Τι θα κάνει η Ρωσία; Μια σημαντική συνέντευξη του κορυφαίου Ρώσου γεωπολιτικού Αλεξάντερ Ντούγκιν

- Ίσως βρισκόμαστε τώρα στη μεγάλη κρίση της σύγχρονης γεωπολιτικής ιστορίας .
- Αν η Συρία πέσει, θα αρχίσει αμέσως ο πόλεμος στη Ρωσία. 
- Ο Ομπάμα δεν είναι τίποτα, ο Πούτιν είναι το παν.

- Ο Πούτιν έχει τον λαό μαζί του, αλλά δέχεται πιέσεις από την φιλοδυτική, φιλο-ισραηλινή πολιτική ελίτ. 

Alternative Right / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Μια συνέντευξη με τον Αλέξανδρο Ντούγκιν (Alexander Dugin)* στη συριακή κρίση.

* Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν (γενν. 1962) είναι ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς φιλοσόφους και κορυφαίος γεωπολιτικός της Ρωσίας του Πούτιν, με μεγάλη και ανερχόμενη επιρροή στο Κρεμλίνο. Είναι εκφραστής της "νέας ρωσικής γεωπολιτικής" και του ρεύματος του "ευρασιανισμού". Το βιβλίο του «Τέταρτη Πολιτική Θεωρία», εκδόθηκε πρόσφατα στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Έσοπτρο».

Καθ. Ντούγκιν, ο κόσμος αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή στη Συρία τη μεγαλύτερη διεθνή κρίση μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ το 1989 /90. Η Ουάσιγκτον και Μόσχα βρίσκονται σε μια αντιπαράθεση για το συριακό πεδίο μάχης. Είναι αυτό μια νέα κατάσταση ;

Ντούγκιν : Πρέπει να δούμε τον αγώνα για την γεωπολιτική ισχύ σαν την παλαιά σύγκρουση εξουσίας για τη γη που αντιπροσωπεύεται από τη Ρωσία και την εξουσία για τη θάλασσα που αντιπροσωπεύεται από τις ΗΠΑ και τους εταίρους της στο ΝΑΤΟ. Αυτό δεν είναι ένα νέο φαινόμενο. Είναι η συνέχιση του παλιού γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού αγώνα. Η δεκαετία του 1990 ήταν η εποχή της μεγάλης ήττας του δύναμης της γης που αντιπροσωπευόταν από την ΕΣΣΔ. Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αρνήθηκε τη συνέχιση αυτού του αγώνα. Αυτό ήταν ένα είδος προδοσίας και παραίτησης μπροστά σε ένα μονοπολικό κόσμο. Αλλά με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, κατά τα πρώτα χρόνια της τρέχουσας δεκαετίας, ήρθε μια επανενεργοποίηση της γεωπολιτικής ταυτότητας της Ρωσίας ως μιας δύναμης της γης. Αυτή ήταν η αρχή μιας νέας μορφής ανταγωνισμού μεταξύ ναυτικής δύναμης και δύναμης της γης.

Πώς προέκυψε αυτή η έναρξη της επανενεργοποίησης;

Ντούγκιν : Ξεκίνησε με το δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας (1999-2009). Η Ρωσία εκείνη την εποχή ήταν υπό πίεση από τις τρομοκρατικές επιθέσεις των Τσετσένων και την πιθανή απόσχιση του βορείου Καυκάσου. Ο Πούτιν συνειδητοποίησε ότι όλη η Δύση, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πήρε το μέρος των Τσετσένων αυτονομιστών και ισλαμιστών τρομοκρατών που μάχονταν κατά του ρωσικού στρατού. Αυτό είναι το ίδιο πεδίο που βλέπουμε σήμερα στη Συρία και πρόσφατα στη Λιβύη. Η Δύση έδωσε στους Τσετσένους αντάρτες υποστήριξη, και αυτή ήταν η στιγμή της αποκάλυψης της νέας σύγκρουσης μεταξύ της δύναμης της γης και τη δύναμη της θάλασσας. Με τον Πούτιν, η δύναμη της γης αυτοεπιβεβαιώθηκε. Η δεύτερη στιγμή της αποκάλυψης ήταν τον Αύγουστο του 2008, όταν το φιλοδυτικό καθεστώς του Σαακασβίλι στη Γεωργία επιτέθηκε στο Zchinwali στη Νότια Οσετία. Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας ήταν η δεύτερη στιγμή της αποκάλυψης .

Είναι η συριακή κρίση πλέον η τρίτη στιγμή της αποκάλυψης ;

Ντούγκιν : Ακριβώς. Μπορεί ακόμη να είναι και η τελική, γιατί τώρα όλα είναι σε κίνδυνο. Εάν η Ουάσιγκτον δεν παρέμβει και αντί αυτού αποδεχτεί τη θέση της Ρωσίας και της Κίνας, αυτό θα ήταν το τέλος των ΗΠΑ ως ενός είδους μοναδικής υπερδύναμης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι ο Ομπάμα θα πάει μακριά στη Συρία. Αλλά αν η Ρωσία κάνει στην άκρη και αποδεχτεί τις ΗΠΑ και την αμερικανική επέμβαση και εάν η Μόσχα προδώσει τελικά τον Bashar al - Assad, αυτό θα σήμαινε αμέσως ένα πολύ σκληρό πλήγμα για τη ρωσική πολιτική ταυτότητα. Αυτό θα σήμαινε τη μεγάλη ήττα της δύναμης της γης. Μετά από αυτό, θα ακολουθήσει επίθεση κατά του Ιράν, αλλά και επίθεση στο βόρειο Καύκασο. Μεταξύ των αποσχιστικών δυνάμεων στο βόρειο Καύκασο, υπάρχουν πολλά άτομα που υποστηρίζονται από Αγγλο-αμερικανικές, Ισραηλινές και τη Σαουδαραβικές δυνάμεις. Αν η Συρία πέσει, θα αρχίσει αμέσως ο πόλεμος στη Ρωσία, τη χώρα μας. Τι σημαίνει αυτό: Ο Πούτιν δεν μπορεί να κάνει στην άκρη. Δεν μπορεί να εγκαταλείψει τον Assad, γιατί αυτό θα σήμαινε τη γεωπολιτική αυτοκτονία της Ρωσίας. Ίσως βρισκόμαστε τώρα στη μεγάλη κρίση της σύγχρονης γεωπολιτικής ιστορίας .

Έτσι, αυτή την στιγμή, οι δύο κυρίαρχες δυνάμεις του κόσμου, οι ΗΠΑ και η Ρωσία, βρίσκονται σε έναν αγώνα για το μέλλον της ύπαρξής τους ...

Ντούγκιν : Πράγματι. Προς το παρόν δεν υπάρχει καμία άλλη πιθανή λύση. Δεν μπορούμε να βρούμε κανένα συμβιβασμό. Σε αυτήν την κατάσταση, δεν υπάρχει λύση που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. Αυτό το γνωρίζουμε από άλλες συγκρούσεις, όπως εκείνη της Αρμενίας - Αζερμπαϊτζάν ή την ισραηλινο- παλαιστινιακή σύγκρουση. Είναι αδύνατο να βρούμε μια λύση και για τις δύο πλευρές. Βλέπουμε το ίδιο τώρα στη Συρία, αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα. Ο πόλεμος είναι ο μόνος τρόπος για να γίνει έλεγχος της πραγματικότητας.

Γιατί ;

Ντούγκιν : Πρέπει να φανταστούμε αυτή τη σύγκρουση ως ένα είδος παιχνιδιού με χαρτιά, όπως το πόκερ. Οι παίκτες έχουν τη δυνατότητα να κρύψουν τις ικανότητές τους, να κάνουν όλα τα είδη των ψυχολογικών κόλπων, αλλά όταν αρχίσει ο πόλεμος όλες τα χαρτιά είναι μέσα. Βλέπουμε τώρα τη στιγμή του τέλους του παιχνιδιού των χαρτιών, πριν τα χαρτιά ριχτούν στο τραπέζι. Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή στιγμή, διότι η παγκόσμια δύναμη είναι σε κίνδυνο. Αν η Αμερική επιτύχει, θα μπορούσε να βρεθεί αυτή για κάποιο χρονικό διάστημα, σε μια απολύτως δεσπόζουσα θέση. Αυτή θα είναι η συνέχιση της μονοπολικότητας και του Αμερικάνικου παγκόσμιου φιλελευθερισμού. Αυτό θα ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή, διότι μέχρι τώρα οι ΗΠΑ δεν ήταν σε θέση να κάνουν τη δεσπόζουσα θέση τους σταθερή, αλλά η στιγμή που θα κερδίσουν τον πόλεμο, θα το κάνουν. Όμως, αν η Δύση χάσει την τρίτη μάχη (η πρώτη ήταν αυτή του πολέμου της Τσετσενίας, η δεύτερη ήταν ο Γεωργιανός πόλεμος) , αυτό θα ήταν το τέλος των ΗΠΑ και της κυριαρχίας της. Έτσι βλέπουμε : ούτε η ΗΠΑ, ούτε η Ρωσία μπορούν να παραιτηθούν από την κατάσταση αυτή. Απλά είναι αδύνατον και για τις δύο να μην αντιδράσουν.

Γιατί ο Αμερικάνος πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα διστάζει να επιτεθεί εναντίον της Συρίας; Γιατί έκανε έφεση κατά της απόφασης στο ΗΠΑ - Κογκρέσο; Γιατί ζητάει μια άδεια που δεν χρειάζεται για την επίθεση του;

Ντούγκιν : Δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος και να αρχίσουμε να κάνουμε ψυχολογικές αναλύσεις για τον Ομπάμα. Ο κύριος πόλεμος λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή πίσω από τα παρασκήνια. Και αυτός ο πόλεμος μαίνεται γύρω από τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος βρίσκεται κάτω από μεγάλη πίεση από φιλο -Αμερικανούς, φιλο -ισραηλινούς, φιλελεύθερους αξιωματούχους του. Προσπαθούν να τον πείσουν να κάνει στην άκρη. Η κατάσταση στη Ρωσία είναι εντελώς διαφορετική από την κατάσταση στις ΗΠΑ. Ένα άτομο, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, και η μεγάλη πλειοψηφία του ρωσικού πληθυσμού που τον υποστηρίζει είναι από τη μία πλευρά, και οι άνθρωποι γύρω από τον Πούτιν είναι η πέμπτη φάλαγγα της Δύσης. Αυτό σημαίνει ότι ο Πούτιν είναι μόνος. Έχει τον ρωσικό πληθυσμό μαζί του, αλλά όχι την πολιτική ελίτ. Έτσι, θα πρέπει να δούμε την κίνηση της κυβέρνησης Ομπάμα που ρωτά το Κογκρέσο, ως ένα είδος αναμονής. Προσπαθούν να ασκήσουν πίεση στον Πούτιν. Χρησιμοποιούν όλα τα δίκτυά τους στη Ρωσική πολιτική ελίτ για να επηρεάσουν την απόφασή του Πούτιν. Αυτός είναι ο αόρατος πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή.

Είναι αυτό ένα νέο φαινόμενο;

Ντούγκιν : (γελάει) Όχι, καθόλου! Είναι η σύγχρονη μορφή των αρχαϊκών φυλών που προσπαθούσαν να επηρεάσουν τον οπλαρχηγό του εχθρού με τον δυνατό θόρυβο, τις κραυγές και τα τύμπανα του πολέμου. Χτυπούσαν το στήθος τους για να επιβάλουν τον τρόμο στον εχθρό. Νομίζω ότι οι προσπάθειες των ΗΠΑ να επηρεάσουν τον Πούτιν είναι μια σύγχρονη μορφή αυτού του ψυχολογικού πολέμου πριν αρχίσει η πραγματική μάχη. Η αμερικάνικη κυβέρνηση θα προσπαθήσει να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο χωρίς τον ρωσικό αντίπαλο στο γήπεδο. Γι 'αυτό θα πρέπει να πείσει τον Πούτιν να μείνει εκτός. Έχουν πολλά εργαλεία για να το πράξουν.

Αλλά και πάλι : Τι γίνεται με τη θέση του Μπαράκ Ομπάμα ;

Ντούγκιν : Νομίζω ότι όλες αυτές οι προσωπικές πτυχές σχετικά με την αμερικανική πλευρά είναι λιγότερο σημαντικές από τη ρωσική πλευρά. Στη Ρωσία ένα άτομο αποφασίζει πλέον για τον πόλεμο και την ειρήνη. Στις ΗΠΑ ο Ομπάμα είναι περισσότερο ένα είδος γραφειοκράτη διαχειριστή. Ο Ομπάμα είναι πολύ πιο προβλέψιμος. Αυτός δεν ενεργεί για λογαριασμό του. Ακολουθεί απλά την μεσαία γραμμή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Ομπάμα δεν αποφασίζει τίποτα. Είναι απλώς η εμβληματική μορφή ενός πολιτικού συστήματος που παίρνει εκείνο τις πραγματικά σημαντικές αποφάσεις. Η πολιτική ελίτ λαμβάνει τις αποφάσεις, ο Ομπάμα ακολουθεί το σενάριο που γράφτηκε γι’ αυτόν. Για να το πω ξεκάθαρα, ο Ομπάμα δεν είναι τίποτα, ο Πούτιν είναι το παν.

Είπατε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει την πλειοψηφία του ρωσικού λαού στο πλευρό του. Αλλά τώρα είναι η ώρα της ειρήνης. Θα τον υποστηρίζουν, το ίδιο σε έναν πόλεμο στη Συρία ;

Ντούγκιν : Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση . Πρώτα απ’ όλα, ο Πούτιν θα χάσει μεγάλο μέρος της υποστήριξης του, αν δεν αντιδράσει σε μια δυτική επέμβαση στη Συρία. Η θέση του θα μπορούσε να αποδυναμωθεί εάν έκανε στην άκρη. Οι άνθρωποι που υποστηρίζουν τον Πούτιν το κάνουν αυτό επειδή θέλουν να υποστηρίξουν έναν ισχυρό ηγέτη. Αν δεν αντιδράσει και να κάνει στην άκρη, λόγω της πίεσης των ΗΠΑ, θα θεωρηθεί από την πλειοψηφία του πληθυσμού ως προσωπική ήττα για τον Πούτιν. Έτσι να το βλέπετε ότι είναι πολύ ένας πόλεμος του Πούτιν παρά ένας πόλεμος του Ομπάμα. Αλλά αν παρέμβει στη Συρία θα αντιμετωπίσει δύο προβλήματα : τη ρωσική κοινωνία που θέλει να είναι μια ισχυρή δύναμη στον κόσμο, αλλά δεν είναι έτοιμος να πληρώσει τα έξοδα. Όταν η έκταση αυτών των δαπανών γίνει σαφής, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει ένα είδος σοκ για τον πληθυσμό. Το δεύτερο πρόβλημα είναι αυτό που ανέφερα ήδη, ότι το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής ελίτ είναι φιλοδυτικό. Θα αντιταχθεί αμέσως στον πόλεμο και θα αρχίσει την προπαγάνδα του, επικρίνοντας τις αποφάσεις του Πούτιν. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει μια εσωτερική κρίση. Νομίζω ότι ο Πούτιν έχει επίγνωση αυτών των δύο προβλημάτων.

Όταν λέτε ότι οι Ρώσοι θα είναι σοκαρισμένοι από το κόστος ενός τέτοιου πολέμου, δεν υπάρχει ο κίνδυνος να μην υποστηρίξουν τον Πούτιν γι’ αυτό ;

Ντούγκιν : Δεν το νομίζω. Ο λαός μας είναι πολύ ηρωικός. Ας κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία. Ο λαός μας δεν ήταν ποτέ έτοιμος να εισέλθει σε έναν πόλεμο, αλλά αν το έκαναν, τον κέρδιζαν αυτόν τον πόλεμο, παρά το κόστος και τις θυσίες. Κοιτάξτε τους Ναπολεόντειους πολέμους ή το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εμείς οι Ρώσοι χάσαμε πολλές μάχες, αλλά τελικά κερδίσαμε τους πολέμους. Έτσι, ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι, αλλά πάντα κερδίζουμε.