Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου στα ελληνοτουρκικά φαίνεται ότι θα κινηθεί σε δύο άξονες:
1ον: Στήριξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, πιθανόν με υιοθέτηση
ενός νέου "οδικού χάρτη".
2ον: Επιστροφή στη λογική της απόφασης του Ελσίνκι.
Δυστυχώς και οι δυο αυτοί άξονες δείχνουν "συνέχιση" της πολιτικής Σημίτη η οποία όχι μόνο δεν ωφέλησε αλλά δημιούργησε και νέα προβλήματα και διεκδικήσεις απο μέρους Τουρκίας.
Ως προς τον πρώτο άξονα η Γαλλία και η Γερμανία είναι πλέον αρνητικές ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Ούτε και η Τουρκία δεν δείχνει να είναι ιδιαίτερα θερμή ως προς τη συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της αρνούμενη να συμμορφωθεί με τις Ευρωπαικές επιταγές.
Ολα δείχνουν ότι η μοναδική αξιόπιστη ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι μια ειδική σχέση με την ΕΕ. Η Ελλάδα δεν πρέπει να παρασυρθεί και να αναγάγει σε δόγμα της εξωτερικής της πολιτικής την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.Δεν πρέπει να εξαντλήσει τον όποιο λόγο έχει στην Ε.Ε στην στήριξη του Τουρκικών συμφερόντων.
Ο δεύτερος άξονας αφορά την απόφαση του Ελσίνκι. Σύμφωνα με αυτόν οι υποψήφιες χώρες έπρεπε να επιλύσουν "εκκρεμείς συνοριακές ή άλλες συναφείς διαφορές" ως το 2004, έτος κατά το οποίο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα εξέταζε την κατάσταση και θα κατέληγε αν πρέπει να παραπεμφθούν κάποιες διαφορές στο Διεθνές Δικαστήριο.
Η συγκεκριμένη διατύπωση ενείχε τον κίνδυνο να "συρθεί" η Ελλάς ενώπιον του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο σύνολο των θεμάτων που η Τουρκία θεωρεί διμερείς διαφορές ζητώντας από την Ε.Ε να συστήσει την παραπομπή τους στη Χάγη. Σε αυτές θα περιλαμβάνονταν οι "γκρίζες ζώνες" ,αλλά και η αποστρατικοποίηση των ανατολικών νησιών του Αιγαίου.
Σε γενικές γραμμές η μέχρι τώρα πολιτική της ΝΔ και από ότι φαίνεται και του ΠΑΣΟΚ σημαδεύεται απο την απουσία εξωτερικής πολιτικής. Χωρίς να κάνουμε καμία προσπάθεια ούτε εντός Ε.Ε με την συγκυρία να μας ευνοεί αλλά κυρίως χωρίς προσπάθεια και εκτός αυτής.
Και εξηγούμαι πως η Ελλάδα θα πρέπει να προωθήσει πολιτικές ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ που θα την καταστήσουν "υπερδύναμη" στο Βαλκανικό χώρο. Είναι κάτι που βρίσκεται στις δυνατότητες της και που έχει πράξει στο παρελθόν. Πρέπει να αναζητήσει συμμαχίες με χώρες ή λαούς που έχουν ίδιες ανησυχίες. Αυτό πράττει αυτή την στιγμή η Τουρκία η οποία προσπαθεί να "προσελκύσει" Σκοπιανούς, Αλβανούς και Κούρδους.
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα έχει παραδώσει την εξωτερική και όχι μόνο πολιτική της στους Ευρωπαίους αφήνοντας την Τουρκία να "αλωνίζει" στα Βαλκάνια.
Η σύσφιξη σχέσεων με χώρες όπως η Σερβία,η Ρουμανία,η Βουλγαρία που έχει σοβαρά προβλήματα με το μουσουλμανικό στοιχείο ακόμα και η επαναπροσέγγιση του Κουρδικού στοιχείου μετά την προδοσία Οτσαλάν θα πρέπει να είναι πρωταρχικές επιλογές μας ώστε να δημιουργήσουμε μια ευρύτερη συμμαχία αλλά και την αίσθηση στους Ευρωπαίους ότι η Τουρκία δεν "παίζει" μόνη της στον Βαλκανικό χώρο.
1ον: Στήριξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, πιθανόν με υιοθέτηση
ενός νέου "οδικού χάρτη".
2ον: Επιστροφή στη λογική της απόφασης του Ελσίνκι.
Δυστυχώς και οι δυο αυτοί άξονες δείχνουν "συνέχιση" της πολιτικής Σημίτη η οποία όχι μόνο δεν ωφέλησε αλλά δημιούργησε και νέα προβλήματα και διεκδικήσεις απο μέρους Τουρκίας.
Ως προς τον πρώτο άξονα η Γαλλία και η Γερμανία είναι πλέον αρνητικές ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Ούτε και η Τουρκία δεν δείχνει να είναι ιδιαίτερα θερμή ως προς τη συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της αρνούμενη να συμμορφωθεί με τις Ευρωπαικές επιταγές.
Ολα δείχνουν ότι η μοναδική αξιόπιστη ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι μια ειδική σχέση με την ΕΕ. Η Ελλάδα δεν πρέπει να παρασυρθεί και να αναγάγει σε δόγμα της εξωτερικής της πολιτικής την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.Δεν πρέπει να εξαντλήσει τον όποιο λόγο έχει στην Ε.Ε στην στήριξη του Τουρκικών συμφερόντων.
Ο δεύτερος άξονας αφορά την απόφαση του Ελσίνκι. Σύμφωνα με αυτόν οι υποψήφιες χώρες έπρεπε να επιλύσουν "εκκρεμείς συνοριακές ή άλλες συναφείς διαφορές" ως το 2004, έτος κατά το οποίο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα εξέταζε την κατάσταση και θα κατέληγε αν πρέπει να παραπεμφθούν κάποιες διαφορές στο Διεθνές Δικαστήριο.
Η συγκεκριμένη διατύπωση ενείχε τον κίνδυνο να "συρθεί" η Ελλάς ενώπιον του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο σύνολο των θεμάτων που η Τουρκία θεωρεί διμερείς διαφορές ζητώντας από την Ε.Ε να συστήσει την παραπομπή τους στη Χάγη. Σε αυτές θα περιλαμβάνονταν οι "γκρίζες ζώνες" ,αλλά και η αποστρατικοποίηση των ανατολικών νησιών του Αιγαίου.
Σε γενικές γραμμές η μέχρι τώρα πολιτική της ΝΔ και από ότι φαίνεται και του ΠΑΣΟΚ σημαδεύεται απο την απουσία εξωτερικής πολιτικής. Χωρίς να κάνουμε καμία προσπάθεια ούτε εντός Ε.Ε με την συγκυρία να μας ευνοεί αλλά κυρίως χωρίς προσπάθεια και εκτός αυτής.
Και εξηγούμαι πως η Ελλάδα θα πρέπει να προωθήσει πολιτικές ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ που θα την καταστήσουν "υπερδύναμη" στο Βαλκανικό χώρο. Είναι κάτι που βρίσκεται στις δυνατότητες της και που έχει πράξει στο παρελθόν. Πρέπει να αναζητήσει συμμαχίες με χώρες ή λαούς που έχουν ίδιες ανησυχίες. Αυτό πράττει αυτή την στιγμή η Τουρκία η οποία προσπαθεί να "προσελκύσει" Σκοπιανούς, Αλβανούς και Κούρδους.
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα έχει παραδώσει την εξωτερική και όχι μόνο πολιτική της στους Ευρωπαίους αφήνοντας την Τουρκία να "αλωνίζει" στα Βαλκάνια.
Η σύσφιξη σχέσεων με χώρες όπως η Σερβία,η Ρουμανία,η Βουλγαρία που έχει σοβαρά προβλήματα με το μουσουλμανικό στοιχείο ακόμα και η επαναπροσέγγιση του Κουρδικού στοιχείου μετά την προδοσία Οτσαλάν θα πρέπει να είναι πρωταρχικές επιλογές μας ώστε να δημιουργήσουμε μια ευρύτερη συμμαχία αλλά και την αίσθηση στους Ευρωπαίους ότι η Τουρκία δεν "παίζει" μόνη της στον Βαλκανικό χώρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου