Η πολιτική βούληση των εξ Αθηνών κυβερνώντων περιορίζεται σε ταξίδια αναψυχής με «άρωμα φολκλόρ», ενώ επί της ουσίας -και παρά τις συνεχείς εκθέσεις ειδικών κρατικών υπαλλήλων και επιστημόνων που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου- υπάρχει μία αδιαφορία έως φοβικότητα αντιμετώπισης των παρακρατικών μηχανισμών που λειτουργεί ήδη η Τουρκία στην περιοχή.
Όμως, τα προβλήματα της Θράκης αυξάνονται πολλαπλά λόγω της γεωγραφικής της θέσης και της γειτνίασής της με την Βουλγαρία, το νότιο τμήμα της οποίας τουρκοποιείται (με τις ίδιες μεθόδους, αλλά με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες) από παρόμοιους μηχανισμούς που έχει αναπτύξει η Άγκυρα στην γείτονα χώρα. Και αυτό το σημείο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και μέριμνας από την Ελληνική Πολιτεία και τους αρμόδιους πολιτικούς προϊσταμένους υπηρεσιών που είναι εντεταλμένες να συλλέγουν πληροφορίες και να ενημερώνουν τις αρμόδιες αρχές για την επικινδυνότητα ή μη μετακινήσεων ή δράσεων εισερχομένων ατόμων και ομάδων στην Ελληνική Θράκη.
Ήδη είναι γνωστό το υψηλό επίπεδο συγκρότησης και λειτουργίας παρακρατικών μηχανισμών που λειτουργούν στην γείτονα Βουλγαρία και οι οποίοι χρηματοδοτούνται αφειδώς και υπογείως από τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, ενώ ταυτόχρονα είναι γνωστή η «ασθένεια της εγκληματικότητας» που μαστίζει την Βουλγαρία και ως εκ τούτου η δυνατότητα κατοχής οπλισμού (κυρίως στρατιωτικού) σε εγκληματικές ή άλλες οργανώσεις (όχι απαραίτητα πολιτικές, αλλά ως επί το πλείστον «τούρκων» της Βουλγαρίας) που αναπτύσσονται στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και δη στις βουλγαρικές περιοχές που συνορεύουν με τους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης.
Η προ ετών διάνοιξη κάθετων αξόνων μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας στην περιοχή της Θράκης, επέφερε αύξηση της εγκληματικότητας στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης (από μετακινούμενους βούλγαρους πολίτες που είχαν πλέον την δυνατότητα για την αυθημερόν είσοδο και έξοδό τους από την Ελλάδα). Αυτή η «ελευθερία» ανεξέλεγκτης διακίνησης (με είσοδο και κυκλοφορία στην ελληνική οικονομία εμπορευμάτων αλλά και παραχαραγμένων - πλαστών ευρώ, με επανείσοδο φορτίων κλοπιμαίων στην Βουλγαρία) κατέστη δυνατή εξαιτίας της ιδιαιτερότητας των σημείων εισόδου στην Ελλάδα, όπου παρατηρείται το «φαινόμενο» οι ελληνικές αρχές να διαθέτουν χώρους ελέγχου εντός του Βουλγαρικού εδάφους, χωρίς καμία απολύτως μέριμνα εκ μέρους της Βουλγαρίας (αφού τα φυλάκια βρίσκονται επί βουλγαρικού εδάφους και η Βουλγαρία έχει την ευθύνη για τον επαρκή ή μη επαρκή εξοπλισμό τους, π.χ. τηλέφωνο, ηλεκτροδότηση, δημιουργία χώρων ελέγχου από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές κ.α.), με αποτέλεσμα την τυπική ύπαρξη και λειτουργία αυτών των συνοριακών σταθμών.
Κοιτάζοντας, όμως, εκατέρωθεν των συνόρων την ήδη υπάρχουσα λειτουργία και «δομή» των παρακρατικών μηχανισμών που έχει αναπτύξει η Άγκυρα, με την ταυτόχρονη μειωμένη –έως ανύπαρκτη- δυνατότητα ελέγχου εισόδου στην Ελλάδα Βούλγαρων πολιτών (ως κράτος μέλος της Ε.Ε. η Βουλγαρία, διαθέτει το πλεονέκτημα της ελεύθερης μετακίνησης των πολιτών μεταξύ των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης), διαπιστώνουμε την ευκολία με την οποία είναι δυνατόν να εισέλθουν στην Ελλάδα άτομα ή ομάδες χωρίς να ασκηθούν σε επαρκείς ελέγχους.
Ταυτόχρονα, η ύπαρξη αγροτικών οδών (χωματόδρομων μεγάλου πλάτους και άριστης κατάστασης) μέσα στην Βουλγαρία, που κατευθύνονται προς την Ελλάδα, δίνει τη δυνατότητα εισόδου φορτηγών αυτοκινήτων αγνώστου φορτίου που δύναται να διαμοιρασθεί σε φίλιο προς την Τουρκία πληθυσμό επί της ορεινής Ροδόπης και Ξάνθης.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επισημανθεί η εκατέρωθεν των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων ύπαρξη και η δράση των εθνικιστικών τουρκικών οργανώσεων των Γκρίζων Λύκων, που αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο για οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο, είτε περιορισμένης είτε εκτεταμένης -γεωγραφικά- μορφής.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επισημανθεί η εκατέρωθεν των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων ύπαρξη και η δράση των εθνικιστικών τουρκικών οργανώσεων των Γκρίζων Λύκων, που αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο για οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο, είτε περιορισμένης είτε εκτεταμένης -γεωγραφικά- μορφής.
Ουσιαστικά, τα υπάρχοντα σύνορα και ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκαν και λειτουργούν, δημιουργούν πλείστα όσα προβλήματα ασφαλείας για την Θράκη, τα οποία ουδείς αρμόδιος εξ Αθηνών δεν διέγνωσε ή διαπίστωσε ποτέ, παρά τις συνεχείς οχλήσεις που υπήρξαν από τις αρμόδιες τοπικές κρατικές αρχές.
Μπορεί, άραγε, να συνεχιστεί αυτή η χωρίς κανέναν έλεγχο κατάσταση στην περιοχή, όταν τόσο στην Ελληνική Θράκη, όσο και στη Βόρεια Βουλγαρία αυξάνεται η δράση -ποσοτικά και ποιοτικά- των μηχανισμών των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών; Έχουν ήδη σημειωθεί περιστατικά στα οποία έγιναν συλλήψεις υπόπτων οι οποίοι έφεραν στρατιωτικό οπλισμό, εκρηκτικά, σφαίρες και χειροβομβίδες, έχουν υπάρξει και περιπτώσεις κατά τις οποίες ελληνικές υπηρεσίες μετά από ελέγχους βρήκαν μικρά κρυμμένα οπλοστάσια σε ερημικές ορεινές περιοχές, αλλά και άλλες περιπτώσεις -σύμφωνα με καταγγελίες κατοίκων- στις οποίες καταγγέλθηκαν ριπές στρατιωτικών όπλων (χωρίς να υπάρχει πεδίο βολής του ελληνικού στρατού στην περιοχή)...
Μήπως θα έπρεπε στα σημεία εισόδου στην Ελλάδα από την Βουλγαρία, να μετακινηθούν –έως ότου υπάρξει μία νέα διακρατική συμφωνία- ειδικά στρατιωτικά τμήματα για να αναλάβουν αρμοδιότητες –τουλάχιστον- εκφοβισμού εκείνων που δικαίως θεωρούν πως τα σημερινά ελληνο-βουλγαρικά σύνορα είναι ανύπαρκτα και δίνουν την δυνατότητα μεταφοράς παράνομων αλλά και επικίνδυνων φορτίων προς την Ελλάδα;
Μήπως, θα έπρεπε να υπάρξει ένας νέος σχεδιασμός πρόβλεψης πιθανών «ειδικών καταστάσεων» μέσω μίας ιδιότυπης αύξησης των επαφών των αυτό-προσδιοριζόμενων ως «τούρκων» μεταξύ των δύο πλευρών των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων;
Μήπως θα έπρεπε να ενισχυθούν με ειδικά κριτήρια παραμονής, όσοι Έλληνες πολίτες (ιδιαίτερα χριστιανοί) δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στον ορεινό όγκο της Ροδόπης (Ξάνθη και Κομοτηνή), ώστε να διαμένουν μόνιμα στα χωριά άσκησης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας;
Μήπως θα έπρεπε να αυξηθούν – ταυτόχρονα- οι ασκήσεις ομάδων ορεινών καταδρομών του Ελληνικού Στρατού, για να υπάρξει καλύτερη κατόπτευση και φύλαξη μονοπατιών του ορεινού όγκου επί των Ελληνο-Βουλγαρικών συνόρων;
Τέλος, μήπως θα έπρεπε να υπάρξει αύξηση του αριθμού των αρμοδίων κρατικών υπαλλήλων που εντέλλονται την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών της Θράκης;
Με βάση την υπάρχουσα πολιτική αντιμετώπιση, είναι άγνωστο σε ποιο θεσμικό όργανο της Πολιτείας και της κυβέρνησης θα πρέπει να υποβάλλονται αυτά τα ερωτήματα, αφού το υπουργείο Εξωτερικών φέρεται να είναι υπεύθυνο για την Ελληνική Θράκη, αλλά κανείς στο υπουργείο δεν έχει αναλάβει καμία ευθύνη για τα ευτράπελα, τα λάθη και τις παραλείψεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στην εθνικά ευαίσθητη αυτή περιοχή.
Άραγε, θα πρέπει να υπάρξουν ακραίες εξελίξεις από φανατικούς και ακραίους τουρκολάγνους, για να αρχίσει η Αθήνα να οδύρεται για τα λάθη της; Δεν είναι προτιμότερο να υπάρξει μία πολιτική πρόβλεψης των χειρότερων που φαίνεται ότι έρχονται καλπάζοντας προς την περιοχή;
Πρέπει η Θράκη να μετατραπεί σε Κόσοβο ή σε νέα Κύπρο, για να καταλάβουν κάποιοι «υπεύθυνοι» ή φερόμενοι ως υπουργοί και πρωθυπουργοί, πως τα όσα συμβαίνουν σήμερα στη Θράκη αποτελούν μία πραγματικότητα που απειλεί για τα χειρότερα και πως μονόδρομο στις αποφάσεις τους αποτελεί η δημιουργία στρατηγικής εθνικής πολιτικής η οποία θα είναι υπεράνω του οποιουδήποτε υπουργού ή πρωθυπουργού, θα λειτουργεί ως οδηγός πολιτικής στην περιοχή και θα επικεντρώνεται αποκλειστικά στην ασφάλεια των κατοίκων της περιοχής και στην απομάκρυνση κάθε πιθανότητας διατάραξης της ειρήνης από στοιχεία (άτομα και ομάδες) παρακρατικά, που λειτουργούν συντεταγμένα τόσο κατά των συμφερόντων όσο και κατά της ακεραιότητας της Ελλάδας;
Η πολιτική είναι η τέχνη του προβλέπειν και προλαμβάνειν… Αν κάποιοι πολιτικοί ταγοί δεν μπορούν να πράξουν τα αυτονόητα της πολιτικής, τότε ας βοηθήσουν την Θράκη και την Ελλάδα παραιτούμενοι των θέσεών τους, προσφέροντας έτσι την μέγιστη υπηρεσία απαλλαγής της χώρας από τους κινδύνους που ελλοχεύουν πίσω από την προσωπική ανικανότητα, την ατολμία ή την φοβικότητά τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου