Κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά Έλληνα, δεν θέλεις να το πιστέψεις, αλλά είναι κοινό μυστικό…ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ.
Την χτύπησαν, την λοιδόρησαν, την περιέπαιξαν, την έβαλαν πάνω στο σταυρό και τώρα ρίχνουν
κλήρο για να μοιράσουν τα ιμάτιά της…και όλα της τα παιδιά σκορπιστήκαν από τον «φόβο των ιουδαίων».
Κάποιοι είπαν :«Δεν την θέλω τέτοια την πατρίδα», «Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας», «Θα φύγω, δεν έχω ελπίδες εδώ έτσι που την κατάντησαν την χώρα»… και την παρέδωσες την πατρίδα σου Έλληνα, την εγκατέλειψες πάνω στον σταυρό, γιατί δεν την πίστεψες, δεν την αγάπησες , την αρνήθηκες.
Τώρα… που δεν σου ‘μεινε πια καμιά ελπίδα για την ΕΠ-ΑΝΑΣΤΑΣΗ, σύρεσαι με το κεφάλι χαμηλά και με ένα φόβο να σου τρώει την καρδιά… για την επόμενη μέρα.
Οι μέρες για τους δειλούς και τους αδύναμους όμως, είναι πάντα γκρίζες. Χωρίς φως ελπίδας, χωρίς αέρα ελευθερίας. Δεν έχει νόημα να εγείρεσαι και να φωνάζεις στα όνειρά σου. Κανείς δεν ακούει.
Καημένε και λυπηρέ Έλληνα, που ξέχασες τι ακριβώς σημαίνει η λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ: Η χώρα η πατρική, που οφείλεις και εσύ ως πατέρας να την παραδώσεις στα παιδιά σου, μην οργίζεσαι, μην τα βάζεις με την κακή σου μοίρα, ούτε με τον διπλανό σου.
Ποιόν κρίνεις και ποιόν κατηγορείς; Τί μετράς και τί υπολογίζεις; Μη δεν σε «πιάνει» το ένα ή το άλλο μέτρο; Μήπως είσαι τυχερός και δεν απολυθείς από τη δουλειά σου; Αδυνατείς να καταλάβεις ότι είμαστε όλοι κρίκοι στην ίδια αλυσίδα.
Σε λίγο καιρό δεν θα έχει κανένας Έλληνας δουλειά. Αν ακόμα υπάρχει φαγητό στο σπίτι σου, σε λίγο θα ζητιανεύεις γι αυτό.
Όποιος νομίζει ότι θα γλιτώσει από αυτόν τον πόλεμο είσαι γελασμένος.
Ο εχθρός δεν σε λυπάται. Δεν επιθυμεί μόνο να σου πάρει τα λεφτά, ούτε να σε απομυζεί διαρκώς και να σε εκμεταλλεύεται. Αυτό είναι το μέσο, γιατί ο πραγματικός σκοπός του είναι ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ σου. Γι αυτό και σε τιμωρεί, για κάθε τι που έχεις αποκτήσει στον τόπο σου: για το σπίτι σου, για το μαγαζάκι σου, για το χωράφι σου, για τα παιδιά σου.
Για όλα θα σε φορολογεί, συνεχώς και ανελέητα θα σε ΚΑΤΑ-ΔΙΩΚΕΙ.
Τα παιδιά σου θα αναζητήσουν ξένους τόπους για να κατοικήσουν. Το βιός σου και τον τόπο σου άλλοι θα διαφεντεύουν και σε μερικά χρόνια τίποτα δεν θα θυμίζει ότι ένδοξοι άνδρες πάτησαν ετούτη τη γη.
Και για την σκλαβιά σου θα φταις ΕΣΥ Έλληνα. Για τα δεινά σου, το φταίξιμο είναι δικό σου.
Διότι δεν πάλεψες, δεν έκανες όσα όφειλες, γύρισες την πλάτη σου στην ευθύνη.
Μην ψεύδεσαι και μην καμώνεσαι ότι ενδιαφέρεσαι. Το χρέος σου δεν σταματά στο κάθε ηγετίσκο που ψηφίζεις, στη κάθε κομματική παντιέρα που σηκώνεις, ούτε στα οποιαδήποτε ιδεολογήματα που τα ‘καμες ευαγγέλιο στη ζωή σου.
Άνοιξε τα μάτια σου: Η Πατρίδα σου στέκει σταυρωμένη μπροστά σου, αυτή τρέχα να προσκυνήσεις, από την λαμπρή ιστορία της να πάρεις δύναμη και σήκωσε τη σημαία της, αυτή που σε ενώνει με τον διπλανό σου.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε πει στην ομιλία του στην Πνύκα:
… «Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία».
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Η καρδιά σου ζητά την ίδια βροχή Έλληνα, που θα γεννήσει την επιθυμία για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, και όταν πέσει, θα διασκορπισθούν οι εχθροί που σταύρωσαν την Πατρίδα σου.
Μόνο ΕΣΥ με την Πίστη και την Αγάπη σου, μπορείς να την Αναστήσεις.
Θωμαή Στεφανοπούλου για την Τρικλοποδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου