ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΑΛΛΑΖΑ

ΜΥΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ...

KANTE KATI ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 


ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ.....

Δημοκρατία: Αγαθό που θα μπορούσαμε να έχουμε εάν...

 

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος

Πολλοί αναγνώστες με έχουν ρωτήσει, τι κατά την άποψη μου θα πρέπει να γίνει στη χώρα μας για να αποτραπούν τα χειρότερα. Εγώ να προσθέσω τι θα πρέπει να γίνει για να πάμε και μπροστά.

Σήμερα θα ξεκινήσω μια σειρά από άρθρα που θα αναλύσουμε γιατί έχουμε τα προβλήματα που έχουμε και τι λύσεις υπάρχουν.

Υπόψη ότι και στα δυο αυτά ερωτήματα δεν έχει απαντήσει κανείς μέχρι σήμερα. Το μόνο που ακούμε και το μόνο που βλέπουμε τώρα και 30 χρόνια είναι πρόχειρες λύσεις στα προβλήματα, συνεχείς αλλαγές στους νόμους και στις διαδικασίες κα πάνω από όλα πολίτικες φιλοσοφίες που δένε έχουν αποδώσει σε τίποτα.

Ειδικά για το τελευταίο, στην Ελλάδα οι πολιτικοί και τα κόμματα έχουν πείσει όλο τον κόσμο ότι οι λύσεις στα προβλήματα μας έχει σχέση με την φιλοσοφία της κάθε πολιτικής παράταξης και όχι με την επίλυση των προβλημάτων επί της ουσίας.

Χρόνια τώρα λέω ότι δεν έχουμε δημοκρατία στη χώρα μας. Σήμερα θα σας το γιατί. Επίσης χρόνια λέω ότι δεν λειτούργει η βουλή και σαν αποτέλεσμα, η βουλή δεν παράγει ούτε στο ελάχιστο νομοθετικό έργο. Τέλος θα σας εξηγήσω γιατί αυτά τα δυο είναι σημαντικά για γιατί ευθύνονται για όλα τα κακά αυτού του τόπου.

Όλα τα προβλήματα της Ελλάδος έχουν την ρίζα τους στο εξής:

• Δεν έχουμε δημοκρατία

• Δεν λειτουργεί η βουλή (το νομοθετικό σώμα)

• Τις αποφάσεις τις παίρνουν οι λιγότεροι άξιο

Θα αναλύσω όλες αυτές τις παραμέτρους και στο τέλος θα καταλάβετε πως συνδέονται μεταξύ τους. Προς το παρόν απλά παρακολουθήστε τον συλλογισμό μου.

Για δεν έχουμε δημοκρατία

Δεν έχουμε διότι απλά δεν έχουμε το δικαίωμα να ψηφήσουμε αυτούς που θέλουμε στις εθνικές εκλογές.

Αυτά ακούγετε κάπως παράξενο αφού ψηφίζουμε βουλευτές με σταυρό σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αλλά αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος ψηφίζουμε;

Ψηφίζουμε μεταξύ αυτών που μας λένε να ψηφίσουμε (αυτοί που είναι στην κλίκα). Δεν ψηφίζουμε κάποιον που έχει κοινή αποδοχή η που, είναι το αποτέλεσμα μιας προκριματικής διαδικασίας (το να μπει κανείς στο ψηφοδέλτιο δεν είναι προϊόν ανταγωνισμού).

Για παράδειγμα, στις περασμένες εκλογές μπήκαν στην Ελληνική βουλή ηθοποιοί, τραγουδιστές, αθλητικοί παράγοντες, σύζυγοι γνωστών προσώπων χωρίς καμία προκριματική διαδικασία και χωρίς να ρωτηθούν οι πολίτες η και τα κομματικά μέλη αν ήθελαν αυτά τα πρόσωπα.

Αποκλειστικός γνώμονας για να μπει κάποιας στο ψηφοδέλτιο ήταν αν μπορούσε να πάρει ψήφους, διότι ήταν κάποιο πρόσωπο που γνώριζε ο κόσμος και όχι βάση ικανοτήτων

Αν για παράδειγμα ήθελα εγώ να μπω στο ψηφοδέλτιο ενός κόμμα ….

• Θα έπρεπε να ήταν πολιτικός ο μπαμπάς μου (δεν έχει καμία σημασία αν ήμουν ένας απλός μαγαζάτορας που πουλάει ρούχα)

• Θα έπρεπε να είμαι ένα πολύ γνωστό πρόσωπο που γνωρίζει ο κόσμος (δεν έχει καμία σημασία αν ήμουν τραγουδιστής, δημοσιογράφος, παρουσιαστής η πρωταθλητής στο τζούντο)

• Θα έπρεπε να έχω πολλά λεφτά για να δίνω στο κόμμα για να με αποδεχτούν σαν υποψήφιο

• Θα πρέπει να είμαι κάποιας συνδικαλιστής που επίσης μπορεί να πάρει ψήφους

Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι Έλληνες βουλευτές είναι καλοί και αξιοπρεπές άνθρωποι, αλλά είμαι επίσης σίγουρος ότι υπάρχουν χιλιάδες πιο ικανοί άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα που θα μπορούσαν να γίνουν βουλευτές και που θα έκαναν καλύτερη δουλειά αν υπήρχε ένα ελεύθερο και αξιοκρατικό σύστημα ανταγωνισμού.

Άρα πρώτη παρατήρηση είναι ότι, ΔΕΝ εκλέγονται οι πιο ικανοί από τον Ελληνικό πληθυσμό. Επιπλέον, επειδή το σύστημα είναι αναξιοκρατικό, κανένας που πραγματικά αξίζει να διακριθεί δεν προσπαθεί, διότι δεν έχει σημασία τις προσόντα έχεις αλλά πόσο δημοφιλής είσαι στα τηλεοπτικά κανάλια!

Δεν λειτουργεί η Βουλή

Το δεύτερο πρόβλημα στο γιατί τίποτα δε λειτουργεί σε αυτή τη χώρα είναι ότι δεν λειτουργεί η βουλή και δεν υπάρχει διαχωρισμός των εξουσιών.

Στις σύγχρονες δημοκρατίες η γενική θεωρεία είναι η εξής:

Η νομοθετική εξουσία (βουλή) ψηφίζει νόμους, η εκτελεστική τις εκτελεί (δεν έχει επιλογή) και η δικαστική εξουσία προστατεύει το σύνταγμα και τους νόμους και μπορεί να επιβληθεί στην νομοθετική αλλά και στην εκτελεστική εξουσία.

Στην Ελλάδα όμως δεν έχουμε τίποτα τέτοιο. Στην Ελλάδα όλες τις εξουσίες τις έχει η εκάστοτε κυβέρνηση και στην ουσία κάνει κουμάντο. Αυτή αποφασίζει τι νόμους θέλει να βγάλει και αυτή τους ψηφίζει, διότι έχει υπό τον έλεγχό της την νομοθετική εξουσία

Η δε δικαστική εξουσία είναι κατά το ήμισυ (αν όχι περισσότερο) υπό την επιρροή η τις διαταγές της εκτελεστικής εξουσίας και ουσιαστικά δεν μπορεί να της επιβληθεί παρά μόνο σε ελάχιστες εξαιρέσεις (πάρτε για παράδειγμα αυτά τα καραγκιοζλίκια με το Βατοπαίδιο που έγιναν πρόσφατα. Η δικαστική εξουσία ήταν παντελώς απών)

Στην Ελλάδα δηλαδή, η νομοθετική εξουσία δεν αποφασίζει για το τίποτα. Στην Ελλάδα η βουλή είναι σαν να μην υπάρχει και δεν έχει καμία σχεδόν επιρροή στην εκτελεστική εξουσία.

Στην θεωρία η βουλή κάνει κουμάντο, αλλά επί της ουσίας, η βουλή δεν κάνει τίποτα και δεν έχει καμία αρμοδιότητα.

Για παράδειγμα, τα τελευταία 50 χρόνια η βουλή κατάφερε να περάσει μόνο ένα νομοσχέδιο χωρίς αυτό να έχει την συγκατάθεση η να πηγάζει από την εκάστοτε κυβέρνηση (και μάλιστα δεν ήταν για κανένα σοβαρό θέμα, απλά δεν θυμάμαι το θέμα).

Γιατί δεν έχει εξουσία η βουλή;

Διότι απλά αυτοί που έφτιαξαν το σύνταγμα, αποφάσισαν ότι έτσι πρέπει να είναι, αναγκάζοντας την εκάστοτε κυβέρνηση (που μόλις πήρε τις εκλογές από τον λαό) να πάρει και την συγκατάθεση της βουλής (ψήφος εμπιστοσύνης) !!! Για να μπορεί δηλαδή να υφίσταται μια κυβέρνηση, θα πρέπει αναγκαστικά να έχει το 50+1 βουλευτών του συνόλου!!

Γιατί είναι χαζομάρα αυτό;

Διότι απλά κανένας βουλευτής (όπως στην τωρινή περίπτωση που η ΝΔ έχει πλειοψηφία μόνο με έναν βουλευτή) δεν θα καταψηφίσει κανένα νομοσχέδιο υπό την απειλή να πέσει η κυβέρνηση και να στιγματιστεί για πάντα και να τερματιστεί η πολιτική του καριέρα.

Δεν είναι όμως ο μόνος λόγος.

Το όλο σύστημα είναι αντισυνταγματικό εξορισμού!

Ας δούμε τι λέει το σύνταγμα. Το σύνταγμα λέει ρητά και κατηγορηματικά ότι:

“http://www.lawyers.gr/Sintagma/meros3osinexia.htm

Άρθρο 60 : 1. Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.

Άρθρο 61 : 1.Ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων. “

Ερώτηση: Αφού ο βουλευτές έχουν το δικαίωμα της κατά συνείδησης ψήφου και δεν μπορούν να καταδιωχτούν από τον οιοδήποτε όταν ασκούν τα καθήκοντα τους, γιατί δεν το πράττουν;

Απάντηση: Διότι υπάρχουν τα πειθαρχικά των κομμάτων που, αν δεν κάνουν αυτό που θέλει η κλίκα, δεν θα ξαναβγούν βουλευτές και δεν θα τους πετάξουν και έξω από το κόμμα.

Άρα, η νομοθετική εξουσία δεν έχει καμία δύναμη, καμία αρμοδιότητα και καμία επιρροή στην εκτελεστική εξουσία. Έχουμε δηλαδή ένα είδος ολιγαρχίας, υπό την έννοια ότι κουμάντο κάνουν πάντα τα 10 πρωτοκλασάτα πρόσωπα του κάθε κόμμα.

Είπα πιο πάνω ότι το όλο σύστημα είναι αντισυνταγματικό. Ο λόγος είναι διότι εξορισμού, οι βουλευτές ούτε μπορούν να ψηφήσουν κατά συνείδηση και θα καταδιωχτούν αν δεν κάνουν αυτό που τους λέει η κομματική διοίκηση.

Ερώτηση: Σε ποιο δικαστήριο λοιπόν μπορώ εγώ να απευθυνθώ για να καταγγείλω τα πειθαρχικά των κομμάτων (και τις κομματικές διοικήσεις στο σύνολο), με σκοπό να αλλάξω το σύστημα έτσι ώστε οι βουλευτές να ψηφίζουν κατά συνείδηση, αφού πιστεύω ότι το όλο σύστημα είναι αντισυνταγματικό;

Απάντηση: Σε κανένα!

Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει συνταγματικό δικαστήριο στην Ελλάδα και δεν μπορείς να προσφύγεις στα δικαστήρια χωρίς να έχεις θιχτεί.

Ο οιοσδήποτε άσχετος δικαστής (και υπάρχουν πάρα πολλοί) μπορεί να αποφασίσει για αν κάτι είναι συνταγματικό η όχι. Ακόμα και το νομικό συμβούλιο του κράτους δηλαδή (ένα παρακλάδι της εκτελεστικής εξουσίας), μπορεί να πάρει μια τέτοια απόφαση (Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει).

Αποτέλεσμα είναι ότι, κάτι που είναι οφθαλμοφανές αντισυνταγματικό (η απλά λάθος) παραμένει ως έχει, διότι κανένας δεν μπορεί να κάνει τίποτα, διότι έχουν φτιάξει τα δικαστήρια, τους νόμους και όλους τους θεσμούς ώστε έτσι ώστε να μην μπορεί κανένας να κάνει τίποτα.

Εν ολίγης αγαπητέ αναγνώστη, ζούμε σε μια άκρως μη δημοκρατική χώρα δίχως δικλίδες ασφαλείας και διαχωρισμού των εξουσιών μεταξύ της εκτελεστής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας. Επίσης ζούμε σε μια χώρα όπου κουμάντο κάνουν μια χούφτα ανθρώπων του ενός κόμμα η του άλλου.

Τι αλλαγές πρέπει να γίνουν

Σας είπα στην αρχή ότι θα σας πω τι φταίει αλλά και το τι πρέπει να γίνει. Σε αντίθεση με όλους τους βλάκες τους πολιτικούς σε αυτή τη χώρα που απλά καταγγέλλουν χωρίς να έχουν απάντηση, εγώ θα σας πω με πολύ απλά λόγια και σε πολύ λίγο χρόνο τι αλλαγές πρέπει να γίνουν για να αλλάξουν όλα αυτά.

Ανώτατο δικαστήριο

Καταργούμε τον σημερινό Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας και φτιάχνουμε ένα ανώτατο δικαστήριο που αποκλειστική αρμοδιότητα του είναι να ερμηνεύει το σύνταγμα.

Η θητεία των μελών θα είναι εφόρου ζωής και αναγκαστική αποχώρηση στα 70 χρόνια όπως είναι σήμερα. Επιλέγουμε για αυτό το δικαστήριο όποιο όνομα θέλουμε (για ιστορικούς λόγους μου αρέσει το όνομα Άρειος Πάγος).

Το δικαστήριο αυτό θα έχει μόνο 7 η 9 μέλη και θα αποφασίζει τι είναι και τι δεν είναι συνταγματικό, ακόμα να δεχτεί εισήγηση από ένα και μόνο αντίδικο.

Τρόπος εκλογής των βουλευτών

Ας πούμε ότι στο Περιστέρι εκλέγονται 4 βουλευτές. Άρα κάθε κόμμα θα πρέπει να παρουσιάσει 4 υποψήφιους. Ας πούμε επίσης ότι 60 άτομα θέλουν να γίνουν υποψήφιοι σε κάθε κόμμα

Πριν από τις εκλογές (ας πούμε 6 μήνες) τα κόμματα κάνουν προκριματικές εκλογές ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να γίνουν υποψήφιοι.

Μετά από μερικές επαναληπτικές εκλογές, αυτοί που πήραν τους περισσότερους ψήφους ανάμεσα στα μέλη των κομμάτων στο Περιστέρι, γίνονται υποψήφιοι.

Με αυτό τον τρόπο δεν έχει καμία επιρροή και παρέμβαση η κεντρική κομματική διοίκηση ούτε κανένας άλλος. Επίσης, για να γίνει κάποιος υποψήφιος, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 5 χρόνια μόνιμος κάτοικος σε αυτή την περιοχή. Δεν θα μπορεί δηλαδή κάποιος που είναι κάτοικος Κηφισίας να γίνει Δήμαρχος Αθηναίων.

Εκτελεστική εξουσία

Καταργούμε τον σημερινό πρόεδρο της δημοκρατίας, καθώς είναι ένας άχρηστος και δαπανηρός θεσμός χωρίς καμία αρμοδιότητα, επιρροή αλλά και εξουσία.

Καταργούμε επίσης τον όρο πρωθυπουργός και τον αντικαταστούμε με έναν πρόεδρο.

Ο πρόεδρος ψηφίζετε από τον λαό και η θητεία του θα έχει διάρκεια 4 χρόνια. Την ήμερα των εκλογών θα ψηφίζουμε για πρόεδρο και για την βουλή ξεχωριστά σε δυο διαφορετικά ψηφοδέλτια. Θα μπορεί κανείς να ψηφήσει για πρόεδρο κάποιον από το ένα κόμμα, αλλά τοπικό αντιπρόσωπο από άλλο κόμμα.

Ο πρόεδρος θα είναι ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων και θα είναι ο αρμόδιος για την εξωτερική πολιτική και την χάραξη της οικονομικής πολιτικής καθώς και θα εκτελεί τις αποφάσεις του νομοθετικού σώματος.

Δεν θα χρειάζεται καμία εμπιστοσύνη από την βουλή και θα έχει το δικαίωμα του βέτο. Αν όμως ένα νομοσχέδιο περάσει με το 66% των βολετών, τότε το βέτο αναιρείται.

Το εκλογικό σύστημα θα είναι 100% αναλογικό.

Ασυλία

Ούτε οι βουλευτές και ούτε ο πρόεδρος θα έχει ασυλία. Μοναδική εξαίρεση θα είναι ότι ο πρόεδρος δεν θα μπορεί να εκδιωχτεί για διοικητικά αδικήματα. Αν για παράδειγμα ο σκύλος του πρόεδρου βγει από το προεδρικό μέγαρο και πνίξει το γατάκι σας, τότε θα πρέπει να περιμένετε να περάσει η θητεία του για τον πάτε στα δικαστήρια.

Για ποινικά αδικήματα όμως θα μπορεί να διωχτεί.

Η οργάνωση της βουλής

Το νομοθετικό σώμα θα αποτελείται από την βουλή των αντιπροσώπων και την γερουσία. Η βουλή των αντιπροσώπων θα έχει (ας πούμε) 150 βουλευτές με βάση τον πληθυσμό της χώρας και η γερουσία θα αποτελείται από 2 άτομα από κάθε νομό.

Οι βουλευτές μέσα από τις επιτροπές και λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της χώρας, θα συνεδριάζουν και θα φέρνουν νομοσχέδια στην ολομέλεια προς ψήφιση.

Πολλοί ίσως νομίζουν ότι δεν θα μπορεί η βουλή να λειτουργήσει. Εδώ είναι που κάνουν λάθος, διότι από την στιγμή που ένας βουλευτής δεν θα απειλείται από τα κεντρικά όργανα του κόμματος, τότε θα έχει την δυνατότητα να πάρει αποφάσεις με βάση το τι θεώρει ωφέλιμο για τη χώρα παρά για το κόμμα.

Αποτέλεσμα θα είναι να βλέπουμε βουλευτές από διάφορα κόμματα να ψηφίζουν υπέρ η κατά νομοσχεδίων της παράταξής τους, αλλά και να συνεννοούνται μεταξύ τους στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν προκειμένου να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο από διαφορετικές παρατάξεις.

Αυτό το καραγκιοζλίκι που γίνεται σήμερα όπου, κάθε νομοσχέδιο καταψηφίζετε από το άλλο κόμμα θα πάψει να υπάρχει. Οι βουλευτές θα τα βρουν μεταξύ τους. Ο κάθε βουλευτής θα δώσει και θα πάρει και θα βρεθεί η χρυσή τομή σε κάθε νομοσχέδιο. Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία και όχι με απειλές και δικτατορικές τακτικές όπως σήμερα.

Σύνταγμα

Τώρα για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει να αλλάξει ριζικά το σύνταγμα. Σύμφωνα με το υφιστάμενο καθεστώς, θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να μπορεί αν γίνει κάτι τέτοιο.

Προσωπικά εκτιμώ ότι το σύνταγμα μπορεί να αλλαχτεί μέσα σε μια βραδιά αν το θέλουμε και δεν θα χρειαστούν να περάσουν πολλά χρόνια.

Αυτό που θα σας πω το έχω συζητήσει με πολλούς νομικούς. Αν και όλοι θεωρούν όλα αυτά που θα σας πω όνειρο εκτός πραγματικότητας για τα Ελληνικά δεδομένα, εντούτοις, κανένας δεν μου έχει πει ότι η αλλαγή του συντάγματος με τον τρόπο που θα σας πω δεν μπορεί να γίνει.

“http://www.lawyers.gr/Sintagma/meros1o.htm

3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.”

Αφού όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, τότε η εξουσία που εμπεριέχετε στο σύνταγμα επίσης πηγάζει από τον λαό. Άρα ο λαός μπορεί με ένα δημοψήφισμα να το αλλάξει. Ναι μεν μπορεί και η βουλή να αλλάζει το σύνταγμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί το σύνταγμα να αλλάξει με ένα δημοψήφισμα.

Ακόμα και αν υπάρχουν ορισμένοι που θεωρούν ότι δεν είναι έτσι, ποιο δικαστήριο θα πει ότι δεν μπορεί το σύνταγμα να αλλάξει με αυτό τον τρόπο αν το σύνολο του πολιτικού κόσμου το θέλει;

Άρα, για να αλλάξει το σύνταγμα, θα μπορούσε να γίνει η εξής διαδικασία.

• Κάνουμε ένα δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο λαός αν θέλει να γίνουν αλλαγές στο σύνταγμα με δημοψήφισμα

• Εφόσον περάσουν μερικοί μήνες και καταλήξουν όλα τα κόμματα σε ένα σύνταγμα, τότε κάνουμε ένα δεύτερο δημοψήφισμα για να επικυρωθούν αυτές τις αλλαγές.

• Στη συνέχεια γίνονται εκλογές και τίθεται σε εφαρμογή το καινούργιο σύνταγμα.

Άρα αν θέλουμε, μπορούμε να κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές σε πολύ λίγο χρόνο.

Κατάληξη

Σε αυτό το άρθρο σαν ανέλυσα στο γιατί δεν έχουμε δημοκρατία, γιατί δεν λειτουργεί η βουλή και οι θεσμοί και τι αλλαγές πρέπει να γίνουν.

Για να υπάρχει δημοκρατία, οικονομική ελευθερία, αποτελεσματική αγορά και ευημερία, θα πρέπει να κυριαρχεί η αξιοκρατία και να λειτουργούν οι θεσμοί.

Για να γίνουν τα παραπάνω, θα πρέπει ο νομοθέτης να είναι ανεξάρτητος.

Ο λόγος που δεν πάει τίποτα μπροστά σε αυτή τη χώρα είναι διότι δεν έχουμε αξιοκρατία και δεν υπάρχει διαχωρισμός των εξουσιών. Ο λόγος αυτό είναι διότι δεν λειτουργεί η βουλή

Ο λόγος που δεν λειτουργεί η βουλή είναι διότι η εκτελεστική εξουσία (το εκάστοτε κόμμα στην εξουσία) έχει όλη τη δύναμη.

Ο λόγος για αυτό είναι διότι κάνουν κουμάντο μια χούφτα από ανθρώπους, που ανεβήκαν στην εξουσία χωρίς δημοκρατικές και αξιοκρατικές διαδικασίες.

Άρα όσο αναφορά το τι θα πρέπει να γίνει, το πρώτο πράγμα είναι ότι θα πρέπει να αλλάξει το σύνταγμα και το πολιτικό οργανόγραμμα τη χώρας μας.

Διότι αν δεν το γνωρίζετε, η δημοκρατία επηρεάζει τον βαθμό της οικονομικής ανεξαρτησίας των πολιτών και οι θεσμοί επηρεάζουν την επίδοση της οικονομίας.

Επίσης αν δεν το γνωρίζετε, η Ελλάδα έχει τους χαμηλότερους βυθούς όσο αναφορά τις δημοκρατικές διαδικασίες, την οικονομική ελευθερία και βέβαια είμαστε πρώτοι στη διαφθορά.

Όλα αυτά έχουν σχέση μεταξύ τους. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά χωρίς αξιοκρατικές διαδικασίες και χωρίς διαχωρισμό των εξουσιών.

Πλάι - πλάι ΜΑΤ και κουκουλοφόροι

        

           

Διαχρονικό φαίνεται ότι είναι το φαινόμενο συνεργασίας των ΜΑΤ με τους κουκουλοφόρους.

Μετά το αποκαλυπτικό βίντεο του Alter, που προκάλεσε σάλο καθώς εμφανίζει αστυνομικούς να προστατεύουν και να φυγαδεύουν στη Βουλή άτομα που έχουν καλυμμένα τα πρόσωπα τους και κρατούν λοστάρια, νέο βίντεο δείχνει ότι δεν είναι καινούργιο φαινόμενο η σχέση της αστυνομίας με κουκουλοφόρους ή μασκοφόρους.

Το συγκεκριμένο βίντεο που προβλήθηκε από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alter μας γυρίζει τρία χρόνια πίσω, στα Χανιά, όταν τότε το κινητό περαστικού κατέγραψε αποκαλυπτικές σκηνές.

Στο βίντεο εμφανίζονται αστυνομικοί μαζί με μασκοφόρους και κουκουλοφόρους άνδρες. Μάλιστα οι κουκουλοφόροι συνομιλούν με τους αστυνομικούς και περπατούν αμέριμνοι ανάμεσα τους ενώ κάνουν χειρονομίες προς τους συγκεντρωμένους «καλώντας» τους για συμπλοκές.

Να σημειωθεί ότι το εν λόγο βίντεο τραβήχτηκε το 2009, τον Δεκέμβριο, κατά τη διάρκεια πορείας στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Ένας ταξίαρχος στα επεισόδια του Συντάγματος,περιγράφει τι έζησε.

Η περιγραφή των επεισοδίων στο Σύνταγμα,έχει γίνει από πολλούς συναδέλφους δημοσιογράφους. Πως έζησε τα επεισόδια ένας ταξίαρχος των ΕΔ; Έχει πολύ ενδιαφέρον η περιγραφή του,αλλά και η κρίση του για το επιχειρησιακό σχέδιο της ΕΛΑΣ.

Ο ταξίαρχος ε.α Ευστράτιος Ουζούνογλου περιγράφει:

Τόπος – Χρόνος :

Πλατεία Συντάγματος, 29 Ιουνίου 2011.

Σκηνικό :

Μία πλατεία που συνεχώς γεμίζει με κόσμο από παντού, ακόμη και από την Πάτρα, νέους, άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, επιπέδου μόρφωσης και κοινωνικής προέλευσης, ακόμη και οικογένειες με παιδιά. Κόσμο που έρχεται ειρηνικά, για να διαδηλώσει την αντίθεσή του στο υπό ψήφιση συμβόλαιο ξεπουλήματος της Ελλάδας και των Ελλήνων, κυρίως των νέων.

Σε μία άκρη κοντά στην έξοδο του Μετρό προς τη Λεωφόρο Αμαλίας βρίσκεται μία ετερόκλητη συντροφιά από νέους, μεσήλικες (ανάμεσά τους δύο απόστρατοι συνάδελφοι και ο υπογράφων με τη σύζυγό του) και ένας βιοπαλαιστής πωλητής ξηρών καρπών από τα Εξάρχεια. Συζητούν μεταξύ τους, χωρίς να γνωρίζονται. Μοιράζονται την αγωνία τους και τις προσωπικές εμπειρίες τους από τα αδιέξοδα που έχει οδηγήσει την κοινωνία μας ο απαξιωμένος πλέον πολιτικός κόσμος της χώρας, αλλά και την πεποίθησή τους για την ανάγκη ανατροπής του.

Σκηνή 1η -  Ώρα 12:00

Μία ομάδα 8-10 γεροδεμένων νεαρών πιασμένοι χέρι-χέρι σε παράταξη στο κέντρο της Λεωφ. Αμαλίας και με εμφάνιση «μάχης» (σακίδια, μάσκες για χημικά) περνούν από μπροστά μας με κατεύθυνση προς την Πλατεία, φωνάζοντας προκλητικά : «Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει, μπάτσοι – γουρούνια – δολοφόνοι.». Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε ακούσει κανένα παρόμοιο εμπρηστικό σύνθημα, παρόλο το δυναμισμό των νεοτέρων, ούτε είχαμε δεί ανάλογης εμφάνισης διαδηλωτές. Κανείς δε μίλησε. Κάποιοι κούνησαν σκεπτικά τα κεφάλια.

Σκηνή 2η -  Ώρα 12:30

Αιφνιδιαστικά και χωρίς καμία απολύτως πρόκληση από πλευράς διαδηλωτών (ήμουν εκεί ακριβώς), μία μεγάλη ομάδα δικυκλιστών της αστυνομίας ανεβαίνει από τις στήλες του Ολυμπίου Διός προς το Σύνταγμα με τις σειρήνες σε πλήρη χρήση και ένταση. Αμέσως διαδηλωτές κάθε ηλικίας συμπαρατάσσονται και τους κλείνουν το δρόμο προς την Πλατεία. Μετά από μερικά λεπτά απλής αντιπαράταξης χωρίς καμία πρόκληση εκατέρωθεν σκάει ένα και μόνο ελαφρύ καπνογόνο, που έδειξε ότι το δροσερό αεράκι που φυσούσε εκείνη την ώρα είχε κατεύθυνση προς την Πλατεία. Το αποτέλεσμα είναι να συρρεύσει προς το σημείο εκείνο κι άλλος κόσμος.

Μετά από μερικά λεπτά επιπλέον αντιπαράταξης χωρίς κανένα επεισόδιο, οι δικυκλιστές αποχωρούν. Τα σχόλια μεταξύ των διαδηλωτών ήταν πολυποίκιλα : αντιπερισπασμός, πρόκληση, νίκη των φιλήσυχων διαμαρτυρόμενων πολιτών κλπ.  Προσωπικά, και μεταξύ σοβαρού και αστείου, λέω : «Εμένα κύριοι μου φάνηκε σαν επιθετική αναγνώριση». Οι πολίτες της συντροφιάς δεν κατάλαβαν καλά, οι συνάδελφοι όμως χαμογέλασαν σκεπτικά : «Λές;». Μετά από λίγο τα πνεύματα ηρέμησαν.

Σκηνή 3η -  Ώρα 13:00

Αστυνομικοί βγάζουν από τον Εθνικό Κήπο όσους πολίτες έβρισκαν εκεί λίγη δροσιά, κλείνουν τις εισόδους και παρατάσσονται πίσω από τις καγκελόπορτες. Ένταση μεταξύ των πολιτών, επειδή δεν υπήρχε κανένας λόγος για να γίνει κάτι τέτοιο. Οι πιο νεαροί και θερμόαιμοι επιτίθενται φραστικά στους αστυνομικούς, αλλά με την επέμβαση των μεγαλυτέρων που βρισκόμασταν δίπλα, σταμάτησαν  ως εκεί. Κάποιοι πιο έμπειροι από παρόμοιες καταστάσεις λένε ότι κάτι δεν πάει καλά και επισημαίνουν ότι και την προηγούμενη μέρα λίγο πριν τη λήξη της συνεδρίασης και την αποχώρηση των βουλευτών είχαν ξεκινήσει εκ μέρους των αστυνομικών κινήσεις, που προκαλούσαν σταδιακά ένταση και κατέληξαν στα επεισόδια που εκκένωσαν την Πλατεία. Και εξέφραζαν τη βεβαιότητα ότι όσο πλησίαζε η ώρα της ψηφοφορίας, τόσο μεγάλωνε και η πιθανότητα να ξεσπάσουν νέα βίαια επεισόδια. Κάποιοι άλλοι είπαν ότι σε ερώτηση που έκαναν σε κάποιους νεαρούς αστυνομικούς, γιατί να επιδεικνύουν τέτοια αναλγησία σε ενέργειες κατά των πολιτών, πήραν την απάντηση ότι υπηρετούν την Κυβέρνηση και τη Δημοκρατία.

Σκηνή 4η -  Ώρα 13:15

Δυνατοί κρότοι ακούγονται και καπνοί σηκώνονται στη Λεωφόρο Αμαλίας μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη. Οι νέοι που βρίσκονται εκεί έχουν μάσκες για τα χημικά και δεν αποχωρούν, απλά τραβιούνται μερικά μέτρα πίσω. Ο κόσμος αντιδρά πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο προς την Πλατεία και ενώνοντας τη φωνή του σε μία κραυγή : «Κλέφτες – Κλέφτες». Αντικείμενα αρχίζουν να εκτοξεύονται μέσα από το πλήθος προς τους αστυνομικούς, τα αίματα ανάβουν και τα χημικά αρχίζουν να εκτοξεύονται βροχή.

Σκηνή 5η -  Ώρα 13:30

Ενώ όλοι έχουμε την προσοχή στραμμένη στην Πλατεία, Διμοιρίες πάνοπλων αστυνομικών αρχίζουν να κινούνται από τις στήλες Ολυμπίου Διός, κλείνοντας τελείως τη Λεωφόρο Αμαλίας και ρίχνοντας χημικά και κροτίδες. Ο άνεμος, όπως είχε φανεί και από πριν, ήταν ευνοϊκός.

Προσωπικά, και μην πιστεύοντας στο μέγεθος της καταλογιζόμενης προς τους αστυνομικούς αναλγησίας, στάθηκα στην άκρη μαζί με τη σύζυγό μου, περιμένοντας κι εγώ μαζί με άλλους μεσήλικες και ηλικιωμένους τις Διμοιρίες να προσπεράσουν, δείχνοντας σεβασμό στα γκρίζα μας μαλλιά. Μάταια … Αθεράπευτα ρομαντικός και στον ιδεατό μου κόσμο μέχρι το τέλος …

Οι αστυνομικοί «σκούπιζαν» με τα χημικά όποιον εύρισκαν μπροστά τους, σπρώχνοντας τον κόσμο στο κέντρο της Πλατείας και εξαναγκάζοντας πολλούς να βρούν καταφύγιο στο σταθμό του Μετρό.

Σε απόσταση 5 μέτρων από αυτούς δεχθήκαμε καπνογόνο στα πόδια μας. Τα χημικά μας έπνιξαν και ο κόσμος άρχισε να χάνεται γύρω μας. Με υπεράνθρωπη προσπάθεια, αναπνέοντας με δυσκολία, με έντονο τσούξιμο στα μάτια και αλληλοϋποστηριζόμενοι φθάσαμε στην είσοδο του Μετρό. Κατεβήκαμε στο Ιατρείο που είχε στήσει ο Ερυθρός Σταυρός μέσα στο σταθμό, για να δεχθούμε τις πρώτες βοήθειες.

Εκεί βρίσκονταν εθελοντές του Σώματος Σαμαρειτών, μεταξύ των οποίων και η κόρη μου Ειρήνη, και δίνουν αγώνα να βοηθήσουν όποιον έχει ανάγκη. Όταν μας είδε από μακριά, νόμισε ότι πήγαμε εκεί για να «νταντέψουμε το παιδί» και άρχισε να διαμαρτύρεται. Μόλις πλησίασε και είδε την κατάστασή μας, άρχισε να μας προσφέρει την απαραίτητη βοήθεια, μη πιστεύοντας κι εκείνη ότι θα έβλεπε ποτέ τους γονείς της έτσι για οποιοδήποτε λόγο.

Σκηνή 6η -  Ώρα 14:00

Βγαίνουμε από το Ιατρείο ανακουφισμένοι και προσπαθούμε μαζί με άλλους ν’ ανέβουμε τα λίγα σκαλιά της εξόδου προς την Πλατεία, για να δούμε τι γίνεται. Ένα καπνογόνο ακριβώς στο κεφαλόσκαλο μας έκοψε το δρόμο.

Έχοντας μία φυσική κατάσταση με μειωμένες αντοχές, λόγω της στεφανιαίας νόσου από την οποία πάσχω, και τη σύζυγό μου που έπρεπε να προστατεύσω, έσκυψα το κεφάλι, την έπιασα από το χέρι και κατέβηκα αμίλητος στις αποβάθρες να πάρω το τραίνο της επιστροφής.

ΑΜΙΛΗΤΟΣ !

Επειδή σαν Στρατιωτικός σκεπτόμουν ότι το Σχέδιο Ενεργείας της Αστυνομίας ήταν από πλευράς επιτελικής σχεδίασης άψογο : Σωστή αρχική διάταξη – Αναγνώριση – Ελιγμός – Αιφνιδιασμός – Ρήγμα στο εχθρικό μέτωπο – Εκμετάλλευση του αποτελέσματος. Ίσως και κάπου ανάμεσα κάποιες κατάλληλες «καταδρομικές ενέργειες».

Μόνο που τέτοιος σχεδιασμός αφορά την αντιμετώπιση του ένοπλου εχθρού στο Πεδίο της Τιμής. Και όχι άμαχους συμπατριώτες μπροστά από το Εθνικό τους Μνημείο, τον Άγνωστο Στρατιώτη ! Είμαι άραγε εγώ με τη σύζυγό μου και όλοι όσοι διαμαρτύρονταν ειρηνικά δίπλα μας ένας απειλητικός εχθρός για την Ελληνική Πολιτεία;

Κι έτσι αναρωτιόμουν ξανά, πολύ πιο έντονα αυτή τη φορά :

ΤΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ;

ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΙΧΕ Η ΨΗΦΟΣ ΜΟΥ ;

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ;

Και όταν ρομαντικοί Έλληνες σαν εμένα, και είναι πολλοί, ψάχνουν αμίλητοι απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα, τότε όσοι προκαλούν αυτά τα ερωτήματα είναι καιρός να χάσουν τον ύπνο τους.

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ !!!

Καταναλώνοντας Ελληνικά προϊόντα

Γράφει ο συγγραφέας Θοδωρής Καραγεωργίου.

Με αφορμή ένα mail που έλαβα πρόσφατα, προβληματίστηκα σχετικά με την κατανάλωση των ελληνικών προϊόντων από εμάς τους Έλληνες.

Το εν λόγω mail, πρότεινε την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων έναντι των εισαγομένων και έδινε στοιχεία σχετικά με το αντίκτυπο που έχει η αγορά ενός προϊόντος, στην  ευρύτερη οικονομία μίας χώρας, όταν αυτό είναι εισαγόμενο και το αντίστοιχο αντίκτυπο όταν είναι δικής της παραγωγής.

Λόγου χάρη, αγοράζοντας προϊόντα πολυεθνικών αποδυναμώνουμε τις ελληνικές παραγωγές, επιδεινώνουμε έτσι την ανεργία και την εξάρτηση από τα ξένα κεφάλαια και ενισχύουμε τις οικονομίες ξένων χωρών. Στον αντίποδα αγοράζοντας ελληνικά προϊόντα προσφέρουμε θέσεις εργασίας. Με την αγορά 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα,  ένα εκατομμύριο οικογένειες μπορούν να στηρίξουν 150.000 νέες θέσεις εργασίας.    

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που χώρες με δυνατή οικονομία προτιμούν τα δικά τους προϊόντα. Ένα τρανταχτό παράδειγμα, για την δική μου περιοχή που είναι αγροτική, αποτελεί το γεγονός ότι οι γερμανοί επιλέγουν σπαράγγια γερμανικής παραγωγής με κόστος τριπλάσιο των ελληνικών και ποιότητα σαφώς κατώτερη. Μαντεύω πως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει, αν όχι με όλα, τουλάχιστον με τα περισσότερα προϊόντα γερμανικής παραγωγής.

Η διαφήμιση, οι τρόποι που εμπορεύονται τα δικά τους προϊόντα και οι στρατηγικές που μπορούν να ακολουθήσουν ξένες εταιρίες-κολοσσοί, έχουν φέρει σε δυσμενή κατάσταση τους Έλληνες παραγωγούς και μας έχουν στρέψει χρόνια τώρα στα δικά τους προϊόντα, την ίδια στιγμή που οι χώρες τους αγοράζουν ελάχιστα εισαγόμενα και ιδιαίτερα ελληνικά.

Ως τώρα δεν είχα σκεφτεί ποτέ σοβαρά την αγορά ελληνικών προϊόντων όταν έβγαινα για ψώνια. Την προηγούμενη εβδομάδα το έκανα. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά μου φάνηκε κάπως δύσκολο το εγχείρημα, καθώς σε αρκετά είδη οι επιλογές σε ελληνικά προϊόντα ήταν ελάχιστες αν όχι ανύπαρκτες. Στο τέλος όμως κατάφερα να εντοπίσω προϊόντα ελληνικά σε πολύ καλές τιμές και με ποιότητα εξαιρετική. (Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σας ενημερώσω πως το εάν ένα προϊόν είναι ελληνικό ή όχι, μπορούμε να το ξεχωρίσουμε από τον κωδικό του στο barcode. Στα ελληνικά προϊόντα ο κωδικός ξεκινάει πάντα με το 520). Φεύγοντας από το μάρκετ, με το καλάθι μου γεμάτο από ελληνικά προϊόντα, ένιωσα ωραία, ένιωσε να συμβάλω, έστω και ελάχιστα στο πρόβλημα της χώρας, ένα πρόβλημα που δεν είναι κάτι μελλοντικό, είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και από όλους μας.

Δεν έχουμε να κάνουμε πια με το γεγονός ότι επειδή κάποιοι άνθρωποι πεινάνε δεν είναι καλό να πετάμε τα φαγητά μας, ούτε με το ότι επειδή το νερό τελειώνει δεν είναι σωστό να το καταναλώνουμε άσκοπα. Εκεί οι πράξεις μας έχουν μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα και για τους περισσότερους από εμάς το νόημα και η δύναμή τους δεν είναι εμφανές. Εκεί προβαίνουνε απλά σε ενημερώσεις που όλοι τις σεβόμαστε και όλοι συμφωνούμε, αλλά ποτέ στην πραγματικότητα δεν κάνουμε τίποτα για όλα αυτά.

Αντίθετα όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, σε εμάς τους ίδιους, με κάτι που το βιώνουμε τώρα, οπότε οι αντιδράσεις μας θα πρέπει να είναι άμεσες, θα πρέπει να περάσουμε στην πράξη και να μη μείνουμε στη θεωρία. Είναι στα χέρια μας να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας και τη χώρα μας. Έχουμε όλοι καθήκον, όχι απλά να ενημερώσουμε, αλλά να δώσουμε στους γύρω μας να καταλάβουν πως κινήσεις όπως η αγορά των ελληνικών προϊόντων μπορούν να μας βοηθήσουν στο να ξεκολλήσουμε από την κρίση και να στήσουμε τη χώρα μας σε νέες βάσεις.

Σίγουρα το πρόβλημα μας σαν κράτος δε θα λυθεί και μόνο από την αγορά των προϊόντων μας. Σίγουρα υπάρχουν αλλαγές που πρέπει να γίνουν πολλές, σε διάφορα επίπεδα μάλιστα και κάποιες από αυτές είναι και πολύ πιο σημαντικές μάλιστα. Αυτό το συγκεκριμένο, όμως είναι που υπέπεσε στην δική μου αντίληψη και ήθελα να το μοιραστώ, πιστεύοντας πως είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας.

Τρελά και άδικα αυτά που ζητάνε από την Ελλάδα”

 Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν: 

Την στήριξή του στην Ελλάδα η οποία έχει να αντιμετωπίσει τις «τρελές και άδικες» απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλώσε από το βήμα του Συνεδρίου στις Βρυξέλλες ο πρώην προέδρου της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Ο ντ’ Εστέν δεν δίστασε να κάνει σκληρή κριτική στους ευρωπαίου πολιτικούς και τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οίκους που υποχρεώνουν μία χώρα σε δεινή οικονομική κατάσταση όπως η Ελλάδα, να πληρώνει τα χρέη της σε ένα σκληρό νόμισμα (ευρώ) την ώρα που η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα μη βιώσιμο βάρος χρέους και έχει υποχρεωθεί σε μεταρρυθμίσεις και περικοπές μισθών, με μια ουσιαστική εσωτερική υποτίμηση και με μια οικονομία που δύσκολα, υπό τις παρούσες συνθήκες.

Ως εκ τούτου ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας προτείνει να συσταθεί ένας ανεξάρτητος φορέας που θα αναλάβει τα χρέη της Ελλάδας και εν συνεχεία θα διαπραγματευτεί την αναδιάρθρωση του χρέους με τους ιδιώτες πιστωτές της. Θυμίζοντας πως αυτή τη “συνταγή” την είχε χρησιμοποιήσει και η ίδια η Γαλλία το 1930!

Παραπλήσιες και οι εκτιμήσεις του διευθύνοντα συμβούλου της BlackRock Λάρι Φινκ. Ο οποίος, σε συνέντευξή του στο CNBC, τονίζει πως η κατάσταση στην Ελλάδα και γενικά στην Ευρωπεριφέρεια είναι σοβαρή και θα οδηγήσει πιθανότατα σε νέα κρίση. Τη χαρακτηρίζει ευθέως “επικίνδυνο μίγμα” και συμπληρώνει πως είναι άδικο να “ζητάμε από χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία να επιβάλουν ένα χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης και την ίδια στιγμή να αποπληρώνουν τα ομόλογα

της χρηματοοικονομικής κοινότητας”

Η λιτοτητα εφαρμόζεται γιατί η οικονομική ελίτ της Ελλάδας, δεν πρόλαβε ακόμη να βγάλει όλα τα λεφτά της στο εξωτερικό!

Και το Forbes στην “γραμμή” Σαμαρά: Δεν χρειάζεται λιτότητα, αλλά ανάπτυξη, για να σωθεί η Ελλάδα.

Ο κοινωνικός ιστός της Ελλάδας θα διαλυθεί πριν το ΑΕΠ μειωθεί στο 88.5% των επιπέδων του 2009.

Ο απλός κόσμος δεν πρόκειται να δεχθεί τόση οικονομική ζημιά.

Αν ο Παπανδρέου συνεχίσει αυτή τη πολιτική καμικάζε, εστιάζοντας στη λιτότητα, σύντομα θα απομακρυνθεί.

Η λιτότητα εφαρμόζεται επειδή οι οικονομικές ελίτ της χώρας δεν πρόλαβαν ακόμη να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό.

 Τι κάνεις όταν η οικονομία σου βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και το έδαφος πλησιάζει απειλητικά; Αν είσαι η Ελλάδα, ενισχύεις την λιτότητα, ώστε η πτώση σου να είναι ακόμη πιο θεαματική!

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει τη λιτότητα, επιδιώκονταν να κατευνάσει τους δανειστές της, και να εισπράξει κάποια ακόμη δισεκατομμύρια βοήθειας, ώστε να τα χώσει στον καυστήρα (χρημάτων) του ελληνικού δημοσίου. Δεν έχει όμως καμιά σημασία. Η οικονομία της συρρικνώνεται τόσο ραγδαία, που οι οικονομικές ενισχύσεις της Ελλάδας δεν παίζουν κανέναν ρόλο.

Στις σύγχρονες οικονομίες, οι όποιες κυβερνητικές πολιτικές φαίνονται πρώτα απ όλα στο ζήτημα της απασχόλησης. Τον Μάρτιο, η συνολική απασχόληση στην Ελλάδα έπεσε κατά 9% σε σχέση με την αιχμή που είχε πετύχει τον Οκτώβριο του 2008, και συνεχίζει να πέφτει. Μιας και κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν έχει απολυθεί λόγω λιτότητας, τα παραπάνω νούμερα μας δείχνουν ότι αυτό που συρρικνώνεται είναι ο ιδιωτικός τομέας. Και επειδή ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που πληρώνει τόσο τον δημόσιο όσο και το εθνικό χρέος, τα πράγματα σκουραίνουν.

Αυτή την ώρα οι Έλληνες διαδηλώνουν στους δρόμους, και ο Παπανδρέου προσπαθεί να επιβάλλει νέα μέτρα αυστηρής λιτότητας. Μιλάει μάλιστα για περικοπές ύψους €3.8 δις, στις δημόσιες δαπάνες. Μάλλον θα το πετύχει. Τι θα γίνει όμως μετά;

Κανένας δεν φαίνεται να πρόσεξε ότι οι αυξήσεις των φόρων που επιβλήθηκαν με τα προηγούμενα μέτρα λιτότητας συνέβαλαν στη συστολή της οικονομίας. Τώρα προβλέπονται περαιτέρω αυξήσεις φόρων. Και παρά τα εν λόγω στοιχεία, η ΕΕ εκτιμά πως το ελληνικό ΑΕΠ θα μειωθεί μόλις κατά 3% το 2011, και μετά θα σημειώσει αύξηση 1.1% το 2012. Αν όμως η ελληνική οικονομία συνεχίσει να συστέλλεται με ρυθμό 4.8%, το 2012 το πραγματικό ΑΕΠ θα είναι κατά 7.6% μικρότερο από αυτό που περιμένει η ΕΕ, και 11.5% μικρότερο από το αντίστοιχο του 2009.

Ο κοινωνικός ιστός της Ελλάδας θα διαλυθεί πριν το ΑΕΠ μειωθεί στο 88.5% των επιπέδων του 2009. Ο απλός κόσμος δεν πρόκειται να δεχθεί τόση οικονομική ζημιά. Αν ο Παπανδρέου συνεχίσει αυτή τη πολιτική καμικάζε, εστιάζοντας στη λιτότητα, σύντομα θα απομακρυνθεί.

Με ένα χρέος ίσο με το 150% του ΑΕΠ, και μια όλο και πιο συρρικνούμενη οικονομία, η Ελλάδα έχει να επιλέξει μεταξύ της  άμεσης χρεοκοπίας, και περισσότερου δανεισμού, που όμως θα οδηγήσει σε μια χρεοκοπία αργότερα. Τότε γιατί επιλέγεται αυτός ο δρόμος της αγωνίας, μόνο και μόνο για να κερδηθούν κάποιοι μήνες; Και γιατί συνεχίζεται η λιτότητα, όταν αυτό που χρειάζεται είναι ανάπτυξη; Μάλλον επειδή οι οικονομικές ελίτ της χώρας δεν πρόλαβαν ακόμη να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό.

Οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται με φρενήρη ρυθμό από την ΕΚΤ, χρησιμοποιώντας τα κρατικά ομόλογα ως εγγύηση. Αυτά τα δάνεια της ΕΚΤ επιτρέπουν στους Έλληνες να αποσύρουν ευρώ από τις τράπεζες και να τα μεταφέρουν στο εξωτερικό. Μόλις η Ελλάδα πτωχεύσει, τα ομόλογα δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ως εγγύηση, και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει. Όσοι Έλληνες λοιπόν διαθέτουν χρήματα, δεν θέλουν η χρεοκοπία να συμβεί τώρα.

Ας φανταστούμε το σενάριο ότι οι Έλληνες αλλάζουν τακτική, και προσπαθούν να σώσουν τη χώρα τους. Ποιο θα πρέπει να είναι το  οικονομικό σχέδιο που θα ακολουθηθεί; Πριν πεινάσουν, ας θυμηθούν την Ουγγαρία. Στα μέσα του 2010, η Ελλάδα και η Ουγγαρία είχαν τα ίδια οικονομικά προβλήματα, και δέχονταν πιέσεις να εφαρμόσουν πολιτικές αυστηρής λιτότητας, με αντάλλαγμα την οικονομική τους «διάσωση». Η Ελλάδα επέλεξε να πιει το κώνειο της τρόικας, ενώ η Ουγγαρία το απέρριψε.

Η Ελλάδα αύξησε τους φόρους στο όνομα της λιτότητας, ενώ η Ουγγαρία ξεκίνησε ένα ριζοσπαστικό φορολογικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που συμπεριλάμβανε 16% φόρο εισοδήματος, και 10% φόρο για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Ποια προσέγγιση απέδωσε περισσότερο;

Το 2010, το ουγγρικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1.2%, ενώ το ελληνικό έπεσε κατά 4.5%. Και ενώ η ελληνική οικονομία αναμένεται (από την ΕΕ) να μειωθεί κατά 3% το 2011, η ουγγρική εκτιμάται (από το ΔΝΤ) πως θα αυξηθεί κατά 2.8%. Από τον Ιανουάριο του 2011, έως τον Μάρτιο του 2011, η ανεργία στην Ελλάδα αυξήθηκε από 15.1% σε 16.2%, ενώ στην Ουγγαρία έπεσε από το 12.1% στο 11.6%.

Ο σκοπός της λιτότητας είναι να βοηθηθεί ένα κράτος ώστε να εξυπηρετήσει τα χρέη του. Στην Ελλάδα, το μόνο που κατάφερε μια χρονιά λιτότητας, είναι να ανέβουν τα σπρεντς των 10ετών ομολόγων από το 10% στο 16.8%. Αντίθετα, στην Ουγγαρία, τα σπρεντς των αντίστοιχων ομολόγων έπεσαν στο 7.4% την ίδια χρονική περίοδο.

Κάποιοι οικονομολόγοι προτείνουν την επιστροφή μιας υποτιμημένης  δραχμής για να έχει η Ελλάδα ανταγωνιστικότητα και  ανάπτυξη. Να σημειωθεί ότι τον τελευταίο χρόνο, το ουγγρικό νόμισμα ενισχύθηκε κατά 6% απέναντι στο ευρώ.

Το 2010 βέβαια, η Ουγγαρία μπορούσε να αρνηθεί τη διάσωσή της χωρίς να κινδυνεύει με χρεοκοπία. Σήμερα η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Όμως θα χρεοκοπήσει σίγουρα. Το ερώτημα είναι αν η χρεοκοπία αυτή θα την βοηθήσει, ή απλά θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Για να ανακάμψει η Ελλάδα θα πρέπει οπωσδήποτε να επιδιώξει ανάπτυξη. Και επίσης να μείνει στο ευρώ. Χωρίς αξιόπιστο νόμισμα, ένα σύγχρονο αστικό κράτος μπορεί εύκολα να περιπέσει σε ανυποληψία, χάος, ακόμη και πείνα.

Σε γενικές γραμμές, η Ελλάδα πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει και η Αμερική. Να ενισχύσει τον νόμο, να επεκτείνει τις οικονομικές ελευθερίες, να διατηρήσει ένα σταθερό νόμισμα, να μειώσει και να απλοποιήσει τη φορολογία, να περικόψει κρατικές δαπάνες, να απελευθερώσει το εμπόριο, και να μεταρρυθμίσει την προβληματική  της νομοθεσία.

Πολιτικά, αυτό ο  δρόμος δεν είναι εύκολος για τις ΗΠΑ, και ίσως να είναι αδύνατος για την Ελλάδα.

Θα το δούμε.

Αλαμανοί μισθοφόροι .

Χθες ο Παπανδρέου πούλησε την Ελλάδα για να τη... σώσει! Ο τέλειος ορισμός του πατριώτη. Χθες ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος και οι συν αυτοίς συνένοχοι άνοιξαν τον δρόμο προς τη χρεωκοπία της χώρας ή την υποδούλωσή της...

.........................................................

Η κατάλυση της Δημοκρατίας χθες στην Αθήνα, η αντικατάστασή της από την μπατσοκρατία είναι μόνον η αρχή...

Τα δύο «μπ», οι μπάτσοι και οι μπάχαλοι (ή αν θέλετε οι μπάτσοι που κάνουν τους μπάχαλους και οι μπάχαλοι που είναι μπάτσοι), το έκαναν χθες το «θαύμα τους» - να απομακρύνουν τον κόσμο...

απ' το Σύνταγμα, αλλά φευ! το θαύμα δεν τους βγήκε - ο κόσμος δεν έφυγε! δεν φεύγει!

Η στρατηγική της κυβέρνησης χθες -να αδειάσει την πλατεία- έβγαζε μάτι, έσπαγε κεφάλια και τσάκιζε κόκκαλα (κυριολεκτικώς).

Αυτό που έγινε χθες στην Αθήνα δεν είχε προηγούμενο κατά την καθολική εκτίμηση πολλών και πολλών και πάντως όλων όσοι ξέρουμε απ' αυτά...

Να ζητήσει κανείς την παραίτηση του κ. Παπουτσή; εις μάτην! ο άνθρωπος δεν είναι καλύτερος απ' τον κωλοτούμπα σύντροφό του (σ.σ.: έχουν μαγαρίσει και τη λέξη), κ. Αθανασιάδη, ή τον κ. Ρόμπα Ρομπόπουλο. Ο υπουργός του «Σαμίνα» έκανε χθες την Αθήνα Βερντέν και Υπρ! χρησιμοποίησε ως κοινός προβοκάτορας τους μπάχαλους ως πρόσχημα για να επιτεθεί κατά μέτωπον και κατά κόρον εναντίον των διαδηλωτών, με τη βαναυσότητα αλλά και την απόγνωση κούισλινγκ που μετράνε μέρες...

Σε επικίνδυνη ζώνη οι ΗΠΑ» για το χρέος, σε τέλμα παραμένουν οι συνομιλίες

Ουάσινγκτον

Σχεδόν ένας μήνας απομένει στους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους για να βρεθεί λύση στο ζήτημα του δανεισμού ώστε η χώρα να αποφύγει μία πρωτοφανή και δραματικών επιπτώσεων στάση πληρωμών στις αρχές Αυγούστου.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται πλέον σε «επικίνδυνη ζώνη», είπε ο Ντέιβιντ Πλουφ, οικονομικός σύμβουλος και στενός συνεργάτης του πρόεδρου Μπαράκ Ομπάμα, μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο NBC. Πρόσθεσε, όπως είχε κάνει μία ημέρα νωρίτερα και ο ίδιος ο πρόεδρος, ότι «τα μεσάνυχτα της 2ας Αυγούστου, που ο υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ έχει θέσει ως απώτατο όριο εξεύρεσης πρόσθετου ομοσπονδιακού δανεισμού, «προς το παρόν είναι μια αληθινή διορία».

Πάντως είπε ότι στις αρχές της επόμενης εβδομάδας το υπουργείο των Οικονομικών «είναι πιθανόν να αλλάξει αυτό το χρονικό ορόσημο. Όμως, τούτο δεν αλλάζει: ήδη διανύουμε την επικίνδυνη ζώνη», προειδοποίησε.

Υπενθυμίζεται ότι αν οι ΗΠΑ, αν δεν αυξήσουν το όριο δανεισμού μέχρι τις 2 Αυγούστου πέραν των 14.300 δισεκατομμυρίων δολαρίων, θα κηρύξουν στάση πληρωμών αδυνατώντας να αποπληρώσουν τα παλαιότερα δάνεια τους για πρώτη φορά στην ιστορία τους.

Ενδεικτικό της κρισιμότητας που έχει για την αμερικανική Γερουσία η παράταση της εκκρεμότητας είναι ότι αποφασίστηκε οι γερουσιαστές να συνεδριάσουν φέτος και τη Δευτέρα 4η Ιουλίου, δηλαδή την ημέρα της Ανεξαρτησίας.

Ανυποχώρητες και οι δύο πλευρές

Από την πλευρά του ο επικεφαλής της ομάδας των Ρεπουμπλικάνων στη Γερουσία, Μιτς Μακόνελ, προειδοποίησε τον Μπ.Ομπάμα ότι πρέπει να τεθούν σε νέα βάση οι αποτελματωμένες διαβουλεύσεις για την μείωση του ελλείμματος και την αύξηση του ανωτάτου ορίου του ομοσπονδιακού δανεισμό.

Οι Ρεπουμπλικάνοι εξαρτούν τη συναίνεσή τους για την αύξηση του ανωτάτου ορίου του ομοσπονδιακού δανεισμού με «δραστικές περικοπές δαπανών στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό» κυρίως στην πρόνοια. Αντίθετα οι Δημοκρατικοί και η κυβέρνηση επιμένουν σε αύξηση της φορολογίας για τα υψηλά εισοδήματα και σε περικοπές από την άμυνα και άλλες δαπάνες.

«Θέλουμε να ενημερώσουμε τον πρόεδρο Ομπάμα ότι τα αιτήματά του για αύξηση της φορολογίας και για κάποιες κατηγορίες κρατικών δαπανών δεν θα περάσουν από το Κογκρέσο», είπε ο γερουσιαστής Μακόνελ. «Πρέπει ο πρόεδρος Ομπάμα να εστιάσει, κατ' αυτήν τη συγκυρία σε όσα είναι όντως εφικτά», συμπλήρωσε.

Πάντως ο Λευκός Οίκος απέρριψε την πρόσκληση του Μακόνελ προς τον πρόεδρο να επισκεφθεί την Πέμπτη τους Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές προκειμένου να γίνει συζήτηση για το ζήτημα της αύξησης του δανεισμού.

Ο Τζέι Κάρνεϊ, εκπρόσωπος του προέδρου Ομπάμα, χωρίς να απορρίψει ρητά την πρόσκληση, δήλωσε ότι «δεν χρειάζεται ο πρόεδρος να ακούσει να τού λένε, ότι δεν πρόκειται να τον υποστηρίξουν» και πρόσθεσε ότι «δεν είναι μία συζήτηση που αξίζει να γίνει».

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό

Τι είναι όλη αυτή η φασαρία για το χρέος της Ελλάδας;

Το χρέος της Ελλάδας!  Το χρέος της Ελλάδας!  Μα ποιανού χρέος είναι τέλος πάντων;  Είναι χρέος του ελληνικού λαού;  Είναι χρέος της χώρας;  Είναι χρέος της Ευρώπης

Το σίγουρο είναι πως δεν είναι χρέος του ελληνικού λαού, και ιδού γιατί:

α. O ελληνικός λαός ποτέ δεν ενημερώθηκε για τα όποια δάνεια.

β. Ούτε οι πολιτικοί ούτε οι δανειστές αποκάλυψαν τους όποιους όρους στο λαό.

γ. Ποτέ δε διεξήχθη κάποιο δημοψήφισμα στον ελληνικό λαό από τους πολιτικούς ή τους δανειστές για να τον ρωτήσουν εάν:

i. Ήθελε να πάρει δάνειο από κάποιον.

ii. Αν ήθελε να βάλει κάτι ή τμήματα της χώρας του ως εγγύηση.

δ. Ποτέ δεν υπέγραψε κάποιο δάνειο ούτε εισέπραξε, σε συλλογική ή ατομική βάση, κάποιο δάνειο απευθείας από οποιονδήποτε.

Οπότε πώς μπορεί να είναι χρέος του ελληνικού λαού αυτό; Δεν είναι.

Είναι χρέος της χώρας;

Η Ελλάδα ανήκει στον ελληνικό λαό κι όχι σε λίγους ανέντιμους πολιτικούς ή στο σινάφι των απατεώνων της Γαλλίας, της Γερμανίας ή του ΔΝΤ.

Εάν η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και οι Έλληνες ποτέ δεν έβαλαν τη χώρα τους σε χρέη ή σε εγγυήσεις, τότε δεν είναι δυνατόν να γίνονται κατασχέσεις εναντίον του λαού ή των περιουσιακών στοιχείων της χώρας.

Ποιανού χρέος λοιπόν είναι αυτό; Ποιος εμπλέκεται σε αυτό;

α. Κάποιοι Έλληνες πολιτικοί που επανειλημμένως υπέγραψαν τα δάνεια χωρίς να ενημερώσουν το λαό.

β. Κάποιοι Έλληνες πολιτικοί που χωρίς να ενημερώσουν το λαό πήραν τα χρήματα και έκαναν ό,τι ήθελαν με αυτά χωρίς την έγκριση του λαού ή χωρίς δημοψήφισμα. Χρησιμοποίησαν τα δάνεια για να συγκαλύψουν τη δική τους ανικανότητα να δημιουργήσουν μια καλύτερη οικονομία.

γ. Κάποιοι δανειστές, οι μισοί από άλλα μέρη του κόσμου και οι μισοί από την Ελλάδα, που θέλησαν να δανείσουν τη χώρα:

i. Για να βγάλουν χρήματα χωρίς οι ίδιοι να εργαστούν ή να παράξουν οτιδήποτε.

ii. Με κακές προθέσεις, με σκοπό να υπονομεύσουν τη χώρα για να την πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί.

iii. Χωρίς να πράξουν σωστά με την οφειλόμενη φροντίδα, δάνεισαν χρήματα σε ανέντιμους πολιτικούς.

iv. Έκαναν τους πολιτικούς ακόμα πιο ανέντιμους δανείζοντάς τους χρήματα τα οποία, όπως ισχυρίζονταν αυτοί, ήταν ικανοί να παράγουν.

Τι θα γινόταν αν οποιοσδήποτε από μας πήγαινε σε μια τράπεζα και έλεγε ότι θέλει ένα δάνειο και ότι αντιπροσωπεύει κάποιον άλλο κι ότι αυτός ο άλλος δε γνωρίζει τίποτα γι’ αυτό αλλά αυτός ο άλλος θα πληρώσει για το δάνειο; Ποιες πιθανότητες θα υπήρχαν να το εγκρίνει η τράπεζα; Μου φαίνεται ότι η τράπεζα θα καλούσε την αστυνομία, και η αστυνομία θα καλούσε κάτι ζόρικους τύπους για να μας πάνε στο τρελάδικο. Θέλω να πω, θα μας περνούσε για τρελούς, έτσι δεν είναι;

Καλά τα λες εσύ, θα μου πεις, αλλά ο ελληνικός λαός καρπώθηκε το όφελος απ’ όλα αυτά τα δάνεια. Λοιπόν, θα το ανασκευάσω αυτό ως εξής:

α. Οι πολιτικοί ποτέ δεν είπαν στο λαό από πού προέρχονται τα δάνεια.

β. Ο ελληνικός λαός συνέχιζε να βγάζει με την ψήφο του τους πολιτικούς αυτούς στην εξουσία επειδή του έλεγαν ψέματα ισχυριζόμενοι ότι τα λεφτά είναι προϊόν της σκληρής δουλειάς τους και της ικανότητάς τους να φτιάξουν την οικονομία.

γ. Εφόσον έρεε χρήμα στην οικονομία και τα πράγματα φαίνονταν καλά, οι Έλληνες συμφώνησαν να εκχωρήσουν τμήματα της οικονομίας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που δε θα έπρατταν αν ήξεραν την αλήθεια.

Ποιανού λοιπόν είναι το χρέος;

Είναι των πολιτικών και των δανειστών και κανενός άλλου. Το να αποσπούν περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας που ανήκουν στο λαό της Ελλάδας ή το να περνούν νόμους υπέρ δανειστών τους οποίους οι Έλληνες ποτέ δε γνώριζαν ή δε συμφώνησαν γι’ αυτούς, είναι παράνομο.

Οι πολιτικοί υπηρετούν το λαό. Είναι όπως οι υπηρέτες. Πώς γίνεται ένας υπηρέτης, αντί να κάνει τη δουλειά του, να παίρνει δάνεια που βαρύνουν το σπίτι σου χωρίς να το γνωρίζεις εσύ και να βάζει άλλους να κάνουν τη δουλειά του; Θα ήταν ποτέ νόμιμα τέτοια δάνεια; Ποτέ – εκτός κι αν το κράτος είναι καταπιεστικό και προσπαθεί να σου πάρει το σπίτι επιτρέποντας να είναι νόμιμη η σύναψη συμφωνίας ανάμεσα σε μια τράπεζα και σε έναν υπηρέτη.

Κατά τη γνώμη μου, κανένα δάνειο ανάμεσα σε μια χώρα και σε δανειστές δεν μπορεί ποτέ να διαθέτει εγγυήσεις παρά μόνο σε ανάγκη λόγω κινδύνου, όπως στην περίπτωση πολέμου, και εφόσον τα 2/3 του λαού της χώρας έχουν συμφωνήσει και υπογράψει όλους τους όρους του δανείου.

Ποιανού λοιπόν είναι το χρέος;

Είναι ένα δάνειο που έγινε μεταξύ άπληστων και αφελών δανειστών και κάποιων Ελλήνων πολιτικών χωρίς νόμιμη εγγύηση. Εξετάζοντάς το από οικονομική σκοπιά, είναι χαρτιά χωρίς αντίκρισμα.

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;

Υπάρχουν δύο επιλογές:

α. Οι δανειστές αντιλαμβάνονται ότι τα έκαναν θάλασσα και αναλαμβάνουν τις απώλειές τους.

β. Ρωτούν τον ελληνικό λαό ευγενικά μέσω ενός δημοψηφίσματος εάν υπάρχει πιθανότητα να θελήσει να αναλάβει ένα μέρος της ευθύνης για το δάνειο.

Και τι γίνεται με τους πολιτικούς; Ε, αυτοί δημιούργησαν το δάνειο, αυτοί το υπέγραψαν και πήραν τα λεφτά. Οι δανειστές μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν μαζί τους: να τους κατάσχουν την περιουσία, να τους πουλήσουν για σκλάβους ή να πουλήσουν όργανα του σώματός τους, ας κάνουν ό,τι θέλουν μαζί τους, δε με νοιάζει.

Όχι, αυτό το χρέος δεν είναι χρέος της Ελλάδας· είναι χρέος των πολιτικών και των δανειστών. Και τι γίνεται με τη διαφθορά στην Ελλάδα και τα άλλα δεινά του κόσμου; Λοιπόν, οι Έλληνες κάνουν ό,τι θέλουν στη χώρα τους, κι αν πιστεύεις ότι είναι ανέντιμοι, τότε μην τους δανείζεις λεφτά ούτε τώρα ούτε ποτέ. Οι ίδιοι άνθρωποι που δάνεισαν τους πολιτικούς και τους έκαναν ανέντιμους, τώρα βγαίνουν στις ειδήσεις και λένε ότι η Ελλάδα έχει ανέντιμους πολιτικούς. Αλήθεια; Πόσο ηλίθιοι νομίζετε ότι είμαστε; Ένας πολιτικός που έχει εκτελεστικό πόστο πρέπει να δημιουργεί καλύτερη οικονομία με εξυπνάδα και σκληρή δουλειά. Το δανεικό χρήμα δημιουργεί ανέντιμους πολιτικούς από τη στιγμή που δεν είναι αναγκασμένοι να κάνουν τη δουλειά τους.

Οι κακοπροαίρετοι ισχυροί του κόσμου έχουν αποχαζέψει τους ανθρώπους και τους τροφοδοτούν με ψέματα για να μπορούν να υλοποιούν συστηματικά σχέδια όπως αυτό.

Αδερφέ μου, δεν είναι δυνατόν να είσαι υπεύθυνος για ένα δάνειο που δε σύναψες ποτέ. Μη σε ξεγελούν σ’ αυτό. Δεν τα έκανες εσύ μούσκεμα. Μπορεί να σε κορόιδεψαν ανέντιμοι και προδότες πολιτικοί, αλλά εσύ ποτέ δεν υπέγραψες το δάνειο. Το καταλαβαίνεις; Δεν είναι δυνατόν να είσαι υπεύθυνος. Φτιάξε καινούρια κυβέρνηση. Ξεκίνα ένα καινούριο κεφάλαιο, μια νέα αυτοκέφαλη κυβέρνηση εκλεγμένη από την πλειοψηφία του λαού αποκαλούμενη «Νέα Ελλάδα».

Και τι γίνεται με το δάνειο; Ε, λοιπόν δεν είναι δικός σου δανεισμός, ήταν ένα κόλπο, το οποίο δεν ήταν δική σου έμπνευση. Αναδιοργάνωσε την κυβέρνησή σου. Ξεκίνα μια νέα κυβερνητική ομάδα και νοικοκύρεψε το κράτος από την αρχή. Πίστεψε στην παραγωγή, ξόδευε λιγότερα απ’ όσα κερδίζεις και μην ξαναπάρεις ποτέ δάνειο από κανέναν στο μέλλον.

Πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να παίρνει δάνειο βάζοντας ενέχυρο τα περιουσιακά στοιχεία ανθρώπων που δεν έχουν καν γεννηθεί; Δεν είναι δυνατόν. Δεν είναι λογικό.

Η Ελλάδα και ο λαός της έχουν πληρώσει αρκετά στο πέρασμα των χιλιετιών. Δημιούργησαν και υπερασπίστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό –συγγνώμη, το δυτικό πολιτισμό– για 2.500 χρόνια. Κι όμως, τα ξαδέρφια τους από τα βορειοδυτικά λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη επανειλημμένως και ποτέ δεν ήρθαν να τους βοηθήσουν όταν το είχαν ανάγκη. Με ποιον τρόπο θα είχε φτάσει η Αναγέννηση του κλασικού πολιτισμού στην Ιταλία εάν οι Έλληνες δεν κρατούσαν τους βαρβάρους στριμωγμένους επί χιλιάδες χρόνια; Και όμως, το μόνο που θέλει να κάνει η Δύση είναι να γελοιοποιήσει τους Έλληνες. Έφτασαν μάλιστα να εφεύρουν ένα νέο γεννήτορα πολιτισμό και γλώσσα, τον αποκαλούμενο «ινδοευρωπαϊκό». Σοβαρά; Όλες αυτές οι ρίζες είναι αρχαιοελληνικές.

Το μήνυμά μου προς τους Έλληνες:

Ξεχάστε αυτό το χρέος. Δεν είναι δικό σας.

Και τι γίνεται με τον αντίκτυπο στον υπόλοιπο κόσμο;

Όλες οι χώρες μπορούν να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι.

Ξεφορτωθείτε τους δουλεμπόρους και κάντε την ελευθερία να βασιλέψει ανά τον κόσμο.

Έτσι κι αλλιώς αυτό αρμόζει, δηλαδή να ξεκινήσει κάτι τέτοιο από την Ελλάδα.

Επικεντρωθείτε στη δημιουργία και δημιουργήστε πλούτο, και κάτω οι ανίκανοι και ανέντιμοι πολιτικοί.

Αμήν!

Β. Παπανδρέου:

 Η Γερμανία προετοιμάζει το έδαφος για την χρεοκοπία της Ελλάδας

«Δεν είμαι έτοιμη να αναλάβω την ευθύνη της κατάρρευση της κοινωνίας και της πολιτικής. Θα ψηφίσω γνωρίζοντας ότι ψηφίζω το μαχαίρι και όχι το πιστόλι» αυτά ήταν τα λόγια της κυρίας Βάσως Παπανδρέου σε μια δραματική έκκληση από το βήμα της Ολομέλειας προς την κυβέρνηση να ξεκινήσει άμεσα την επαναδιαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους προκειμένου να σωθεί η χώρα από την βέβαιη χρεοκοπία την οποία, όπως τόνισε, προετοιμάζει η Γερμανία.

Η έμπειρη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην αρχή της ομιλίας της είπε «Καλούμαστε να πούμε το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ στα πιο άγρια μέτρα που έχουν ακουστεί σε αυτή την χώρα. Μέτρα που δεν είναι μόνο άδικα και σκληρά αλλά και αναποτελεσματικά» συμπλήρωσε μάλιστα πως κάθε δόση από το δάνειο ήταν και μια μικρή αναστολή της πτώχευσης  για να αναρωτηθεί «ως πότε θα μας δίνουν αυτή την αναστολή; Σε λίγο το χρέος θα γίνει δυσβάσταχτο και θα έχουμε ξεπουλήσει τα πάντα».

Η κυρία Παπανδρέου εξήγησε πως το πραγματικό πρόβλημα εντοπίζεται στην ευρωζώνη και παραμένει παρά τις προσπάθειες του πρωθυπουργού. Είπε χαρακτηριστικά «το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η Ε.Ε δεν ξέρει τι θέλει να κάνει με το ευρώ. Η Ευρώπη είναι ζούγκλα και οι τραπεζίτες έχουν πάρει τον πρώτο λόγο. Και σήμερα συνεχίζονται τα κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος πολιτών χωρίς να κάνει τίποτε η Ευρώπη».

Όμως η βουλευτής σημείωσε ότι «η Ελλάδα που δεν μπορεί να ζει υπό αυτές τις συνθήκες της αυξανόμενης ύφεσης εκεί δηλαδή που μας οδηγεί το μεσοπρόθεσμο. Μπορούμε να το αφήσουμε να γίνει αυτό. ΟΧΙ. Υπάρχει εναλλακτική πρόταση όμως; Το μνημόνιο ήταν ένα τεράστιο δάνειο σε ένα υπό πτώχευση κράτος. Τώρα μας επιβάλλουν νέα δάνεια. Σε λίγο έρχεται νέο δάνειο μαμούθ. Το νέο δάνειο δεν είναι λύση είναι η επισφράγιση της αποτυχίας μας. Μια χώρα χρεοκοπημένη δεν θέλει νέα δάνεια αλλά λύση στα προβλήματα και αναδιάρθρωση του χρέους. Καταθέτω στα πρακτικά μια συνέντευξη γνωστού ιστορικού της οικονομίας: ο άνθρωπος υπενθυμίζει ότι η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος παραβάτης χρέους και η ανάπτυξη της έγινε από παραβάσεις στις πληρωμές χρέους προς άλλα κράτη μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Θα μου πείτε γιατί τα λες αυτά τι ψηφίζεις; Αν δεν ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο η κατάρρευση με δραματικές επιπτώσεις για την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα θα γίνει άμεσα”.

“Δεν είμαι έτοιμη”, συνέχισε η πρώην υπουργός, “να αναλάβω την ευθύνη για την κατάρρευση και της πολιτικής και της κοινωνίας θα ψηφίσω γνωρίζοντας ότι ψηφίζω το μαχαίρι και όχι το πιστόλι. Με μια δέσμευση από την κυβέρνηση ότι θα ξεκινήσει αμέσως την διαπραγμάτευση με την Ευρώπη. Έχουν και αυτοί το συμφέρον να βρεθεί μια λύση και όχι τα αλλεπάλληλα πακέτα σωτηρίας που οδηγούν την Ελλάδα στην πτώχευση. Μια αναδιαπραγμάτευση που θα λάβει υπ’ όψιν όλους τους παίχτες όπως την Κίνα”

Και η κ. Βάσω Παπανδρέου κατέληξε, ζητώντας τη δέσμευση του υπουργού Οικονομικών για αναδιαπραγμάτευση.

«Μεγάλη, γενναία και υπεύθυνη πράξη η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου». Με αυτή την φράση σχολίασε την τοποθέτηση της κυρίας Παπανδρέου ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και δεσμεύτηκε ότι η κυβέρνηση θα κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο πλαίσιο…

New York Times: Η ΕΕ «απειλεί» ακόμη και την ασφάλεια των ΗΠΑ.

Σε σφοδρή επίθεση  στην πολιτική ηγεσία της Ευρώπης  προχωρούν οι New York Times στο σημερινό τους editorial υποστηρίζοντας πως η μέχρι στιγμής αποσπασματική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους έχει θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο τη συνοχή και την ύπαρξη της Ευρωζώνης, αλλά και την ίδια την … ασφάλεια των ΗΠΑ!!!

Στο κείμενο οι ΝΥΤ  γράφουν πως η επιβίωση του  ευρώ, η ίδια η δομή και λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εν τέλει και η “διατλαντική συλλογική ασφάλεια” τίθενται εν αμφιβόλω. Κυρίως γιατί, όπως εκτιμά, οι ηγέτες της Ευρώπης “είτε βρίσκονται σε άρνηση, ή έχουν παραλύσει”.

Για την ακρίβεια η εφημερίδα πάει ακόμα πιο  πέρα την … επίθεσή της, υποστηρίζοντας πως το μείζον πρόβλημα της Ευρώπης είναι ακριβώς η ανυπαρξία πραγματικών ηγετών. Γράφει χαρακτηριστικά πως Ευρωπαίοι πολιτικοί με όραμα κοινό και ενιαίο δεν υπάρχει, αλλά μόνον εθνικοί ηγέτες που “δεν κοιτούν ποτέ πέρα από τα τοπικά πολιτικά συμφέροντά τους”.

Η εφημερίδα καταλήγει  στην πρόβλεψη (;) πως η Ευρώπη φλερτάρει  με την αποσύνθεσή της (!) κάτι που  αποτελεί πρόβλημα και συνάμα απειλή και για τις ΗΠΑ στο βαθμό  που μια ενδεχόμενη “διάλυση”  του ευρώ θα μπορούσε να βυθίσει την παγκόσμια οικονομία και να εξωθήσει την αμερικανική πλευρά στο να επωμισθεί μεγαλύτερο βάρος σε ότι αφορά στην παγκόσμια οικονομία και ασφάλεια.

ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΩ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΑΣΤΕ

ΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

Το ελληνικό ‘ναι’ αποκρύπτει τις δυσάρεστες επιλογές της Ευρώπης

Το ελληνικό Κοινοβούλιο ενέκρινε χτες το πακέτο μιας 3ετούς δρακόντειας λιτότητας και εκρηκτικής φορολόγησης. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορεί να νιώθουν ανακούφιση, όμως, στ’ αλήθεια, δεν τους προσφέρει κάτι περισσότερο πέρα από την αναβολή της δυσάρεστης επιλογής με την οποία θα έλθουν αντιμέτωποι αργά ή γρήγορα: είτε να αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, εκθέτοντας σε κίνδυνο τόσο το ευρωπαϊκό πείραμα όσο και την παγκόσμια οικονομία, είτε να προχωρήσουν σε μια πιο στενή ένωση παρά την αντίθεση των ψηφοφόρων τους.

Η ελληνική κρίση έχει με άλλα λόγια καταστεί η οριακή στιγμή στο σχέδιο που ξεκίνησε κατά τη δεκαετία του 1950 όταν ορισμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί ξεκίνησαν αυτό που σταδιακά θα γινόταν γνωστό ως Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο στόχος τους τότε ήταν να σφυρηλατήσουν τόσο ισχυρούς πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη ώστε να μην επαναληφθεί ξανά ο τρόμος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Να όμως που σήμερα αυτό το πείραμα διακυβεύεται. Οι Γερμανοί είναι έξαλλοι που πρέπει να βοηθήσουν τους θεωρούμενους από τους ίδιους ως σπάταλους Έλληνες. Τα ελληνικά συνδικάτα απεργούν και οι πολίτες βρίσκονται στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για την αύξηση της φορολογίας, τη μείωση των συντάξεων και την περικοπή των εισοδημάτων. Και οι αγορές στροβιλίζονται εξαιτίας των φόβων ότι η σύγκρουση ανάμεσα στον ευρωπαϊκό πυρήνα και την ευρωπαϊκή περιφέρεια θα οδηγήσει σε μια χρηματοπιστωτική καταστροφή.

Τρεις 10ετίες πλεονασμάτων…

Ακόμα κι αν πάρει τα πρόσθετα ευρωπαϊκά δάνεια και η οικονομία της περάσει σε ανάκαμψη, η Ελλάδα θα πρέπει να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 5% για 30 ολόκληρα χρόνια προκειμένου να μειώσει το χρέος της στο 60% που θέτουν ως ανώτατο όριο οι κανόνες της Ευρωζώνης. Μόνο που ένα πλεόνασμα της τάξης του 5%, ακόμα και για 5 μόλις χρόνια, ελάχιστες οικονομίες έχουν καταφέρει να πετύχουν, θα το πετύχει η Ελλάδα;

Είναι αλήθεια ότι την κύρια ευθύνη για την κατάστασή τους τη φέρουν οι ίδιοι οι Έλληνες. Παραποίησαν τα στοιχεία που επέτρεψαν την είσοδο της χώρας τους στο ευρώ και πάντοτε υποτιμούσαν τους αριθμούς του δημόσιου ελλείμματος. Η Ελλάδα καταναλώνει περισσότερα από όσα κερδίζει και δανείζεται για να καλύπτει τη διαφορά, ενώ η φοροδιαφυγή είναι εθνικό άθλημα.

Οι αδυναμίες της Ελλάδας, ωστόσο, δεν θα είχαν οδηγήσει στην κρίση δίχως τη συνδρομή της Γερμανίας και της Γαλλίας. Αυτές οι δύο χώρες είναι που έθεσαν το αρνητικό προηγούμενο όταν για 3 συνεχόμενα χρόνια, από το 2002 ως το 2005, παραβίαζαν τους κανόνες του ελλείμματος του 3% του ΑΕΠ χωρίς να υποστούν κυρώσεις.

Ηγετικός ρόλος

Το ακόμη πιο σημαντικό όμως είναι ότι η Γαλλία και η Γερμανία έπαιξαν τον ηγετικό ρόλο στη θέσπιση των κεφαλαιακών κανόνων που ενθάρρυναν τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες να χρηματοδοτήσουν τη σπατάλη της Ελλάδας, καθώς και στην εισαγωγή υπερβολικά χαμηλών απαιτήσεων ιδίων κεφαλαίων για την απορρόφηση ενδεχομένων ζημιών. Συν τοις άλλοις, εξαιτίας της χαλαρής εποπτείας των αγορών παραγώγων, οι εποπτικές αρχές σήμερα δεν έχουν καθαρή εικόνα για το ποιον θα επιβαρύνουν οι ζημιές αν η Ελλάδα κηρύξει χρεοστάσιο.

Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους οι δύο μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις που φέρουν και την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση μπορούν να διορθώσουν τα λάθη τους. Ο ένας είναι να αναγνωρίσουν ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να γίνει δεκτή στο ευρώ και πως αν δεν μπορεί ή δεν θέλει να απορροφήσει τα μέτρα λιτότητας, καλύτερα είναι να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και να κηρύξει χρεοστάσιο.

Αλλά οι κίνδυνοι ενός ελληνικού χρεοστασίου μοιάζουν πολύ με τους κινδύνους που αντιμετώπισαν οι ΗΠΑ όταν έγινε η κατάρρευση των Lehman Brothers το 2008. Η αβεβαιότητα σχετικά με τις ζημιές θα υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στις ευρωπαϊκές τράπεζες και στις κυβερνήσεις που θα πρέπει να τους προσφέρουν κεφάλαια διάσωσης. Αν δε η κατάρρευση της Ελλάδας οδηγήσει σε πάγωμα των πιστώσεων, θα μπορούσε κάλλιστα να απειλήσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες με αφερεγγυότητα και να προκαλέσει ζημιές στα ιδρύματα που κατέχουν ομόλογα των τραπεζών αυτών, συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικών αμοιβαίων κεφαλαίων διαχείρισης διαθεσίμων που διαχειρίζονται αμερικανικές αποταμιεύσεις ύψους 2,7 τρις δολαρίων.

Χρηματοπιστωτική καταστροφή

Είναι εύκολο να φανταστούμε ένα αποτέλεσμα όπου εταιρείες, στερούμενες πιστώσεων θα αρχίσουν ξανά να απολύουν εργαζομένους, οι οικονομίες θα επιστρέψουν στην ύφεση και η οικτρή κατάσταση των δημόσιων οικονομικών δεν θα επιτρέπει στους κρατικούς αξιωματούχους να προχωρήσουν σε ενέργειες αποκατάστασης της εμπιστοσύνης. Μια χρηματοπιστωτική καταστροφή θα πολλαπλασιάσει εξάλλου τις πιέσεις στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία – ενδεχομένως και στο Βέλγιο, την Ιταλία και την Ισπανία – να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδας, να κηρύξουν χρεοστάσιο και να βγουν από το ευρώ, χωρίζοντας εκ των πραγμάτων την Ευρώπη στη μέση.

Η εναλλακτική λύση είναι μόνο λίγο λιγότερο απεχθής και άδικη. Θα πρέπει η Ευρωζώνη, με επικεφαλής τη Γερμανία και τη Γαλλία, να αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους της τάξης των 345 δις δολαρίων και να προετοιμαστεί να αναλάβει, επίσης, τα χρέη της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. Οι Έλληνες, από την πλευρά τους, θα πρέπει να αποδεχτούν να υποστούν μεγάλες μειώσεις αμοιβών, συντάξεων και επιδομάτων προκειμένου να αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας τους.

Για να αντέξουν οι πολίτες τις προσαρμογές, θα πρέπει επίσης τα κράτη της Ευρωζώνης να βρουν και να διαθέσουν χρήματα για να στηρίξουν τα δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας, μέσα από τη θέσπιση ενός ενιαίου ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών – που ωστόσο πολλοί ψηφοφόροι θα θεωρήσουν απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

Δυστυχώς, ακόμα και αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες καταφέρουν να ξεπεράσουν όλα τα πολιτικά εμπόδια δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι η εμβάθυνση της ένωσης θα επιλύσει την σημερινή κρίση. Η ανάληψη του χρέους των πιεσμένων κυβερνήσεων μπορεί κάλλιστα να αυξήσει το κόστος δανεισμού για τις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες. Κι αυτό θα αποδειχτεί ιδιαίτερα οδυνηρό για χώρες με ήδη μεγάλο βάρος χρέους – κυρίως δηλαδή για την Ιταλία που το δημόσιο χρέος της ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ.

Η ανάληψη της ευθύνης των ελληνικών προβλημάτων, όσους κινδύνους κι αν ενέχει, ίσως είναι η λιγότερο κακή επιλογή για την Ευρώπη. Δεν πρόκειται πια για τη διάσωση της Ελλάδας, αλλά για την αυτοσυντήρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σοκ, δέος και... πρόωρες εκλογές

Το «ελληνικό δράμα» παίχτηκε χθες σε πολλές σκηνές: στο σοκ του Μεσοπρόθεσμου που εγκρίθηκε από τη Βουλή, προστέθηκε το δέος της ακραίας καταστολής διαδηλωτών στο κέντρο της Αθήνας, με προφανή σκοπό να αποθαρρυνθεί το λεγόμενο «κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών». Στο πεδίο των αγορών, η εξέλιξη του κοινοβουλευτικού δράματος έδωσε αρκετές «ανάσες» στους έντρομους επενδυτές, αλλά οι αναλυτές επιμένουν ότι τα δύσκολα μόλις άρχισαν για την κυβέρνηση και οι πρόωρες εκλογές δεν θα αργήσουν.

Η κυβέρνηση τελικά ξεπέρασε τη χθεσινή δοκιμασία στο Κοινοβούλιο μόνο με μία απώλεια (του βουλευτή κ. Κουρουμπλή, που ήδη βρίσκεται εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας), την οποία αναπλήρωσε με τη δική της θετική ψήφος η (επίσης τέως) βουλευτής της ΝΔ, Έλσα Παπαδημητρίου. Ο τελικός απολογισμός των 155 «ναι» στο Μεσοπρόθεσμο δείχνει εκ πρώτης όψεως ότι η κυβέρνηση βγήκε αλώβητη από μια πολύ δύσκολη και καθοριστική ψηφοφορία, όμως τα φαινόμενα απατούν: πρόκειται για μια «πύρρειο νίκη», καθώς δυσκολότερη από την έγκριση του Μεσοπρόθεσμου θα είναι η εφαρμογή του.

Στο πεδίο των κοινωνικών αντιδράσεων, η κυβέρνηση έκανε χθες μια επιλογή που ίσως αποδειχθεί «δίκοπο μαχαίρι»: με την ακραία αστυνομική βία κατά πάντων στην Πλατεία Συντάγματος, με τα δακρυγόνα να πνίγουν εξίσου ηλικιωμένους διαδηλωτές με ειρηνικές προθέσεις και κουκουλοφόρους, στόχος όλα δείχνουν ότι ήταν να αποθαρρυνθούν οι ειρηνικοί στην πλειοψηφία τους, «αγανακτισμένοι πολίτες», που «πολιορκούν» εδώ και αρκετές εβδομάδες το πολιτικό σύστημα.

Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν αν αυτή η στρατηγική οδηγεί σε εκτόνωση των αντιδράσεων, ή αν ενδεχομένως έχει σπείρει τους σπόρους για την επόμενη κλιμάκωσή τους, που ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η παρουσία των «αγανακτισμένων» στο πολιτικό σκηνικό έχει καταγραφεί, είναι ισχυρή και ανάγκασε ακόμη και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλο, να κάνει χθες άνοιγμα προς τους πολίτες αυτούς, λέγοντας από το βήμα της Βουλής ότι σκοπεύει να ανοίξει διάλογο μαζί τους.

Οι επόμενες προκλήσεις για την κυβέρνηση έρχονται πολύ γρήγορα και εντοπίζονται στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής και της διαχείρισης των αντιδράσεων στο σκληρό Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα:

n  Τους επόμενους μήνες η «βροχή φόρων» θα πρέπει να πέσει στους φορολογούμενους πολίτες, οδηγώντας τους στα όρια της οικονομικής αντοχής τους. Παράλληλα, νέες μεγάλες περικοπές θα πρέπει να γίνουν σε κοινωνικά επιδόματα, παροχές και προγράμματα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται μπροστά σε σημαντικά «ψαλιδίσματα» αποδοχών, ενώ ο ευρύτερος δημόσιος τομέας θα δοκιμασθεί από την εφαρμογή ενός προγράμματος αναδιάρθρωσης, που στο βάθος του κρύβονται απολύσεις, με τη μέθοδο της «εργασιακής εφεδρείας».

n  Στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων, οι επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης ουδεμία σχέση θα έχουν με την κατ’ επίφαση συναινετική διάθεση που έδειξε χθες η κυβέρνηση, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ΔΕΗ και τις εταιρείες υδάτων, σε μια προσπάθεια να «κερδίσει» την ψήφο ενός διαφωνούντα Βορειοελλαδίτη βουλευτή. Ο εφαρμοστικός νόμος του Μεσοπρόθεσμου προβλέπει ότι άμεσα θα μεταβιβασθούν ΟΛΑ τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου που προβλέπεται να ιδιωτικοποιηθούν στο νέο Ταμείο για τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας. Μετά τη μεταβίβασή τους, θα έχει ήδη συντελεστεί η ιδιωτικοποίησή τους (!), πριν καν πουληθούν σε ιδιώτη: ο νόμος ορίζει σαφώς ότι απαγορεύεται η επιστροφή περιουσιακών στοιχείων από το νέο Ταμείο στο Δημόσιο. Μένει να φανεί ποιες θα είναι οι αντιδράσεις των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, όταν συνειδητοποιήσουν ότι αρκετά «κάστρα» του Δημοσίου, αλλά και ακίνητα-φιλέτα, θα «κάνουν φτερά» από τα βιβλία του κράτους πριν καν πουληθούν σε ιδιώτες.

n  Από την επόμενη επιθεώρηση της τρόικας, στις αρχές του φθινοπώρου, οι περισσότεροι αναλυτές περιμένουν ότι θα αρχίσουν να γίνονται ορατά τα αδιέξοδα στην εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου. Ελάχιστοι πιστεύουν ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, καθώς ήδη οι αποκλίσεις στον τακτικό προϋπολογισμό στο πεντάμηνο ξεπερνούν τα 3 δισ. ευρώ, η οικονομία παραμένει βυθισμένοι στην ύφεση και οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί διαλυμένοι. Το ερώτημα είναι ποια πρόοδο θα έχει να παρουσιάσει η κυβέρνηση στους ελεγκτές και πώς θα αποφύγει να ξαναζήσουμε ένα δράμα, αυτή την φορά με την εκταμίευση της έκτης δόσης του διεθνούς δανείου.

Οι αγορές δεν έχουν ψευδαισθήσεις ότι ξαφνικά όλα θα αρχίσουν να πηγαίνουν κατ’ ευχή στην Ελλάδα, γι’ αυτό και το Χρηματιστήριο αμέσως μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου έκανε μεγάλη «βουτιά», ενώ τα spread παραμένουν εξαιρετικά υψηλά, όπως και τα CDS. Ο ειδικός σε θέματα πολιτικών κινδύνων αναλυτής , Ίαν Μπρέμερ, σε άρθρο του στους “Financial Times” προέβλεψε ότι μέσα στο δεύτερο εξάμηνο του έτους οι πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα θα είναι αναπόφευκτες. «Η Ελλάδα απέφυγε την κατάρρευση, αλλά τα πραγματικά της προβλήματα μόλις άρχισαν», ήταν ο τίτλος του άρθρου, που δείχνει καθαρά ότι μετά τη χθεσινή διεθνή ανακούφιση, όλοι προετοιμάζονται για το επόμενο θρίλερ.