Παράξενες φιλοτουρκικές συμπάθειες του περιφερειάρχη Αν. Μακεδονίας και Θράκης

Καταγγελία των Πομάκων της Ξάνθης,
για ρατσιστική συμπεριφορά του κ. Γιαννακίδη

• Γράφει ο Κεμάλ Φαρζλή

Τη στιγμή που έχει ξεσπάσει πανελλήνια κατακραυγή για τοεπερχόμενο κλείσιμο της μοναδικής «ελληνόφωνης» βιβλιοθήκης στα Πομακοχώρια της Ξάνθης (Μύκη) και το θέμα έφθασε και στην ελληνική βουλή (τον Αύγουστο κατέθεσαν ερώτηση 3 βουλευτές του ΚΚΕ), ο περιφερειάρχης κ. Άρης Γιαννακίδης, σε μία επίδειξη απύθμενης πολιτικής και εθνικής αναισθησίας, επισκέφθηκε την υπερσύγχρονη τουρκόφωνη βιβλιοθήκη του
Πομακοχωριού Κένταυρος και ευχήθηκε στο νέο διοικητικό συμβούλιο…καλή επιτυχία στο έργο του, τονίζοντας επιπλέον ότι οι πόρτες της Περιφέρειας είναι … ανοιχτές σε όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου!

Είναι γνωστά τα έργα και οι ημέρες του περιφερειάρχη Α. Γιαννακίδη στα ορεινά Πομακοχώρια του νομού Ροδόπης, όταν ως νομάρχης Ροδόπης τα επισκεπτόταν και με τις …ενθουσιώδεις ομιλίες του (τουρκοπανηγύρια) διεκήρρυσε προς τους εκτουρκισμένους Πομάκους ότι δεν θα επιτρέψει σε …κανένα να …ακουμπήσει τις πολιτιστικές τους παραδόσεις…Δηλαδή, διεκήρυσσε προς τους γενίτσαρους, ότι τα πανηγύρια που έκλεψαν από τους Πομάκους, τα αναγνωρίζει ως δικά τους και επιπλέον με σχεδόν ουρλιαχτά από βήματος διεκήρυσσε ότι θα τα υπερασπιστεί, έναντι των διαμαρτυρόμενων για την κλοπή Πομάκων. «Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης…».

Τώρα, ως Περιφερειάρχης, συνεχίζει το ίδιο μοντέλο συμπεριφοράς, απλά η γεωγραφική περιοχή δράσης του έχει επεκταθεί σε όλη τη Θράκη…

Ο κ. Γιαννακίδης δεν είχε καν την ευγένεια ή την πολιτική ωριμότητα να κρατήσει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην μοναδική ψυχορραγούσα ελληνόφωνη βιβλιοθήκη της ορεινής Περιοχής (Μύκης) και της τουρκόφωνης του Κενταύρου. Γιατί δεν επισκέφθηκε και αυτήν της Μύκης για να φωτογραφηθεί περιχαρής, όπως έπραξε στον Κένταυρο; Με τη στάση του σφραγίζει τον πνευματικό εκτουρκισμό της ορεινής Ξάνθης και νομιμοποιεί την τουρκική παιδεία.

Δεν έχει ούτε καν, το άλλοθι της άγνοιας, όχι μόνο λόγω της θέσης του, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι ο ίδιος είχε ενημερωθεί προσωπικά στο γραφείο του από εκπρόσωπο της βιβλιοθήκης και είχε δηλώσει μάλιστα ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να βοηθήσει…και πράγματι έκανε ό,τι είναι δυνατόν, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση…

Φανταστείτε τι μήνυμα έστειλε η επίσκεψή του στους Πομάκους της περιοχής. Ο ελληνόφωνος Περιφερειάρχης αγνόησε την ελληνική βιβλιοθήκη (η οποία ήταν και στο δρόμο του) και επισκέφθηκε την τουρκοβιβλιοθήκη…

Η δική μας ευγένεια δεν επιτρέπει να δημοσιεύσουμε τους χαρακτηρισμούς και τα επίθετα που χρησιμοποίησαν αγωνιστές Πομάκοι, για να χαρακτηρίσουν το πρόσωπο και τις συμπεριφορές του ελληνόφωνου κ. Άρη Γιαννακίδη.

Στα Πομακοχώρια της Ξάνθης, η βιβλιοθήκη της Μύκης, εάν εξαιρέσουμε τη μειονοτική και δημόσια εκπαίδευση, ήταν ο μοναδικός φάρος ελληνικής παιδείας. Για το λόγο αυτό η Τουρκία αγωνίστηκε και αγωνίζεται με επιτυχία να στήσει επίσημες και ανεπίσημες τουρκικές βιβλιοθήκες σε όλα τα Πομακοχώρια, ώτε να βαθύνει ακόμα περισσότερο τον εκτουρκισμό των Πομάκων.

Η Ζαγάλισα, πρώτη, με μαχητική αρθρογραφία είχε αναδείξει το πρόβλημα πανελλαδικά, ξεσηκώνοντας με τα δημοσιεύματά της κύματα διαμαρτυριών, τα οποία φαίνεται δεν άγγιξαν την ευαισθησία (!) του κ. Α. Γιαννακίδη. Για άλλη μια φορά παραβιάζει την αρχή της ισότητας στην συμπεριφορά απέναντι στους εκτουρκισμένους και μη Πομάκους. Προτιμά τους εκτουρκισμένους, τα παλαμάκια, τις κακότεχνα στημένες φωτογραφήσεις και φυσικά τις κατευθυνόμενες ψήφους με τις ευλογίες της Άγκυρας, καθότι, εν Θράκη, υφίσταται Τούρκου οφθαλμός ος τα πανθ΄ ορά…και αποφασίζει… Η ιδιότυπη τουρκοκρατία την οποία βιώνουν οι Πομάκοι δυστυχώς υποστηρίζεται από τους φθαρμένους ελληνόφωνους πολιτικούς της περιοχής, οι οποίοι με παλαιομοδίτικους και προσβλητικούς για τη δημοκρατία και το ελληνικό έθνος τρόπους, πασχίζουν να γίνουν αρεστοί στους αγάδες και να κερδίσουν την πολύτιμη ψήφο τους…Η συνταγή αυτή την οποία ακολουθούν σχεδόν όλοι, και ενώ η θρακική κοινωνία κοιμάται μακαρίως, είναι ο ασφαλέστερος και συντομότερος δρόμος για να εκπληρωθούν οι μεγάλες ιδέες του τουρκικού εθνικισμού. Πρέπει να υπάρξει πανελλήνια συστράτευση για να σπάσουν τα τελευταία υπολείμματα της τουρκοκρατίας στη Θράκη και οι εσωτερικοί μηχανισμοί που τη στηρίζουν και θρέφονται από αυτήν ποικιλοτρόπως.

Ζαγάλισα τεύχος 57, Οκτώβριος – Νοέμβριος 2011

Πρακτορείο ΤΑΣΣ: Αμοιβαίες δεσμεύσεις Ελλάδας και Ρωσίας για τον αγωγό Πρακτορείο ΤΑΣΣ: Αμοιβαίες δεσμεύσεις Ελλάδας και Ρωσίας για τον αγωγό

Ρωσικό Ειδησεογραφικό Πρακτορείο Ιτάρ-ΤΑΣΣ

Ελλάδα και Ρωσία επανέλαβαν τη σταθερή υποστήριξή τους στο έργο του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, όπως προκύπτει από την κοινή δήλωση που δημοσιοποίησε το ελληνικό Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, μετά τη συνάντηση της Παρασκευής, 9/12, μεταξύ του Έλληνα υφυπουργού Γιάννη Μανιάτη και του πρέσβη της Ρωσίας στην Ελλάδα, Vladimir Chkhikvishvili.

Σύμφωνα με το ελληνικό Υπουργείο Ενέργειας: "Κατά τη συνάντηση, οι δύο άνδρες ανέλυσαν την ασυνέπεια που προέκυψε εκ μέρους της βουλγαρικής πλευράς, η οποία μόλις πριν από ένα μήνα έδειχνε να είχε δώσει την πλήρη έγκρισή της για το πόρισμα των περιβαλλοντικών μελετών, το οποίο παρουσίασε διεθνής εταιρεία, προκειμένου να προχωρήσει το έργο της κατασκευής του ενεργειακού αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη".

Η δήλωση του ελληνικού Υπουργείου Ενέργειας αναφέρει επίσης: "Το θέμα αυτό συζητήθηκε και στην πρόσφατη ελληνοβουλγαρική συνάντηση στη Σόφια, κατά τη διάρκεια της οποίας τα δύο αρμόδια υπουργεία που εμπλέκονται συμφώνησαν, δίχως επιφυλάξεις από την πλευρά της Βουλγαρίας, για τη διαδικασία διεξαγωγής δημόσιας διαβούλευσης με τους κατοίκους των ελληνικών και βουλγαρικών περιοχών από όπου πρόκειται να διέλθει ο αγωγός".

Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μεταξύ Μανιάτη και Chkhikvishvili, έγινε ειδική μνεία στη συνάντηση που έγινε στη Λιθουανία μεταξύ του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, κ. Σταύρου Δήμα, και του Ρώσου υπουργόυ Εξωτερικών, Sergei Lavrov, οι οποίοι τόνισαν, για άλλη μια φορά, ότι το έργο αυτό αποτελεί σημαντική προτεραιότητα για τις δύο χώρες. Το θέμα του αγωγού και οι προσεγγίσεις Ελλάδας και Ρωσίας στις τελευταίες σχετικές εξελίξεις θα συζητηθούν σε συνεδρίαση της μικτής Ελληνορωσικής Επιτροπής Ενέργειας, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 12 Δεκεμβρίου".

Στις 7 Δεκεμβρίου, ο Γιάννης Μανιάτης δήλωσε στην Αθήνα ότι "η Ελλάδα παραμένει σταθερά προσηλωμένη στην σταθερή στρατηγική επιλογή της, όσον αφορά τόσο τη χρησιμότητα του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη για την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, όσο και τη χρησιμότητα του αγωγού για την προώθηση της ενεργειακής ασφάλειας στην Ευρώπη".

Επίσης, ο Έλληνας εκπρόσωπος Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών, Γρηγόρης Δελαβέκουρας, δήλωσε προχθές (8/12) ότι η Ελλάδα προσβλέπει στην κατασκευή του συγκεκριμένου ενεργειακού αγωγού.

Εν τω μεταξύ, στις 7 Δεκεμβρίου ο Βούλγαρος υπουργός Οικονομικών, Simeon Djankov, ανακοίνωσε ότι η Σόφια επιθυμεί να θέσει τέλος στη συμμετοχή της στο έργο του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και ότι "είναι διατεθειμένη να υπογράψει σύμφωνο στο οποίο θα δηλώνει ότι αποχωρεί από το έργο με κοινή συναίνεση".

Για πόσο θα μας κοροϊδεύουν ακόμα;

Γράφει ο Παναγιώτης Γ. Γεωργόπουλος 
Ταξίαρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.

Ζούμε σε μια χώρα, όπου εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι ίδιοι πολιτικοί, μας συμπεριφέρονται ως να είμαστε ιδιοκτησία τους. Δε μας κάνει εντύπωση πως οι πολιτικοί που μας κυβερνούσαν προδικτατορικά, ήρθαν αμέσως μετά για να μας σώσουν; Οι ίδιοι πολιτικοί που πιάστηκαν στον ύπνο, ήρθαν μετά για να μας «ξυπνήσουν;» Να μας χωρίσουν σε πράσινα και μπλε καφενεία, για να μας ελέγχουν και να κάνει ο καθένας το παιχνίδι του.

Που υπόσχονταν, ο λαός στην εξουσία, πετώντας του ένα ξεροκόμματο χωρίς όμως ο λαός να ανέβει ποτέ στην εξουσία, πάντα παρίας. Που γέμισαν το Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ με υπεράριθμους υπαλλήλους, προκειμένου να εξασφαλίζουν ψήφους και τώρα τους πετάνε στο δρόμο. Που έβγαζαν τον κόσμο στους δρόμους φωνάζοντας «έξω οι βάσεις του θανάτου», ενώ υπέγραφαν από πίσω συμφωνίες παραμονής και τις βάφτιζαν συμφωνίες αποχώρησης και ο λαός υπέκυπτε συνεχώς. Που συνεχίζουν ακόμα και τώρα να προκαλούν, βρίζοντας χυδαία τους πολίτες;

Που οι εργατοπατέρες ζητούσαν την ψήφο των εργαζομένων με την υπόσχεση ότι, θα υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους στην βουλή και στη συνέχεια ήταν οι ίδιοι, που τα καταπατούσαν για να έχουν την κομματική εύνοια; Τελευταίο και ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο κ. Κουτρουμάνης, ο πρώην συνδικαλιστής, αμείλικτος διώκτης των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά εκεί στην καρέκλα του, Υπουργοί να είναι και δεν τους νοιάζει τίποτα. Όταν οι συνδικαλιστές με την ανοχή του κράτους έκλειναν εργοστάσια και έδιωχναν επιχειρήσεις από την Ελλάδα.

Χρησιμοποιούν το στρατό για αύξηση της εκλογικής τους πελατείας, μειώνουν τη θητεία χωρίς μελέτη όποτε τους έρθει, κλείνουν τις Μονάδες επειδή έτσι τους αρέσει και μοιράζουν άδειες όποτε θέλουν. Οι στρατιωτικές ηγεσίες είναι υποχείριά τους, χωρίς καθορισμένη θητεία, για να μπορεί ο κάθε υπουργός επειδή ξύπνησε στραβά το πρωί να τους ανακοινώνει «Κύριοι τέλος», χωρίς να νοιάζεται για το αποτέλεσμα της πράξης του. Το μοναδικό κράτος στον κόσμο που αγοράζει οπλικά συστήματα (αεροπλάνα, πλοία κλπ), με ανάθεση και όχι με διεθνή διαγωνισμό, όπως κάνουν όλα τα άλλα, σας θυμίζω μόνο την «αγορά του αιώνα». Που μοιράζουν τα ακίνητα και τα στρατόπεδα των ΕΔ σε Δήμους και Κοινότητες χωρίς καμία διαδικασία προκειμένου να αυξήσουν την εκλογική τους πελατεία.

Ένα πολιτικό σύστημα, που έμαθε τον λαό, να ανέχεται την διαφθορά στην καθημερινότητα του και να υποκύπτει σ’αυτήν, με τα φακελάκια, να ακούει ότι κρατικά χρήματα πηγαίνουν σε τσέπες και να του φαίνεται φυσιολογικό, να βλέπει έργα να μην τελειώνουν και να στοιχίζουν τέσσερις φορές παραπάνω από το κανονικό.

Ένα πολιτικό σύστημα, που έδιωξε στο εξωτερικό ή έκλεισε ότι παραγωγικό υπήρχε, που έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους να πανηγυρίσει για την ανάθεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που ήταν απλά μια ακόμα δικαιολογία για να βάλλουν στην τσέπη οι εργολάβοι και οι προμηθευτές εκατομμύρια, ενώ από την λεγόμενη «προίκα» τους δεν έχει απομείνει τίποτα, μόνο ερειπωμένα, καταρρέοντα κτίρια και εγκαταστάσεις. Που είπε ότι θα μπούμε στο ευρώ για να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας και αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται στη μέγιστη ανασφάλεια.

Για ποιο πολιτικό σύστημα μιλάμε; Που δεν κοίταξε ποτέ το καλό της Ελλάδας και των πολιτών της, που την κατάντησαν ανυπόληπτη σε διεθνές επίπεδο και με δουλοπρέπεια σύρεται πίσω από αποφάσεις άλλων (Αμερικανών και Ευρωπαίων). Που έδωσαν περισσότερα δικαιώματα στον λαθρομετανάστη από ότι στον Έλληνα? Που ξέχασαν το θέμα Μακεδονία. Ένα πολιτικό σύστημα αποχαυνωμένο που κοιτάζει μόνο τα μικροκομματικά του οφέλη και τη σωτηρία του.

Ένα πολιτικό σύστημα που ξέρει όμως να μεταλλάσσεται, εκεί που πιστέψαμε ότι καταρρέει, τι έκανε; Έβγαλε από το προσκήνιο τον πρωταγωνιστή, που μας έφερε σ’αυτή την κατάσταση, για να ξεχαστούν τα εγκλήματά του εις βάρος της χώρας, ώστε αργότερα να μπορεί να τον επαναφέρει, απαλλαγμένο «από τις αμαρτίες» του και να τον ξαναχρησιμοποιήσει, θεωρώντας ότι οι Έλληνες έχουν μνήμη χρυσόψαρου.

Ανακάλυψαν για άλλη μια φορά, την απειλή από τα περίφημα χουντικά «σταγονίδια», ώστε να πλασαριστεί η αναγκαιότητα της εκτροπής του πολιτεύματος, με την ονομασία κυβέρνηση Παπαδήμου. Για ποια χούντα μιλάτε; Τη δική σας; Ποια χούντα θα τολμούσε να πάρει τέτοια μέτρα; Απλά σήμερα που έχουμε «δημοκρατία», όλες οι παρανομίες, οι αυθαιρεσίες και οι αντισυνταγματικές πράξεις του πολιτικού συστήματος, νομιμοποιούνται δια μέσου της Βουλής.

Στη θέση του απαλλαγέντος, επέβαλλε έναν άλλο, ο οποίος με την κατάλληλη προπαγάνδα και την βοήθεια των γνωστών λαγών του πολιτικού συστήματος, (εάν δεν βάλλουν τον Παπαδήμο πρωθυπουργό νομίζω ότι δημιουργούν τεράστια προβλήματα στη χώρα!!), έγινε δεκτός από το λαό ως εθνοσωτήρας, ενώ είναι μέρος και δημιουργός του προβλήματος, όμως συνεχίζει ως επικεφαλής της ίδιας κυβέρνησης, με μερικές αλλαγές από άλλα κόμματα (τα οποία κατά δήλωσή τους δεν συγκυβερνούν), για να εφαρμόσει την προαποφασισμένη ίδια οικονομική πολιτική, ψηφίζοντας τον ίδιο προαποφασισμένο προϋπολογισμό (με μεγάλη πλειοψηφία) ώστε να αλωθεί για άλλη μια φορά ο λαός. Να πιστέψει ότι όλοι μαζί κάνουν τα πάντα, για να τον σώσουν. Ότι ρίχνουν τους κομματικούς τους δογματισμούς για μας, για το καλό μας, ότι θυσιάζονται για να πάρουμε την 6η, την 7η, την 8η κλπ δόσεις. Πως γίνεται οι μεγάλες αντιθέσεις μεταξύ των κομμάτων να έχουν εξαληφθεί;

Την ονόμασαν κυβέρνηση ειδικού σκοπού (και περιορισμένου χρόνου), για να σώσει τάχα την χώρα από την χρεωκοπία, αλλά ο Υπουργός Επικρατείας Γ. Σταυρόπουλος δηλώνει, «η κυβέρνηση Παπαδήµου, δεν είναι ειδικού σκοπού και πως οποιαδήποτε άλλη λύση για τον σχηματισμό κυβέρνησης, θα ήταν συνταγματικά προβληματική» (ενώ τώρα είναι μια χαρά), άλλο και τούτο, ποιος κοροϊδεύει ποιόν, το θύμα πάλι ο λαός και συνεχίζει «τον Πρωθυπουργό τον γνωρίζω από παλιά. Είναι γνήσιος δημοκράτης. Τα επί μέρους συμφέροντα, απ’ όπου κι αν εκπορεύονται, πρέπει τώρα να υποχωρήσουν και η διχόνοια επίσης».

Προσέξτε, μας λέει ότι, αυτός είναι ο άνθρωπός σας, μην αντιδράτε στις αποφάσεις, υπακούστε, τώρα μπορείτε να κοιμηθείτε ήσυχοι, Και για ποια συμφέροντα μιλάει; Αυτά που καλύπτουν οι ίδιοι; Όταν η Ελβετία είναι πρόθυμη να συνεργαστεί, η Ελλάδα δεν ζητά έρευνα για τα διαφυγόντα κεφάλαια των Ελλήνων, σύμφωνα με δηλώσεις του ελληνοελβετού βουλευτή Ιωσήφ Ζησιάδη. Οι υπόψη καταθέσεις (156 δις ευρώ), υπολογίζεται ότι μπορούν να αποδώσουν μόνο από τους φόρους των τόκων, πάνω από 100.000.000 ευρώ ετησίως και πολλά δισεκατομμύρια αναδρομικά από το 2005, που προτείνουν συνεργασία οι ελβετικές αρχές! Και οι κυβερνήσεις μας δεν πάνε, γιατί; Μήπως επειδή όπως λέγεται έχουν και οι έλληνες βουλευτές καταθέσεις εκεί;

Να συνεχίσουμε με τον Δ. Αβραμόπουλο «Η κυβέρνηση είναι συνταγματική, δεν έχει υπηρεσιακό χαρακτήρα, άρα μπορεί ακόμα και να εισηγείται νομοθετήματα. Εγώ είμαι μέλος της κυβέρνησης. Και η κυβέρνηση δεν είναι ούτε της Ν.Δ., ούτε του ΠΑΣΟΚ, ούτε του ΛΑΟΣ είναι κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας και συνεννόησης. Είναι το μήνυμα των καιρών. Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Οι σκληροπυρηνικές κομματικές επιλογές έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις»

Τώρα τι γίνεται; Έχουν αλλάξει τα πράγματα λένε, δεν χρειάζονται πια εκλογές, εμείς είμαστε εδώ. Έχουν δίκιο, ως κανονική κυβέρνηση, μπορεί να συνεχίσει ως τις 04-10-2013, για να φύγει, ή θα πρέπει να παραιτηθεί, ή κάποιο κόμμα να καταθέσει πρόταση μομφής και να πάρει λιγότερες από 150 ψήφους. Και ποιος μου λέει εμένα ότι δεν υπάρχει συμφωνία κάτω από το τραπέζι, ώστε να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ως η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας; Ο λαός είναι έτοιμος να χάψει και αυτό το παραμύθι.

Δε θα ψηφίζουμε πια, με την αιτιολογία ότι, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχουν πλέον αυτοδύναμες κυβερνήσεις, οπότε γιατί να κουραζόμαστε να ψηφίζουμε; μας έχουν έτοιμη την κυβέρνηση, αλλά γιατί όμως σπεύδουν να προκαταλάβουν την ετυμηγορία του ελληνικού λαού; Ας σταματήσουν να τον ταΐζουν κουτόχορτο. Ο κόσμος έχει αντιληφθεί τι παίζεται;

Αυτά που γράφω μπορεί να έχουν ξαναγραφτεί, δεν διεκδικώ δάφνες αρθρογράφου, απλά γράφω πάντα αυτό που αισθάνομαι ότι με πνίγει, δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν τόσα που θανατώνουν την Ελλάδα, να έχουμε μια εγκάθετη κυβέρνηση και να καθόμαστε άπραγοι βλέποντας τους πολιτικούς να μας οδηγούν στην οικονομική εξαθλίωση, το μέλλον της Ελλάδας σε παγόβουνο, τα οράματα της νεολαίας στο πουθενά, χάνουμε τα κεκτημένα, χάνεται η δημοκρατία, ζούμε μια ανθρωπιστική καταστροφή και ταυτόχρονα ξεπουλιέται η εθνική μας περιουσία, το υπέδαφός μας, παραχωρούνται κυριαρχικά μας δικαιώματα, και μείς περιμένουμε το μοιραίο που δεν ξέρουμε ακόμα ποιο θα είναι. Δεν υπάρχει μέσα μας θυμός, αγανάκτηση, φιλότιμο;

Μήπως πρέπει να εμφανιστεί ένας νέος Ρήγας Φεραίος, να μας αφυπνίσει και να μας ξεσηκώσει, με ένα «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή;»

Η συναίνεση του Βερολίνου και η καθαίρεση της Δημοκρατίας

• Οι νέες πολεμικές συμμαχίες, η καθαίρεση της Δημοκρατίας στην Ευρώπη, η σκοπιμότητα της πολιτικής λιτότητας, τα είδη του χρέους και οι μεγάλοι κίνδυνοι, με τους οποίους είναι αντιμέτωπη η Ελλάδα

“Παγιώνονται εξουσιαστικά συμφέροντα, τα οποία λειτουργούν ανασταλτικά σε κάθε προσπάθεια αντιστροφής της δεδομένης πλέον διαίρεσης εξουσίας και κοινωνίας. Σε μία έμμεση αντιπροσώπευση (κοινοβουλευτική δημοκρατία),κοινωνία και εξουσία διαιρούνται. Τα μέλη της κοινωνίας χάνουν το προνόμιο του εντολέα, το οποίο για να ασκείται πλήρως απαιτείται καθημερινή επιτήρηση των πολιτικών. Βασικά, στο όνομα της αποτελεσματικής διακυβέρνησης, οι πολίτες-εντολείς εκποιούν σε μερικές εκατοντάδες άτομα την κοινωνική και πολιτική τους ελευθερία, χωρίς να είναι κατοχυρωμένο το προνόμιο για άμεσο έλεγχο των κυβερνώντων.

Η επαρκής επιτήρηση της εξουσίας από τους πολίτες-εντολείς είναι σημαντική σε μία άμεση δημοκρατία – αλλά ακόμη πιο επιτακτική σε ένα πολίτευμα έμμεσης αντιπροσώπευσης…..Στο βαθμό και στην έκταση που Πολιτική και Κοινωνία διαιρούνται, οι πολιτικοί διευκολύνονται στην άσκηση της εξουσίας, με το να μετατρέπονται σε εξεζητημένους ανεξάρτητους «εξωπολιτικούς» δρώντες, οι οποίοι μπορούν να λειτουργούν ακόμη και με άκρατη ιδιοτέλεια. Επιτηδευμένα, για να εξυπηρετούν τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, μπορούν να εμφανίζουν πολλές αποφάσεις ως ζητήματα «έκτακτης ανάγκης» - χάρη μίας αποτελεσματικής διακυβέρνησης.

…Επειδή όμως η κοινωνία είναι ζωντανός οργανισμός, ιδιαίτερα σε στιγμές κρίσης, εάν τα μέλη της δεν διαδηλώνουν ή δεν επαναστατούν, αναγκάζονται να μετατρέπονται σε «μη κυβερνητικούς» ακτιβιστές, οι οποίοι δρουν εξωπολιτικά και συχνά διεθνικά. Έτσι, ο ρόλος της κοινωνίας ως εντολέας της εξουσίας συρρικνώνεται ολοένα και περισσότερο – ενώ η κοινωνία απομονώνεται από την πραγματική εξουσία. ‘Όταν «το χτένι φτάσει στον κόμπο», τότε η κοινωνία διαδηλώνει και διαμαρτύρεται ή επαναστατεί”

(Π. Ήφαιστος).

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Η κυβέρνηση Παπαδήμου μας σέρνει σε χορό του Ζαλόγγου

• Του Γιώργου Χαρβαλιά

Αρχίζω και υποψιάζομαι ότι μάλλον έχουν δίκιο οι περιβόητοι «οίκοι αξιολόγησης» που δεν παίρνουν σοβαρά τις πολιτικές εξαγγελίες της Καγκελαρίας για την σωτηρία της Ευρωζώνης. Μετά και τις πρόσφατες εξελίξεις της Συνόδου Κορυφής, οποιοσδήποτε στοιχειωδώς εχέφρων καταλήγει σε δύο συμπεράσματα: Είτε ότι οι Γερμανοί κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους, που ελάχιστα σχετίζεται με την κοινή οικονομική προοπτική των «17» ή…των «26», είτε ότι στην προσπάθεια τους να περισώσουν τα υπολείμματα της «ευρωζωνικής» δημοσιονομικής αξιοπιστίας, αποφάσισαν να εξοντώσουν τους πιο αδύναμους παίκτες πολλαπλασιάζοντας την δοσολογία ενός θανατηφόρου σκευάσματος.

Και στις δύο περιπτώσεις, οι αγορές έχουν λόγο να ανησυχούν. Γιατί το ευρώ, στην μορφή που το ξέραμε μέχρι σήμερα, μάλλον έχει λόγους να μην αισθάνεται καλά…

Το (κατ΄ευφημισμόν) γαλλογερμανικό σχέδιο για την επίλυση της κρίσης χρέους που ταλανίζει την ευρωζώνη, στην πράξη το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι η διασφάλιση μιας μακροχρόνιας ύφεσης. Γιατί είναι πραγματικά εξωφρενικό να επιχειρείται η αντιμετώπιση των κρατικών ελλειμμάτων με δογματικούς κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας και συνταγές «λιτότητας μέχρι θανάτου», τύπου ΔΝΤ.

Δεν γνωρίζω τι μακροοικονομικά μοντέλα διδάσκονταν στην κομμουνιστική Γερμανία του Χόνεκερ, αλλά σήμερα και ο τελευταίος οικονομολόγος του πλανήτη, γνωρίζει ότι με τέτοια εργαλεία, απλώς στραγγαλίζεις το ΑΕΠ και νομοτελειακά αυξάνεις το έλλειμμα. Το αξίωμα αυτό αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει στοιχειωδώς την έννοια του μαθηματικού κλάσματος, το οποίο συνιστούν τα παραπάνω μεγέθη. Δυστυχώς, η κυρία Μέρκελ και το κυβερνητικό της επιτελείο, έχουν βαλθεί να αλλάξουν τους νόμους των μαθηματικών.

Η μήπως συμβαίνει κάτι διαφορετικό; Στρίβουν δηλαδή το τιμόνι της γαλέρας προς τα βράχια για να ξεσαβουρώσουν στο δρόμο τους «λαθρομετανάστες» της ευρωζώνης;

Η απάντηση δεν είναι σαφής. Σίγουρα όμως, τα νέα «κριτήρια δημοσιονομικής προσαρμογής» που επιχειρεί να θεσμοθετήσει το Βερολίνο, είναι αδύνατο να τηρηθούν από την πλειονότητα των χωρών της Ευρωπαικής Ενωσης.

Και τα δύο βασικά κριτήρια του παλαιού, χαλαρότερου υποτίθεται, Συμφώνου Σταθερότητας, για έλλειμμα μικρότερο του 3% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος κάτω από το 60%, έχουν προ πολλού καταστεί άτυπο γράμμα, ακόμη και για τους ισχυρότερους από τους κοινοτικούς εταίρους. Πώς είναι δυνατό να θεσπιστούν αυστηρότερες προϋποθέσεις για μηδενικά ελλείμματα, φρένα χρέους και ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, την ώρα που δεν τηρούνται οι σημερινές συντεταγμένες;

Κάτι δεν πάει καλά λοιπόν με το σκεπτικό των Γερμανών και ειδικότερα στη περίπτωση της Ελλάδας οι αντιφάσεις και τα οξύμωρα περισσεύουν. Πώς θα ακολουθήσει η χώρα μας σε αυτό το μαραθώνιο λιτότητας, όταν μετά από ενάμιση χρόνο βίαιης μνημονιακής «προσαρμογής» έχει επιστρέψει σε χειρότερη δημοσιονομική αφετηρία, με διαρρηγμένη κοινωνική συνοχή και πρόδηλη αδυναμία εξυπηρέτησης βασικών κρατικών αναγκών;

«Είναι σα να λές σε έναν κουτσό να τρέξει στο χιόνι και στη μέση της διαδρομής να του αρπάζεις και το παπούτσι» ,μου έλεγε πρόσφατα ένας ξένος οικονομικός ανταποκριτής που βλέπει με επιφύλαξη τις γερμανικές μεθοδεύσεις.

Για το ότι η Ελλάδα κατέχει πλέον θέση…χωλού επαίτη στην Ευρώπη των «Πειθαρχημένων Πρόθυμων» που ευαγγελίζονται οι Γερμανοί δεν χωρά καμία αμφιβολία. Το ερώτημα είναι πώς βλέπει το μέλλον μας και ο μεταβατικός πρωθυπουργός που ομολόγησε χθές, ότι παίρνει αποφάσεις με δεσμευτικό χαρακτήρα για τις επόμενες κυβερνήσεις. Είναι δυνατόν να πιστεύει ότι μπορεί η διαλυμένη Ελλάδα του μνημονίου να προσαρμοστεί στον ακόμη υψηλότερο πήχη των γερμανικών αξιώσεων; Και αν όχι, αντέτεινε κάτι στους πιστωτές μας; Ή αμίλητος μας σέρνει στον χορό του Ζαλόγγου…τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος;

Ιράν: Αξιοποίηση της υπόθεσης με το RQ-170 Sentinel

 

Η επικοινωνιακή αξιοποίηση του γεγονότος της κατοχής ενός από τα πλέον προηγμένα UAV στο αμερικανικό οπλοστάσιο ήταν νομοτελειακή για το Ιράν, από τη στιγμή που το πήρε στα χέρια. Η υπόθεση θα αξιοποιηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο από τους Ιρανούς με σκοπό να στριμώξουν τους Αμερικανούς, οι οποίοι λιγότερο ανησυχούν για τα διπλωματικά τερτίπια του Ιράν και περισσότερο για τις πληροφορίες ότι οι Ιρανοί απέσπασαν το έλεγχο του UAV και το προσγείωσαν και έπεται η κάθε είδους αξιοποίησή του, με πολύ περισσότερους συνδυασμούς πέραν της διπλωματίας…

Το αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος τύπου RQ-170 που αναχαιτίστηκε, όπως ισχυρίζονται οι Ιρανοί, την περασμένη Κυριακή, είχε εισέλθει 250 χιλιόμετρα εντός του ιρανικού εναέριου χώρου, όπως δήλωσαν Ιρανοί αξιωματούχοι. Η Τεχεράνη ζήτησε από τον ΟΗΕ να καταδικάσει αυτή την παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου της, σύμφωνα με την κρατική τηλεόραση και απέστειλε επιστολή στον γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν σε συναφές περιεχόμενο.

Σε αυτή την επιστολή, η ιρανική κυβέρνηση δηλώνει ότι το «αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος τύπου RQ-170 παραβίασε τον εναέριο χώρο του Ιράν και είχε εισέλθει 250 χιλιόμετρα στο εσωτερικό της χώρας πριν βρεθεί και καταρριφθεί από τις ιρανικές ένοπλες δυνάμεις». Το Ιράν απαιτεί να μην επαναληφθούν τέτοιες ενέργειες και διαμαρτύρεται έντονα κατά της παραβίασης των διεθνών κανόνων από την αμερικανική κυβέρνηση.

Επίσης, η Τεχεράνη ζητά από τον ΟΗΕ να καταδικάσει την ενέργεια αυτή των ΗΠΑ. Το Ιράν διαμαρτυρήθηκε επίσης για τις ολοένα και περισσότερες μυστικές αποστολές και γενικότερα ενέργειες από τις ΗΠΑ τους τελευταίους μήνες.

Αχτίδα φωτός στο «τούνελ» της κρίσης με ευρωομόλογα από το Μάρτιο;

 

Κάτι δείχνει να διαδραματίζεται στα παρασκήνια της διεθνούς – ευρωπαϊκής εν προκειμένω – πολιτικής, αφού όπως φαίνεται η έκδοση ευρωομολόγων δεν θα πρέπει ακόμα να αποκλείεται.

Όπως φέρεται να ανέφερε ο Έλληνας πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, μετά το πέρας της Συνόδου Κορυφής, εντός του σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης το οποίο και θα παρουσιαστεί τον ερχόμενο Μάρτιο σε συνδυασμό με τα μέτρα οικονομικής σταθεροποίησης και δραστικού περιορισμού των ελλειμμάτων, βρίσκονται και τα ευρωομόλογα. Υπενθυμίζεται, ότι τα ευρωομόλογα στην ουσία θα αναλάβουν αν αντιμετωπίσουν με ευνοϊκότερους όρους τα οικονομικά προβλήματα της Ευρωζώνης και το τεράστιο χρέος που έχουν συσσωρεύσει πολλά κράτη-μέλη, λόγω των δανείων με χαμηλότερο επιτόκιο που θα εξασφαλίζει η υποστήριξη της Ευρωζώνης… δηλαδή της Γερμανίας.

Τι σημαίνει αυτό όμως πρακτικά; Ότι οι Γερμανοί αντιλαμβάνονταν από την αρχή ότι τα ευρωομόλογα αποτελούσαν ένα από τα λίγα μέτρα ουσίας, ένα από τα λίγα «εργαλεία» για την αντιμετώπιση της κρίσης που διέθετε η Ενωμένη Ευρώπη. Εάν όμως λαμβανόταν απόφαση άμεσα, μία από τις συνέπειες θα μπορούσε να είναι η χαλάρωση των προσπαθειών δημοσιονομικής εξυγίανσης με αποτέλεσμα, μακροπρόθεσμα, να υπονομευόταν και να αχρηστευόταν το μέτρο αυτό, εάν πρώτα δεν εξασφαλιζόταν ότι οι οικονομίες των χωρών-μελών θα περνούσαν από μια περίοδο σκληρής λιτότητας με σκοπό των περιορισμό των ελλειμμάτων και το συμμάζεμα της κατάστασης, ώστε η εφαρμογή του μέτρου των ευρωομολόγων, ενδεχομένως σε συνδυασμό με το τύπωμα χρήματος για να πληθωριστεί και να απαξιωθεί σε ένα βαθμό το χρέος, αφού πλέον δεν μπορεί να αποκλειστεί η υιοθέτηση μέτρων κοινής λογικής…

Οι Γερμανοί έκαναν κάτι πάρα πολύ απλό. Τόσα χρόνια απέκτησαν βαριά βιομηχανία, η οποία δεν επηρεάζεται από την τιμή των προϊόντων. Ο καθένας είναι διατιθέμενος, εάν το επιτρέπει το βαλάντιό του, να πληρώσει το τίμημα μιας καλής και ποιοτικής Mercedes ή ενός πυροβόλου PzH-2000 ή ενός άρματος μάχης Leopard ή μιας μηχανής εργοστασίου κ.λπ. Είτε ανατιμηθεί το ευρώ (αν μείνουν στο ευρώ) ή το μάρκο είναι σε μια πρώτη – οικονομική – ανάγνωση ήσσονος σημασίας. Θα συνεχίσουν να πουλάνε όσο όμως υπάρχουν αγορές και όσο η ποιότητα των προϊόντων συνεχίσει να είναι η ίδια. Εμπορεύονται τεχνολογία και ποιότητα, κάτι στο οποίο πλέον υστερούν όχι μόνο οι Γάλλοι, αλλά και οι ίδιοι οι Αμερικανοί.

Αφού μάζεψαν λεφτά και πλούτο στη χώρα τους, φτάνοντας να δίνουν υψηλότατους μισθούς και να είναι η κοινωνία τους ικανοποιημένη, επιχείρησαν να πείσουν τους Ευρωπαίους «να τους αφήσουν ήσυχους κι ό,τι αν τους κάνει κέφι φεύγουν από το ευρώ», με αποτέλεσμα να τους παρακαλάνε όλοι να μην το κάνουν και να τους βοηθήσουν. Οι Γερμανοί συμφωνούν υπό ένα όρο. Έχουν τη ρευστότητα στα χέρια τους και ζητούν από όλους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, εξασφαλίζοντας έτσι ότι θα θέσουν την Ευρώπη υπό τον οικονομικό και όχι μόνο έλεγχό τους.

Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι: Αν η Ελλάδα ή άλλη χώρα, που δεν διαθέτει ρευστότητα, θέλει να κάνει μεγάλες επενδύσεις (π.χ. εξοπλιστικό, κατασκευές, κ.λπ.) πως θα δανειστεί; Μόνη ευκαιρία θα είναι τα γερμανικά κεφάλαια, άρα και τα γερμανικά προϊόντα. Ωστόσο, εξίσου ορθό είναι το συμπέρασμα περί της εξάρτησης των Γερμανών από την Ενωμένη Ευρώπη, όχι μόνο σε γεωπολιτικό, αλλά και σε οικονομικό επίπεδο. Κατά συνέπεια, έτσι ερμηνεύεται το γερμανικό κίνητρο, αφού πρώτα οδηγήσουν άπαντες στην απελπισία, στο τέλος να τους βοηθήσουν…

Όσον αφορά τώρα τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής. Η μεγάλη απειλή είναι τα εννιά δημοψηφίσματα τα οποία θα διεξαχθούν σε χώρες της Ευρώπης για την επικύρωσή της από τους ευρωπαϊκούς λαούς ή την απόρριψή της. Ήδη, στην Ιρλανδία, την Ολλανδία, την Αυστρία, τη Ρουμανία, τη Δανία, έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται αντιδράσεις, ενώ «γκρίζο» είναι το τοπίο στη Φινλανδία, τη Λετονία και την Τσεχία.

Άρα, ίσως οι Γερμανοί πρέπει, ή απλά θα πειθαναγκαστούν, να μιλήσουν για την προοπτική των ευρωομολόγων εάν θέλουν να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες επιτυχούς έκβασής τους. Ίσως κι αυτό να γίνει την τελευταία στιγμή, ώστε να μεγιστοποιηθεί και να «εκταμιευθεί» στην κάλπη ο επικοινωνιακός αντίκτυπος…