HAARP: Το μυστικό νησί που ανακαλύφθηκε με την τεχνολογία Τέσλα μπορεί να έχει προκαλέσει τους δύο υποθαλάσσιους σεισμούς

Η ηγουμένη Michelle Hopkins αναλύει μια καταπληκτική ανακάλυψη.

Ενα μυστικό νησί και ένα υποθαλάσσιο HAARP που έχει συσταθεί με τη μαζική τεχνολογία Tesla στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό. Αισθάνεται επίσης ότι μπορεί να ήταν η αιτία των 2 πρόσφατων σεισμών.

Τι είναι αυτό που προσπαθούν να κάνουν, να προκαλέσουν έναν ογκώδη μέσο-ατλαντικό σεισμό που θα προκαλέσει ένα γιγαντιαίο τσουνάμι νστο σύνολο της ανατολικής ακτής; Η ηγουμένη Michelle Hopkins παρουσίασε την εργασία της.

Ο μύθος περί κατάρρευσης γκρεμίζει την Ελλάδα

Γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος 
  
Η αναγκαιότητα των μνημονίων, ώστε να αποφευχθεί η δημοσιονομική καταστροφή, είναι ο κυρίαρχος ευρωπαϊκός μύθος που επενδύει τη σωτηρία του ευρώ και των τραπεζών εις βάρος των κρατών.
 
Ο ίδιος μύθος εξακολουθεί να επενδύει και να δικαιολογεί την καταστροφική διαχείριση όχι μόνο των δημοσιονομικών της Ελλάδας, αλλά και την παραχώρηση κάθε είδους κυριαρχίας επί της άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής, δικαιωμάτων επί του δημόσιου πλούτου, νομικών δικαιωμάτων της χώρας κ.λπ.
 
Στο όνομα της δημοσιονομικής κατάρρευσης η Ελλάδα συνεχίζει να οδηγεί στη χρεοκοπία πολίτες, θεσμούς, κοινωνικό κράτος, δομές, δικαιώματα, ακόμη και την ίδια τη δημοκρατία, η οποία πλέον λειτουργεί σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης σε όλες σχεδόν τις λειτουργίες της. Οδηγεί στην πολιτική και ηθική χρεοκοπία και τις κυβερνήσεις της χώρας μας, οι οποίες έχουν ήδη προ πολλού μετατραπεί σε γκαουλάιτερ της Γερμανίας.
 
Κάθε μέτρο, κάθε κίνηση των τελευταίων τριών ελληνικών κυβερνήσεων οδηγεί στην πτώχευση του ελληνικού λαού, αλλά, παράλληλα, στη διαφύλαξη των συμφερόντων:
 
● Του ευρώ, της ευρωζώνης και όσων αποκομίζουν ανυπολόγιστα οφέλη, οικονομικά και πολιτικά, από την τεράστια μεταφορά πόρων από την ευρωπαϊκή περιφέρεια προς το οικονομικό και πολιτικό κέντρο της Γηραιάς Ηπείρου. Εν τέλει των συμφερόντων της Γερμανίας.
 
● Των μεγάλων τραπεζικών ομίλων, οι οποίοι, μέσω της υποτιθέμενης ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, απαλλάχθηκαν χωρίς κινδύνους από τις «επισφάλειές» τους φορτώνοντας τα βάρη μονομερώς στον ελληνικό λαό.
 
● Των σεσημασμένων διεθνών κερδοσκόπων, οι οποίοι με άνεση μπορούν να «επενδύουν», να εκβιάζουν και εν τέλει να αποκομίζουν χωρίς ρίσκο αμύθητα κέρδη στην πλάτη των φορολογουμένων στην Ελλάδα, στο σύνολο της ευρωπαϊκής περιφέρειας – του περίφημου Νότου – αλλά και στη Γερμανία και σε όσες ακόμη χώρες της ευρωζώνης δεν έχουν μπει επισήμως στον κύκλο των χρεοκοπιών και των μνημονίων.
 
Οι συνέπειες είναι τραγικές, αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί ούτε τη Γερμανία ούτε το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
 
Όπως πολλές φορές έχουμε θυμίσει, ο Τζορτζ Σόρος είχε θέσει εναργώς και χωρίς περιθώριο παρερμηνείας το πραγματικό δίλημμα που θέτει η κρίση του ευρώ: «Ή τα κράτη θα σωθούν ή οι τράπεζες. Εγώ προτιμώ να σωθούν οι τράπεζες». Αυτή την απάντηση δίνει η Γερμανία μέχρι στιγμής και τα αποτελέσματα είναι διαλυτικά για τις κρατικές οντότητες, οι οποίες δεν αφομοιώνονται προς όφελος μιας αμοιβαία επωφελούς αναδιανεμητικής ένωσης, αλλά στο απολύτως καταστροφικό πλαίσιο μιας γερμανοκρατούμενης Ευρώπης.
 
Όλη αυτή η λεηλασία έχει περάσει χωρίς μεγάλες κοινωνικές αναταράξεις ακριβώς επειδή ο μύθος της δημοσιονομικής κατάρρευσης δικαιολογεί κάθε αυθαιρεσία, κάθε αδικία, κάθε ξεδιάντροπη κακομεταχείριση, κάθε απώλεια εθνικής κυριαρχίας, κάθε απομείωση της ίδια της δημοκρατίας.
 
Τα αποτελέσματα βεβαίως διαψεύδουν και τον μύθο και τους προπαγανδιστές του.
 
● Το κόστος των τελών κυκλοφορίας, κίνησης και συντήρησης των αυτοκινήτων οδηγεί στη μαζική παράδοση των πινακίδων τους.
 
● Το τεράστιο κόστος της θέρμανσης οδηγεί τις οικογένειες που στενάζουν από την ανέχεια σε κάθε είδους άλλη «λύση», με τις συνέπειες και της περιβαλλοντικής μόλυνσης ήδη ορατές στον αττικό ουρανό.
 
● Η βαρύτατη φορολόγηση των συνεπών φορολογουμένων – και μόνο αυτών – υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι οδηγεί είτε στην αδυναμία πληρωμής είτε, ακόμη χειρότερα, στη στροφή προς τις «μαύρες» συναλλαγές.
 
Τα ανάλογα παραδείγματα δεν έχουν τελειωμό. Και όλα επιβεβαιώνουν ότι κάθε μέτρο κατάσχεσης των εισοδημάτων των Ελλήνων πολιτών και διάλυσης του κοινωνικού κράτους οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο από το επισήμως επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
 
Ποιος νοιάζεται όμως; Το ζητούμενο είναι η πληρωμή των χρεών πάση θυσία και ανεξαρτήτως κόστους. Αυτό ακριβώς θα γίνεται όσο κυριαρχεί ο μύθος της δημοσιονομικής κατάρρευσης, παράλληλα με τον μύθο της «σωτήριας» λειτουργίας των μνημονίων. Υπάρχει άλλη άποψη απέναντι στην αποδεδειγμένα εγκληματική ηλιθιότητα; Πολλές, αλλά ας δούμε αυτή του Πολ Κρούγκμαν, όπως δημοσιεύθηκε στους New York Times και αναδημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό Βήμα:
 
«Οι τακτικοί αναγνώστες γνωρίζουν ότι εγώ και άλλοι οικονομολόγοι έλεγαν από την αρχή ότι αυτές οι καταστροφολογικές προειδοποιήσεις για τα δημοσιονομικά μας ήταν λανθασμένες, ότι τα ελλείμματα στον προϋπολογισμό δεν θα προκαλέσουν έκρηξη επιτοκίων όσο η οικονομία δεν ανακάμπτει – και ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την οικονομία είναι ότι θα επιχειρούσαμε να μειώσουμε το έλλειμμα πολύ γρήγορα. Και αυτή η άποψη έχει επιβεβαιωθεί με τον πιο πειστικό τρόπο από τα γεγονότα.
 
Το βασικό πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι οι προφήτες της δημοσιονομικής καταστροφής, όσο αξιοσέβαστοι και αν φαίνονται, είναι αυτή τη στιγμή μέλη μιας αίρεσης που πιστεύει στο τέλος του κόσμου. Πιστεύουν, συναισθηματικά και επαγγελματικά, ότι η δημοσιονομική κρίση καραδοκεί στη γωνία, και θα το πιστεύουν αυτό όσες γωνίες και αν στρίψουμε χωρίς να συναντήσουμε αυτήν την κρίση.
 
Έτσι δεν μπορούμε, και δεν θα πείσουμε, αυτούς τους ανθρώπους να αλλάξουν γνώμη βάσει των στοιχείων. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να δίνουμε σημασία σε αυτά που λένε. Θα είναι δύσκολο, επειδή πολλά μέλη της αίρεσης του ελλείμματος φαίνονται πολύ αξιοσέβαστα. Αλλά έκαναν τεράστια, παράλογα λάθη επί χρόνια, και ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να τους δίνουμε σημασία».
 
Το ζήτημα βεβαίως στην Ελλάδα δεν είναι τι λέει ο Κρούγκμαν, αλλά τι λένε οι πολιτικές δυνάμεις. Όσο αυτές δεν αποφασίζουν ότι πρέπει να τελειώνουμε με τον μύθο της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και να δούμε πώς θα ανακάμψει η οικονομία, τόσο θα βυθιζόμαστε.
 
Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι, ακριβώς στην έναρξη της χειρότερης χρονιάς για την Ελλάδα, του 2013, ο Σόιμπλε δηλώνει ανερυθρίαστα: «Η κυβέρνηση της Αθήνας ξέρει πως δεν μπορεί να διατυπώνει υπερβολικά οικονομικά αιτήματα προς τις άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ. Κατά συνέπεια, καταπιάνεται τώρα με τις μεταρρυθμίσεις».
 
Όμως, χάρη στην ελληνική – και όχι μόνο – τραγωδία, τα χειρότερα για το ευρώ, κατά την κρίση του ιδίου, έχουν περάσει. Το ότι η σταθεροποίηση του ευρώ συναρτάται με τη συνολική αποσταθεροποίηση της Ελλάδας και των άλλων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, προφανώς, στη χώρα μας δεν προβληματίζει κανέναν ούτε από τους κήνσορες (ηθικολόγους) του συστήματος εξουσίας ούτε από τους μιντιακούς θεράποντες (υπηρέτες) του ιδίου συστήματος.
 
Όπως λέει και η λαϊκή θυμοσοφία, «Κατά τα σκατά, και το φτυάρι»...

Ο κλοιός της "Ιερής Τρόικας" άρχισε να σφίγγει επικίνδυνα

 

Μια συνοπτική ιστορία των υπερδυνάμεων και μια ανάλυση των λόγων για τους οποίους ο κλοιός της "Ιερής Τρόικας" άρχισε να σφίγγει επικίνδυνα...

Του William Blum* 
για το ιστολόγιο Counterpunch
29 Δεκεμβρίου 2012 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους 

Από το Συνέδριο της Βιέννης του 1815 έως το Συνέδριο του Βερολίνου το 1878, και από την εισβολή των "Συμμάχων" στην Ρωσία το 1918 έως τον σχηματισμό στη δεκαετία του 1950 του οργανισμού που αργότερα εξελίχθηκε σε «Ευρωπαϊκή Ένωση», οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης και του κόσμου έχουν συνέλθει πολλές φορές σε μεγάλες αίθουσες συνεδριάσεων και σε πεδία μαχών, για να ορίσουν τους βασικούς κανόνες που διέπουν την εκμετάλλευση της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής, της Ασίας, και της Αυστραλασίας, για να εκχριστιανίσουν και να «εκπολιτίσουν», για να επανασχεδιάσουν χάρτες, αλλά και να καταστείλουν επαναστάσεις και άλλες απειλές για την ηγεμονία των μεγάλων δυνάμεων. Και όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποδείξει πως η αποφασιστικότητά τους αγγίζει τα όρια του θανάσιμου και αδίστακτου. Το 1918, για παράδειγμα, περίπου 13 χώρες, ανάμεσα στις οποίες η Γαλλία, η Βρετανία, η Ρουμανία, η Ιταλία, η Σερβία, η Ελλάδα, η Ιαπωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να συμμετάσχουν σε μια στρατιωτική εισβολή στην Ρωσία «με σκοπό να στραγγαλίσουν, όσο ήταν ακόμα βρέφος, το νεοσύστατο κράτος των Μπολσεβίκων», όπως το έθεσε με κυνική γλαφυρότητα ο Ουίνστον Τσώρτσιλ. 

Αλλά και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χωρίς να δείξουν το παραμικρό ενδιαφέρον για το ποιοι είχαν πραγματικά πολεμήσει και χάσει την ζωή τους για να κερδηθεί εκείνος ο πόλεμος, οι Δυτικές δυνάμεις, χωρίς την Σοβιετική Ένωση, κινήθηκαν προς τη δημιουργία του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ). Το ΝΑΤΟ, μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακολούθησαν αργότερα τις Ηνωμένες Πολιτείες στην αποστολή του Ψυχρού Πολέμου και την αποτροπή της ανόδου των κομμουνιστών και των συμμάχων τους στην εξουσία μέσω νόμιμων και δημοκρατικών εκλογών στη Γαλλία και την Ιταλία. Η συνεργασία εκείνη συνεχίστηκε και μετά την επίσημη λήξη του Ψυχρού Πολέμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ είναι η κάθε μία ξεχωριστά μια υπερδύναμη, με εκτεταμένα στοιχεία ολοκλήρωσης, από άποψη τόσο αμυντική όσο και εξωτερικής πολιτικής. Σχεδόν όλα τα μέλη της ΕΕ είναι και μέλη του ΝΑΤΟ. Σχεδόν όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη είναι και μέλη της ΕΕ. Σχεδόν όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ διαθέτουν εδώ και χρόνια ένα μέρος τουλάχιστον των ενόπλων δυνάμεών τους που τελεί υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟ και / ή των ΗΠΑ στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τα Βαλκάνια και αλλού. 

Ενωμένη σαν μια γροθιά, η ίδια αυτή «Ιερή Τρόικα» (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) κατασπάραξε την Γιουγκοσλαβία, εισέβαλε και κατέστρεψε το Αφγανιστάν και το Ιράκ, σακάτεψε την οικονομία του Ιράν, της Κούβας και άλλων χωρών με κυρώσεις, ανέτρεψε την κυβέρνηση της Λιβύης, και είναι πανέτοιμη να κάνει σήμερα το ίδιο στη Συρία. Πολλά από αυτά που η «Ιερή Τρόικα» έχει πει στον κόσμο για να δικαιολογήσει αυτό τον αδικαιολόγητο όλεθρο σε διάφορα μέρη του πλανήτη αφορούσαν την ισλαμική τρομοκρατία, αλλά θα πρέπει να σημειωθεί ότι πριν από τις επεμβάσεις στο Ιράκ, την Λιβύη και τη Συρία, καμία από τις τρεις αυτές χώρες δεν ήταν θεοκρατική και οπισθοδρομική. Μετά την βίαιη καταστροφή των χωρών αυτών, θα ζήσουν άραγε οι λαοί τους να τις δουν να επιστρέφουν στις προηγούμενες συνθήκες ζωής που τις χαρακτήριζαν; 

Με την καταστολή της αριστεράς στη Γαλλία και την Ιταλία, και αρκετά χρόνια αργότερα, με την αποσταθεροποίηση των κυβερνήσεων της Λιβύης και της Συρίας, η «Ιερή Τρόικα» επέτρεψε στον εαυτό της να συσχετιστεί στενά με τρομοκράτες και τρομοκρατικές μεθόδους σε σημείο απίστευτο. Στη Συρία και μόνο, θα ήταν δύσκολο να αναφέρουμε οποιαδήποτε τρομοκρατική οργάνωση της Μέσης Ανατολής που να συνδέεται με την Αλ-Κάιντα – ακολουθώντας το συνηθισμένο πρότυπο βομβιστικών επιθέσεων σε αυτοκίνητα και επιθέσεων από βομβιστές αυτοκτονίας – και να μην συμμετέχει στον πόλεμο κατά του προέδρου Άσαντ με την υποστήριξη της «Ιερής Τρόικας». 

Υπάρχει άραγε κάτι, ο,τιδήποτε, το οποίο – από νομική ή ηθική άποψη - η «Ιερή Τρόικα» θεωρεί ότι είναι εκτός της αρμοδιότητας της; Υπάρχει κάποια περιοχή στον πλανήτη που δεν εμπίπτει στην γεωγραφική δικαιοδοσία της; Η Βρετανία και η Γαλλία έχουν πλέον προσχωρήσει στο ήδη υπάρχον «μπλοκ» της Τουρκίας και των χωρών της Αραβικής Χερσονήσου, το οποίο αναγνώρισε τον νεοσύστατο συνασπισμό της αντιπολίτευσης ως τον μοναδικό εκπρόσωπο του συριακού λαού. «Βάσει του διεθνούς δικαίου, η εν λόγω πρωτοβουλία είναι εντελώς απαράδεκτη», δήλωσε ο Ρώσος πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ. «Η πρόθεση κάποιων να αλλάξουν το πολιτικό καθεστώς μιας άλλης χώρας, αναγνωρίζοντας μια πολιτική δύναμη ως τον μοναδικό φορέα της εθνικής κυριαρχίας της, δεν είναι, κατά την άποψή μου, ένδειξη πολιτισμένων ατόμων». Η Γαλλία ήταν η πρώτη Δυτική χώρα που αναγνώρισε τον νεοσύστατο «Εθνικό Συνασπισμό της Συρίας» και δεν άργησαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά της η Βρετανία και η Ιταλία (μεμονωμένα) και αμέσως μετά η Ευρωπαϊκή Ένωση (συλλογικά). Ο κλοιός άρχισε να σφίγγει επικίνδυνα. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει μια οικονομική κρίση, κατά την διάρκεια της οποίας κύριο μέλημά της είναι να σώσει τις τράπεζες και όχι τους πολίτες της, με αποτέλεσμα κάποια από τα κράτη-μέλη της να δηλώνουν την πρόθεσή τους να αποχωρήσουν από την Ένωση. Κατά την άποψή μου, η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ωφελήσει την παγκόσμια ειρήνη, στερώντας από τα άλλα δύο μέλη της «Ιερής Τρόικας», τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, έναν εγγυημένο "συνεργό στο έγκλημα", με το να επιστρέψει στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την ατομική διακριτική τους ευχέρεια στην εξωτερική πολιτική, την οποία τους έχει στερήσει. 

Εάν γίνει αυτό το βήμα, τότε θα μπορέσουμε να επικεντρωθούμε στο πώς θα απαλλαγούμε από τοΝΑΤΟ, έναν οργανισμό ο οποίος όχι μόνο έχει αμφισβητήσιμο λόγο ύπαρξης σήμερα, αλλά ποτέ δεν είχε κανένα ουσιαστικό λόγο να υπάρχει στο παρελθόν, εκτός από το να εκτελεί χρέη ελεύθερου σκοπευτή για λογαριασμό της Ουάσιγκτον. 

*Ο Αμερικανός πολιτικός αναλυτής και συγγραφέας William Blum είναι γνωστός για τα βιβλία του“Killing Hope: US Military and CIA Interventions Since World War II”, “Rogue State: a guide to the World’s Only Super Power” και “West-Bloc Dissident: a Cold War Political Memoir”. 

Μια Ελληνίδα μουσουλμάνα της Θράκης ενάντια στους τουρκοπράκτορες σε σύνοδο του ΟΗΕ!

Νέα μετωπική επίθεση εναντίον της Ελλάδας από όργανα του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής σε σύνοδο του ΟΗΕ στη Γενεύη, με τα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας όμως αυτή τη φορά να αντιδρούν αποτελεσματικά. Ξεχώρισε ανάμεσά τους μια μουσουλμάνα από την Ξάνθη, η Σαμπιχά Σουλεϊμάν, που η συγκλονιστική της μαρτυρία αποστόμωσε τους τουρκοπράκτορες…

Την ώρα που ο λαός της Θράκης κοιμάται – ως επί το πλείστον – τον μακάριο ύπνο της… ηλιθιότητας και που ακόμη και οι ντόπιοι δεσποτάδες διαγωνίζονται, όπως με βαθιά θλίψη παρατηρούμε, για το ποιος θα πλειοδοτήσει σε κολακείες προς τον επίσημο εκπρόσωπο της «φίλης» Τουρκίας, τα μίσθαρνα όργανα της εν λόγω…φίλης συνεχίζουν πάντα τον υπονομευτικό αγώνα τους ενάντια στην Ελλάδα τόσο στο εσωτερικό, όσο και στον διεθνή χώρο. 

Προ ημερών σας γράφαμε στο «Προξενείο-Στοπ» για τη γελοία εκείνη οπερέτα που έστησε στις Βρυξέλλες το τούρκικο ΥΠΕΞ με τα εν Θράκη πρακτορίδια και 3-4 πουλημένα σούργελα που παριστάνουν τους εξ Εσπερίας ευρωβουλευτές και αγωνιστές των…ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Ε, την ίδια περίπου εποχή είχαμε και άλλη μία τέτοια επίθεση κατά της χώρας μας, αυτή τη φορά στο 5^ο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις Μειονότητες, που διοργανώθηκε στη Γενεύη στα τέλη Νοεμβρίου και στο οποίο, όπως μας ενημερώνει το δελτίο τύπου που εξέδωσε (στα τούρκικα εννοείται) ο πεμπτοφαλαγγίτικος «Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας Δυτικής Θράκης», «την τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης εκπροσώπησαν το μέλος του Συλλόγου Επιστημόνων και Γενική Διευθύντρια της «Πολιτιστικής Εκπαιδευτικής Εταιρίας Μειονότητας Δυτικής Θράκης» (ΠΕΚΕΜ)Περβίν Χαϊρουλλάχ, το μέλος του Συλλόγου Επιστημόνων Δρ. Αλή Χουσεΐνογλου, η υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης» (ABTTF) Μελέκ Κίρματζικαι ο Ναζήφ Ταχσίν (σ.σ. τους βλέπετε μαζί στην 1η αλλά και τη 2η φωτογραφία). Κατά τη διάρκεια του διήμερου αυτού φόρουμ, οι εκπρόσωποι της τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης περιέγραψαν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υφίσταται η μειονότητα σε διάφορους τομείς».

Η επίθεση των τουρκοπρακτόρων

Και για να μην τα πολυλογούμε, η μεν Κίρματζιεπικεντρώθηκε στο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της μειονότητας, τονίζοντας ότι αυτό δεν γίνεται σεβαστό στην Ελλάδα, ενώ ο Χουσεΐνογλουκατηγόρησε τη χώρα μας ότι δεν επιτρέπει στη μειονότητα να τελεί απρόσκοπτα τα θρησκευτικά της καθήκοντα, αλλά ούτε και θέτει τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ώστε τα μέλη της να μορφώνονται στη μητρική τους γλώσσα, που είναι η τουρκική. Όσο για τη γνωστή μας… Κομοτηναία συμπολίτισσα Περβίν Χαϊρουλλάχ (μόνιμη κατήγορο της Ελλάδας στο εξωτερικό), αυτή αποδέχθηκε δύο μόνο εξελίξεις που μπορούν να χαρακτηρισθούν θετικές, δηλαδή το χρηματοδοτούμενο από ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις «Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων» (σ.σ. η αρχιπρακτοράντζα Χαϊρουλλάχ υπέρ της…Φραγκουδάκη – ήτοι, πες μου τον φίλο σου…), αλλά και την ποσόστωση του 0,5% για την είσοδο των μαθητών στην ανώτατη εκπαίδευση, ενώ στη συνέχεια δήλωσε ότι η μειονότητα έχει επί μακρόν υποστεί περιορισμούς στα ανθρώπινα και μειονοτικά της δικαιώματα, ενώ τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετώπισε τη χρονιά του 2012, αφορούσαν στους τομείς της έκφρασης της εθνικής τους ταυτότητας, της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι, στα προβλήματα όσων απώλεσαν την ιθαγένειά τους, στην εκπαίδευση, στα θρησκευτικά ζητήματα και στο θέμα των βακουφίων, κατάσταση η οποία αντίκειται στα άρθρα 1,2,4 και 6 της διακήρυξης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν σε Εθνικές, Εθνοτικές, Θρησκευτικές και Γλωσσικές μειονότητες. 

Με βάση τα παραπάνω, όπως υποστήριξε, οι Έλληνες αξιωματούχοι αρνούνται επίμονα να αναγνωρίσουν επίσημα την εθνική τουρκική ταυτότητα της μειονότητας, ενώ ακόμη και μετά από την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διέταξαν το κλείσιμο των ιστορικών τουρκικών συλλόγων. Τόνισε μάλιστα ότι ενώ ένα άτομο μπορεί να προσδιορίσει εαυτόν ως Τούρκο, δεν επιτρέπεται η ίδρυση συλλόγου από τρία άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι. Κλείνοντας δήλωσε ότι τρανταχτό παράδειγμα της μη αναγνώρισης της εθνικής ταυτότητας στη Δυτική Θράκη είναι και το άρθρο 19 του Κώδικα Ιθαγένειας, με βάση το οποίο 60 χιλιάδες μουσουλμάνοι Τούρκοι απώλεσαν ακουσίως και χωρίς πρότερη ενημέρωση την ελληνική τους ιθαγένεια, κατά τη διάρκεια των 45 ετών που ίσχυε το εν λόγω άρθρο. Η Χαϊρουλλάχ έκλεισε την ομιλία της κάνοντας συστάσεις στην Ελλάδα σχετικά με την εφαρμογή των προβλεπόμενων της συνθήκης της Λοζάνης του 1923, της διακήρυξης των Ηνωμένων Εθνών του 1992 και των λοιπών συμβάσεων για τα ανθρώπινα και τα μειονοτικά δικαιώματα.

Η ελληνική αντίδραση

Απέναντι σε όλα αυτά όμως, αυτή τη φορά υπήρξε και ελληνική αντίδραση. Η ελληνική αντιπροσωπεία στην πρώτη της τοποθέτηση ανέφερε τα θετικά βήματα που πραγματοποιήθηκαν στη Θράκη όσον αφορά τη μειονότητα, όπως η προαναφερθείσα ποσόστωση για την ανώτατη εκπαίδευση, ο τριπλασιασμός των παιδιών της μειονότητας που συνεχίζουν τη φοίτησή τους στα δημόσια σχολεία, η συμπερίληψη των τουρκικών στη διδακτέα ύλη, ως επιλεγόμενου μαθήματος, η ποσόστωση του 0,5% όσον αφορά τους διορισμούς στον δημόσιο τομέα, η ίδρυση μεικτών συμβουλίων νεολαίας από χριστιανούς και μουσουλμάνους, κλπ. Επιπλέον αναφέρθηκε στην υποστήριξη την οποία λαμβάνουν τα ιεροσπουδαστήρια, ενώ στη δευτερολογία της πρόσθεσε ότι μία από τις προτεραιότητες της Ελλάδας αποτελεί η βελτίωση της κατάστασης της μειονότητας των Ρομά, οι οποίοι δεν προσδιορίζονται ως μειονότητα αλλά ως μειονεκτούσα κοινωνία καθώς οι συνθήκες διαβίωσης τους είναι πραγματικά πολύ άσχημες. Ανέφερε ακόμη ότι έχουν πραγματοποιηθεί θετικά βήματα όσον αφορά στα δικαιώματα των γυναικών, πράγμα που οι εκπρόσωποι των ΜΚΟ της μειονότητας δεν το ανέφεραν, όπως και το ότι οι μουσουλμάνες δεν καταπιέζονται από το κράτος αλλά από τις προκαταλήψεις της μουσουλμανικής κοινωνίας. Τονίστηκε επίσης ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα για τη συνέχιση της φοίτησης των κοριτσιών της μουσουλμανικής μειονότητας στο σχολείο, βήματα που θα συνεχιστούν και στο μέλλον, ενώ όσον αφορά το θέμα της εκλογής μουφτήδων, υποστηρίχθηκε ότι οι μουφτήδες στην Ελλάδα, πέραν από θρησκευτικοί ηγέτες έχουν και δικαιοδοτικές αρμοδιότητες και σε καμία χώρα δεν εκλέγονται οι ηγέτες που έχουν και θρησκευτικές και δικαιοδοτικές αρμοδιότητες. Όσο για τους ψευδομουφτήδες στην Ελλάδα, αυτοί εκλέγονται από θεολόγους της μουσουλμανικής μειονότητας με καθ’ όλα αδιαφανή τρόπο.

Η γενναία μαρτυρία της Σαμπιχά

Εκείνο πάντως που αξίζει κυρίως να σημειώσουμε είναι το ότι ανάμεσα στις τοποθετήσεις της ελληνικής πλευράς, την παράσταση αναμφίβολα έκλεψε η συγκλονιστική μαρτυρία μίας Μουσουλμάνας Τσιγγάνας από τη Θράκη. Πρόκειται για τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν (3η και 4η φωτογραφία), πρόεδρο του συλλόγου Γυναικών Δροσερού Ξάνθης «Η Ελπίδα», γνωστή και από παλαιότερη βράβευσή της από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η Σαμπιχά, που συνεχίζει τον δικό της αγώνα και στις σημερινές τραγικές συνθήκες, είπε: 

«Ονομάζομαι Σαμπιχά Σουλεϊμάν, είμαι Μουσουλμάνα Ρομά από την Ξάνθη (στην Ελλάδα) και πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Δροσερού «Η Ελπίδα». Ζητώ συγνώμη που δεν μπορώ να μιλήσω απ’ ευθείας σε κάποια από τις γλώσσες που χρησιμοποιούνται στο συνέδριο αλλά δεν τις έμαθα ποτέ. Η μητρική μου γλώσσα είναι ρομανί, η γλώσσα των Τσιγγάνων. Πάρα ταύτα επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια Τρίτη γλώσσα, τα τούρκικα. Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας. Το ίδιο συναίσθημα της μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μας μέσα στην κοινωνία. Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους. Ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας. Μας λένε ότι οι Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν είναι καλοί Τούρκοι και πιστοί μουσουλμάνοι. Εμείς, όμως ξέρουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία όχι τζαμιά που άλλωστε η Θράκη έχει πολλά. Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιάξουν σωματεία και να τα ονομάσουν «τουρκικά». Στη συνέχεια προσπαθούν να μας γράψουν σε αυτά τα σωματεία για να μας υποχρεώσουν κι εμάς να πούμε ότι είμαστε Τούρκοι. Πριν μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος όρισε να πηγαίνουμε υποχρεωτικά σε νηπιαγωγεία. Οι τουρκικής καταγωγής Μουσουλμάνοι έφτιαξαν δικά τους νηπιαγωγεία όπου διδάσκονται μόνον τουρκικά. Μας πιέζουν να γραφτούμε σε αυτά τα νηπιαγωγεία. Θέλουμε να έχουμε καλή εκπαίδευση στη γλώσσα του κράτους που ζούμε. Το κράτος δεν κάνει αρκετά. Θέλουμε περισσότερα δημόσια σχολεία. Θέλουμε να μας προστατεύει επειδή είμαστε μουσουλμάνες γυναίκες με δικαιώματα που παραβιάζονται διαρκώς από ανθρώπους που νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να φέρονται άσχημα στις γυναίκες τους. Περιμένουμε την πραγματική βοήθεια από το ελληνικό κράτος. Η Διακήρυξη του ΟΗΕ για τις μειονότητες λέει ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή η ιδιαίτερη ταυτότητα και ο πολιτισμός μας. Αυτό δεν ισχύει μόνον για το κράτος στο οποίο ζούμε αλλά και για τους μειονοτικούς συμπολίτες μας. Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν την τουρκική ταυτότητα αντί της δικής μας ταυτότητας των Ρομά. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότητα με μία άλλη. Θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους και να μην παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας».

Θερμά συγχαρητήρια στη Σαμπιχά, που συνεχίζει τον άνισο αγώνα της, απέναντι και στα σχέδια της Τουρκίας, αλλά και στην επίσημη ελληνική ανυπαρξία στη Θράκη! Και όπως αντιλαμβάνεστε βέβαια το να παίρνουν τα όργανα της Τουρκίας τέτοιες αποστομωτικές απαντήσεις στα διεθνή φόρα και ειδικά μάλιστα από μουσουλμάνους της Θράκης, έχει πραγματικά τεράστια σημασία…

Οι τουρκοπράκτορες της Θράκης είναι υπεράνω των Ελληνικών νόμων κύριε Σαμαρά;

Η ερώτηση που υποβάλλεται στον πρωθυπουργό της χώρας, είναι απολύτως σαφής, αφού σε τέτοιες περιπτώσεις -όπως θα αναλύσουμε παρακάτω- θα πρέπει να υπάρχει σαφής ανώτατη πολιτική τοποθέτηση, επειδή οι απλές διοικητικές παρεμβάσεις φαίνεται πως δεν επαρκούν.

Ρωτάμε, λοιπόν, τον κ. Σαμαρά, ο οποίος προσπαθεί να μας πείσει πως κυβερνά την χώρα: με βάση το  νέο δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα στον οποίο γίνεται απολύτως σαφές πως οποιοσδήποτε έχει εις βάρος του ποινές, πειθαρχικές -και όχι μόνο- διώξεις, αντιμετωπίζει ποινές προσωρινής και οριστικής αργίας (τονίζουμε το οποιοσδήποτε, γιατί καθώς φαίνεται από την συμπεριφορά που έχουν τα τουρκοπρακτορίδια -που έχει σπείρει στην Θράκη η Άγκυρα- οι Ελληνικοί νόμοι δεν έχουν καμία απολύτως ισχύ και εύλογα δημιουργείται έτσι πλήθος αποριών για το εάν τελικά η Θράκη συμπεριλαμβάνεται στην Ελληνική Επικράτεια ή όχι...).

Με βάση, λοιπόν, τα όσα δημοσιεύει ο πολύ καλός και προσεκτικός στις τοποθετήσεις του "Αντιφωνητής" (τα μέλη του οποίου έχουν μπει στο στόχαστρο των "αρμοδίων" της Άγκυρας και του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής), ο Μεχμέτ Ντερντιμάν εἶναι ὁ πρώην πρόεδρος τῶν ΕΠΑΘιτῶν δασκάλων στή Ροδόπη καί μία τυπική (κατά τή γνώμη μας) περίπτωση τουρκόφρονος ἐκπαιδευτικοῦ. Ἡ νομιμοφροσύνη του πρός τήν ξένη χώρα πού ὀνομάζει «Μητέρα – πατρίδα» ἐξαφανίζει κάθε ἄλλη προτεραιότητα – κι ἄς πέφτει τό παραδάκι ἀπό ἀλλοῦ, δηλ. ἀπό τήν Ἑλλάδα.
Ὁ κ. Ντερντιμάν ποτέ δέν ἔκρυψε τίς θέσεις του. Εἴτε ὡς διευθυντής τοῦ 1ου μειονοτικοῦ σχολείου στό χωριό Λύκειο εἴτε ὡς πρόεδρος τῶν ΕΠΑΘιτῶν δασκάλων Ροδόπης. Γιά τίς θέσεις του αὐτές ποτέ δέν τόν ἐνόχλησε κανείς, ὅταν ὅμως ἄρχισε νά …ξεφεύγει ἄρχισαν νά πέφτουν καί οἱ ποινές.

Ποιές ἦταν αὐτές οἱ θέσεις τοῦ Ντερντιμάν; Ὅτι ἡ μειονότητα εἶναι τουρκική καί μόνο τά τουρκικά ἔχουν θέση στήν ἐκπαίδευσή της (πέρα ἀπό τά ἑλληνικά), ὅτι ὅλες οἱ ἀλλαγές στήν μειονοτική ἐκπαίδευση πρέπει νά γίνονται σέ συνεννόηση μέ τήν «μειονότητα» καί τούς ἐκπαιδευτικούς της (δηλ. μέ τήν Ἄγκυρα), ὅτι οἱ δάσκαλοι πού βγαίνουν γιά τά μειονοτικά σχολεῖα πρέπει νά πηγαίνουν γιά σεμινάρια στήν Τουρκία καί ἄλλα τέτοια ἐξωφρενικά πού διεκδικεῖ ἡ γείτων, εἴτε ἄμεσα εἴτε διά στόματος διαφόρων πρακτόρων της.
Γιά ὅλα τοῦτα κανείς δέν ἀσχολήθηκε μαζί του. Οὔτε καί μέ τήν παρουσία του πάντα πίσω ἀπό τόν Τοῦρκο Πρόξενο ἤ στίς γιορτές τοῦ «Τούρκου δασκάλου» (24-11) Ἐπειδή ὅμως ἰσχύει κι ἐδῶ – ὅπως παντοῦ – τό «δῶσε θάρρος στόν χωριάτη…», εἴχαμε καί συνέχεια. Συγκεκριμένα, στίς παραμονές τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 2010, κάποιοι πλειονοτικοί δάσκαλοι ἔκαναν τό «λάθος» νά δώσουν γιά ἀπαγγελία σέ παιδιά μουσουλμάνων ποιήματα πού μιλοῦσαν γιά «ἑλληνόπουλα», κτλ. Ὁ κύριος διευθυντής ἐξεμάνη καἰ προκάλεσε ἀντίδραση τῶν γονέων τοῦ χωριοῦ, οἱ ὁποῖοι καί δέν ἔστειλαν τά παιδιά τους στή σχολική γιορτή. Μάλιστα τότε ὁ Ντερντιμάν ἀφενός ἔβγαλε ἀνακοίνωση πώς «στηρίζει» τή στάση τῶν γονέων (ὄχι πώς αὐτός τήν ὑποδαύλισε, ἀλλοίμονο…) κι ἀφετέρου ἔστειλε ἐπιστολή διαμαρτυρίας στήν τότε ὑπουργό Παιδείας Διαμαντοπούλου, προειδοποιώντας γιά περαιτέρω ἀντιδράσεις.

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι τότε διανύαμε προεκλογική περίοδο καί ὁ Ντερντιμάν ἦταν καί ὑποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος μέ τόν συνδυασμό τοῦ Παυλίδη (ΝΔ). Ἡ σχολική χρονιά 2010-2011 πέρασε χωρίς παρατράγουδα. Τήν ἑπόμενη ὅμως, στίς ἀρχές τοῦ φθινοπώρου 2011, ὁ Ντερντιμάν ἀντικαταστά-θηκε ἀπό διευθυντής στό σχολεῖο του, ἀφοῦ ἔγινε συγχώνευση τῶν δύο σχολείων τοῦ χωριοῦ καί τοποθετήθηκε (φυσικά καί νομίμως) ὁ ἔχων τά περισσότερα προσόντα. Ὁ ἴδιος ἀντέδρασε, δήλωσε ὅτι παραιτεῖται («Ροντόπ Ρουζγκαρί», 18-10-2011) καί δέν πάτησε τό πόδι του στή δουλειά γιά 5 μῆνες, χωρίς νά ὑποβάλει ὅμως παραίτηση! Διενεργήθηκε, βεβαίως, ΕΔΕ σέ βάρος του καί τιμωρήθηκε μέ 6μηνη ἀπομάκρυνση ἀπό τά καθήκοντά του, ἄνευ ἀποδοχῶν ἐννοεῖται. Κατόπιν ἐπέστρεψε σάν νά μήν τρέχει τίποτε καί συνέχισε νά παριστάνει τόν διωκόμενο ἐπειδή δέν τόν πλήρωναν γιά ὅσο καθόταν στό σπίτι του (!), δίνοντας συνεντεύξεις σ’ αὐτό τό μῆκος κύματος. Λίγο μετά προβαίνει σέ νέα πρόκληση. Διατάσσεται νέα ΕΔΕ, πού ἀποδεικνύει ὅτι ὁ κύριος Ντερντιμάν φόρτωσε χρέη χιλιάδων εὐρώ στό σχολεῖο καθώς ἔπαιρνε διαρκῶς τηλέφωνα στήν Τουρκία! Τώρα τό χρέος αὐτό προσφέρθηκαν κάποιοι μειονοτικοί δάσκαλοι νά τό …μοιραστοῦν! Μάλιστα ὁ Σύλλογός τους (ὅπου προήδρευε μέχρι προσφάτως ὁ Ἰμπραχήμ Μεχμέτ, τῆς ἰδίας γραμμῆς) ἀπό κοινοῦ μέ τόν ἀντίστοιχο σύλλογο τῆς Ξάνθης, ἀπηύθυνε ἐπιστολή στόν ὑπουργό Παιδείας, Κ. Ἀρβανιτόπουλο (29-11-2012) πρός ὑπεράσπιση τοῦ Ντερντιμάν καί ζητώντας νά πάψουν οἱ ΕΔΕ σέ βάρος ΕΠΑΘιτῶν γιά… ἥσσονος σημασίας θέματα! Γιά τά τηλεφωνήματα στήν Τουρκία μάλιστα ἐπικαλεῖται τήν δήλωση τοῦ Ντερντιμάν πώς ἐπρόκειτο γιά συνεννοήσεις μέ Τούρκους συναδέλφους του γιά τή διοργάνωση ἐπιμορφωτικοῦ σεμιναρίου!
Ὁ κ. Ντερντιμάν ἐπανεξελέγη στίς 5/12/12 πρῶτος μέ 98 ψήφους (στίς 170) τοῦ σωματείου καί πάει γιά νέα θητεία. Ρωτᾶμε λοιπόν κάθε ἁρμόδιο: 

Ὑπάρχει ἤ δέν ὑπάρχει νέος δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας πού προβλέπει ποινές προσωρινῆς καί ὁριστικῆς ἀργίας γιά ὅσους ἔχουν σέ βάρος τους ποινικές ἤ πειθαρχικές διώξεις καί ὄχι μόνο; 

Τί προβλέπει ὁ νόμος 4057/12 γιά δημοσίους ὑπαλλήλους καί γιά τά πειθαρχικά παραπτώματα; 

Ἄν οἱ συμπεριφορές σάν τήν ἀνωτέρω περιγραφείσα δέν ἐπισύρουν κάποια σοβαρή ποινή, τότε ποιές τήν ἐπισύρουν; 

Καί θά τόν ἔχουμε κι ἐκπρόσωπο τῶν δασκάλων τῆς Ροδόπης;

Ο κύριος Σαμαράς, που φέρεται να είναι πρωθυπουργεύων της χώρας σήμερα, μπορεί να απαντήσει ή μήπως αυτές οι συντεταγμένες κατά των Ελληνικών νόμων συμπεριφορές του "πέφτουν πολύ λίγες";

Η Ελλάδα πρέπει να σηκωθεί όρθια και να απαιτήσει

Γράφει ο Ιαπετός 

Η ελλαδική πολιτική ηγεσία, από την σύγχρονη ίδρυση τού ελληνικού κράτους και εντεύθεν, δεν κατόρθωσε, εξαίρεση Βενιζέλος, να θέσει γενικούς στρατηγικούς στόχους, μεγαλεπήβουλους, διορατικούς, παράτολμα πραγματοποιήσιμους, στοχευμένους και στρατευμένους στο θυμικό συνειδητό και ασυνείδητο του Ελληνα.

Πολιτικοί, κράτος, πλουτοκρατία, δημοσιοϋπαλληλία, ελεύθεροι επαγγελματίες κ.ο.κ. κατευθύνονται και κινούνται με τη νοοτροπία του παρασιτικού καταναλωτισμού.

Η χαλαρή κοινωνική συνομάδωση που ονομάστηκε ελληνική αστική τάξη, δεν κατόρθωσε ποτέ να δημιουργήσει γηγενή και αυτοτελή αστικό πολιτισμό. Η θέση της χώρας μας στον διεθνή καταμερισμό της υλικής και πνευματικής εργασίας βρίσκεται σέ ασήμαντη θέση, παρά τα θρυλούμενα από μερικούς. Υποπαραγωγική και χρονίως εξαρτημένη από την ξένη προστασία, η Ελλάδα ήταν επόμενο νά διολισθήσει στον παρασιτισμό. Ακόμη και η νεοελληνική ιδεολογία, ο τρόπος δηλαδή που κατανοούμε τόν εαυτό μας, είναι εν μέρει προϊόν εισαγωγής. 

Η ιστορία διδάσκει, ότι το όνειρο και η τόλμη είναι η κινητήρια δύναμη που μπορεί να οδηγήσει οργανωμένες ανθρώπινες ομάδες να ξεπεράσουν την απάθεια μιάς μεγάλης χρονικής τους στασιμότητας και αέναης ανακύκλωσης της καθημερινότητάς τους, οδηγώντας τους στην ιστορική πρωτοπορία ή και στον αφανισμό τους.

Ελληνικός αποικισμός, Κύρος και Περσία, Μ. Αλέξανδρος και Έλληνες, Ρώμη, Ρωμανία, ορδές Οσμανλήδων, Μογγόλοι του Τζέγκις Χάν, Κολόμβος και Ισπανοί, Άγγλοι και αυτοκρατορία, ΗΠΑ κ.λ.π.. Η Ιστορία διδάσκει, ότι δεν είναι το μέγεθος ενός λαού το κατ' ανάγκην καθοριστικό για την παρουσία του στο ιστορικό δρώμενο τής ανθρωπότητας. Είναι η λαϊκή μέθη, πίστη και το χρονικό παράθυρο, που επιτρέπει την παρουσία των λαών και το σφράγισμα ή στιγμάτισμα τής εθνικής τους και ανθρώπινης ιστορίας.

Το σημερινό οικονομικό πρόβλημα ακουμπά την μακαριότητα του σύγχρονου Ελληνα και καταποντίζει την συνηθισμένη του καθημερινότητα της εύκολης κατανάλωσης. Το μέλλον διαγράφεται ζοφερό και αυτό ελλείψει στρατηγικού εθνικού στόχου. Μπόρα είναι και θα περάσει, σαν έκφραση, δείχνει και την πλήρη απουσία εθνικού οράματος-στόχου. 
Ο Ελληνας δεν έχει πιά στόχο. 
Ζει μόνο για το σήμερα και όχι και για το αύριο. 
Τον απασχολεί η ρυτίδα της σημερινής ευδαιμονίας και ατεκνίας (μεταφορικά) και όχι ο κόπος να δημιουργήσει ζωή (μεταφορικά καί κυριολεκτικά) και να αποβιώσει πλήρης ημερών. 
Προτιμά το νέον και αποφεύγει τον ήλιο. 
Προτιμά το υπνωτικό χάπι και όχι τον ζωοδότη ύπνο. 
Προτιμά την άοκνη και άχαρη καταναλωτική ευδαιμονία και όχι την ευτυχία τής ανθρώπινης δημιουργίας.

Το πρόβλημα της χώρας, ανέκαθεν, ήταν εξόχως κοινωνικό. Άρα εξόχως πολιτικό. Καταδικάστηκε η χώρα και ο Ελληνας να ζει την μιζέρια μιάς αενάως ανανεούμενης παρασιτικής και πνευματικής δούλωσης, από την κυρίαρχη ελλαδική αστική τάξη. Δεν είναι τυχαίο, ότι θαυμάζουμε και πιθηκίζουμε, ότι η διεθνική εξουσία μας σερβίρει. Εκλάμψεις ατόμων (του πνεύματος και της πολιτικής) εντάσσονται και παραμορφώνονται οικτρά στην λοβοτομημένη μας ύπαρξη. 
Θέλουμε νά ονειρευθούμε και δεν μπορούμε. 
Θέλουμε να τρέξουμε και δεν μας αφήνουν. 
Θέλουμε να ζήσουμε ως Ελληνες και δεν μπορούμε. 
Θέλουμε την πραγματική μας Ιστορία και μας δίνουν το είδωλό της.
Δωρίζουμε ζωή, για να δημιουργήσουμε αυριανούς δούλους. 
Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Ολοι μας. Πλούσιοι και φτωχοί. Πληβείοι καί Πατρίκιοι. Είστε ευχαριστημένοι με αυτό, που σας έχει επιβληθεί και βιώνουμε; Αν ναι, συνεχίστε το. Αν όχι, αλλάξτε το. Και αν δεν το καταφέρουμε, να μπορούμε να πούμε στά παιδιά μας ότι προσπαθήσαμε.

Όσο και να μας πονάει, αυτές είναι οι γενικές διαπιστωτικές συντεταγμένες τού ελληνικού προβλήματος.

Με λύπη μου επίσης διαπιστώνω, ότι οι περισσότερες κινήσεις τού πολιτικού κόσμου (ιδιαίτερα της ονομαζόμενης αριστεράς), στρέφονται με έκδηλη αγωνία στήν κατεύθυνση διάσωσης αυτού τού παρασιτικού καταναλωτισμού. Μετά ενοχλεί πού ο κόσμος στην απελπισία του στρέφεται σε συμμορίες τύπου χρυσής αυγής και οι νεότεροι σε μεσιανικά αναρχοαριστερίστικα γκρουπούσκουλα, που υπόσχονται την βία και την κοινωνική κτηνωδία. 
Εδώ φτάσαμε, λόγω ελλείψεως εθνικής αφήγησης-στόχου.

Η τωρινή εθνική αφήγηση-στόχος περιορίζεται στό δίλημμα:
Ένα διαρκές μνημόνιο που θα μας εξευτελίζει καθημερινά ή μια πτώχευση που θα μας οδηγήσει δεκαετίες πίσω!

Αυτό τό δίλημμα πρέπει να ξεπεραστεί οσονούπω. Πρέπει να υποβιβασθεί σε σκαλοπάτι εθνικής αφήγησης-στόχου και όχι σε εθνικό στόχο. Είναι μεν δύσκολο να πείσεις ένα πεινασμένο ότι πάμε κάπου και θα φθάσουμε, αλλά είναι πιό εύκολο από την θολή υποψία της επέλπιδας υπόσχεσης.
 
 Η Ελλάδα πρέπει να σηκωθεί όρθια και να διεκδικήσει. 
Να αρνηθεί να υποκύψει σε πολιτικές που εξυπηρετούν μια χούφτα κερδοσκόπους.

Να στείλει ένα σαφέστατο μήνυμα: δεν ζητάμε από κανένα να μας χαρίσει ό,τι δικαιούται, αλλά ούτε πρόκειται να χαρίσουμε σε κανέναν ό,τι μας ανήκει.

Διαφορετικά ο δρόμος θα είναι μακρύς και επώδυνος. 
Πολύ φοβούμαι και πολύ ταπεινωτικός.
Η ταπείνωση, στην ουσία της, δεν ήρθε ακόμα. Ελπίζω να μην έρθει ποτέ..

Κούρεμα έως 50% για τους υπερχρεωμένους αγρότες

 

 

 

Διαγραφή χρεών έως και 50% και ευνοϊκές ρυθμίσεις για υπερχρεωμένους αγρότες, περιλαμβάνονται, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στο σχεδιασμό των υπευθύνων για όλα τα δάνεια που έχουν ξεμείνει στην «κακή» ΑΤΕbank. Στις 14 Ιανουαρίου 2013 το πόρισμα του ειδικού εκκαθαριστή της τράπεζας θα επιδοθεί στο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, βάσει του οποίου θα δρομολογηθούν διαγραφές και ρυθμίσεις χρεών περισσοτέρων από 100.000 αγροτών.

 

Σύμφωνα με πληροφορίες, περίπου 150.000 αγροτικά δάνεια όλων των ειδών (καλλιεργητικά, κτηνοτροφικά, πτηνοτροφικά, στεγαστικά, καταναλωτικά) βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα χέρια του ειδικού εκκαθαριστή, το ύψος των οποίων αγγίζει τα 5 δισ. ευρώ. Από αυτά τα μισά (2,5 δισ. ευρώ) αφορούν σε νομικά πρόσωπα και τα υπόλοιπα σε ιδιώτες. Από τα 5 δισ. ευρώ, σύμφωνα με πληροφορίες, τα περισσότερα δάνεια μπορούν να καταστούν βιώσιμα, πολλά όμως από αυτά θα πρέπει να υποστούν ένα γερό hair cut. Βασικά κριτήρια για να αποφανθεί η Επιτροπή που θα αναλάβει έργο μετά την ολοκλήρωση του εκκαθαριστή, είναι η λήξη της προθεσμίας των δανείων (90, 180, 360 ημέρες), αλλά και το μέγεθος και είδος των δανείων που έχουν αναληφθεί από κάθε δανειολήπτη. Μάλιστα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, κάθε ένας δανειολήπτης θα εξετάζεται ξεχωριστά, ενώ όπως επισημαίνουν είναι πολλές περιπτώσεις, όπου ενώ π.χ. έχουν ληφθεί 2 δάνεια (ένα καλλιεργητικό και ένα στεγαστικό) εξυπηρετείται το ένα από αυτά, οπότε υπάρχουν περιθώρια ρυθμίσεων για το σύνολο των δανείων.

Τα φαβορί της νέας χρονιάς στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις

 Κατοχύρωση των υψηλών τιμών του 2012, στα σημαντικότερα αγροτικά εμπορεύματα υπόσχεται το νέο έτος. Πρωταγωνιστές των εξελίξεων σύμφωνα με τους διεθνείς αναλυτές είναι το βαμβάκι, το καλαμπόκι, η ζάχαρη αλλά τα ζωικά προϊόντα. Νέα ρεκόρ στα σιτηρά και ανοδική πορεία στο ελαιόλαδο διαφαίνεται λόγω των μειωμένων αποθεμάτων.

Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για κατοχύρωση των υψηλών τιμών τουλάχιστον για έξι μήνες, στα δημητριακά και τα προϊόντα κρέατος, ενώ στο βαμβάκι και τη ζάχαρη, αναμένονται ανοδικές τάσεις σε υψηλότερα επίπεδα.

Με υψηλές τιμές υποδέχεται το 2013 τα σημαντικότερα αγροτικά εμπορεύματα φυτικής και ζωικής προέλευσης, εξαιτίας των ανοδικών τάσεων που επικράτησαν ιδιαίτερα στο δεύτερο εξάμηνο του 2012. Μάλιστα οι προοπτικές για τη νέα χρονιά κάνουν λόγο για κατοχύρωση των υψηλών τιμών τουλάχιστον για έξι μήνες, στα δημητριακά και τα προϊόντα κρέατος, ενώ στο βαμβάκι και τη ζάχαρη, αναμένονται ανοδικές τάσεις σε υψηλότερα επίπεδα.

Σύμφωνα με τους επενδυτές, τα αγροτικά προϊόντα, με κύριο άξονα τα δημητριακά, έχουν εισέλθει σε μια νέα εποχή στην οποία γίνεται μια πιο ολοκληρωμένη αποτίμηση της πραγματικής τους αξίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως, ενώ την προηγούμενη δεκαετία πρωταγωνιστές με τη μεγαλύτερη ετήσια άνοδο ήταν τα μέταλλα όπως ο χρυσός, ο σίδηρος και ο χαλκός, για το 2012, σύμφωνα με στοιχεία των Financial Times, την υψηλότερη άνοδο σημειώνουν το σιτάρι, η σόγια και το καλαμπόκι.

Το νέο ιστορικό ρεκόρ που σημειώθηκε τον περασμένο Αύγουστο στη διεθνή τιμή του καλαμποκιού προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις τόσο στα υπόλοιπα δημητριακά και τους ελαιούχους σπόρους, όσο και στα προϊόντα ζωικής προέλευσης. Η επίδραση των υψηλών τιμών του καλαμποκιού αγγίζει ακόμα και την αγορά του βαμβακιού, αφού ο ανταγωνισμός για τις εκτάσεις μεταξύ των εαρινών καλλιεργειών αναμένεται ιδιαίτερα αυξημένος, με το βαμβάκι να χάνει σε εκτάσεις, αλλά να κερδίζει σε τιμή.

Η αρχή έγινε την περίοδο 2007/08 όταν οι υψηλές τιμές των δημητριακών και των ελαιούχων σπόρων προκάλεσαν κοινωνικές αναταραχές σε αρκετές περιοχές της Αφρικής. Ακολούθησε η άνοδος των τιμών την περίοδο 2010/11 μετά την απαγόρευση των εξαγωγών των δημητριακών από τη Ρωσία, εξαιτίας της μειωμένης παραγωγής.

Προστασία από το κρύο

  Για να μη γροικάς ψύχρα το χειμώνα ολότελα 

Βράσε τσουκνίδα στο λάδι, αυτή είναι ένα χόρτο όπου έχει ακίδες λεπτές και μάζεψε τη το ταχύ πριν βγει ο ήλιος και με το λάδι αυτό αλείψου όπου θέλεις να μην αισθάνεσαι ψύχος.

Ή βράσε ομοίως με το λάδι αβρότανα και αλείφου ως άνωθεν.

 

Αυτά είναι όμοια της αψιθιάς, μόνο εκείνης είναι τα φύλλα λευκότερα, των δε αβροτάνων πρασινότερα, από τα οποία βάνε και στο κρασί και πίνε τα να μην κρυώσεις ποτέ.

Μαζεύουν τσουκνίδες την άνοιξη πρωί πρωί πριν βγει ο ήλιος, τις κοπανίζουν και τις βράζουν με λάδι, σουρώνουν ύστερα το ζουμί το βάζουν σε ένα μπουκάλι και στην αρχή του χειμώνα, αλείφουν με αυτό μία φορά τα πόδια τους και όλο το χειμώνα δεν κρυώνουν τα πόδια. Το ίδιο φάρμακο μεταχειρίζονται και όσοι έχουν ρευματισμούς κάνοντας επαλείψεις στο μέρος που έχει ρευματισμούς.

Φάρμακα έχουμε πότε θα τα μάθουμε;

  Είναι δυνατόν εμείς που δώσαμε την ιατρική επιστήμη στο κόσμο να μας διδάσκουν ξένοι για τα δικά μας φάρμακα;

Είναι δυνατόν εμείς να αγοράζουμε πανάκριβα μουρουνέλαιο από μολυσμένα πλέον ψάρια για μερικά μιλιγκράμ  ω3, ενώ έχουμε αυτοφυή αντράκλα;

Η απάντηση που δε μπορούμε να δώσουμε εμείς έρχεται σαν άρθρο από την Ευρωπαϊκή ένωση. Επί 2.000 χρόνια δε μπορέσαμε να μάθουμε αυτό που διδάξαμε: Η τροφή σου το φάρμακό σου… 

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ

Ραδίκι και τσουκνίδα με επίσημη άδεια στα φαρμακεία!

Λίγοι σήμερα θα μπορούσαν να φανταστούν ότι το “ταπεινό” ραδίκι- και συγκεκριμένα η ρίζα του -είναι φάρμακο για τη δυσπεψία και τις γαστρεντερικές διαταραχές, η πασίγνωστη τσουκνίδα αντιμετωπίζει την παρακράτηση υγρών και την υπερπλασία του προστάτη, ενώ το παραδοσιακό βαλσαμόχορτο «συνταγογραφείται» πλέον για την κατάθλιψη.

Κι, όμως, τα παραπάνω και άλλα φυτά υψηλού φαρμακευτικού ενδιαφέροντος- συνολικά τουλάχιστον σαράντα -τα οποία φυτρώνουν από μόνα τους στην ελληνική ύπαιθρο, έχουν λάβει τα τελευταία χρόνια από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων επίσημη άδεια κυκλοφορίας στα φαρμακεία, με παραδοσιακά τεκμηριωμένη αποδεκτή και ασφαλή χρήση! Εκεί, μπορεί κανείς να τα βρει με τη μορφή εκχυλισμάτων σε κάψουλα ή βάμματος, δισκίων και σιροπιών καθώς έχει καθοριστεί με ακρίβεια η συνιστώμενη δοσολογία για κάθε μία από τις παθήσεις και ασθένειες που αποδείχτηκε ότι αντιμετωπίζουν.

Τα παραπάνω αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επίκουρος καθηγητής του Φαρμακευτικού Τμήματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Προκόπιος Μαγιάτης, ο οποίος υπογραμμίζει πως μέχρι τώρα τέτοια φυτά, σε αποξηραμένη μορφή αλλά και βότανα, μπορούσε κανείς να τα μαζέψει από τη φύση ή να τα αγοράσει από μαγαζάκια, λαϊκές αγορές, πανηγύρια αλλά και πλανόδιους πωλητές.

Ωστόσο, η εν λόγω αγορά λειτουργούσε και λειτουργεί ανεξέλεγκτα και χωρίς σαφείς οδηγίες ως προς τη δοσολογία, τον τρόπο χρήσης και τον κατά περίπτωση φαρμακευτικό σκοπό.

Ύστερα από επιστημονικές έρευνες χρόνων, πειραματικές δοκιμές και εφαρμογές και τις απαραίτητες ευρωπαϊκές εγκρίσεις, σαράντα φαρμακευτικά φυτά που μεγαλώνουν στη χώρα μας βρίσκονται ήδη στα ράφια των φαρμακείων ή αναμένεται να τα συναντήσουμε πολύ σύντομα μπροστά μας.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται το παρθένιο (που καταπολεμά τις ημικρανίες), η βαλεριάνα, το τήλιο, το μελισσόχορτο, η λεβάντα και το χαμομήλι (που έχουν ηρεμιστική και κατευναστική δράση), η τσουκνίδα, ο κέδρος, ο αρκτοστάφυλος, το πολυκόμπι, ο κέδρος και τα φύλλα ελιάς (με σημαντική διουρητική δράση), η μέντα, το μάραθο, ο γλυκάνισος, το δενδρολίβανο, το φασκόμηλο, η γλυκίριζα, η πικραλίδα και η ρίζα του ραδικιού (κιχωρίου) (που αντιμετωπίζουν γαστρεντερικές διαταραχές όπως η δυσπεψία), τα αντιμικροβιακά πανσές και λάππα και το αντικαταθλιπτικό βαλσαμόχορτο (υπερικό).

Επιπλέον, η αγριοκαστανιά, η αγριομερσίνη, ο μελίλωτος και η κόκκινη άμπελος καταπολεμούν πλέον επίσημα τα προβλήματα στο κυκλοφοριακό σύστημα, η καλέντουλα τις φλεγμονές του δέρματος και η δενδρομολόχα το κρυολόγημα και τον βήχα. 

Εκτός, όμως, από τη φαρμακευτική σημασία αυτού του φυσικού πλούτου της χώρας, τεράστιες είναι και οι οικονομικές δυνατότητες που έχουν μπροστά τους οι παραγωγοί σε ό,τι αφορά την οργανωμένη καλλιέργεια τέτοιου είδους φυτών.

«Πρόκειται για πολύ συνηθισμένα ελληνικά φυτά που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι διαθέτουν πλέον επίσημη άδεια κυκλοφορίας στο φαρμακείο» τονίζει ο κ. Μαγιάτης και προσθέτει: «οι προοπτικές είναι μεγάλες καθώς στην Ελλάδα φύονται 5000 διαφορετικά είδη φυτών και πολλά από αυτά μπορούν να καλλιεργηθούν και να αποτελέσουν διέξοδο για τον αγροτικό κόσμο. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς τι από όλα αυτά καλλιεργείται και σε τι ποσότητες στη χώρα μας ενώ δεν υπάρχει και κάποιος επίσημος φορέας που να μπορεί να κατευθύνει τους αγρότες σε αυτές τις καλλιέργειες».

Παρ' όλα αυτά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πολλά φυτά έχουν «μπει» την τελευταία δεκαετία στη διαδικασία της παραγωγής φαρμακευτικών σκευασμάτων. Αντίθετα, στην Ελλάδα η σχετική δραστηριότητα βρίσκεται ακόμη σε χαμηλά επίπεδα με εξαίρεση, για παράδειγμα, την περίπτωση της Κρήτης, όπου καλλιεργείται το δίκταμο (γνωστό φυτό από την αρχαιότητα με αντισηπτική, τονωτική και αντισπασμωδική δράση), αλλά και της δυτικής Μακεδονίας, όπου καλλιεργούνται αρωματικά φυτά όπως το τριαντάφυλλο.

Στο ίδιο μήκος κύματος, μεγάλες δυνατότητες υπάρχουν και για καλλιέργειες που είναι ήδη εδραιωμένες εδώ και πολλά χρόνια, όπως αυτές του κρόκου Κοζάνης ή της μαστίχας Χίου. «Όσο και αν φαίνεται περίεργο τα δύο αυτά προϊόντα δεν έχουν ακόμη κατοχυρωθεί ως φαρμακευτικά, βρίσκονται, ωστόσο, πολλές έρευνες σε εξέλιξη από τις οποίες αποδεικνύεται η δράση της μαστίχας, για παράδειγμα, στην καταπολέμηση του έλκους στομάχου» τονίζει ο καθηγητής, με αφορμή τη διοργάνωση σχετικής ημερίδας από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Φαρμακευτικών και Αρωματικών Φυτών Βοΐου Κοζάνης, μεθαύριο, Κυριακή, στην Κοζάνη.

"Η ΘΥΕΛΛΑ ΠΟΥ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ" ... Η προφητεία του Μακαριστού Χριστόδουλου!

Ένα συγκλονιστικό άρθρο εν έτει 1984! 

Χριστούγεννα σήμερα και τα parapolitika.gr. θυμούνται ένα προφητικό άρθρο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Ο Χριστόδουλος εν έτει 1984, ως μητροπολίτης Δημητριάδος, είχε 
αρθρογραφήσει στις εφημερίδες της εποχής, προβλέποντας τα δεινά που έρχονται. Το άρθρο με τίτλο "Η ΘΥΕΛΛΑ ΠΟΥ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ" έκανε λόγο για διχασμό των Ελλήνων, λόγω του κομματισμού που διάβρωνε όλη την ελληνική κοινωνία. Έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τον τορπιλισμό της εθνικής ομοψυχίας και - 30 χρόνια πριν- έλεγε πως όταν έρθουν τα χειρότερα κάποιοι που έχουν ευθύνες θα "νίπτουν τας χείρας τους". Να σημειωθεί ότι τότε είχε δεχτεί σφοδρές επιθέσεις καθώς το βαθύ κομματικό κράτος τον χαρακτήρισε "ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟ", αφού θεώρησε ότι με αυτό το άρθρο χτυπά την Δημοκρατία και είχε κατηγορηθεί ότι ασχολείται με θέματα που δεν είναι των αρμοδιοτήτων του.

Διαβάστε το συγκλονιστικό και επίκαιρο άρθρο του τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλου.

"Τώρα που ο σάλος των εκλογών εκόπασε αξίζει να πούμε μερικές πικρές αλήθειες που ενδιαφέρουν τον τόπο και τους κατοίκους του. Η φωνή μας απηχεί μια οικτρή πραγματικότητας, που προοιωνίζεται για το μέλλον μεγάλα δεινά. Η μεγάλη μάχη των εκλογών έφερε στο προσκήνιο τον βαθύ διχασμό του λαού μας, ιδιαίτερα στην Επαρχία. Στα χωριά μας δεν μιλούν μεταξύ τους άνθρωποι διαφορετικών πολιτικών τοποθετήσεων. Και οικογένειες ολόκληρες κινδυνεύουν να διαλυθούν εξ αιτίας διχογνωμιών περί τα κομματικά. Παιδιά δεν μιλούν στους γονείς των και αδέλφια δεν χαιρετίζονται μεταξύ τους, επειδή τους χωρίζει αβυσσαλέο μίσος και αγεφύρωτο χάσμα. Η ρύπανση των τοίχων με αφίσες, τα αιωρούμενα πανό, οι ομάδες περιφρούρησης, η κατάχρηση του λόγου, το αμόκ των συνθημάτων, οι οργανωμένες κρούσεις, η κομματικοποίηση του Κράτους, το όργιο της απειλής, ο φόβος των αντιποίνων όλα αυτά προσέδωσαν στον τόπο μίαν απρόσμενη όψη, έδιωξαν το χαμόγελο από τα χείλη, θρόνιασαν το μίσος στις καρδιές. Δεν φαίνεται εύκολη η άμβλυνση των παθών, η πράυνση των πνευμάτων.

Το φαινόμενο είναι τραγικά ανησυχητικό και πρέπει να προβληματίσει έντονα την πνευματική μας ηγεσία. Οι πολιτικοί έθρεψαν το διχασμό κι επυροδότησαν τον τορπιλισμό της εθνικής μας ομοψυχίας. Ο,τι περί του αντιθέτου θα λεχθεί, θα είναι ψεύδος και δημαγωγία. Αυτοί οδήγησαν και οδηγούν την νεολαία στη φονική αντιπαράθεση και στην κακή εκτίμηση του ρόλου της στους πολιτικούς αγώνες. Αλλ' εάν τα παιδιά γίνονται εύκολη λεία στα χέρια των δημαγωγών, τι να πει κανείς για τους ώριμους ανθρώπους του μόχθου, της επιστήμης, του χωραφιού και της εργατιάς που πρόθυμα ανέλαβαν κι αυτοί να σείουν τις σημαίες του πάθους, της κακίας και της εκδίκησης, ακολουθώντας πιστά τα συνθήματα των εξωστών; Ποιος τώρα θα κατασιγάσει τον ερεθισμό και ποιος θα αποτρέψει τη συντήρηση του διχασμού; Και ποιος αύριο θα πληρώσει για τα χειρότερα που πιθανόν να ακολουθήσουν, όταν η κορύφωση του πάθους θα οπλίσει το χέρι του αδελφού και το αίμα των θυμάτων θα ρεύσει και θα ποτίσει τη μαρτυρική μας γη; Τότε όλοι θα νίπτουν τας χείρας, έστω κι αν θα έχουν μερίδιο ενοχής μεγάλο ή μικρό.

Η Εκκλησία μπορεί και πρέπει να κηρύξει την αγάπη και την ομόνοια. Προς όλους και για όλους. Ο τόπος έχει ταλαιπωρηθεί παλαιότερα από μίση και διχασμούς. Και επλήρωσαν γενιές πολλές τα σφάλματα των ολίγων. Τώρα δεν πρέπει να επαναληφθούν πάλι τα ίδια τραγικά λάθη. Και όλα δείχνουν πως μας έλειψε το μέτρο στο νου και στα αισθήματα. Αλλ' εάν υπάρχουν αρκετοί που τοποθετούν το κομματικό τους συμφέρον πάνω από το εθνικό, και αν μερικοί νομίζουν πως μπορούν να ασεβούν προς την ιστορία του τόπου, δεν θα πρέπει να σιγήσουν οι φωνές της σωφροσύνης και δεν θα πρέπει ν' αφεθεί ο δρόμος ελεύθερος στους δολιοφθορείς της γαλήνης μας και της προόδου των παιδιών μας. Τώρα η Εκκλησία καλείται να σβύσει τις φωτιές που άναψαν τα πάθη και να επουλώσει τις πληγές που άνοιξαν τα μίση. Και κοντά της όλοι οι σοβαροί άνθρωποι που βλέπουν μακριά και μπορούν να διακρίνουν τη συμφορά που πλησιάζει. Ας ακουσθεί, λοιπόν, στεντόρεια η φωνή της Εκκλησίας κηρύττουσα την αποκατάσταση της αγάπης και της συγγνώμης. Οι πολλοί ίσως κωφεύσουν. Αυτοί έμαθαν να μετρούν τα πάντα με τον πήχυ του εφήμερου κομματικού κέρδους. Αλλ' οι συνετοί θα προσέξουν. Και θα είναι αρκετοί για να απομονώσουν τους άλλους. Και για να αποτρέψουν την επερχόμενη θύελλα, όσο είναι καιρός"

*Του Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Χριστόδουλου