Μήπως δεν είναι λαθρομετανάστες, αλλά εποικιστές;

 

Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να σκέφτεται διαφορετικά στην πατρίδα του απ’ ό,τι σκέφτεται στις πατρίδες των άλλων. Ζητάνε, για παράδειγμα, οι Πακιστανοί πλήρη δικαιώματα πολιτών στην Ελλάδα.

Με ποιο επιχείρημα;

Με το επιχείρημα ότι απλά βρέθηκαν στη χώρα και άρα ως άνθρωποι “ δικαιούνται” το σύνολο όχι μόνον των ανθρωπίνων αλλά των πολιτικών δικαιωμάτων.

Αυτό όμως το σκέφτηκαν τώρα ή το “ κουβαλούσαν” ως σκέψη από την πατρίδα τους;

Περνώντας το Αιγαίο τούς άλλαξαν οι ιδέες και βέβαια οι γνώσεις τους;

Στην πατρίδα τους, για παράδειγμα, θα έδιναν πλήρη δικαιώματα πακιστανών πολιτών σε Ινδούς, αν αυτοί για τον οποιονδήποτε λόγο βρίσκονταν εκεί;

Ως κυρίαρχοι πολίτες μιας κυρίαρχης χώρας θα συμπαραστέκονταν στους διαμαρτυρόμενους; Αν ξαφνικά συνέρεαν στο Πακιστάν ανεξέλεγκτα και αυθαίρετα χιλιάδες Ινδών, πώς θα τους αντιμετώπιζαν;

Όλοι αυτοί οι κατά κανόνα φανατικοί ισλαμιστές, που ξαφνικά σήμερα εμφανίζονται υπερασπιστές της θρησκευτικής “ ανοχής”, τι θα έκαναν αν ξαφνικά οι μουσουλμανικές γειτονιές τους γέμιζαν από ινδουιστές;

Από όσα γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν στις πατρίδες τους μεταξύ των θρησκευτικών “ μειονοτήτων”, όχι πολιτικά δικαιώματα αλλά ούτε την επιλογή της επιβίωσης δεν θα τους πρόσφεραν.

Μόνον αν συνειδητοποιήσουν ότι είναι “ Ινδοί” μέσα στην ελληνική κοινωνία υπάρχει ελπίδα να βρούμε κάποια άκρη, για να συνυπάρξουμε ειρηνικά.

Μόνον αν το συνειδητοποιήσουν μπορούν να εκτιμήσουν την πολιτισμένη στάση του ελληνικού λαού και να αγνοήσουν τους νεοταξίτες, οι οποίοι τους “ φουσκώνουν” τα μυαλά με υπερβολές και ηλιθιότητες.

Τότε θα καταλάβουν και οι ίδιοι ότι είναι άλλο πράγμα ο ανθρωπισμός και άλλο πράγμα η αφέλεια.
Είναι άλλο πράγμα ο πολιτισμένος άνθρωπος και άλλο πράγμα το κορόιδο.

Μέχρι να το κάνουν αυτό, θα γίνονται υποχείρια των ξένων μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες εκμεταλλεύονται τις φλέγουσες ανάγκες τους και την αγωνία τους για επιβίωση.

Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτά είναι παιχνίδια, τα οποία κάποιοι τους βάζουν να τα παίζουν.
Όπως δεν θα διανοούνταν στις πατρίδες τους να δουν ινδουιστές να διαδηλώνουν εκεί όπου διαδηλώνουν οι ίδιοι για τα δικαιώματά τους, έτσι δεν θα διανοούνταν καν να καταλαμβάνουν τα “ σαλόνια” διαμαρτυρίας της ελληνικής Πρωτεύουσας.

Η διαμαρτυρία στην πλατεία Συντάγματος —και άρα μπροστά στην Βουλή των Ελλήνων— είναι το υπέρτατο δικαίωμα και βέβαια ένα αποκλειστικό προνόμιο των Ελλήνων πολιτών.

Δικαίωμα, το οποίο απολαμβάνουν αποκλειστικά οι Έλληνες πολίτες, είναι η διαμαρτυρία τους μπροστά στο κέντρο της εξουσίας της ελληνικής Δημοκρατίας.

Δικαίωμά τους και προνόμιο, που το εξασφαλίζει το Σύνταγμα, είναι να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο με τους φυσικούς φορείς της εξουσίας.

Οι ξένοι —και μάλιστα οι παρανόμως ευρισκόμενοι στη χώρα— πώς φτάνουν σ’ αυτό το “ σαλόνι”;

Πώς τολμούν και ξεμυτίζουν από τις “ τρύπες” τους, χωρίς να έχουν πάνω τους ούτε καν ένα έγγραφο, που να πιστοποιεί τις ταυτότητές τους;

Άρα κάποιος τους βάζει να το κάνουν.
Κάποιος, που γνωρίζει αυτά τα οποία δεν γνωρίζουν οι ίδιοι.

Κάποιος, που γνωρίζει τις “ κόκκινες” γραμμές των Ελλήνων και μπορεί να παίζει στα όριά τους. Οι μετανάστες δεν μπορούν να γνωρίζουν αυτά τα όρια.

Δεν μπορούν ξαφνικά κάποιοι αγράμματοι, που διέσχισαν με τα πόδια τον μισό Πλανήτη, να έρχονται στην Ελλάδα και να γνωρίζουν απ’ έξω κι ανακατωτά το διεθνές δίκαιο.

Υπάρχει “ υποβολέας”.
Κάποιος τους λέει τι να κάνουν και πότε να το κάνουν.
Κάποιος τους παίρνει από το “ χέρι” και τους σέρνει, γιατί προφανώς μπορεί να τους εγγυηθεί ασφάλεια.

Είναι απαραίτητη η “ εγγύηση”, γιατί οι ίδιοι γνωρίζουν ότι, αν αυτά γίνονταν στις πατρίδες τους, δεν θα είχαν ασφάλεια αυτοί οι οποίοι τα επιχειρούσαν.

Πηγή