Αυτό που συνέβη πριν μία εβδομάδα στο Eurogroup, επιβεβαίωσε απλά τους φόβους ακόμα και των τελευταίων φιλοευρωπαιστών : αυτή η Ευρώπη, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σε καμία περίπτωση δεν είναι η Ευρώπη που ονειρευόμασταν...
Αυτό που ζούμε πια, υποψιασμένοι πολίτες και μη, είναι η τελική σφραγίδα της αποκαθήλωσης του ευρωπαϊκού μοντέλου. Του ευρωπαϊκού ονείρου που έγινε εφιάλτης. Είναι πλέον σαφές ότι το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης είναι η πολιτική, αλλά ακόμα και η δημοκρατική της οντότητα και νομιμοποίηση, αφού κανένα από τα θεσμικά της όργανα- πλην του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου- δεν έχει ουσιαστικά δημοκρατική νομιμότητα, καθώς σε αυτά λαμβάνονται πια αποφάσεις ερήμην των λαών, εις το όνομα των λαών. Το δημοκρατικό αυτό έλλειμμα, που είναι πλέον εμφανές σε όλες τις αποφάσεις που επιβάλλει η Ε.Ε, το έχουν επισημάνει και θίξει πολλοί. Ο τρόπος που λειτουργεί η Ε.Ε αποτελεί αποδυνάμωση της ίδιας της Δημοκρατίας, ως πολιτεύματος, αλλά και ως καθημερινής πρακτικής. Οι Ευρωπαίοι πολίτες, που η Ε.Ε μας έχει μετατρέψει με τη ρότα που έχει χαράξει σε υπηκόους, θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε, αν όχι να αποδεχτούμε ίσως την απώλεια της κρατικής κυριαρχίας, με τον όρο όμως ότι θα υπήρχε πολιτική συνοχή και ενοποίηση της Ευρώπης. Κάτι που φυσικά δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι μία κατ'όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση που με τις αποφάσεις της επιχειρεί τη συρρίκνωση και αποδυνάμωση της Δημοκρατίας, μέσα από τα ίδια της τα θεσμικά όργανα, μέσα από την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ξεκίνησαν στην πράξη το 2000 ( Λισαβόνα 2000-2010). Πολιτικές που στηρίχτηκαν σε σύμφωνα σταθερότητας , όπως εκείνο το '' ηλίθιο '' κατά Πρόντι σύμφωνο του Μάαστριχτ, και που οδήγησαν στην Ευρώπη της ανέχειας, της αποδόμησης των κοινωνικών και εργατικών κεκτημένων, στην αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, στην Ευρώπη της ανεργίας, των μεγάλων ανισοτήτων. Αυτή λοιπόν η Ευρώπη, αντί να απομακρυνθεί από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ώστε να διασωθεί, πήγε στη Λισαβόνα 2 (2010-2020) με τις ίδιες ακριβώς λογικές, με τις ίδιες ακριβώς πολιτικές, και κατασκεύασε στην ουσία μια Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων, με ένα Διευθυντήριο καθαρά Γερμανικής μορφής, με ένα Βερολίνο που έφτιαξε ένα ευρώ κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, κατ 'εικόνα και καθ' ομοίωση του μάρκου. Με στόχο ένα και μοναδικό : να επιβάλλει όχι μόνο τους δικούς του οικονομικούς όρους, αλλά και όρους γεωπολιτικούς που θα οδηγήσουν μεθοδικά σε μία γεωπολιτική αναδιάταξη, σε ένα γεωπολιτικό ανασχηματισμό. Όπλα του στον πόλεμο αυτό η διάλυση του κοινωνικού ιστού των αδύναμων χωρών, η οποία θα του επιτρέψει να υφαρπάξει το δημόσιο και όχι μόνο πλούτο τους. Οικοδομώντας το νέο ευρωπαικό μοντέλο που από το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης μας οδήγησε στον εφιάλτη του ευρωπαικού μοντέλου της κοινωνικής γενοκτονίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου