Το άρθρο της τουρκάλας δημοσιογράφου, Μελίς Αλπχάν, στην εφημερίδα Χουριέτ με τίτλο «Όταν υπάρχουν τα ελληνικά νησιά γιατί να κάτσουμε να μας κλέβουν στο Αλάτσατι; Ηλίθιοι είμαστε;»
προκάλεσε έντονες αντιδράσεις αλλά βρήκε και πολλούς σύμφωνους . Ακολουθεί το εν λόγω άρθρο:
«Αγανακτισμένος εμφανίστηκε με δηλώσεις του στην εφημερίδα Γενί Ασιρ ο πρόεδρος της Ένωσης Τουριστικών και Ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, Μεχμέτ Ισλέρ, με την άποψη όσων ισχυρίζονται πως τα ελληνικά νησιά είναι πιο φθηνά.
Ωστόσο οι δικοί μας εδώ σύμφωνα με τον Ισλέρ «χρησιμοποιούν το ακριβότερο νερό, χρυσοπληρώνουν το αποχετευτικό σύστημα, πληρώνουν φόρους, αγοράζουν το ψάρι με απόδειξη, πληρώνουν την ασφάλεια των εργαζομένων». Περιμένετε έρχεται και το καλύτερο: «Όλα αυτά επειδή εμείς είμαστε πατριώτες! Στα ελληνικά νησιά τίποτα από τα παραπάνω δεν γίνεται».
Έχω την εντύπωση πως επειδή ακριβώς κουραστήκαμε να μας κατακλέβουν εντός των συνόρων μας ενισχύουμε τους έλληνες ‘προδότες’.
Έχοντας πάει μέχρι την Τζούντα (Μοσχονήσι) φυσικά και θα περάσουμε στην Μυτιλήνη, από το Τσεσμέ απέναντι στην Χίο, από το Μπόντρουμ εννοείται πως θα περάσουμε στην Κω, τη Λήμνο και την Κάλυμνο.
Καθώς δεν μαζεύουμε τα χρήματα από τα δέντρα και αντί να αφήσουμε το πορτοφόλι μας στις επιχειρήσεις της ίδιας μας της χώρας, μπορούμε να κάνουμε τις τέλειες διακοπές σε ελληνικά νησιά με λογικές τιμές.
Και στην Ελλάδα υπάρχουν πιο ακριβά νησιά, όπως η Μύκονος και η Σαντορίνη. Ακόμα και κει όμως οι τιμές είναι χαμηλότερες από το Αλάτσατι*. Και φυσικά η σχέση κόστους-ποιότητας είναι αδιαμφισβήτητη. Πέρα από αυτό, εδώ (στα ελληνικά νησιά) δεν είμαστε καταδικασμένοι σε ακριβά εστιατόρια. Από την άλλη στο Αλάτσατι όχι μόνο στα εστιατόρια αλλά και με το σάντουιτς μας κατακλέβουν.
Στην Μυτιλήνη και τη Θάσο οι τιμές στα εστιατόρια πέφτουν στο ¼ των τιμών του Τσεσμέ και οι διπλάσιες μερίδες τους αρκούν να χορτάσουν όχι 2 αλλά 4 άτομα.
Ας κάνουμε έναν υπολογισμό.
Στην Ελλάδα το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι τριπλάσιο από αυτό στην Τουρκία. Στην Θάσο τρώμε καλαμάρι με 10 Ευρώ (30 τούρκικες λίρες). Στο Αλάτσατι το καλαμάρι πουλιέται 45 με 70 λίρες. Δηλαδή, όταν το κατά κεφαλήν εισόδημα τους είναι τριπλάσιο από το δικό μας το ίδιο πιάτο σερβίρεται στο 1/3 της τιμής του δικού μας.
Αλλά οι δικές μας επιχειρήσεις είναι πατριωτικές, οι Έλληνες είναι ‘προδότες’ της πατρίδας τους.
Δεν θέλω να σταθώ στο αλκοόλ αλλά στην πατρίδα μας το πιο μεγάλο κομπίνα την λουζόμαστε σε αυτόν τον τομέα. Στην Τουρκία η μπίρα που πουλιέται 5 λίρες στην κάβα το ρεστοράν μας την πουλάει για 15-20 λίρες. Στα Ελληνικά νησιά η μπίρα στο παντοπωλείο πουλιέται 3 ευρώ στο ρεστοράν την πίνουμε με 3.5 ευρώ.
Αλλά εμείς είμαστε πατριώτες, οι Έλληνες είναι ‘προδότες’.
Στο Αλάτσατι δεν διανοούμαστε να φάμε πέρκα γιατί πολύ απλά θα πρέπει να κάνουμε λάντζα. Όχι συγγνώμη οι δικοί μας εδώ το ψάρι το αγοράζουν με απόδειξη ενώ ο Έλληνας το πιάνει μόνος του. Ποιός είναι υπεύθυνος για αυτό; Ποιος φταίει για το απάνθρωπο ψάρεμα με τις τράτες ή για αυτούς που πουλάνε ανώριμα, όχι επαρκώς ανεπτυγμένα ψάρια, Ποιος ευθύνεται για τις θάλασσες μας που δεν έμεινε ψάρι;
Α και μετά το θέμα με τις παραλίες. Δεν υπάρχει νόημα να μιλήσω αλλά με πνίγει το δίκιο.
Ενώ σύμφωνα με τον νόμο οι παραλίες είναι δημόσιες οι επιχειρήσεις περιφράζουν τους χώρους, βάζουν και από έναν νταή στην είσοδο και μας παίρνουν τα λεφτά με το ζόρι. Εμείς στις ελληνικές πλαζ μπαίνουμε χωρίς έγνοιες.
2 χρόνια πριν όταν πήγαμε για μπάνιο σε θέρετρο, που επισκεπτόμαστε κάθε καλοκαίρι, στην Τζούντα* μας πήραν 100 λίρες το άτομο (30ευρώ) και καθώς δεν ήμασταν πελάτες του ξενοδοχείου μας απομόνωσαν στις τελευταίες ξαπλώστρες πίσω-πίσω. Όταν πήγαμε σε ένα θέρετρο στην Θάσο πληρώσαμε στην είσοδο 3 ευρώ δηλαδή 9 λίρες και χρησιμοποιήσαμε όλες τις εγκαταστάσεις, από τις ξαπλώστρες, την πισίνα, μέχρι τα ντουζ και το γήπεδο βόλεϊ. Ποια 3 ευρώ και ποια 30;
Χθες σε μία από τις πλαζ της Θάσου πληρώσαμε 7.5 ευρώ (23 λίρες) για 2 ξαπλώστρες. Η τιμή συμπεριελάμβανε και 2 μπύρες. Αν ήμασταν στο Αλάτσατι θα πληρώναμε 50 λίρες στην είσοδο και άλλες 30-40 λίρες για 2 μπύρες.
Επίσης αν δεν σας απασχολεί τόσο η ξαπλώστρα και το φαγητό υπάρχουν δεκάδες ακόμα ανέπαφα χωριά στη Θάσο. Στο Τσέσμε έμεινε μήπως κανένα ανέπαφο μέρος;
Ο Ισλέρ υποτιμά και τις ξύλινες καρέκλες στα ελληνικά νησιά.
Ωστόσο εμάς μας φαίνονται τόσο συμπαθητικές αυτές οι καρέκλες στα τόσο προσεγμένα μαγαζάκια.
Εν ολίγοις κανείς ευτυχέστερος από εμάς όταν βρισκόμαστε στα ελληνικά νησιά.
Αν ο πατριωτισμός μετριέται με τους φόρους που πληρώνουν τότε ας μας δείξουν την αναλυτική φορολογία τους να δούμε πόσο πατριώτες είναι.»
Αλάτσατι:Τα Αλάτσατα (τουρκικά: Alaçatı, Αλατσάτι) ή Αγριλιά είναι πόλη στη Χερσόνησο της Ερυθραίας της επαρχίας της Σμύρνης στη Μικρά Ασία.
Τζούντα -Μοσχονήσι είναι νησί της Τουρκίας που βρίσκεται στον Αδραμυττηνό κόλπο, απέναντι από το Αϊβαλί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου