Με ελπίδα μας γεμίζει η μετά από 3 μήνες αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να φέρει επιτέλους τα μέτρα του νέου μνημονίου στη βουλή. Άλλωστε η στοιβαρή αστυ-ότητα των υπερασπιστών τέτοιων μέτρων έχει επιβεβαιωθεί πολλάκις από την ιστορία.
Τι να πρωτοθυμηθούμε! Τον ρουβίκωνα του Προβόπουλου, τις αναλύσεις για τα κλειστά επαγγέλματα του σημερινού ΥπΟικ, τις καγιέν της Λάρισας, τις προβλέψεις του πρώτου μνημονίου, τη σταθερότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος ή μήπως τη μεγάλη ελάφρυνση που θα ήταν το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων;
Με τέτοια πλειάδα επιτυχιών εγώ προσωπικά εγγυώμαι πως και τα επόμενα μέτρα που συντάχθηκαν με την ίδια σοβαρότητα θα έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα. Όμως ας ρίξουμε μια μακρο-οικονομική ματιά στο τι είναι αυτά τα 13-15-18-20δις που θα κοπούν από τον προϋπολογισμό.
Ας πάρουμε πάλι ένα αισιόδοξο σενάριο πως θα χρειαστούν περικοπές μόλις 15 δις, αυτό σημαίνει πως από έναν προϋπολογισμό ύψους γύρω στα 70δις ή αλλιώς 35% του ΑΕΠ θα φτάσουμε σέναν προϋπολογισμό 55δις ή 27% του ΑΕΠ (στον πιο αισιόδοξο των κόσμων). Ας πάρουμε τώρα και έναν κατάλογο κατάταξης των χωρών σε σχέση με τις κρατικές δαπάνες (ανεξαρτήτως σκοπού).
Και ψάξτε να βρείτε έστω και μία ευρωπαϊκή χώρα με αντίστοιχες δαπάνες. Και δεν μιλάμε τώρα μόνο για τους κοιλαράδες δυτικούς. Ψάξτε και ανάμεσα στους πιο νεοφιλελεύθερους, τους πιο καπιταλιστικό ελντοράντο της ανατολικής ευρώπης. Δεν θα βρείτε κανέναν.
Ακόμα και failed states σαν τη γεωργία διαθέτουν ένα 35% του ΑΕΠ σε κρατικές δαπάνες. Ποιο ακριβώς μοντέλο έχει η κυβέρνηση στο μυαλό της όταν κόβει τόσες δαπάνες;
Αν μάλιστα αφαιρέσετε τους υψηλούς τόκους που η ελλάδα πληρώνει (και οι οποιοι θα σταθεροποιηθούν γύρω στα 15δις το έτος), τότε οι κρατικές δαπάνες συρρικνώνονται ακόμα περισσότερο στο 20% του ΑΕΠ. Τώρα να μη γίνω λαϊκιστής και στερήσω τα διάφορα δις που δίνουν δωράκια οι κυβερνητικοί βουλευτές στους εαυτούς τους όπου το ποσό θα μειωθεί ακόμα περισσότερο.
Τα μέτρα που ετοιμάζονται να ψηφιστούν είναι ένα ανέκδοτο, όπως ανέκδοτο θα είναι και όσοι τα ψηφίσουν. Κι όταν κληθούν να απολογηθούν γιαυτό, θα πρέπει να μας εξηγήσουν, ποια ακριβώς χώρα είχαν στο μυαλό τους ως μοντέλο την ώρα που τα ψήφιζαν.
Το CD του γιοφυριού της Άρτας
Όχι δεν είναι τίτλος συλλογής δημοτικών τραγουδιών. Χάθηκε τo CD της λαγκάρντ με τα ονόματα των υπόπτων για φοροδιαφυγή. Και να πεις πως ήταν κανένα έγγραφο. Ένα σιντάκι ήταν, από αυτά που μπορείς να αντιγράψεις σε 3 λεπτά και είμαι σίγουρος πως σε οποιανού τα χέρια έπεφτε ένα τέτοιο cd θα είχε κάνει ένα αντιγραφάκι έτσι για να το χαζεύει βρε αδερφέ. (εντάξει βρέθηκε αλλά δεν το ήξερα όταν το έγραφα)
Αλλά δεν πειράζει. Είμαι σίγουρος πως η γαλλική γραφειοκρατία θα έχει κρατήσει αντίγραφο του CD, καθώς δούλεψε αρκετά για να το αποκτήσει. Συγκεκριμένα ο υπάλληλος που το είχε στα χέρια του ήθελε χρήματα για να το προσφέρει και η γαλλική κυβέρνηση έκρινε πως ήταν πιο φθηνό να του στείλει την αντιτρομοκρατική. Πράγμα και που έγινε.
Σαν να μην έφτανε αυτό, το σισύφειο αυτό cd που 3 χρόνια τώρα δεν μπορεί να χωθεί σ’ έναν φάκελο να ηρεμήσει, είναι σύμφωνα με την ηθική και νόμιμη κυβέρνησή μας προϊόν εγκλήματος, κι έτσι τα στοιχεία που διαθέτει δεν μπορούν να κατατεθούν στο δικαστήριο. Με λίγα λόγια είναι άχρηστο; Πάλι οι ρέστηδες αυτού του κόσμου θα μας βγάζουν τη γλώσσα;
Όπως συχνά λέμε οι ρέστηδες αυτού του κόσμου, σου βγάζουν τη γλώσσα διότι εμείς τους αφήνουμε να τη βγάζουν. Και δώστε βάση για το πόσο εύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτό το CD χωρίς ποτέ να κατατεθεί σε δικαστήριο. Όλες οι υπηρεσίες του δυτικού κόσμου, είτε αφορούν την πυροσβεστική, τον σδόε ή το τηλεφωνικό κέντρο της εταιρίας μπαρμπουτσαλίξ, εργάζονται με μία βασική αρχή. Ότι μπορούν ανά πάσα δεδομένη στιγμή να ικανοποίησουν μόνο ένα 2-5% του συνολικού πελατολογίου τους. Αυτό για το ΣΔΟΕ σημαίνει ότι δεν μπορούν να ελέγξουν όλους τους έλληνες γιαυτό πρέπει να πάνε δειγματοληπτικά και στοχευμένα. Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να ψάχνεις προσφάτως απολυμένους πρώην εργάτες σε εργοστάσιο, διότι πιθανότατα δεν έχουν να κρύψουν τίποτα ιδιαίτερο πέρα από κανένα ημι-υπαίθριο.
Τι θα γινόταν όμως, αν εντελώς τυχαία και δειγματοληπτικά ο σδόε ξεσκόνιζε τους λογαριασμούς, τις εταιρίες, τις καταθέσεις και την περιουσία των ανθρώπων εκείνων που είχαν την “ατυχία” να διαθέτουν τον λογαριασμό στην ελβετική τράπεζα της οποιας το CD παράπεσε στα χέρια της γαλλικής κυβέρνησης;
Τι θα γινόταν αν η κίνηση των λογαριασμών αυτών εντελώς τυχαία και συνεπικουρικά ταίριαζε με τις διάφορες λουμπινιές που έκαναν στην ελλάδα, δίνοντας ένα καλό σημάδι για τις ακριβείς συνθήκες της φοροκλοπής;
Αναμφίβολα κάποιοι από αυτούς μπορεί να ήταν ηθικοί και νόμιμοι σαν τον Βουλγαράκη, αλλά κάτι μου λέει πως οι περισσότεροι δεν θα είναι.
Όπως όμως συμβαίνει με όλα τα παραδοσιακά γιοφύρια, θα πρέπει μάλλον να θυσιαστεί η γυναίκα του πρωτομάστορα για να προχωρήσει, το οποίο στην περίπτωση μας είναι το παλιό πολιτικό σύστημα και όσοι το εκπροσωπούν μέσα κι έξω από την κυβέρνηση.
