Από τον Βασίλη Μπόνιο
Όταν η γερμανική πολυεθνική Siemens επιχείρησε να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της General Electric στην Κίνα και ειδικότερα στους αξονικούς τομογράφους χρησιμοποιώντας τις γνωστές
μεθόδους της μίζας, θα προκαλούσε την οργή των ΗΠΑ. Λίγο αργότερα θα ξεσπούσε το παγκόσμιο
σκάνδαλο με τις περίφημες μίζες της Siemens. Δεν ήταν παρά μια αμερικανογερμανική σύγκρουση σε οικονομικό επίπεδο με τις δύο χώρες να χρησιμοποιούν κάθε μέσο ώστε να υπερασπισθούν τα συμφέροντα των εταιρειών τους.
Η Ελλάδα υπέστη στο πετσί της το τεράστιο αυτό σκάνδαλο το οποίο ανέδειξε στην συνείδηση της κοινής γνώμης και την βαθιά σήψη μέσα στην οποία έχει παραδοθεί το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης.
Στα κιτάπια του Χριστοφοράκου, του Γεωργίου, του Καραβέλα και πολλών άλλων στελεχών της εταιρείας έχουν καταγραφεί οι διευθύνσεις και τα ποσά εξαγοράς συνειδήσεων διεκεκριμένων ελλήνων πολιτικών ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Από την δεξιά ως την Αριστερά.
Σε ποιο βαθμό σκάνδαλα σαν κι αυτό της Siemens συνέβαλαν ώστε να φθάσει η Ελλάδα για μια ακόμη φορά γονατιστή και ρακένδυτη να εκπλιπαρεί ελεημοσύνη πιθανόν να το αποδείξουν μαθηματικά και οι οικονομολόγοι του μέλλοντος.
Όσο για τους Αμερικανούς και την εμπλοκή Ελλήνων πολιτικών στο σκάνδαλο της Siemens και άλλων γερμανικών εταιρειών δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. H νομική φίρμα Debevoice & Plimpton (η οποία ερεύνησε την υπόθεση και με ανεξάρτητη ομάδα πέρα από την συνεργασία της με το γραφείο του κ. Λυκουρέζου) καθώς και η περίφημη Blackrock συγκέντρωσαν για λογαριασμό του State Department, όλα εκείνα τα στοιχεία (λογαριαμοί κλπ) που αποδεκνύουν την εμπλοκή Ελλήνων πολιτικών στα σκάνδαλα των γερμανικών πολυεθνικών στην Ελλάδα.
Η ένταξη της χώρας στο Μνημόνιο την Άνοιξη του 2010 έδωσε για μια στιγμή την εντύπωση στις ΗΠΑ ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αλλάξει και να βγει κερδισμένη στο τέλος από την επώδυνη περιπέτεια.
Με απογοήτευση σήμερα οι Αμερικανοί διαπιστώνουν ότι το μόνο που άλλαξε τελικά στην Ελλάδα είναι οι μισθοί και οι συντάξεις οι οποίες και κατακρεουργήθηκαν. Οι νταβατζήδες (πρώην και νυν πράκτορες των Ρώσων και των Γερμανών) παραμένουν στην θέση τους, όπως επίσης και οι συμμορίες του παρακράτους οι οποίες ελέγχουν την Δικαιοσύνη με τις ευλογίες ενός νοσηρού συστήματος με απολήξεις στην κεντρική εξουσία.
Σκοτεινές αναθέσεις δημοσίων έργων (βλέπε Δομοκός κλπ), κομματικοί εγκάθετοι σε θέσεις κλειδιά, νοσηρά παιγνίδια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και μια εκτεταμένη σήψη η οποία σαρώνει τα πάντα στο άγγιγμά της.
Ρατσισμός, επέλαση των νεοναζί, κατάλυση της δημοκρατίας, διαπλοκή ολιγαρχών και πολιτικής σε ένα αέναο τανγκό. Από την άλλη τεχνητές ενέσεις αισιοδοξίας κάθε φορά που πλησιάζει η ώρα να πάρουμε τη δόση. Όπως συμβαίνει ακριβώς τώρα. Ειδικά τώρα που απέχουμε ελάχιστα από τις γερμανικές εκλογές στις οποίες πρέπει να βάλουμε πλάτη για να κατακτήσει η Αγγελική απερίσπαστη μία ακόμη νίκη.
Με 30% του πληθυσμού ανέργους ποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα θα σωθεί επειδή το καλοκαίρι θα φθάσουν 17 (;) εκατομμύρια φτωχοτουρίστες για να πιούνε μπίρες και να αφοδεύσουν στα φτηνά κάμπινγκ της επικράτειας, σε μια χώρα που ψάχνεις με το κιάλι τα πραγματικά πεντάστερα ξενοδοχεία;
Το ευχάριστο διάλειμμα θα μπορούσε να κρατήσει ως τον Οκτώβριο αν δεν είχε προηγηθεί η μεγαλύτερη εκδήλωση οργής από την μεριά των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την άρνηση του Ομπάμα να συναντήσει έστω και στα όρθια τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Οι Αμερικανοί είναι οργισμένοι με τον Σαμαρά και το χειρότερο:Tο δείχνουν! Δεν τον δέχονται στις ΗΠΑ και μάλιστα αφού τον έχουν αφήσει στο περίμενε, ως το πάρα 5, για ένα ραντεβού με τον Ομπάμα. Δεν ξέρουμε πότε άλλοτε συνέβη κάτι παρόμοιο με Ελληνα πρωθυπουργό. Ακόμη και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που μας έβγαλε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, τον αποδέχθηκαν στο τέλος. Με τον Σαμαρά τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα και η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει χαρτογραφηθεί ως «όμηρος στην αυλή της Μέρκελ»!
Έτσι τον αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί και οι εξελίξεις μετά το ναυάγιο του ταξιδιού στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν μη αναστέψιμες. Ο Σαμαράς ο οποίος να μη τι άλλο λόγω της εμπειρίας του διαθέτει πολιτικό ένστικτο καθόλου τυχαία πριν λίγες ώρες δεν έκανε ιδιαίτερη μνεία στην προσοχή που πρέπει να δώσουμε ώστε να αποφευχθεί η πύρινη λαίλαπα (της Ηλείας- θα συμπληρώναμε εμείς).
Μια λαίλαπα την οποία το περιβάλον Καραμανλή αποδίδει πλέον σε έργο ξένων μυστικών υπηρεσιών. Ένας Καραμανλής, ο οποίος σύμφωνα με αφήγηση καλού φίλου και έγκριτου δημοσιογράφου, γνώριζε ότι οι Αμερικανοί θα τον «τέλειωναν» από την στιγμή που τους πήγε κόντρα στο σχέδιο Ανάν.
-Παιδιά αυτό ήταν, ας τα μαζεύουμε...,
είπε στους δικούς ανθρώπους στο Μέγαρο Μαξίμου ο Κώστας Καραμανλής με το που επέστρεψε από το Μπούργκενστοκ της Λουκέρνης και το “ηρωικό ΟΧΙ” στο σχέδιο Ανάν.
Στην ίδια θέση βρίσκεται σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος-σημειώστε-ακόμη δεν έχει συμπληρώσει ένα χρόνο στην εξουσία. Τι διαφοροποιεί όμως-υπέρ του Σαμαρά-εκείνη την συγκυρία από την σημερινή; Το γεγονός ότι στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν υπάρχει ένας ηγέτης που οι Αμερικανοί να τον θεωρούν δικό τους και αξιόπιστο για τους ίδιους, ώστε να κινήσουν άμεσα τις διαδικασίες «βίαιης αποπομπής» του Σαμαρά. Όλα όμως από την μια στιγμή στην άλλη μπορούν να αλλάξουν καθώς νέα πρόσωπα είναι έτοιμα να μπουν στον κομματικό και πολιτικο χάρτη της χώρας.
Όταν η γερμανική πολυεθνική Siemens επιχείρησε να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της General Electric στην Κίνα και ειδικότερα στους αξονικούς τομογράφους χρησιμοποιώντας τις γνωστές
μεθόδους της μίζας, θα προκαλούσε την οργή των ΗΠΑ. Λίγο αργότερα θα ξεσπούσε το παγκόσμιο
σκάνδαλο με τις περίφημες μίζες της Siemens. Δεν ήταν παρά μια αμερικανογερμανική σύγκρουση σε οικονομικό επίπεδο με τις δύο χώρες να χρησιμοποιούν κάθε μέσο ώστε να υπερασπισθούν τα συμφέροντα των εταιρειών τους.
Η Ελλάδα υπέστη στο πετσί της το τεράστιο αυτό σκάνδαλο το οποίο ανέδειξε στην συνείδηση της κοινής γνώμης και την βαθιά σήψη μέσα στην οποία έχει παραδοθεί το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης.
Στα κιτάπια του Χριστοφοράκου, του Γεωργίου, του Καραβέλα και πολλών άλλων στελεχών της εταιρείας έχουν καταγραφεί οι διευθύνσεις και τα ποσά εξαγοράς συνειδήσεων διεκεκριμένων ελλήνων πολιτικών ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Από την δεξιά ως την Αριστερά.
Σε ποιο βαθμό σκάνδαλα σαν κι αυτό της Siemens συνέβαλαν ώστε να φθάσει η Ελλάδα για μια ακόμη φορά γονατιστή και ρακένδυτη να εκπλιπαρεί ελεημοσύνη πιθανόν να το αποδείξουν μαθηματικά και οι οικονομολόγοι του μέλλοντος.
Όσο για τους Αμερικανούς και την εμπλοκή Ελλήνων πολιτικών στο σκάνδαλο της Siemens και άλλων γερμανικών εταιρειών δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. H νομική φίρμα Debevoice & Plimpton (η οποία ερεύνησε την υπόθεση και με ανεξάρτητη ομάδα πέρα από την συνεργασία της με το γραφείο του κ. Λυκουρέζου) καθώς και η περίφημη Blackrock συγκέντρωσαν για λογαριασμό του State Department, όλα εκείνα τα στοιχεία (λογαριαμοί κλπ) που αποδεκνύουν την εμπλοκή Ελλήνων πολιτικών στα σκάνδαλα των γερμανικών πολυεθνικών στην Ελλάδα.
Η ένταξη της χώρας στο Μνημόνιο την Άνοιξη του 2010 έδωσε για μια στιγμή την εντύπωση στις ΗΠΑ ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αλλάξει και να βγει κερδισμένη στο τέλος από την επώδυνη περιπέτεια.
Με απογοήτευση σήμερα οι Αμερικανοί διαπιστώνουν ότι το μόνο που άλλαξε τελικά στην Ελλάδα είναι οι μισθοί και οι συντάξεις οι οποίες και κατακρεουργήθηκαν. Οι νταβατζήδες (πρώην και νυν πράκτορες των Ρώσων και των Γερμανών) παραμένουν στην θέση τους, όπως επίσης και οι συμμορίες του παρακράτους οι οποίες ελέγχουν την Δικαιοσύνη με τις ευλογίες ενός νοσηρού συστήματος με απολήξεις στην κεντρική εξουσία.
Σκοτεινές αναθέσεις δημοσίων έργων (βλέπε Δομοκός κλπ), κομματικοί εγκάθετοι σε θέσεις κλειδιά, νοσηρά παιγνίδια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και μια εκτεταμένη σήψη η οποία σαρώνει τα πάντα στο άγγιγμά της.
Ρατσισμός, επέλαση των νεοναζί, κατάλυση της δημοκρατίας, διαπλοκή ολιγαρχών και πολιτικής σε ένα αέναο τανγκό. Από την άλλη τεχνητές ενέσεις αισιοδοξίας κάθε φορά που πλησιάζει η ώρα να πάρουμε τη δόση. Όπως συμβαίνει ακριβώς τώρα. Ειδικά τώρα που απέχουμε ελάχιστα από τις γερμανικές εκλογές στις οποίες πρέπει να βάλουμε πλάτη για να κατακτήσει η Αγγελική απερίσπαστη μία ακόμη νίκη.
Με 30% του πληθυσμού ανέργους ποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα θα σωθεί επειδή το καλοκαίρι θα φθάσουν 17 (;) εκατομμύρια φτωχοτουρίστες για να πιούνε μπίρες και να αφοδεύσουν στα φτηνά κάμπινγκ της επικράτειας, σε μια χώρα που ψάχνεις με το κιάλι τα πραγματικά πεντάστερα ξενοδοχεία;
Το ευχάριστο διάλειμμα θα μπορούσε να κρατήσει ως τον Οκτώβριο αν δεν είχε προηγηθεί η μεγαλύτερη εκδήλωση οργής από την μεριά των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την άρνηση του Ομπάμα να συναντήσει έστω και στα όρθια τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Οι Αμερικανοί είναι οργισμένοι με τον Σαμαρά και το χειρότερο:Tο δείχνουν! Δεν τον δέχονται στις ΗΠΑ και μάλιστα αφού τον έχουν αφήσει στο περίμενε, ως το πάρα 5, για ένα ραντεβού με τον Ομπάμα. Δεν ξέρουμε πότε άλλοτε συνέβη κάτι παρόμοιο με Ελληνα πρωθυπουργό. Ακόμη και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που μας έβγαλε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, τον αποδέχθηκαν στο τέλος. Με τον Σαμαρά τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα και η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει χαρτογραφηθεί ως «όμηρος στην αυλή της Μέρκελ»!
Έτσι τον αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί και οι εξελίξεις μετά το ναυάγιο του ταξιδιού στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν μη αναστέψιμες. Ο Σαμαράς ο οποίος να μη τι άλλο λόγω της εμπειρίας του διαθέτει πολιτικό ένστικτο καθόλου τυχαία πριν λίγες ώρες δεν έκανε ιδιαίτερη μνεία στην προσοχή που πρέπει να δώσουμε ώστε να αποφευχθεί η πύρινη λαίλαπα (της Ηλείας- θα συμπληρώναμε εμείς).
Μια λαίλαπα την οποία το περιβάλον Καραμανλή αποδίδει πλέον σε έργο ξένων μυστικών υπηρεσιών. Ένας Καραμανλής, ο οποίος σύμφωνα με αφήγηση καλού φίλου και έγκριτου δημοσιογράφου, γνώριζε ότι οι Αμερικανοί θα τον «τέλειωναν» από την στιγμή που τους πήγε κόντρα στο σχέδιο Ανάν.
-Παιδιά αυτό ήταν, ας τα μαζεύουμε...,
είπε στους δικούς ανθρώπους στο Μέγαρο Μαξίμου ο Κώστας Καραμανλής με το που επέστρεψε από το Μπούργκενστοκ της Λουκέρνης και το “ηρωικό ΟΧΙ” στο σχέδιο Ανάν.
Στην ίδια θέση βρίσκεται σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος-σημειώστε-ακόμη δεν έχει συμπληρώσει ένα χρόνο στην εξουσία. Τι διαφοροποιεί όμως-υπέρ του Σαμαρά-εκείνη την συγκυρία από την σημερινή; Το γεγονός ότι στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν υπάρχει ένας ηγέτης που οι Αμερικανοί να τον θεωρούν δικό τους και αξιόπιστο για τους ίδιους, ώστε να κινήσουν άμεσα τις διαδικασίες «βίαιης αποπομπής» του Σαμαρά. Όλα όμως από την μια στιγμή στην άλλη μπορούν να αλλάξουν καθώς νέα πρόσωπα είναι έτοιμα να μπουν στον κομματικό και πολιτικο χάρτη της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου