Στην πολιτική κανείς πρέπει να είναι ελαστικός, να παρακολουθεί, να καταγράφει, να συμμετέχει, να μαθαίνει, έτσι ώστε όταν χρειαστεί, να μπορεί ναπροβλέψει σωστά. Οι ισχυροί δύνανται να αλλάσσουν τις ισορροπίες σε τοπικό επίπεδο ενώ οι αδύνατοι έχουν θεωρητικά ως μόνη διέξοδο,
πλήν της αυτοκτονίας, μια νέα επιλογή με εγκατάλειψη παλαιοτέρων θέσεων, ιδεών και υποσχέσεων. Ακόμη και μiα λάθος επιλογή τους θα είναι πάντα ιστορικά δικαιολογημένη. Αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει από χώρες - ακέφαλα πτώματα όπως είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Το Ισραήλ όμως το κάνει, επιστρέφοντας στην ζεστή αγκαλιά της Μεγάλης Μητέρας Τουρκίας με την ευλογία των ΗΠΑ, τη προτροπή της κουτής Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και την απουσία γνώμης του Ελληνοεβραικού λόμπυ που τόσο αγαπήθηκε.
Μια “συγγνώμη” δεν είναι κάτι τόσο σημαντικό και επιζήμιο, όταν ένα κράτος εξασφαλίζεται καλύτερα. Αλλο όμως είναι να ζητάς “συγγνώμη” και άλλο να σκύβεις βαθειά συνέχεια. Στην Ελλάδα και τη Κύπρο, το σκύψιμο και το γλύψιμο έχει μπεί στην πολιτική κουλτούρα. Εχει γίνει θεσμός. Αυτό δεν έχει σχέση με την Ελληνική Παιδεία, όπως και με καμμιά άλλη Παιδεία διεθνώς.
Τα πολιτικά σκουπίδια Ελλάδας και Κύπρου είναι πλέον όμως μη αξιοποιήσιμα. Η εικόνα τους έχει ταυτισθεί στην καρδιά του κάθε πολίτη με την αποτυχία, τη λαμογιά και τον ανθρώπινο πόνο. Τα εύσημα του Σόιμπλε για τον Στουρνάρη και του γαιδάρου οι πορδές είναι τό ίδιο για μένα, όπως και για πολλούς άλλους. Το ότι ο Στουρνάρης καμαρώνει για τα “εύσημα” αυτά δείχνει ότι είναι κάτι περισσότερο από ανόητος και αμετροεπής, μια εξωτερίκευση της εικόνας αυτού που τον βράβευσε… Δεν είναι όμως ο μόνος. Εχουν καβαλήσει και άλλοι πολιτικοί το καλάμι. Σε λίγο καιρό, αν σκάσει στην Ελλάδα άλλη περικοπή μισθών ή φορολόγηση καταθέσεων τότε θα πρέπει να έχουν όλοι οι πολιτικοί εξόδους διαφυγής πχ. πολιτικά γραφεία δίπλα σε πρεσβείες.... Το χαρτί του Τσίπρα και του Καμμένου έχει καεί. Ο κόσμος έχει καταλάβει το ρόλο τους. Σας μεταφέρω την γενική εικόνα που υπάρχει στη χώρα. Τα ΜΜΕ δεν τα πιστεύει κανένας πιά.
Ο έλεγχος των πηγών ενέργειας και η εξασφάλιση του κέρδους δημιουργεί λυκοφιλίες. Aυτό δεν υπάρχει σαν μια εναλλακτική πολιτική επιλογή από στους Ελληνες πολιτικούς, οι οποίοι με τις πράξεις και τις αποφάσεις τους συνεχίζουν να οδηγούν τη χώρα στο χάος και τους Ελληνες πολίτες στην πλήρη και διαρκή εξαθλίωση (διαβάστε και εδώ).
Η “συγγνώμη” του Ισραήλ πρός τη Τουρκία μπορεί να ερμηνευτεί και σαν έμμεση πίεση των ΗΠΑ πρός την Κύπρο να ψηφίσει ότι της ζητάει η Τρόικα (αυτά τα παιδικά τα Αμερικάνικα… τα συχαίνομαι). Η στρατηγική κίνηση αγάπης του Ισραήλ πρός τη Τουρκία και η ταυτόχρονη κίνηση προσφοράς βοήθειας των ΗΠΑ προς τη Κύπρο (κόλπο μαστίγιο – καρότο) οδηγεί σε αυτοκτονία την αδιέξοδη εξωτερική Αμερικανική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο λόγος απλός, η πολιτική των ΗΠΑ έχει γίνει αντιληπτή… Να μή πώ ότι “Αμερικανοί και Ρώσοι έχουν γίνει νούμερο…” Οταν βγούν όλα τα νομοσχέδια που υπογράφει η Κυπριακή Βουλή στη δημοσιότητα τότε θα μπεί ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Πολλοί στην Ελλάδα πιστεύουν ότι τις μέρες που πέρασαν στην Κύπρο και στα υποκαταστήματα των Κυπριακών τραπεζώνστην Ελλάδα και αλλού γινόταν μεγάλο πάρτυ. Πολύ ξέπλυμα.
H παγκοσμιοποίηση έχει μοχλό πίεσης τις πολυεθνικές, έτσι έχει ενδιαφέρον να δούμε αν οι εταιρείες που διαχειρίζονται το οικόπεδο 12 της Κυπριακής ΑΟΖ δώσουν ποσοστά στην Τουρκία μέσω συμφωνιών με το Ισραήλ, οπότε πλέον θα μιλάμε για συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων μέσω πολυεθνικών εταιρειών.
Την ώρα που η παγκοσμιοποίηση εμφανίζεται σαν πανάκεια ή σαν “θρησκεία” που θα λύσει όλα τα προβλήματα, τα εξασφαλισμένα κέρδη παραμένουν ο στόχος του κάθε σωστά πολιτικά σκεπτόμενου. Ετσι, είναι επόμενο οι “συμμαχίες” στη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου να αλλάζουν προκειμένου να εξασφαλίζονται κέρδη ή να αλλάσσουν οι τοπικές ισορροπίες υπέρ ή κατά του ενός ή του άλλου κέντρου αποφάσεων.
Φαντάζομαι (αστειεύομαι), ότι η Ελλάδα θα έχει βάλει ρήτρες στις παραχωρήσεις της σε έρευνες εταιρειών στην Ελληνική ΑΟΖ ώστε στο μέλλον να μη μπορούν να παρεισφρήσουν Τουρκικά συμφέροντα στην εκμετάλλευση μέσω πολυεθνικών συμβολαίων, μετέπειτα πώληση μετοχών κλπ. Δυστυχώς, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι ακέφαλα πτώματα. Οι δυνατές επιλογές τους είναι πολύ περιορισμένες και εκ των πραγμάτων αλλά και εκ των προυποθέσεων. Η Ελληνική εξωτερική πολιτική είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν θα χρησιμοποιήσω βαρείς χαρακτηρισμούς για αυτήν, η ιστορία θα το κάνει στην ώρα της. Συνεπώς μη περιμένετε εκπλήξεις. Η δημιουργία “ΤΑΙΠΕΔ” στην Κύπρο αντίστοιχου πρός το Ελληνικό ΤΑΙΠΕΔ δεν αποτελεί για μένα έκπληξη (βλέπετε εδώ και εδώ).
Η Ελλάδα έχει την μεγάλη ατυχία να μη διαθέτει Δασκάλους, Πολιτικούς και Επιστήμονες στην πιό δύσκολη καμπή της ιστορίας της. Το σύστημα έκανε τα πάντα για να διώξει τους έντιμους και αξιόλογους από τη χώρα για να βάλει στις θέσεις που εδικαιούντο τους εκπροσώπους της σαπίλας, της ενδοτικότητας, τους ανθέλληνες, τους μισέλληνες και ότι άχρηστο και άσχημο υπάρχει. Αυτό χρεώνεται η χώρα, την αποτυχία των επιλογών της ή ισοδύναμα, την επιτυχία των προδοτών και των συνοδοιπόρων τους.
Κάθε σχόλη και γιορτή η Βασίλω πρώτη…
Πέντε χιλιάδες Ελληνες οδηγήθηκαν “οικειοθελώς” στο θάνατο.
Σε αυτούς τους πέντε χιλιάδες αξίζει ένα μνημείο συγγνώμης, γιατί υπήρξαν θύματα ενός ιδιότυπου πολέμου μεταξύ κανιβάλλων, ενός οικονομικού πολέμου χαλιναγώγησης της ελεύθερης έκφρασης και των συνταγματικών δικαιωμάτων, τα οποία oι κυβερνήσεις των Αθηνών απο την μεταπολιτευση και μετά ποτέ δεν σεβάστηκαν.
Η παγκοσμιοποίηση στη τελική της μορφή θα απαλείψει τους όρους “ελευθερία” και “ειρήνη” γιατί δεν θα έχουν νόημα. H έλλειψη υγειούς ανταγωνισμού όμως θα την καταστρέψει. Η διαφορά ανταγωνιστικότητας μεταξύ των χωρών του Βορρά και του Νότου δείχνει ότι η παγκοσμιοποίηση είναι μόνο στα χαρτιά και ότι ένας οικονομικός πόλεμος είναι σε εξέλιξη στην Ευρώπη. Οι Ελληνες πολιτικοί έχουν παραμείνει απλοί μουσικοί στο ίδιο έργο που παιζόταν επί χρόνια στην Ελλάδα, και είναι και παράφωνοι.
Η πρόσκληση – πρόκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας στους απόδημους Ελληνες για βοήθεια θα είχε σοβαρό νόημα και θα εύρισκε ανταπόκριση χωρίς κέρδος,
- αν εξηγήσει η κυβέρνηση πού είναι τα λεφτά των καταθέσεων των Ελληνικών τραπεζών αυτή τη στιγμή
- αν γίνει εκκαθάριση στις τράπεζες και επανακαθοριστεί το χρέος
- αν ευρεθούν ποιοί τα έφαγαν στις τράπεζες, πότε και πώς. επακριβώς
- αν η Ελληνική Δικαιοσύνη λειτουργήσει και χώσει γρήγορα και τελεσίδικα τους ενόχους μέσα. Με δύο μόνο οικονομικούς εισαγγελείς δουλειά δεν γίνεται.
- αν δρομολογηθεί, ότι προαπαιτείται για να γίνει μεταπολίτευση πρίν η χώρα πνιγεί στο αίμα.
- αν δεχτεί και φροντίσει να ξεκουμπιστούν το ταχύτερο, ακόμη και απο τα παράθυρα, αυτοί που εκπροσωπεί
- αν σεβαστεί το σύνταγμα, τοις πράγμασι
- αν ζητήσει συγγνώμη δημόσια και αναδρομικά…
- αν δείξει σεβασμό και αξιοπρέπεια στη καρέκλα του και ότι αυτή συμβολίζει
- αν ζητήσει τη φυλάκιση όλων των μέχρι τώρα πρωθυπουργών για εσχάτη προδοσία.
Η Ελλάδα και η Κύπρος υπήρξαν πολύ μεγάλα πλυντήρια τα χρόνια που πέρασαν και ακόμη παραμένουν όσο κανένας δεν μπορεί να κάνει έλεγχο στις τράπεζες.
Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα και την Κύπρο δεν είναι τίποτα άλλο απο συγκάλυψη του διακινούμενου μαύρου χρήματος. Το λέμε νομιμοποίηση. Ληστοσυμμορίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου