάλου προφήτη που αναφώνησε κάποια στιγμή "το ότι χρεοκοπούν οι Έλληνες δεν σημαίνει πως θα χρεοκοπήσει και η Ελλάδα".
Γιατί ως γνωστόν άλλο πράγμα η Ελλάδα κι άλλο πράγμα οι Έλληνες. Είναι πλέον δυο πράγματα που στέκονται απέναντι. Από τη μια μεριά το κράτος που ανήκει στη Τρόικα κι από την άλλη ο λαός που ανήκει στην... τύφλα του!

Αν μπει κάποιος σε συζητήσεις που γίνονται σε ξένα φόρουμ, σε μπλογκ, σε διάφορες σελίδες και διαβάσει τις αναφορές για την Ελλάδα και τα διάφορα σχόλια που ακολουθούν, μια και μοναδική ερώτηση πλανάται στον αέρα.
Γιατί οι Έλληνες δεν κάνουν ΤΙΠΟΤΑ, για να σταματήσουν τη δολοφονική επίθεση;
Έχει γίνει φαινόμενο για παρακολούθηση από κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, και λοιπές κατηγορίες. Γιατί δεν κάνουν ΤΙΠΟΤΑ.

Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί δεν έχουν βγει κατσαρόλες να χτυπάνε στους δρόμους, γιατί ενάμιση εκατομμύριο (επίσημα εγγεγραμμένοι) άνεργοι είναι εξαφανισμένοι, γιατί χιλιάδες μικρο επαγγελματίες λουκετιοφόροι είναι εξαφανισμένοι, γιατί εκατοντάδες ψωρο-μισθοσυντήρητοι με τα εκατό χαράτσια πάνω από τα κεφάλια τους είναι εξαφανισμένοι, γιατί χιλιάδες νέοι χωρίς μέλλον, φτυσμένοι και στοχοποιημένοι από την επιλεκτική χρεοκοπία είναι εξαφανισμένοι.

Πλέον μιλάμε για το φαινόμενο Έλληνας στην εποχή του μνημονίου.
Ο Έλληνας της ουράς.
Ουρές στις εφορίες για να πληρώσουν ή να κάνουν διακανονισμό.
Ουρές στη ΔΕΗ παρομοίως.
Ουρές στα ταμεία ανεργίας.
Ουρές στις τράπεζες για να παρακαλάνε το πασά μη τους σφάξει.
Ουρές επίσης στις καφετέριες να σχολιάζουν ασταμάτητα.
Ουρές στο διαδίκτυο παρομοίως.

Βρισκόμαστε στην Ελλάδα όπου μια κυβέρνηση είναι ανίκανη να σταματήσει το κατήφορο, ανακαλύπτει το τροχό (ναι, υπήρχε διαφθορά και φοροδιαφυγή, ω του θαύματος) να τρώει πόρτα συνέχεια από τη Τρόικα, κι ένας λαός που είναι ανίκανος να διεκδικήσει ακόμα και τα βασικά του δικαιώματα.

Ο αντιστασιακός αγώνας αυτή τη στιγμή συνοψίζεται σε απειλές. "Καλά κάντε πως υπογράφεται και θα δείτε". Στυλ παλιάς ελληνικής κωμωδίας όπου ο πολλά και βαρύς κοντός έλεγε "βαστάτε με για να μην τον βαρέσω, βαστάτε με σας λέω".

Γι΄αυτό και τα λόγια στερεύουν σιγά σιγά.
Τι άλλο να πούμε;
Το αυτονόητο;
Να γράψουμε για το χοντρό δούλεμα που βλέπουμε;
Το ξέρουμε.
Να γράψουμε για το ξεφτίλισμα;
Το βλέπουμε.
Να πούμε για τη χρεοκοπία που είναι ήδη εδώ;
Τη βλέπουμε.
Δηλαδή τι ωφελεί να τα λέμε ξανά και ξανά;
Έτσι για να αποδεικνύουμε πως ναι μεν μας πατάει κάποιος στο λαιμό, αλλά το έχουμε καταλάβει δεν είμαστε και βλάκες...

Κάθε φορά που βρίσκω λίγο χρόνο, λέω να γράψω κάτι. Όμως τι να γράψεις που να μην είναι μια ανούσια πλέον επανάληψη;

Ένα κοπάδι τραβάει το δρόμο του κάθε μέρα με τον ίδιο τρόπο, με σκυμμένο το κεφάλι, σιωπηλό (το αν είναι εκνευρισμένο ούτε που νοιάζει κανέναν) και παλεύει να επιβιώσει ΥΠΑΚΟΥΟΝΤΑΣ στις εντολές. 
Βρίζει υπακούοντας, υπομένει υπακούοντας, εξαθλιώνεται υπακούοντας, χαραμίζει τη ζωή του υπακούοντας. Έχει γίνει καραμέλα που αναμασάμε κάθε μέρα, μα δεν υπάρχει κάποια πολιτική δύναμη να μας καθοδηγήσει. Γιατί το κοπάδι θέλει καθοδήγηση. Θέλουμε κάποιον άλλον να αναλάβει τη διάσωσή μας. Λες και οι εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένοι αυτοί τη στιγμή πολίτες δεν μπορούν να είναι δύναμη από μόνοι τους. Πρέπει να τους πάρει κάποιος από το χέρι και να τους πάει στράτα-στρατούλα.

Οι αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα μαζεύτηκαν χωρίς κανείς να καταλάβει πως. Σαράντα μέρες. Ξεροστάλιαζαν στις πλατείες. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου.
Οι αγριεμένοι στο Σύνταγμα που είναι;
Εκείνες οι κρεμάλες που έρχονται για τις κουφάλες...
Εκείνο το ελικόπτερο που θα κατέφθανε...
Εκείνο το κανείς δεν θα φύγει αν δεν φύγουν αυτοί...
Εκείνο ο λαός τώρα θα μιλήσει...

Μάπα το καρπούζι.
Τζίφος η μαγκιά...
Τα κουβαδάκια και σε άλλη παραλία.
Εκείνο δε το συγκλονιστικό αποτέλεσμα που θα έβγαινε στις εκλογές, ήταν όντως συγκλονιστικό. Τέτοια μ@λακία αποτέλεσμα σε σχέση με το τσαμπουκά που πλανόταν τόσο απειλητικός στον αέρα, ήταν συγκλονιστικό.

"Ας πάρουν κι άλλα μέτρα και θα..."

Τι θα... ρε; Τι θα...; Τι θα κάνεις δηλαδή;

Ο θερισμός σιμώνει, κι έχει δουλειά πολλή...

Έχουμε δικαίωμα στο χώμα που πατάμε, στο χώμα που μας θρέφει στο χώμα αυτό που θα μας αγκαλιάσει στην αιωνιότητα. Όλοι εμείς που αυτό το χώμα το τιμούμε, που σε αυτό το χώμα βλέπουμε το αίμα το προγονικό και από αυτό το χώμα μυρίζουμε τους ανθούς της ζωής, έχουμε δικαίωμα να παλέψουμε και να δώσουμε τον νυν υπέρ πάντων αγώνα. Γιατί, αυτό το χώμα θα είναι μετά από εμάς, θα είναι μετά και από τα παιδιά μας. Αυτό το δικαίωμα δεν μπορεί να μας το στερήσει κανείς.

Όλοι εσείς, οι άλλοι, που τούτο το χώμα το μολύνετε με κάθε τρόπο που μπορείτε, που τούτο εδώ το χώμα το ατιμάζετε επειδή δεν είστε άξιοι ούτε καν να το θωρείτε, να ξέρετε πως θα μας έχετε απέναντί σας και με εμάς που ακόμη νιώθουμε την λογική μας, που ακόμη τιμάμε τα ιερά και τα όσιά μας, που ακόμη η καρδιά μας ακούει τις φωνές τις προγονικές, με εμάς θα παλέψετε για να μπορέσετε να κλέψετε αυτά που δεν σας ανήκουν.

Κι εσείς οι υπόλοιποι, που βρεθήκατε απαίδευτοι και γείρατε από το βάρος του καιρού, εσείς που δεν μπορείτε να σταθείτε εκεί που το αίμα σας προστάζει, μην σκιάζεστε. Ετούτοι που είδαν την ευκαιρία για να σας κλέψουν την ζωή, δεν πρόκειται να σταματήσουν μέχρι να το πετύχουν. Προκάμετε, λοιπόν, πατριώτες… Προκάμετε επειδή είναι βαρύ το τίμημα της λευτεριάς. Της λευτεριάς που κερδίζεται και που δεν χαρίζεται. Εάν σταθείτε τώρα, εάν κουράστηκε η ψυχή σας, ένα να ξέρετε, θα σας λιανίσουν επειδή άλλο δεν ξέρουν να κάνουν οι γενίτσαροι ετούτοι. Θα σας λιανίσουν επειδή τρέμουν μην και σηκώσετε το κεφάλι, μην και βρείτε τα κουράγια εκείνα που το αίμα έχει κρυμμένα στις αποθήκες της καρδιάς και της ψυχής σας.

Τι κι αν οι δρόμοι σήμερα είν’ αδειανοί…! Τι κι αν τα κεφάλια των περσότερων είναι σκυμμένα και το μυαλό πετάει σε όσα χαθήκαν…! Κάντε λοιπόν ένα βήμα, να σηκωθούν τα κεφάλια, να γεμίσουν οι δρόμοι με φωνές και με τα χέρια μας να πάρουμε πίσω το βιός μας… Ένα βήμα, μία καλή αρχή, ετούτο μας χρειάζεται για να σηκωθούμε και να πάμε ψηλά, στα ψηλότερα, μακριά από ετούτα τα σκοτάδια που τα σκυλιά θέλουν να μας κλείσουν.

Κοίτα με στα μάτια πατριώτη και πες μου… τι μας χωρίζει; Να σου πω εγώ; Τίποτες πέρα από αυτούς που βάζουν ζιζάνια για να μας έχουν χώρια. Γιατί, μας φοβούνται σαν είμαστε μαζί. Μας τρέμουν, όπως τρέμει ο κλέφτης τον νοικοκύρη, όπως τρέμει ο εγκληματίας τον σοφό δικαστή, όπως τρέμουν οι διαόλοι το φως…

Αδερφέ, σύντροφε, πατριώτη, πες με όπως εσύ θες. Μα ένα να ξέρεις. Αν σήμερα δεν μονοιάσουμε, αν σήμερα δεν βρούμε τα κουράγια να πιαστούμε από το χέρι, αν ετούτο τον βαρύ καιρό δεν παλέψουμε, ένα να ξέρεις… αύριο δεν θα έχει μείνει τίποτε για να παλέψουμε να το πάρουμε. Θα τα έχουν πάρει όλα.

Και δεν είναι μόνο η γης, το σπίτι και το βιός σου… δεν είναι που θα σου πάρουν το χαμόγελο από τη γυναίκα και τα παιδιά σου… θα σου κλέψουν την περηφάνια, θα σου βρωμίσουν τα ιερά σου, θα σου ποδοπατήσουν την τιμή σου. Και τότε, όλοι μας, σαν έρθει η ώρα μας, θα πεθάνουμε ντροπιασμένοι… από ένα τσούρμο λεχρίτες.

Εγώ σου τά ‘πα και σου απλώνω το χέρι.

Έλα, έχουμε δρόμο μπροστά μας. Κι έχουμε πολλά να κάνουμε.

Οι μυρωδιές της γης σε λίγο θα αρχίσουν να ξεπηδούν και να καλούν όσους λατρεύουν την ζωή.

Έλα σου λέω… κι ο θερισμός σιμώνει…

Έλα κι οι τυχεροί θα ασπαστούν με τους αγγέλους στ’ άστρα…

Κωνσταντίνος

Ετούτες τις ώρες τα μάτια βουρκώνουν

Ετούτες τις ώρες θεριεύει η ψυχή

Ετούτες τις ώρες παιδιά αντριεύουν

και πίνουν της λευτεριάς τους το αθάνατο κρασί
Αγνώστου Έλληνα

Στο δρόμο για ένα καλύτερο αύριο, το εμπόδιο είναι ο κακός εαυτός μας

«Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις». Εκείνες τις προθέσεις που προβάλλουν οι όψιμοι διασώστες μας, οι οποίοι προφασιζόμενοι την διέξοδο της χώρας από την κρίση, εφαρμόζουν τα χείριστα και επονείδιστα οικονομικά μέτρα στον λαό, τον οποίο χρησιμοποιούν ως μηχανή δημιουργίας χρήματος. Οι ίδιες καλές διαθέσεις καταστρέφουν την οικονομία, διαλύουν τον κοινωνικό ιστό, παραλύουν το κράτος και εκμηδενίζουν οποιαδήποτε ελπίδα διάσωσης.

Αυτά τα βλέπουν όλοι, πλην των προθύμων διασωστών μας, οι οποίοι κυβερνούν την χώρα, ελέω ενός εκλογικού νόμου που φτιάχτηκε για να εξυπηρετήσει και να στηρίξει μία κυβέρνηση των ολίγων που θα λειτουργούσε και θα νομοθετούσε εις βάρος των πολλών. Οι ελληνόφωνοι ανθυποκυβερνώντες, αδυνατώντας να επικοινωνήσουν και να κατανοήσουν το μέγεθος της καταστροφής που επιβάλουν στην χώρα οι εντολείς τους, εμμένουν στην εφαρμογή μέτρων τα οποία έχουν ήδη χαρακτηρισθεί αποτυχημένα και καταστροφικά για την χώρα και τους πολίτες της. Έτσι, πολύ φυσιολογικά δημιουργείται η λογική ερώτηση: Προς τι λοιπόν αυτή η επιμονή τους;

Αποφασίζουν να κλείσουν νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια. Αποφασίζουν να μειώσουν συντάξεις, να μειώσουν μισθούς, να αυξήσουν φόρους, να απειλήσουν με απώλεια ιδιωτικής περιουσίας. Αποφασίζουν να επιβάλουν την εξαθλίωση, να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής εξαθλίωση και μίας -ορατής πλέον- κοινωνικής έκρηξης, η οποία θα έχει άγνωστα αποτελέσματα για την ίδια την χώρα.

Άραγε, μπορούν αυτοί που σήμερα ισχυρίζονται ότι κυβερνούν την Ελλάδα, να ζήσουν οι ίδιοι με 350 ευρώ και να πληρώνουν τους φόρους (οι οποίοι αυξάνονται συνεχώς σε αριθμό), απειλούμενοι με απώλεια της ιδιωτικής τους περιουσίας; Θα μπορούσε, άραγε, η εντολέας Μέρκελ να επιβάλει ένα από τα 300 μέτρα που απαίτησε η τρόικα να επιβληθούν στην Ελλάδα; Θα άντεχε ο οποιοσδήποτε έντιμος πολιτικός την επιβολή μέτρων διάλυσης της χώρας που κυβερνά; Η απάντηση είναι πως όχι μόνο δεν θα εφάρμοζαν αυτά τα εγκληματικά οικονομικά μέτρα, αλλά θα έψαχναν να βρούνε άλλους τρόπους, άλλες λύσεις, που δεν θα έπλητταν τις κοινωνίες των χωρών τους. Και σε αυτό το σημείο δημιουργείται η δεύτερη λογική ερώτηση: Και γιατί η κυβέρνηση της Ελλάδας εφαρμόζει αδιέξοδα και καταστροφικά μέτρα;

Επί σειρά ετών, η χώρα ήταν έρμαιο πολιτικών που δεν εξυπηρετούσαν τίποτε άλλο πέρα από την κομματική νομενκλατούρα, τους κολλητούς, τους κουμπάρους, τους φίλους και φυσικά… τους έχοντες και κατέχοντες το χρήμα. Επί σειρά ετών υπήρξαν αισχρά νομοθετήματα (π.χ. νόμος περί ευθύνης υπουργών, ο οποίος στην πραγματικότητα αθώωνε οποιονδήποτε υπουργό για οποιαδήποτε ενέργεια ή απόφασή του εις βάρος των συμφερόντων της χώρας), τα οποία λειτούργησαν ως βάσεις για την δημιουργία ενός πολιτεύματος που δεν συνάδει με όσα το Σύνταγμα της Ελλάδας σαφέστατα ορίζει. Η επί δεκαετίες προεργασία αλλοίωσης της νομοθετικής ομπρέλας προστασίας των πολιτών, η επί δεκαετίες προεργασία αλλοίωσης του ίδιου του πολιτεύματος, έκανε πραγματικότητα αυτό που σήμερα βιώνει το σύνολο –σχεδόν- των πολιτών της χώρας. Η πλήρης ανασφάλεια, η επιβολή κυβερνοτρομοκρατίας, η συστηματική μείωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η συστηματική αποδόμηση του κοινωνικού ιστού, η επίθεση και ισοπέδωση κοινωνικών και επαγγελματικών στρωμάτων, είναι το αποτέλεσμα του έργου όλων εκείνων που σήμερα προφασίζονται την… διάσωσή μας, αποδεικνύοντας πως ο λύκος την τρίχα του την αλλάζει, αλλά το χούι του ποτέ. Άλλωστε, κυκλοφορεί ως «σλόγκαν» πως εάν σήμερα διαγραφεί ολόκληρο το χρέος της Ελλάδας, μετά από δέκα χρόνια η χώρα θα έχει πάλι το ίδιο πρόβλημα… Μήπως αυτό θα συμβεί επειδή θα έχουν παραμείνει οι ίδιοι πολιτικοί;

Και όλα αυτά αποτελούν διαπιστώσεις, οι οποίες επίσης στρώνουν τον δρόμο προς την κόλαση, εάν δεν υπάρξουν προτάσεις, εάν δεν υπάρξουν λύσεις ορθολογικές, και όχι «ισοδύναμες», με κέντρο τον άνθρωπο και όχι τις τράπεζες.

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να επισημάνουμε πως η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κούβελη, δεν λειτουργεί σύμφωνα με όσα το Σύνταγμα ορίζει, δηλαδή δεν προστατεύει τους πολίτες και συνεχίζει να αφήνει έκθετη την χώρα στον κάθε σαλτιμπάγκο ή λαμόγιο που κυκλοφορεί στον πλανήτη. Οι αποφάσεις αυτής της συγκυβέρνησης δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας, αλλά υποτάσσονται στην ικανοποίηση των αιτημάτων των «δανειστών», των οικονομικών τρομοκρατών και των «μεγαλόσχημων» νεοταξιτών, οι οποίοι εκτελώντας ένα grande colpo χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως πειραματόζωο σε ένα πείραμα πειθαναγκασμού των λαών σε τυφλή υπακοή «εκείνων που ξέρουν», αλλά που δυστυχώς αποφασίζουν πάντα λάθος. Κι εδώ προκύπτει η τρίτη ερώτηση: Γιατί αποφασίζουν λάθος, αφού είναι κοινώς αποδεκτό πως αυτό το λάθος μπορεί να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα για περισσότερους λαούς, από όσα σήμερα υπάρχουν;

Είτε θέλουμε να το κατανοήσουμε είτε όχι, ως χώρα και ως λαός βρισκόμαστε μπροστά στον όλεθρο. Τον όλεθρο που σχεδίασε το πείραμα στο οποίο παίρνουμε μέρος. Ήδη, μας το λένε όλοι και από παντού (για να μας προετοιμάσουν άραγε;) πως η Ελλάδα δεν μπορεί να διασωθεί. Το λένε όλοι, εκτός από εκείνους που μας κυβερνούν και τα «παπαγαλοειδή» ΜΜΕ, τα οποία εμμένουν να παραμένουν στον κορμό της λειτουργίας τους, δηλαδή στην «διαμόρφωση της κοινής γνώμης». Και αυτή η διαμόρφωση χρησιμοποιεί την ελπίδα, αλλά και τον τρόμο, σφραγίζοντας την αποτυχία του πειράματος, την αποτυχία της διάσωσης της Ελλάδας, η οποία δεν πρέπει να διασωθεί, αλλά πρέπει να εμφανιστεί πως δεν μπορεί η ίδια να σώσει τον εαυτό της. Και φυσικά δεν μπορεί να διασωθεί, δεν επιτρέπεται να διασωθεί, αφού το πείραμα θέλει να εξοντώσει το πειραματόζωο, για να χρησιμοποιήσει την σωρό του ως φόβητρο για όλους τους άλλους λαούς. Το ίδιο πείραμα αρχίζει να εφαρμόζεται και αλλού, με «παραλλαγές» και λιγότερο «επώδυνα» μέτρα.

Κοινή πεποίθηση, πλέον, είναι πως έχουμε μπει σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Πως μπορούμε, πλέον, να ελπίζουμε μόνο σε θαύματα. Πως ίσως γίνει κάτι που θα αναστρέψει την ζοφερή πραγματικότητα που μας ετοίμασαν, μέρος της οποίας έχουμε δει μέχρι σήμερα. Ίσως να υπάρξει κάποιο θαύμα, ίσως να γίνει και πόλεμος (κάπου κοντά στην Ελλάδα) ή μία τέτοιου μεγέθους κοινωνική έκρηξη, ένα μείζονος σπουδαιότητας και όγκου γεγονός, το οποίο όμως απλώς θα επικαλύψει το πρόβλημα της Ελλάδας, χωρίς να το λύσει. Είτε ο τεράστιος αριθμός των εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών θα εξεγερθεί σε μία προσπάθεια επιβίωσης, είτε τα ελληνοτουρκικά θα γνωρίσουν περίοδο σοβαρής κρίσης, είτε γίνει ένας πόλεμος στη Μέση Ανατολή ο οποίος θα ισοπεδώσει τις -ήδη με πολλά προβλήματα- ευρωπαϊκές οικονομίες και χώρες.
Μας ενδιαφέρουν όλα αυτά; Σαφέστατα ναι, αλλά είτε γίνουν είτε όχι, κανένα από αυτά δεν φαίνεται να λύνει το πρόβλημα της χώρας. Κι αυτό επειδή το πρόβλημα που βιώνουμε είναι καθ’ ολοκληρίαν πολιτικό και όχι οικονομικό, όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Οι ανίκανοι πολιτικοί, εκείνοι που επί δεκαετίες συναλλάσσονταν υπογείως με ξένες κυβερνήσεις και εγχώριες ή ξένες επιχειρήσεις και συμφέροντα, οι πολιτικοί που είτε ακούσια είτε εκούσια κατόρθωσαν να επιφέρουν την καταστροφή, είναι εκείνοι που συνιστούν την φύση του προβλήματος που ζούμε. Ελληνόφωνοι, στον κύριο όγκο τους, με διπλά και τριπλά διαβατήρια, έχοντας ελάχιστη επαφή με την Ελληνική πραγματικότητα, ακόμη και σήμερα συναγελάζονται σε κότερα παίζοντας μπιρίμπα και αδιαφορώντας παγερά για το… «έργο» τους. Για όσο διάστημα θα υπάρχουν αυτοί οι πολιτικοί, για όσο χρόνο επιτρέψουμε να αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς, άνθρωποι των οποίων ο πολιτικός βίος θα έπρεπε να γίνει αντικείμενο έρευνας από την Δικαιοσύνη, για όσο καιρό θα νομοθετούν βιάζοντας το Σύνταγμα της χώρας και αλλάζοντας την υφή του πολιτεύματος διατηρώντας απλώς ένα εικονικό προσωπείο δημοκρατίας, η χώρα δεν θα μπορέσει να αντιστρέψει την μονόδρομη πορεία της προς την καταστροφή.

Απαντώντας στο πρώτο ερώτημα: Γιατί επιμένουν να εφαρμόζουν μέτρα που καταστρέφουν, η απάντηση είναι πως δεν τους ενδιαφέρει. Και δεν τους ενδιαφέρει, γιατί είναι πεπεισμένοι πως έχουν δημιουργήσει όλους τους μηχανισμούς που θα τους προστατεύσουν, αλλά και πως οι εντολείς των καταστροφικών αποφάσεων – μνημονίων, θα είναι ικανοποιημένοι από το «πολιτικό έργο» των εν Ελλάδι ανθυποκυβερνώντων και θα τους παράσχουν την μέγιστη προστασία και ασφάλεια.

Απαντώντας στο δεύτερο ερώτημα: Και γιατί οι ευρωπαίοι φίλοι, εταίροι και σύμμαχοι εμμένουν στην εφαρμογή ενός πειράματος που οδηγεί στην αποτυχία ολόκληρους λαούς, πρέπει να πούμε πως το πείραμα γίνεται προς παραδειγματισμό των υπολοίπων ευρωπαίων, προκειμένου να έχουν σαφή εικόνα τι θα τους συμβεί εάν δεν υπακούσουν στις εντολές. Εξάλλου, στο τέλος του πειράματος πρέπει να υπάρξει γενική ψυχολογική κάμψη και απόγνωση, για να δεχθούν όλοι την «λύση» που ετοίμασαν και η οποία θα ξαναδώσει στους λαούς μίας εικονική ευμάρεια, αλλά θα τους στερήσει από βασικά αγαθά, όπως η ελευθερία και η ανεξαρτησία.

Απαντώντας στο τρίτο ερώτημα, το οποίο αποτελεί συνέχεια του δεύτερου: Γιατί αποφασίζουν λάθος, αφού είναι κοινώς αποδεκτό πως αυτό το λάθος μπορεί να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα για περισσότερους λαούς, από όσα σήμερα υπάρχουν; Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θέλει έθνη, δεν επιθυμεί λαούς, αλλά εργάζεται επίμονα στην δημιουργία ενός «εθνοτικού κοκτέιλ», το οποίο δεν θα έχει «συνδετικούς κρίκους», οι οποίοι θα μπορούν να λειτουργήσουν ως σύνδεσμοι των ανθρώπων απέναντι στην ισχύ της Νέας Τάξης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή, κάνει μία τεραστίων διαστάσεων εφαρμογή του δόγματος διαίρει και βασίλευε. Και αυτή η «διαίρεση», επιβάλλεται με πόνο. Με τον τεχνητό πόνο της καταρρέουσας οικονομίας, αφού ένας πόνος μέσω πολέμου είναι περισσότερο ορατός και δημιουργεί άσχημες εικόνες για εκείνους που ισχυρίζονται πως εργάζονται για το… καλό μας!

Και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς μπροστά σε όλα αυτά; Μπορούν οι Έλληνες να λειτουργήσουν με τέτοιο τρόπο, ο οποίος θα αναστείλει οριστικά την εξαθλίωσή τους και την ισοπέδωση της χώρας τους; Έχουμε εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να ανατρέψουν ένα σχέδιο πολύ μεγαλύτερο από εμάς;

Η απάντηση είναι πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το τέρας, στο στόμα του οποίου μας έριξαν. Κάνοντας ένα πρώτο βήμα, μπορούμε να απαιτήσουμε την αποχώρηση όλων των υγιών πολιτικών που αυτή τη στιγμή υπάρχουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης μέσα σε έναν χώρο, όπου σφραγίζονται προαποφασισμένοι νόμοι, όπου δημιουργείται το προσωπείο μίας ανύπαρκτης δημοκρατίας και ενός κατ’ εξακολούθηση βιασμένου Συντάγματος. Απαιτείται οι υγιείς πολιτικοί ή πολιτικές δυνάμεις να αποχωρήσουν από την αίθουσα εκείνη που λειτουργεί ως «φωτοτυπείο» εντολών εξολόθρευσης της χώρας μας. Στη συνέχεια, αφού χωρίσει η ήρα από το σιτάρι, αυτοί οι Έλληνες (και όχι Ελληνόφωνοι) πολιτικοί, μαζί με εξωκοινοβουλευτικές σημερινές πολιτικές δυνάμεις, θα πρέπει να λειτουργήσουν ως συνδετικοί κρίκοι της κοινωνίας, της οποίας τα συμφέροντα θα αναδείξουν ως πρώτιστο μέλημα της ύπαρξής τους απαιτώντας την δημιουργία ενός δημοψηφίσματος στο οποίο οι Έλληνες πολίτες θα κληθούν να αποφασίσουν εάν συμφωνούν με τα «μέτρα» που παίρνει η σημερινή συγκυβέρνηση, τα οποία αποτελούν φυσική συνέχεια της παράνομης κυβέρνησης Παπαδήμου και της επαίσχυντης και καταστροφικής για την χώρα (σύμφωνα με τηλεοπτική δήλωση Χρυσοχοΐδη) κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.

Φοβόμαστε να βρεθούμε εκτός ευρώ; Μα, είναι αποδεδειγμένο πλέον πως οι διαχειριστές του ευρώ (που κερδίζουν δισεκατομμύρια από την ανόητη αποδοχή της ομηρίας της Ελλάδας) έχουν σχεδιάσει την αποπομπή μας, την οποία σκοπεύουν να συνδέσουν με την αποτυχία του ευρώ. Δηλαδή, θέλουν να μας φορτώσουν την αποτυχία που οι ίδιοι οργάνωσαν, αφού πρώτα εξασφάλισαν τα δικά τους κέρδη. Και όχι μόνο θα μας αποπέμψουν, αλλά σύμφωνα με όσα οι ελληνόφωνοι πολιτικοί της Ελλάδας αποδέχθηκαν, υπέγραψαν ή συνυπέγραψαν, θα απαιτήσουν την είσπραξη των «εγγυήσεων», δηλαδή την κατοχή συνολικά του πλούτου της Ελλάδας. Κι εμείς, που θεωρούμαστε έξυπνοι (σαν λαός τα τελευταία χρόνια καταρρίψαμε και αυτόν τον μύθο) θα μείνουμε και κλεμμένοι και δαρμένοι…

Και σε αυτό το σημείο, οι καλοπληρωμένοι παπαγάλοι του πολιτικού συστήματος μας βομβαρδίζουν με μία ερώτηση; Είναι λύση η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη; Εμείς αντιστρέφουμε την ερώτηση, λέγοντας: «Είναι λύση η παραμονή της χώρας σε μία «εταιρεία», η οποία καταστρέφει τους εταίρους της και στη συνέχεια τους χρησιμοποιεί για να βγάλει περισσότερα κέρδη;» Και προσθέτουμε: «Είναι νόμιμη μία κυβέρνηση που λειτουργεί εις βάρος των συμφερόντων της χώρας και των πολιτών, που υποτίθεται ότι προστατεύει;»

Λοιπόν, εάν δεν αποφασίσουμε όλοι μας να ξεφύγουμε από τις κομματικές αγκυλώσεις μας, εάν δεν αποφασίσουμε να λειτουργήσουμε μεσοπρόθεσμα και όχι βραχυπρόθεσμα, εάν δεν αποφασίσουμε να λειτουργήσουμε όλοι μαζί σαν λαός και όχι μεμονωμένα για την εξυπηρέτηση των προσωπικών ανόητων μικροσυμφερόντων, τότε θα βιώσουμε στον μέγιστο βαθμό όλα όσα σχεδίασαν για εμάς και εναντίον μας. Η απάντηση βρίσκεται στο να κατανοήσουμε πως η λύση βρίσκεται στους Έλληνες, σε εμάς και όχι σε εκείνους που εκτελούν εντολές τρίτων. Όταν θα αποφασίσουμε να ενωθούμε σαν λαός, να αντιμετωπίσουμε τους προσωπικούς αλλά και τους γενικότερους δαίμονές μας, να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να πάψουμε να είμαστε πιόνια μιάς διεθνούς συμμορίας που αποφασίζει τον θάνατό μας στην διεθνή σκακιέρα συμφερόντων, τότε θα ανατρέψουμε όλα όσα σήμερα ζούμε.

Κλείνοντας, θα πρέπει να επισημανθεί πως το πρόβλημα είμαστε εμείς, επειδή το επιτρέψαμε, αλλά οι άρρωστοι στο μυαλό είναι εκείνοι τους οποίους επιτρέψαμε να σχεδιάσουν τον εξανδραποδισμό μας. Για όσο ένα σκυλί ενός πλουσίου θα ζει καλύτερα από το παιδί ενός άνεργου, δεν θα υπάρχει καμία ελπίδα για εμάς. Εάν αποφασίσουμε τα παιδιά μας να ζήσουνε καλύτερα από τα σκυλιά των πλουσίων, τότε θα μπορούμε να βλέπουμε στο αύριο και να ελπίζουμε κάνοντας όνειρα…

Κωνσταντίνος

YΓ: Σύντομα θα επιχειρήσουν να μας διαιρέσουν, προκειμένου να κρύψουν την δική τους εγκληματική "συνεισφορά" στην "διάσωσή" μας. Κανένας δεν πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να βρεθεί απέναντι σε Έλληνα...

Πλησιάζουν τα γεγονότα;

Ρωσική κίνηση «ματ» στο Αιγαίο υπέρ Ελλάδος
Απέρριψε τις τουρκικές NOTAM για τα νησιά

Με μία απλή αλλά πολύ έξυπνη κίνηση, η Ρωσία έστειλε σαφές προειδοποιητικό μήνυμα στην Τουρκία σε ότι αφορά τις συνεχείς ΝΟΤΑΜ και NAVTEX που εκδίδει η Άγκυρα περί δήθεν παραβιάσεων των Συνθηκών του 1914 και του 1923, από την Ελλάδα με την στρατικοποίηση των νησιών του Α. Αιγαίου. 

Η Ρωσία εμμέσως πλην σαφώς, αναγνώρισε το δικαίωμα της Ελλάδας να διατηρεί δυνάμεις αυτοάμυνας στα νησιά και ότι οι δυνάμεις αυτές δεν αποτελούν παραβίαση των συνθηκών.

Συγκεκριμένα, αμέσως μετά την έκδοση των τουρκικών ΝΟΤΑΜ και NAVTEX που αμφισβητούσαν το ελληνικό δικαίωμα αυτοάμυνας, η Mόσχα έστειλε ομάδα αξιωματικών των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων για να επιθεωρήσουν, σε εφαρμογή του Κειμένου Βιέννης 2011 από 24 έως 27 Σεπτεμβρίου 2012, τα περισσότερα νησιά στα οποία η Τουρκία αρνείται το δικαίωμα ύπαρξης δυνάμεων αυτοάμυνας, αποδεχόμενη έτσι, στην πράξη το νόμιμο της ύπαρξης ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στα νησιά..

Η επιθεώρηση αυτή καθ' αυτή μικρή σημασία έχει (αφορά το Κείμενο της Βιέννης 2011 ένα πολιτικά, δεσμευτικό έγγραφο το οποίο συνιστά ένα διευρυμένο κατάλογο Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και Ασφάλειας μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας και επιτρέπει ανταλλαγές αντιπροσωπείων), αλλά έτσι όπως εξελίχθηκε έχει τεράστια πολιτική-διπλωματική σημασία.

Σύμφωνα με το κείμενο της Βιέννης 2011, προβλέπονται επισκέψεις επιθεωρητών, με σκοπό την επαλήθευση των ετησίων στοιχείων τα οποία ανταλλάσσουν οι συμβαλλόμενες χώρες. Υποτίθεται ότι ελέγχονται οι στρατιωτικές δυνάμεις της Ελλάδος στις περιοχές αυτές αν πληρούν τα όσα προβλέπει το Κείμενο Βιέννης 2011 για τα όπλα που χρησιμοποιούν.

Με την επιλογή όμως αυτών των περιοχών, η Μόσχα αναγνωρίζει το νόμιμο της ύπαρξης ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων που αμφισβητεί η Τουρκία, και όχι μόνο: Είναι γνωστήη άρνηση του ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσει στις ασκήσεις του νησιά όπως η Λήμνος, για τα οποία δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης δυνάμεων αυτοάμυνας.

Η ομάδα αξιολογητών της Ρωσικής Ομοσπονδίας επισκέφθηκε την 98 ΑΔΤΕ (Μυτιλήνη), 88 ΣΔΙ (Λήμνος), ΤΔ/41 ΣΠ (Σαμοθράκη) του ΣΞ και 130 ΣΜ (Λήμνος) της ΠΑ αντίστοιχα, όταν η Τουρκία ακριβώς πριν από ένα μήνα με σχετική ΝΟΤΑΜ υποστήριζε ότι η Ελλάδα παραβιάζει διεθνείς συνθήκες εμπλέκοντας σε στρατιωτικές ασκήσεις τα νησιά Ικαρία, Χίο, Λήμνο, Λέσβο, Ψαρά, Σάμο και Σαμοθράκη, τα οποία είναι αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες βάσει της συνθήκης παραχώρησης των νησιών του Α. Αιγαίου του 1914 ("THE 1914 SIX POWERS DECISION") και της Συνθήκης της Λοζάνης που ακολούθησε την Μικρασιατική Καταστροφή.

Η φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε στις τουρκικές ΝΟΤΑΜ δίνει στην Ελλάδα τον χαρακτήρα "παράνομου κράτους" και συνακόλουθα τεκμηριώνει, κατά τους τουρκικούς ισχυρισμούς, δικαίωμα επέμβασης για επαναφορά στην πρότερη νόμιμη κατάσταση.

Ας δούμε τις δύο τουρκικές ΝΟΤΑΜ:

Περί "παρανόμων δραστηριοτήτων":

A2929/12 (Issued for LTBB LGGG) - THIS NOTAM ISSUED TO CLARIFY THE A1275/12 NOTAM ISSUED BY GREEK

Περί ορίων FIR:

A2928/12 (Issued for LTBB LGGG) - AS REGARDS TO THE GREEK NOTAM A1275/12 WHICH GIVES REFENCE TO THE

Η μετάβαση της ρωσικής ομάδας στα νησιά έστειλε ακριβώς το μήνυμα ότι η Ελλάδα έχει καθε δικαίωμα να φροντίζει για την αυτο-άμυνά της και δεν παραβιάζει καμία συνθήκη... 

Και όταν το λέει η Ρωσία, που έχει κάθε συμφέρον στην έξοδο από τα Στενά να μην αντιμετωπίζει "εχθρικές" δυνάμεις, έχει μεγάλη σημασία. Γιατί εκτός των άλλων είναι και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ... 

Ποιοι και πώς θα πάρουν το επίδομα θέρμανσης

 

Τις οριστικές αποφάσεις για την επιστροφή φόρου για το πετρέλαιο θέρμανσης ανακοίνωσε την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου το υπουργείο Οικονομικών.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του ΥΠΟΙΚ, η επιστροφή φόρου θα χορηγείται μετά την αγορά πετρελαίου θέρμανσης σε τραπεζικό λογαριασμό του φορολογουμένου.

Η αποζημίωση δεν θα χορηγείται σε οικογένειες πάνω από συγκεκριμένο επίπεδο διαβίωσης (τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης) ή περιουσίας.

Το εισοδηματικό όριο είναι €14.000 για άγαμο, €23.350 για οικογένεια χωρίς παιδιά και προσαυξάνεται κατά €3.000 για τα τρία πρώτα παιδιά. Επίσης, εξαιρούνται οι άγαμοι με περιουσία αντικειμενικής αξίας άνω των €100.000, καθώς και οι οικογένειες με περιουσία άνω των €150.000.

Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι, εάν μια οικογένεια (ή ένας άγαμος) έχει σπίτι άνω των 120 τετραγωνικών, του οποίου η αντικειμενική αξία υπερβαίνει τις 150.000 ευρώ (ή τις 100.000, στην περίπτωση του άγαμου), δεν θα πάρει επίδομα θέρμανσης.

Η επιστροφή υπολογίζεται με ανώτατο όριο, ανάλογα με την κλιματική ζώνη. Η χορήγηση πραγματοποιείται έπειτα από αίτηση του φορολογουμένου στην ιστοσελίδα της ΓΓΠΣ και κατόπιν διασταύρωσης της πραγματοποίησης της πώλησης, μέσω της καταχώρησης στο σύστημα παρακολούθησης διακίνησης πετρελαίου θέρμανσης.

Η πληρωμή θα γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ενώ η αποζημίωση θα αφορά κτήρια που χρησιμοποιούνται ως κύρια κατοικία και είναι δηλωμένα στο Ε9.

Ακόμη, θα υπάρχει ειδικό κονδύλι που θα χορηγηθεί μέσω ΟΤΑ σε ειδικές ομάδες πληθυσμού, για ενίσχυση ανεξαρτήτως είδους καυσίμου και τρόπου θέρμανσης (π.χ. οικογένειες χωρίς εργαζόμενους κτλ).

Το μέγιστο όριο κατανάλωσης σε λίτρα ανά κλιματική ζώνη ορίζεται:

Κλιματική ζώνη Ανώτατη κατανάλωση /m2 (lt)

Α' ΖΩΝΗ 25

Β' ΖΩΝΗ 15

Γ' ΖΩΝΗ 8

Δ' ΖΩΝΗ 5

Τα ανώτατα τετραγωνικά μέτρα επιδότησης ορίστηκαν σε 120.

Οι γεωγραφικές ζώνες ορίζονται ως εξής:

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΖΩΝΗ ΝΟΜΟΙ

ΖΩΝΗ Α: Γρεβενά, Κοζάνη, Καστοριά, Φλώρινα, Δράμας, Ευρυτανίας

ΖΩΝΗ Β: Ιωαννίνων, Λάρισας, Καρδίτσας, Τρικάλων, Αρκαδίας, Πιερίας, Ημαθίας, Πέλλης, Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Χαλκιδικής, Σερρών , Καβάλας, Ξάνθης, Ροδόπης, Έβρου

ΖΩΝΗ Γ: Αττικής (εκτός Κυθήρων & νησιών Σαρωνικού), Κορινθίας, Ηλείας, Αχαΐας, Αιτωλοακαρνανίας, Φθιώτιδας, Φωκίδας, Βοιωτίας, Ευβοίας, Μαγνησίας, Λέσβου, Χίου, Κέρκυρας, Λευκάδας, Θεσπρωτίας, Πρέβεζας, Άρτας

ΖΩΝΗ Δ: Ηρακλείου, Χανιών, Ρεθύμνου, Λασιθίου, Κυκλάδων, Δωδεκανήσου, Σάμου, Μεσσηνίας, Λακωνίας, Αργολίδας, Ζακύνθου, Κεφαλληνίας & Ιθάκης, Κύθηρα & νησιά Σαρωνικού

Τι θα ισχύσει για την εξίσωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης με το κίνησης

Όπως αναφέρεται στην ίδια ανακοίνωση, η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην υλοποίηση της εξίσωσης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) του πετρελαίου θέρμανσης και του πετρελαίου κίνησης, στο 80% της σημερινής τιμής του ΕΦΚ του πετρελαίου κίνησης, που αποτελεί το κατώτερο δυνατό σημείο, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές οδηγίες.

Συγχρόνως, εξετάζεται από το ΥΠΕΚΑ και το ζήτημα εξομοίωσης της ποιότητας των δύο καυσίμων, το οποίο θα προβεί σύντομα σε ανακοινώσεις επ' αυτού.

• 
  

Έρχονται μεταβιβάσεις γης για το φόβο της φορολογίας

 

Καταιγιστικές εξελίξεις στον τομέα της αγροτικής παραγωγής προδιαγράφουν για τα επόμενα χρόνια οι αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στο πεδίο της φορολογίας. Το νέο καθεστώς φέρνει μαζί του την υποχρεωτική τήρηση λογιστικών βιβλίων βάσει τον οποίων θα προσδιορίζεται εφεξής το –φορολογητέο- γεωργικό εισόδημα αλλά και έναν ιδιότυπο φόρο κατοχής αγροτικής γης για όσους ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων δεν καλλιεργούν οι ίδιοι τα κτήματά τους.

Ο φόρος στα αγροτεμάχια είναι πιθανό να λειτουργήσει ως αντικίνητρο για τους πολλούς ετεροεπαγγελματίες ιδιοκτήτες.

Η πρώτη αλλαγή, μάλιστα, δεν αποκλείεται να συνδυαστεί με την κατάργηση του αφορολόγητου ορίου που απολαμβάνουν σήμερα οι συντελεστές του κλάδου καθώς επίσης και με τη μείωση του ποσοστού επιστροφής ΦΠΑ από το 11% στο 6%, όπως προβλέπει το τελευταίο σενάριο των μέτρων που διέρρευσαν από το υπουργείο Οικονομικών. Από μόνη της η εισαγωγή βιβλίων εσόδων-εξόδων θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως εφαλτήριο για την ανασυγκρότηση του κλάδου και τη δημιουργία σύγχρονων αγροτικών εκμεταλλεύσεων, ενδεχομένως και ανεξάρτητα από το μέγεθός τους. Όμως το «ψαλίδισμα» του ΦΠΑ και –ιδίως- η φημολογούμενη κατάργηση του αφορολόγητου συνιστούν αναμφισβήτητο πλήγμα στην ούτως ή άλλως προβληματική σήμερα ρευστότητα των επαγγελματιών αγροτών.

Λιγότερο προφανείς ίσως αλλά εξίσου σημαντικές για το μέλλον είναι οι ανατροπές που φέρνει ο σχεδιαζόμενος φόρος κατοχής αγροτικής γης (σ.σ. θα αποτελέσει μέρος του ενοποιημένου φόρου που θα επιβληθεί στα ακίνητα). Σύμφωνα με παράγοντες του αγροτικού χώρου, ο εν λόγω φόρος αναμένεται να λειτουργήσει ως αντικίνητρο για τους σημερινούς ετεροεπαγγελματίες κατόχους αγροτικής γης (που όμως δεν ασχολούνται με την καλλιέργειά της) πυροδοτώντας έτσι ένα κύμα μεταβιβάσεων και οδηγώντας στο στον περιορισμό των περιπτώσεων που είναι ευρύτατα γνωστές στην πιάτσα ως «μισακά».

Στο φύλλο του Σαββάτου 29 Σεπτεμβρίου 2012 η Αgrenda μπορείτε να διαβάσετε  ένα πολυσέλιδο και αναλυτικό ρεπορτάζ που ρίχνει φως στις φανερές και τις… λιγότερο φανερές επιπτώσεις της επικείμενης φορολογικής μεταρρύθμισης για τους επαγγελματίες αγρότες αλλά και στο νέο τοπίο που αυτή δημιουργεί για τον κλάδο

Προς κατάργηση το ειδικό καθεστώς των αγροτών

Ένα εντελώς νέο τοπίο δημιουργούν για τους επαγγελματίες του αγροτικού χώρου οι ριζικές αλλαγές στον τρόπο φορολόγησης του γεωργικού εισοδήματος που προωθεί η κυβέρνηση στο πλαίσιο της επικείμενης φορολογικής μεταρρύθμισης. Το σενάριο στο φαίνεται να έχει καταλήξει το υπουργείο Οικονομικών προβλέπει, μεταξύ άλλων, την οριστική κατάργηση του ειδικού καθεστώτος που ισχύει σήμερα για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και την φορολογική «εξίσωσή» τους με τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Οι αγρότες θα υποχρεωθούν να τηρούν βιβλία εσόδων-εξόδων από τη διαφορά των οποίων θα προκύπτει το φορολογητέο εισόδημα.

Απόρροια της «ταύτισης» αυτής θα είναι και η κατάργηση του αφορολόγητου των 5.000 ευρώ, δεδομένου ότι το όριο αυτό θα παύσει να ισχύει για όλους ανεξαιρέτως τους επιτηδευματίες. Πλέον οι περίπου 300.000 επαγγελματίες αγρότες θα υποχρεωθούν να τηρούν βιβλία εσόδων-εξόδων από τη διαφορά των οποίων θα προκύπτει το καθαρό και φορολογητέο εισόδημα. Το εισόδημα αυτό θα φορολογείται  με συντελεστή 30%, τον ίδιο δηλαδή που θα ισχύσει για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις ατομικές επιχειρήσεις.

Οι ανατροπές αυτές έρχονται στο πλαίσιο της απλοποίησης του φορολογικού συστήματος και της κατάργησης όλων των ειδικών καθεστώτων τα οποία, όπως έχουν γράψει σε παλαιότερα ρεπορτάζ τους το Agronews και η εφημερίδα Agrenda, έχει εδώ και καιρό θέσει ως βασικές προτεραιότητες στις τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις η τρόικα. Μάλιστα, αν και ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε να εφαρμοσθούν από το 2014 για τα εισοδήματα του 2013, η εξέλιξη των διαπραγματεύσεων με το κλιμάκιο των δανειστών και, κυρίως, η «μαύρη τρύπα» στα έσοδα δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο τελικά να ισχύσουν από το 2013, δηλαδή για τα εισοδήματα που θα αποκτηθούν το 2012. Κι αυτό γιατί το δημοσιονομικό «όφελος» από την φορολογική εξομοίωση αγροτών και ελεύθερων επαγγελματιών σε συνδυασμό με την κατάργηση του αφορολογήτου για όλους υπολογίζεται σε  1,5-2 δισ. ευρώ -ποσό δηλαδή διόλου αμελητέο.

Είναι φανερό ότι με το νέο καθεστώς θα υποχρεωθούν σε απόδοση φόρου όλοι ανεξαιρέτως οι αγρότες - ακόμα και τα χαμηλά εισοδήματα τα οποία μέχρι σήμερα εξαιρούνταν από τη φορολογία. Παράλληλα, και παρά τις ουκ ολίγες και αναμφισβήτητες στρεβλώσεις που παρουσιάζει το ισχύον -ειδικό- καθεστώς, είναι προφανές ότι σε μια δύσκολη οικονομική και χρηματοδοτική συγκυρία έρχεται να αφαιρεθεί από την αγροτική δραστηριότητα ένα ακόμα «κομμάτι» ρευστότητας.

Την ίδια στιγμή, βέβαια, όπως υποστηρίζουν άνθρωποι με γνώση των προβλημάτων και των δομών του πρωτογενούς τομέα, το νέο καθεστώς θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως ευκαιρία προκειμένου να αποκτήσει άλλο κύρος και να οικοδομηθεί από καινούργιες βάσεις το αγροτικό επάγγελμα. Κι αυτό γιατί -μέσω της υποχρεωτικής έκδοσης παραστατικών για κάθε δραστηριότητα- δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για έλεγχο της διακίνησης των αγροτικών προϊόντων σε όλα τα στάδια, διαδικασία η οποία αναμένεται να βάλει φραγμό στα «παιχνίδια» των μεσαζόντων και να περιορίσει κατά πολύ την ψαλίδα των τιμών από το χωράφι στο ράφι.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, για να επιτευχθούν τα παραπάνω βασική προϋπόθεση είναι να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα των αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Κάτι που σημαίνει ότι η σχεδιαζόμενη αλλαγή του φορολογικού πλαισίου θα πρέπει να συνοδεύεται και από κινήσεις εξισορρόπησης των απωλειών που αυτό επιφέρει, με πρώτο και κύριο τη μείωση του κόστους της αγροτικής παραγωγής.  Οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν ότι ο «υπ' αριθμόν ένα» παράγοντας κόστους, είναι η αγροτική γη και δη τα ενοίκια (στις εκτατικές καλλιέργειες ειδικά αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 1/3 του συνολικού κόστους)..

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι, σύμφωνα με  όλες τις πληροφορίες,  οι επαγγελματίες αγρότες που κατέχουν καλλιεργήσιμη γη θα εξαιρεθούν από το «φόρο κατοχής αγροτικής γης» (μέρος του νέου ενοποιημένου φόρου στα ακίνητα) ποίος θα επιβληθεί στα αγροτεμάχια που κατέχουν ιδιώτες.

Στο τραπέζι και το αφορολόγητο των αγροτών

 

Κατάργησή του προβλέπει το τελευταίο σενάριο που εξετάζουν στο υπουργείο Οικονομικών

Πρόκειται για το τελευταίο σενάριο που έχει πέσει στο τραπέζι προκειμένου να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα και να μην υπάρξει πλήρης και καθολική κατάργηση του αφορολόγητου που, σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες, αξιώνουν οι δανειστές.

Όπως προβλέπει το σενάριο αυτό, το αφορολόγητο θα διατηρηθεί αποκλειστικά και μόνο για μισθωτούς και συνταξιούχους στα 5.000 ευρώ

Σε ό,τι αφορά τους ελεύθερους επαγγελματίες, η κατάργηση του αφορολόγητου συνεπάγεται φόρο από το πρώτο ευρώ και συνολικά επιπλέον 500 ευρώ για τα πρώτα 5.000 ευρώ εισοδήματος, στον βαθμό που θα διατηρηθεί ο συντελεστής στο 10% του σημερινού πρώτου κλιμακίου.

Την ίδια στιγμή προωθείται α προωθείται η πλήρης κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών, γεγονός που φέρνει έξτρα φόρο 10% -με συγκεκριμένο όριο απαλλαγής για κάθε κατηγορία- για όσους δηλώνουν σήμερα τόκους στεγαστικών δανείων, ιατρικά έξοδα, νοσήλια, ασφάλιστρα και ενοίκια.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι αλλαγές στη φορολογία θα προωθηθούν με ένα νομοσχέδιο το οποίο μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνει και τα εξής:

-μείωση φορολογικών κλιμακίων από οκτώ σε τέσσερα

- διαμόρφωση του πρώτου φορολογικού συντελεστή στο 18% από 10% που είναι σήμερα.

- απευθείας μείωση φόρου 2.000 έως 2.500 ευρώ συνολικά για δαπάνες με αποδείξεις από συγκεκριμένους επαγγελματικούς κλάδους στους οποίους παρατηρείται υψηλή φοροδιαφυγή. Συγκεκριμένα, θα υπάρχει απευθείας μείωση φόρου για τις δαπάνες με αποδείξεις από γιατρούς, δικηγόρους, συνεργεία αυτοκινήτων, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, κομμωτήρια, φυσικοθεραπευτές κλπ

Προ των πυλών η φορολογία στα αγροτεμάχια μη αγροτών

Τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων και των αγροτικών εκτάσεων που δεν ανήκουν στους κατ’ επάγγελμα αγρότες προωθεί η κυβέρνηση στο πλαίσιο της φορολογικής μεταρρύθμισης και, πιο συγκεκριμένα, της ενοποίησης όλων των φόρων που επιβάλλονται στην ακίνητη περιουσία. Πρόκειται για μέτρο που, όπως είχαν αποκαλύψει σε παλαιότερα ρεπορτάζ τους η Agrenda και το Agronews, βρίσκεται στην ατζέντα του υπουργείου Οικονομικών από τα τέλη του 2011 και το οποίο φέρνει νέες επιβαρύνσεις για τους ιδιώτες και κατόχους γης που δεν είναι αγρότες, ωστόσο μακροπρόθεσμα μπορεί να συνεισφέρει στην ανάπτυξη των εκμεταλλεύσεων των πραγματικών καλλιεργητών.

O φόρος θα επιβάλλεται και σε εκτάσεις που έχουν εγκατασταθεί φωτοβολταϊκά αν αυτές δεν ανήκουν σε επαγγελματίες αγρότες.

Πιο αναλυτικά, το σενάριο που «κερδίζει» πόντους στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης προβλέπεθ την κατάργηση του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ) και του ειδικού τέλους ακινήτων στα ακίνητα (ΕΕΤΗΔΕ) και την συγχώνευσή τους σε έναν ενιαίο φόρο ακινήτων.

Ο εν λόγω φόρος, ωστόσο, θα επιβάλλεται πλέον και σε ακίνητα τα οποία μέχρι σήμερα απαλλάσσονταν, όπως αγροτεμάχια και εκτάσεις εκτός σχεδίων πόλεων ή οικισμών, καθώς επίσης και τα αγροτεμάχια στα οποία έχουν εγκατασταθεί φωτοβολταϊκά.

Σύμφωνα με το ίδιο σενάριο, ωστόσο, από το νέο φόρο θα εξαιρούνται οι αγροτικές εκτάσεις που ανήκουν και καλλιεργούνται από κατ’ επάγγελμα αγρότες.

Η όποια αντικειμενική αξία των αγροτεμαχίων, θα προστίθεται στην αντικειμενική αξία των άλλων ακινήτων που τυχόν έχει ο φορολογούμενος και θα φορολογείται για το σύνολο της περιουσίας, ενώ θα θεσπιστεί κι ένα –αρκετά χαμηλό, σύμφωνα με τις πληροφορίες- όριο για το αφορολόγητο από το νέο φόρο.

Έτσι, αν με το νέο σύστημα υπολογισμού των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, τα αγροτεμάχια αποτιμώνται σε αξία π.χ.  100.000 ευρώ, τότε θα κληθεί να πληρώσει 400 ευρώ φόρο.

Είναι αυτονόητο ότι ο «φόρος κατοχής γεωργικής γης», εφόσον προωθηθεί, θα φέρει νέες επιβαρύνσεις στους ιδιοκτήτες που δεν είναι αγρότες. Παράλληλα, βέβαια, φέρνει προ των ευθυνών τους και τους κατόχους γης που δεν ασκούν κατ’ ουσία το επάγγελμα και είτε εμφανίζονται ως καλλιεργητές είτε υπάρχουν ως ιδιότυποι ενοικιαστές, διατηρώντας αποστάσεις από τη φορολογική διαδικασία. Η πρακτική αυτή είναι γνωστή άλλωστε στην αγορά και ως «μισακά αγροκτήματα».

Σε κάθε περίπτωση, από το νέο ενιαίο φόρο ακινήτων η κυβέρνηση υπολογίζει να εισπράξει περί τα 3 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.

Το νου σας, μην ξεχάσετε πως είστε Έλληνες

Μάλιστα. Φτάσαμε το λοιπόν και στο σήμερα, που είναι χειρότερο από το χθες και περιμένουμε μάταια από το αύριο να μην είναι χειρότερο από το σήμερα. Και είμαστε σε αυτό το σημείο, επειδή εμείς το επιλέξαμε. Και το επιλέξαμε επειδή δεν αντέχαμε να αντισταθούμε. Έτσι καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες, θύματα και θύτες μιάς αφόρητης μελαγχολίας, μίας απερίγραπτης μαζικής κατάθλιψης, βλέποντας γνωστούς ή αγνώστους να μην αντέχουν να συνεχίσουν την πορεία μέσα στο ολόγιομο τίποτα, μέσα στο ζωντανό σκοτάδι και μας αποχαιρετούν. Σχεδόν σε κάθε μας στιγμή βιώνουμε την αγωνία μην τυχόν και αρρωστήσουμε εμείς ή κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, ενώ ταυτόχρονα ελπίζουμε πως θα αντέξουμε μέχρι την επόμενη ημέρα, χωρίς να γίνουμε πρωταγωνιστές μίας ακόμη θλιβερής είδησης.

Ψάχνουμε στα βάθη της καρδιάς μας να βρούμε τη δύναμη να σταθούμε όρθιοι, να μην λυγίσουμε, να αντέξουμε τα χτυπήματα και να συνεχίσουμε να προχωράμε στην ανηφόρα που μας είπαν πως δεν είναι ατελείωτη και πως μπορούμε να την διαβούμε. Ζούμε σε όλα εκείνα που κάποτε κοιτάζαμε σαν θεατές και που ποτέ δεν μας πέρασε από το νου πως θα έρθει η στιγμή να γίνουμε μέρη, θύματα ή θεατές της σχεδιασμένης αθλιότητας, του εξευτελιστικού βιοπορισμού και της συνεχούς ηθικής κατρακύλας. Ζούμε πίσω από ένα τοίχο που έχτισαν για να φυλακίσουν τις ζωές και το μυαλό μας και καθημερινά χάνουμε το κουράγιο να γκρεμίσουμε τον τοίχο ή να σκαρφαλώσουμε επάνω του, για να τον προσπεράσουμε και να πάμε στο μετά… Καθηλωμένοι στέκουμε απαθείς και βλέπουμε το εργοτάξιο που χτίζει την ζωντανή φυλακή μας, με υλικά από τις ζωές μας, με τα κορμιά των απογόνων μας.

Πότε θα ανοίξεις μάνα γη, να μας πάρεις από ετούτο το παράλογο που ζούμε;
Πότε θα τελειώσει αυτός ο ζωντανός εφιάλτης στον οποίο μας χτίζουν, με υλικά φτιαγμένα από το αίμα και από τα κορμιά μας;

Πειραματόζωο γίναμε όλοι μας σε ένα πείραμα χωρίς τέλος, σε ένα τεράστιο εργαστήριο της φρίκης, δεχόμαστε το ένα μετά το άλλο τα «γιατρικά» των νέων ανθρωπόμορφων τεράτων, των γιατρών της ασθένειας που μας φύτεψαν οι ίδιοι οι γιατροί μας. Ζούμε λοιπόν άλλοτε με βούρδουλα κι άλλοτε με ελπίδα, μέσα σε ένα σκηνικό θανάτου, με διαχειριστές της ζωής μας εκείνους που μας έχουν σπρώξει στον δρόμο χωρίς επιστροφή, στον εφιάλτη που έγινε σύντροφός μας.

Και οι δόσεις ελπίδας σου δίνονται είναι για να πιστέψεις στον δήμιό σου… πως μπορεί τάχατες να σε βγάλει από το πηγάδι που ο ίδιος σε έριξε! Κι εσύ θέλεις να πιστέψεις και ελπίζεις πως ο δήμιός σου θα σε λυπηθεί, πως το πείραμα θα τελειώσει, αφού οι αντοχές σου ξεπέρασαν το ανθρώπινο όριο.
Σε φοβίζει το αύριο, μα περισσότερο τρέμεις στην ιδέα πως μπορεί να δεις χειρότερα, πως μπορεί να ζήσεις όσα ούτε για τον εχθρό σου δεν σκέφθηκες ποτέ. Ζεις μέσα στην φρούδα ελπίδα, κομμάτι του πειράματος κι αυτή, που είναι έτοιμη να σε κατασπαράξει και να σε αφήσει σε εκείνο το φοβερό κενό, να αιωρήσαι απολύτως μόνος σου μέσα στο απόλυτο μηδέν!

Θεατής σε ταινία φρίκης, πρωταγωνιστής στην σκηνή του παραλόγου, χειροκροτητής του σκηνοθέτη που σε σπρώχνει στον αφανισμό.

Ζεις, μα εύχεσαι να μην ζούσες, να μην είχες δει πόσο χαμηλά μπορείς να πέσεις επειδή δεν πίστεψες σε σένα, επειδή ξέχασες τις διδαχές των προγόνων σου…

Ζεις και δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό σου πως φτιάχτηκες να ζήσεις το χειρότερο. Δεν υπάρχει σωτήρας να σε πάρει, μόνο δήμιοι ξεπροβάλουν στο μοναχικό μονοπάτι του πόνου και του εξευτελισμού.

Ξέρεις πως μπορείς να πας αντίθετα, αλλά δεν πας, επειδή φοβάσαι πως η επιστροφή σου θα είναι χειρότερη από όσα μέχρι τώρα γνώρισες και μένεις να ελπίζεις πως ο δρόμος ετούτος τελειώνει…

Ανοίγεις τα μάτια σου κάθε πρωί και ξέρεις, πως είσαι νεκρός – ζωντανός, επειδή εσύ το επέλεξες, επειδή εσύ φοβήθηκες, επειδή εσύ δεν άντεξες να κοιτάξεις στον καθρέφτη σου, επειδή εσύ δεν μπόρεσες να μιλήσεις ειλικρινά με τον εαυτό σου.

Και ο δρόμος του πόνου στέκει μπροστά σου… Ανηφορικός, δύσκολος, με παγίδες, με θηρία που ξεπετάγονται για να σε καταβροχθίσουν. Αυτή είναι η δική σου καθημερινή ιστορία φρίκης. Και μένεις να ελπίζεις πως θα σε βρει το βράδυ, για να μπορέσεις να συνεχίσεις και αύριο πάλι στην ίδια φρίκη...

Ελεεινός διαβάτης, ανήμπορος τάχατες ασθενής, έτοιμος να δεχθείς να ζήσεις από τις ακαθαρσίες των βασανιστών σου… κι όμως συνεχίζεις την τρελή πορεία σου χωρίς να ξεχνάς πως δεν ήταν επιλογή σου. Δεν ξεχνάς όμως κι εκείνους που έμειναν πίσω, που δεν άντεξαν και προτίμησαν να παραδοθούν, να δώσουν τα κορμιά τους θυσία στον βωμό του παραλόγου, των κτηνοβατών, των παιδεραστών, των ανέντιμων και χωρίς καμία ηθική αναστολή βιαστών της ψυχής σου. Και χάσκουν οι γέροι κλαίγοντας για τα φάρμακα που δεν έχουν, μένουν μικρά παιδιά ατάιστα και πέφτουν τα κορμιά τους επειδή άλλη δύναμη δεν έχουν, ξεφτίσανε τα όνειρα και γίνανε δόσεις πρέζας που παραλογιζόμενοι κάποιοι ελπίζουν πως θα τους βοηθήσει να επιζήσουν σε αυτόν τον εφιάλτη.
Κι εσύ ανόητε άνθρωπε, επιμένεις να κάνεις κάθε μέρα το ίδιο, ελπίζοντας πως κάτι μπορεί να αλλάξει... Και το μόνο που αλλάζει είναι το βασανιστήριο που επιλέγει ο σαδιστής βασανιστής σου...

Σκύβεις, δεν αντέχεις να ακούς τις απελπισμένες κραυγές εκείνων που έπεσαν θύματα του βασανιστή σου.

Σκύβεις και δεν αντέχεις τις εικόνες που γίνονται σταθερή δόση παραφροσύνης στην καθημερινότητά σου.

Σκύβεις και θυμάσαι πως από τη μια στιγμή στην άλλη έγινες σκλάβος χωρίς να αντισταθείς και η περηφάνια σου χάθηκε μέσα στην προσβολή που σε τύλιξε χωρίς εσύ να προσπαθήσεις να την απομακρύνεις.

Ζεις το αδιανόητο, μέσα σε έναν ακήρυχτο πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς, αλλά συνεχίζεις να θυμάσαι. Γι αυτό σε βασανίζει ο δήμιός σου, επειδή θυμάσαι. Επειδή πιστεύεις πως το δικό του τέλος θα έρθει πιο γρήγορα από το δικό σου.

Σκυμμένος καθώς είσαι σηκώνεις τα μάτια σου, δεν ικετεύεις, αλλά θυμάσαι πως σε ετούτο τον πόλεμο έγινες στόχος κι έμεινες μόνος. Σε ξέχασαν οι φίλοι, που έγιναν εχθροί, σε ξέχασαν οι εταίροι που ζητάνε να πληρωθούν με το αίμα και με τα κομμάτια του κορμιού σου, για το χρέος που εκείνοι έφτιαξαν για να σε εξοντώσουν.

Κι εσύ συνεχίζεις να θυμάσαι και κάνεις τους περιχαρείς βασανιστές σου να τρέμουν...

Ζεις το χειρότερο κι όμως συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι κι από πού έρχεσαι…

Θυμάσαι το χρέος τιμής που έχεις στην ιστορία…

Θυμάσαι πως είσαι Έλληνας…

Και αυτό είναι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσεις.

Γιατί αν ξεχάσεις και φύγεις από την ρίζα που σε γέννησε, τότε δεν θα σε κρατάει τίποτε από το να γίνεις ένα φύλλο που το πήρε ο άνεμος.

Και αυτό είναι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσεις.