Του
Δημήτρη ΚωνσταντακόπουλουΗ απόφαση του Eurogroup (δηλαδή όλων των κυβερνήσεων της ευρωζώνης, περιλαμβανομένης της κυπριακής και της ελληνικής), της ΕΚΤ, της Κομισιόν και του ΔΝΤ για την Κύπρο θα περάσει ίσως
στην ιστορία ως η ταχύτερη καταστροφή κράτους – τύφλα νάχει ο Γκουντέριαν, με τους αστραπιαίους πολέμους του. Ταυτόχρονα, η απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο έθεσε τα θεμέλια για την πιθανή τελική καταστροφή της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης, βάζοντάς την πιθανώς σε τροχιά δύσκολα αντιστρέψιμης πορείας προς την τελική διάλυση. Μια τέτοια διάλυση, υπό τις διαγραφόμενες συνθήκες, κινδυνεύει να οδηγήσει τον κόσμο πιο πίσω από τον Διαφωτισμό και την Αναγέννηση.
Κατά πάσα πιθανότητα, μια τέτοια διάλυση, επερχόμενη, θα οδηγήσει στον κατακερματισμό της ‘Ενωσης σε μια σειρά αδύναμα κρατίδια, ταχέως φτωχοποιούμενα, υποχείρια της «Αυτοκρατορίας του χρήματος» και των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ελλάδα θα κινδυνεύσει μεσοπρόθεσμα με διαμελισμό, ενώ ότι απομένει από την Κύπρο θα απορροφηθεί από το Ισραήλ, αφού η Τουρκία πάρει ένα γερό κομμάτι.
‘Όπως σε κάθε φάση της ευρωπαϊκής κρίσης, ελπίζει κανείς σε μια εναργή παρέμβαση της ανθρώπινης βούλησης που θα αντιστρέψει την πορεία. Δυστυχώς όμως οι ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν παρακμάσει εδώ και πολλές δεκαετίες, τα ρεύματα της ριζοσπαστικής αμφισβήτησης, πάνω στα οποία στηρίχτηκε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός έχουν σιγήσει ή έχουν εκφυλισθεί, κι όταν οι λαοί νοιώσουν ότι πεθαίνουν, και αναζητήσουν πολιτικές και διανοητικές ηγεσίες για να οργανώσουν τις άμυνές τους δύσκολα θα τις βρουν, εκτός των άλλων, γιατί επί δεκαετίες συντελείται μια διαδικασία ελέγχου των ελίτ.
Στην πραγματικότητα ο Γκουντέριαν και ο Χίτλερ μοιάζουν ανόητοι μπροστά στα πραξικοπήματα που οργανώνει σήμερα το «Χρήμα». Τότε, τουλάχιστον, καταλαβαίναμε ότι μια χώρα καταλαμβάνεται από τον στρατό μιας άλλης. Τώρα, καταλύεται το κράτος υιοθετώντας «προγράμματα σωτηρίας» (!) και χωρίς το πολιτικό προσωπικό και οι πολίτες να παίρνουν χαμπάρι τι έχει συμβεί.
Η ταχύτατη, με ένα μόνο «χτύπημα», καταστροφή της Κύπρου συνιστάΑ) καινούριο σταθμό στην τελειοποίηση της μεθόδου «Σοκ και Δέους»,
Β) εκδήλωση της λανθάνουσας γεωπολιτικής τάσης της ευρωπαϊκής κρίσης
Γ) νέο, τρίτο σταθμό, μετά τη Λήμαν Μπράδερς και τα Μνημόνια, στο «διαρκές πραξικόπημα» του «τραπεζικού ολοκληρωτισμού», του Χρήματος, εναντίον των κανόνων του «κανονικού» καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας, δηλωτικό της μετάβασης από τον «νεοφιλελεύθερο» στον «καπιταλισμό της καταστροφής», από την αστική δημοκρατία προς τον μεταμοντέρνο ολοκληρωτισμό, ενδιάμεσο πιθανώς σταθμό προς πλήρη ολοκληρωτισμό
ΠόλεμοςΑπό την αρχή της κρίσης τονίσαμε ότι πρόκειται περί πολέμου με μη στρατιωτικά μέσα, αλλά πληρούντος απολύτως τον σχετικό ορισμό του Κλαούζεβιτς. Τον πόλεμο εξαπέλυσε η παγκόσμια, χρηματιστική ιδίως ολιγαρχία εναντίον των λαών της Ευρώπης, εναντίον της μεταπολεμικής Ευρωπαϊκής δημοκρατίας και των κοινωνικών επιτευγμάτων των ευρωπαϊκών λαών. ‘Αρχισε μέσω της Ελλάδας, χωρίς να περιορίζεται σε αυτή. Είναι ταυτόχρονα και πόλεμος ειδικά κατά του ελληνικού λαού, για λόγους τόσο γεωπολιτικούς, όσο και «ιδεολογικούς» (που έχουν να κάνουν με ότι συμβολίζει αυτός ο λαός και ο ιδιαίτερος ρόλος του στην Ιστορία, από τα αρχαία χρόνια, αλλά και η ανθεκτικότητα, στο χρόνο, του «αντιστασιακού» κυττάρου του, όπως εκδηλώθηκε στις τρεις μεγάλες, παγκόσμιας σημασίας, Επαναστάσεις του νεώτερου ελληνισμού, το 1821, το 1941-45, το 1955-59). ‘Ένα από τα κύρια όπλα αυτού του πολέμου είναι η ψυχολογία, η εξαιρετικά, όλο και πιο επεξεργασμένη τακτική του «Σοκ και Δέους», κατά τον τόσο επιτυχή τίτλο του ομώνυμου βιβλίου της Ναόμι Κλάιν, τακτική που χρησιμοποιείται τώρα στην περίπτωση της Κύπρου.
Κάθε «Αυτοκρατορία» στην Ιστορία απέβλεπε στην περιφερειακή ή και παγκόσμια, ει δυνατόν, επικράτηση. Κάθε μια το έκανε όμως με τη δική της ιδεολογία, τα ιδιαίτερα μέσα και «όπλα» της. Η «Αυτοκρατορία του Χρήματος» χαρακτηρίζεται από τη χρήση μη πολεμικών, αν και εξίσου θανατηφόρων όπλων. Αν άλλες αυτοκρατορίες, από τον Ιούλιο Καίσαρα έως το Τρίτο Ράιχ του Χίτλερ εμφάνιζαν την ισχύ τους και δήλωναν τις προθέσεις τους, ετούτη εδώ κρύβεται πίσω από τη δράση κρατικών και πολιτικών υποκειμένων, βασίζεται στην εντυπωσιακή διείσδυσή της στις κρατικές, πολιτικές, οικονομικές, εκδοτικές και πολιτιστικές δομές όλου σχεδόν του πλανήτη, στηρίζεται στη δημιουργία μιας πλαστής, εικονικής πραγματικότητας, χρησιμοποιώντας την απίστευτη πρόοδο των κοινωνικών επιστημών, της βιολογίας και των νευροεπιστημών, της θεωρίας της πληροφορίας και των μαθηματικών θεωριών του Χάους για να δημιουργήσει «εικονικές πραγματικότητες» στους λαούς και ιδιαίτερα στις ελίτ.
Υπερ-εφιάλτεςΑκόμα και όσοι χρησιμοποιούν στην Ελλάδα τον όρο «αποικία χρέους» δεν τον αντιλαμβάνονται σε βάθος, εξακολουθούν να δρουν λες και υπάρχουν τα κράτη με τη μορφή που τα ξέραμε πριν τα 2010. Ζούμε ήδη στο «ισοδύναμο» ξένης κατοχής, αλλά δεν μπορούμε να το νοιώσουμε, γιατί δεν επιβάλλεται άμεσα, με τη δύναμη των τανκς και των πολυβόλων. ‘Όμως οι «ελληνικές κυβερνήσεις» έπαψαν προ πολλού να είναι «ελληνικές». Και οι τρεις Πρωθυπουργοί της Ελλάδας μετά το 2009 χειραγωγούνταν/χειραγωγούνται άμεσα και προσωπικά από ανθρώπους του διεθνούς συστήματος στο άμεσο περιβάλλον τους, που είναι άλλωστε γνωστοί σε όποιον θέλει να τους μάθει. Το ίδιο συμβαίνει με τον «υπερ-Εφιάλτη» του Ελληνισμού, τον Νίκο Αναστασιάδη. Συγκρίνετε τα διαγγέλματα Γιώργου Παπανδρέου από το Καστελόριζο και Νίκου Αναστασιάδη μετά το πρώτο Eurogroup και θα διακρίνετε ότι έχουν γραφτεί από το ίδιο χέρι, χέρι όχι πολιτικού συμβούλου, αλλά του επιτελείου ψυχολογικού-πολιτικού πολέμου που επιδιώκει την καταστροφή της Ελλάδας.
Συνήθως, οι Αυτοκρατορίες συνέτριβαν μέχρι τώρα τους αντιπάλους τους με τη δύναμη της ισχύος τους ή τον φόβο που προκαλούσαν. Αυτή εδώ παραπλανά τα προς καταστροφή ή υποταγή υποκείμενα ώστε να οδηγηθούν μόνα τους εκεί που επιδιώκεται να οδηγηθούν χωρίς να το αντιληφθούν. Η επίθεση και καταστροφή της ΕΣΣΔ, που εμφανίστηκε όμως ως κατάρρευση ενός υποκειμένου ανίκανου να λύσει τα πολλά του προβλήματα είναι το πρώτο ιστορικό παράδειγμα της νέας εποχής. Δεν σκοτώνουμε τους δεινόσαυρους, αλλάζουμε το κλίμα και πεθαίνουν, έλεγε ο Καρότιτς, εκ των πρωτεργατών της (οργανωμένης από το Ιδεολογικό Τμήμα της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά σχεδιασμένης από τον Σόρος) σοβιετικής «γκλάσνοστ».
Το παράδειγμα της «περεστρόικα»Η Σοβιετική ‘Ενωση ήταν το πρώτο κράτος στον κόσμο που δεν έπεσε με ξένη εισβολή ή με επανάσταση, αλλά τόριξε η ίδια η ηγεσία του, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ και του Χρήματος, μέσω της τηλεόρασης! Τις προάλλες, βλέποντας τον Ζαχαρία Κουλία και τον Νίκο Κουτσού να μένουν μόνοι στη Βουλή των Αντιπροσώπων να υπερασπίζονται την Κυπριακή Δημοκρατία, θυμήθηκα την αντίστοιχη σκηνή στο ρωσικό κοινοβούλιο, τον Ιανουάριο του 1992. «Καλά τρελλαθήκατε;», έλεγε ο συνταγματάρχης ‘Αλκσνις στους βουλευτές, «είστε με τα σωστά σας, θα διαλύσετε τη Σοβιετική ‘Ενωση;». Κι όμως, σαν ζόμπι, οι Ρώσοι βουλευτές, ανάμεσά τους κι ο κομμουνιστής Ζιουγκάνωφ αν θυμάμαι καλά, ψήφισαν για να επικυρώσουν το πραξικόπημα του Γέλτσιν, εγκαινιάζοντας τη μεγαλύτερη οικονομική, κοινωνική, «γεωπολιτική» και πολιτιστική καταστροφή στην ιστορία της βιομηχανικής εποχής!
Σοκ και ΔέοςΣε κάθε επεισόδιο του πολέμου που έχει εξαπολυθεί, τα σοκ είναι τόσο φοβερά που δεν επιτρέπουν στον εγκεφαλικό φλοιό να αντιδράσει φυσιολογικά και λογικά. Στη συνέχεια ο «εχθρός», οι επιτιθέμενες δυνάμεις, υπό τη γενική «καθοδήγηση» της διεθνούς χρηματιστικής ολιγαρχίας, χρησιμοποιούν τα ίδια τα φαινόμενα τρόμου, πανικού και σύγχυσης που προκαλούν, για να περάσουν την ατζέντα τους! Η πραγματικότητα είναι τόσο απίστευτη κα τραγική, που δημιουργεί η ίδια κίνητρο για λάθος αντίληψή της και λάθος αντίδραση. Αφού κατατρομοκρατούν και χρεωκοπούν μια χώρα, όπως έκαναν με την Ελλάδα τον Μάιο του 2010 και την Κύπρο τον Μαρτιο 2013, μετά λένε «προσοχή να μη χρεωκοπήσουμε». Εν ονόματι της «μη χρεωκοπίας», υπογράφονται δύσκολα αναστρέψιμες, αποικιακές δανειακές συμβάσεις και αρχίζει η διαρκής μεταφορά δημόσιας και ιδιωτικής ιδιοκτησίας και κρατικής κυριαρχίας στους Δανειστές, ενώ μπαίνει σε εφαρμογή ο υφεσιακός μηχανισμός της «δίνης θανάτου». Τώρα σκότωσαν τις κυπριακές τράπεζες και προσπαθούν να βάλουν το κυπριακό κράτος σε τροχιά αυτοκτονίας για να μην πεθάνει! Συχνά κι εγώ ακόμα αντιλαμβάνομαι με απελπισία, αμηχανία και οδύνη, ότι τα άρθρα μου φορμάρουν μάλλον τη σκέψη του «εχθρού», παρά μπορούν να χρησιμεύσουν στα ανάπηρα υποκείμενα που καταντήσαμε.
Εμπεδώνεται μια διαρκής «διαλεκτική του τρόμου και της σύγχυσης», καταστρέφεται το νόημα και το υποκείμενο, δημιουργείται μια ατμόσφαιρα αντίστοιχη με αυτή που περιγράφει ο Φραντς Κάφκα στη «Δίκη», το απελπιστικό αριστούργημα που κινδυνεύει να αποδειχθεί μεγαλοφυής προφητεία.
Κάθε νέο επεισόδιο στον πόλεμο αυτό προσφέρει τη δυνατότητα τελειοποίησης της μεθόδου και συλλογής πολύτιμων πληροφοριών για την αναζήτηση νέων μεθόδων κυριαρχίας και επιβολής, που συγκροτούν σταδιακά τις μορφές του νέου ολοκληρωτισμού, μέσα στις δομές της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας, συμβιώνοντας για ένα διάστημα μαζί τους, προτού επικρατήσουν τελειωτικά.
Για το λόγο αυτό οι αναγνώστες πρέπει να διατηρούν όσο το δυνατό ψυχρό τον εγκέφαλό τους, να τον απομονώσουν όσο γίνεται από τον ψυχισμό τους, γιατί έχει σημασία να καταλάβουμε τι γίνεται. Φυσικά, η πραγματικότητα είναι πολύ τραγική και ανεπιθύμητη, αλλά πρέπει να βρούμε τον τρόπο να την αντιμετωπίσουμε ορθολογικά και συλλογικά.
Μια καλή ιδέα θα ήταν επίσης να μη βλέπετε τουλάχιστο τηλεόραση, που είναι ένα από τα βασικά όπλα του εχθρού. Ενημερωθείτε από άλλα μέσα και προσπαθείστε να δουλεύετε όσο περισσότερο μπορείτε με το μυαλό και τη λογική σας λειτουργία. Καλό θα ήταν να κινητοποιηθούν και οι πατριώτες και ανθρωπιστές ψυχίατροι, νευρολόγοι και ειδικοί στον ψυχολογικό πόλεμο, όσοι έχουν συνείδηση της κατάστασης, για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες αυτού του πρωτοφανούς στην ιστορία πειράματος και προγράμματος χειραγώγησης της κοινωνίας, και επίσης, του ειδικού προγράμματος χειραγώγησης των ελίτ.
Αν και δεν σας κρύβω μια ορισμένη απαισιοδοξία – τόσο η ελλαδική, όσο και η κυπριακή κοινωνία έχουν σαπίσει σε τέτοιο βαθμό, που θα δυσκολευτούν πολύ να προτάξουν οποιαδήποτε αντίσταση στην καταστροφή τους. Κυττάξτε γύρω σας: πόσοι, ακόμα κι από αυτούς που οικτίρουν την απουσία αντιδράσεων ή τον ασύλληπτο εγωϊσμό μιας καταρρέουσας κοινωνίας, διαθέτουν δέκα ευρώ, δύο ώρες ή αναλαμβάνουν οποιονδήποτε κίνδυνο για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους της ή τη χώρα τους. Προσέξτε πόσο προσεκτικά προσπαθούν, ακόμα και τώρα, ακόμα και εντός των αντιμνημονιακών, να χτίσουν καριέρα. ‘Ισως μας αξίζει όντως, με μια ευρύτερη έννοια, αυτό που μας συμβαίνει. Αν και δυστυχώς την πληρώνουν πάλι τα φτωχότερα και πιο αδύναμα, και τελικώς αποδεικνυόμενα πιο έντιμα, «υγιή» και κυρίως αξιοπρεπή στρώματα της κοινωνίας - επιβεβαιώνεται στην πράξη η άποψη ότι η αξιοπρέπεια είναι συνήθως αντιστρόφως ανάλογη προς τα ευρώ που έχει κανείς στην τσέπη του ή τα ακίνητα στο όνομά του. Είπαμε, να μη βλέπουμε μόνο το ταξικό, χωρίς το εθνικό, αλλά δεν υπάρχει και πολύ εθνικό χωρίς ταξικό – το «έθνος» το υπερασπίζονται συνήθως οι πληβείοι.
Κύπρος – πρώτος απολογισμόςΥπογραμμίσαμε εδώ και μήνες από τις στήλες αυτού του περιοδικού, ότι η εκλογή Αναστασιάδη θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταστροφή, το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας, και χρησιμοποιούμε τον όρο κατά κυριολεξία και όχι καθ’ υπερβολήν, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον μιας ήδη ημικατεστραμμένης Ελλάδας. Ούτε κι εμείς όμως περιμέναμε τέτοιο ρεκόρ – δεν θυμόμαστε άλλον πολιτικό ή κρατικό ηγέτη στην παγκόσμιο ιστορία που να πρόδωσε και να κατέστρεψε τη χώρα του δεκαπέντε μέρες μετά την εκλογή του.
Το Eurogroup, δηλαδή οι Υπουργοί Οικονομικών όλων των κυβερνήσεων της ευρωζώνης, περιλαμβανομένης της κυπριακής και της ελληνικής, από κοινού με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έλαβαν τη γνωστή απόφαση για το κούρεμα των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες. Από μόνη της, η ανακοίνωση των αποφάσεων του Eurogroup σήμανε την καταστροφή του κυπριακού τραπεζικού τομέα και την έναρξη μιας διαδικασίας που, πολύ σύντομα, είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στην καταστροφή του κυπριακού κράτους και να βάλει σε άμεσο κίνδυνο τον ελληνικό κυπριακό λαό, συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της νήσου. Αυτό συνέβη γιατί, απλούστατα, κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, ιδιώτης ή διαχειριστής κεφαλαίων, δεν διατηρεί τα λεφτά του σε τράπεζες αν του ανακοινώσουν ότι τα κουρεύουν 30% και ότι αυτές οι τράπεζες αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα. Με το που ακούει τέτοια είδηση παίρνει τα λεφτά του την επομένη και φεύγει.
Υπό τη πίεση του κυπριακού λαού, που ένοιωσε τι συμβαίνει, η Βουλή των Αντιπροσώπων είπε ένα σπουδαίο ‘Όχι. Αλλά η Βουλή δεν διέθετε ούτε την ελάχιστη κατανόηση του τι συμβαίνει, ούτε αξιόπιστη στρατηγική, ούτε διεθνείς συμμαχίες και στρατηγική, ούτε την αποφασιστικότητα να δώσει τον αγώνα μέχρι το τέλος με ότι αυτό συνεπάγεται. Καταλήξαμε έτσι στη δεύτερη, χειρότερη από την πρώτη απόφαση του Eurogroup, που πάρθηκε μάλιστα – δεν ξέρω αν είναι συμπτωματικό – την 25η Μαρτίου.
Τι θα γίνει στη συνέχεια; ‘Όταν ανοίξουν οι τράπεζες θα καταστραφούν διότι κάθε λογικός άνθρωπος και διαχειριστής κεφαλαίων θα πάρει τα λεφτά του και θα φύγει. Δεν μπορούν να σωθούν με εθνικά μέσα, γιατί έχουν καταστραφεί, αν δοκιμάσουν να κάνουν κάτι τέτοιο οι Κύπριοι θα χάσουν και τα εθνικά μέσα τους. Πρέπει να χρεωκοπήσουν κανονικά και να μη φορτωθεί το κυπριακό κράτος ούτε ένα ευρώ για τη διάσωσή τους. Αλλά το κυπριακό κράτος αποφάσισε να πάρει 10 δισεκετομμύρια δάνειο που δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει και φυσικά θα βάλει υποθήκη τους ενεργειακούς του πόρους και θα περιλάβει στη συμφωνία τους γνωστούς αποικιακούς όρους.
Αύριο, όταν οι Κύπριοι θα πεινάνε, θα τους πούνε «δεν έχετε άλλη λύση, δώστε μας τα πετρέλαια», αλλά για να γίνει εκμετάλλευση των πετρελαίων πρέπει να λύσετε τα κυπριακό – ήδη αυτή τη θέση υιοθετεί το Στέητ Ντηπάρτμεντ. Η Κύπρος θα γίνει και «αποικία χρέους», όπως η Ελλάδα και «μεταμοντέρνο προτεκτοράτο» ΗΠΑ, Βρετανίας και Ισραήλ, όπως προέβλεπε το Ανάν. Υπό αίρεση είναι αν θα μείνουν και πόσοι ‘Ελληνες στο νησί. Προφανώς θα μείνει βεβαίως αφενός μια αποικιακή διοίκηση και αφετέρου μια ομάδα Ελληνοκυπρίων, είτε γιατί δεν θα μπορούν να φύγουν, είτε γιατί θα χρειάζονται για να εκβιάζεται με την τύχη τους η Ελλάδα. Το Ισραήλ, η Τουρκία, οι ΗΠΑ και η Βρετανία θα διαμελίσουν τα ιμάτια του νησιού.
Εδώ και πολύ καιρό, η κατάσταση στην Ελλάδα και την Κύπρο επέβαλε τη δημιουργία ενός «ισοδύναμου» του ΕΑΜ, τηρουμένων των αναλογιών και του είδους του πολέμου και της κατοχής που αντιμετωπίζουμε.
Ευρώ και ΕυρώπηΥπογραμμίσαμε επίσης επανειλημμένα και θέλουμε να το τονίσουμε και πάλι, χωρίς να μπούμε εδώ αναλυτικά στη συζήτηση ότι η έξοδος της Ελλάδας ή της Κύπρου δεν είναι η όπτιμουμ λύση, η αιχμή της επίθεσης δεν είναι ούτε το ευρώ, ούτε το Μάαστριχτ, αλλά το χρέος και οι δανειακές, και αυτά δεν φεύγουν με τη δική μας αποχώρηση από την ευρωζώνη , που πιθανώς μπορεί να εξελιχθεί σε αποχώρηση και από την ‘Ενωση. Ταυτόχρονα, τουλάχιστο αντικειμενικά, ένα τέτοιο σύνθημα εξυπηρετεί ενδεχομένως τις πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις του Χρήματος και τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ στη Μεσόγειο, επιδιώξεις που είναι θανάσιμα αντίθετες με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.
Θεωρούμε ύποπτο τον μονομερή, αδιάκριτο αντιγερμανισμό, που αθωώνει ταυτόχρονα το ΔΝΤ και παραβλέπει ότι στη Γερμανία πιθανώς δεν κυβερνά πλέον η γερμανική δεξιά αλλά η Goldman Sachs μέσω και των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών! Οι δικές μας διαφορές με την ΕΕ είναι για τους ακριβώς αντίθετους λόγους απ΄αυτούς για τους οποίους την εχθρεύονται οι Αμερικανοί και το βαθύ Χρήμα.
Είμαστε επομένως υπέρ του «σχεδίου Α», γιατί, ακόμα κι αν δεν πετύχει τελικά, μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε συμμαχίες με άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, απαραίτητες για να αντιμετωπίσουμε έναν εχθρό τόσο ισχυρό όσο η συμμαχία των «Αγορών» με το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Εδώ και καιρό όμως υπογραμμίσαμε ότι τέτοιο σχέδιο προϋποθέτει πρώτον μια πανευρωπαϊκή καμπάνια εναντίον του «τραπεζικού ολοκληρωτισμού» και των υποτελών σε αυτόν ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, δεύτερον ένα σχέδιο Β, που να κάνει αξιόπιστο το σχέδιο Α.
Δυστυχώς καμία προσπάθεια δεν έγινε προς αυτή την κατεύθυνση από ένα απελπιστικά επαρχιακό, εξαρτημένο και καθυστερημένο πολιτικό προσωπικό σε Ελλάδα και Κύπρο. Ακόμα και σήμερα, την Κύπρο την υποστηρίζει καλύτερα διεθνώς ο Υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου. Το μόνο που μας έχει μείνει είναι να παίζουμε τον ρόλο διεθνούς κλωτσοσκουφιού.
Σήμερα, οι Κύπριοι είναι υποχρεωμένοι, αν θέλουν να σωθούν και να σώσουν το κράτος και τους εαυτούς τους, να ετοιμαστούν άμεσα για την εισαγωγή άλλου μέσου πληρωμής αν χρειαστεί, να χρεωκοπήσουν με τους δικούς τους όρους τις τράπεζες, όπως ένας τραυματίας κόβει τα πόδια του αν προσβληθούν από γάγγραινα, για να μην πεθάνει, να αρχίσουν άμεσα πανευρωπαϊκή πολιτική καμπάνια αντεπίθεσης και να προσανατολιστούν σε αλληλέγγυο στρατιωτικό μοντέλο επιβίωσης. Το λιγότερο που θάπρεπε να κάνουνε θάταν να κλείσουνε τους τραπεζίτες τους σε σκοτεινά μπουντρούμια, υπό τις χειρότερες δυνατές συνθήκες και να πετάξουνε στη θάλασσα τον Εφιάλτη πούχει στρογγυλοκαθήσει στο Προεδρικό Μέγαρο, έτοιμο να κάνει ότι γίνεται ακόμα για να καταστρέψει τη χώρα του.
