ΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ...

ΜΝΗΜΟΝΙΟ Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΕΞΥΠΝΗΣ ΡΗΞΗΣ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η Ελλάδα οφείλει να διακόψει το σύστημα Μνημόνιο-Δανειακές χτες, όχι αύριο. Για λόγους επιβίωσης του ελληνικού λαού, της δημοκρατίας και του κράτους-έθνους. Δεν έχει καμιά άλλη
επιλογή.

Η Ελλάδα οφείλει όμως να το κάνει συντεταγμένα, προετοιμασμένα, με επεξεργασμένα επιχειρήματα, με κινητοποιημένο τον λαό της, αλλά και με ένα πλέγμα πρωτίστως ενδοευρωπαϊκών αλλά και εξωευρωπαϊκών συμμαχιών. ‘Επρεπε οι εκπρόσωποι των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων να έχουν αλωνίσει την υφήλιο, όχι να μην πηγαίνουν ούτε καν στη Ρώμη, τη Μαδρίτη, τη Λισσαβώνα, το Δουβλίνο, τους ομοιοπαθείς δηλαδή! Και να έχουν βέβαια κάτι σοβαρό να πουν στις συζητήσεις που κάνουν.

Να επιχειρήσει η Ελλάδα να το κάνει λαμβάνοντας ταυτόχρονα μνεία να μην χρησιμοποιηθεί, όσο περνάει από το χέρι της, από τις δυνάμεις του βαθέος Χρήματος και των ΗΠΑ που επιδιώκουν να λύσουν τις διαφορές τους με τη Γερμανία και με την Ευρώπη, διαλύοντας εις τα εξ ων συνετέθη το μεταπολεμικό όραμα μιας Ευρώπης δημοκρατίας, ειρήνης, ευμάρειας, «από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια».

Οσο κι αν φαίνεται παράδοξο, οι βαθύτερες δυνάμεις του Χρήματος και της Αμερικής έχουν συμμαχήσει «αντικειμενικά» με την πιο πρωτόγονη και αντιδραστική μορφή γερμανικού εθνικισμού εναντίον της ευρωπαϊκής ιδέας, απειλώντας να λιώσουν σαν τανάλια τους ευρωπαϊκούς λαούς και, πρώτα και κύρια, τον ελληνικό. Αυτό έγινε και στη δεκαετία του 1930, όταν οι ιθύνουσες τάξεις της Γερμανίας παρέδωσαν την εξουσία στον Χίτλερ. Σήμερα την παρέδωσαν στο Χρήμα.

Αντίθετα όμως, η Ελλάδα δεν πρέπει να φύγει τώρα, υπό τις παρούσες συνθήκες, και με δική της πρωτοβουλία, από το ευρώ. Δεν είναι οι κανόνες του ενιαίου νομίσματος, ούτε κάποιοι κανόνες της ΕΕ που χρησιμοποιούνται στον εναντίον της πόλεμο. Είναι το όπλο του χρέους και τα κείμενα που έχει συνυπογράψει (Μνημόνιο και Δανειακές).

Η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην ευρωζώνη και την ΕΕ και να το κάνει «μπάχαλο», χρησιμοποιώντας όλα τα πολιτικά και θεσμικά μέσα που της παρέχει η συμμετοχή της και απαιτώντας την άμεση διακοπή του προγράμματος, σχέδιο Μάρσαλ, έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια.

Πρέπει να δράσει κατά της πολιτικής Μέρκελ, εν ονόματι της Ευρώπης, όχι με σημαία τη διάλυσή της.

Αν αναγκαστεί, για να μη πάθει οικονομικό έμφραγμα, θα εκδώσει εσωτερικό μέσο πληρωμής και πρέπει να είναι έτοιμη (plan B). Αλλά θα εξαντλήσει προηγουμένως όλα τα όπλα που διαθέτει πριν προσφύγει σε ένα τέτοιο ακραίο μέτρο. ‘Οφειλε, εδώ και καιρό, να ξεκινήσει πανευρωπαϊκή και παγκόσμια καμπάνια για τη σωτηρία της – τουλάχιστο οι δυνάμεις που δηλώνουν «αντιμνημονιακές».

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν αντέδρασε στρατιωτικά, ως όφειλε, στον δεύτερο Αττίλα, το 1974 – και μόνο άλλωστε αν εκδήλωνε την πρόθεση θα τον είχε αποτρέψει. ‘Εβγαλε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, μόνο και μόνο για να εκτονώσει τη λαϊκή πίεση κατά των ΗΠΑ και της Ατλαντικής Συμμαχίας. Δεν τόλμησε να μείνει στο ΝΑΤΟ και να το κάνει «μπάχαλο», απαιτώντας την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο. Το ΝΑΤΟ, όπως σε μεγάλο βαθμό και η ΕΕ σήμερα, λειτουργούσε με ομοφωνία.

Δυστυχώς για τον ελληνικό λαό και τη χώρα του, η άρχουσα τάξη και το πολιτικό προσωπικό της δεν έχουν παρά ελάχιστα ή κανένα από τα ηθικά, ψυχολογικά και διανοητικά εργαλεία που χρειάζονται για να προετοιμάσει και να ηγηθεί ενός τέτοιου αγώνα. Ούτε καν καταλαβαίνουν τι γίνεται.

ΥΓ. Εννοείται ότι για να έχει μια μικρή πιθανότητα σωτηρίας η Ελλάδα, οφείλει, όσο είναι δυνατό, να κρατήσει εν υπνώσει το μέτωπο προς Ανατολάς, όχι να καταπιεί αμάσητη την κολοσσιαία, σοβαρότερη δυνάμει αυτής του 1974, προβοκάτσια που πιθανώς στήνεται στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών, της «ΑΟΖ» και των πετρελαίων, για λογαριασμό τρίτων δυνάμεων που ήδη «τοποθετούνται» γεωπολιτικά στο περιβάλλον μιας ευρωπαϊκής διάλυσης και ενός εκτεταμένου και παγκόσμιου «πολέμου των πολιτισμών».