Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Κάποια Παρασκευή, αλλιώς θα κοιμηθείτε και αλλιώς θα ξυπνήσετε - ΒΙΝΤΕΟ




Του Λιακόπουλου Δημοσθένη
Στις 8 Φεβρουαρίου του 2013, σε ζωντανή μου εκπομπή στο διαδίκτυο, ενημέρωσα όλους όσους με άκουγαν, ότι μιά εντελώς νέα εποχή ξεκινά, καθώς οι δυνάμεις του Διαβόλου, χωρίς να κρύβονται
πλέον, θα προχωρήσουν στην εδραίωση μιάς παγκόσμιας χούντας.
Από τότε συνέβησαν πολλά και όπως είπα σε όλους, πολλά θα γίνουν μέχρι τα τέλη Ιουνίου του 2013.
Αυτά που ήδη έγιναν είναι
1. Μετατράπηκαν οι δομές της παγκόσμιας διοίκησης. Η Λευκή Αδελφότητα, έχει στις τάξεις της πλέον 68 αντί για 36 από τους 72 βασιλείς των Νεφελίμ και διοικείται από τους σατανιστές Ιλλουμινάτι, ενώ η Μαύρη Αδελφότητα, έχει στις τάξεις της μόινο τέσσερεις βασιιλείς, τους Μπαχομέχ και διοικείται από την μαύρη Ελίτ της Λίλιθ Λαμασθού.
2. Ο Πάπας πήρε εντολή να παραιτηθεί και παραιτήθηκε για να τον αντικαταστήσει ο "κατάλληλος" άνθρωπος.
3. Η Βόρεια Κορέα ξαφνικά, άρχισε να απειλεί τις ΗΠΑ.
4. Το Ιράν χτυπήθηκε (προειδοποιητικά;) από μεγάλο σεισμό.
5. Η σύνοδος των Αδελφοτήτων που έγινε σε προάστειο της Μόσχας επιχειρήθηκε να χτυπηθεί από σκάφοε που κετερρίφθη και βαφτίστηκε "μετεωρίτης".
6. Η Κύπρος καταστράφηκε προειδοποιητικά και ανακοινώθηκε προς τους λαούς, ότι οι τράπεζες αναγνωρίζουν μόνο μέχρι 100.000 ευρώ την ασφάλεια των καταθέσεων.
7. Τα κόμματα των π@δεραστών, βαφτίστηκαν κόμματα των π@δοφίλων και δεν είναι πλέον παράνομα στην Ολανδία και σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ.
8. Το Ισραήλ, ζήτησε συγγνώμη από τους Τούρκους και νέες ισορροπίες προωθήθηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να είναι συμπαγής η νατοϊκή άμυνα απέναντι στους Ρώσους.
9. Οι πιέσεις στον Πούτιν αυξήθηκαν και αυτός παραχώρησε την ανατολική Μεσόγειο στην Λευκή Αδελφότητα αμχητί, με σκοπό να εξασφαλίσει κι άλλο χρόνο για να συνεχίσει τις προετοιμασίες της συμβατικής πολεμικής μηχανής της Ρωσίας, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει όσο μπορεί πιο αποτελεσματικά όλο το ΝΑΤΟ, που ελέγχεται από την Λευκή Αδελφότητα του Σατανά.
Θα ακολουθήσουν κι άλλα και μιά Παρασκευή, που όλοι οι λαοί θα φύγουν από τιςε δουλειές τους για την αργία του Σαββατοκύριακου, θα γίνει το μεγάλο μπαμ και όλες οι τράπεζες θα κλείσουν και όλοι οι στρατοί θα μπούνε σε κατάσταση επιφυλακής και θα βγουν στους δρόμους και όλα τα κοινοβούλια θα κλείσουν και όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί θα καταργηθούν και όλα τα σούπερ μαρκετ θα αδειάσουν και όλα τα χρήματα δεν θα ισχύουν και θα αποτελούν παλιόχαρτα.
Μόλις ξημερώσει Δευτέρα, ο στρατός με τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας θα είναι στους δρόμους για να σας βάλει σε τάξη.
Σκεφθείτε, όπως σε όλες τις χώρες, έτσι και στην Ελλάδα, ο στρατός μειώθηκε και τα σώματα ασφαλέιας, από 8.000 προσωπικού, έφθασαν τις 80.000.
Τυχαίο;
Όπως είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, με άλλους θα κοιμηθείτε και με άλλους θα ξυπνήσετε.
Ωστόσο, μην ξεχνάτε,
Ιησούς Χριστός νικά

Το δράμα που φοβόμασταν, ξεκίνησε...




Του Οδυσσέα Διομήδους*

Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, ο χάρτης της νοτιοανατολικής Μεσογείου άλλαξε βίαια, με την φλεγόμενη Κύπρο να χάνει το ισχυρό της όπλο, την οικονομία της, και να σέρνεται όχι μόνο σε
οικονομικό αλλά και γεωπολιτικό κατήφορο. Ο οικονομικός όλεθρος που προκάλεσαν οι Ευρωπαίοι με πρωτεργάτες τους Γερμανούς, ήταν το όπλο που χρησιμοποιήθηκε αστραπιαία, ένα made in Germany «Blitzkrieg», και επιφέρει για την Κύπρο διαστάσεις ανυπολόγιστης καταστροφής. Στην πραγματικότητα η μεγαλόνησος κινδυνεύει να χάσει τα πάντα, και όχι μόνο την άλλοτε κραταιά και ανθούσα οικονομία της. Η ζημιά που υπέστη είναι ευρύτερη, μεγαλύτερη, τραγικότερη!

Δεν είναι τα ελλείμματα, τα δάνεια, τα μνημόνια που θα επελάσουν! Η Κύπρος χάνει και όλα όσα πίστευε ότι είχε κερδίσει σ’ ότι έχει να κάνει με το φυσικό αέριο και την εκμετάλλευσή του, αφού «άπασαι αι δυνάμεις» βάζουν τώρα και την Τουρκία του Ερντογάν στο παιχνίδι, και μάλιστα με όρους προνομιακούς όπως όλα δείχνουν. Από το ημέτερο «η Κύπρος έχει δικαίωμα να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς πόρους της», φθάσαμε σε λίγα 24ωρα στην απροκάλυπτη προειδοποίηση της Άγκυρας να μην «τολμήσουν» οι Κύπριοι να υπολογίζουν καν στα κέρδη από το φυσικό αέριο, γιατί «…δεν είναι δικά σας». Και είναι μια απειλή που έχει σφραγίδα, ή την ανοχή έστω, όλων σχεδόν των «παικτών» στην ανατολική Μεσόγειο.

Η με αμερικανική προσπάθεια (και λόγω επικείμενης εισβολής στη Συρία) επανασύνδεση Ισραήλ-Τουρκίας (δεν ξέρουμε αν η «συγγνώμη» Νετανιάχου ήταν προσχηματική ή συνιστά αρχή αναθέρμανσης) είναι ένα ακόμη εξαιρετικά σημαντικό γεγονός, πολύ αρνητικό για την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και για την Ελλάδα, η οποία στην κυπριακή κρίση έδειξε για ακόμη μία φορά πόσο ευνουχισμένη και εξαρτημένη έχει καταντήσει! Στην Αθήνα, μια τροικοκρατούμενη συγκυβέρνηση εκφράζουσα τον πλέον ψοφοδεή ραγιαδισμό, δεν βρήκε το θάρρος να στηρίξει την Κύπρο ούτε καν σε επίπεδο δηλώσεων. Δεν συζητάμε καν για πρωτοβουλίες, για μια ουσιαστική βοήθεια. Η ελληνική κυβέρνηση προτίμησε να κρυφτεί, αφού η Κύπρος απορρίπτοντας το πρώτο κούρεμα«χαλούσε την πιάτσα». Κι ενώ εφημερίδες όπως οι «New York Times» ή η «Handelsblatt» στάθηκαν με προβληματισμό στο «κυπριακό χαστούκι» στην πρώτη απόπειρα κουρέματος, και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δήλωνε πως «...λαμβάνει υπόψιν της την απόφαση της κυπριακής βουλής και βρίσκεται σε επαφή με ΕΕ και ΔΝΤ», από πλευράς Αθήνας η αντιμετώπιση της Κύπρου ήταν και είναι τραγική. Η σιωπή της συγκυβέρνησης και προσωπικά του Αντώνη Σαμαρά, ήταν απόλυτα συμβατή με τις μνημονιακές επιταγές και την πρόσδεση, οικονομικά στο Βερολίνο, πολιτικά στην Ουάσινγκτον. Ενός Αντώνη Σαμαρά, που πριν ένα χρόνο δήλωνε πομπωδώς κατά την άφιξή του στη Λευκωσία «ήρθα σε Ελλάδα, μιλάω σε ’Ελληνες», όμως τώρα κρυβόταν καθ΄ όλη τη διάρκεια του θρίλερ. Η Κύπρος, για άλλη μια φορά το πάλεψε, και η Ελλάδα «συμπαραστάθηκε» όπως και το 1974. Διαχρονική μητριά, ποτέ μάνα!

Τα υπόλοιπα ήρθαν περίπου νομοτελειακά: Ο «Γιωργάκης» της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης, έκανε τους πλέον αντεθνικούς χειρισμούς, κρατώντας στο χέρι την απασφαλισμένη χειροβομβίδα που του παρέδωσε ο Χριστόφιας. Καθείς εφ’ ώ ετάχθη! Και ο νέος πρόεδρος της Κύπρου, ολοκλήρωσε αυτό που είχε προσυμφωνήσει με την Μέρκελ και τις Βρυξέλλες. Τορπίλισσε συνειδητά κάθε πιθανότητα παραγωγικής εμπλοκής των Ρώσων, στέλνοντας στη Μόσχα όχι μια υπεύθυνη διακομματική αντιπροσωπεία, αλλά έναν ανεκδιήγητο υπουργό οικονομικών. Για να συζητήσει μόνο για χρήματα, ενώ η Ρωσία επεδίωκε ένα ευρύτερο πακέτο συνεργασίας. Στην πραγματικότητα, ο Αναστασιάδης έκανε τα πάντα για να μείνει η Ρωσία «έξω», όπως ακριβώς το ήθελαν τα δυτικά κέντρα που θέλουν να απωθήσουν την ό,ποια ρωσική παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο. Το δεύτερο κούρεμα, που αποδέχθηκε ταχύτατα ο Αναστασιάδης, οδηγεί τη Κύπρο στο μαρτυρικό δρομολόγιο της Ελλάδας. Ο Γολγοθάς αρχίζει και για τους Έλληνες του πολύπαθου νησιού.

Τι θα γίνει από δω και πέρα;

Οι όροι του παιχνιδιού στην οικονομία ήταν έτσι κι αλλιώς εξοντωτικοί. Αν δεν κινηθούν οι λαικές αντιμνημονιακές δυνάμεις του κυπριακού Ελληνισμού σε ένα ευρύ, υπερκομματικό μέτωπο αντίστασης, ο οικονομικός αφανισμός θα φαντάζει πλέον δεδομένος. Ακολουθούν μνημόνια, η Κύπρος θα φλερτάρει με την υποδούλωση στις «αγορές» της διεθνούς των τοκογλύφων, θα την «καθήσουν» στην ίδια κλίνη ευθανασίας που ήδη, ως πειραματόζωο, βρίσκεται η Ελλάδα. Και –εννοείται- στο τέλος του κατήφορου, αθ έχουμε μείνει με το τίποτα. Φυσικό αέριο, μαζί με την εθνικής μας αξιοπρέπεια, θα αποτελούν ανάμνηση. Και το σκοτάδι θα κρατήσει πολύ…

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΣΤΟΧΟΣ, Ο ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ

Μέρες τώρα, όλοι μένουν στην οικονομική διάσταση της τραγωδίας που μόλις άρχισε στην Κύπρο. Λίγοι το «ψάχνουν» βαθύτερα και φτάνουν μέχρις αυτού που περιγράψαμε στο προηγούμενο τεύχος του «Nexus»: Ότι δηλαδή ξεκίνησε στην μεγαλόνησο, όπως και στην μητροπολιτική Ελλάδα, η επιχείρηση αρπαγής του εθνικού ενεργειακού πλούτου, με προπορευόμενο το φυσικό αέριο.
Τα πράγματα τελικά, δεν ήταν, ούτε είναι, τόσο περίπλοκα.

Γιατί εξαπολύθηκε τώρα ο made in Berlin οικονομικός «Αττίλας»; Τώρα ανακάλυψαν οι Γερμανοί πως ήταν (στο βαθμό και την έκταση που είναι) «μαύρα» τα ρωσικά κεφάλαια στην Κύπρο; Τώρα ξύπνησε μέσα τους η προτεσταντική ηθική τους και η τιμωρητική διάθεση; Όχι βεβαίως. Απλώς, π.φ.α. (προ φυσικού αερίου) η Κύπρος τους ήταν περίπου αδιάφορη. Τώρα όμως, Βερολίνο, Eurogroup, και από πίσω το κακό συναπάντημα της υπερεθνικής διεθνούς των παγκόσμιων κερδοσκόπων, οσμίστηκαν φυσικό αέριο. Κέρδη. Δισσεκατομμύρια. Και για αυτό ζητούν το αίμα της Κύπρου, όπως λεηλάτησαν και λεηλατούν και την μνημονιοκρατούμενη Ελλάδα. Και καθόλου τυχαίο δεν είναι πως μόλις αποκαλύφθηκε ο υποθαλάσσιος πλούτος της Κύπρου, αμέσως χτυπήθηκε το κυπριακό οικονομικό θαύμα. Οι Κύπριοι, στο ακρωτηριασμένο και τουρκοπατημένο νησί τους, είχαν πετύχει ένα οικονομικό θαύμα, που οι «αγορές» δεν το καλοέβλεπαν.

Η Κύπρος υπέστη στις 19 Μαρτίου οικονομική εισβολή, έναν οικονομικό «Αττίλα». Η απόφαση να κουρευτούν οι καταθέσεις (και μάλιστα ανεξαιρέτως ποσού, παρά τον σχετικό νόμο) θα επέφερε συντριπτικό πλήγμα στην εμπιστοσύνη προς τον τραπεζικό τομέα του νησιού. Ο οποίος τραπεζικός τομέας, είναι ένας εκ των δύο (μαζί και ο τουρισμός) βασικών πυλώνων της κυπριακής οικονομίας. Η βουλή απέρριψε το «έργο» του πρωτομάστορα Αναστασιάδη. Και για να μην υπάρξει «δεύτερη ευκαιρία επιβίωσης», ο Σόιμπλε και η εμμονική παρέα του, υποχρέωσαν την κυπριακή κυβέρνηση, τη δεύτερη απόπειρα, με το ακόμη πιο ληστρικό κούρεμα, να μην την παραδώσουν προς έγκριση στη βουλή.

Διαψεύστηκαν έτσι, όσοι ρομαντικοί πίστευαν ακόμη σε ευρωπαικά οράματα, σε Ευρώπη των λαών, και είχαν επενδύσει στο ότι η είσοδος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα άμβλυνε το πρόβλημα ασφαλείας και θα βοηθούσε στη λύση του προβλήματος. Επιχειρήθηκε η άλωση της Κύπρου εν πρώτοις το 2004. Όταν προ δέκα σχεδόν ετών επιχειρήθηκε η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η νομιμοποίηση των κατοχικών τετελεσμένων, ο κυπριακός Ελληνισμός έδωσε στα παγκόσμια αφεντικά το πρώτο χαστούκι. Το αγγλοσαξονικής έμπνευσης Σχέδιο Ανάν πετάχτηκε στα μούτρα των Toύρκων, των νεοταξιτών και των εδώ πηλιογούσηδων, που έκαναν τα πάντα για να περάσει. Ο Ελληνισμός του νησιού αντιλήφθηκε που τον οδηγούσαν μέσω την απώλειας της κρατικής του υπόστασης και έστειλε το Σχέδιο Ανάν εκεί που έπρεπε. Οι Έλληνες της Κύπρου επιβεβαίωσαν έτσι την ηρωική ηθική που τους κρατά όρθιους κοντά τρεις χιλιάδες χρόνια τώρα, στις βυζαντινές «άκρες των ακριών», στις εσχατιές του Ελληνισμού. Έχουν ένα απίστευτο ένστικτο εθνικής επιβίωσης, που ενεργοποιείται μέσα τους όταν διαισθάνονται την ό,ποια απειλή.

Οι κερδοσκόποι της Νέας Τάξης όμως, πολιτικοί και οικονομικοί, «το φύλαγαν». Κατάπιαν τη λύσσα τους και περίμεναν την επόμενη ευκαιρία. Διδάχθηκαν από το 2004 όμως. Και κατάλαβαν οι δυτικοί, πως πρέπει πρώτα να διαλύσουν την οικονομία της Κύπρου, να την φέρουν στο κατάντημα της Ελλάδας, ώστε να επιχειρήσουν το «νέο Ανάν» εκ του ασφαλούς τώρα, δίχως δυνατότητες αντίστασης από την αδούλωτη Κύπρο. Μ’ έναν σμπάρο δυό τριγώνια δηλαδή: Οι Γερμανοί, ως «ο χρήσιμος ηλίθιος», θα έκαναν την «βρώμικη δουλειά» σε επίπεδο οικονομίας. Κι αν η Κύπρος γονάτιζε, ή γονατίσει, θα ακολουθήσει το αγγλοαμερικανικό άρμα της πολιτικής διάλυσης, μέσα από λύση-κακέκτυπο του σχεδίου Ανάν, που θα συνιστούσε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και βεβαίως αρπαγή του ενεργειακού πλούτου της, που όλοι μας είδαμε ως ελπίδα για ένα εθνικά αξιοπρεπέστερο αύριο…

Καθόλου τυχαία λοιπόν, πήραν την απόφαση για εξαπόλυση οικονομικού «Αττίλα», δηλαδή για κανονική επιδρομή σε όλες ανεξαιρέτως τις καταθέσεις που βρίσκονται στις κυπριακές τράπεζες. Στην ουσία πρόκειται για μια αιφνιδιαστική επίθεση των Γερμανών στους Ρώσους, έναν μερκελικό «Blitzkrieg» που αιφνιδίασε τη Μόσχα. Προηγήθηκε μια ενορχηστρωμένη κατασυκοφάντηση της Κύπρου διεθνώς, ως πλυντηρίου των ρωσικών δις. Αλήθεια, μόνο της Κύπρου η οικονομική κατάσταση ήταν σαθρή; Μόνο εκεί υπήρχαν ύποπτα (βλέπε: ρωσικά) κεφάλαια; Οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης είναι πεντακάθαρες; Θα είχε πολύ ενδιαφέρον φερ’ ειπείν, να μας πουν οι «παρθένες» του Βερολίνου τι ακριβώς έκανε η Siemens στην Ελλάδα. Οι τελευταίοι που δικαιούνται να μιλούν για τραπεζική και όποιας άλλης μορφής διαφθορά, είναι οι Γερμανοί. Οι οποίοι ποινικοποίησαν και στιγμάτισαν διεθνώς τις κυπριακές τράπεζες ως «πλυντήρια ξεπλύματος» των χρημάτων υποτίθεται της ρωσικής μαφίας, χωρίς να μας πούνε για κάποιες άλλες μαφίες, και το τι κάνουν κάποιες τράπεζες στο Λουξεμβούργο, την Ελβετία, το Λονδίνο ή το Λίχτενσταιν….

Όπως ξεκίνησε ο πόλεμος κατά της Κύπρου, οι Γερμανοί (όπως και στο ελληνικό προηγούμενο) ήταν η ανυπόμονη εμπροσθοφυλακή. Οι δε Αμερικανοί, αφήνουν έξυπνα τους Γερμανούς (ως «χρήσιμους ηλίθιους» όπως πεοαναφέραμε) να κάνουν το πρώτο κομμάτι της βρωμοδουλειάς, το οικονομικό δηλαδή, για να εκθέσουν τους Γερμανούς ως ανάλγητους, και να ακολουθήσουν οι ίδιοι ως πολιτικοί προστάτες (ορθότερα: νταβατζήδες) της Κύπρου.

Σε αυτή την τριπλή συγκρουσιακή εξίσωση, Αμερικανών, Ρώσων και Γερμανών, το διακύβευμα για την Κύπρο αποδεικνύεται τεράστιο και δυσθεώρητο. Η Κύπρος είχε ευρωστία και μια ισχυρή λίρα. Μπήκε μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν στην ευρωζώνη, η οποία διαφημίστηκε ως μονόδρομος για την Κύπρο, προκειμένου να ενισχύσει σε πολιτικό επίπεδο την ασφάλειά της έναντι της επιδρομικής Τουρκίας. Το πόσο στήριξε η ΕΕ την Κύπρο απέναντι στην συνεχιζόμενη κατοχή και τα έργα και ημέρες των Τούρκων στην μαρτυρική μεγαλόνησο, το βίωσε πρώτα και η ίδια η Ελλάδα. Χορτάσαμε κοινοτική αλληλεγγύη, όπως στα Ίμια και όχι μόνο…

Το αστείο είναι, πως για να δικαιολογηθεί ο γερμανικός τραμπουκισμός, η Κύπρος βαφτίστηκε «πρόβλημα» από τους μηχανισμούς λάσπης της Γερμανίας αλλά και των «αγορών», με μια οικονομία που μόλις και αγγίζει οριακά το 0,25% της ευρωζώνης. Μιλάμε για ένα ποσό 10 ή 20 δις ευρώ, για ένα ποσό δηλαδή ασήμαντο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, και πάντως τελείως δυσανάλογο προς το κόστος για την Κύπρο από την καταστροφή της οικονομίας της. Αυτό και μόνο καταδεικνύει πως πίσω από τα προσχήματα, η επίθεση είναι πρωτίστως γεωπολιτική και έχει να κάνει με τον έλεγχο του ενεργειακού πλούτου. Με το να πάψει η μεγαλόνησος να είναι ελκυστικός προορισμός κεφαλαίων, με την προσχεδιασμένη μαζική φυγή των ρωσικών καταθέσεων που επιδιώκεται, η κυπριακή οικονομία θα στεγνώσει, και μετά τι; Η Λευκωσία θα αναγκαστεί να ξεπουλήσει μισοτιμής και κοψοχρονιά. Να ξεπουλήσει τα «ασημικά», δηλαδή το φυσικό αέριο.

Κοντολογής: Η Κύπρος χάνει αυτό που την κρατούσε μέχρι σήμερα, το εύρωστο τραπεζικό της σύστημα. Και επιδιώκουν να χάσει και το όπλο του αύριο, το φυσικό αέριο.

ΣΤΟΧΟΣ, ΚΑΙ Η ΡΩΣΙΑ

Η παρουσία των Ρώσων και των κεφαλαίων τους, ήταν και είναι μια σημαντική δικλείδα ασφαλείας για το κράτος αυτό, την δεύτερη Ελλάδα, που έχει υποστεί τα πάντα, σε μια πορεία δια πυρός και σιδήρου. Υφίσταται πάντα κατοχή και εποικισμός, και η απειλή του επόμενου Αττίλα είναι πάντα εκεί, καραδοκούσα. Ο κύριος στόχος των δυτικών όμως, είναι η έξωση των Ρώσων, αφού ειδικά η Κύπρος ήταν και είναι κατ’ εξοχήν τόπος ρωσικών καταθέσεων. Το κούρεμα αυτών των καταθέσεων σημαίνει ότι νομοτελειακά τα ρωσικά κεφάλαια θα εγκαταλείψουν το νησί.

Η Ρωσία όμως του Πούτιν δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει την Κύπρο, πόσω μάλλον αν μετά την Λιβύη χάσει και την Συρία. Η Μόσχα έχει σημαντικό συμφέρον να κρατήσει την Κύπρο όρθια, και βεβαίως θέλει τα ανταλλάγματά της, που πρωτίστως συνδέονται με την ενέργεια και ενδεχομένως κάποιες διευκολύνσεις για το στόλο τους. Για να στηρίξει την παραπαίουσα Κύπρο, επιδιώκει να κερδίσει ευνοϊκούς όρους για τις μελλοντικές συμβάσεις φυσικού αερίου και των συναφών υποδομών. Στόχος σε γεωστρατηγικό επίπεδο, να κρατήσει η Ρωσία την γεωπολιτική πρόσβασή της στην ανατολική Μεσόγειο. Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα: Πως θα μπορούσε να συνεννοηθεί ο Πούτιν με τον φιλοατλαντιστή, φιλοανανιστή Αναστασιάδη, που δεν τον εμπιστεύονται ούτε κατ’ ελάχιστον; Πως θα συνεννοηθούν Μόσχα και Βερολίνο, όταν η τευτονική αλαζονεία του Βερολίνου «τα θέλει όλα»; Η μερκελοκρατούμενη ΕΕ, δεν θέλει με τίποτα να δει μέλη της να έχουν προνομιακά στενές σχέσεις με τη Ρωσία.

Μετά τους Αμερικανούς και τον πόλεμο που εξαπέλυσαν πριν λίγα χρόνια στο άνοιγμα Καραμανλή προς τη Ρωσία, τώρα βλέπουμε συστηματική προσπάθεια και μεγάλων ευρωπαικών δυνάμεων να επιτευχθεί η αποκοπή Ελλάδας και Κύπρου, από οποιαδήποτε σχέση και επαφή με τη Ρωσία, έστω και την παραμικρή. Μια τέτοια πολιτική, είναι σε τελική ανάλυση αντιευρωπαική, συντελεί στον πλήρη έλεγχο της ΕΕ από τις ΗΠΑ, διαιωνίζει το αμερικανικό imperium και ας νομίζουν, βλακωδώς, οι Γερμανοί πως χειραφετούνται από την Ουάσινγκτον.

Κύπρος και Ελλάδα δεν μπορούν να αγνοήσουν την ισχύ της αναδυόμενης Ρωσίας, ούτε θα έπρεπε να αρνηθούν τη σχέση μαζί της. Ομοίως πρέπει να αναζητηθεί στήριξη και στο Ισραήλ, που δηλώνει στρατηγικός σύμμαχος, αλλά και στη Γαλλία, η οποία ήδη επιλέχθηκε μέσω της Total από την Λευκωσία ως ενεργειακός εταίρος.

Φοβόμαστε πως οι ελλειμματικές ηγεσίες σε Αθήνα και Λευκωσία, δεν έχουν συνείδηση του που βρίσκονται και που πρέπει να πάμε. Αδυνατούν να καταλάβουν την ανάγκη να ισορροπήσουμε γεωστρατηγικά ανάμεσα στα τεράστια συμφέροντα που κονταροχτυπιούνται στην ανατολική Μεσόγειο. Αδυνατούν να κατανοήσουν πως τα αλλεπάλληλα «ΝΑΙ σε όλα» μας απαξιώνουν ακόμη περισσότερο διεθνώς. Αναζητούνται επιτέλους και κατεπειγόντως ηγέτες με ψυχή και όραμα, όχι υπάλληλοι.

ΕΣΧΑΤΗ ΛΥΣΗ: ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΚΥΠΡΟΥ, ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟ, ΕΝΙΑΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Είναι αλήθεια -και όχι πικρόχολο μελό- πως οι ελίτ (ή αλήτ, διαλέγετε και παίρνετε…) της παγκόσμιας ολιγαρχίας, αφού ξεκίνησαν την επίθεση κατά της Ελλάδας, περνούν τώρα στη δεύτερη φάση του «ελληνικού προβλήματος». Χτυπώντας αλύπητα το δεύτερο ελληνικό κράτος, την αδούλωτη Κύπρο. Η στόχευση αυτή κάνει βεβαιότητα την υποψία ότι στην περίπτωση της Ελλάδας και της Κύπρου υφίσταται και γεωπολιτική συνιστώσα στον εναντίον τους οικονομικό πόλεμο. Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα απλό οικονομικό πρόγραμμα ή με μνημόνια. με το οποίο θα μπορούσε κάποιος να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει. «Τρέχει» πρόγραμμα καταστροφής κρατών και μετατροπής τους σε αποικία χρέους, με Ελλάδα και Κύπρος σε πιλοτικό ρόλο, πειραματόζωα για να ακολουθήσουν οι επόμενοι.

Σε αυτό τον κακό χαμό, Ελλάδα και Κύπρος, με κύρια ευθύνη της Αθήνας, δεν επιδιώκουν να συντονίσουν στο ελάχιστο τον βηματισμό τους, δεν δείχνουν να θέλουν το αυτονόητο, να χαράξουν μια ξεκάθαρη όσο και κοινή στρατηγική. Αρνούνται να κατανοήσουν το «δια της ενώσεως η ισχύς» και να συναποφασίσουν ποιές συμμαχίες θα διαμορφώσουν. Παρ΄ ότι όλα δείχνουν πως είμαστε επιβάτες, Ελλαδίτες και Κύπριοι, στο ίδιο μισοβυθισμένο καράβι, και κάθε χτύπημα είτε προς την Λευκωσία είτε προς την Αθήνα, καταστρέφει και τις δύο. Η απόφαση του Eurogroup δεν οδηγεί μόνο την Κύπρο στην καταστροφή. Ως ένα μας εκλαμβάνουν αυτοί που μας χτυπούν, ως ένα πρέπει κι εμείς να αντιδράσουμε.
Ο αγώνας αντίστασης, απαιτεί ενιαίο μέτωπο. Όλες οι υγιείς, αμόλυντες αντιμνημονιακές δυνάμεις, όλοι οι φορείς και επάλξεις αντίστασης, εθνικές και κοινωνικές, πρέπει να κινητοποιηθούν. Να στήσουν αδιαπέραστα τείχη, στέλνοντας εκτός συνόρων το μήνυμα, ευδιάκριτα, λακωνικά, σπαρτιάτικα: Δεν μας ενδιαφέρει τέτοια Ευρώπη, των τραπεζιτών, των τοκογλύφων, των κεφαλαίων.

Αφού οι πολιτικοί μας δεν παράγουν πολιτική, παρά μόνο αναπαράγουν -ελλείψει σπονδυλικής στήλης- ένα ψοφοδεή ραγιαδισμό, εναπόκειται στους ώμους μιας κοινωνίας ενεργών πολιτών να το παλέψει. Θυμίζω τι έλεγε ο Νίκος Αναστασιάδης, λίγες μέρες μόνο πριν ανέλθει στο προεδρικό αξίωμα: «Θέλω με τον πλέον ξεκάθαρον και κατηγορηματικόν τρόπον να δεσμευτώ, και δεσμεύομαι, προς τους Κυπρίους συμπατριώτες μας αλλά και τους ξένους επενδυτές, αλλά και ταυτόχρονα να στείλω σαφέστατα μηνύματα προς όλους τους αποδέκτες στο εξωτερικόν ότι δεν πρόκειται –και το υπογραμμίζω- να υπογράψω το όποιο Μνημόνιο που θα περιέχει οποιαδήποτε πρόνοια για κούρεμα καταθέσεων».
Τι ακολούθησε; Oι δυό απόπειρες του Eurogroup, σε σαφή συνεννόηση με το Βερολίνο, να κουρευτούν τα κατατεθειμένα στις κυπριακές τράπεζες κεφάλαια, θανάσιμο πλήγμα στην κυπριακή οικονομία και το κυπριακό κράτος και, εμμέσως πλην σαφώς, στην ελληνική οικονομία και το ελληνικό κράτος, στο σύνολο δηλαδή του ελληνικού λαού.

Οι Έλληνες, σε Ελλάδα και Κύπρο, πρέπει τώρα να συνειδητοποιήσουμε τι θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Οι Κύπριοι ειδικά –εκεί κρίνονται τώρα όλα- έχουν την δική τους ευθύνη, με την καλή και κακή έννοια της λέξης. Γνωρίζαμε, γνωρίζατε, γνώριζαν από το 2004 ποιος ήταν ο Αναστασιάδης. Τώρα οι Έλληνες της Κύπρου, όπως εύλογα γράφτηκε, κινδυνεύουν όχι να μην μπορούν να σώσουν το κράτος τους. Κινδυνεύουν να μην έχουν καν κράτος για να σώσουν.

Ο αγώνας για εθνική επιβίωση, δεν έχει απέναντι την Μέρκελ ή τον Σόιμπλε. Στο βάθος του τούνελ, στο τέρμα της σπηλιάς, στέκει στο θρόνο της και κινεί τα νήματα η «Διεθνής των Αγορών», οι υπερεθνικές όσο και απρόσωπες -και προπαντός αδίστακτες- τοκογλυφικές δυνάμεις. Οι κυπριακές και ελλαδικές πολιτικές δυνάμεις που προσκύνησαν τα μνημόνια και όχι μόνο, αν είχαν εθνικό παρονομαστή, θα έπρεπε να κινητοποιηθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καταγγέλλοντας όχι τα μνημόνια, τα κουρέματα, τις εντολές της «Ευρωγερμανίας» αλλά και το imperium του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Δεν μπορούν να το κάνουν. Ούτε και θέλουν. Είναι δοσμένοι, εξαρτημένοι και «κρατημένοι». Γι αυτό προκύπτει η πανεθνική-παλλαική ανάγκη ανάδυσης άλλων ηγεσιών και ηγετών. Και η ιστορία δεν συνηθίζει να αφήνει κενά.

Οι καιροί απαιτούν ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ στον γερμανικό οικονομικό ιμπεριαλισμό και τον αγγλοσαξονικό που ακολουθεί από πίσω. Το όπλο υπάρχει. Η γερμανική «Handelsblatt» τα λέει όλα: «Εάν η Γερμανία επιθυμεί η Ευρώπη να πράξει κάτι καλό, ας αφήσει ΤΩΡΑ την Κύπρο να χρεωκοπήσει. Ακόμα καλύτερα θα ήταν η Γερμανία να εγκαταλείψει το ευρώ. Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο είναι η κατάλληλη στιγμή Αν οι παλαβοί των διασώσεων συνεχίσουν τα έργα τους, έρχεται καταστροφή. Το Στάλινγκραντ του ευρώ βρίσκεται ήδη πίσω μας. Μέρκελ και Σόιμπλε διεξάγουν έναν πόλεμο που είναι ήδη χαμένος».

Ας μην περιμένουμε να μας πετάξουν αυτοί. Ας πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Ήδη, σε Αθήνα και Λευκωσία μελετάται από όλο και περισσότερους η συντεταγμένη αποχώρηση από αυτό το ψευτοευρωπαικό οικοδόμημα, που στην ουσία του αποτελεί απλώς το εργαλείο των παγκόσμιων τραπεζιτών και τοκογλύφων, της –οικονομικής σε αυτή την έκφανση- Νέας Τάξης. Να επιδιωχθούν δημοψηφίσματα σε Ελλάδα και Κύπρο. Και επειδή το αποτέλεσμα προεξοφλούμε πως θα είναι κόλαφος για τους εγχώριους ευρωλάγνους υπηρέτες των Βρυξελλών και των «αγορών», τα δύο ελληνικά κράτη να προετοιμαστούν για την επόμενη μέρα, οικοδομώντας νέες συμμαχίες (δεν τελειώνει ο χάρτης στην …Μέρκελ) και προχωρώντας σε νέο, πανεθνικό, κοινό νόμισμα, ενοποιώντας τις δυνάμεις τους. Μιλάμε για πανεθνικό προσκλητήριο, πανεθνική προοπτική, πανεθνικό όραμα.

Εκτός κι αν δεχθούμε την καταστροφολογία και ανεχτούμε την φετιχοποίηση της ευρωζώνης. Οι Κύπριοι πάντως, με όλα τα εγγενή προβλήματα της οικονομίας τους, ευημερούσαν με τη λίρα. Το ευρώ ήταν η απαρχή της καταστροφής τους. Όπως και για την Ελλάδα. Δεν πρέπει να αφεθούν η Γερμανία, το Εurogroup, το ΔΝΤ και τα λοιπά, λιγότερο εμφανή «ευαγή ιδρύματα» που βρίσκονται πιο πίσω (αλλά και πιό «ψηλά») να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους. Με τελικό στόχο –το προείπαμε- την υφαρπαγή τώρα του κυπριακού φυσικού αερίου. Πριν το εκμεταλλευτεί η Κύπρος και ξεφύγει από τις δαγκάνες τους.

Και επειδή η Ιστορία δεν αφήνει κενά (μέχρι τώρα τουλάχιστον), η κοινή και ενεργή συμπαράταξη θα φέρει και την ανάδυση ενός νέου πολιτικού υποκείμενου, συλλογικού ή ατομικού. Μόνο έτσι μπορεί να βγει η Ελλάδα, μαζί και με την Κύπρο, έξω από το σπιράλ θανάτου που την έριξαν.

Σήμερα, τώρα, όλες οι γνήσιες και καθαρές, και προπαντός όχι εξαρτημένες αντιμνημονιακές δυνάμεις σε Ελλάδα-Κύπρο, πρέπει να ξεκινήσουν παλλαϊκό-πανεθνικό αγώνα για αποτίναξη των μνημονίων. Δεν θα πεθάνει ο λαός μας για να ζήσουν οι καρχαρίες της υπερεθνικής τοκογλυφίας και τα βαμπίρ των πιο απρόσωπων και ανελέητων όψεων του παγκόσμιου κεφαλαίου.

Έξω και μακριά από τη θεραπεία που σκοτώνει, ώστε να μείνει η ελπίδα αλώβητη. Και η ελπίδα είναι όσο ο όσο το δυνατόν περισσότερος έλεγχος (μέσα σε συνθήκες σκληρής παγκοσμιοποίησης) πάνω στον ενεργειακό πλούτο, που είναι εθνικός πλούτος. Σε τρία χρόνια η Κύπρος θα μπορεί να αντλήσει ζεστό χρήμα από το φυσικό της αέριο. Ακολουθεί η Ελλάδα. Μιλάμε για πολλαπλάσια δις αυτών που απαιτούνται για την τωρινή διάσωσή μας.

Άρα, αγώνας δρόμου! Δίχως «ολίγον έγκυος». Ή υποκύπτουμε και εκποιείται, μέσω της οικονομικής εξόντωσης, ο υποθαλάσσιος πλούτος (αέριο και πετρέλαιο), ή κρατάμε το χαρτί στα χέρια μας. Πάσει θυσία, με κάθε κόστος. Είναι το σωσίβιό μας.

Και επειδή το πιο μεγάλο πρόβλημα δεν το έχει αυτός που χρωστάει, αλλά εκείνος που του χρωστάνε, ας απειλήσουμε κι εμείς, αντί να είμαστε το μόνιμο αντικείμενο εκβιασμού. Κι ας γίνουμε υποκείμενο. Τρέχοντας στην δεκαετία του ’60, ας θυμηθούμε δυό ρήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου: «Αν πέσει η Κύπρος, κι η Ελλάδα θα χαθεί». Και ακόμα πως «αν είναι να μπούμε στο τρελοκομείο, θα μπούμε όλοι μαζί».

Και ποτέ ας μην ξεχνάμε, την συνειδησιακή μας αυτονομία υπερασπιζόμενοι, την ανάγκη συνταξιοδότησης του απελπιστικά «λίγου» πολιτικού προσωπικού. Οι άνθρωποι είναι ακατάλληλοι. Εξαρτημένοι και δοσμένοι σε κέντρα ελέγχου εκτός συνόρων. Οι «επαγγελματίες» της πολιτικής, που όμως έχουν πάρει διαζύγιο από την αληθινή ζωή, πρέπει να γυρίσουν στα τζάκια τους, τους τίτλους ευγενείας τους, τα «υψηλά» τους χόμπυ. Αρκετά! Κατέστρεψαν την Ελλάδα, καταστρέφουν τώρα και την Κύπρο! Ας αφήσουν νέους ανθρώπους να σηκώσουν το βάρος των εγκλημάτων που αυτοί δημιούργησαν. Νέοι άνθρωποι θα κληθούν να απεγκλωβίσουν τον λαό μας από τις σκύλλες και χάρυβδες του 2013.

Στο κάτω κάτω, τον Τιτανικό τον κατασκεύασαν επαγγελματίες. Την Κιβωτό όμως, ερασιτέχνες…

* Πολιτικός αναλυτής, Λευκωσία

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ. ΠΩΣ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΕΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ




Τράπεζες: Έγκλημα κατά του Ελληνικού Λαού ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ... Με την πλήρη σύμπραξη -άμεση συνέργεια με όρους ποινικού δικαίου- μίας διεφθαρμένης πολιτείας…

ΠΩΣ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΕΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Στο Όνομα του Ελληνικού Λαού εκδόθηκαν (και εξακολουθούν να εκδίδονται) εκατομμύρια Διαταγές Πληρωμής των τραπεζών κατά των ελλήνων πολιτών. Στο Όνομα του Ελληνικού Λαού οι τράπεζες έβγαλαν και εξακολουθούν να βγάζουν στο σφυρί εκατομμύρια ιδιοκτησίες... Στο όνομα του Ελληνικού Λαού χάθηκαν εκατομμύρια ιδιοκτησίες ελλήνων πολιτών. Και όλα αυτά κατόπιν... Εκτέλεσης Διαταγών Πληρωμής που εκδόθηκαν από άκυρες συμβάσεις με προδιατυπωμενους από τις τράπεζες όρους!!! Με την πλήρη σύμπραξη -άμεση συνέργεια με όρους ποινικού δικαίου- μίας διεφθαρμένης πολιτείας… Ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που σε πλήρη σύμπραξη με μια μαφιόζικου τύπου "τραπεζική επιχειρηματικότητα", επί δυο τουλάχιστον δεκαετίες επέβαλε στον... ελληνικό λαό επιτόκια ληστρικά, που σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνουν ακόμα και αυτά των τοκογλύφων... Η δικαιοσύνη δυστυχώς -αν και σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με το σάπιο σύστημα της κομματοκρατιας-, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων...
Οι συμβάσεις καταναλωτικών δανείων και καρτών που συνάπτουν οι τράπεζες με τους καταναλωτές είναι ΑΚΥΡΕΣ. ΑΡΚΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ. Με έξι απλές ερωτήσεις – απαντήσεις, θα δείξω πως μπορείτε να ανακόψετε τις διαταγές πληρωμής που οι τράπεζες βγάζουν, ή απειλούν να βγάλουν εναντίον σας.

1. Η τράπεζα είναι όπως ο Σαμψών
Όπως η δύναμη του Σαμψών ήταν τα μαλλιά του έτσι και στις τράπεζες η δύναμη τους είναι η Διαταγή Πληρωμής. Όπως αν στο Σαμψών κατάφερνες να του κόψεις τα μαλλιά έχανε όλη του τη δύναμη, έτσι και στην τράπεζα αν καταφέρεις να της (ανα)κόψεις τη Διαταγή Πληρωμής χάνει αμέσως τη δύναμη της και οδηγείται σε βέβαιο θάνατο (κατάρρευση).
Θέτω εδώ στη διάθεση σας το δικόγραφο της Ανακοπής κατά απαιτήσεων από πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια. Η Ανακοπή αυτή περιλαμβάνει ισχυρισμούς που ακυρώνουν τους σημαντικότερους όρους των συμβάσεων που οι τράπεζες συνάπτουν με τους καταναλωτές , όπως αυτά κρίθηκαν με σειρά δικαστικών αποφάσεων... Αποτελεί μια καλή μελέτη και προκειμένου να συνταχθεί απαιτήθηκαν πολλές δεκάδες ώρες δουλειάς .

2. Τι είναι η Διαταγή Πληρωμής?
Η Διαταγή Πληρωμής είναι κάτι σαν δικαστική απόφαση. Εκδίδεται βάσει του αντιγράφου της σύμβασης δανείου που έχεις υπογράψει με την τράπεζα και την κίνηση του λογαριασμού του δανείου. Το βασικότερο πλεονέκτημά της είναι ότι εκδίδεται ΑΜΕΣΩΣ και ότι είναι τίτλος εκτελεστός (δηλαδή η τράπεζα μπορεί αμέσως να προχωρήσει σε κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη). Στην Αθήνα και τα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα εκδίδεται σε 1-2 μήνες , ενώ στην περιφέρεια (στα ειρηνοδικεία ιδίως της επαρχίας), σε μια εβδομάδα το πολύ.
Σημαντικότατο επίσης πλεονέκτημά της είναι ότι εκδίδεται ερήμην σου. Δεν προηγείται καμία απολύτως γνωστοποίηση ότι η τράπεζα έχει καταθέσει αίτηση για έκδοση εναντίον σου Διαταγής Πληρωμής. Ο δικαστής εκδίδει τη Διαταγή Πληρωμής χωρίς να γίνει ακροαματική διαδικασία. Δεν παρίστασαι δηλαδή με δικηγόρο και δεν αναπτύσσεις τις θέσεις σου.
Μόλις ο δικαστής εκδώσει τη Διαταγή Πληρωμής, η τράπεζα σου την κοινοποιεί αμέσως με δικαστικό επιμελητή. Η τράπεζα βιάζεται να σε βρει και να σου κοινοποιήσει τη διαταγή πληρωμής, γιατί αν δε σου την κοινοποιήσει εντός διμήνου από την έκδοσή της, χάνει την ισχύ της και πρέπει να εκδοθεί εκ νέου (πρέπει δηλαδή η τράπεζα πληρώσει ξανά όλα τα έξοδα - αν το ποσό είναι μεγάλο, η τράπεζα «μπήκε για τα καλά μέσα» γιατί πρέπει εκ νέου να πληρώσει ένα σωρό λεφτά σε έξοδα).
Αν λοιπόν η Διαταγή Πληρωμής σου κοινοποιηθεί εγκαίρως (εντός διμήνου από την έκδοσή της), σε έχει φέρει προ τετελεσμένων. Με το που σου κοινοποιείται, έχεις αυτομάτως μπει στο Τειρεσία, με μια διαδικασία που δεν ενδιαφέρει να αναλύσω. Μόλις περάσουν 3 ημέρες από την κοινοποίηση, η τράπεζα μπορεί να προχωρήσει σε κατάσχεση της περιουσίας σου. Για να «τη γλιτώσεις», θα πρέπει η τράπεζα να μη μπορεί να σε βρει για να σου κοινοποιήσει τη Διαταγή (πρέπει να είναι άγνωστη η διαμονή σου ή να λείπεις στο εξωτερικό). Άπαξ και σου κοινοποιήσει τελείωσες.
Αν έχεις περιουσία η τράπεζα θα εκτελέσει (θα κάνει κατάσχεση), για να πάρει «τα λεφτά της». Και περιουσία όμως να μην έχεις και η τράπεζα δεν καταφέρει τελικά να πάρει «τα λεφτά της» (ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος) , σε έχει για τα καλά στο χέρι… Γιατί πολύ απλά, με την έκδοση της Διαταγής Πληρωμής και την κοινοποίησή της σε έχει μαυρίσει στον Τειρεσία (όλες οι διαταγές πληρωμής ποσού από 1000 ευρώ και πάνω, περνάνε στις λίστες του Τειρεσία).

3. Πως μπορείς να ανακόψεις τη Διαταγή Πληρωμής?
Επιγραμματικά, η Διαταγή Πληρωμής μπορεί να ακυρωθεί εν όλω ή εν μέρει με ανακοπή η οποία πρέπει να ασκηθεί εντός 15 εργάσιμων ημερών από την κοινοποίηση της Διαταγής Πληρωμής. Οπότε μόλις σου κοινοποιηθεί η Διαταγή Πληρωμής τρέχεις και δε φτάνεις... Μοναδικός τρόπος για να ακυρώσεις τη Διαταγή Πληρωμής είναι να αποδείξεις ότι αυτή εκδόθηκε βάσει άκυρης σύμβασης (εδώ ακυρότητα της σύμβασης υπάρχει , αν αποδείξεις ότι είναι άκυρος έστω και ένας όρος της σύμβασης δανείου που υπέγραψες με την τράπεζα).

4. Πως βγαίνω από τον Τειρεσία αν η τράπεζα μου βγάλει Διαταγή Πληρωμής?
Από τον Τειρεσία βγαίνεις με δυο τρόπους : Στο περίπου βγαίνεις αν πληρώσεις την τράπεζα. Και κανονικά βγαίνεις, αν ασκήσεις Ανακοπή κατά της Διαταγής Πληρωμής και αυτή γίνει από το δικαστήριο δεκτή (ακυρώσει δηλαδή τη Διαταγή Πληρωμής στο σύνολό της). ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΧΕΙ ΠΑΘΕΙ "ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ". ΈΧΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΗΣ!

5. Γιατί λες ότι έχει χάσει τα λεφτά της? Αν ακυρωθεί η Διαταγή Πληρωμής δεν μπορεί η τράπεζα με άλλο τρόπο να πάρει τα λεφτά της ?
Αν ακυρωθεί η Διαταγή Πληρωμής (επειδή το δικαστήριο που δίκασε την ανακοπή έκρινε ως άκυρους και καταχρηστικούς κάποιους από τους όρους της σύμβασης του δανείου), η τράπεζα μπορεί να επανέλθει με νέα Διαταγή Πληρωμής με αιτούμενο όμως ποσό, πολύ μικρότερο από αυτό που αρχικά αξίωνε, αφού το νέο ποσό θα υπολογιστεί δίχως τους όρους που το δικαστήριο έκρινε προηγουμένως ως άκυρους και καταχρηστικούς. Πρακτικά όμως οι τράπεζες ποτέ δεν ακολουθούν αυτή την οδό, γιατί πολύ απλά με το τρόπο αυτό θα συνομολογούσαν την ακυρότητα όλων των συμβάσεων τους! Οπότε η μόνη νομική οδός που της απομένει προκειμένου να αξιώσει την απαίτηση που θεωρεί ότι έχει (την απαίτηση δηλαδή που προκύπτει και από τους άκυρους όρους), είναι η οδός της άσκησης τακτικής αγωγής. Επειδή όμως η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 10 χρόνια, οι τράπεζες συνήθως έρχονται σε συμβιβασμό…
Άρα λοιπόν, αν καταφέρεις και ανακόψεις τη διαταγή πληρωμής, η τράπεζα αναγκαστικά θα πρέπει να συρθεί είτε στη δικαστική επιδίωξη της «απαίτησης» μέσω της άσκησης τακτικής αγωγής, είτε να συμβιβαστεί χωρίς δικαστήρια. Σχεδόν πάντα επιλέγει το δεύτερο, για τους λόγους που αναλύω παρακάτω:

6. Ποια τα μειονεκτήματα της δικαστικής απόφασης που εκδίδεται κατόπιν άσκησης τακτικής αγωγής σε σχέση με την έκδοση διαταγής πληρωμής? Γιατί η έκδοση διαταγής πληρωμής είναι για τις τράπεζες η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ? Γιατί αν ακυρωθεί η διαταγή πληρωμής η άσκηση αγωγής αποτελεί για την τράπεζα ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ?
Εφόσον η ράπεζα κερδίσει την αγωγή τα αποτελέσματα που η δικαστική απόφαση παράγει είναι τα ίδια με αυτά της Διαταγής Πληρωμής. Με μια όμως διάφορα:
Από την άσκηση της αγωγής μέχρι εκδόσεως τελεσίδικης απόφασης μπορεί να μεσολαβήσουν μέχρι και 10 χρόνια!!! Περαιτέρω η επιδίωξη της απαίτησης της τράπεζας με άσκηση εναντίον σου αγωγής δεν σε βάζει στα κατάστιχα του Τειρεσία (όπως συμβαίνει με την έκδοση Διαταγής Πληρωμής). Σημαντική διαφορά επίσης είναι ότι η αγωγή σου κοινοποιείται με δικαστικό επιμελητή οπότε λαμβάνεις γνώση της δικασίμου καθώς και του περιεχομένου της (των ισχυρισμών δηλαδή της τράπεζας). Οπότε πας σε δικηγόρο, ώστε να προετοιμάσεις την άμυνα σου και κατά την ημερομηνία της εκδίκασης να είσαι προετοιμασμένος να αντιπαρατεθείς με την τράπεζα.
Για να εκδοθεί δηλαδή απόφαση κατόπιν άσκησης αγωγής προηγείται πάντοτε ακροαματική διαδικασία στην οποία οι διάδικοι παρίστανται με δικηγόρο και αναπτύσσουν τις θέσεις τους. Επιπρόσθετα , η αγωγή έχει για την τράπεζα το μειονέκτημα ότι ακόμα και αν στον πρώτο βαθμό κερδίσει, το δικαστήριο, κατά τη συνήθη δικαστηριακή πρακτική, σπάνια θα διατάξει την εκτέλεση της απόφασης για το σύνολο της επιδικασθείσας απαίτησης ( αν πχ η τράπεζα κερδίσει και το δικαστήριο της επιδικάσει 10.000 ευρώ θα διατάξει «κατάσχεση», για τα μισά ή και λιγότερα).
Εν συνεχεία, ανάλογα με το σκεπτικό και το διατακτικό της απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ακολουθεί συνήθως η άσκηση εφέσεως από τον έναν, τον άλλο ή και τους δυο διαδίκους (μπορείς δηλαδή εσύ, η τράπεζα ή και οι δυο να προσβάλετε την απόφαση με έφεση στο μέτρο και στο βαθμό που κάθε ένας θεωρεί ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έσφαλε). Να σημειωθεί εδώ ότι με δεδομένο ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο σε υποχρεώνει να πληρώσεις μέρος της απαίτησης που επιδίκασε στην τράπεζα και όχι το σύνολο, πολλές εφέσεις γίνονται και με σκοπό να κερδηθεί χρόνος ώστε αν τελικά χάσεις στο «εφετείο», να πας την πληρωμή όσο πιο πίσω γίνεται...
Οπότε η υπόθεση εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο («εφετείο») και εκδίδεται η τελεσίδικη απόφαση. Αν χάσεις υποχρεούσαι να πληρώσεις.
Η όλη όμως διαδικασία διαρκεί πολλά χρόνια και οποίος ακολουθεί αυτή τη νομική οδό, πρακτικά αν όχι έχει χάσει τα λεφτά του πάντως έχει χάσει μεγάλο μέρος τους. Αν πχ μια τράπεζα μπει σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να πληρώσει δικηγόρους για πολλά δικαστήρια, για τις αναβολές, να κάνει ασφαλιστικά μέτρα για να εξασφαλίσει την απαίτηση, να πληρώσει πραγματογνώμονες στην περίπτωση που το δικαστήριο διατάξει πραγματογνωμοσύνη, δικαστικούς επιμελητές για σειρά επιδόσεων και κατασχέσεων κλπ. Και με όλα αυτά, ακόμη και αν μετά από 10 χρόνια κερδίσει, μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει...
Γίνεται από αυτά αντιληπτό ότι αν οι τράπεζες υποχρεωθούν να μπουν μαζικά στη διαδικασία της επιδίωξης του δανείου μέσω της οδού της άσκησης αγωγής, το τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει εν μία νυκτί...

5. Τι πρέπει να κάνω αν δε μπορώ να πληρώσω το δάνειο?
Όταν πάψεις να πληρώνεις το δάνειο ακολουθεί η καταγγελία της σύμβασης του δανείου. Η καταγγελία σου κοινοποιείται με δικαστικό επιμελητή και την υπογράφει δικηγόρος. Οι συστημένες ή απλές επιστολές δεν παράγουν έννομες συνέπειες για αυτό και τις πετάτε κατευθείαν στα σκουπίδια (ακόμη και αν τις υπογράφει δικηγόρος). Τις στέλνουν με απλό ταχυδρομείο (με στόχο να σας φοβίσουν) , για να μην πληρώσουν δικαστικό επιμελητή! Μετά την καταγγελία της σύμβασης (που σου κοινοποιείται πάντοτε με δικαστικό επιμελητή), ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση διαταγής πληρωμής.
Αμέσως λοιπόν μόλις πάψεις να πληρώνεις το δάνειο ή την κάρτα άλλως αμέσως μόλις σου κοινοποιηθεί η καταγγελία της σύμβασης, στέλνεις στην τράπεζα αυτό το εξώδικο open - download . Το εξώδικο αυτό στοχεύει στο να χρησιμοποιηθεί αργότερα στη δίκη της ανακοπής (τη δίκη για την ακύρωση της διαταγής πληρωμής), ώστε η διαταγή πληρωμής να ακυρωθεί στο σύνολο της και όχι εν μέρει (είναι σημαντικό η διαταγή να ακυρωθεί στο σύνολο της γιατί διαφορετικά αφενός υποχρεούσαι να πληρώσεις αφετέρου δε βγαίνεις από το Τειρεσία)...Με απλά λόγια, με αυτό το εξώδικο συνομολογείς την οφειλή σου αλλά αρνείσαι το ύψος της με τον ισχυρισμό ότι η οφειλή διαμορφώθηκε σε αυτό το ύψος , λόγω των άκυρων και καταχρηστικών όρων της σύμβασης. Με άλλα λόγια τους λες : " Κύριοι χρωστάω αλλά δε χρωστάω αυτά που μου ζητάτε. Πριν βγάλετε διαταγή πληρωμής , ελάτε να τα βρούμε. Αν νομίζετε ότι δε μπορούμε να τα βρούμε ας διορίσουμε πραγματογνώμονα. Αν παρ όλα αυτά με αγνοήσετε και βγάλετε διαταγή πληρωμής, θα την ανακόψω χρησιμοποιώντας εναντίον σας αυτό το εξώδικο, με τον ισχυρισμό ότι η έκδοση διαταγής πληρωμής συνιστά καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, που αποτελεί βάσιμο λόγο ανακοπής"...
Να σημειώσω εδώ ότι σε τρεις περιπτώσεις που έστειλα αυτό το εξώδικο, οι τράπεζες δεν προχώρησαν σε έκδοση Διαταγής Πληρωμής. Η μια μάλιστα περίπτωση αφορά προσωπική μου υπόθεση για δυο πιστωτικές κάρτες μου, με εκδότρια τράπεζα την Eurobank τις οποίες έπαψα να πληρώνω τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με το σκεπτικό ότι «τους έχω δώσει τόσα λεφτά για αυτές τις κάρτες, που η Eurobank είναι αυτή που μου οφείλει και όχι εγώ στη Eurobank». Η τράπεζα έδωσε το φάκελό μου σε κάτι εισπράκτορες που με απειλούσαν νύχτα μέρα ότι αν δε τους πληρώσω θα μου βγάλουν λέει Διαταγή Πληρωμής! Η ενόχλησή μου ήταν τόσο μεγάλη, που το εξώδικο εδώ στρέφεται κατά της Eurobank και κατά κάθε δικηγόρου που τυχόν υπογράψει και καταθέσει αίτηση για έκδοση εναντίον μου διαταγής πληρωμής (το εξώδικο αυτό δεν το δημοσιεύω).
Ακόλουθα κατεβάζεις αυτό το δικόγραφο open download που είναι η ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής, και πας σφαίρα στο δικηγόρο σου.

6. Τι ακριβώς προσπαθώ να πετύχω με το δικόγραφο της ανακοπής που μου δίνεις?
Πέραν της νομολογίας που αφορά στους άκυρους και καταχρηστικούς όρους των συμβάσεων των τραπεζών , επιχειρείς τα ακόλουθα:

Α) Σύμφωνα με την πάγια θέση της νομολογίας αν ένας όρος μιας σύμβασης είναι άκυρος αυτό δε συνεπάγεται ότι είναι άκυρη όλη η σύμβαση. Με το δικόγραφο αυτό διατυπώνεις τον ισχυρισμό ότι αν ένας όρος στη σύμβαση με την τράπεζα είναι άκυρος τότε ολόκληρη η σύμβαση είναι άκυρη και επομένως το δικαστήριο πρέπει να ακυρώσει τη διαταγή πληρωμής στο σύνολό της.

Β) Γίνεται στο δικόγραφο μνεία της προηγούμενης κοινοποίησης προς την τράπεζα, του εξωδίκου με το οποίο ο δανειολήπτης αποδέχεται μεν ότι οφείλει αλλά αρνείται το ύψος της οφειλής. Βάζει λοιπόν τον ισχυρισμό ότι αν το δικαστήριο δεχθεί ότι υπάρχει ακυρότητα ορισμένων όρων της σύμβασης, αυτό ο δανειολήπτης το είχε επισημάνει έγκαιρα (πριν την έκδοση Διαταγής Πληρωμής) και επομένως η έκδοση διαταγής πληρωμής συνιστά καταχρηστική άσκηση δικαιώματος γεγονός που αποτελεί βάσιμο λόγο ανακοπής για να ακυρωθεί η Διαταγή στο σύνολό της.
Γ) Ισχυροποιεί τη θέση του δανειολήπτη σε σχέση με ένα από τα δυσκολότερα νομικά ζητήματα. Σύμφωνα με όλες τις συμβάσεις των τραπεζών αν εντός της προθεσμίας των 20-30 ημερών δεν αμφισβητήσεις την οφειλή όπως αυτή διαμορφώνεται στο μηνιαίο λογαριασμό , αυτό συνιστά αναγνώριση της οφειλής και ακυρώνει το δικαίωμα να αμφισβητήσεις δικαστικά την οφειλή αργότερα. Πρακτικά δηλαδή , ο όρος αυτός σημαίνει ότι αν σου έρθει ο μηνιαίος λογαριασμός σήμερα και εσύ εντός 30 ημερών δεν αμφισβητήσεις την οφειλή, αυτό συνεπάγεται ότι δεν μπορείς ένα χρόνο μετά να ασκήσεις ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής ισχυριζόμενος ότι η πραγματική οφειλή δεν είναι αυτή που η τράπεζα αξιώνει…
Στο δικόγραφο διατυπώνεται η άποψη ότι αυτό δεν ισχύει στις περιπτώσεις των αισχροκερδών συμβάσεων όπως είναι οι συμβάσεις που οι ελληνικές τράπεζες συνάπτουν με τους δανειολήπτες.
Δ) με αυτό το δικόγραφο διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι είναι άκυρες όλες οι Διαταγές Πληρωμής από το 2001 και μετά. Αν ο ισχυρισμός αυτός γίνει δεκτός από τα δικαστήρια, τότε ανοίγει χορός μαζικών αγωγών κατά των τραπεζών και του ελληνικού δημοσίου, για όλα τα ακίνητα που από το 2001 και μετά, βγήκαν στο σφυρί ...
Εν ευθέτω χρόνω, θα δημοσιεύσω αίτηση για έκδοση Διαταγής Πληρωμής των δανειοληπτών κατά των τραπεζών, με αίτημα να υποχρεωθεί η τράπεζα να καταβάλει στο δανειολήπτη, ότι αυτός αχρεωστήτως κατέβαλε στην τράπεζα από την εφαρμογή των άκυρων Γ.Ο.Σ των συμβάσεων που οι τράπεζες συνάπτουν με τους καταναλωτές.
SIBILLA.GR

Σόιμπλε για τις αποζημιώσεις - Είστε τυχεροί που δεν στέλνω βομβαρδιστικά στην Αθήνα. Σκάστε και δουλέψτε!




Πιο σκληρός από τον Τσαρλς Μπρόνσον, ο Βόλφαγκ Σόιμπλε, κόβει μαχαίρι τις φαντασιώσεις των δικών μας για γερμανικές αποζημιώσεις. Από τις δηλώσεις του στη Neue Osnabrücker Zeitung δείχνει έτοιμος να στείλει εκ νέου βομβαρδιστικά στην Αθήνα-εκτός κι αν τη τελευταία στιγμή φοβηθεί τον
εξίσου σκληροτάχηλο Τσίπρα, ο οποίος συγκλόνισε τους πανέλληνες με την συνέντευξη-ναυάγιο στον Παπαχελά.
Για πρώτη φορά μετά από την ανακίνηση, με δημοσίευμα στο «Βήμα της Κυριακής» της αξίωσης για καταβολή στην Ελλάδα πολεμικών αποζημιώσεων το Βερολίνο απαντά αρνητικά. «Ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων είναι μακρύς, οι Έλληνες δεν πρέπει να αποπροσανατολίζονται» δήλωσε, όπως αναφέρει ηDeutshe Welle..

Η γερμανική κυβέρνηση δια του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τοποθετείται στο θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων που ανακινήθηκε τελευταία το πόρισμα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων και την πρόθεση των ελληνικών αρχών να τις διεκδικήσουν εφόσον υπάρχει νομική βάση.

Επ’ αυτού ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προειδοποίησε μέσω της εφημερίδας Neue Osnabrücker Zeitung να μην οδηγούνται οι άνθρωποι στην Ελλάδα σε εσφαλμένη κατεύθυνση με όχημα δήθεν νόμιμες αξιώσεις για καταβολή αποζημιώσεων από τη Γερμανία.

«Θεωρώ ότι τέτοιες δηλώσεις είναι ανεύθυνες. Πολύ πιο σημαντικό από το να οδηγούνται οι άνθρωποι στην Ελλάδα σε εσφαλμένη κατεύθυνση θα ήταν να τους εξηγήσει και να τους διαφωτίσει κανείς για τον δρόμο προς τις μεταρρυθμίσεις και να τους συνοδεύσει σε αυτήν την πορεία. Η Ελλάδα έχει επιτύχει πολλά μέχρι τώρα, αλλά έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει. Και από αυτόν τον δρόμα δεν πρέπει να αποπροσανατολίζεται. Σε ότι αφορά τις αξιώσεις για καταβολή αποζημιώσεων δεν βλέπω καμιά ελπίδα, γιατί το ζήτημα αυτό έχει ξεκαθαριστεί από καιρό», είπε στην εφημερίδα ο γερμανός υπουργός Οικονομικών.
 

ΕΤΣΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΗΔΗΞ...

Γερμανοί "ό,τι δώσαμε... δώσαμε" - Ας δώσουμε και μεις την απάντηση "ότι πήρατε .. πήρατε" : Μποϊκοτάζ στα Γερμανικά προιοντα

ΜΗΝΥΜΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΠΡΟΣ ΑΘΗΝΑ - Μην τολμήσετε να πάτε στη Χάγη για τις αποζημιώσεις !




Έντονη ανησυχία και κινητικότητα επικρατεί στη Γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα, με αφορμή τις εξελίξεις των τελευταίων 24 ωρών, με το άνοιγμα του θέματος της καταβολής των Γερμανικών αποζημιώσεων.

Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών κ.Σόιμπλε, σε μία πρωτοφανή επίδειξη αυταρχισμού, συνέστησε στην Αθήνα να ασχοληθεί με τις μεταρρυθμίσεις και την εφαρμογή του Μνημονίου και να ξεχάσει το θέμα της καταβολής των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων. Μάλιστα προεξόφλησε ότι δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ζήτημα.

Αυτό που δεν περίμενε το Βερολίνο ήταν η ελληνική αντίδραση που προήλθε δια στόματος του Υπουργού Εξωτερικών κ.Δημήτρη Αβραμόπουλου, που επισήμανε το αυτονόητο. Ότι το θέμα της καταβολής ή μη των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων, άπτεται των κανόνων του διεθνούς δικαίου και θα το αποφασίσουν τα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα.
Εμμέσως πλην σαφώς ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών άφησε, για πρώτη φορά, ανοιχτό το θέμα της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σε περίπτωση που η Γερμανία αρνηθεί να συζητήσει το θέμα.

Ο κ.Αβραμόπουλος, όπως αφήνεται να εννοηθεί, έκανε αυτή τη δήλωση σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό. Άλλες όμως πληροφορίες και εκτιμήσεις αναφέρουν ότι η δήλωση αποτέλεσε πρωτοβουλία του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών.
Οι Γερμανοί αιφνιδιάστηκαν αφού για πρώτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια, είδαν την Ελλάδα να αντιδρά και να αμφισβητεί τις εντολές και τη θέληση του Βερολίνου.
Οι εκτιμήσεις της γερμανικής καγκελαρίας αλλά και του κ.Σόιμπλε φτάνουν μέχρι σε υπαινιγμούς και φόβους για αμερικανικό δάκτυλο στην υπόθεση.

Το Βερολίνο θεωρεί ότι «ελέγχει» το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής τάξης της χώρας, πιστεύει ότι σημαίνοντα στελέχη του άτυπου «γερμανικού κόμματος» στην Ελλάδα, βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά και διασφαλίζουν τη γερμανική επικυριαρχία στη χώρα μας.
Πέραν του Αλέξη Τσίπρα που τον θεωρούν συστημικό κίνδυνο, οι φόβοι του Βερολίνου αφορούν δύο άλλα πρόσωπα με ισχυρή επιρροή στην Κεντροδεξιά αλλά και στην κοινωνία.
Τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή που τον θεωρούν επικίνδυνο για τα συμφέροντά τους και τον Υπουργό Εξωτερικών κ.Αβραμόπουλο που διατηρεί άριστες σχέσεις και διαύλους επικοινωνίας με τον αμερικανικό παράγοντα.

Ασφαλείς και έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει διαμηνυθεί στο Μαξίμου, να μην διανοηθεί η ελληνική πλευρά να «σηκώσει» το θέμα της καταβολής των γερμανικών αποζημιώσεων και πολύ περισσότερο την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Οι Γερμανοί απειλούν ευθέως με διακοπή της χρηματοδότησης και σκλήρυνση της στάσης της τρόικας, ακόμα και με την εξώθηση της χώρας σε χρεοκοπία.
Είναι σαφές ότι όχι μόνο δεν υπολογίζουν το Διεθνές Δίκαιο αλλά είναι αποφασισμένοι να διαλύσουν και το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αν αυτό πάψει να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. 

Το Βερολίνο έχει αρχίσει να αυξάνει τα τραπεζικά του διαθέσιμα αλλά και να επαναπατρίζει το χρυσό του γερμανικού κράτους και αυτό δείχνει ότι κάτι φοβάται, κάτι που μπορεί να προέλθει από τις χώρες του Νότου.
Τα κέρδη που έχουν αποκομίσει από την κρίση αλλά και η οικονομική τους ισχύς, τους ωθούν σε ακραίες συμπεριφορές και επιλογές, όμοιες με αυτές που έκαναν στις μαύρες σελίδες της ιστορίας τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η άκομψη και βίαιη αντίδραση του κ.Σόιμπλε έναντι του αμερικανού υπουργού οικονομικών κ.Λιού, που ζήτησε αλλαγή της πολιτικής λιτότητας στην Ευρώπη.
Η Γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα αλλά και οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν πλέον από κοντά τις εξελίξεις στο συγκεκριμένο θέμα. Ταυτόχρονα κινητοποιούν πολιτικούς που έχουν προνομιακές σχέσεις με τη γερμανική πλευρά, όπως ο πρώην Πρωθυπουργός κ.Σημίτης αλλά και ο Υπουργός Οικονομικών κ.Στουρνάρας.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην Πρωθυπουργός κ.Σημίτης, ουσιαστικά πάγωσε το θέμα της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων όταν έγινε Πρωθυπουργός το 1996 ενώ σήμερα χαρακτηρίζει «άκαιρη» την ανακίνηση του και συνιστά «ρεαλισμό και αυτοσυγκράτηση».
Την ίδια άποψη φαίνεται να έχει και ο Υπουργός Οικονομικών κ.Στουρνάρας που θεωρεί ότι μία ένταση στις ελληνογερμανικές σχέσεις θα είναι καταστροφική στη σημερινή συγκυρία.

Spiegel: «Διαγράψτε το Ελληνικό χρέος αλλιώς θα πληρώσουμε πολεμικές αποζημιώσεις»




Γερμανία: O μεγαλύτερος οφειλέτης του 20ου αιώνα με σειρά πτωχεύσεων και διαγραφών χρεών!
Στις παραιτήσεις από πολεμικές αποζημιώσεις οφείλει την
ευημερία της η Γερμανία!

Η συνέντευξη στο Spiegel του έγκριτου Γερμανού ιστορικού Άλμπερτ Ρίτσλ συνιστά καταπέλτη για την εθελόδουλη πολιτική και οικονομική τάξη της χώρας και όχι μόνο, η οποία έχει παραδοθεί στην τρόικα και θεωρεί τη στάση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του, όχι μόνο ανεδαφικά αιτήματα αλλά και περίπου εγκλήματα καθοσιώσεως!

Ο Άλμπερτ Ριτσλ απομυθοποιεί αυτές τις απόψεις, θυμίζει πτωχεύσεις και διαγραφές χρεών της Γερμανίας και κυρίως τονίζει ότι όσο η Γερμανία πιέζει την Ελλάδα, τότε η τελευταία μπορεί να εγείρει θέματα πολεμικών αποζημιώσεων και να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου!

Ποιοι όμως θα τα πράξουν;
«Eάν νομίζεται ότι το πρόβλημα χρέους της Eλλάδας είναι το χειρότερο στην ιστορία της Eυρώπης, κάνετε λάθος». O Γερμανός ιστορικός, Aλμπρεχτ Pιτσλ, σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα του Spiegel, υποστηρίζει ότι η Γερμανία ήταν η μεγαλύτερη χώρα- οφειλέτης τον 20ο αιώνα.

Kαι προειδοποιεί ότι πρέπει η προσέγγισή της όσον αφορά την κρίση στην Eυρωζώνη να γίνει με αγνότητα και απλότητα, διαφορετικά θα έρθει αντιμέτωπη με την αναζωπύρωση των αιτημάτων καταβολής πολεμικών αποζημιώσεων.

Mπορεί το Bερολίνο να επιδεικνύει αδιαλλαξία, απαιτώντας υπακοή από την Aθήνα, αλλά αυτό δεν αιτιολογείται, καθώς, τον προηγούμενο αιώνα, στη Γερμανία ήταν που έλαβαν χώρα οι μεγαλύτερες κρατικές χρεοκοπίες της σύγχρονης ιστορίας, υποστηρίζει ο κ. Pιτσλ. Kαι τονίζει ότι χάρη στις HΠA, και τα τεράστια κεφάλαια που διέθεσαν μετά τον A΄ και τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία είναι σήμερα το αφεντικό της Eυρώπης.

«Aπό το 1924 μέχρι το 1929 η Δημοκρατία της Bαϊμάρης ήταν χρεωμένη, και δανειζόταν από την Aμερική για την καταβολή των αποζημιώσεων για τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. H πυραμίδα του χρέους κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 1931.

Καταστροφή
Tα κεφάλαια χάθηκαν και οι HΠA, όπως και η παγκόσμια οικονομία, υπέστησαν τεράστια καταστροφή. H κατάσταση ήταν ίδια μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά οι αποζημιώσεις πάγωσαν μέχρι τη μελλοντική ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Eτσι σώθηκε η Γερμανία και δημιούργησε το οικονομικό θαύμα της δεκαετίας του ΄50. Tο 1953 οι HΠA «κούρεψαν» το γερμανικό χρέος, καθιστώντας το παρά πολύ μικρό. Tέλος, από το 1990 και μετά, η Γερμανία δεν κατέβαλε αποζημιώσεις σε καμία χώρα, ούτε φυσικά στην Eλλάδα.
Σε σύγκριση με τη χρεοκοπία της Γερμανίας μόνο τη δεκαετία του ΄30 τα σημερινά προβλήματα χρέους της Eλλάδας είναι ασήμαντα».

Οφειλές
O κ. Pιτσλ επισήμανε ότι κανείς στην Eλλάδα δεν ξεχνά πως η Γερμανία οφείλει την οικονομική της ευημερία στη χάρη που της έκαναν οι υπόλοιπες χώρες, οι οποίες βαθμιαία παραιτήθηκαν από τις πολεμικές αποζημιώσεις. «Eάν η Eλλάδα αλλάξει τη στάση της στο ζήτημα αυτό, θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες χώρες. Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που η Eλλάδα στήνεται ξανά στα πόδια της με τα χρήματά μας. Eάν δεν πληρώσουμε, οι παλιοί λογαριασμοί θα εμφανιστούν ξανά».

O Γερμανός ιστορικός πιστεύει ότι οι δανειστές της Eλλάδας θα πρέπει να διαγράψουν μεγάλο μέρος του χρέους της, και καθώς ορισμένες τράπεζες δεν θα μπορούν να αντιμετωπίσουν μία τέτοια κατάσταση, θα πρέπει να υπάρξουν νέα προγράμματα οικονομικής βοήθειας. «Θα κοστίσει ακριβά στη Γερμανία, αλλά, σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να πληρώσει», κατέληξε ο κ. Pιτσλ.

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Στοιχεία – σοκ για τους λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας!


Οι λαμπτήρες ενέργειας, οι οποίοι έχουν αντικαταστήσει τα τελευταία χρόνια τους λαμπτήρες πυρακτώσεως, είναι αδιαμφισβήτητα μία καινοτομία στο χώρο της φωταγώγησης και του ηλεκτρισμού. 
Τα οφέλη από τη χρήση τους είναι τεράστια και σε ατομικό, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Η τιμή αγοράς τους σε αναλογία με τη διάρκειά τους είναι πλέον κάτι παρά πάνω από ικανοποιητική. Η παγκόσμια εξοικονόμηση ενέργειας δε, ανέρχεται σε ποσοστά που έχουν βοηθήσει καταφανώς το περιβάλλον.

Οικολόγοι και ακτιβιστές έχουν δώσει κατά το παρελθόν μάχες με τα εργοστάσια  
παραγωγής των παλιών ενεργοβόρων λαμπτήρων και τελικά κατάφεραν βάσει οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τους αντικαταστήσουν.

Υπάρχουν όμως και κάποιες ιδιαιτερότητες για τις οποίες ελάχιστοι έχουν φροντίσει να ενημερώσουν τους καταναλωτές. Οι νέοι λαμπτήρες ενέργειας στηρίζουν τη λειτουργία τους σε μία ποσότητα υδράργυρου που εμπεριέχουν στο εσωτερικό τους. Όσο οι λάμπες αυτές λειτουργούν κανονικά είναι τελείως ακίνδυνες. Κανείς όμως δεν έχει ενημερώσει τους καταναλωτές για τους κινδύνους που ελλοχεύον σε περίπτωση που ένας λαμπτήρας ενέργειας σπάσει.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η ανακύκλωση των συγκεκριμένων λαμπτήρων είναι υποχρεωτική για όλους σύμφωνα με νόμο που έχει ψηφιστεί.Το σπάσιμο μίας τέτοιας λάμπας ισοδυναμεί με μία μικρή καταστροφή. Η εξάτμιση των 5 mg υδραργύρου που περιέχεται μέσα σε έναν λαμπτήρα, μπορεί να προκαλέσει από βλάβες στα μάτια και στο δέρμα, μέχρι χρόνια προβλήματα στο συκώτι και καρκινογενέσεις.

Σε ενημερώσεις άλλων χωρών σχετικά με την επικινδυνότητα μίας σπασμένη λάμπας, χαρακτηριστικά αναφέρονται οι εξής ενέργειες: «Αν μία λάμπα εξοικονόμησης ενέργειας σπάσει κατά την τοποθέτηση ή την αφαίρεσή της, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρική σκούπα, για να συλλέξουμε τα απορρίμματα, γιατί αυτή θα μολυνθεί, όπως και κάθε άλλο εργαλείο ή συσκευή που θα χρησιμοποιήσουμε. Όλοι όσοι βρίσκονται στον χώρο, άνθρωποι και ζώα, πρέπει να μετακινηθούν άμεσα από το σημείο όπου βρίσκονται τα συντρίμμια της λάμπας, πρέπει να σφραγιστεί ο χώρος και να κλείσουν τα συστήματα εξαερισμού. Τα ρούχα και τα παπούτσια πρέπει να αλλαχθούν και να καταστραφούν. Συλλέγουμε τα απορρίμματα φορώντας γάντια, τα τοποθετούμε σε μία σακούλα, την οποία βάζουμε εν συνεχεία σε άλλη σακούλα και καλούμε την Πυροσβεστική για να την παραλάβει».

Ακούγεται βγαλμένο από σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και ο βαθμός επικινδυνότητας μία σπασμένης ενεργειακής λάμπας.

Οι ηλεκτρολόγοι διευκρινίζουν ότι οι πιθανότητες μία τέτοια λάμπα να σπάσει κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της από μία απότομη αυξομείωση της τάσης του ηλεκτρικού ρεύματος είναι ελάχιστες. Η προσοχή μας όμως πρέπει να επικεντρωθεί στη διαδικασία τοποθέτησης και αφαίρεσής τους και φυσικά σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να πετάγονται στους κάδους επιρρημάτων, αλλά υποχρεωτικά και μόνο σε συγκεκριμένα σημεία ανακύκλωσης τα οποία βέβαια είναι προς το παρόν ελάχιστα και θα πρέπει να ψάχνει κανείς για να τα βρει.

Οι λαμπτήρες ενέργειας έχουν βοηθήσει τα μέγιστα στο περιβάλλον και στην οικονομία του ρεύματος στα σπίτια μας, όμως κάθε καταναλωτής θα πρέπει να ενημερωθεί, το συντομότερο δυνατό, για την προσεκτική χρήση τους και για τον τρόπο αντιμετώπισης ενός ατυχήματος, ειδάλλως μπορούν να αποβούν μοιραίοι.

Το βίντεο για το νέο κύμα μετανάστευσης των Ελλήνων που σαρώνει στο διαδίκτυο [βίντεο]

Το βίντεο με τους νέους Ελληνες μετανάστες που σαρώνει το ίντερνετ
Το γύρο του διαδικτύου κάνει τις τελευταίες ώρες ένα βίντεο στο οποίο παρατίθενται ιστορίες Ελλήνων που αποφάσισαν να μεταναστεύσουν για να αποφύγουν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα.
Οι δημιουργοί της χαρακτηρίζουν το βίντεο ως ένα ανοιχτό γράμμα με πολλούς παραλήπτες, ενώ η Νέα Διασπορά φιλοδοξεί να μετατραπεί σε μία ανοικτή κοινότητα όπου Ελληνες που έχουν μεταναστεύσει θα εκφράζουν τις απόψεις τους για όλα όσα ζουν και τις εμπειρίες τους μέσα από βίντεο.

ΠΡΟΣΟΧΗ - Έρχεται στον υπολογιστή σας ο χειρότερος ιός που ανακοινώθηκε ποτέ!


Πάρτε αυτό το άρθρο και προωθήστε το στους φιλους σας χωρίς καθυστέρηση…
Θα πρέπει να είστε σε εγρήγορση κατά τη διάρκεια των προσεχών ημερών.
Μην ανοίξετε κανένα μήνυμα με τον τίτλο συνημμένη κάρτα από Hallmark, ανεξάρτητα από το ποιος σας το έστειλε.
ΤΙ ΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΖΗΜΙΑ ΚΑΝΕΙ;
Είναι ένας ιός που ανοίγει μια εικόνα καρτ-ποστάλ, που «καίει» ολόκληρο το σκληρό δίσκο C του υπολογιστή σας. Εάν λάβετε ένα μήνυμα που ονομάζεται «καρτ-ποστάλ», ακόμα κι αν σας σταλεί από φίλο, μην το ανοίξετε!
Αυτός είναι ο χειρότερος ιός που ανακοινώθηκε από το CNN.
Αποκαλύφθηκε αυτές τις ημέρες από τη McAfee, και δεν υπάρχει ακόμη τρόπος αντιμετώπισης για αυτό το είδος του ιού.

Παραγωγή υδρογόνου από οποιοδήποτε φυτό


Επαναστατική τεχνική Αμερικανών επιστημόνων επιτρέπει την παραγωγή υδρογόνου από οποιοδήποτε φυτό και μάλιστα με σχετικά χαμηλό κόστος και χωρίς επιβάρυνση του περιβάλλοντος.

Ένα ακόμη βήμα για την πολυδιαφημισμένη «οικονομία του υδρογόνου» (η οποία έως τώρα αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες διεθνώς στην υλοποίησή της) έκαναν Αμερικανοί ερευνητές, οι οποίοι για πρώτη φορά ανακάλυψαν μια καινοτομική μέθοδο παραγωγής μεγάλων ποσοτήτων υδρογόνου από οποιοδήποτε φυτό και μάλιστα με σχετικά χαμηλό κόστος και χωρίς επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Η νέα τεχνολογία θα μπορούσε μελλοντικά να φέρει πραγματική επανάσταση στο πεδίο των βιοκαυσίμων και της εναλλακτικής ενέργειας.
Οι ερευνητές του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια (Virginia Tech), με επικεφαλής τον καθηγητή μηχανικής βιολογικών συστημάτων Πέρσιβαλ Ζανγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο κορυφαίο περιοδικό χημείας «Angewandte Chemie International Edition», δήλωσαν ότι «η νέα διαδικασία μπορεί να συμβάλει στο τέλος της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Το υδρογόνο θα αποτελέσει ένα από τα σημαντικότερα βιοκαύσιμα του μέλλοντος».
Οι επιστήμονες κατάφεραν να διασπάσουν την ξυλόζη (το πιο άφθονο απλό σάκχαρο των φυτών), με τη βοήθεια ειδικών μικροοργανισμών, αποσπώντας έτσι το υδρογόνο που βρίσκεται δεσμευμένο στα φυτά. Είναι σημαντικό ότι η διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί με οποιαδήποτε πηγή φυτικής βιομάζας και όχι μόνο με συγκεκριμένα φυτά.

Με σεβασμό προς το περιβάλλον
Η νέα «πράσινη» μέθοδος παραγωγής υδρογόνου χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη ανανεώσιμες πηγές (τα φυτά) και όχι ορυκτά καύσιμα (π.χ. φυσικό αέριο), εκλύει σχεδόν μηδενικά «αέρια του θερμοκηπίου» (αντίθετα με άλλες μεθόδους που εξάγουν υδρογόνο από ορυκτά καύσιμα), ενώ δεν απαιτεί καθόλου τη χρήση ακριβών και βαρέων μετάλλων, αντίθετα με άλλες τεχνικές που γι’ αυτό το λόγο είναι πιο δαπανηρές και επιβαρυντικές για το περιβάλλον.
Το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ χρηματοδοτεί τέτοιες έρευνες, επειδή «ποντάρει» στο υδρογόνο ως εναλλακτικό καύσιμο του μέλλοντος, με δεδομένο μάλιστα ότι το μοναδικό υποπροϊόν της καύσης υδρογόνου από τα οχήματα είναι το νερό. Πολλές εταιρίες ενέργειας, αυτοκινητοβιομηχανίες κ.α. επίσης επενδύουν σοβαρά στο υδρογόνο.
Εκτιμάται ότι η νέα μέθοδος παραγωγής υδρογόνου από φυτά θα μπορούσε να βγει στην αγορά σε τρία χρόνια, αν αναπτυχθεί έγκαιρα η κατάλληλη τεχνολογία σε μαζικό επίπεδο. Αν όντως αυτό συμβεί, θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα του ενεργειακού «παιγνιδιού».

Οικονομική και μεγάλη παραγωγή
Η νέα τεχνική επιλύει δύο βασικά προβλήματα που έως τώρα εμπόδιζαν την εμπορική παραγωγή υδρογόνου από βιομάζα: το υψηλό κόστος και την μικρή αποδοτικότητα (μικρή ποσότητα υδρογόνου σε σχέση με την πρώτη ύλη των φυτών). Η νέα αντισυμβατική μέθοδος επιστρατεύει ειδικά τροποποιημένα βακτήρια σε ρόλο ενζύμων - καταλυτών, ώστε να «απελευθερώνουν» πιο αποτελεσματικά το δεσμευμένο υδρογόνο από τα φυτά.
Για να είναι πιο παραγωγική η τεχνική της βιοκατάλυσης, οι ερευνητές δημιούργησαν, μέσω της βιοτεχνολογίας, ένα ειδικό «κοκτέίλ» βακτηρίων, που δεν υπάρχει στη φύση, αλλά που έχουν τις επιθυμητές ικανότητες, όταν συνδυάζονται με τη ξυλόζη των φυτών, να παράγουν -σε μεγαλύτερη ποσότητα από ποτέ- άλλοτε καθαρό υδρογόνο.
Είναι επίσης σημαντικό ότι οι χημικές αντιδράσεις λαμβάνουν χώρα σε σχετικά χαμηλές συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης, ενώ η ενεργειακή αποδοτικότητα του παραγομένου υδρογόνου φθάνει το 100% (άλλες μέθοδοι που μετατρέπουν σάκχαρα σε βιοκαύσιμα, όπως αιθανόλη, έχουν μικρότερη ενεργειακή απόδοση).
Σήμερα, η αγορά για την παραγωγή αερίου υδρογόνου από φυσικό αέριο φθάνει τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια, όμως η σχετική τεχνική θεωρείται υψηλού κόστους, ενώ παράλληλα εκλύει στην ατμόσφαιρα μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, επιταχύνοντας την κλιματική αλλαγή. Το υδρογόνο ήδη χρησιμοποιείται από διάφορες βιομηχανίες (π.χ. πετροχημικών ή λιπασμάτων για την παραγωγή αμμωνίας), όμως αν στο μέλλον καταστεί εφικτή η εμπορική αξιοποίηση της νέας φθηνότερης και πιο αποδοτικής τεχνολογίας παραγωγής «φυτικού» υδρογόνου, θα υπάρξουν νέα δεδομένα στην αγορά.
«Πραγματικά δεν έχει νόημα να χρησιμοποιεί κανείς μη ανανεώσιμες φυσικές πηγές για να παράγει υδρογόνο. Θεωρούμε ότι η ανακάλυψή μας θα αλλάξει κυριολεκτικά τους όρους του ‘παιγνιδιού' στον κόσμο της εναλλακτικής ενέργειας», δήλωσε ο Ζάνγκ.
(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)