Με το ευρώ η Γερμανία αύξησε το εμπορικό πλεόνασμά της κατά 265%
Το δεύτερο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, ύψους 109 δισ. ευρώ, το οποίο δρομολογήθηκε μόλις τον Ιούλιο σε σύνοδο κορυφής της Ε.Ε., είναι ήδη παρωχημένο λόγω της εξέλιξης της κρίσης. Οι δοκιμαζόμενες οικονομίες καταρρέουν και οι λαοί πλήττονται από περικοπές μισθών και κοινωνικών παροχών. Οι τράπεζες, αντίθετα, θωρακίζονται ενάντια στις απώλειες, υποστηρίζει ο Μίκαελ Σλεχτ, μέλος της γερμανικής Βουλής, επικεφαλής οικονομολόγος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος Die Linke, του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που πραγματοποιήθηκε στη ΓΣΕΕ το περασμένο Σάββατο.
Η Ελλάδα περιόρισε το αναπροσαρμοσμένο από τις κυκλικές διακυμάνσεις έλλειμμά της για το 2010 κατά 7,5%. Επιβλήθηκαν σκληρές περικοπές δαπανών που ανέρχονταν αρχικά στο 13% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Ο Μ. Σλεχτ λέει ότι ένα ανάλογο εγχείρημα στη Γερμανία θα σηματοδοτούσε περικοπές 300 δισ. ευρώ, τη διαγραφή δηλαδή ολόκληρου του προϋπολογισμού της Γερμανίας.
Μ’ ένα… μολυβένιο σωσίβιο
Σύμφωνα με την Berenberg Bank, πρόκειται για τη «σκληρότερη δημοσιονομική προσαρμογή» στην ιστορία των δυτικών χωρών. Με ένα… μολυβένιο σωσίβιο, η Ελλάδα απειλείται με καταποντισμό, είπε χαρακτηριστικά.
Εξηγεί ότι το πραγματικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Ελλάδας μειώθηκε το 2010 κατά 4,5%, ενώ το 2011 η ελληνική οικονομία θα συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο, πάνω από 5%. Παρ’ όλες τις περικοπές δαπανών, το χρέος συνεχίζει να αυξάνεται ασταμάτητα. Το 2010 το ελληνικό χρέος ήταν 329 δισ. ευρώ, ενώ το 2011 κινδυνεύει να ανέλθει στα 360 εκατομμύρια. Το επίπεδο του χρέους -ο λόγος του χρέους προς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν- αυξάνεται το 2011 από το 110% σχεδόν στο 160%. Οι οικονομολόγοι το ονομάζουν «το παράδοξο της φειδούς».
Στην ομιλία του πρόσθεσε ότι «όταν οι άνθρωποι είναι χρεωμένοι μέχρι το λαιμό, δεν ρίχνουν χρήμα στην αγορά. Οι επιχειρήσεις, με τη σειρά τους, σταματούν τις επενδύσεις, εάν κλείσει και το κράτος τις στρόφιγγες, η οικονομία επισπεύδει την ελεύθερη πτώση της. Τα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου μειώνονται, οι δαπάνες για την ανεργία αυξάνονται».
Υπενθύμισε ότι μέσα σε διάστημα μόλις ενός έτους, το επίσημο ποσοστό των ανέργων αυξήθηκε από 11% σε πάνω από 16% (Απρίλιος 2011) λόγω των υφιστάμενων μέτρων λιτότητας. Ενας στους τρεις νέους δεν έχει δουλειά, τη στιγμή που 65.000 επιχειρήσεις έχουν ήδη χρεοκοπήσει: «Κι όμως, η χώρα καλείται υπό αυτές τις συνθήκες να εξοικονομήσει 28 δισ. ευρώ επιπλέον ώς το 2015. Σειρά έχουν οι εκτεταμένες περικοπές θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα. Στο πνεύμα αυτό, 83.000 δημόσιοι υπάλληλοι απολύθηκαν ήδη τους τελευταίους μήνες. Οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκαν ώς και 20% και 75 δημόσιοι φορείς θα συγχωνευτούν ή θα κλείσουν».
Επισήμανε δε ότι, ήδη πριν ξεσπάσει η κρίση, η Ελλάδα ήταν η χώρα με τη μεγαλύτερη μισθολογική ανισότητα στην Ευρώπη των 25. Γιατί το μισθολογικό επίπεδο της χώρας αντιστοιχούσε μόλις στο 73% του μέσου όρου της ευρωζώνης και το ένα τέταρτο των απασχολουμένων αμειβόταν με λιγότερα από 750 ευρώ το μήνα. Ο Ελληνας δάσκαλος με 15ετή υπηρεσία αμειβόταν 40% λιγότερο από τον Γερμανό συνάδελφό του και «οι μισθοί στο δημόσιο τομέα θα περισταλούν το 2011 κατά 800 εκατομμύρια ευρώ και κατά 660 εκατομμύρια το 2012. Ο μέσος μισθός θα μειωθεί κατά 17%».
Αποικία παρά το κούρεμα χρέους;
Προσεγγίζοντας το ερώτημα «Η Ελλάδα είναι αποικία παρά το κούρεμα χρέους;» λέει: «Τι κι αν η κυρίαρχη πολιτική αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η συνέχιση τέτοιων πολιτικών λιτότητας, ρεαλιστικά, είναι αποτυχημένη. Ο εκβιασμός της χώρας συνεχίζεται. Ακόμη και στην περίπτωση κουρέματος του χρέους, η Ελλάδα θα παραμείνει εξαρτημένη από μελλοντικές βοήθειες.
Κάτω από αυτές τις πιέσεις της τρόικας, η κυβέρνηση διαλύει το καθεστώς των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που ελέγχονται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Μελλοντικά, οι συλλογικές συμβάσεις θα συνάπτονται ολοένα και περισσότερο με τη μορφή επιχειρησιακών συμβάσεων, ακόμη και χωρίς τη συμμετοχή των σωματείων. Ετσι καλλιεργείται ολοένα και περισσότερο ο ανταγωνισμός μεταξύ των εργαζομένων και προωθούνται μαζικότερες μειώσεις μισθών.
Προσθέτοντας ότι επιπλέον η χώρα μας εξαναγκάστηκε να ξεπουλήσει και τη δημόσια περιουσία της, παρατηρεί: «Μέχρι το 2014 η χώρα θα πρέπει να αντλήσει από ιδιωτικοποιήσεις 35 δισ. ευρώ και 50 δισ. μέχρι τα τέλη του 2015. Μάλιστα, για την επίσπευση των ιδιωτικοποιήσεων συστάθηκε ιδιαίτερο ταμείο αποκρατικοποιήσεων, μια ελληνικού τύπου Treuhand. Ακόμα και ο πρόεδρος του γερμανικού σοσιαλιστικού κόμματος, Sigmar Gabriel, τάχθηκε υπέρ ενός τέτοιου μοντέλου».
Η σκανδαλώδης Treuhand
«Οι σκανδαλώδεις πρακτικές της Treuhand μετά την επανένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας θα πρέπει ν’ αποτελέσουν προμήνυμα της Ιστορίας. Εκείνη την εποχή, πολλές επιχειρήσεις εξαγοράστηκαν από Δυτικούς επιχειρηματίες, οι οποίοι στη συνέχεια τις έκλεισαν για ν’ απαλλαγούν από τον ανεπιθύμητο ανταγωνισμό. Τα διεθνή συμφέροντα όπως και οι αποικιοκρατικές δυνάμεις θα μπορούσαν έτσι να ελέγξουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας».
Ο Γερμανός βουλευτής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η ελληνική εθνική κυριαρχία συρρικνώνεται και πάλι δραματικά», προσθέτοντας ότι η πώληση δημόσιας περιουσίας υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης και υπό πίεση χρόνου δεν εξασφαλίζει δίκαιο αντίτιμο. Το ιδιωτικό κεφάλαιο θα μπορέσει έτσι να καρπωθεί βασικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας σε εξευτελιστικές τιμές.
Υποστηρίζει επίσης ότι ήδη από τον Σεπτέμβριο, ήταν σαφές ότι το νέο χρηματοδοτικό πακέτο των 109 δισεκατομμυρίων για την Ελλάδα ήταν κατώτερο των περιστάσεων. Αλλά και για τις νέες αρμοδιότητες των EFSF απαιτούνται επιπλέον κεφάλαια. Η κατάσταση στην Ιταλία επιδεινώνεται τόσο ώστε η ΕΚΤ αναγκάζεται να τη στηρίξει αγοράζοντας μαζικά ιταλικά ομόλογα. Κι ενώ η διεύρυνση του EFSF είχε μόλις αποφασιστεί, γινόταν σαφές ότι και αυτός ο «μηχανισμός στήριξης» ήταν ανεπαρκής.
Πιστεύει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελεί η εμμονή στα ολέθρια προγράμματα περικοπών: «Προσκολλημένη σε αυτή τη μοιραία πολιτική είναι κυρίως η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, η οποία επιθυμεί να επιβάλει το “γερμανικό δρόμο” στις κλονισμένες χώρες, δηλαδή την Ατζέντα 2010, και συνεπώς περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών».
Η κρίση δεν ανακόπτεται
.jpg)
