ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙΣ ΣΕ 3 ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ!!!

 Διαβάστε πως μπορείτε να καταλάβετε ότι κάποιος δίπλα σας έπαθε μόλις εγκεφαλικό και ας μην φαίνεται . Έτσι με 3 κινήσεις μπορείτε να τον σώσετε. 

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα μέσα από μια επιστολή ενημέρωσης που έλαβα για τους αναγνώστες μας .

Σε ένα μπάρμπεκιου μία γυναίκα σκόνταψε και έπεσε κάτω.Βεβαίωσε όλους ότι ήταν εντάξει (προσφέρθηκαν να καλέσουν ασθενοφόρο) και ότι απλά  σκόνταψε σε κάποιο τούβλο εξαιτίας των καινούριων της παπουτσιών.

Αφού  ανασκουμπώθηκε της έδωσαν ένα άλλο πιάτο με φαγητό. Παρά το γεγονός ότι η Ingrid φαινόταν λίγο ταραγμένη, συνέχισε να απολαμβάνει το  υπόλοιπο της βραδιάς. Λίγο αργότερα ο σύζυγος της Ingrid τηλεφώνησε να ειδοποιήσει όλους ότι είχε πάει τη σύζυγό του στο νοσοκομείο (η Ingrid πέθανε στις 6 τα  ξημερώματα).

Είχε υποστεί εγκεφαλικό στο μπάρμπεκιου και δεν στάθηκε δυνατό από κανέναν να το αντιληφθεί. Αν κάποιος είχε καταλάβει τα συμπτώματα ότι επρόκειτο για εγκεφαλικό ίσως η Ingrid να ήταν μαζί μας σήμερα.

Θα χρειαστείτε μόνο 1 λεπτό να διαβάσετε το παρακάτω. Ένας νευρολόγος είπε ότι εάν του φέρουν ένα θύμα εγκεφαλικού μέσα σε 3 ώρες μπορεί να αντιμετωπίσει τις επιδράσεις ενός εγκεφαλικού … ολοκληρωτικά! Το κλειδί είναι να αναγνωρίσουμε, να διαγνώσουμε το εγκεφαλικό και  να βρεθούμε κοντά στον ασθενή μέσα σε 3 ώρες.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ

Να θυμάστε τα ’3′ βήματα. Διαβάστε και μάθετε τα παρακάτω:
Καμιά φορά τα συμπτώματα ενός εγκεφαλικού είναι δύσκολο να αναγνωριστούν.

Δυστυχώς η έλλειψη επίγνωσης προκαλεί καταστροφή.
Το θύμα του  εγκεφαλικού μπορεί να έχει υποστεί βλάβη εγκεφάλου ενώ οι άνθρωποι  κοντά του δεν μπορούν να αντιληφθούν τα συμπτώματα του εγκεφαλικού.

Οι γιατροί λένε τώρα ότι οποιοσδήποτε, χωρίς ιατρική εκπαίδευση, μπορεί να αναγνωρίσει ένα εγκεφαλικό, ρωτώντας τον/ την να κάνει τις 3  ακόλουθες απλές ενέργειες:

1. Ζητήστε του / της ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙ

2. Ζητήστε του / της να ΣΗΚΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ (ΜΠΡΑΤΣΑ )

3. Ζητήστε του / της ΝΑ ΠΕΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ (ΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ) π.χ. ….’Είναι μία ηλιόλουστη μέρα σήμερα’.

Εάν δεν μπορεί να κάνει οποιαδήποτε από τις 3 αυτές ενέργειες, καλέστε το 166 αμέσως και περιγράψτε τα συμπτώματα. Ανακαλύπτοντας ότι μία ομάδα από μη-ιατρικούς εθελοντές μπόρεσε να αναγνωρίσει αδυναμίες στο πρόσωπο, αδυναμίες στα χέρια και προβλήματα ομιλίας, οι ερευνητές παρακίνησαν το ευρύτερο κοινό να μάθουν αυτά τα 3 βήματα.

Παρουσίασαν τα συμπεράσματά τους στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ένωσης Εγκεφαλικών την περασμένη Παρασκευή. Η διάδοση και χρήση αυτού του τεστ θα μπορούσε να συντελέσει στην άμεση διάγνωση και θεραπεία ενός εγκεφαλικού και στην αποτροπή εγκεφαλικών βλαβών.

Ένας καρδιολόγος είπε ότι εάν καθένας που λαμβάνει αυτό το e-mail το στείλει σε 10 άτομα, τουλάχιστον μία ζωή θα σωθεί.

Μοιραστείτε τα παραπάνω με όσους φίλους μπορείτε, μπορείτε να σώσετε  τις ζωές τους

Μπροστά στον εφιάλτη

Οκτώβρης 2013, και μάλιστα προχωρημένος στη χώρα του ΠΟΤΕ.

Τη χώρα, που οι κυβερνήσεις της την ξεζουμίζουν, εξαφανίζοντας κάθε τι «εθνικό» αλλά και ατομικό, ότι τους ξέφυγε δηλαδή από τους ιθαγενείς.

Στη χώρα του ΠΟΤΕ δεν υπάρχει βασικά ΜΙΑ κυβέρνηση, και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

Υπάρχει η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ κυβέρνηση, εκείνη των μεγάλων και ισχυρών ΞΕΝΩΝ που βρίσκεται αλλού, μακριά, υπάρχουν οι «επιθεωρητές» της που πάνε και έρχονται κάθε τόσο μεταφέροντας τις ΔΙΑΤΑΓΕΣ των μεγάλων, της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ δηλαδή κυβέρνησης, και στη χώρα του ΠΟΤΕ, υπάρχουν και οι καρπαζοεισπράκτορες, εκείνοι που συστήνονται σαν η «εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση», μόνο που καμία σχέση δεν υπάρχει με την πραγματικότητα.

Στη χώρα του ΠΟΤΕ λοιπόν χειμωνιάζει, και ΤΩΡΑ που φτάσαμε στο αμήν, οι περισσότεροι βλέπουν ότι αυτός ο χειμώνας θα είναι εφιαλτικός ΚΑΙ γι αυτούς γιατί ΔΕΝ θα ζεσταθούν.

Το πετρέλαιο, στα ύψη, τα καυσόξυλα το ίδιο, ο βερεσές από τους βενζιναδες κομμένος, και φέτος τα δόντια θα βαρούν «καστανιέτες» από το ψοφόκρυο.

Η υποτιθέμενη κυβέρνηση είπε ότι ΘΑ δώσει επίδομα θέρμανσης, αλλά, ακόμα δεν είναι έτοιμη.

Πέρσι, η μισή χώρα πάγωσε.

Οι υπόλοιποι που είχαν κάτι «ψιλά» στην άκρη, πήραν λίγο πετρέλαιο η μερικά ξύλα, και έλπιζαν ότι φέτος θα γίνει κάποιο θαύμα, και θα πέσει η τιμή του πετρελαίου για να ζεστάνουν το κοκαλάκι τους.

Αντί λοιπόν να σηκωθούν και να στρώσουν στο κυνήγι ΟΛΟΥΣ αυτούς τους ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ στέλνοντας τους στον αγύριστο και ακόμα παραπέρα, δεν έκαναν τίποτα, και φτάσαμε στο σήμερα……

Και τα «ζόρια» όπως ήταν φυσικό είναι τα ίδια και χειρότερα με πέρσι.

Ο χειμώνας που έρχεται δείχνει τα δόντια του και προειδοποιεί ότι Δεν θα δείξει έλεος σε κανέναν!

Και προσέξτε, ΚΑΝΕΝΑΣ από όλα αυτά τα γραβατωμενα γαϊδούρια (να με συγχωρήσουν τα καημένα τα γαϊδουράκια που τα προσβάλω) δεν παίρνει χαμπάρι αν όλοι εμείς κρυώνουμε, αν πέθαναν πέρσι, και θα πεθάνουν και φέτος άνθρωποι από το κρύο.

Δεν τους νοιάζει.

Εκείνοι και οι οικογένειες τους δεν κρυώνουν.

Ζεσταίνονται από το αίμα που μας ρουφανε, και ούτε τους νοιάζει αν το πετρέλαιο θα πάει στα 10 ευρώ το λίτρο γιατί ΔΕΝ το πληρώνουν αυτό που καίνε από την τσέπη τους!

ΔΕΝ ανάβουν αυτοί αυτοσχέδια μαγκάλια για να ζεσταθούν…

Για να μην ξεχνάμε τους φονιάδες που δεν τιμωρήθηκαν ΠΟΤΕ.

Όλοι αυτοί, και όλοι οι γυμνοσάλιαγκες που τους ακολουθουν με σπασμένη τη μέση είναι βολεμένοι έχουν θέρμανση, έχουν παιδεία, έχουν υγεία ΟΛΟΙ τους μέχρι τριακοστής γενεάς σε αντίθεση με τους υπόλοιπους.

Τους υπόλοιπους που βρίσκονται ήδη μπροστά στον… «εφιάλτη» του χειμώνα, μπροστά στους εφιάλτες που συστήνονται ως «κυβέρνηση» και μετά ξύπνησαν.

Μας έκλεψαν το όνειρο...;

Το σπουδαιότερο που κατάφεραν αυτοί οι αλήτες που υποκρίνονται ότι τάχα μας κυβερνούν, είναι ότι μας έκλεψαν τα όνειρα...

Μας στέρησαν την ελπίδα και την έβαλαν στους πάγκους των αγορών για να εξασφαλίσουν -σαν κοινά πρεζόνια- την δική τους δόση παραμονής στην εξουσία.

Κάποιες στιγμές ακούω Χατζιδάκι και βλέπω μιά Ελλάδα γεμάτη χρώματα, γεμάτη φως και μελωδίες... σαν μέσα από ένα όνειρο.

Αυτή η Ελλάδα είναι άγνωστη στους περισσότερους σημερινούς Έλληνες.

Αυτή την Ελλάδα πρέπει να τους δείξουμε, όσοι μπορούμε και την βλέπουμε ακόμη, μέσα από τα όνειρά μας, μέσα από τον ζωντανό μας εφιάλτη...

Θα πρέπει να δείξουμε -σ' αυτούς που δεν το ξέρουν- το ακρογιάλι...

Θα πρέπει να τους μάθουμε να μετρούν το κύμα και να νιώθουν τον άνεμο...

Έπειτα, να τους μάθουμε πως να πετάνε πάνω από τα κύματα, για να ξανοιχτούν κάποια στιγμή στο πέλαγος.

Τότε, εμείς θα μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας και να φύγουμε ήσυχοι, γιατί θα έχουμε κάνει κάτι καλό μέσα στα τόσα άσχημα που επιτρέψαμε να συμβούν σε κείνους που δεν γεννήθηκαν, σε κείνους που γίνονται φύραμα στις ορέξεις των δοσίλογων αλιέων του πόθου μας για μία καλύτερη ζωή, για ένα ομορφότερο αύριο.

Ας σταθούμε, λοιπόν, πρώτα στο ακρογιάλι, κι έπειτα -όσοι απομείνουμε- σαν έρθει η στιγμή, ας ξανοιχτούμε στο πέλαγος μαζί μ' εκείνους που λεύτεροι θα χαράξουν πορεία για μία όμορφη και λεύτερη πατρίδα...

Υπάρχουν σπουδαίοι κρυμμένοι ταπεινά ανάμεσά μας για να υποκλιθούμε μπροστά τους σαν έρθει η ώρα... 

Μα πρώτα απ' όλα ας κλίνουμε το γόνυ για να αναλάβουμε το φορτίο που μέχρι τα χθες αποφεύγαμε. Το φορτίο εκείνο που μας ξεχωρίζει από τα κτήνη και μας κάνει ανθρώπους, λεύτερους ανθρώπους που ξέρουν να ζούν, επειδή έχουνε μάθει να αγωνίζονται μέσα σε κακουχίες, που ξέρουν ν' αγαπούν επειδή πόνεσαν πολύ στη ζωή τους, που ξέρουν να δίνουν γιατί κάποτε συνάντησαν κάποιον που τους έδωσε από το υστέρημά του...

Ας κλίνουμε λοιπόν το γόνυ και σαν μέσα από μιά προσευχή να φορτωθούμε το βαρύ μα κι όμορφο φορτίο της ευθύνης μας, γιατί όσο το αργούμε, τόσο βαρύτερο γίνεται...

Κι αν κάποιοι από εσάς βρούνε ετούτα τα λόγια βαριά ή και ανάλαφρα, ας με συγχωρήσουνε, γιατί του λόγου μου ενας αγράμματος άνθρωπος είμαι που βάζω σε μιά σειρά τις λέξεις που μου καίνε το μυαλό. 

Κι όσο κι αν κάποιους τους πειράζει, εγώ θα συνεχίσω να κάνω αυτό που θέλω και που μπορώ, γιατί άλλο πράμα δεν μου έμεινε στη ζωή παρά τούτο, ελπίζοντας πως κάποιος δυνατός θα έρθει να με βγάλει από τα σκοτάδια του μυαλού μου, θα με σηκώσει από τη λάσπη που σήμερα βρίσκομαι και θα μου μάθει να είμαι πρώτα και πάνω απ' όλα άνθρωπος. Και σαν άνθρωπος περήφανος θα μου δείξει πως να περπατώ ανάμεσα σ' ελεύθερους ανθρώπους... 

Αλλαγή δεδομένων από τα «παιχνίδια» Ερντογάν

Γράφει ο Αλέξανδρος Τάρκας

Η έγκυρη «The Wall Street Journal» και ο (επιβεβαιωμένος σε πλήθος ρεπορτάζ του) συντάκτης για θέματα εθνικής ασφάλειας Ανταμ Εντους αποκάλυψαν την περασμένη Παρασκευή τις ανησυχίες των ΗΠΑ για την τακτική του Τούρκου πρωθυπουργού Ρ. Ερντογάν στη Μέση Ανατολή και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του (ΜΙΤ) Χακάν Φιντάν.

Τα ενδιαφέροντα στοιχεία του δισέλιδου ρεπορτάζ της «WSJ» δεν αφορούν μόνο την αναρρίχηση του κ. Φιντάν σε ουσιαστικό Νο 2 της τουρκικής ηγεσίας ή την ανάμειξή του στις συνομιλίες Ομπάμα - Ερντογάν τον Μάιο στον Λευκό Οίκο. Η διάσταση αυτή είχε εντοπιστεί έγκαιρα και από την ελληνική κυβέρνηση (και είχε διακριτικά αποτυπωθεί σε άρθρο της «δ» της 5ης Ιουνίου), εστιάζοντας αφενός στην ενίσχυση των ισλαμιστών ανταρτών της Συρίας από τον κ. Ερντογάν και αφετέρου στην ιδιόμορφη τακτική της Αγκυρας έναντι του Ιράν.

Επιπλέον αυτών, οι πιο συγκλονιστικές αποκαλύψεις της «WSJ» υπογραμμίζουν ότι οι κύριοι Ερντογάν και Φιντάν είχαν διοχετεύσει στην Τεχεράνη ευαίσθητα στοιχεία που είχαν συλλέξει οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ενώ η Αγκυρα εντείνει τη συνεργασία της με όσους Σύρους αντάρτες συνδέονται με την Αλ Κάιντα. Η πρακτική της Αγκυρας έχει προκαλέσει, σύμφωνα με την «WSJ», έναν αφανή «πόλεμο», με τη CIA να κατασκοπεύει την Τουρκία και με την ΜΙΤ να διεξάγει επιθετική εκστρατεία αντικατασκοπίας κατά των Αμερικανών.

Αν και παρόμοια φαινόμενα δεν είναι πρωτόγνωρα στις διεθνείς σχέσεις και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μια αιφνιδιαστική αναθέρμανση των σχέσεων Ουάσινγκτον - Αγκυρας, οι αποκαλύψεις θέτουν σειρά ερωτημάτων στην ελληνική διπλωματία:

Πρώτον, ενδιαφέρεται πραγματικά ο κ. Ερντογάν για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.; Μάλλον όχι (ή όχι τόσο πολύ πια), με αποτέλεσμα η ευρωπαϊκή προοπτική, που λειτουργούσε κατασταλτικά στις εντάσεις στο Αιγαίο και την Κύπρο, να παίζει στο εξής μικρότερο ρόλο.

Δεύτερον, θα έχει αντίκρισμα η απόφαση της Αθήνας να δεχθεί ως συνομιλητή Τουρκοκύπριο εκπρόσωπο με ταυτόχρονο διάλογο Ελληνοκύπριου διαπραγματευτή με την Αγκυρα; Αρκούν οι παράλληλες συναντήσεις (που αναμένονται περί τα τέλη Οκτωβρίου) για την ταχεία επίλυση του προβλήματος της Μεγαλονήσου ή θα προσφέρουν βιώσιμες ιδέες ως προς την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου με όφελος και των Τουρκοκυπρίων;

Τρίτον, για τα συμφέροντα της Δύσης είναι χρήσιμες οι συναλλαγές Αγκυρας - Τεχεράνης ή θα ήταν πιο ειλικρινείς και καρποφόρες οι επαφές της Ελλάδας με τη νέα ηγεσία του Ιράν, όπως είχε συμβεί, με αξιοσημείωτα αποτελέσματα, προ δεκαετίας (και όπως φημολογείται ότι θα επαναληφθεί σε λίγες εβδομάδες);

Τέταρτον, η ελληνική προεδρία στην Ε.Ε. θα εγκλωβιστεί στα άγχη εσωτερικής πολιτικής επιβίωσης του Ευ. Βενιζέλου ή θα προχωρήσει σε ένα νέο πλαίσιο συνεννόησης με την Τουρκία και σε πρωτοβουλίες ως προς τις θαλάσσιες ζώνες της Μεσογείου;

Ο επανασχεδιασμός της ελληνικής τακτικής επείγει, καθώς αποδεικνύεται ότι ο κ. Ερντογάν αναθεώρησε σε λίγους μήνες όσα εφάρμοζε, σε διμερές και πολυμερές επίπεδο, τα προηγούμενα δέκα χρόνια.

Έξοχη συνταγή ΔΝΤ: «Αρπάξτε τα λεφτά των καταθέσεων!»

Αν οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης κατασχέσουν το 10% όλων των καταθέσεων των πολιτών, όπως τους προτείνει το ΔΝΤ, σίγουρα θα το επαναλαμβάνουν

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Η εισήγηση των τεχνοκρατών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προς τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών του έχει μια δωρική λιτότητα και είναι εξαιρετικά αποτελεσματική: «Θέλετε να λύσετε αμέσως το πρόβλημα του δημόσιου χρέους που είναι υψηλότατο σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες; Αρπάξτε τα λεφτά όλων αυτών που έχουν καταθέσεις, φτωχών και πλούσιων!» είναι το νόημά της.

Για αρχή μπορείτε να ξεκινήσετε με κατάσχεση του 10% των χρημάτων όλων των καταθετών, σε όλους ανεξαιρέτως τους τραπεζικούς λογαριασμούς καταθέσεων, προτείνει το ΔΝΤ στις κυβερνήσεις, των κρατών της Ευρωζώνης ιδίως. Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ μιλούν για έναν έκτακτο φόρο που δήθεν θα επιβληθεί μία και μοναδική φορά. Οι πολιτικοί όμως καταλαβαίνουν το νόημα της πρότασης του ΔΝΤ: έτσι και εισαχθεί η αρπαγή από το κράτος τμήματος των καταθέσεων όλων των πολιτών, έστω και αν ειπωθεί ότι είναι για μία και μοναδική φορά, τι εμποδίζει να επαναληφθεί αργότερα με την ίδια ή με διαφορετική δικαιολογία;

Το παν είναι η πρώτη ληστεία, από εκεί και πέρα οι κυβερνήσεις θα μπορούν να κατάσχουν τα λεφτά του κοσμάκη όποτε θελήσουν. Τα ίδια άλλωστε δεν έλεγαν και στους Ελληνες οι μνημονιακές κυβερνήσεις όταν επέβαλαν τη δήθεν «έκτακτη εισφορά» που μονιμοποιήθηκε χωρίς καμία αντίδραση, το «χαράτσι» στα ακίνητα, με απειλή να κόβουν το ηλεκτρικό ρεύμα σε όποιον δεν το πληρώνει και τώρα το μονιμοποιούν, το επεκτείνουν και το αυξάνουν με τους νέους, μόνιμους και τυπικά φόρους επί των ακινήτων;

Το ίδιο θα γίνει σε παγκόσμια κλίμακα, αν επιτραπεί από τους λαούς να κλέβουν οι κυβερνήσεις τις καταθέσεις τους κατά το πρότυπο του δεξιού προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη. Είναι ομολογουμένως εντυπωσιακός ο τρόπος πάντως που το ΔΝΤ συγκαλύπτει με τεχνοκρατικούς όρους τη μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας που προτείνει.

«Μία εφάπαξ φορολόγηση κεφαλαίου;» αναρωτιούνται δήθεν οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ σε έναν μεσότιτλο της έκθεσής τους και αμέσως μετά αρχίζουν περιχαρείς να μας ενημερώνουν ότι «η οξεία επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών σε πολλές χώρες έχει αναβιώσει το ενδιαφέρον για μία ''φορολόγηση κεφαλαίου'' -έναν εφάπαξ φόρο στον ιδιωτικό πλούτο- ως ένα εξαιρετικό μέτρο για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του χρέους».

Οντως «εξαιρετικό» το μέτρο της κατάσχεσης καταθέσεων, αλλά οι πανευτυχείς οικονομολόγοι του ΔΝΤ συνεχίζουν ακάθεκτοι να προβάλλουν την ιδέα τους, με την οποία είναι εμφανώς κατενθουσιασμένοι. «Υπάρχει εκπληκτικά ευρύ πλήθος εμπειριών για να αντλήσουμε από αυτές, καθώς τέτοιοι φόροι υιοθετήθηκαν πλατιά στην Ευρώπη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και στη Γερμανία και την Ιαπωνία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» γράφουν, έχοντας προφανώς την αίσθηση ότι διδάσκουν από καθέδρας.

Στην πραγματικότητα αποδεικνύουν τον πολιτικό κρετινισμό τους! Ποιος θέλει να μιμηθεί π.χ. πλευρές της οικονομικής πολιτικής της ηττημένης Γερμανίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με τον υπερπληθωρισμό και τελικά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία; Ποιος σημερινός πολιτικός ηγέτης ζηλεύει και θα ήθελε να αντιγράψει οικονομικά μέτρα (όπως η κατάσχεση καταθέσεων) στις ισοπεδωμένες και υπόδουλες στους Αμερικανούς, ηττημένες κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χώρες της Γερμανίας και της Ιαπωνίας;

Αυτές οι «ασήμαντες λεπτομέρειες» όμως δεν πτοούν τους οικονομολόγους του ΔΝΤ, οι οποίοι ανενδοίαστα βγάζουν τη συνταγή για τις χώρες της Ευρωζώνης! «Οι συντελεστές φορολόγησης που απαιτούνται για να μειώσουν το δημόσιο χρέος σε επίπεδο προ κρίσης είναι αρκετά μεγάλοι: η ελάττωση της αναλογίας χρέους (σ.σ. προς το ΑΕΠ) στα επίπεδα του τέλους του 2007 θα απαιτούσε (για ένα δείγμα 15 χωρών της Ευρωζώνης) έναν συντελεστή φορολόγησης γύρω στο 10% στα νοικοκυριά με θετικό καθαρό πλούτο» αποφαίνονται με περισπούδαστο ύφος. Αρπάξτε δηλαδή το 10% των καταθέσεων κάθε πολίτη, λένε στις κυβερνήσεις των κρατών ιδίως που ανήκουν στην Ευρωζώνη και την ΕΕ! Δεν φτάνει δηλαδή που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γδέρνουν ζωντανούς φορολογικά τους πολίτες, να τους κλέψουν και τις καταθέσεις τις παρακινεί το ΔΝΤ!

Από την κατάθλιψη στην αντίσταση

Μια γενικευμένη πεποίθηση –εμπειρικά διαπιστώσιμη και διαπιστωμένη– είναι πως οι Έλληνες υποφέρουν συλλογικά από μια βαθύτατη κατάθλιψη. Οι αυτοκτονίες αυξάνονται –παράλληλα με τα ποσοστά της Χ.Α.–, το κύμα φυγής μεταξύ των νέων μεγαλώνει, τα ψυχοφάρμακα, παρ’ ό,τι ακριβά, κάνουν θραύση. Και ίσως οι μόνοι επαγγελματίες που δεν υποφέρουν ιδιαίτερα από την κρίση είναι εκείνοι της ψυχικής υγιεινής. 

Δύο χρόνια πριν, και κατ’ εξοχήν στη διάρκεια του 2011, με αποκορύφωμα τις διαδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου, οι Έλληνες πλημμύριζαν τους δρόμους και τις πλατείες, πυροδοτώντας το μεγαλύτερο κίνημα «Αγανακτισμένων» όλου του κόσμου, που κατέληξε και στην πτώση του Γεωργίου Παπανδρέου. Και το κύμα της αγανάκτησης θα συνεχιστεί μέχρι τον χειμώνα του 2012. Πώς και γιατί λοιπόν πέρασαν, δύο χρόνια μετά, από την αγανάκτηση στην κατάθλιψη; 

Η απάντηση είναι εν τέλει απλή. Αλλά, ίσως δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε. Μέχρι τότε, δίναμε μία αμυντική μάχη ενάντια στον απρόκλητο και αιφνίδιο πόλεμο που μας κήρυξαν οι αγορές και η γερμανική Ευρώπη. Μια μάχη που είχε ως συνέπεια τον βίαιο καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ (και ας μην ξεχνάμε το 43% των εκλογών του 2009) και τη γενικευμένη απογοήτευση, μίσος και δυσπιστία απέναντι στο πολιτικό σύστημα, τους βουλευτές, τις ελίτ. Έκτοτε, το κλίμα αρχίζει να μεταβάλλεται. Οι συγκεντρώσεις γίνονται όλο και πιο άμαζες, οι μπαχαλάκηδες και τα δακρυγόνα περνάνε και πάλι στην πρώτη γραμμή και οι Έλληνες προσανατολίζονται μάλλον προς την εσωστρέφεια ή, στην καλύτερη περίπτωση, προς το… εκλογικό παραβάν. Αμέσως μετά δε, μετά τη στιγμιαία έξαψη των εκλογών, όλο και περισσότερο η αποστράτευση, η θλίψη, η αποχώρηση στα ενδότερα του εαυτού. Η αγανάκτηση θα πάρει μορφή καρικατούρας. Θα γίνει Χρυσή Αυγή! 

Στο πραγματολογικό επίπεδο, τα γεγονότα υπήρξαν καταιγιστικά. Ο Αντώνης Σαμαράς, που μέχρι τον Νοέμβριο του 2011 ήταν αντιμνημονιακός, ανοίγοντας τον δρόμο και στη συντριπτική πλειοψηφία των δεξιών πολιτών να μπορούν να συμπορευτούν για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση και για τόσο μεγάλο διάστημα με τους προερχόμενους από την αριστερά και την κεντροαριστερά, θα διαβεί τον Νοέμβριο του 2011 τον Ρουβικώνα του Μνημονίου. 
Αμέσως μετά, με την κυβέρνηση Παπαδήμου, θα υπογραφεί το PSI που θα καταστρέψει τις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, θα μεταφέρει το χρέος στο αγγλικό δίκαιο και θα το μετατρέψει, από χρέος έναντι ιδιωτών, σε χρέος έναντι κρατών. Οι μισθοί και τα ημερομίσθια θα πέσουν κατά 30%, οι άνεργοι θα εκτιναχθούν στο ενάμισι εκατομμύριο σχεδόν, το κοινωνικό κράτος θα αποσυντεθεί. 

Η μετακίνηση του μεγαλύτερου μέρους της Δεξιάς προς το μνημονιακό στρατόπεδο θα ενισχύσει θεαματικά τη δεξαμενή των καθεστωτικών δυνάμεων. Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποτέλεσε, μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, το εκλογικό καταφύγιο ενός μεγάλου μέρους των Αγανακτισμένων, όχι μόνο δεν θα μπορέσει να ανέλθει στην εξουσία, αλλά προπαντός, στη συνέχεια, θα αποδειχτεί ανίκανος να πείσει πως μπορεί να προσφέρει μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για την αντιμετώπιση της μνημονιακής λαίλαπας. Και αυτό καταδεικνύεται όχι μόνο από τη δημοσκοπική στασιμότητά του ενάμιση χρόνο μετά, αλλά και από το γεγονός ότι ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων κατέφευγε τουλάχιστον δημοσκοπικά στη Χ.Α. – που αποτέλεσε το μόνο κόμμα που έβλεπε την επιρροή του να μεγαλώνει. Εξάλλου, τι χαρακτηριστικότερο από τους κλειστούς ορίζοντες των Ελλήνων, από την άρνησή τους, που καταγράφεται σ’ όλες τις δημοσκοπήσεις, να απαιτήσουν νέες εκλογές. Σ’ αυτές τις συνθήκες, μόνο κάποιος από μηχανής θεός, έξω από το κοινοβουλευτικό σύστημα, θα μπορούσε να εμφανιστεί ως εναλλακτική πρόταση. Και μια και αυτός έμοιαζε να απουσιάζει, ένα δέκα με δεκαπέντε τοις εκατό των Ελλήνων επέλεξαν ως νεαντερντάλειο υποκατάστατό του τον Μιχαλολιάκο. 

Τι άραγε δηλούν όλα αυτά; Ότι απλούστατα οι Έλληνες έχασαν τη μάχη που δινόταν μέχρι τα τέλη του 2011, ή στην καλύτερη περίπτωση μέχρι το καλοκαίρι του ’12. Τα στρατεύματα κατοχής έχουν πλέον στρογγυλοκαθίσει στη χώρα με τους Τόμσεν, τους Φούχτελ και Ράινχεμπαχ, και έχουν εγκαταστήσει και τα εγχώρια ανδρείκελα Σαμαρά, Στουρνάρα και… Βενιζέλο. Μέχρι το 2011 δινόταν ακόμη μία μάχη για να αποκρουστούν τα μνημόνια και το χειροπόδαρο δέσιμο της χώρας. Τώρα πια έχουμε χάσει τη μάχη, η ελληνική κοινωνία έχει μετασχηματιστεί βίαια και δραματικά σε μία κοινωνία των δύο τρίτων (με αντίστροφο νόημα απ’ ό,τι στο παρελθόν, μια και τα 2/3 ή ίσως και το 80% αντιπροσωπεύει την εκπτωχευμένη μάζα). Το μεγαλύτερο μέρος των μεσαίων τάξεων έχει προλεταριοποιηθεί, η πλειοψηφία των νέων είναι άνεργοι, το κοινωνικό κράτος που κουτσά στραβά είχε οικοδομηθεί, έστω και με παρασιτικό τρόπο και δανεικά τα προηγούμενα χρόνια, έχει κατεδαφιστεί. Η Ελλάδα, ακολουθώντας το… χρηματιστήριο των Αθηνών, κατέβηκε απότομα κατηγορία, περνώντας σε κείνη των «αναδυομένων» χωρών. Η βαθύτερη αποικιακή υπόσταση της χώρας, που φτιασιδωνόταν για τριάντα πέντε χρόνια, αναδύθηκε προφανής και αδιαμφισβήτητη.

Γι’ αυτό λοιπόν και η αποστράτευση, η συνωμοσιολογία (τριάντα τοις εκατό των Ελλήνων πιστεύει ότι μας ψεκάζουν τα αεροπλάνα), η ανίσχυρη λύσσα, η σιωπή. 

Το ότι όμως χάσαμε την μάχη των μνημονίων, που εξάλλου σε λίγο καιρό θα έχουν ολοκληρώσει το έργο τους, έχοντας αλυσοδέσει τη χώρα, σημαίνει άραγε και το τέλος της ιστορίας; Σηματοδοτεί την εξαφάνιση κάθε αντίστασης; Όχι βέβαια! Διότι όταν ο στρατός κατοχής έχει εγκατασταθεί, όταν μία ιστορική περίοδος έχει κλείσει με μία ήττα, μια νέα φάση ανοίγεται. Η φάση της αντίστασης, του ανταρτοπόλεμου. Οι κάτοικοι της Ιερισσού στις Σκουριές, οι χιλιάδες νέοι και λιγότερο νέοι που εγκαθίστανται στα χωριά, επανακκινώντας αυτοί την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τα εκατοντάδες κοινωνικά ιατρεία, τα εκατοντάδες χιλιάδες γεύματα που μοιράζονται κάθε μέρα από τις εκκλησίες της χώρας, οι συνεταιριστικές απόπειρες και η επέκταση των εναλλακτικών πρωτοβουλιών, οι μικρές ή μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, η άρνηση των κατοίκων της Μυτιλήνης να επιτρέψουν να βγει στο σφυρί έστω και ένα υπερχρεωμένο σπίτι, οι πολιτιστικές πρωτοβουλίες αντίστασης, η μεγάλη μείωση των πωλήσεων των γερμανικών προϊόντων και χιλιάδες άλλα γεγονότα, για να μην ξεχάσουμε και τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στη Χ.Α. ή για την υπεράσπιση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης (παρ’ όλο που όλοι γνωρίζαμε το ποιόν της), όλα αυτά μαζί αποτελούν στοιχεία αυτής της πολύμορφης αντίστασης που εκδηλώνεται καθημερινά. 

Το ότι αυτή ακόμα δεν έχει πάρει τη μορφή ενός ενιαίου απελευθερωτικού μετώπου δεν σημαίνει τίποτα άλλο, πέραν του ότι είναι ακόμα στην αρχή, δοκιμάζει τα όπλα και τις δυνάμεις της. Το ερώτημα ακριβώς είναι πώς τα επόμενα χρόνια θα αποκτήσει και εκείνα τα ιδεολογικά και πολιτικά εργαλεία που θα της επιτρέψουν να μεταβληθεί σε ηγεμονική δύναμη, δύναμη που θα σαρώσει τη νέα κατοχή. 

Εμείς, παρ’ ό,τι συμμετείχαμε με όσες δυνάμεις είχαμε –υλικές και πνευματικές– στο κίνημα των Αγανακτισμένων από την αρχή του, γνωρίζαμε πολύ καλά πως η μάχη ήταν άνιση. Γιατί είχαμε απέναντί μας όλο το διεθνές σύστημα, ενώ στο εσωτερικό, είκοσι τουλάχιστον χρόνια κυριαρχίας του πιο βλακώδους ψευδοεκσυγχρονισμού και η χυδαία ενσωμάτωση των ελίτ στην μονοκρατορία του χρήματος και της κατανάλωσης, είχαν καταστήσει εξαιρετικά αδύναμο το λαϊκό σώμα, που δεν διέθετε ούτε αυτόνομη οικονομία, ούτε ρωμαλέα παιδεία, ούτε αντάξια πολιτικά κόμματα, για να μπορεί να αντισταθεί αποτελεσματικά. Γνωρίζουμε ωστόσο πως ο δρόμος φτιάχνεται περπατώντας και ο μόνος πραγματικός δάσκαλος είναι η ίδια η εμπειρία των ανθρώπων, γι’ αυτό και συμμετείχαμε χωρίς αναστολές σ’ αυτό το κίνημα, χωρίς όμως να εκπλαγούμε όταν είδαμε ότι δεν μπορέσαμε να νικήσουμε. 

Χωρίς αυταπάτες λοιπόν, αλλά με πίστη στις δυνάμεις ενός λαού που, μέσα σε τέσσερα χρόνια, υποχρεώθηκε «να ξεμάθει και να μάθει» σε μία κλίμακα χωρίς ιστορικό προηγούμενο, τουλάχιστον στη μετεμφυλιακή εποχή, έχουμε μπει σ’ αυτή την καινούργια περίοδο της συγκρότησης των αντιστάσεων και των υποκειμένων, που θα μας επιτρέψουν αύριο να συγκροτήσουμε αυτό το πραγματικά ενιαίο μέτωπο και να συνάψουμε συμμαχίες τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και έξω από αυτή. 

Πριν από μερικά χρόνια, στις αρχές της κρίσης, η έννοια του μετώπου είχε ένα συγκεκριμένο νόημα: επρόκειτο για ένα αμυντικό μέτωπο ενάντια στον εισβολέα. Όταν έγινε η ιταλική εισβολή, όλοι πήγαν στο μέτωπο κάτω από την κυβέρνηση Μεταξά. Στη συνέχεια όμως, όταν πια η εισβολή είχε λάβει χώρα, όχι μόνο έπρεπε να διευκρινιστεί «τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» –όπως επιγράφεται το κείμενο που είχε γράψει ο Δημήτρης Γληνός–, αλλά, ακόμα περισσότερο, χρειαζόταν τα πολιτικά κόμματα που θα αναλάμβαναν να συγκροτήσουν αυτό το μέτωπο. 

Γι’ αυτό και τονίζουμε σε όλους τους φίλους μας, πως το πρώτο βήμα, είναι ακριβώς η διευκρίνιση των στόχων και των βημάτων της αντίστασης, γιατί στο εξής θα πρέπει να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε ένα μέτωπο που δεν θα είναι πλέον αμυντικό, αλλά ένα μέτωπο επίθεσης, να «διώξουμε τους ξένους κατακτητές». Εξ ου και η οικοδόμηση μετώπων, χωρίς πραγματική συμφωνία γύρω από «το τι είναι και τι θέλει» αυτό το μέτωπο, ήταν μια απάτη ή, στην καλύτερη περίπτωση, μια αυταπάτη. 

Εμείς επιμένουμε για δεκαετίες πως, για να μπορέσει η Ελλάδα να βγει από το αδιέξοδο που την έχει οδηγήσει η παγκοσμιοποίηση, ο «εκσυγχρονισμός» και ο χυδαίος εκχρηματισμός των συνειδήσεων, απαιτείται μια ολόκληρη ιδεολογική επανάσταση. Και ακριβώς επειδή αυτή δεν έγινε, καταλήξαμε στην καταστροφή. Επομένως, δεν μπορούμε με τα ιδεολογικά εργαλεία και τη συναισθηματική και ψυχική δομή της ύστερης μεταπολίτευσης να οικοδομήσουμε ένα νέο πρόταγμα. 
Τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν, μαζί με την παρασιτική ελληνική οικονομία κατέστρεψαν εν πολλοίς τον παλιό Έλληνα. 
Σήμερα, μέσα από τις αντιστάσεις που έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται, και μέσα από εκείνες που μέλλεται να έλθουν, θα πρέπει να οικοδομήσουμε τον καινούργιο.

Η πολιτική της έντασης

Μετά από τόσα χαστούκια που δέχθηκε το success story τη κυβέρνησης, με τα συνεχή δημοσιεύματα για επιπρόσθετα μέτρα, για “πρόγραμμα που δεν βγαίνει”, για μη επίτευξη των στόχων και όλα όσα ακούμε μήνες τώρα να επαναλαμβάνονται σαν καφκικό σπιράλ, έπρεπε να υπάρχει μια στροφή στο εσωτερικό. Στόχος να μετατεθεί η ατζέντα από την αποτυχία στο οικονομικό πεδίο, στην (αν)ασφάλεια.

Μετά την υποτιθέμενη εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, ο Σαμαράς με την προτροπή του ακροδεξιού λόμπι που έχει γύρω του, αποφάσισε να επιτεθεί στο “άλλο άκρο”. Στην επικαιρότητα ξαφνικά μπήκαν η Marfin και οι Σκουριές, με σκοπό να “δεθούν” ως υποθέσεις με την Αριστερά γενικά κι αόριστα, αλλά και πιο συγκεκριμένα με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ας θυμίσουμε σ’ αυτούς που κάνουν πως δεν θυμούνται, ότι την μέρα που κάηκε η Marfin και δολοφονήθηκαν, χάθηκαν αθώοι άνθρωποι βρισκόταν σε εξέλιξη μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις της Μεταπολίτευσης. Χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης, που μόλις βρισκόταν στην αρχή της εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου προγράμματος. Η μαύρη στιγμή του άδικου χαμού των ανθρώπων στην Marfin, μετατόπισε το ενδιαφέρον από την ίδια την διαδήλωση όπως ήταν φυσικό στην τραγωδία.

Το timing ήταν κομβικό. Η οργή έγινε θλίψη, τα συναισθήματα άλλαξαν και η Αριστερά μπήκε στην θέση του απολογούμενου, ενώ η κυβέρνηση βρήκε ευκαιρία για να σπιλώσει με αφορμή αυτό το συμβάν κάθε διαδήλωση, υπό τον φόβο μήπως ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο. Κανένας δεν είχε κέρδος εκτός από την κυβέρνηση που το αξιοποίησε επικοινωνιακά και αφήνει σκιές μέχρι και σήμερα. Όλοι θέλουμε να μάθουμε ποιοι ήταν επιτέλους οι εμπρηστές της Marfin. Γιατί διαφορετικά ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει. Ποιον εξυπηρετεί η μη διαλεύκανση της υπόθεσης; Να σημειωθεί εδώ ότι τότε η πυροσβεστική στην έκθεσή της είχε επισημάνει σημαντικές ελλείψεις για την ασφάλεια του κτιρίου της τράπεζας.

Από την άλλη έχουμε την υπόθεση στις Σκουριές, όπου ουσιαστικά μπορεί να περιγραφεί ως μια απελπισμένη και ίσως και ανορθόδοξη μάχη των κατοίκων με τα συμφέροντα της Eldorado Gold. H εξόρυξη χρυσού στην περιοχή θα επιβάρυνε σημαντικά το περιβάλλον, υπονομεύοντας την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Αφού η Eldorado Gold θα έκανε χρήση κυανίου και θα εφάρμοζε μια μέθοδο που δεν έχει δοκιμαστεί ξανά.

Επίσης η καναδική εταιρεία απειλούσε με αγωγές όποιον αμφισβητήσει τα δεδομένα της. Να μην αναφέρουμε και την αμέριστη συμπαράσταση της κυβέρνησης προς την εταιρεία, χαρακτηρίζοντας μάλιστα όσους αντιδρούν εκεί ως “προδότες”. Οι τρομοκρατικού τύπου εισβολές της ασφάλειας σε σπίτια κατοίκων ψάχνοντας για υπόπτους μέσα στην νύχτα δείχνουν το πόσο ενδιαφέρεται το καθεστώς για “επενδύσεις” που μετατρέπουν την χώρα σε αποικία.

Γιατί όμως επιλέγεται τώρα αυτή η στρατηγική; Πολύ απλά γιατί σε όλα τα αυταρχικά και παρανοϊκά καθεστώτα, στόχος είναι η κατάπνιξη της κοινωνικής αντίδρασης και η ανακοπή της όποιας δυναμικής μπορεί να έχει η Αριστερά.

Είναι η προσπάθεια για καταδίκη της βίας πριν καν αυτή υπάρξει, να μην γεννηθεί ούτε καν ως φαντασίωση. Το μήνυμα είναι απλό: Μην διεκδικείτε. Γιατί θα μπείτε τότε στο στόχαστρο των “φρουρών της νομιμότητας”, του “συνταγματικού τόξου”, που αφού διέλυσε επί δεκαετίες την χώρα τώρα απαιτεί να συνεχίσει να εξουσιάζει και μάλιστα να χειροκροτείται.

Στην Ελλάδα της κρίσης η Δημοκρατία μοιάζει με κακοπαιγμένη θεατρική παράσταση. Οι ελίτ επιζητούν την κατασκευή νέων συναινέσεων βάζοντας ως επικεφαλίδα, “η νόμιμη βία του κράτους”. Εκεί ποντάρουν, σ’ αυτή την αποδοχή αρχικά, με την υιοθέτηση της γενικής καταδίκης της βίας, άρα και της δικής σου αν κινδυνεύει ακόμα και η ύπαρξή σου.

Με τα πρόσθετα μέτρα που έρχονται για να δικαιολογήσουν ένα εικονικό πρωτογενές πλεόνασμα που χρειάστηκε αίμα για να διασώσει καρέκλες, πρέπει να πειστεί ο μέσος τηλεθεατής και νοικοκυραίος ότι για την σωτηρία της χώρας (sic) μπορεί να χρειαστεί να μείνει ακόμα και σε χαρτόκουτο. Κανείς δεν είναι ασφαλής.

Θέμα στους Νιου Γιορκ Τάιμς η διεκδίκηση πολεμικών γερμανικών αποζημιώσεων από Ελλάδα

Στις διεκδικήσεις της Ελλάδας για πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία αναφέρεται εκτενές πρωτοσέλιδο δημοσίευμα των «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Μεταξύ άλλων, γίνεται λόγος για ένα εντεινόμενο ρεύμα που πυροδοτείται τόσο από τις πικρίες του παρελθόντος -σύμφωνα με ειδικούς η γερμανική κατοχή στην Ελλάδα υπήρξε βάναυση- όσο και από την έντονη δυσαρέσκεια των Ελλήνων με την τωρινή στάση της Γερμανίας να επιβάλει σκληρή λιτότητα στη χώρα.

«Μπορεί κάποιοι από εμάς να μην έχουμε πληρώσει τους φόρους μας, αλλά αυτό δεν συγκρίνεται με αυτά που έκαναν εκείνοι», δηλώνει ο Γιάννης Συγγελάκης, ο οποίος βρέθηκε με τη δημοσιογράφο της εφημερίδας Σούζαν Ντέιλι στο μνημείο στον Αμιρά της Κρήτης για τη σφαγή του 1943 από τους Γερμανούς.

Δεν είναι μόνο τα θύματα των Ναζί που διεκδικούν αποζημιώσεις, σχολιάζει η δημοσιογράφος και αναφέρεται σε σχετική έκθεση 80 σελίδων που συνέταξε η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και η οποία έχει παραδοθεί στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, χωρίς ωστόσο να είναι βέβαιο το κατά πόσο η κυβέρνηση θα θέσει τελικά το ζήτημα στη Γερμανία, όπως σημειώνεται.

Κάποιοι πολιτικοί αναλυτές αμφιβάλουν για το αν η Αθήνα θα θελήσει να προχωρήσει στη διεκδίκηση, ενώ άλλοι θεωρούν ότι οι διεκδικήσεις αυτές θα αποτελέσουν «διαπραγματευτικό χαρτί» κατά τους επόμενους μήνες, όταν Ελλάδα και δανειστές αναμένεται να συζητήσουν τρόπους ελάφρυνσης του τεράστιου χρέους της χώρας, αναφέρεται στο δημοσίευμα.

«Αναγνωρίζω ότι είναι πολιτικά δύσκολο οι Γερμανοί να χαλαρώσουν τους όρους για εμάς, οπότε αντί αυτού, ίσως συμφωνήσουν να ξεπληρώσουν το κατοχικό δάνειο, κάτι που θα είναι ευκολότερο να «πουλήσουν» στο Γερμανικό λαό», δηλώνει στη δημοσιογράφο υψηλόβαθμος αξιωματούχος της ελληνικής κυβέρνησης που δεν κατονομάζεται.

Μέχρι στιγμής, οι Γερμανοί δεν έχουν φανεί πρόθυμοι να ανταποκριθούν σε πολεμικές διεκδικήσεις, σχολιάζει η δημοσιογράφος και υπενθυμίζει ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, τον Ιούλιο, είχε επιμείνει ότι η Ελλάδα είχε παραιτηθεί από τέτοιες διεκδικήσεις προ πολλού.

Για το ύψος των διεκδικήσεων, στο δημοσίευμα υποστηρίζεται ότι υπάρχει «μεγάλη ασάφεια» και για ποσό που κυμαίνεται από τα 220 έως και τα 677 δις δολάρια, ενώ σε σχέση με το όλο θέμα, η Σούζαν Ντέιλι σχολιάζει χαρακτηριστικά ότι «δεν είναι δύσκολο να δει κανείς γιατί το θέμα είναι ελκυστικό για τους Έλληνες».

Τρόποι προστασίας των προσωπικών σας δεδομένων και «μπλοκάρισματος» των υποκλοπών

Προστατεύσετε τα προσωπικά σας δεδομένα από υποκλοπές και «κοριούς»

Ψευδαίσθηση θεωρείται η έννοια της προσωπικής ασφάλειας και της προστασίας των ευαίσθητων δεδομένων των πολιτών μετά και την πρόσφατη παραδοχή της NSA πως έχει υποκλέψει χιλιάδες email χρηστών του Διαδικτύου με προσωπικές τους πληροφορίες, με τις καταγγελίες να φθάνουν μέχρι και την Ελλάδα και τις εγχώριες μυστικές υπηρεσίες.

Με αφορμή αυτή την φημολογία, η εφημερίδα «Τα Νέα» παρουσιάζει τρόπους προστασίας των προσωπικών δεδομένων, «μπλοκάρισματος» των υποκλοπών, αφαίρεση «κοριών» αλλά και τρόπους αποτελεσματικής αντιμετώπισης τέτοιων εισβολών.

Προστασία προσωπικών δεδομένων

• Να έχετε συσκευές όπως smartphone ή ipad πάντοτε μαζί σας και να μην επιτρέπετε σε άλλους να την χρησιμοποιούν, καθώς μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είναι πιθανό να σας «φυτέψουν» πρόγραμμα παρακολούθησης (spyrware).
• Ορίστε κωδικό πρόσβασης στο κινητό σας για να το εξασφαλίσετε από μη εξουσιοδοτημένη χρήση
• Μην επιτρέπετε πρόσβαση σε άγνωστες συνδέσεις Bluetooth.
• Μην κατεβάζετε αρχεία από το Διαδίκτυο στο κινητό σας.
• Απενεργοποιήστε ή περιορίστε την πρόσβαση στο Διαδίκτυο από το κινητό σας

Πως να μπλοκάρετε τις υποκλοπές

• Αφαιρέστε την μπαταρία του κινητού σας όταν δεν είναι σε χρήση
• Χρησιμοποιείστε καρτοκινητό για πολύ ευαίσθητες συνομιλίες
• Εάν παρατηρήσετε ασυνήθιστη συμπεριφορά στην λειτουργία του κινητού σας, καλέστε αμέσως τον τηλεπικοινωνιακό σας πάροχο
• Απενεργοποιήστε το WiFi στο κινητό σας εάν δεν είστε ασφαλή σημεία όπως το σπίτι σας
• Μην αποκαλύπτετε στο τηλέφωνο απόρρητες πληροφορίες
• Κάνετε επαναφορά των εργοστασιακών ρυθμίσεων της συσκευής σας, για να αφαιρέσετε τυχόν λογισμικό παρακολούθησης
• Εγκαταστήστε antivirus στο τηλέφωνο σας
• Απενεργοποιήστε το GPS στο κινητό σας όταν δεν το χρησιμοποιείτε
• Απενεργοποιήστε το Bluetooth όταν δεν το χρησιμοποιείτε

Πως αφαιρείτε «κοριούς»

• Συνίσταται η επαναφορά των εργοστασιακών ρυθμίσεων της συσκευής σας
• Εναλλακτικά συνίσταται η ενημέρωση και αναβάθμιση του λειτουργικού συστήματος (software)

Πως αντιμετωπίζετε την «εισβολή»

• Απενεργοποιήστε την συσκευή
• Παρατηρείστε εάν υπάρχει ασυνήθιστη συμπεριφορά, (π.χ. Η οθόνη να απενεργοποιείται μόνη της, ή φωτίζονται τα πλήκτρα)
• Ελέγξτε εάν η μπαταρία είναι ζεστή. Αυτό μπορεί να σημαίνει πως το κινητό δεν είναι στην πραγματικότητα κλειστό, αλλά μπορεί να «τρέχει» κρυφά κάποιο πρόγραμμα.
• Ενεργοποιήστε ξανά το τηλέφωνο
• Παρατηρείστε εάν ακούγονται ασυνήθιστοι ήχοι όταν πραγματοποιείτε μια κλήση

Η ΡΩΣΙΑ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Η Ρωσία ζήτησε επίσημα στην μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να...
συμμετάσχει και άγημα πεζοναυτών από το ρωσικό αποβατικό “Νοβοτσερκάσκ” του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας το οποίο έχει περίπου 350 πεζοναύτες και κάπου 35 ΤΟΜΠ και ΤΟΜΑ σε ετοιμότητα ανάληψης δράσης μεταφέρει Ρώσους πεζοναύτες. Είναι οι ίδιοι που παρέλασαν και στην Λήμνο, ξεσηκώνοντας θύελλα ενθουσιασμού μεταξύ των κατοίκων του νησιού.
Ο προγραμματισμός της επίσκεψης του πλοίου προβλέπει να βρίσκεται 26 με 29/10 και οι Ρώσοι θέλουν να συμμετάσχουν σε όλες τις εορταστικές εκδηλώσεις αφού απολαμβάνουν πρωτοφανείς εκδηλώσεις αγάπης των πολιτών προς το πρόσωπό τους και αυτό που αντιπροσωπεύουν.
Μάλιστα ένα φαινομενικά άσχετο γεγονός,
η ανάληψη της προεδρίας του ΠΑΟΚ από τον ομογενή Ρώσο βουλευτή και βαθύπλουτο επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδη και η πολύ καλή πορεία της ομάδας έχουν δημιουργήσει κλίμα λατρείας στην Θεσσαλονίκη για τους Ρώσους.
Οι Ρώσοι επιθυμούν να παρελάσουν με το άγημα των πεζοναυτών στην Θεσσαλονίκη. Μένει να δούμε αν τους δοθεί και η άδεια για κάτι τέτοιο από την κυβέρνηση. Το μήνυμα που θα περάσει σε μια τέτοια ενέργεια θα έχει τεράστια γεωπολιτική σημασία για την χώρας μας και ειδικά για την γείτονα Τουρκία.


 

Ο Γ.Στουρνάρας ομολόγησε: Έρχονται νέα μέτρα - Το Μνημόνιο είναι υπέροχο

ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ

Oμολογίες σοκ είχαμε πριν από λίγο από τον συνήθη "ύποπτο" υπουργό των Οικονομικών Γ.Στουρνάρα, ο οποίος με δική του δήλωση παραδέχτηκε ότι έρχονται νέα μέτρα, και ομολόγησε τον θαυμασμό του στο εθνοκτόνο, νεοταξίτικο Μνημόνιο, το οποίο χαρακτήρισε, ως το "σοβαρότερο κείμενο" στην χώρα, δίνοντάς του "ιερότητα" Αγίας Γραφής.

Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας είπε στη Βουλή πως μπορεί να μην γίνουν νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, ενώ δεν θα έρθουν και νέοι φόροι, τόνισε όμως πως θα γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές. Μάλιστα ο υπουργός Οικονομικών αναφερόμενος στο Μνημόνιο προχώρησε σε μία δήλωση που θα  συζητιέται για μέρες,«Λυπάμαι που το λέω αλλά το Μνημόνιο είναι το μόνο σοβαρό κείμενο στη χώρα. Είναι το μόνο με στόχους και χρονοδιαγράμματα».

Στο άκουσμα των νέων μέτρων αντέδρασε έντονε ο Απόστολος Κακλαμάνης, με τον υπουργό Οικονομικών να του απαντάει «όταν θα φέρουμε τα νέα μέτρα στη Βουλή θα τα ψηφίσετε και εσείς», κάτι που ισχύει αφού ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, πολλές φορές γκρινιάζει και στο τέλος ψηφίζει. Εκείνη τη στιγμή ο προεδρεύων Γιάννης Δραγασάκης απευθυνόμενος στον Γιάννη Στουρνάρα είπε «αυτό είναι είδηση».

Η ένταση όμως ανάμεσα στον υπουργό και τον κ.Κακλαμάνη συνεχίστηκε με τον πρώτο να υποστηρίζει πως όλη η προσπάθεια της μεταπολίτευσης ισούται με την προσπάθεια που έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση σε ένα χρόνο. Το σχόλιο αυτό προκάλεσε την έκρηξη του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος είπε στον κ.Στουρνάρα πως δεν μπορεί να απαξιώνει το έργο τόσων κυβερνήσεων.

Βέβαια αυτά ειναι αντεγκλήσεις δίχως νόημα, η ουσία είναι ότι έχουμε μια νεοταξική κυβέρνηση η οποία εφαρμόζει ένα εγκληματικό και γενοκτονικό Μνημόνιο, το οποίο εάν δεν σταματηθεί η εφαρμογή του τώρα, μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, πολλοί από μας θα έχουν πάψει να υφίστανται, ηθικώς, κοινωνικώς, και ίσως και βιολογικώς.

Οι "μάσκες" έπεσαν, οι νεοταξίτες δεν κρύβονται πλέον, και αποκαλύπτουν την περηφάνια τους για το στρατόπεδο που επέλεξαν.

Η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπήσει εδώ και τώρα!

Yπέρ της άμεσης χρεοκοπίας της Ελλάδας τάσσεται ο γνωστός οικονομολόγος, Γιάννης Βαρουφάκης.

 

Όπως αναφέρει σε νέο του άρθρο, η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπήσει, προτρέποντας μάλιστα τους Έλληνες να "αγκαλιάσουν" εκείνο που φοβούνται.

 

Ο κ. Βαρουφάκης κάνει λόγο για πραγματική χρεκοπία και όχι ως "διπλωματική μπλόφα", καλώντας μάλιστα να αντιληφθούν οι Έλληνες τη θετική πλευρά μιας χρεοκοπίας.

 

Αναλυτικά το άρθρο του κ. Βαρουφάκη:

 

Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας; Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε...

 

Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο, αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας.

 

Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει. Σε σχέση με χώρες όπως η γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, αλλά και η Βρετανία και το Βέλγιο, το σύνολο του χρέους μας (δημοσίου και ιδιωτικού) είναι το μικρότερο. Πως αυτό; Επειδή οι έλληνες, ως άτομα αλλά και ως ιδιωτικός τομέας, χρωστάμε πολύ λιγότερα εκείνων. Ακόμα και οι αντιπαθέστατες τράπεζές μας έχουν ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Πάνω από 150 δις πραγματικών καταθέσεων!

 

Μιλάμε για άνω του μισού ΑΕΠ σε καταθέσεις, κάτι για το οποίο οι περισσότεροι εταίροι μας θα σκότωναν να το έχουν, που λέει ο λόγος. Αν μάλιστα προσθέσετε και όλα τα χρήματα ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό, θα δείτε ότι οι έλληνες δεν είμαστε και τόσο φτωχοί κατά μέσον όρο, κι ας έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρώπη (με εξαίρεση την Λετονία).

 

Ως πολίτες είμαστε ελάχιστα χρεωμένοι σε σχέση με πολλούς από τους επικριτές μας στις Λόνδρες, στα Παρίσια και στις Νέες Υόρκες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είμαστε λευκές περιστερές. Για δεκαετίες φορτώναμε το δημόσιο με τόσο μεγάλο χρέος που το βλέπουμε πλέον να βουλιάζει μπροστά στα μάτια μας.

 

Εδώ όμως που φτάσαμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ακόμα και να αποφασίσουμε σύσσωμοι (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, γιάπηδες και στελέχη του ΠΑΜΕ, αστοί των βορείων προαστίων και αναρχικοί της Πλατείας Εξαρχείων) να δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε στο κράτος, δεν αρκεί. Αν μάλιστα το παρακάνουμε στην αλληλεγγύη προς το δημόσιο, η ‘γενναιοδωρία' μας αυτή θα στεγνώσει την κυκλική ροή του πλούτου από το οποίο εξαρτάται το δημόσιο για τα έσοδά του το 2011, το 2012 κ.ο.κ.

 

Ποια είναι λοιπόν τα χαρμόσυνα νέα; Ότι μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη. Ο λόγος διττός: Πρώτον, δεν είμαστε κατά μέσον όρο ούτε οι φτωχότεροι ούτε οι πιο υπερχρεωμένοι. Δεύτερον, όσον αφορά τα χρέη του δημοσίου, αυτά βαραίνουν εμάς, ως άτομα, πολύ λιγότερο από όσο βαραίνουν τους ξένους.

 

Κάντε την σύγκριση με την Ιαπωνία, το χρέος της οποίας ανήκει σε Ιάπωνες σε ποσοστό 95%. 

 

Αν το Ιαπωνικό κράτος αναγκαστεί στην πτώχευση, η καταστροφή της χώρας θα είναι ολική. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για εμάς, καθώς μας ανήκει (δηλαδή στις δικές μας τράπεζες) μόνο το 25% του δημόσιου χρέους μας. Έτσι λοιπόν, δεδομένου ότι η πτώχευση του δημοσίου διαγράφεται ως αναπόφευκτη (εκτός αν πανικοβληθούν οι εταίροι μας αρκετά και το συνδράμουν για χρόνια πολλά, οπότε έχει καλώς), το κόστος της στάσης πληρωμών δεν θα το υποστούμε μόνοι μας.

 

Μα αν το δημόσιο κηρύξει στάση πληρωμών, τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Πως θα ξανα-δανειστεί; Πράγματι, το κράτος θα στριμωχθεί. Για κάμποσο καιρό το δημόσιο θα πρέπει απλώς να ξοδεύει όσα μαζεύει από φόρους. Και γιατί είναι κακό αυτό; Να μάθει επί τέλους, αφού θα έχει ανακουφιστεί από το νταλκά των τοκοχρεολυσίων, να ζει με αυτά που εισπράττει. Π.χ. να καταγγείλει όλες τις εξοπλιστικές συμβάσεις, να συμπιέσει τους ανώτερους μισθούς (τον δικό μου συμπεριλαμβανομένου) τόσο που να καλύπτει τις δαπάνες του από τους φόρους που εισπράττει κλπ.

 

Οι τράπεζές μας; Θα υποφέρουν, είναι αλήθεια - δεδομένου ότι ακόμα και το 25% του δημόσιου χρέους που διαθέτουν θα παγώσει. Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι το έχουν ήδη διαθέσει στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για ζεστό χρήμα που έχουν ήδη πάρει. Και ότι έχουν πρόσβαση στις τεράστιες, κατά κεφαλήν, αποταμιεύσεις μας. Για να μην προσθέσω ότι απολαμβάνουν εγκληματικά υψηλά ποσοστά κέρδους τόσα χρόνια. Όπως το κράτος μας, έτσι κι αυτές να μάθουν να ζουν λιτά και με σύνεση όπως κάνουν χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ.

 

Επί πλέον, ο αποκλεισμός του κράτους μας από τις χρηματαγορές δεν θα διαρκέσει πολύ. Αν κηρύξει στάση πληρωμών, και ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του, δεν θα περάσει πολύ καιρός που παλιοί δανειστές θα αποδεχθούν νέους όρους αποπληρωμής ενός ποσοστού των περασμένων δανεικών και νέοι υποψήφιοι δανειστές (μπορεί και οι ίδιοι με τους παλιούς) θα σχηματίσουν ουρά έξω από το Υπουργείο Οικονομίας να το δανείσουν!

 

Βλέπετε, το χρέος μας θα έχει μειωθεί τόσο που θα αποτελούμε εξαιρετική επένδυση. Έτσι είναι το κεφάλαιο - όταν οσφραίνεται ένα επικερδές deal δεν σέβεται ούτε τον εαυτό του.

 

Σε τελική ανάλυση, είναι λάθος μας να φοβόμαστε τόσο πολύ την στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου. Άλλοι πρέπει να φοβούνται μια τέτοια εξέλιξη περισσότερο από εμάς:

• η κυβέρνηση της κας Μέρκελ η οποία θα πρέπει να διασώσει τις Γερμανικές τράπεζες που θα κλονιστούν από μια δική μας στάση πληρωμών

• η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα πρέπει να δει τι θα κάνει με μία χώρα-μέλος την οποία δεν μπορεί να αποβάλει από την ΕΕ αλλά η οποία τελεί υπό πτώχευση

• οι κυβερνήσεις όλων των άλλων χωρών (πλην ίσως της Ολλανδίας και της Αυστρίας) που θα τρέμουν για το ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος των αγορών (των οποίων η όρεξη θα έχει ανοίξει από την ‘επιτυχημένη' επίθεση στο χρέος της Ελλάδας)

• οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας (χωρών με συνολικό χρέος πάνω από 400%)

• όλοι όσοι έχουν επενδύσει στο ευρώ, είτε σε περιουσιακά στοιχεία είτε ως μέσο συναλλαγής.

 

Στάση πληρωμών λοιπόν!

 

Τώρα!

 

Με χαμόγελο και αισιοδοξία!