ΠΕΙΡΑΜΑ «ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ» ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΟΖ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ CAPE RAY;

ΚΙΝΔΥΝΟΣ – ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΔΙΑΡΡΟΗ, ΑΤΥΧΗΜΑ, ΔΟΛΙΟΦΘΟΡΑ Ή ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΛ ΚΑΪΝΤΑ

700 ΤΟΝΟΙ ΣΥΡΙΑΚΩΝ ΑΕΡΙΩΝ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ 6 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΛΙΤΡΑ

ΤΟΞΙΚΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΣ

Βαρύτατες ευθύνες της Ελληνικής Προεδρίας της Ε.Ε., που υποτίθεται θα προωθούσε την ιδέα της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ για να θωρακίσει τα εθνικά μας συμφέροντα, καθώς χωρίς καμμία Ευρωπαϊκή έστω επιφύλαξη, χωρίς καμμία αντίδραση, χωρίς κανέναν απολύτως λογικό λόγο, επιτρέπει να έρθει στην καρδιά της Μεσογείου, στην καρδιά μιας κλειστής θάλασσας, στην καρδιά του τουριστικού παραδείσου της Ευρώπης, μια πλωτή σουπερβόμβα αερίου σαρίν και μουστάρδας και τοξικών αποβλήτων, ικανά να προκαλέσουν σε περίπτωση διαρροής, πυρκαγιάς, θαλασσοταραχής, ατυχήματος, δολιοφθοράς ή τρομοκρατικής επίθεσης από την Αλ Κάιντα, ερήμωση τύπου Σαχάρας σε παρακείμενα νησιά και θάλασσες, με ανεπανόρθωτη, γιγάντια περιβαλλοντική, οικονομική και τουριστική καταστροφή στην Ευρώπη και πρώτα απ’ όλα στην Ελλάδα, η οποία έχει ως κύριο πνεύμονα ζωής ακριβώς τον Τουρισμό και το Περιβάλλον!

ΠΕΙΡΑΜΑ «ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ»
Το μετασκευασμένο αμερικανικό πλοίο Cape Ray, ηλικίας 36 ετών, με μονό κύτος, θα επιχειρήσει την εν πλω καταστροφή των χημικών της Συρίας με χημική διαδικασία λύσης των χημικών τους ενώσεων, με την τεχνική της υδρόλυσης!

Η Υδρόλυση χημικών αερίων θανάτου, έχει σταματήσει ντε φάκτο στην ξηρά! Γιατί άραγε; Τόσο ακίνδυνη ήταν για το περιβάλλον που την σταμάτησαν;

Έτσι αποφασίστηκε εδώ και καιρό να δημιουργηθεί ένα πλοίο στο οποίο θα γίνεται η υδρόλυση, όχι σε κανένα απόμακρο έστω λιμάνι της Αλάσκας αλλά στη μέση της θάλασσας! Και εν προκειμένω στη μέση της πλέον κλειστής θάλασσας, δηλαδή της Μεσογείου! Γιατί άραγε;

Το δε πλοίο - όπως αποκάλυψαν οι Γάλλοι Περιβαλλοντολόγοι της Robin desBois - ναυπηγήθηκε το 1977 στην Ιαπωνία για μεταφορά οχημάτων, είναι τύπου Ro-Ro, δηλαδή επισφαλές σε θαλασσοταραχές και τρικυμίες, καθώς κινδυνεύει να πάει μονόπαντα και μονομιάς στον πάτο εντός ολίγων μόνο λεπτών!

Επομένως είναι εντελώς ακατάλληλο από κατασκευής, για να μεταφέρει και να επεξεργαστεί θανατηφόρα χημικά, γιατί σε περίπτωση διαρροής, ατυχήματος, πρόσκρουσης, θαλασσοταραχής, θα πάει πάτο μέχρι να πει κανείς «Συρία» μαζί με όλο το εφιαλτικό φορτίο του!

Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους, δηλαδή η εν γένει αδυναμία του ως ασφαλούς πλοίου, που θα έρθει σε μια σχετικά πιο ήρεμη θάλασσα σε σχέση π.χ. με τον Ατλαντικό, για την καταστροφή των χημικών! Αλλά αυτό από μόνο του είναι άκρως ανησυχητικό, ενώ δεν αποκλείει την περίπτωση ναυαγίου, όπως έχει αποδειχθεί με πολλά παρόμοια σαπιοκάραβα.

Και ακόμη ποιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι το παμπάλαιο αυτό πλοίο θα δοκιμαστεί για πρώτη φορά στην επεξεργασία χημικών, που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στο παρελθόν, ούτε επί του πλοίου, ούτε ως μέθοδος εν πλω στην ιστορία του κόσμου!

Πρόκειται δηλαδή για ένα ΠΕΙΡΑΜΑ! Και η θάλασσά μας, θα γίνει το πρώτο ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ των ΗΠΑ, μαζί με την Κρήτη, τη Γαύδο και όλα τα νησιά της Μεσογείου, που έχει μεγάλα εσωτερικά ρεύματα και μεταφέρει χιλιάδες τόνους νερού σιωπηλά και κάτω από την επιφάνεια σε τεράστιες αποστάσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε περίπτωση μόλυνσης στο νερό, ενώ ο αέρας εάν μολυνθεί από τόνους αερίων θανάτου, μπορεί να αποδεκατίσει ολόκληρες πόλεις και νησιά!
Επομένως είναι ένα Πείραμα του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού τύπου χημικής «Φιλαδέλφειας»!

ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ
Σύμφωνα με απόλυτα αξιόπιστες στρατιωτικές πηγές των ΗΠΑ, στο μετασκευασμένο Cape Ray θα υπάρχουν 35 ναυτικοί ως πλήρωμα και 65 χημικοί ειδικοί Αμερικανοί Επιστήμονες, οι οποίοι θα έχουν έτσι στη διάθεσή τους ένα επικίνδυνο πλωτό εργαστήριο για να …πειραματιστούν ελεύθερα!

Στο πλοίο θα δουλεύουν επί 24ώρου βάσεως δύο μονάδες Υδρόλυσης και επί 90 συνολικά ημέρες, για να εξουδετερωθούν 700 τόνοι χημικών αερίου θανάτου, που θα αφήσουν 1,5 εκατομμύριο γαλόνια ή σχεδόν 6 εκατομμύρια λίτρα τοξικών αποβλήτων!

ΚΑΠΟΙΟ ΛΑΚΚΟ ΕΧΕΙ Η ΦΑΒΑ
Ακόμη και εάν πάνε όλα «καλά», τι θα απογίνουν όμως αυτά τα απόβλητα; Οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι θα πουληθούν, καθώς υπάρχει αγορά και εμπόριο τέτοιων ουσιών…

Ποιος όμως εγγυάται ότι πρώτον θα είναι τόσα τα συγκεκριμένα απόβλητα και ότι θα πουληθούν ή ότι αυτοί που θα τα αγοράσουν για να αδειάσει το πλοίο, δεν θα τα φουντάρουν και πάλι κάπου;

Και εάν ήταν να πουληθούν, τότε ποιος ο λόγος να γίνει εν πλω η Υδρόλυση; Αφού θα υπήρχαν πελάτες και κέρδος;

Ποιος ο λόγος να γίνουν νέα τεράστια έξοδα, για να μετασκευαστεί το πλοίο, να κουβαληθεί τόσο μακριά από τις ΗΠΑ, να πληρωθούν παχυλά εκτός έδρας 100 άνθρωποι, για να γίνει μια δουλειά που θα είχε ήδη τελειώσει επί ξηράς με το 1/4 τουλάχιστον του κόστους και ο πελάτης θα είχε ήδη το φρέσκο τοξικό προϊόν του κιόλας στην «τσέπη»;

Και ποιος ο λόγος να συμμετέχουν 65 ειδικοί χημικοί σε μια υδρόλυση «ρουτίνας» για την οποία θα έφταναν μόλις οι 5; Τι ετοιμάζονται να κάνουν εκεί πάνω; Τι θα δοκιμάσουν; Ποιο απόρρητο ίσως Πείραμα θα επιχειρήσουν;

ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΟΖ;

Όπως όλα δείχνουν η Επιχείρηση Cape Ray θα γίνει εντός ή στα όρια της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), η οποία δυστυχώς, με βαρύτατη ευθύνη των καχεκτικών ελλαδικών κυβερνήσεων δεν έχει ακόμη μονομερώς ανακηρυχθεί, όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο και τα Διεθνή Δικαιώματα εξ αυτού της χώρας μας!

Έτσι οι Αμερικανοί, επωφελούμενοι από την ανυπαρξία ΑΟΖ, σπεύδουν στην περιοχή, με το πρόσχημα των «διεθνών υδάτων», όπου όμως σε περίπτωση ατυχήματος, δεν θα πληρώσουν Αποζημιώσεις σε κανέναν, για μια θάλασσα που δεν ανήκει σε κανέναν ως τώρα, αφού η Αθήνα όπως προείπαμε, σε αντίθεση με την Λευκωσία, δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ! Και ας είναι το πλέον ναυτικό και νησιώτικο και τουριστικό κράτος της Ευρώπης!

Η δε Ιταλία δεν μπορεί να δέχτηκε την φορτοεκφόρτωση των χημικών τα λιμάνια της χωρίς ανταλλάγματα. Και ένα από αυτά πιθανόν να είναι η επεξεργασία των χημικών να γίνει «ένα κλικ» πιο πέρα από την δική της νοητή ΑΟΖ…

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΑΟΖ
Αρκεί πάντως και αυτή ακόμη την στιγμή, η άμεση μονομερής Ανακήρυξη της ΑΟΖ μας, για να μπλοκάρουμε μόνοι μας ή σε συνεργασία με Μάλτα και Λιβύη, τη δράση του Cape Ray, ή τουλάχιστον να μπορούμε να απαιτήσουμε μεγάλες αποζημιώσεις σε περίπτωσης ατυχήματος, καθώς θα πληγεί η Οικονομική μας Ζώνη, την οποία Αποκλειστικά εκμεταλλευόμαστε!

Είναι δε άλλο θέμα μετά η διμερής και εκατέρωθεν λεπτομερής Οριοθέτηση, η οποία μέχρι να συμβεί, λειτουργεί χονδρικά επάνω στη μέση γραμμή ΑΟΖ των γειτονικών χωρών.

Είναι χρυσή ευκαιρία η Αθήνα, που έχει την Ευρωπαϊκή Προεδρία, να πιαστεί από την κάθοδο του Cape Ray, για να καθορίσει Ευρωπαϊκή ΑΟΖ ως τη Στρογγύλη και Κύπρο και άρα να κατοχυρώσει έτσι Ευρωπαϊκά και ακλόνητα την Ελλαδική και Κυπριακή ΑΟΖ!

ΚΙΝΔΥΝΟΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ
Σε κάθε πάντως περίπτωση, το Cape Ray, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή, εκτός της θαλασσοταραχής, από διαρροή, πυρκαγιά, ατύχημα γενικότερα που μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη ή ναυάγιο, αλλά και από τρομοκρατική ενέργεια με πυραυλική, αεροπορική, υποβρυχιακή ή κάθε άλλου είδους επίθεση αυτοκτονίας από την Aλ Κάιντα, η οποία είναι απίθανο να αφήσει «αδάγκωτο» ένα τέτοιο αμερικανικό «φιλέτο», με τέτοιο και τόσο μάλιστα εκλεκτό, αμερικανικό, ανθρώπινο, επιστημονικό δυναμικό…
Και τότε θα είναι πολύ αργά για κροκοδείλια δάκρυα…

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ «GREENPEACE»
Την ανησυχία επιτείνει η περίεργη σιωπή των μεγάλων «προστατών» του Περιβάλλοντος όπως των πάσης φύσεως «Greenpeace», που σε άλλες περιπτώσεις θα είχαν χτίσει κυριολεκτικά το Γιβραλτάρ για να μην περάσει το Cape Ray στη Μεσόγειο ή θα είχαν ξεσηκώσει τουλάχιστον διεθνή σάλο για την παρεμπόδισή του!

Αντιθέτως όμως τα «λιοντάρια-φύλακες» του Περιβάλλοντος, έχουν μεταβληθεί στην περίπτωση αυτή σε «αρνάκια» των ΗΠΑ και γι’ αυτό τα συμβουλεύτηκε ο Υπουργός Εξωτερικών, λες και δεν έχει Υπηρεσίες και Επιστήμονες η Ελλάδα και η Ε.Ε. στην οποία και προεδρεύουμε!

Σε άλλες περιπτώσεις, εάν έσταζε μόλις «η ουρά του γαϊδάρου» οι Οργανώσεις θα έτρεχαν σαν τρελές για το …περιβάλλον! Τώρα όμως που εμπλέκεται ο ίδιος ο «γάιδαρος» υπάρχει «η σιωπή των αμνών»…
ΓΙΑΤΙ;

Ο ΣΥΡΙΑΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΕΙ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ TOMAHAWKS ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ (1)

καταδρομικά κλάσης Arleigh Burke

Τα καταδρομικά κλάσης Arleigh Burke που φέρουν επί πλοίου μέχρι 90 πυραύλους Κρουζ (TLAM) και τα υποβρύχια επίθεσης κλάσης Λος Άντζελες - 40, δεν αποτελούν κάτι το καινούργιο για τον συριακό στρατό. Ούτε τα στρατηγικά βομβαρδιστικά Β-52, τα οποία μπορούν να πάρουν 20 Tomahawks (CALCM), 8 περιστροφικούς εκτοξευτήρες (υπάρχουν μόνο 8 για να μειωθεί η κατανάλωση καυσίμου) και 6 κάτω από τα φτερά. Ούτε ότι ο πύραυλος κρούζ έχει στη μνήμη του μια προκαθορισμένη τροχιά, η οποία δεν μπορεί να αλλάξει μετά την εκτόξευση του.

Οι πύραυλοι κρουζ δεν μπορούν να εκτοξευτούν σε δέσμη, αλλά μόνο ένα κάθε φορά από κάθε πλοίο η υποβρύχιο (με κύμα 5-15 πυραύλων κρουζ), η απόσταση μεταξύ τους είναι τουλάχιστον 20 με 30 χλμ. Πρόκειται για μέτρο ασφαλείας για την αποφυγή συγκρούσεων στον αέρα. 

Το επόμενο κύμα πυραύλων Κρουζ μπορεί να εκτοξευτεί μόνο 15-20 λεπτά μετά από το πρώτο. Η εμπειρία δείχνει ότι λιγότερο από το 5-10% των πυραύλων κρουζ υποφέρουν από τεχνική βλάβη αμέσως μετά την εκτόξευση. Για αυτό το λόγο, οι πύραυλοι παρακολουθούνται με ακρίβεια εντός των πρώτων 50-70 χιλ. από τα ραντάρ του πλοίου, και αν υπάρχει απόκλιση τροχιάς περισσότερο από ± 15 ° σε σχέση με τη χαραγμένη διαδρομή στη μνήμη του, ενεργοποιείται η εντολή αυτοκαταστροφής. 

Η απόσταση μεταξύ των καταδρομικών πλοίων, υποβρυχίων, και των βομβαρδιστικών εκτοξευτών πυραύλων Tomahawks και των στόχων τους στη Συρία καλύπτεται σε μια ώρα και 45 λεπτά έως δύο ώρες. Ο διαθέσιμος χρόνος είναι επαρκής για τους διοικητές της πολεμικής αεροπορίας και της δύναμης αεράμυνας της Συρίας για να προσδιορίσουν με μεγάλη ακρίβεια το πιο πιθανό τομέα όπου θα πετάξει κάθε Tomahawk από την περιοχή της ακτής και πότε. Και οι διοικητές της Πολεμικής Αεροπορίας της Συρίας θα καθορίσουν για κάθε εκτοξευμένο Tomahawk, 3-4 αεροπορικούς τομείς υπηρεσίας που επεκτείνονται τμηματικά από μια προωθούμενη γραμμή αναφοράς στη Μεσόγειο. 
Σε αυτές τις υπηρεσιακές αεροπορικές ζώνες, αποστέλλονται τα ισχυρότερα μαχητικά αεροπλάνα με τον κατάλληλο εξοπλισμό για τέτοιες αποστολές και τους καλυτέρους Σύρους πιλότους. Υπάρχουν πολλές πολύ λεπτές λεπτομέρειες εφαρμογής για τον άψογο και κρίσιμο σχεδιασμό τέτοιων επιχειρήσεων από τον συριακό στρατό, τις οποίες, για ευνόητους λόγους, δεν θα προσεγγίσω. 

Για μερικές δεκαετίες, οι Ρώσοι πιλότοι που υπηρετούν στα μαχητικά αεροσκάφη εκπαιδευτήκαν στις διαδικασίες παρακολούθησης και καταστροφής πυραύλων κρουζ, ο καθένας εκτελώντας κάθε χρόνο τουλάχιστον τέσσερις ασκήσεις πραγματικού πυρός στο πολύγωνο του Αστραχάν με στόχο μη επανδρωμένα αεροπλάνα που προσομοιώνουν τέλεια το προφίλ πτήσης των Tomahawks. Στο πλαίσιο μιας συμφωνίας μεταξύ του Νικολάε Τσαουσέσκου και των αξιωματούχων του Κρεμλίνου, μια εναλλαγή δύο ομάδων από 24 πιλότους μαχητικών αεροπλάνων της Ρουμανίας, εκπαιδευμένους για να καταρρίψουν πυραύλους κρουζ εκπαιδεύτηκαν μέχρι το 1991, μέρα και νύχτα, σε συνθήκες πραγματικού πυρός, σε αεριωθούμενους στόχους που πετούν σε χαμηλό υψόμετρο στο πολύγωνο του Αστραχάν. 
Κατά τα τελευταία χρόνια της εποχής Τσαουσέσκου, η Ρουμανία αγόρασε από τους Σοβιετικούς μια μοίρα μη επανδρωμένων αεροπλάνων τύπου VR-3 των οποίων η ταχύτητα, η ευελιξία και το υψόμετρο πτήσης είναι πανομοιότυπα με εκείνα των Tomahawk. Η κύρια αποστολή τους είναι η εναέρια αναγνώριση και, δευτερευόντως, χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση των πιλότων μαχητικών αεροσκαφών και στις συστοιχίες πυραύλων αεράμυνας για τις διαδικασίες επίθεσης κατά των πυραύλων κρουζ. Για πολιτικούς λόγους το 1995, τα αεροπλάνα VR-3 έπαψαν να πετάνε και στη συνέχεια απομακρύνθηκαν από το στόλο. Οι Ρουμάνοι πιλότοι μαχητικών αεροπλάνων δεν πραγματοποίησαν ποτέ από το 1991 μέχρι σήμερα, καμία πραγματική άσκηση παρακολούθησης και κατάρριψης αεροπορικών στόχων. Με το χρόνο και την αλλαγή των γενεών, έχασαν όλες τις δεξιότητες επίθεσης κατά των πυραύλων κρουζ. 
http://www.ziuanews.ro/dezvaluiri-investigatii/tomahawkul-lui-ceau-escu-16411 

Κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου το 1991, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτοξεύσαν 35 CALCM και 288 TLAM, και για τη στρατιωτική επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, 60 CALCM και 150 TLAM εκτοξεύθηκαν. Ενώ οι πιλότοι μαχητικών αεροπλάνων είχαν καλές ικανότητες ούτε οι Ιρακινοί, ούτε οι Γιουγκοσλάβοι πιλότοι είχαν εκπαιδευτεί για την αναγνώριση και κατάρριψη πυραύλων κρουζ κατά τη διάρκεια της νύχτας και δεν γνώρισαν τη τροχιά τους και τη στιγμή της εκτόξευσης τους. Και έτσι, δεν ήταν σε θέση να ανιχνεύσουν και να καταρρίψουν τους πυραύλους κρουζ. 
Αν οι Ρώσοι αποφασίζουν να δώσουν στους Σύρους την ώρα εκτόξευσης, τις συντεταγμένες της εκτόξευσης και τη πορεία του κάθε πυραύλου κρουζ που θα εκτοξευτεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η πιθανότητα να τους καταρρίψει ο συριακός στρατός θα είναι κοντά στο 50%. Το ποσοστό αυτό μπορεί να αυξηθεί ή να τείνει αμέσως προς το μηδέν, ανάλογα με την επαγγελματική ικανότητα σε συνδυασμό με την ψυχραιμία που θα επιδείξει η συριακή στρατιωτική ηγεσία και την εκπαίδευση των πιλότων και των διοικητών των αντι-πυραυλικών συστοιχιών σε αυτό το είδος αποστολής. 

Η συριακή Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 60 MiG-29, από τα οποία τα 36 είναι εκδόσεις M/M2 και SMT στα οποία έχουν εγκατασταθεί εξοπλισμό KOLS / OEPS-29 κατηγορίας IRST (αναζήτηση και παρακολούθηση στόχου με υπέρυθρους), ενώ το υπόλοιπο είναι MiG-29 C, τα οποία έχουν εξοπλιστεί με το σύστημα S-31E2, λιγότερο αποτελεσματικό. Το σύστημα OEPS-29 βασίζεται σε έναν αισθητήρα που τοποθετείται στη μύτη για την ανίχνευση των στόχων στον αέρα, ανεξάρτητα από τη λειτουργία του ραντάρ του αεροπλάνου. 
Στο μετωπικό ημισφαίριο ανιχνεύει απομακρυσμένους στόχους σε απόσταση 12 έως 18 χλμ., και μέχρι 50 χιλιόμετρα στο οπίσθιο ημισφαίριο. Σε δοκιμές, με τέλειες μετεωρολογικές συνθήκες, με ψύξη του αισθητήρα με υγρό άζωτο, το OEPS-29 εντόπισε αεριωθούμενο στόχο σε 90 χιλιόμετρα. 
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4c/Mikoyan_MiG-29_infrared_search_and_track_(IRST)_sensor_detail.jpg 
Ο υπέρυθρος αισθητήρας συνδέεται με έναν μικροεπεξεργαστή που ελέγχει τη σάρωση του εναερίου χώρου όπως μια κεραία του ραντάρ (εντός ± 60 ° προς τα αριστερά και δεξιά και 60/-15 ° επάνω-κάτω). Το OEPS-29 είναι ένας παθητικός δέκτης, η λειτουργία του δεν ανιχνεύεται και δεν μπορεί να επηρεαστεί από παρεμβολές. 

60 άλλα συριακά MiG-23 MLD και 30 MiG-25 PD έχουν εκσυγχρονιστεί από τους Ρώσους. Είναι εφοδιασμένα με εξοπλισμό TP-23MLet TP-26Sh-1 με υπέρυθρη σάρωση ± 40 ° δεξιά-αριστερά και 30/- 15 πάνω-κάτω που μπορεί να ανιχνεύσει στόχους στο μετωπικό ημισφαίριο σε 15-25 χιλιόμετρα. 

Μπορούμε να συμπεράνουμε από τα ανωτέρω ότι, τουλάχιστον θεωρητικά, οι Σύροι διαθέτουν αρκετό χρόνο για να παρακολουθούν και να καταρρίψουν με τη δική τους αεροπορία τους εκτοξευμένους tomahawks από τους Αμερικανούς. 
Μένει να αποδείξουν ότι το θέλουν και είναι η αποστολή των ηγετών να το πράξουν.

O ''Ρωσικός φονιάς των αεροπλανοφόρων''.. πέρασε απο τα Στενά και βγήκε στη Μεσόγειο ! (video)

 

Το ρωσικό Σμετλίβι, προερχόμενο από τη Μαύρη Θάλασσα, πέρασε σήμερα το πρωί τα στενά του Βοσπόρου με κατεύθυνση τη Μεσόγειο Θάλασσα, όπως μετέδωσε και το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Doğan.

Ο Guardian σημειώνει ότι το πυραυλοφόρο πολεμικό, που διέσχισε τα στενά του Βοσπόρου στην Κωνσταντινούπολη υπό τη συνοδεία πλοίου της τουρκικής ακτοφυλακής, θεωρείται «φονέας αεροπλανοφόρων» λόγω των ειδικών πυραύλων που διαθέτει.Κύριο στοιχείο του οπλισμού του είναι οι πύραυλοι επιφανείας-επιφανείας Zvezda, που έχουν σχεδιαστεί για πλήγματα σε μεγάλα πολεμικά σκάφη.Το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Interfax είχε μεταδώσει στις αρχές Σεπτεμβρίου ότι το Σμετλίβι θα κατευθυνθεί στην ανατολική Μεσόγειο, δηλαδή κοντά στις συριακές ακτές όπου βρίσκονται ήδη αρκετά ρωσικά πολεμικά πλοία κι ενώ παραμένει η απειλή της αμερικανικής επιχείρησης κατά του συριακού καθεστώτος και συμμάχου της Μόσχας. 

Το αντιτορπιλικό που ανήκει στο ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας αρχικά αναμενόταν να μεταβεί στο Πράσινο Ακρωτήρι, ωστόσο άλλαξε κατεύθυνση προς την ανατολική Μεσόγειο, σύμφωνα με το Interfax. 
Η Ρωσία, της οποίας τα πολεμικά πλοία διατήρησαν μια παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο από την έναρξη της κρίσης στη Συρίας, έστειλε τις τελευταίες ημέρες αρκετές ακόμη φρεγάτες στην περιοχή. 
Τρία ρωσικά πολεμικά πλοία —το πλοίο ηλεκτρονικού πολέμου SSV-201 Πριαζόβιε και τα μεγάλα αποβατικά Μινσκ και Νόβατσερκασκ είχαν ήδη διασχίσει τον Βόσπορο στις 5 Σεπτεμβρίου με προορισμό αυτή την περιοχή της Μεσογείου.
Ρωσική στρατιωτική πηγή είχε υπογραμμίσει την περασμένη εβδομάδα ότι η ενίσχυση της ναυτικής αυτής δύναμης αυτής θα επιτρέψει στη Ρωσία να "είναι σε θέση να αντιδράσει" ανάλογα με την εξέλιξη της κατάστασης στη Συρία, ενώ η προοπτική της αμερικανικής επίθεσης προκαλεί την έντονη αντίδραση της Μόσχας. 
Ο Σεργκέι Ιβανόφ, προσωπάρχης του Κρεμλίνου και στενός συνεργάτης του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και πρώην υπουργός Άμυνας, είχε διευκρινίσει ωστόσο ότι η πρώτη αποστολή των πλοίων αυτών ήταν να παραλάβουν πολλούς ρώσους πολίτες που ζουν στη Συρία. 

Δείτε το video με τους φοβερούς πυραύλους επιφανείας που διαθέτει στο οπλοστάσιό του

Телеканал "Звезда"

Экипаж крейсера «Москва» провел «морской бой» с условным надводным кораблем 19 июля 2013, 22:40 Флагман Черноморского флота, который находится сейчас в Атлантическом океане, привел в действие все свои боевые системы. Экипаж «Москвы» разыграл настоящее морское сражение с условным противником. Это первые подобные учения за три года. ... Подробнее »

Ο βρώμικος ρόλος της Τουρκίας, στην αρχή ενός νέου παγκόσμιου πολέμου

Η "αχίλλειος πτέρνα" που θα εξαναγκάσει όλους τους διεθνείς οργανισμούς να συμφωνήσουν στην άμεση συμμετοχή και εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε μία επίθεση κατά της Συρίας (εάν δεν καταφέρουν να εξασφαλίσουν οι ΗΠΑ την έγκριση άμεσης επέμβασης από τον ΟΗΕ), είναι η γειτονεύουσα με την Συρία, Τουρκία. Κι αυτή η άμεση ΝΑΤΟϊκή παρέμβαση μπορεί να συμβεί, επειδή στο καταστατικό του ΝΑΤΟ γράφει ρητά πως εάν θεωρηθεί πως μία χώρα μέλος του ΝΑΤΟ δέχεται επίθεση, τότε ολόκληρο το ΝΑΤΟ σπεύδει άμεσα για να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στην χώρα - μέλος.

Αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που έχει επισημανθεί προ μηνών από άραβες αναλυτές, οι οποίοι γνώριζαν την "άτυπη" εμπλοκή της Άγκυρας στην επιχείρηση αποκαθήλωσης του Άσαντ και τον ρόλο της Τουρκίας στην εκπαίδευση και στον εξοπλισμό των ισλαμοφασιστών τζιχαϊστών και ανδρών της Αλ Κάιντα, που συνεπικουρούμενοι από τούρκους αξιωματικούς και άνδρες των ειδικών επιχειρήσεων του τουρκικού στρατού, συνέβαλαν τα μέγιστα στην επιχειρησιακή ικανότητα των ισλαμοφασιστών.

Σήμερα, που οι μάσκες της Άγκυρας έχουν πέσει, αλλά και που η κατάσταση οδηγείται σε μία σφοδρότατη σύγκρουση η οποία θα αναφλέξει την ευρύτερη περιοχή, ο ρόλος της Τουρκίας γίνεται ακόμη πιό "ειδικός", αφού ενδεχομένως θα χρειαστεί η δική της άμεση στρατιωτική "εμπλοκή" με την Συρία. Φυσικά, δεν είναι απαραίτητο να υπάρξει καν εμπλοκή, αρκεί να στηθεί ένα καλό συνοριακό επεισόδιο με κάποια μονάδα (ή και ομάδα) του Συριακού στρατού. Ενδεχομένως να απαιτηθεί να στηθεί ένα σκηνικό προβοκάτσιας μέσω κάποιας υποτιθέμενης στρατιωτικής επιχείρησης εκ μέρους της Συρίας μέσα στο τουρκικό έδαφος.

Αν η «χρήση χημικών» δεν αποδειχθεί επαρκής και δεν σταθεί ικανή για να οδηγήσει σε μία στρατιωτική σύρραξη, είναι απολύτως βέβαιο πως αυτή την στρατιωτική επίθεση θα μπορέσει να την υλοποιήσει η μαρτυρία μίας χώρας μέλους του ΝΑΤΟ, η οποία θα δηλώνει με αποδείξεις (δικές της) πως δέχθηκε επίθεση από τον στρατό της Συρίας. Εξάλλου, η επί μήνες σιωπηλή στρατιωτική τουρκική ενίσχυση επί των συνόρων με την Συρία, αποδεικνύει (κυρίως λόγω του μεγέθους των μεταφερόμενων στρατιωτικών δυνάμεων) πως η Τουρκία ετοιμάζεται για χερσαίο πόλεμο με την Συρία, προκειμένου να δοθεί η πρόφαση στους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους να παρέμβουν για να υπερασπίσουν την σύμμαχο Τουρκία. Ενδεχομένως μία χερσαία εμπλοκή της Τουρκίας να είναι το δεύτερο τμήμα της αμερικανικών στρατιωτικής επίθεσης, η οποία όπως έχουν δηλώσει οι αμερικανοί θα είναι "στοχευμένη" και δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια, αλλά θα έχει σαν σκοπό την καταστροφή στρατιωτικών τμημάτων και υποδομών της Συρίας, προκειμένου να υπάρξει μία αντιστροφή της σημερινής δυσχερέστατης θέσης στην οποία έχουν βρεθεί οι τζιχαϊστές και οι άντρες της Αλ Κάιντα.

Η μόνη επιφύλαξη που υπάρχει είναι στο εάν ο Ερντογάν θα θελήσει (ή θα του επιτραπεί) να μετέχει σε μία χερσαίου τύπου εμπλοκή ή θα αποχωρήσει διακριτικά, αφήνοντας τους στρατιωτικούς της Τουρκίας να αναλάβουν την "βρώμικη δουλειά" (εντός και εκτός Τουρκίας, αφού είναι γνωστό πως τα εσωτερικά προβλήματα του τούρκου πρωθυπουργού είναι τεράστια και ιδιαίτερα απειλητικά για την ισλαμική νέο-οθωμανική Τουρκία που ονειρεύεται να ανακοινώσει επισήμως το 2023). 

Εξάλλου, θεωρείται πως ο ρόλος που επιφυλάσσεται για τον ισλαμιστή Ερντογάν είναι ιδιαίτερα κρίσιμος και καίριος για την "επόμενη ημέρα" (μετά και από την επίθεση στο Ιράν), προκειμένου να συσφιχθούν και πάλι οι σχέσεις των ΗΠΑ με τις χώρες της Μέσης Ανατολής, με τον καλό ισλαμιστή Ερντογάν στον αναβαθμισμένο ρόλο του διαμεσολαβητή.

Εν αναμονή των ραγδαίων εξελίξεων, ίσως μία τουρκική προβοκάτσια (επιχειρήθηκε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια από την πλευρά της Τουρκίας)  να γίνει τελικά η αφορμή που θα εξυπηρετήσει τις ΗΠΑ και τα αραβικά κράτη που είναι διατεθειμένα να πληρώσουν τα έξοδα αυτού του πολέμου, αυτής της ανθρωποσφαγής. Αυτή την προβοκάτσια μπορούν να την στήσουν αρκετά εύκολα οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες λειτουργούν σε μέγιστο βαθμό σήμερα μέσα στην Συρία.

Κι επέιδή υπάρχει αρκετή αλλαζονεία, κανείς δεν βλέπει την σοβαρότατη πιθανότητα μίας πρωτοφανούς έκρηξης στη Μέση Ανατολή που θα είναικαι η εκκίνηση ενός ανεξέλεγκτου παγκόσμιου πολέμου...

Γεωργίου Μιχαήλ

Συρία, η πύλη ενός παγκοσμίου πολέμου

«Από την Συρία θα ξεκινήσει ο Παγκόσμιος Πόλεμος»

 

«Τρομερές συνέπειες» - ανακοίνωσε ο Τζον Κέρι, Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, εάν οι Αμερικανοί στο Κογκρέσο δεν εγκρίνουν την ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον της Συρίας. Αυτή η απειλή έχει μάλλον λειτουργήσει, διότι η επιτροπή της Γερουσίας έχει ήδη εγκρίνει το σχέδιο ψηφίσματος. Οι «τρομερές συνέπειες», όμως, είναι πλέον ήδη ορατές.

Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι πόλεμοι συχνά προκαλούνται από απροσδόκητες, «πολιτικά λαθεμένες κρίσεις» - το ανθρώπινο λάθος. Εντός ενός διχαστικού και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, ακριβώς αυτό είναι πιθανό. Όμως, το ανθρώπινο λάθος... προγραμματισμένο;

Στην Ανατολική Μεσόγειο, μπροστά από τις ακτές της Συρίας, την Ερυθρά Θάλασσα και τον Περσικό Κόλπο, συνεχίζεται η μαζική συγκέντρωση αμερικανικών και συμμαχικών ναυτικών δυνάμεων. Αν και δεν είναι σαφές εάν αυτή η συγκέντρωση είναι επίδειξη της στρατιωτικής ισχύος ή μέρος μιας επικείμενης επίθεσης στη Συρία, αποκαλύπτει μια ατμόσφαιρα φόβου και πανικού σε σχέση με την Συρία.

Πέντε αμερικανικά αντιτορπιλικά βρίσκονται στην Μεσόγειο, ανοικτά των ακτών της Συρίας: USS Stout, USS Mahan, USS Ramage, USS Barry und USS Gravely - για να μην αναφέρουμε το αμφίβιο πλοίο επίθεσης USS San Antonio. Όλα τα αντιτορπιλικά είναι εξοπλισμένα με πυραύλους κρουζ Tomahwak που μπορούν να εξαπολυθούν ανά πάσα στιγμή ... Ο Ομπάμα θα πρέπει να δώσει την κατάλληλη εντολή.

Το Αμερικανικό Πεντάγωνο επιβεβαίωσε ότι το αεροπλανοφόρο USS Nimitz, μαζί με την ομάδα μάχης του, έχει λάβει εντολή να αφήσει τον Ινδικό Ωκεανό και να αναπτυχθεί την Ερυθρά Θάλασσα.

Η ομάδα μάχης του USS Nimitz περιλαμβάνει το κατευθυνόμενων βλημάτων καταδρομικό USS Princeton και οι τρία αντιτορπιλικά: USS William P. Lawrence, USS Stockdale και USS Shoup. Το αεροπλανοφόρο USS Harry S. Truman και η ομάδα μάχης του έχουν αναπτυχθεί στα βόρεια της Αραβικής Θάλασσας.

Η Γαλλία έχει αποστείλει στην Ανατολική Μεσόγειο το πλοίο Chevalier Paul, ένα από τα πιο μοντέρνα αντιτορπιλικά αεράμυνας της κλάσης Horizon ... θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο, εάν η Συρία αποφασίσει να διεξάγει αεροπορικές επιθέσεις εναντίον των συμμαχικών δυνάμεων.

Ο κόσμος βρίσκεται σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι
Η συγκέντρωση των πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο εξελίσσεται σε άμεση γειτνίαση με την συγκέντρωση των ρωσικών πολεμικών πλοίων στην ίδια περιοχή.

Κάθε άμεση στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Συρία θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή και θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξάπλωση και την εντατικοποίηση [της έντασης] σε μια τεράστια γεωγραφική περιοχή που εκτείνεται από την Ανατολική Μεσόγειο έως το Αφγανιστάν - στα σύνορα του Πακιστάν, το Τατζικιστάν και να επεκταθεί έως την Κίνα.

Ο στρατιωτικός σχεδιασμός για την προσομοίωση πολύπλοκων σεναρίων, υπάρχει σε όλες τις πλευρές, και αυτός περιλαμβάνει τη χρήση προηγμένων οπλικών συστημάτων. Από τις αρχές του 2000, το σενάριο ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου έχει λάβει «σάρκα και οστά» από τους στρατιωτικούς σχεδιαστές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ.

Η κλιμάκωση αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των στρατιωτικών προθέσεων και σχεδίων. Είναι μέρος της στρατιωτικής ατζέντας. Για πολλά χρόνια τώρα, οι προετοιμασίες για τον πόλεμο κατά του Ιράν και της Συρίας είναι σε μια κατάσταση «προχωρημένης ετοιμότητας». Η σχεδιαζόμενη επίθεση κατά του Ιράν αποτελεί μέρος ενός συντονισμένου παγκόσμιου στρατιωτικού οδικού χάρτη. Είναι μέρος του «μακροχρόνιου πολέμου» του Πενταγώνου, με γνώμονα τον πόλεμο χωρίς σύνορα, ένα έργο της παγκόσμιας κυριαρχίας, μια σειρά από στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Ο μεσοπρόθεσμος στρατηγικός στόχος είναι η στόχευση του Ιράν και η εξουδετέρωση των σμμάχων του Ιράν. Ο μακροπρόθεσμος στρατιωτικός στόχος είναι η άμεση στόχευση της Κίνας και της Ρωσίας.

Έχουμε να κάνουμε με πολύπλοκες πολιτικές και στρατηγικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων, οι οποίες αντικατροπτίζουν την αλληλεπίδραση της ασκούμενης επιρροής των οικονομικών φορέων και στελεχών των μυστικών υπηρεσιών πληροφόρησης - στο ανώτερο δυνατό επίπεδο.

Η πολεμική προπαγάνδα διαδραματίζει καίριο ρόλο. Αυτή δεν κινείται μόνο για να αποδεχτεί το ευρύ κοινό μια ατζέντα του πολέμου, αλλά και να επιφέρει μια συναίνεση στους πολιτικούς φορείς της διαδικασίας λήψης αποφάσεων. Πρόκειται για μια πολύπλοκη επιχείρηση πολέμου προπαγάνδας εναντίον κυβερνητικών οργανισμών, υπηρεσιών πληροφοριών, στρατιωτικές υπηρεσίες, αρχές ασφαλείας και επιβολής του νόμου, με στόχο την ακλόνητη συναίνεση για τον πόλεμο.

Όλοι αυτοί θα πρέπει να είναι πλήρως πεπεισμένοι ότι αυτός ο πόλεμος θα διεξαχθεί «στο όνομα της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας» - τόσο οι πολιτικοί όσο και οι στρατιωτικοί σχεδιαστές. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, θα πρέπει να πειστούν από τη δική τους προπαγάνδα ότι ο πόλεμος είναι «ένα όργανο της ειρήνης και της δημοκρατίας».
Επιτρέπετε να αντιλαμβάνονται τις καταστροφικές συνέπειες των προηγμένων οπλικών συστημάτων - που συνήθως αναφέρονται ως «παράπλευρες απώλειες», αλλά δεν πρέπει να επηρεάζονται από αυτές, για να μην αναφέρουμε τη σημασία του λεγόμενου «προληπτικού πολέμου» με πυρηνικά όπλα. Η πραγματικότητα εντελώς ανάποδα: Ο πόλεμος είναι ειρήνη. Το ψέμα μετατρέπεται σε αλήθεια.

Ο «ανθρωπιστικός πόλεμος» υποστηρίζεται από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα και δεν καταδικάζεται ως εγκληματική πράξη. Οι βασικοί αρχιτέκτονες του ανταμείβονται για τη συμβολή τους στην παγκόσμια ειρήνη!

Η απόφαση σχετικά με τον πόλεμο ή την ειρήνη, λαμβάνεται κυρίως από τους πολιτικούς, και όχι τους στρατιωτικούς, πάντα ως αποτέλεσμα οικονομικών συμφερόντων. Οι πόλεμοι λαμβάνουν χώρα για οικονομικά συμφέροντα - πίσω από τα παρασκήνια, πίσω από τις κλειστές πόρτες, εξελίσσεται η σε μακροπρόθεση βάση οικονομική δυναμική.

Ο δρόμος προς την Τεχεράνη διασταυρώνει τη Δαμασκό - μία από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου. Ένας πόλεμος κατά του Ιράν θα στοχεύσει σε ένα πρώτο βήμα την αποσταθεροποίηση της Συρίας ως κυρίαρχο κράτος. Τα στρατιωτικά σχέδια, τα οποία στρέφονται κατά της Συρίας και του Λιβάνου, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του μακρά σχεδιαζόμενου πολέμου κατά του Ιράν.

Ο πόλεμος στο Ιράν παρουσιάζεται στην κοινή γνώμη ως ένα θέμα μεταξύ άλλων. Το γεγονός ότι μια επίθεση στο Ιράν θα μπορούσε να οδηγήσει σε κλιμάκωση και ενδεχομένως, να εξελιχθεί σε ένα «παγκόσμιο πόλεμο» δεν είναι ένα θέμα ανησυχίας.
Ένας πόλεμος κατά της Συρίας θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια στρατιωτική εκστρατεία υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών και με τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ εναντίον του Ιράν - στον οποίο η Τουρκία και το Ισραήλ θα είναι πιθανό άμεσα εμπλεκόμενοι.

Στη Συρία "παίζεται" ο γεωπολιτικός έλεγχος της Μέσης Ανατολής - ΗΠΑ εναντίον Ιράν - Αντιναύαρχος εξηγεί

Γράφει ο   

Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος Π.Ν.
Επίτιμος Διοικητής Σ.Ν.Δ.
Πρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ. 

Ολόκληρος ο πλανήτης στρέφει το βλέμμα του με ανησυχία για μία ακόμη φορά στην ασταθή περιοχή της Μ. Ανατολής. Μία νέα φάση διαμορφώνεται αφού σημαντικό μέρος των Δυτικών δυνάμεων περνά από την έμμεση στην άμεση εμπλοκή του στον συριακό εμφύλιο πόλεμο. 

Ένα πόλεμο που ολοένα και περισσότερο φανερώνει τις γενεσιουργές αιτίες του, που είναι η ευρύτερη σύγκρουση διεθνών συμφερόντων και κυρίως ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ με το Ιράν.

Στην σύγκρουση αυτή οι ΗΠΑ πλαισιώνονται από το Ισραήλ, το οποίο θεωρεί το Ιράν ως υπαρξιακή απειλή, την Γαλλία λόγω εθνικού ιστορικού διαχρονικού ενδιαφέροντος, την φιλόδοξη νεοοθωμανική Τουρκία, καθώς και σουνιτικά αραβικά κράτη που διαπιστώνουν με ανησυχία την διαρκώς διευρυνομένη ιρανική επιρροή στην περιοχή (π.χ. στην Συρία, τον Λίβανο και το Ιράκ). 

Η Ρωσία και η Κίνα για διαφορετικούς λόγους στηρίζουν το Ιράν και το καθεστώς Άσαντ. Η ενεργός συμμετοχή της Γαλλίας, η υπαναχώρηση της Αγγλίας και η διαφοροποίηση ή σιωπή των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών εμφανίζει κατά τραγικό τρόπο, την στρατηγική ένδεια της Ε.Ε., καθώς και την τεράστια απόσταση που την χωρίζει από την ολοκλήρωσή της. Θέμα αναμίξεως του ΝΑΤΟ θα τεθεί εφ’ όσον κράτος μέλος του (π.χ. η Τουρκία), δεχθεί επίθεση. 

Η αναβληθείσα αλλά αναμενομένη περιορισμένης διάρκειας και εκτάσεως επίθεση των Η.Π.Α. κατά του συριακού καθεστώτος Άσαντ δεν καθησυχάζει την διεθνή κοινότητα, δεδομένου ότι οι εκάστοτε πολεμικές επιχειρήσεις έχουν την δική τους λογική, ποτέ δεν αποτελούν ακριβή αντίγραφα παλαιοτέρων αναμετρήσεων και δεν ελέγχονται πάντοτε πολιτικά, ιδίως όταν υπάρχει πληθώρα δρώντων, όπως στην περίπτωση της Συρίας, των οποίων τα συμφέροντα, συμπεριφορές και συσχετισμοί ισχύος συνθέτουν ένα απρόβλεπτο ευρύτερο περιβάλλον, στο οποίο εύκολα η στρατιωτική αναμέτρηση είναι δυνατόν να διαχυθεί. 

Τα αποδεικτικά στοιχεία της κυβερνήσεως των Η.Π.Α., περί της χρήσεως χημικών όπλων από το καθεστώς Άσαντ δεν έχουν μέχρι στιγμής κοινοποιηθεί είτε δημοσίως είτε στον Ο.Η.Ε. (είναι νωπές οι μνήμες των «αδειάσειστων» στοιχείων, προ της εισβολής στο Ιράκ). Μετά την υπαναχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου, την έλλειψη μεγάλου αριθμού «προθύμων» συμμάχων και την περιορισμένη υποστήριξη της αμερικανικής κοινής γνώμης, ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Μπαράκ Ομπάμα, αναζητώντας επαρκή νομιμοποίηση του εγχειρήματός του, θα θέσει το θέμα της περιορισμένης στρατιωτικής απαντήσεως κατά της Συρίας, προς ψήφιση στο Κονγκρέσσο (μετά τις 9 Σεπτεμβρίου 2013). 

Η καθυστέρηση αυτή κρίνεται ότι δημιουργεί προϋποθέσεις για βελτίωση του διπλωματικού κλίματος κατά την συνάντηση των G-20 στην Ρωσία (5 και 6 Σεπτεμβρίου 2013) και παρέχει χρόνο στην Αγγλία για να αναθεωρήσει την στάση της, στον ΟΗΕ για να εκδώσει το πόρισμά του ως προς τον υπαίτιο της χρήσεως των χημικών όπλων, στο Ιράν για να συνδράμει σε πολιτική επίλυση του ζητήματος καθώς και σε άλλα κράτη προκειμένου να συμμετάσχουν στην συμμαχία των «προθύμων».


Το 2012 ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. αυτοδεσμεύθηκε θέτοντας ως «κόκκινη γραμμή» την χρήση χημικών όπλων και τώρα που αυτά χρησιμοποιήθηκαν απειλείται η αξιοπιστία των Η.Π.Α., έναντι φίλων και εχθρών, εάν δεν υπάρξει αμερικανική στρατιωτική «τιμωρία». Εν τούτοις εάν οι ΗΠΑ κατέχουν επαρκείς ενδείξεις ότι οι αναμενόμενες αντιδράσεις (από Ιράν, Ρωσία, Κίνα, Χεσμπολάχ, Χαμάς, σιιτικοί πληθυσμοί κ.λ.π.) θα αποσταθεροποιήσουν επικίνδυνα την περιοχή και θα θέσουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα των Η.Π.Α. και του Ισραήλ, μία αρνητική ψήφος του Κονγκρέσσου ενδεχομένως να βγάλει τον Ομπάμα από την δύσκολη θέση (με πρόσχημα τον σεβασμό της λαϊκής θελήσεως και παρά το δικαίωμά του να δράσει αυτοβούλως). 


Το πλέον πιθανό σενάριο είναι το Κονγκρέσσο να συναινέσει, στην περιορισμένη στρατιωτική αμερικανική δράση κατά της Συρίας (χειρουργικού τύπου πυραυλική προσβολή κατά ζωτικών στόχων, όπως συστήματα αεραμύνης, διοικήσεως και ελέγχου, επικοινωνιών, πυραύλων, αεροσκαφών, κυβερνητικών κτιρίων κ.λ.π., συγκεκριμένης διαρκείας και δίχως χερσαίες επιχειρήσεις). Στην περίπτωση αυτή, πέραν του τιμωρητικού συμβολισμού, η επίθεση εκτιμάται ότι αποσκοπεί στην αποδυνάμωση του καθεστώτος Άσαντ, με παράλληλη ενίσχυση των αντικαθεστωτικών ανταρτών, προκειμένου η σχετική ισοδυναμία των δύο πλευρών να τις ωθήσει στην εξεύρεση αμοιβαίως αποδεκτής διπλωματικής λύσεως. Υπό το πρίσμα αυτό είναι δυνατόν να ερμηνευθεί και η ρωσική δηλωθείσα πρόθεση όπως μη εμπλακεί ευθέως στρατιωτικά κατά την περιορισμένη επίθεση των «προθύμων» κατά του Άσαντ. Παρά τις εν λόγω προθέσεις, κρίνεται ότι το εγχείρημα αυτό όχι μόνο δεν θα επιφέρει οριστικές μεταβολές στην περιοχή αλλά θα επιδεινώσει την κατάσταση για τους εξής λόγους:


- Η επίθεση δεν θα ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ (ιδίως τώρα που έχει χαθεί οριστικά το στοιχείο του στρατιωτικού αιφνιδιασμού), το οποίο θα σκληρύνει την στάση του και θα εξακολουθήσει να στηρίζεται από Ιράν, Ρωσία και Κίνα. Εάν η περιορισμένη επίθεση δεν επιτύχει τους σκοπούς της, οι ΗΠΑ θα εμφανισθούν αδύναμες και θα τεθεί άμεσα το θέμα της σκοπιμότητος του όλου εγχειρήματος.

- Μετά από εκτεταμένες καταστροφές ζωτικών εγκαταστάσεων της Συρίας και σειρά παραπλεύρων απωλειών, θα μειωθούν οι πιθανότητες διπλωματικής επιλύσεως των θεμάτων τόσο της Συρίας, όσο και του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.

- Επιδείνωση των ήδη τεταμένων σχέσεων Η.Π.Α. – Ρωσίας (ευρύτερα ζωτικά στρατηγικά, οικονομικά και ενεργειακά ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή).

- Αγνώστου εύρους αντιδράσεις της Συρίας, του Ιράν (δεν αναμένεται ευθεία και ευρεία ανταποδοτική αντίδραση του Ιράν, προκειμένου να διασφαλισθεί το πυρηνικό του πρόγραμμα, η οικονομία του, καθώς και η στρατιωτική του δυνατότητα αυτοάμυνας), της Χεσμπολάχ (το εύρος της αντιδράσεως συνδέεται με το αντίστοιχο του Ιράν), Χαμάς, αλλά εμμέσως και Ρωσίας – Κίνας (π.χ. κυβερνοπόλεμος, έγκαιρη ενημέρωση Σύρων για επερχόμενες πυραυλικές προσβολές, προμήθεια Συρίας με πολεμικό υλικό κ.λ.π.), κατά των Η.Π.Α., του Ισραήλ, της Τουρκίας και της Ιορδανίας.

- Ενδεχόμενη αυτόνομη και μη συμβατή με τα αμερικανικά συμφέροντα αντίδραση του Ισραήλ, σε περίπτωση πυραυλικής ή αεροπορικής ή τρομοκρατικής προσβολής του. 

- Διόγκωση και διάχυση στην ευρύτερη περιοχή του τεραστίου προβλήματος των Σύρων προσφύγων. 

- Επιδείνωση αμοιβαίων σχέσεων της ήδη διασπασμένης αντιπολιτεύσεως, μέρος της οποίας εναντιώνεται σε κάθε Δυτική επέμβαση η οποία κατά την άποψή τους ενισχύει το Ισραήλ. 

- Επιπλέον ενδέχεται να ενδυναμωθούν ιδιαίτερα τα πλέον δυναμικά στοιχεία της αντιπολιτεύσεως, τα οποία ανήκουν στο ριζοσπαστικό Ισλάμ (Σαλαφιστές, σύμμαχοι της Αλ Κάϊντα, στηριζόμενοι από την Σ. Αραβία). 


Εάν η πρόθεση περιορισμένης αμερικανικής στρατιωτικής τιμωρητικής δράσεως αποτελεί πρόσχημα για την δυναμική επιβολή τελικής λύσεως στην περιοχή (ας μην ξεχνούμε ότι και στην Λιβύη η αρχικώς διατυπωθείσα πρόθεση ήταν η διασφάλιση ζώνης απαγορεύσεως πτήσεων), τότε το όλο ζήτημα περιπλέκεται περισσότερο, καθ’ όσον ενδέχεται η τρέχουσα εμφύλια διαμάχη να μετατραπεί σε θερμή σύγκρουση στην ευρύτερη περιοχή. 

Στην περίπτωση αυτή οι στρατιωτικές ενέργειες θα έχουν μεγαλύτερη διάρκεια, διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά (π.χ. πέραν της πυραυλικής επιθέσεως και βομβαρδισμός από αεροσκάφη των Η.Π.Α. και συμμάχων, προσβολή συριακών στρατευμάτων, πλέον ενεργός στρατιωτικός ρόλος της Τουρκίας, πιθανή εμπλοκή του ΝΑΤΟ, καθώς και αριθμού αραβικών χωρών, του Ισραήλ κ.λ.π.) και θα αποσκοπούν στην εκ των πραγμάτων επιβολή της επόμενης ημέρας στην περιοχή (π.χ. διαμελισμός της Συρίας σε κατάλληλα μικρότερα κρατίδια, κατά τρόπο διασφαλίζοντα την τοπική σταθερότητα, καθώς και την εξυπηρέτηση των δυτικών αλλά και κατά το δυνατόν των ρωσικών συμφερόντων). 


Εν τούτοις, η άνευ όρων πτώση του καθεστώτος Άσαντ, αποτελεί στρατηγικό ακρωτηριασμό του Ιράν και απομόνωσή του από ζωτικά του περιφερειακά συμφέροντα (Χεσμπολάχ, σιιτικοί πληθυσμοί περιοχής, Παλαιστίνιοι, πρόσβαση στην Μεσόγειο, εγγύτητα προσβολής του Ισραήλ, ενεργειακοί και οικονομικοί λόγοι κ.λ.π.), γεγονός το οποίο πιθανότατα θα προκαλέσει την ευρεία αντίδραση και εμπλοκή του (άμεση ή έμμεση μέσω Χεσμπολάχ και Συρίας κατά του Ισραήλ, καθώς και κατά στόχων αμερικανικών συμφερόντων), η οποία με την σειρά της αναμένεται ότι θα προκαλέσει φαινόμενο ντόμινο με απρόβλεπτες συνέπειες. Η συγκέντρωση ρωσικών πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων στην Α. Μεσόγειο επιβαρύνει την ένταση και αυξάνει την ανησυχία, ενώ σε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής του Ισραήλ, εκφράζεται και ο προβληματισμός του κατά πόσο και έως πότε τα σουνιτικά αραβικά κράτη θα εξακολουθούν να στηρίζουν την συμμαχία των «προθύμων»;


Σε κάθε περίπτωση η επόμενη ημέρα στην περιοχή και ιδιαίτερα στην περίπτωση μη συμμετοχής του Μπααθικού κόμματος του Άσαντ στην εξουσία, κρίνεται ότι θα είναι ιδιαίτερα ασταθής (συνέχιση εμφυλίου, τρομοκρατικές ενέργειες και διάχυση αυτών σε γειτονικά κράτη, εμπλοκή Ισραήλ κ.λ.π.), δεδομένων των πολλών αντιμαχομένων εθνοτήτων και θρησκευτικών δογμάτων, της ενδεχομένης προσβάσεως ακραίων ισλαμιστών τρομοκρατών σε όπλα προηγμένης τεχνολογίας ή μαζικής καταστροφής, του εκκρεμούς ιρανικού, κουρδικού και παλαιστινιακού ζητήματος και όλα αυτά σε συνδυασμό με τα συμφέροντα των κρατών της περιοχής, καθώς και των Μεγάλων Δυνάμεων.


Η πλέον πιθανή περιοχή αμέσου επεκτάσεως της στρατιωτικής εμπλοκής είναι ο Λίβανος, ο οποίος αντιμετωπίζει ανάλογο εθνοτικό, θρησκευτικό και κοινωνικό κατακερματισμό. Επισημαίνεται ότι οι δυνάμεις της Χεσμπολάχ υπερβαίνουν τους 100.000 μαχητές και το οπλοστάσιό της συμπεριλαμβάνει πυραύλους εδάφους – εδάφους, εδάφους – επιφανείας και εδάφους – αέρος καθώς και σημαντικό αριθμό ρουκετών και αντιαρματικών όπλων. Η οργάνωση αντιμετωπίζει εχθρική συμπεριφορά τόσο από πολιτικές δυνάμεις εντός του Λιβάνου, όσο και από αραβικά σουνιτικά κράτη αλλά σε περίπτωση πλήρους πολεμικής εμπλοκής της, θα βασισθεί στην υποστήριξη του Ιράν, της Συρίας και πιθανόν της Ρωσίας.

Η Τουρκία εμμένει και προτρέπει σε πλήρη Δυτική στρατιωτική εμπλοκή (με συμμετοχή της Τουρκίας), μέχρι της τελικής ήττας και πτώσεως του καθεστώτος Άσαντ, επιδιώκοντας να έχει λόγο κατά την επομένη ημέρα, προκειμένου να αποφύγει ανεπιθύμητες εξελίξεις στα σύνορά της. Σε περίπτωση περιορισμένης Δυτικής επιθέσεως, εκτιμάται ότι η Τουρκία θα διαδραματίσει δευτερεύοντα υποστηρικτικό στρατιωτικό ρόλο, ενώ τυχόν παρατεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις θα την εμπλέξουν άμεσα. Με την μέχρι στιγμής περιφερειακή πολιτική της, όχι μόνο δεν έχει εκπληρώσει διακηρυχθέντες σκοπούς της (π.χ. μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες) αλλά έχει πλέον καταστεί μέρος του όλου προβλήματος διατρέχοντας τον κίνδυνο η διαμορφούμενη τελική κατάσταση να αποκλίνει από τα Εθνικά της Συμφέροντα. Σημεία που εγείρουν ερωτηματικά, ως προς την τουρκική πολιτική, είναι τα ακόλουθα:

- Η Τουρκία έχει συμβάλει σημαντικά στην κλιμάκωση του εμφυλίου πολέμου στην Συρία. Τα σύνορα της Τουρκίας αποτελούν ελευθέρα ζώνη διελεύσεως στρατιωτικού εξοπλισμού, καθώς και πάσης φύσεως αντιστασιακών ομάδων κατά του καθεστώτος Άσαντ, μεταξύ των οποίων και ακραίων ισλαμιστών που συνδέονται με την διεθνή τρομοκρατία.

- Η Τουρκία προανήγγειλε κατηγορηματικά την απαίτηση πτώσεως του καθεστώτος Άσαντ, δίχως να έχει τα κατάλληλα εργαλεία και μέσα για να επιφέρει μόνη της το αποτέλεσμα αυτό. Η πολιτική αυτή σε συνδυασμό με την αμέριστη στήριξη των σουνιτών και την βιασύνη της να συμμετάσχει στην συμμαχία των «προθύμων» (άνευ σχετικών πορισμάτων και εγκρίσεως του ΟΗΕ), έχουν καταστήσει την Τουρκία μέρος του προβλήματος και την έχουν εκθέσει διπλωματικά.

- Τυχόν στρατιωτική επιθετική ανάμιξη της Τουρκίας, θα έχει πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό και κοινωνικό κόστος, καθώς και κόστος ασφαλείας. Επιπλέον, δημιουργείται το διπλωματικό παράδοξο, η Τουρκία να συντάσσεται στρατιωτικά με την Δύση στην Συρία, όταν ταυτόχρονα την κατηγορεί για υποκρισία στην Αίγυπτο.

- Τίποτε δεν καταδεικνύει, μέχρι στιγμής, ότι η Τουρκία έχει αποτρέψει δυσάρεστες γι αυτήν εκπλήξεις της επομένης ημέρας (π.χ. δημιουργία κουρδικού κράτους στα νότια σύνορά της).


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Η κρίση στην Συρία υπερβαίνει κατά πολύ το επίπεδο μίας τοπικής συγκρούσεως. Το διακύβευμα της εμπλοκής στην Συρία αλλά και της γενικής αστάθειας στην περιοχή είναι ο γεωπολιτικός έλεγχος της Μ. Ανατολής, η οποία αποτελεί κλειδί για τον ευρύτερο έλεγχο της Ευρασίας, καθώς και κατ’ εξοχήν πεδίο ασκήσεως επιρροής για φιλόδοξες περιφερειακές δυνάμεις της περιοχής. 

Παρά την πιθανότητα τοπικών ανεξέλεγκτων δράσεων και προκλήσεων που ενδεχομένως να κλιμακώσουν την κρίση, εκτιμάται ότι τελικά οι ΗΠΑ και η Ρωσία, ως λογικοί δρώντες, θα ελέγξουν την τελική έκβαση και θα εξασφαλίσουν μία λιγότερο ασταθή επόμενη ημέρα, αμοιβαίως αποδεκτή.

Διαπιστώνεται ότι ο Ο.Η.Ε. αδυνατεί και πάλι να εφαρμόσει τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, αφού τα επί μέρους Εθνικά Συμφέροντα των κρατών του Συμβουλίου Ασφαλείας (Σ.Α.) αποτελούν την τροχοπέδη λήψεως αποφάσεων. Δράσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, λαμβάνουν χώρα επιλεκτικά και μετά από σύγκλιση συμφερόντων ή αδιάφορη ανοχή επί μέρους κρατών του Σ.Α. (επί παραδείγματι η «ευαισθητοποιημένη» Δύση και οι Διεθνείς Οργανισμοί, δεν αντέδρασαν όταν το τότε «ημέτερο» Ιράκ χρησιμοποιούσε χημικά όπλα κατά του Ιράν ή και στο εσωτερικό της χώρας του). 

Ο περιπετειώδης τρόπος με τον οποίο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έλαβε την τελική του απόφαση, ως προς την Συρία, υπενθυμίζει για μία ακόμη φορά πόσο κρίσιμη και σύνθετη είναι διαδικασία λήψεως αποφάσεων σε κυβερνητικό επίπεδο καθώς και τις υψηλές απαιτήσεις οργανώσεως, προπαρασκευής και εμπειρίας προς τούτο. 

Η μεγάλης διάρκειας χρονική αναβολή της προαναγγελθείσης αμερικανικής πυραυλικής επιθέσεως κρίνεται ότι θα μειώσει δραστικά την αποτελεσματικότητα του στρατιωτικού εγχειρήματος, αφού παρέχει άφθονο χρόνο προετοιμασίας στον αντίπαλο (διασπορά προσωπικού, μετακίνηση και απόκρυψη μέσων, συστημάτων και υλικών, ανάπτυξη παραπλανητικών ομοιωμάτων, δημιουργία ανθρωπίνων ασπίδων με χρήση αντιπάλων κ.λ.π.).

Κλειδί και προϋπόθεση για την ομαλή επίλυση του εμφυλίου στην Συρία, αποτελεί μία κοινή συμφωνία μεταξύ των δύο αντιμαχομένων μερών στην Συρία, των κυρίων πατρόνων αυτών (Ιράν και Σ. Αραβίας), καθώς και των ΗΠΑ και Ρωσίας. Από τις εν λόγω συνομιλίες θα πρέπει να εξαιρεθούν οι ακραίοι ισλαμιστές της αντιπολιτεύσεως, ενώ οι δυνάμεις που τους στηρίζουν θα πρέπει να τεθούν προ των ευθυνών τους. 

Η ανωτέρω συμφωνία θα πρέπει να διασφαλίζει το δικαίωμα ασφαλούς παραμονής κάθε μειονότητος (εθνικής και θρησκευτικής) στα πατρογονικά της εδάφη καθώς και την διατήρηση του πολιτισμού και των πολιτιστικών μνημείων της.

Το μικρό διπλωματικό και στρατιωτικό εκτόπισμα της Ε.Ε., καθώς και η αδυναμία ασκήσεως επιρροής ακόμη και σε περιοχές αμέσου ενδιαφέροντός της, όπως η Μ. Ανατολή (οι εθνικές δράσεις μεμονωμένων ευρωπαϊκών κρατών δεν λογίζονται ως δράση της Ε.Ε.), θα πρέπει να ανησυχούν τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., τουλάχιστον όσο και για τα οικονομικά θέματα.

Κατά την τρέχουσα συγκυρία η Ελλάδα θα πρέπει να φανεί συνεπής στην παροχή λογιστικών και υποστηρικτικών διευκολύνσεων προς τους συμμάχους της εφ’ όσον της ζητηθεί, δίχως την άμεση στρατιωτική εμπλοκή της. Σε αντάλλαγμα της πολύτιμης (κατά ομολογία των ΗΠΑ) προσφερομένης υπηρεσίας και συνδυάζοντας την στρατηγική της σύγκλιση με το Ισραήλ, η χώρα μας επιβάλλεται όπως ζητήσει σθεναρά (και όχι ψελλίζοντας), την βάσει του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης, ευνοϊκή διευθέτηση των θεμάτων των θαλασσίων ζωνών της Α. Μεσογείου (ειδικότερα η ΑΟΖ με την Αίγυπτο πρέπει να συμφωνηθεί άμεσα για ευνόητους λόγους), την προστασία των ερεισμάτων μας στην ευρύτερη περιοχή των συγκρούσεων (ελληνικός πληθυσμός, πολιτιστικά μνημεία, Πατριαρχείο και χριστιανοί κ.λ.π.), οικονομική ή και στρατιωτική βοήθεια για την χώρα μας κ.λ.π.. 

Εάν για την επόμενη ημέρα προκύπτει ανάγκη αναπληρώσεως τυχόν στρατηγικών απωλειών της Ρωσίας στην Μ. Ανατολή (διευκολύνσεις, ελλιμενισμοί, αγκυροβόλια), η Ελλάς (ίσως και η Κύπρος), σε συνεννόηση με τους συμμάχους της και δίχως να αιφνιδιάζει, θα μπορούσε να προσφερθεί για παροχή περιορισμένου επιπέδου ευκολιών προς την Ρωσία, χρησιμεύοντας ως γέφυρα προσεγγίσεως των δύο Μ. Δυνάμεων, προ των κοινών τους προκλήσεων. Παράλληλα θα πρέπει να διατηρείται εθνική ετοιμότητα παραλαβής ελλήνων της Μ. Ανατολής, καθώς και αποτελεσματικής αποτροπής εισόδου νέου μεταναστευτικού ρεύματος προσφύγων, ακόμη και με κατάλληλη συνδρομή (χερσαία και θαλάσσια) ευρωπαϊκών δυνάμεων.