Πόσο Έλληνας είσαι;

Γράφει ο Άγης Βερούτης  

Το να είναι κάποιος Έλληνας δεν βασίζεται σε κάποια ειδοποιό διαφορά του γενετικού κώδικα, ούτε στην ύπαρξη μιας ξεχωριστής φυλής που διατηρήθηκε ανέπαφη στις χιλιετίες. Για να είσαι Έλληνας δεν χρειάζεται να έχεις γεννηθεί σε κάποιο τόπο που υπήρξε ή υπάρχει ο Ελληνικός πολιτισμός, ή καν Ελληνικό κράτος. Το να είσαι Έλληνας δεν βασίζεται ούτε καν στη γλώσσα που σκέφτεσαι και μιλάς.

Αν ήταν οτιδήποτε από τα παραπάνω, οι Έλληνες θα είχαν πάψει να υπάρχουν αιώνες τώρα όταν το κράτος τους κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, ή όταν έφυγαν στη διασπορά στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα με την πτώση της Κωνσταντινούπολης πυροδοτώντας την Αναγέννηση, όταν ξέχασαν τη γλώσσα τους πριν την ξαναθυμηθούν, ή όταν πέθαιναν στα βουνά και τις θάλασσες πολεμώντας τον ολοκληρωτισμό.

Η Ελληνικότητα είναι στάση ζωής. Η Ελληνικότητα είναι το φως στην άκρη του τούνελ, είναι αίμα που χύνεται για το δίκαιο ακόμα και αν ξέρεις πως αυτή η μάχη θα χαθεί, προσωρινά.

Για να είσαι Έλληνας αρκεί να ασπάζεσαι ένα αξιακό πλαίσιο όπου στο κέντρο του βρίσκεται ο Άνθρωπος, και τίποτε άλλο. Το να είσαι Έλληνας σημαίνει πως αντιλαμβάνεσαι την μεγαλειότητα του ανθρώπινου νου, τη δυνατότητα του ανθρώπου να ξεπεράσει τα ζωώδη ένστικτα της απληστίας και της ιδιοτέλειας, και την ικανότητά του να διορθώνει τα λάθη του, σεβόμενος αλλά όχι υποτασσόμενος στα φυσικά φαινόμενα.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο ίδιος ο Ευρωπαϊκός διαφωτισμός βασίστηκε πάνω στα φιλοσοφικά θεμέλια της Αριστοτελικής λογικής και το ανθρωποκεντρικό πολιτικό πλαίσιο της Δημοκρατίας. Δεν δημιουργήσαμε την Δημοκρατία επειδή είμαστε Έλληνες, αλλά είμαστε Έλληνες επειδή δημιουργήσαμε την Δημοκρατία. Δεν χτίσαμε τα θεμέλια της επιστήμης επειδή είμαστε Έλληνες, αλλά είμαστε Έλληνες επειδή χτίσαμε τα θεμέλια της επιστήμης. Είμαστε Έλληνες επειδή πολεμήσαμε την τρομακτικότερη και αιμοσταγέστερη πολεμική μηχανή του ολοκληρωτισμού όλων εποχών. Είμαστε Έλληνες επειδή εμφυσήσαμε τις αρχές της Δημοκρατικότητας στις αστικές επαναστάσεις της Ευρώπης και της Αμερικής.

Επειδή μεταλαμπαδεύσαμε τον ανθρωπισμό στη μεσαιωνική Ευρώπη. Είμαστε Έλληνες επειδή δημιουργήσαμε τα θεμέλια της σκέψης της φιλοσοφίας, της αλήθειας και του δικαίου, δώσαμε μεγαλύτερη έμφαση στις ιδέες και στις έννοιες από ότι στην πέτρα και τη φωτιά, επειδή πιστέψαμε πως η φύση του ανθρώπου ξεπερνάει την ύλη που τον περιβάλλει και αποδείξαμε ότι η ψυχή είναι ισχυρότερη από το ατσάλι, ή ακόμα και τον ίδιο το χρυσό.

Σήμερα η Ελλάδα περνάει μια δύσκολη περίοδο, επειδή μερικοί από εμάς τους Έλληνες (εκείνοι που ζούμε στην Ελλάδα των τελευταίων 30 ετών), αφήσαμε μερικούς αχρείους να ξεπατώσουν την Κοινωνία μας για να κλέψουν αρκετά νομίσματα, ομολογουμένως, για την τσέπη τους. Αν θέλετε μάλιστα και τη γνώμη μου, εκείνοι που ασχημονούν ενάντια στην Ελλάδα δεν είναι πραγματικοί Έλληνες, απλά τυγχάνει να έχουν Ελληνικό διαβατήριο, που δεν είναι κιόλας επαρκές τεκμήριο Ελληνικότητας.

Οι δυσκολίες αυτές είναι προσωρινές, σε ιστορικό χρόνο, και ίσως μετά μερικά χρόνια, όταν θα έχει αποκατασταθεί το πραγματικό Ελληνικό αξιακό πλαίσιο στον τόπο μας, εκείνο με επίκεντρο τον Άνθρωπο, θα γελάμε όλοι μας με αυτά τα “παλικάρια” που παραλίγο να μπατάρουν τη βάρκα με τις ανοησίες τους. Κατά πάσα πιθανότητα θα αποτελέσουν παράδειγμα προς αποφυγή για πολλά χρόνια στο μέλλον, και η ιστορική αξία τους αγγίζει εκείνη του Εφιάλτη ως πρότυπο προς αποφυγή.

Ευτυχώς Έλληνες, στη σκέψη και όχι απλά στο διαβατήριο, υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια στον πλανήτη, και έχουν υπάρξει διαχρονικά. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να προσπαθήσουμε δέκα φορές παραπάνω για να ξανακερδίσουμε την Ελληνικότητά μας που μας εξαπάτησαν και ανταλλάξαμε για μια επίπεδη τηλεόραση και ένα αυτοκίνητο με δερμάτινα καθίσματα. Θα το κάνουμε και με το παραπάνω.

Σημαίνει απλά πως το ανθρωποκεντρικό αξιακό πλαίσιο της αρετής, της αλληλεγγύης, της φιλίας, της οικογένειας, του δικαίου, της λογικής, της αισθητικής, της Δημοκρατίας, της δημιουργικότητας και της διανόησης θα επανέλθει στη θέση που έχασε προσωρινά.

Ως τότε παραμένω Έλληνας, μαζί με μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια άλλους ανθρώπους επάνω στον πλανήτη, που μοιράζονται τις ίδιες Ελληνικές αξίες.

Διάτρητα και επικίνδυνα τα σύνορα βόρεια της Θράκης

Η Ελληνική Θράκη αποτελεί ένα τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας, το οποίο –σύμφωνα με τις εξελίξεις και την πολιτική βούληση- φέρεται να εγκαταλείπεται αργά και σταθερά σε επιβουλές ξένων και δη της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας, της οποίας το μακρύ χέρι λειτουργεί υπό μορφή Προξενείου στην Κομοτηνή και διαθέτει έντονα αλυτρωτικά χαρακτηριστικά, μέσω των διαφόρων πολιτιστικών και άλλων συλλόγων που δημιουργεί, προκειμένου να «χτίσει» μία εικόνα «τουρκικής Θράκης», ιδιαίτερα στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης.

Η πολιτική βούληση των εξ Αθηνών κυβερνώντων περιορίζεται σε ταξίδια αναψυχής με «άρωμα φολκλόρ», ενώ επί της ουσίας -και παρά τις συνεχείς εκθέσεις ειδικών κρατικών υπαλλήλων και επιστημόνων που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου- υπάρχει μία αδιαφορία έως φοβικότητα αντιμετώπισης των παρακρατικών μηχανισμών που λειτουργεί ήδη η Τουρκία στην περιοχή.

Όμως, τα προβλήματα της Θράκης αυξάνονται πολλαπλά λόγω της γεωγραφικής της θέσης και της γειτνίασής της με την Βουλγαρία, το νότιο τμήμα της οποίας τουρκοποιείται (με τις ίδιες μεθόδους, αλλά με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες) από παρόμοιους μηχανισμούς που έχει αναπτύξει η Άγκυρα στην γείτονα χώρα. Και αυτό το σημείο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και μέριμνας από την Ελληνική Πολιτεία και τους αρμόδιους πολιτικούς προϊσταμένους υπηρεσιών που είναι εντεταλμένες να συλλέγουν πληροφορίες και να ενημερώνουν τις αρμόδιες αρχές για την επικινδυνότητα ή μη μετακινήσεων ή δράσεων εισερχομένων ατόμων και ομάδων στην Ελληνική Θράκη.

Ήδη είναι γνωστό το υψηλό επίπεδο συγκρότησης και λειτουργίας παρακρατικών μηχανισμών που λειτουργούν στην γείτονα Βουλγαρία και οι οποίοι χρηματοδοτούνται αφειδώς και υπογείως από τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, ενώ ταυτόχρονα είναι γνωστή η «ασθένεια της εγκληματικότητας» που μαστίζει την Βουλγαρία και ως εκ τούτου η δυνατότητα κατοχής οπλισμού (κυρίως στρατιωτικού) σε εγκληματικές ή άλλες οργανώσεις (όχι απαραίτητα πολιτικές, αλλά ως επί το πλείστον «τούρκων» της Βουλγαρίας) που αναπτύσσονται στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και δη στις βουλγαρικές περιοχές που συνορεύουν με τους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης.

Η προ ετών διάνοιξη κάθετων αξόνων μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας στην περιοχή της Θράκης, επέφερε αύξηση της εγκληματικότητας στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης (από μετακινούμενους βούλγαρους πολίτες που είχαν πλέον την δυνατότητα για την αυθημερόν είσοδο και έξοδό τους από την Ελλάδα). Αυτή η «ελευθερία» ανεξέλεγκτης διακίνησης (με είσοδο και κυκλοφορία στην ελληνική οικονομία εμπορευμάτων αλλά και παραχαραγμένων - πλαστών ευρώ, με επανείσοδο φορτίων κλοπιμαίων στην Βουλγαρία) κατέστη δυνατή εξαιτίας της ιδιαιτερότητας των σημείων εισόδου στην Ελλάδα, όπου παρατηρείται το «φαινόμενο» οι ελληνικές αρχές να διαθέτουν χώρους ελέγχου εντός του Βουλγαρικού εδάφους, χωρίς καμία απολύτως μέριμνα εκ μέρους της Βουλγαρίας (αφού τα φυλάκια βρίσκονται επί βουλγαρικού εδάφους και η Βουλγαρία έχει την ευθύνη για τον επαρκή ή μη επαρκή εξοπλισμό τους, π.χ. τηλέφωνο, ηλεκτροδότηση, δημιουργία χώρων ελέγχου από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές κ.α.), με αποτέλεσμα την τυπική ύπαρξη και λειτουργία αυτών των συνοριακών σταθμών.

Κοιτάζοντας, όμως, εκατέρωθεν των συνόρων την ήδη υπάρχουσα λειτουργία και «δομή» των παρακρατικών μηχανισμών που έχει αναπτύξει η Άγκυρα, με την ταυτόχρονη μειωμένη –έως ανύπαρκτη- δυνατότητα ελέγχου εισόδου στην Ελλάδα Βούλγαρων πολιτών (ως κράτος μέλος της Ε.Ε. η Βουλγαρία, διαθέτει το πλεονέκτημα της ελεύθερης μετακίνησης των πολιτών μεταξύ των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης), διαπιστώνουμε την ευκολία με την οποία είναι δυνατόν να εισέλθουν στην Ελλάδα άτομα ή ομάδες χωρίς να ασκηθούν σε επαρκείς ελέγχους. 

Ταυτόχρονα, η ύπαρξη αγροτικών οδών (χωματόδρομων μεγάλου πλάτους και άριστης κατάστασης) μέσα στην Βουλγαρία, που κατευθύνονται προς την Ελλάδα, δίνει τη δυνατότητα εισόδου φορτηγών αυτοκινήτων αγνώστου φορτίου που δύναται να διαμοιρασθεί σε φίλιο προς την Τουρκία πληθυσμό επί της ορεινής Ροδόπης και Ξάνθης.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επισημανθεί η εκατέρωθεν των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων ύπαρξη και η δράση των εθνικιστικών τουρκικών οργανώσεων των Γκρίζων Λύκων, που αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο για οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο, είτε περιορισμένης είτε εκτεταμένης -γεωγραφικά- μορφής.

Ουσιαστικά, τα υπάρχοντα σύνορα και ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκαν και λειτουργούν, δημιουργούν πλείστα όσα προβλήματα ασφαλείας για την Θράκη, τα οποία ουδείς αρμόδιος εξ Αθηνών δεν διέγνωσε ή διαπίστωσε ποτέ, παρά τις συνεχείς οχλήσεις που υπήρξαν από τις αρμόδιες τοπικές κρατικές αρχές.

Μπορεί, άραγε, να συνεχιστεί αυτή η χωρίς κανέναν έλεγχο κατάσταση στην περιοχή, όταν τόσο στην Ελληνική Θράκη, όσο και στη Βόρεια Βουλγαρία αυξάνεται η δράση -ποσοτικά και ποιοτικά- των μηχανισμών των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών; Έχουν ήδη σημειωθεί περιστατικά στα οποία έγιναν συλλήψεις υπόπτων οι οποίοι έφεραν στρατιωτικό οπλισμό, εκρηκτικά, σφαίρες και χειροβομβίδες, έχουν υπάρξει και περιπτώσεις κατά τις οποίες ελληνικές υπηρεσίες μετά από ελέγχους βρήκαν μικρά κρυμμένα οπλοστάσια σε ερημικές ορεινές περιοχές, αλλά και άλλες περιπτώσεις -σύμφωνα με καταγγελίες κατοίκων- στις οποίες καταγγέλθηκαν ριπές στρατιωτικών όπλων (χωρίς να υπάρχει πεδίο βολής του ελληνικού στρατού στην περιοχή)...

Μήπως θα έπρεπε στα σημεία εισόδου στην Ελλάδα από την Βουλγαρία, να μετακινηθούν –έως ότου υπάρξει μία νέα διακρατική συμφωνία- ειδικά στρατιωτικά τμήματα για να αναλάβουν αρμοδιότητες –τουλάχιστον- εκφοβισμού εκείνων που δικαίως θεωρούν πως τα σημερινά ελληνο-βουλγαρικά σύνορα είναι ανύπαρκτα και δίνουν την δυνατότητα μεταφοράς παράνομων αλλά και επικίνδυνων φορτίων προς την Ελλάδα;

Μήπως, θα έπρεπε να υπάρξει ένας νέος σχεδιασμός πρόβλεψης πιθανών «ειδικών καταστάσεων» μέσω μίας ιδιότυπης αύξησης των επαφών των αυτό-προσδιοριζόμενων ως «τούρκων» μεταξύ των δύο πλευρών των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων;

Μήπως θα έπρεπε να ενισχυθούν με ειδικά κριτήρια παραμονής, όσοι Έλληνες πολίτες (ιδιαίτερα χριστιανοί) δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στον ορεινό όγκο της Ροδόπης (Ξάνθη και Κομοτηνή), ώστε να διαμένουν μόνιμα στα χωριά άσκησης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας;

Μήπως θα έπρεπε να αυξηθούν – ταυτόχρονα- οι ασκήσεις ομάδων ορεινών καταδρομών του Ελληνικού Στρατού, για να υπάρξει καλύτερη κατόπτευση και φύλαξη μονοπατιών του ορεινού όγκου επί των Ελληνο-Βουλγαρικών συνόρων;

Τέλος, μήπως θα έπρεπε να υπάρξει αύξηση του αριθμού των αρμοδίων κρατικών υπαλλήλων που εντέλλονται την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών της Θράκης;

Με βάση την υπάρχουσα πολιτική αντιμετώπιση, είναι άγνωστο σε ποιο θεσμικό όργανο της Πολιτείας και της κυβέρνησης θα πρέπει να υποβάλλονται αυτά τα ερωτήματα, αφού το υπουργείο Εξωτερικών φέρεται να είναι υπεύθυνο για την Ελληνική Θράκη, αλλά κανείς στο υπουργείο δεν έχει αναλάβει καμία ευθύνη για τα ευτράπελα, τα λάθη και τις παραλείψεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στην εθνικά ευαίσθητη αυτή περιοχή.

Άραγε, θα πρέπει να υπάρξουν ακραίες εξελίξεις από φανατικούς και ακραίους τουρκολάγνους, για να αρχίσει η Αθήνα να οδύρεται για τα λάθη της; Δεν είναι προτιμότερο να υπάρξει μία πολιτική πρόβλεψης των χειρότερων που φαίνεται ότι έρχονται καλπάζοντας προς την περιοχή;

Πρέπει η Θράκη να μετατραπεί σε Κόσοβο ή σε νέα Κύπρο, για να καταλάβουν κάποιοι «υπεύθυνοι» ή φερόμενοι ως υπουργοί και πρωθυπουργοί, πως τα όσα συμβαίνουν σήμερα στη Θράκη αποτελούν μία πραγματικότητα που απειλεί για τα χειρότερα και πως μονόδρομο στις αποφάσεις τους αποτελεί η δημιουργία στρατηγικής εθνικής πολιτικής η οποία θα είναι υπεράνω του οποιουδήποτε υπουργού ή πρωθυπουργού, θα λειτουργεί ως οδηγός πολιτικής στην περιοχή και θα επικεντρώνεται αποκλειστικά στην ασφάλεια των κατοίκων της περιοχής και στην απομάκρυνση κάθε πιθανότητας διατάραξης της ειρήνης από στοιχεία (άτομα και ομάδες) παρακρατικά, που λειτουργούν συντεταγμένα τόσο κατά των συμφερόντων όσο και κατά της ακεραιότητας της Ελλάδας;

Η πολιτική είναι η τέχνη του προβλέπειν και προλαμβάνειν… Αν κάποιοι πολιτικοί ταγοί δεν μπορούν να πράξουν τα αυτονόητα της πολιτικής, τότε ας βοηθήσουν την Θράκη και την Ελλάδα παραιτούμενοι των θέσεών τους, προσφέροντας έτσι την μέγιστη υπηρεσία απαλλαγής της χώρας από τους κινδύνους που ελλοχεύουν πίσω από την προσωπική ανικανότητα, την ατολμία ή την φοβικότητά τους…

Ιγνατίου: Πολιτικοί “νάνοι” γκρίζαραν τα Ίμια

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου 

Πέρασαν 18 χρόνια από την κρίση των Ιμίων, όταν οι τότε πολιτικοί ηγέτες αποδείχθηκαν «νάνοι» αποδεχόμενοι διπλωματική ήττα και «γκριζάρισμα» μίας περιοχής του Αιγαίου που αποτελεί ελληνικό έδαφος.
Έχοντας στην ουσία να αντιμετωπίσουν μόνο την Τουρκία, αφού οι αμερικανοί για πρώτη φορά στη νεότερη ελληνική ιστορία επέλεξαν να είναι «ανεξάρτητοι» και έπαιξαν την Αθήνα και την Άγκυρα επί ίσοις όροις, ο τότε πρωθυπουργός προτίμησε, χωρίς δεύτερη κουβέντα, τη διπλωματική λύση, ακόμη και αν αυτή αποδείχθηκε όχι καλή για τα ελληνικά συμφέροντα.

Δεν είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν πολέμους και άλλες παρόμοιες λύσεις, εκτός εάν εξαναγκαστεί ένα κράτος να αμυνθεί απέναντι σε εχθρική επίθεση.
Στις περιπτώσεις αυτές οι λαοί πολεμούν και τα δίνουν όλα.

Ούτε χρησιμοποιώ τις λέξεις «προδότης» και «προδοσία». Είναι πολύ βαριές για τον πολιτισμό μου.

Η κρίση στα Ίμια προκλήθηκε βασικά από τους δημοσιογράφους. Ξεκίνησαν τις προκλήσεις οι Τούρκοι και ακολούθησαν οι δικοί μας ανεγκέφαλοι, σε σημείο που η κατάσταση ξέφυγε και η Ελλάδα με την Τουρκία έφτασαν στο χείλος του πολέμου, όπως μετέδιδαν τότε κινδυνολογώντας τα διεθνή τηλεοπτικά δλικτυα.

Έχω μελετήσει σωρεία αμερικανικών εγγράφων για το θέμα. Αρκετά δημοσιεύθηκαν στο σχετικό βιβλίο που έγραψα μαζί με τον συνάδελφο Αθ. Έλλις και πολλά έγιναν κτήμα μου αργότερα ερευνώντας τη συμφωνία της Μαδρίτης, μεταξύ του κ. Σημίτη και του προέδρου Ντεμιρέλ.

Το συμπέρασμά μου, με βάση τα έγγραφα των αμερικανών, είναι ότι δεν ήταν σχεδιασμένη η κρίση και δεύτερον ότι η Ελλάδα έχασε έναν αγώνα πριν καν μπει στο γήπεδο. Και αυτό συνέβη επειδή όπως και ο κ. Παπανδρέου τον Μάιο του 2010, έτσι και ο κ. Σημίτης, φοβήθηκε το πολιτικό και κομματικό (θα έλεγα) κόστος και στηρίχθηκε στους αμερικανούς να του προσφέρουν λύση. Και άρπαξε, ανακουφισμένος, ό,τι του προσέφεραν, γνωρίζοντας ότι οι βραχονησίδες των Ιμίων θα είναι πλέον αμφισβητούμενη περιοχή.

Ο κ. Πάγκαλος κατηγορήθηκε από όλους για τη συμφωνία των Ιμίων και αποχώρησε από την πολιτική με το στίγμα της απόσυρσης της σημαίας.
Την ευθύνη για την «γκριζοποίηση» ελληνικού εδάφους έπρεπε να αναλάβει μαζί του και ο τότε πρωθυπουργός. Διότι όσοι τον γνωρίζουν διαβεβαιώνουν ότι δεν θα άφηνε ποτέ τον υπ. Εξωτερικών και δη τον Πάγκαλο, να κάνει του κεφαλιού του…

Επικίνδυνες καταστάσεις

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης  

Ενώ ήδη οι Τούρκοι διεκδικούν την περιοχή δυτικά των Ιμίων, εκμεταλλευόμενοι τα διαδραματισθέντα στη Μεγάλη και τη Μικρή Ιμια, το 1996, και τη συμφωνία της κυβέρνησης Σημίτη, η οποία δημιούργησε μια κατάσταση που εν τοις πράγμασι δεν επιτρέπει την ελεύθερη άσκηση κρατικής κυριαρχίας από πλευράς της χώρας μας σε αυτήν την ελληνικότατη περιοχή, εμφανίζονται ανησυχητικά φαινόμενα, που αποκαλύπτουν, από τη μια πλευρά, σοβαρά κενά στην ελληνική πολιτική υπεράσπισης και προάσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο και, από την άλλη, τους επεκτατικούς σχεδιασμούς της Αγκυρας σε αυτήν την περιοχή, που αποτελεί τον πνεύμονα και την καρδιά του Ελληνισμού.

Ενα επεισόδιο που, κατά την άποψή μας, δεν αναλύθηκε ούτε εκτιμήθηκε σωστά από την ελληνική πλευρά, πάντα με βάση αυτά που έχουν διαρρεύσει στον Τύπο και στα ΜΜΕ, είναι αυτό που διαδραματίστηκε το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου γύρω από την ελληνική νησίδα Ζουράφα ή Λαδόξερα και φυσικά μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα.

Μετά τη δήλωση του προέδρου Λιμενικών Θράκης κ. Ζησίδη ότι τα μέλη του σκάφους του Λιμενικού που περιπολούσε σε ελληνικά χωρικά ύδατα γύρω από την Ζουράφα, στις αρχές του δεύτερου δεκαημέρου του Ιανουαρίου, έλαβαν από τους ανωτέρους τους διαταγές να αποχωρήσουν και να μην ενοχλούν τους Τούρκους που ψαρεύουν σε ελληνικά χωρικά ύδατα, ακολούθησε διάψευση από τον ίδιο, η οποία έλεγε ότι «οι συνάδελφοί μου που βρίσκονταν στο σκάφος της Ελληνικής Ακτοφυλακής δεν πήραν ποτέ εντολή από ανωτέρους να υποχωρήσουν, αλλά, εκτιμώντας τα δεδομένα, επέλεξαν να μην επέμβουν δυναμικά και να παρακολουθούν διακριτικά τις κινήσεις της τουρκικής ακταιωρού και των τουρκικών σκαφών».

Για το ίδιο θέμα το Αρχηγείο του Λιμενικού εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: «Πάγια ακολουθούμενη επιχειρησιακή τακτική του Λιμενικού Σώματος σε κάθε τέτοια περίπτωση είναι τα περιπολικά σκάφη να σπεύδουν στον συγκεκριμένο χώρο, να επεμβαίνουν και να προασπίζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας».

Ενώ λοιπόν συνέβησαν αυτά, σχεδόν 10 μέρες μετά, οι Τούρκοι έδωσαν στη δημοσιότητα ένα συγκλονιστικό βίντεο, το οποίο δεν αναφέρεται πότε τραβήχτηκε, όπου φαίνεται ένα μεγάλο και υπερσύγχρονο περιπολικό σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής να εξευτελίζει το σκάφος του Λιμενικού Σώματος της χώρας μας, και πάλι στην περιοχή της Ζουράφας.

Στο βίντεο φαίνεται το τουρκικό σκάφος να κάνει επικίνδυνους ελιγμούς και κύκλους γύρω από το ελληνικό, το οποίο ταρακουνιόταν σαν καρυδότσουφλο, με προφανή αδυναμία να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα, που εκφράστηκε με βάρβαρο και προσβλητικότατο τρόπο.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης, όμως, δεν ήταν οι προκλητικές κινήσεις της τουρκικής ακταιωρού, αλλά το γεγονός ότι οι σκηνές βιντεοσκοπήθηκαν από τουρκικό αλιευτικό, με τον καμεραμάν να καταγράφει και κραυγές Τούρκων αλιέων, οι οποίοι θριαμβολογούν για την ανωτερότητα της τουρκικής ακταιωρού και επιχαίρουν για την αδυναμία του σκάφους του Λιμενικού Σώματος της Ελλάδος.

Το ακόμα πιο ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι το γεγονός ότι η κάμερα, που δεν είναι γνωστό σε ποιον ανήκει, κατέγραψε δηλώσεις ενός ψαρά, σε καταφύγιο αλιευτικών σκαφών της Τουρκίας, ο οποίος μιλά περίπου ως διεθνολόγος με γνώσεις Δικαίου της Θαλάσσης! Μάλιστα, σε κάποιο σημείο δηλώνει ότι ενώ μέχρι πριν από δέκα χρόνια το Ελληνικό Λιμενικό τους εκδίωκε από τη συγκεκριμένη περιοχή και οι τουρκικές Αρχές δεν τους παρείχαν υποστήριξη, τώρα αφενός μεν τους τονίζουν ότι η συγκεκριμένη περιοχή βρίσκεται στα διεθνή ύδατα, αφετέρου δε τους προτρέπουν να ψαρεύουν εκεί, παρέχοντάς τους μάλιστα και προστασία, όπως αποδεικνύεται από την παρουσία της πανίσχυρης ακταιωρού, που ταρακουνούσε σαν καρυδότσουφλο το σκάφος του Λιμενικού Σώματος της χώρας μας!

Προφανώς αυτά που διαδραματίζονται ΚΑΙ στη Ζουράφα δείχνουν ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη να προωθεί τη γραμμή των διεκδικήσεών της όλο και πιο δυτικά, και η Ελλάδα με τη σειρά της να δείχνει αποφασισμένη να μη θέλει ή να κάνει ότι δεν θέλει να αντιλαμβάνεται το επικίνδυνο παιχνίδι που παίζεται για την εθνική μας κυριαρχία στο Αιγαίο.

Γιατί, αν το αντιλαμβανόταν, αφενός μεν τα σκάφη του Λιμενικού Σώματος της ναυτικής Ελλάδας θα ήταν σε κάθε περίπτωση πολύ ανώτερα από αυτά των χωρίς ναυτική παράδοση Τούρκων και το προσωπικό θα είχε σαφείς οδηγίες προάσπισης των εθνικών μας συμφερόντων, αφετέρου δε τα ελληνικά κόμματα θα είχαν δει το παιχνίδι που παίζεται με τους λαθρομετανάστες στο Φαρμακονήσι και δεν θα έπαιρναν θέσεις εξ αντικειμένου υπονομευτικές της κυριαρχίας μας ΚΑΙ στην εν λόγω περιοχή!

Η Τουρκία αλλάζει επικίνδυνα τις ισορροπίες στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο

Το νέο τουρκικό ελικοπτεροφόρο μεταβάλλει την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο για Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ

Μετάφραση - Απόδοση Γ. Μοτσάκος 
Ειδικός σε Θέματα Άμυνας και Ασφάλειας Πληροφοριών

Στα τέλη Δεκεμβρίου του 2013, η Τουρκία έκανε ένα μεγάλο βήμα στην αλλαγή της ναυτικής ισορροπίας στην Ανατολική Μεσόγειο με την ανάθεση κατασκευής ενός πολλαπλού χρήσεων ελικοπτεροφόρου πλοίου που μπορεί να λειτουργήσει και ως αεροπλανοφόρο ενδεχομένως, παρέχοντας στην Τουρκία μια άνευ προηγουμένου δυνατότητα ελέγχου της θαλάσσιας περιοχής της ανατολικής Μεσογείου, αναφέρει σε κύριο άρθρο η ισραηλινή εφημερίδα The Jerusalem Post.

Η αυξημένη αντίληψη της απειλής για Ισραήλ, Κύπρο και Ελλάδα θα επηρεάσει αρκετά την επικείμενη απόφαση του Ισραήλ στο εάν θα εξάγει φυσικό αέριο μέσω του τερματικού σταθμού LNG στην Κύπρο και από εκεί μέσω Ελλάδος να πραγματοποιεί εξαγωγές φυσικού αερίου στην Ευρώπη, ή στην κατασκευή ενός υποθαλάσσιου αγωγού στην Τουρκία.

Οι επόμενες διπλωματικές κινήσεις της Τουρκίας θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά ανάμεσα σε μια ολοκληρωμένη περιφερειακή συμφωνία για ένα τουρκικό ενεργειακό αγωγό εξαγωγής φυσικού αερίου για την ανατολική Μεσόγειο στην ανοικτή θάλασσα ή σε μια ατέρμονη ναυτική κούρσα εξοπλισμών που η Τουρκία οικονομικά δεν δύναται να κερδίσει.

Τον Μάρτιο του 2012, ο τότε διοικητής του τουρκικού ναυτικού ναύαρχος Murat Bilgel περιγράφοντας τους στρατηγικούς στόχους της Τουρκίας δήλωσε ότι «το τουρκικό ναυτικό θα ενεργεί όχι μόνο μέσω των παράκτιων περιοχών (littorals) αλλά και μέσω της ανοικτής θάλασσας με ανοικτές όμως τις θάλασσες», αναφερόμενος στην ανατολική Μεσόγειο. Ο Bilgel προσδιόρισε ως ενδιάμεσους στόχους του τουρκικού ναυτικού για την επόμενη δεκαετία την «ενίσχυση της θαλάσσιας παρουσίας της χώρας του, με την περιορισμένη ικανότητα προβολής ισχύος».

Το νέο αποβατικό ελικοπτεροφόρο (LHD), θα κοστίσει μεταξύ μισού έως και ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων και θα παρέχει στην Άγκυρα την επιθυμητή δυναμική παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο, την οποία η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ δεν έχουν την πολυτέλεια να αγνοήσουν, συνεχίζει το ισραηλινό δημοσίευμα.

Το νέο LHD, που θα κατασκευαστεί από το τουρκικό ναυπηγείο SEDEF και την ισπανική ναυπηγική εταιρεία Navantia, θα είναι μια παραλλαγή του ισπανικού αεροπλανοφόρου Juan Carlos I κατηγορίας L-61 που χρησιμοποιείται από το ισπανικό πολεμικό ναυτικό. Μετά την Ισπανία, η Τουρκία θα είναι η δεύτερη χώρα που θα διαθέτει ένα πλοίο της κατηγορίας Juan Carlos I στην περιοχή της Μεσογείου.

Η εν λόγω εταιρεία κατασκεύασε επίσης δύο παρόμοια πλοία για λογαριασμό του αυστραλιανού ναυτικού, το HMAS Canberra και HMAS Adelaide, που αποτελούν και τα μεγαλύτερα πλοία στόλου της Αυστραλίας. Ομοίως, το νέο τουρκικό LHD Anakara θα επισκιάσει τα μεγαλύτερα πλοία του τουρκικού στόλου.

Ενώ οι φρεγάτες κλάσης GABYA (O. H. Perry) του Τουρκικού Ναυτικού έχουν εκτόπισμα 4.100 τόνων, το νέο αποβατικό ελικοπτεροφόρο κλάσης Juan Carlos I LHD θα έχει εκτόπισμα 27.079 τόνων.

Οι δυνατότητες του Τουρκικού Ναυτικού με την παρουσία του νέου LHD θα αποτελέσουν ένα μοναδικό παράγοντα που θα αλλάξει το status quo στην ανατολική Μεσόγειο. Τα κύρια χαρακτηριστικά της αποστολής του νέου LHD κλάσης Juan Carlos I θα αποτελέσει η «προβολή ισχύος» σε οποιοδήποτε επιχειρησιακό θέατρο της Μεσογείου και όχι μόνο.

Ως ένα μεγάλο αμφίβιο πλοίο, το LHD δύναται να μεταφέρει τουλάχιστον ένα τάγμα 1.000 πάνοπλων στρατιωτών μαζί με 150 τεθωρακισμένα οχήματα, συμπεριλαμβανομένων των αρμάτων μάχης, για την διενέργεια αποβατικής ενέργειας.

Ακόμα πιο σημαντικό, είναι το γεγονός ότι το LHD Juan Carlos I αποτελεί στην ουσία και ένα εν δυνάμει αεροπλανοφόρο εφόσον το απαιτήσουν οι συνθήκες.

Ως αεροπλανοφόρο, το τουρκικό LHD θα διαθέτει την δυνατότητα με τις ανάλογες τεχνικές ενισχύσεις και προσθήκες όπως ενός ειδικού καταστρώματος 12° ski-jump να μεταφέρει αεροσκάφη κάθετης από-προσγείωσης V/STOL (Vertical and/or Short Take-Off and Landing) και STOVL (Short Take-Off and Vertical Landing), ενώ έξι μαχητικά αεροσκάφη θα μπορούν να σταθμεύουν στο κατάστρωμα πτήσης του με το τα υπόστεγα του πλοίου να διαθέτουν την δυνατότητα να στεγάσουν επιπλέον 12 μαχητικά αεροσκάφη.

Ως το πρώτο αεροπλανοφόρο της Τουρκίας, το LHD θα είναι σε θέση να ταξιδεύει ασταμάτητα για 30 ημέρες έχοντας ακτίνα δράσης 1.700 ναυτικά μίλια (3.148 χιλιόμετρα). Σε συνδυασμό με τις υφιστάμενες ναυτικές δυνάμεις της Τουρκίας, το LHD θα παράσχει την Άγκυρα την ικανότητα να προβάλει σημαντική δυναμική παρουσία στον τομέα των υπεράκτιων εγκαταστάσεων φυσικού αερίου σε Κύπρο και Ισραήλ, δίνοντας στην Τουρκία, σε σύντομο χρονικό διάστημα, την μοναδική ικανότητα ελέγχου της θαλάσσιας περιοχής της ΝΑ Μεσογείου.

Η απόκτηση του ελικοπτεροφόρου LHD για το τουρκικό πολεμικό ναυτικό αποτελεί μέρος του εθνικού σχεδίου αξίας 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων και μαζί με τις φρεγάτες MILGEM, θα επεκτείνει τις θαλάσσιες δυνατότητες της Τουρκίας να αναπτύξει μάχιμες δυνάμεις μακριά από τις ακτές της. Τον Σεπτέμβριο του 2013, λίγο μετά την ανάληψη του αξιώματός του ως νέου διοικητή στο πολεμικό Ναυτικό της Τουρκίας, ο ναύαρχος Bülent Bostanoglu υποστήριξε σε ομιλία του που σχετίζονταν με το σχέδιο MILGEM ότι η αντίληψή της θαλάσσιας απειλής της Τουρκίας υλοποιείται «με βάση την ενέργεια» και προσδιόρισε την προάσπιση των συμφερόντων της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο ως την «ύψιστη προτεραιότητα του τουρκικού ναυτικού».

Στο πλαίσιο αυτό, το LHD θα επηρεάσει τα μέγιστα στην διαδικασία οποιωνδήποτε αποφάσεων του Ισραήλ σχετικά με την εξαγωγή μέσω off- shore εταιριών φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα Ταμάρ και Λεβιάθαν. Στο Πεδίο Tamar το Ισραήλ είναι βρίσκεται ήδη σε εμπορική παραγωγή καθώς τον Δεκέμβριο του 2013 ανακαλύφθηκαν επιπλέον αποθέματα 20 δισ. κυβικών μέτρων. Το κοίτασμα Λεβιάθαν εκτιμάται ότι περιέχει 510 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου.

Οι συνδικαιούχοι των ισραηλινών κοιτασμάτων φυσικού αερίου, η αμερικανική εταιρεία Noble Energy και οι ισραηλινοί εταίροι της, Avner και Delek, υπέγραψαν τον Ιούνιο του 2013 μνημόνιο συνεργασίας με την Κύπρο για την κατασκευή ενός τερματικού σταθμού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG ) στο Βασιλικό στις ακτές της νότιας Κύπρου.

Το κοίτασμα Αφροδίτη στην περιοχή της κυπριακής ΑΟΖ εκμεταλλεύεται επίσης από τις εταιρείες Noble και Delek, το οποίο όμως έχει μικρή δυνατότητα για να προσελκύσει επαρκείς επενδύσεις για τη χρηματοδότηση ενός εργοστασίου υγροποίησης φυσικού αερίου για αυτό και η Κύπρος έχει ανάγκη τα ισραηλινά διαθέσιμα αποθέματα καθώς και το μεγάλο όγκο των ισραηλινών εξαγωγών φυσικού αερίου για καταστεί βιώσιμος ο τερματικός σταθμός στο Βασιλικό.

Η διάταξη αυτή εγείρει επίσης το ενδεχόμενο μιας ευρωπαϊκής διαδρομής για την διενέργεια εξαγωγών από την Ελλάδα, που θα παρακάμπτει όμως την Τουρκία.

Η εξέλιξη αυτής της πιθανής συμφωνίας εξαγωγής αποτελεί το προϊόν της τριμερούς συνεργασίας για την ανάπτυξη της ενέργειας και της άμυνας μεταξύ του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας που προέκυψε στο πλαίσιο της επιδείνωσης των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας 2008-2012.

Το 2010, έγγραφο της Τουρκικής Εθνικής Πολιτικής Ασφάλειας (Milli Guvenlik Siyaseti Belgesi), κοινώς γνωστό ως " The Red Book ", τοποθέτησε το Ισραήλ πολύ ψηλά στην λίστα περιφερειακών απειλών για την ασφάλεια της Τουρκίας, ενώ ο Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υποσχέθηκε ότι στην «Ανατολική Μεσόγειο, θα δείτε συχνά Τουρκικά πολεμικά πλοία».

Μια πιο αποδοτική διαδρομή εξαγωγής του ισραηλινού φυσικού αερίου θα ήταν μέσω ενός υποθαλάσσιου αγωγού από το κοίτασμα Λεβιάθαν προς την τουρκική επικράτεια. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της JP Morgan, ο αγωγός θα προσέδιδε μεγαλύτερη και ταχύτερη απόδοση της επένδυσης από την κατασκευή του σχεδιαζόμενου σταθμού LNG στην Κύπρο.

Η τουρκική εταιρεία ενέργειας Zorlu και πρόσφατα η εταιρεία Turcas Petrol υπερθεματίζουν την επιλογή ενός αγωγού φυσικού αερίου με το Ισραήλ.

Ωστόσο, η απόκτηση του LHD από την Άγκυρα στο πλαίσιο της ανταγωνιστικής στάσης της προς το Ισραήλ από τον πρωθυπουργό Ερντογάν, τον υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και άλλους υψηλόβαθμους Τούρκους υπουργούς δημιουργεί μια αυξημένη αντίληψη περί απειλής του Ισραήλ το οποίο η Ιερουσαλήμ δεν μπορεί να «αντέξει» οικονομικά θέτοντας παράλληλα σε κίνδυνο τις στρατηγικές σχέσεις της με τη Λευκωσία και, κατ 'επέκταση με την Αθήνα.

Επιπλέον, ο προτεινόμενος αγωγός Λεβιάθαν - Τουρκίας θα τέμνει εγκάρσια την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου γεγονός που θα απαιτήσει ειδική άδεια από τη Λευκωσία. Χωρίς μια σημαντική ανακάλυψη για την εξεύρεση πολιτικής λύσης για τη Βόρεια Κύπρο, η απόκτηση του τουρκικού ελικοπτεροφόρου LHD Άγκυρας αυξάνει μια παρόμοια αντίληψη απειλής της Λευκωσίας, αλλάζοντας την στρατηγική θεώρηση τόσο για τη Λευκωσία όσο και για την Αθήνα.

Η Άγκυρα έχει καθορίσει έναν στρατηγικό δείκτη ενισχυμένο από τις ναυτικές ικανότητες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν η Άγκυρα δεν ακολουθήσει την διπλωματική οδό για να εξασφαλίσει μια συνολική συμφωνία εξαγωγής ενέργειας με το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα που θα ικανοποιεί και τα συμφέροντα της, θα έχει χάσει μια πολύτιμη ευκαιρία.

Αντ' αυτού, η Άγκυρα θα έχει ξεκινήσει μια ναυτική κούρσα εξοπλισμών που θα εξουθενώσει προφανώς και την Τουρκία με την εξάλειψη των οικονομικών της πόρων με σκοπό να κερδίσει.

Το Ισραήλ δεν χρειάζεται να ακολουθήσει το πρόγραμμα στρατιωτικών προμηθειών της Τουρκίας για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μια τουρκική πρόκληση για μεγαλύτερο έλεγχο της θάλασσας στην ανατολική Μεσόγειο.

Το Ισραήλ μπορεί να ανταποκριθεί με μια λιγότερο δαπανηρή αύξηση της αντι - πρόσβασης και απαγόρευσης του πεδίου δυνατοτήτων της Άγκυρας. Και οι δύο χώρες έχουν συμφέρον να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους και να μην «παγιδευτούν» σε αυτού του είδους την ναυτική αντιπαράθεση.

Συμπεράσματα

Παρόλο που το νέο ελικοπτεροφόρο της Τουρκίας και άλλες ναυτικές δυνάμεις δεν έχουν ακόμη τεθεί σε υπηρεσία, η προμήθειά τους έχει ήδη αλλάξει τη στρατηγική ισορροπία στην Ανατολική Μεσόγειο και τους όρους που η Τουρκία θα είναι σε θέση να απαιτήσει από τους γείτονές της.

Η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ θα πρέπει να επαναλάβουν τη βαθμονόμηση της στρατηγική τους. Εκτός αν αυτές οι τρείς χώρες μπορούν να έρθουν σε μια περιφερειακή συμφωνία με την Τουρκία ως κέντρο διανομής για την πώληση φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, όμως η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ οφείλουν να εξετάσουν το ενδεχόμενο μιας ενισχυμένης συλλογικής ρύθμισης με σκοπό την εξασφάλιση των θαλάσσιων συμφερόντων τους.

Ένας υποθαλάσσιος αγωγός από τον τομέα του κοιτάσματος Leviathan προς την Τουρκία, ο οποίος όμως θα αποζημιώνει και την Κύπρο με την κατανομή εσόδων για την υπέρβαση του φυσικού αερίου (από το έδαφος της) και με την ανάπτυξη τερματικού σταθμού, προσφέρει οικονομικά κίνητρα σε όλους τους κυριότερους παράγοντες για να επιτευχθεί μια συνολική διευθέτηση για την ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου.

Από την πλευρά της, η Τουρκία θα πρέπει να αποκαταστήσει πλήρως τις φιλικές σχέσεις με το Ισραήλ, ενώ με την Κύπρο απαιτείται μια πολιτική διευθέτηση, υπογραμμίζει ο ισραηλινός αναλυτής.

Μια τέτοια στροφή της τουρκικής διπλωματίας θα προσδώσει στην Τουρκία το απαραίτητο κίνητρο για μια περιφερειακή συνεργασία.

Χωρίς μια τέτοια μετατόπιση, η Τουρκία θα πρέπει να δεσμευθεί σε μια μακροχρόνια ναυτική κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο την οποία δεν μπορεί να στηρίξει η προβληματική οικονομία της.

Σχόλιο: Το άρθρο υπογράφει ο MICHAEL TANCHUM συγγραφέας και συνεργάτης στο Shalem College στο τμήμα Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών, καθώς και μέλος του Truman Institute του Πανεπιστημίου Hebrew πάνω στην Έρευνα για την Πρόοδο της Ειρήνης στην Ασία και τη Μέση Ανατολή. Διδάσκει επίσης σε Τμήματα του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, ιστορία Μέσης Ανατολής και ασιατικές σπουδές. Τα συμπεράσματα είναι δικά σας…!

Το Afrika Korps των Γερμανών στην Ελλάδα.

Για κάποιους Γερμανούς είμαστε τριτοκοσμική χώρα. Πιθανώς για τους ίδιους να ανήκουμε στο επίπεδο εκείνων των Αφρικανικών χωρών που στερούνται βασικών κρατικών υποδομών.

Τι άλλωστε άλλο μπορεί να σημαίνει και η δήλωση του Αντικαγκελάριου της Γερμανίας και
υπουργού Οικονομίας Ζίγμαρ Γκάμπριελ, σε δημοσίευμα της εφημερίδας Ντι Βέλτ.

Σε ό,τι αφορά, την Ελλάδα, ο κ. Γκάμπριελ δήλωσε ότι είναι μια περίπτωση «περισσότερο για την Παγκόσμια Τράπεζα παρά για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεδομένου ότι σε αυτήν δεν υπάρχουν καθόλου κρατικές δομές». Η Ελλάδα, πρόσθεσε, κατόρθωσε να μπει στην Ευρωζώνη μόνο μέσω της «παραποίησης όλων των στοιχείων». http://www.euro2day.gr/

Γνωρίζουμε ότι το ΔΝΤ είναι εκείνος ο μηχανισμός που συνεργεί με χώρες που έχουν βέβαιες κρατικές δομές , ώστε να δώσουν ώθηση στον παραγωγικό μηχανισμό τους να ξαναπάρει μπρος ( και ο Θεός βοηθός), ενώ η Παγκόσμια Τράπεζα δίνει οικονομική και τεχνική βοήθεια αποκλειστικά σε τριτοκοσμικές χώρες που στερούνται υποτυποδών υποδομών και το επίπεδο της πτώχειας τους είναι τέτοιο που φιγουράρει στον διεθνή τύπο.

Για τα παραποιημένα στοιχεία ας ρωτήσουν οι Γερμανοί καλύτερα τους εν τη Ελλάδι Γερμανοτραφείς Εκσυγχρονιστές Πολιτικούς και από αυτούς να ζητήσουν εξηγήσεις.

Όμως οι δηλώσεις του ανωτέρου Πολιτικού περιγράφουν μια de facto κατάσταση ερημοποίησης της χώρας μας και το μυαλό μας ταξιδεύει μέσα στην Ιστορία που μπορεί μάλιστα στην προκειμένη περίπτωση να μας διδάξει.

Οταν άρχισε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος οι Γερμανοί διέθεταν τον καλύτερα εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο στρατό του κόσμου. Η τακτική του μπλίτσχριγχ τους είχε δώσει τη δυνατότητα να κατακτήσουν πολύ σύντομα τη Γαλλία και να διώξουν τους Βρετανούς από τη Δουνκέρκη για το νησί τους. Η μεγαλύτερη έλλειψη για τη Γερμανία ήταν το πετρέλαιο με το οποίο θα εφοδίαζε τις μηχανο κίνητες δυνάμεις της. Από την αρχή ο Χίτλερ είχε σχεδιάσει να λύσει αυτό το πρόβλημα καταλαμβάνοντας περιοχες πλούσιες σε πετρέλαια. Με την επίθεση του εναντίον του νότιου σοβιετικού μετώπου σκόπευε να καταλάβει τον Καύκασο αποκτώντας πρόσβαση στις ρουμάνικες πετρελαιοπηγές ενώ μια επίθεση των Ιταλών συμμάχων του θα εξασφάλιζε τη βόρεια Αφρική και την πρόσβαση στη Μέση Ανατολή. Πέρα από την απόκτηση των αναγκαίων αποθεμάτων πετρελαίου, οι επιθέσεις του θα στρέφονταν και εναντίον της διώρυγας του Σουέζ, απο όπου οι Γερμανοί θα έβγαιναν στον Ινδικό ωκεανό και θα συντόνιζαν τις προσπάθειες τους με τους Ιάπωνες.

Ο Χίτλερ, φοβούμενος μια γενική κατάρρευση της Ιταλίας, έστειλε τεθωρακισμένες δυνάμεις υπό τον Έρβιν Ρόμελ για να ανακτήσει την πρωτοβουλία στη βόρεια Αφρική. Ο Ρόμελ. που είχε ήδη αποκτήσει φήμη για τη στρατιωτική ευφυΐα του στις μάχες της Πολωνίας και της Γαλλίας, έφθασε στη βόρεια Αφρική τον Φεβρουάριο του 1941. Μέσα σε έναν μήνα το Άφριχα Κορπ απώθησε τους Άγγλους και ανακατέλαβε το Τομπρούκ στις 21 Ιουνίου. http://www.onalert.gr/ Στην δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν (23 Οκτωβρίου – 4 Νοεμβρίου 1942) οι συμμαχικές δυνάμεις έσπασαν τις Γερμανικέςγραμμές, αναγκάζοντας τις Ναζιστικές δυνάμεις σε υποχώρηση μέχρι την Τυνησία. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ δήλωσε μετά τη μάχη ¨Αυτό δεν είναι το τέλος, ούτε καν η αρχή του τέλους, όμως είναι, ίσως, το τέλος της αρχής¨. Βικιπαίδεια,

Γιατί τα λέμε όλα αυτά γιατί οι Γερμανοί πάντα διψάνε για πετρέλαιο για να πραγματοποιήσουνε τους στόχους τους και αυτό εν μέρει δικαιολογείται.

Δεν δικαιολογείται όμως μία χώρα που πρόσφατα ¨ενίσχυσε¨τα ταμεία των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών της βλ. Ολυμπιακούς Αγώνες Αθηνών να την ¨ερημοποιούν¨ λεκτικά στο επίπεδο των Αφρικανικών Χωρών. Εκτος και αν η φαντασία τους μεταφέρει σε παράλληλες εποχές του Afrika Korps.

Άλλωστε πετρέλαια στην Μέση Ανατολή τότε το 1940, πετρέλαια και στην ΕΛΛΑΔΑ το 2014 σήμερα. Που λοιπόν η διαφορά;

Ευτυχώς στην εκδήλωση του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στο Πότσνταμ, που έγιναν οι δηλώσεις αυτές συμμετείχε και ο Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας που έκανε λόγο για «πολιτική απαξίωση ολόκληρων εθνών» και για «πτώση ολόκληρων γενεών και περιοχών».

Κάτι ήξερε αυτός!!!

Εν κατακλείδι αναρωτιέμαι μήπως οι Γερμανοί έχουν απωθημένα με εμάς τους Έλληνες γιατί γνωρίζουν την καίρια και αποφασιστική συμμετοχή του ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ στην ηρωική μάχη του Ελ Αλαμέιν που τους έκοψε την φόρα για το πολύτιμο πετρέλαιο;

Η Ιστορία δείχνει ότι αυτός που αδικεί και συνεχίζει να αδικεί αθώους λαούς θα πάει στην πηγή αλλά δεν θα πιεί νερό για να ξεδιψάσει.

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ΥΓ Το αφιερώνω στον συγγενή μου Ι.Β μου που πολέμησε στο Ελ Αλαμέιν.

Η.Π.Α. ΕΘΝΟΣ ΥΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΩΜΟΤΩΝ & ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΩΝ

ΗΛΙΑ Α. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΟΛΟΓΟΥ-ΑΝΑΛΥΤΟΥ www.stamat.gr

Σε πληθώρα Άρθρων μου που αφορούν την Διεθνή Συνωμοσία των Σκοτεινών Ηγητόρων, της
παγκοσμιοποίησης, έχω αναφερθεί, συστηματικά και επιμόνως, και στην ενεργό συμμετοχή διαφόρων Αμερικανών της Δημοσίας Ζωής, οι οποίοι έχουν καταλάβει «Θέσεις Κλειδιά» σε ολόκληρο το φάσμα της Αμερικανικής « ADMINISTRATIONS» Διοικήσεως και οι οποίοι αποκρύπτουν επιμελώς τα Ύπουλα και Ερεβώδη Σχέδια των Διεθνών Συνωμοτών. Αποκρύπτουν δηλαδή ότι η «Κυβέρνηση των Εθνών» είναι μια καλοστημένη απάτη και Δολοπλοκία, που αποτελεί δηλαδή τον κρυψώνα μιας καλοσχεδιασμένης Παγκόσμιας ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ.

Τα παραπάνω Αναφερόμενα ως Εισαγωγικό σημείωμα, για την περαιτέρω παράθεση –με συνοπτική κωδικοποιημένη μορφή- ιστορικών Συμβάντων στην Αμερικανική Συμπολιτεία.

Η παρούσα αναφορά μου, που έχει σχέση με την εσωτερική κατάσταση της πολυσχιδούς και πολύπλοκης πολιτικής κατάστασης, εντός των Η.Π.Α., δεν είναι η πρώτη και ασφαλώς δεν καλύπτει ούτε το (1) τοις χιλίοις, των πραγματικών συμβαινόντων, στην μεγάλη αυτή χώρα της «Ελευθερίας» και της αμιγούς «Δημοκρατίας».

Λαβών αφορμή, από το αποκαλυπτικό Δημοσίευμα της «ΕΛ. ΩΡΑΣ», της 23-10-13, που αφορούσε Δήλωση Αμερικανίδας Γερουσιαστού στο Κογκρέσο της «7ης Οκτωβρίου 2013, ότι τις ημέρες αυτές στις Η.Π.Α. υφίσταται Στρατιωτικός Νόμος» κρίνω σκόπιμο να αναφέρω κάποια παλαιότερα συμβάντα και γεγονότα, που έλαβαν χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Επικαλούμενος φυσικά, όπως συνηθίζουμε, στις όλες Αναλύσεις μας, συγκεκριμένα περιστατικά, από μελέτες μας και ερευνώντας καθαρά από Αμερικανικές πηγές πληροφοριών.

Σημειώνω δε, ότι οι πληροφορίες προέρχονται από τον Διεθνή Τύπο, είτε από εμπιστευτικά Δελτία πληροφοριών, είτε και από τους ιδίους τους εμπλεκομένους, που τα δίδουν, τεχνηέντως και επιλεκτικά στη Δημοσιότητα για να γνωρίζουν τις όποιες θετικές και αρνητικές αντιδράσεις.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 1η

William T. Still

Ο Γνωστός Δημοσιογράφος και Ερευνητής ειδικός σε Θέματα Παγκοσμιοποίησης και Ελευθεροκτόνων (Μασόνων) έχει αναφερθεί σχετικά με τους δεύτερους λέγοντας σε μια διάλεξή του, στη Νέα Υόρκη τα εξής:

«ΜΑΣΟΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ»

Η Μασονία ή Ελευθεροτεκτονισμός, είναι η μεγαλύτερη και αρχαιότερη μυστική εταιρεία και παραμένει μια από τις ισχυρότερες οργανώσεις. Στο παρελθόν ήταν αδύνατο για κάποιον να έχει ισχυρή κοινωνική θέση, εκτός κι αν ήταν μυημένος στις τελετουργίες του Μασονισμού ή κάποιας άλλης σχετικής μυστικής εταιρείας.

Μια σύγχρονη πηγή αναφέρει ότι, δεκαεπτά Αμερικανοί πρόεδροι ήταν Μασόνοι:Washington, Madison, Monroe, Jakson, Polk, Buchanan, Andrew Johnson, Garfield, McKinley, Teddy Roosvelt, Taft, Harding, Franklin D. Roosvelt, Truman, Lyndon Johnson, Ford και Reagan. Σύμφωνα με την έκδοση του 1951 της Αγίας Γραφής, Μασονική Έκδοση, υπάρχουν επίσης πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι ο Thomas Jefferson, o Pierce και ο Taylorήταν επίσης Μασόνοι.

Αν και οι Μασόνοι ισχυρίζονται ότι υπάρχουν μέλη της οργάνωσης σε κάθε γωνιά της γης, η τεράστια πλειοψηφία των έξη εκατομμυρίων μελών παγκόσμια, είναι κάτοικοι των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μεγάλης Βρεττανίας. Οι Μασόνοι, αισθάνονται περηφάνεια, για την ισχυρή τους επιρροή. Ένας βαθμοφόρος Μασόνος, ο Manly Hall, έγραψε: « Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός ότι, οι μυστικές εταιρείες σε όλες τις εποχές είχαν σημαντική πολιτική επιρροή…»Ο Hall στη συνέχεια συστήνει στους αναγνώστες να «…ενωθούν με αυτούς που είναι η πραγματική

δύναμη, που βρίσκεται πίσω από την εξουσία των σύγχρονων κρατών και των διεθνών υποθέσεων.»

Ένας μελετητής, πρώην αξιωματούχος της στρατιωτικής αντικατασκοπίας, ο Paul A. Fisher, στη λεπτομερέστατη, βασισμένη σε αποδείξεις έρευνά του με τίτλο «Πίσω από την Πόρτα της Στοάς: Η Θρησκευτική Κατάσταση και ο Ελευθεροτεκτονισμός στην Αμερική», λέει ότι μια Μασονική εφημερίδα, υποστήριξε το 1984 ότι το 10-20 % του «ενήλικου πληθυσμού της Αμερικής βρίσκονται έμμεσα στη σφαίρα της Μασονικής επιρροής…»

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 2η

1974 ( ΤΑ ΜΕΤΡΑ) ΣΛΕΣΙΝΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΤΡΑΤ. ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ

Στις 27 Αυγούστου του 1974, η εφημερίδα “Washington Post”, σε μια ιστορία με τίτλο “Αποκρούστηκαν οι φόβοι στρατιωτικού πραξικοπήματος”, ανέφερε ότι ο υπουργός άμυνας Τζέïμς Σλέσινγκερ πήρε ειδικά μέτρα για να προστατέψει τους στρατιωτικούς ηγέτες από οποιεσδήποτε παράνομες διαταγές του Προέδρου Νίξον:

Ο Υπουργός Άμυνας Τζέïμς Σλέσινγκερ ζήτησε στενή παρακολούθηση των ηγετών των στρατιωτικών σωμάτων για να επιβεβαιώνεται ότι δε δόθηκε καμμιά περίεργη διαταγή από το Λευκό Οίκο κατά την περίοδο της αβεβαιότητας.

Οι αξιωματούχοι του Πενταγώνου είπαν στον Σλέσινγκερ να μην ανησυχεί και να μη φοβάται ότι μπορούσε ένα πραξικόπημα, αν επιχειρείτο, να είχε επιτυχία.

Οι αξιωματούχοι του Υπουργείου Άμυνας διαβεβαίωσαν ότι δε θα εκτελούσαν διαταγές, που θα προέρχονταν από το Λευκό Οίκο ή από οπουδήποτε αλλού, έξω από τα συνηθισμένα στρατιωτικά κανάλια.

Οι αξιωματούχοι του Υπουργείου επιβεβαίωσαν ότι ο Σλέσινγκερ και ο Στρατηγός George S. Brown, πρόεδρος της Ένωσης Επιτελικών Αρχηγών, συζήτησαν μεταξύ τους για τους τρόπους που θα μπορούσαν να ενημερώνονται για οποιεσδήποτε παράνομες διαταγές που θα δίνονταν στις στρατιωτικές δυνάμεις, έξω από την επίσημη στρατιωτική οδό.

Ο Seymonr Hersh, γράφοντας στο “Atlantic Monthly” τον Αύγουστο του 1983 :

«Ο Σλέσινγκερ ερεύνησε τι θα μπορούσαν να προσφέρουν οι στρατιωτικές δυνάμεις στις διαταγές του για εξουδετέρωση του Ναυτικού, αν ο Νίξον το επέλεγε – σε μια κρίση – για την ανατροπή του Συντάγματος. Η υπόθεση ότι ο Νίξον θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να προσφύγει σε παράνομες ενέργειες για να διατηρήσει την

προεδρία του ήταν πολύ πιο διαδεδομένη στους κυβερνητικούς κύκλους, απ’ ότι την αντιλαμβάνονταν οι απλοί πολίτες στις αρχές του σκανδάλου Γουώτεργκεητ ή και σήμερα ακόμα.٭

Ο Hersh υπαινίχθηκε ακόμα ότι η στρατιωτική ηγεσία είχε ευθύνη για την βοήθεια που πρόσφερε στην πραξικοπηματική απόπειρα. Όταν ο Ρίτσαρντ Νίξον ήταν αντιπρόεδρος επί προεδρίας Αïζενχάουερ, ανέπτυξε φιλία με το στρατιωτικό υπασπιστή του Robert Cushman. Το 1971, ο Στρατηγός Κάσμαν σαν διορισμένος διευθυντής της CIA, έδωσε την «μη νομιμοποιημένη» υποστήριξη της CIA στις παράνομες εκτροπές, των συνδεδεμένων με το σκάνδαλο Γουώτεργκεητ Ε. Howard και G. Gordon Liddy. Τον Ιούνιο του 1974, ο Σλέσινγκερ παρακολουθούσε στενά τον Cushman για αρκετούς μήνες.»

Το άρθρο στο “Atlantic Monthly” συνεχίζει:

«Ο Σλέσινγκερ… εξακολουθούσε να πιστεύει ότι ο Cushman, με την προσωπική του αφοσίωση στο Νίξον, ήταν ένας εύθραυστος κρίκος στη νέα αλυσίδα των επιτελικών αρχηγών. Αθόρυβα, ερεύνησε τις δυνάμεις που θα μπορούσαν να διατεθούν στην υπηρεσία του Νίξον… Το Ναυτικό… το στράτευμα του Κάσμαν – ήταν η ισχυρότερη παρουσία στην περιοχή της Ουάσινγκτον.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Τούτων δοθέντων, ως ελαχίστων εκ απειραρίθμων, υφισταμένων Συνιστωσών, δεν πρέπει να ξεχνούμε, ότι σήμερα, η κοινή Συνισταμένη είναι η παρακάτω.

Ο ιδιωτικός Οργανισμός (Rocfeller) αποτελεί την καταλήγουσα ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ, για την Υλοποίηση της παγκόσμιας Δικτατορίας. Ο Αρχιτέκτων και Πανίσχυρος παίκτης της «Παγκόσμιας Γεωστρατηγικής Σκακιέρας» με το περίφημο (C.R.F.) Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, αποτελούν το «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ» όλων των Επιχειρησιακών ΣΧΕΔΙΑΣΜΩΝ, για την εδραίωση της Παγκοσμιοποίησης και την Κατάργηση όλων των ΕΘΝΩΝ – ΚΡΑΤΩΝ, με την βοήθεια φυσικά, όλων των Υποταγμένων εντολοδόχων πολιτικών, όπου υπάρχουν, και λειτουργούν ως εθνικοί Προδότες της Πατρίδας τους.

ΒΡΩΜΙΚΗ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΤΙΚΗ ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΗΣ BILDERBERG ΣΤΑ ΣΧΟΛEΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Νεοταξίτικες λογικές και παρατρεχάμενοι της Bilderberg, συνεχίζουν απτόητοι την άθλια επέμβαση με στόχο τον καθολικό αποχρωματισμό στο χώρο ης παιδείας...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Όχι μην περιμένετε η κυβέρνηση του πλασαριζόμενου ως ευπατρίδη να ενδιαφερθεί και να επανορθώσει την εθνική αποστέωση της Ελληνικής παιδείας, που χρόνια τώρα και με τρόπο συστηματικό προσαρμόζεται ώστε να διαμορφώσει όχι πολίτες στην αυριανή πατρίδα μας, αλλά ταπεινωμένους κωδικούς στα φορολογικά μητρώα της Κατοχής (άλλωστε η ιδιότητα του ευπατρίδη εγκαταλήφθηκε οριστικά με την υπογραφή του δηλωσία)...

Όχι μην περιμένετε οι ελεεινοί προσκυνημένοι, να νοιαστούν για τη διασφάλιση συνθηκών που διευκολύνουν τα Ελληνόπουλα στη μαθησιακή διαδικασία και στην εξασφάλιση προϋποθέσεων για την πληρέστρη αφομοίωση της διδασκόμενης ύλης.

Είναι άλλωστε φανερό ότι πεινασμένα παιδιά και ξεπαγιασμένα παιδιά σε κατοχικά σχολειά, μόνο με τη μάθηση δεν μπορούν να έχουν ικανοποιητική σχέση. Με τι ασχολείται λοιπόν το επιτελείο της ντροπής...
παραμυθιάζοντας την κοινωνία για το υποτιθέμενο ενδιαφέρον του απέναντι σε μια γενιά που της πλιατσικολόγησαν το μέλλον???

Ανακάλυψαν το κορυφαίο πρόβλημα. Εκείνο που καθιστά την παιδεία μας υποδεέστερη από εκείνη των υποσαχάριων χωρών. Και έτσι οι ελεεινοί αποφάσισαν πως για αρχή, θα «κοπούν» δυο αργίες, αυτή του Αη Γιαννιού και εκείνη την Τριών Ιεραρχών. Έτσι, τα σχολεία μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων δε θα ανοίγουν στις 8 Ιανουαρίου αλλά μια μέρα νωρίτερα, ενώ θα γίνονται κανονικά μαθήματα στις 30 Ιανουαρίου, που μέχρι σήμερα ήταν αργία προς τιμή των Τριών Ιεραρχών, των Αγίων των Γραμμάτων.
Υπάρχει πρόταση να καταργηθούν και μερικές άλλες τοπικές αργίες, όπως του Αποστόλου Ανδρέα, κατά την οποία οι Πατρινοί μαθητές είχαν αργία για να τιμήσουν τον πολιούχο άγιο της πόλης τους.

Στη συνέχεια θα έρθει και η ώρα της αποκαθήλωσης των συμβόλων. Πρώτα οι εικόνες... Μετά η σημαία... Και στο τέλος λουκέτο και στα ίδια τα σχολειά. 

Ομολογία εσχάτης προδοσίας από τον Παπανδρέου!

• Πανικόβλητος ο Παπανδρέου ομολογεί πως εκτελούσε εντολές της Μέρκελ
• «Έκανα ό,τι μου ζητούσε η Μέρκελ»
• Αυτή η ομολογία αποτελεί ομολογία εσχάτης προδοσίας, αφού ικανοποιούσε τις εντολές τις Μέρκελ και τα συμφέροντα της Γερμανίας και όχι τις επιταγές του Ελληνικού Συντάγματος και τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού

Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου

Έκανα ό,τι μου είπε η Μέρκελ. Αυτό το άλλοθι αρχίζει και χτίζει ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, πιστεύοντας ότι λέγοντας ψέμα στο ψέμα θα αποφύγει το Ειδικό Δικαστήριο, όταν τηρηθεί επιτέλους η δέσμευση περί «μίας Εξεταστικής για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο». Μια Εξεταστική που όταν γίνει θα ρίξει φως σε όλα, όπως και γιατί ο πρώην πρωθυπουργός αρνήθηκε το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους το 2010.

Ο κ. Παπανδρέου σε ομιλία του στο London School of Economics ισχυρίστηκε (σύμφωνα με τα «ΝΕΑ») ότι η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ ήταν αυτή που επέβαλε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα «διάσωσης» («Μνημόνιο»), επειδή, όπως εξήγησε, δεν εμπιστευόταν την Κομισιόν για την επίβλεψη του προγράμματος. Δηλαδή ο Γ. Παπανδρέου ομολογεί ότι έλεγε ψέματα και ότι δεν μπορούσε να μιλήσει, αφού επί της ουσίας τον... εκβίαζε!

«Οταν οι αγορές έλεγαν ότι θα πτωχεύσουμε δεν είχα πού να πάω» είπε χαρακτηριστικά ο πρώην πρωθυπουργός, επιχειρώντας να πείσει ότι ήταν «πιόνι» στις εξελίξεις που οδήγησαν την Ελλάδα στην τραγωδία των μνημονιακών πολιτικών, τις οποίες πληρώνει ο ελληνικός λαός με δάκρυα και αίμα.

Οι όψιμες δηλώσεις του κ. Παπανδρέου περίπου τέσσερα χρόνια μετά το διάγγελμα του Καστελόριζου, που θα οδηγούσε τους Ελληνες στην Ιθάκη(!), και έπειτα από τόσες ομιλίες και δηλώσεις για το πώς έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία προκαλούν ερωτηματικά.

Ο πρώην πρωθυπουργός επιλέγει για άλλη μια φορά να μην πει την αλήθεια όταν, όπως έχει αποκαλύψει ο τότε επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν, μέσα από ντοκιμαντέρ του γαλλικού καναλιού Canal+, είχε ζητήσει την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009, ούτε δύο μήνες αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας.

Ο κ. Στρος Καν αναφέρει ο ίδιος την πληροφορία, υπογραμμίζοντας μάλιστα την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο κ. Παπανδρέου.

Πριν μάλιστα από τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, ο κ. Παπανδρέου είχε προειδοποιήσει δημοσίως τους ηγέτες της Ε.Ε. ότι αν δεν συμφωνήσουν σε ένα πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα, θα καταφύγει στο ΔΝΤ. Είχε προηγηθεί η οδυνηρή εμπειρία του Νταβός, όπου ο κ. Παπανδρέου βρέθηκε αντιμέτωπος με την ανησυχία παραγόντων των αγορών, δεχόμενος καταιγισμό ερωτήσεων για το αν θα κηρύξει στάση πληρωμών και πότε θα ζητήσει διεθνή βοήθεια.

Μάλιστα, ο Γάλλος δημοσιογράφος που είχε πάρει τη συνέντευξη είχε υποστηρίξει ότι: «Αυτό που μου είπε ο Στρος Καν -πρέπει να σας επισημάνω ότι δεν το έχουμε βάλει στο ντοκιμαντέρ που θα προβληθεί την Κυριακή- είναι πως μερικές μέρες μετά τη νίκη του κ. Παπανδρέου, ο Έλληνας πρωθυπουργός του είπε επί λέξει: “Είμαστε σε πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση και έχουμε πολύ σοβαρά προβλήματα. Νομίζεις ότι το ΔΝΤ θα μπορούσε να έρθει στην Ελλάδα να μας βοηθήσει;” Ο διευθυντής του ΔΝΤ του απάντησε ότι “θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό, αλλά δεν νομίζω ότι η Ε.Ε. θα σας άφηνε να έρθετε σε εμάς”. “Μην ανησυχείς για την Ευρώπη” του είπε ο Παπανδρέου. “Εγώ μπορώ να τους πείσω”».