Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Αφιέρωμα στον Ευάγγελο Βενιζέλο


α) Βαγγέλης Βενιζέλος, ο προικοθήρας που “πόνεσε” τους φτωχούς Έλληνες. Ο «γαλαζοαίματος», που για χάρη τους «κυλίστηκε» στον σοσιαλισμό, λέει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στις 30/06/2011.
“Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά με την ελληνική οικονομία, θα ήταν για γέλια. Ανέλαβε ο γνωστός Βαγγέλης Βενιζέλος να “σώσει” την ελληνική οικονομία …Ανέλαβε ο σώγαμπρος του Μπακατσέλου να μας βάλει σε αναπτυξιακή πορεία …Ο άσχετος δικηγόρος, που, επειδή τα “παίρνει” γρήγορα, θα μάθει τα οικονομικά της τελευταίας στιγμής, για να μας “σώσει”. Ένας δήθεν διαπρεπής συνταγματολόγος ανέλαβε να μας “σώσει” σε ένα αντικείμενο, το οποίο δεν κατέχει.
… Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι όλα τα αντισυνταγματικά “ξεράσματα”, τα οποία πληρώνουμε σήμερα ως λαός και εν πολλοίς μάς οδήγησαν στο σημερινό χάλι, δικά του “επιτεύγματα” είναι. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών ή ο νόμος περί βασικού μετόχου φέρουν την επιστημονική “υπογραφή” του. Αυτά κατάφερε στον τομέα της εξειδίκευσής του. Γι’ αυτόν τον λόγο λέμε δήθεν διαπρεπής.
Το πρώτο πράγμα, που πρέπει να ερμηνεύσουμε, είναι η “εικόνα” του στον κόσμο. Γιατί ο κόσμος —ακόμα κι αυτός που δεν τον συμπαθεί— τον θεωρεί έξυπνο; Είναι πράγματι έξυπνος ή αυτή είναι μια “αγορασμένη” πανάκριβη “εικόνα”, την οποία κάποιοι φρόντισαν να του την προσφέρουν απλόχερα; Ο Βενιζέλος είναι πραγματικά έξυπνος ή απλά κάποιους τρίτους τους συμφέρει να τον εμφανίζουν σαν έξυπνο; Ο Βενιζέλος είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, η οποία απαιτεί ειδικές γνώσεις στην ανάλυσή της. Δεν είναι αυτό το οποίο φαίνεται και σίγουρα δεν είναι αυτό το οποίο θα ήθελε και ο ίδιος να είναι …Κατ’ αρχήν δεν είναι ο ηγέτης, που έχει φυσικά χαρακτηριστικά ηγέτη.
Οι φίλοι του μιλάνε για έναν δεινό ρήτορα, ο οποίος κατατροπώνει τους συνομιλητές του. Οι ίδιοι μιλάνε για έναν άριστο επιστήμονα, ο οποίος κατέχει πλήθος γνώσεων. Οι ίδιοι μιλάνε για έναν γενναίο άνθρωπο, ο οποίος, μπροστά στην επίτευξη ενός στόχου, δεν φοβάται τίποτε. Όλα αυτά δεν ισχύουν σε απόλυτα μεγέθη και εκεί όπου ισχύουν έχουν μια πολύ συγκεκριμένη εξήγηση.
Ο Βενιζέλος είναι η απόλυτη απόδειξη ότι το πραγματικό θεμέλιο της διάκρισης ενός ατόμου μέσα στην κοινωνία είναι η σωστή επιλογή του στον επαγγελματικό τομέα. Ο Βενιζέλος έφτασε εδώ όπου έφτασε, επειδή διάλεξε το μοναδικό επάγγελμα που του ταιριάζει και μπορούσε να του αποδώσει διάκριση. Ό,τι άλλο κι αν έκανε, δεν θα ξέφευγε από τη μετριότητα του “έξυπνου” του καφενείου της γειτονιάς …Του θρασύδειλου εξυπνάκια, που τσακίζει λιοντάρια όταν αυτά λείπουν και που λέει καμιά μαλ…. για να περάσει η ώρα, όταν αυτά εμφανίζονται μπροστά του.
Ο Βενιζέλος είναι γεννημένος δικηγόρος. Ίσως, λόγω οικογενειακής παράδοσης, αλλά σίγουρα ιδανικός …Προσοχή …”Δικηγόρος”, όχι “νομικός”. Η έννοια του “δικηγόρου” συνδέεται με συμπεριφορές, ενώ η έννοια του “νομικού” συνδέεται με γνώσεις και ικανότητες. Ο Βενιζέλος είναι γεννημένος δικηγόρος. Τι σημαίνει αυτό; Ότι προσκολλάται πάνω σε κάποιον και εκείνου το μέγεθος “δανείζεται”. Εκείνου το κεφάλαιο διαχειρίζεται και εκείνου τις εντολές εκτελεί εκ του ασφαλούς, εφόσον αυτός φέρει την ευθύνη. Όλη του η επιτυχία, δηλαδή, στηρίζεται στις καλές επιλογές “πελατών”.
Αυτό είναι λογικό να συμβαίνει. Ο δικηγόρος ενός “θηρίου” είναι “θηρίο” και ο ίδιος, ακόμα κι αν ο ίδιος προσωπικά είναι ένας δειλός άνθρωπος. Άλλο πράγμα είναι ν’ αντιπροσωπεύεις τα συμφέροντα ενός Βαρδινογιάννη, για παράδειγμα, και ν’ απειλείς τον αντίπαλό σου με τα δικά του μέσα και άλλο πράγμα είναι ν’ αντιπροσωπεύεις τα συμφέροντα ενός ανέργου ηλεκτροσυγκολλητή της ναυπηγοεπισκευαστικής και ν’ απειλείς τον αντίπαλό σου με πνιγμό από τα δάκρυα του πελάτη σου.
Όταν είσαι δικηγόρος με καλές επιλογές, τα πάντα είναι εύκολα. “Υψώνεσαι”, χωρίς να χρειαστεί να “σκαρφαλώσεις”. Μπορείς ν’ απειλείς χωρίς κόστος. Μπορείς να φωνάζεις, χωρίς να κινδυνεύεις. Πάντα κάποιος άλλος θα “καθαρίσει” για εσένα και στη χειρότερη περίπτωση δεν έχεις εσύ ευθύνη για τις “εντολές” του πελάτη σου. Με λίγα λόγια μπορείς να ζεις σαν “λιοντάρι”, άσχετα αν στο προσωπικό επίπεδο είσαι ένας “λαγός”. Είσαι πάντα ο “άντ’ αυτού”. Στην πραγματικότητα είσαι υπεύθυνος μόνον για να διαλέξεις το κουστούμι σου και να μάθεις να δένεις τη γραβάτα σου.
Όπως αντιλαμβανόμαστε το ιδανικό για έναν τέτοιο δικηγόρο είναι ν’ αποκτήσει μόνιμη σχέση με τον ιδανικό πελάτη του. Η μέγιστη επιτυχία ενός δικηγόρου, δηλαδή, είναι αυτή, την οποία “πέτυχε” στη ζωή του ο Βαγγέλης. Ο Βαγγέλης, ως Θεσσαλονικιός δικηγόρος, απέκτησε συγγενική σχέση με τον Θεσσαλονικιό εκείνον, ο οποίος θα ήταν ο ιδανικός πελάτης ενός δικηγόρου της Θεσσαλονίκης. Ο Βαγγέλης “παντρεύτηκε” τον πιο ισχυρό παράγοντα της Θεσσαλονίκης …”Παντρεύτηκε” τον Μπακατσέλο και απλά —κάπου-κάπου— κοιμάται με την κόρη του.
Από εκεί και πέρα ήταν εύκολα τα πράγματα γι’ αυτόν. Εκπαιδευμένος ως δικηγόρος —όπως ήταν—, κατόρθωσε και “μονιμοποίησε” τη δανεική ισχύ του. Έτσι “κατέβηκε” στην Αθήνα να παραστήσει τον παράγοντα. Ο πεθερός συνεννοήθηκε με τον Λαμπράκη και έτσι κάποιοι ισχυροί παράγοντες της εξουσίας περίμεναν τον χοντρό του Βαρδάρη στην πρωτεύουσα. Όλη του η “επιτυχία” σε τέτοια τηλεφωνήματα οφείλεται. Πάντα κάποιοι φροντίζουν να παίρνουν τηλέφωνο, για να μην μένει στην απ’ έξω το φαγανό “παιδί”. Αυτήν την επιτυχία τη διαχειρίζεται εύκολα, γιατί ακριβώς είναι δικηγόρος. Απλά τη διαχειρίζεται με μεγαλύτερη ασφάλεια και άνεση από έναν κοινό δικηγόρο, ο οποίος δεν είναι “γαμπρός”.
Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας του Βαγγέλη …Το μυστικό, το οποίο βασίζεται στη σιγουριά του και του προσφέρει την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση. Αυτή η αυτοπεποίθηση ήταν πάντα η δύναμη του Βαγγέλη. Πάντα φερόταν και μιλούσε με την αυτοπεποίθηση του σώγαμπρου του Μπακατσέλου, που δεν υπολόγιζε κανέναν. Στη συνέχεια μιλούσε με την αυτοπεποίθηση του “σώγαμπρου” του ΔΟΛ και επίσης δεν υπολόγιζε κανέναν. Ο μοναδικός στόχος, που του απέμενε, ήταν να γίνει “σώγαμπρος” στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά όμως τα επιτυγχάνει με τα ίδια προσόντα. Δεν βελτιώνεται, κάθε φορά που “ανεβαίνει” επίπεδο.
Ακριβώς, επειδή μιλάμε για διαχείριση έτοιμης “επιτυχίας”, αναζητούμε την αξία των προσόντων, που πρέπει να έχει ένας τέτοιος άνθρωπος …Τα προσόντα εκείνα, στα οποία αναφέρονται οι φίλοι και θαυμαστές του Βαγγέλη και τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι προσόντα του Βαγγέλη …Είναι τα τυπικά προσόντα ενός δικηγόρου …Του δικηγόρου, ο οποίος είναι ένας καλός “ηθοποιός”, που πρέπει να ενεργεί ανάλογα με τα συμφέροντα του πελάτη του. Αν ο πελάτης θέλει “αγριάδες”, ο δικηγόρος του παριστάνει τον “άγριο”. Αν ο πελάτης θέλει “γλυκάδες”, ο δικηγόρος του παριστάνει το “σερμπέτι”. Το ζητούμενο είναι να “πιάνει” καλά τον “ρόλο” του.
Άρα τι ψάχνουμε να βρούμε στην περίπτωση του Βενιζέλου; Τα προσόντα όχι ενός ισχυρού άνδρα, αλλά τα προσόντα ενός ηθοποιού. Ποια είναι τα προσόντα ενός ηθοποιού; Μπορεί ένας ηθοποιός να είναι τραυλός και να θέλει να παίξει τον ρόλο του απολογούμενου Ορέστη; Μπορεί ένας ηθοποιός να είναι αλλήθωρος και να παίρνει το ύφος εκείνο, που απαιτεί ο ρόλος του τιμωρού Οδυσσέα; Μπορεί ένας μικρόσωμος ηθοποιός να παίξει τον ρόλο του Αίαντα; Μπορεί ένας άσχημος ηθοποιός να παίξει τον ρόλο του Αχιλλέα; Τα πάντα, δηλαδή, ανάγονται στις ιδιομορφίες του ρόλου, που καλείται κάποιος να ενσαρκώσει.
Ο Βενιζέλος για ποια προσόντα του είναι γνωστός; Θεωρείται πληθωρική προσωπικότητα, αλλά αυτό δεν προκύπτει από το μέχρι τώρα έργο του. Ο Βενιζέλος στη μέχρι τώρα μακρόχρονη πολιτική σταδιοδρομία του δεν άφησε έργο. Δεν τον θυμούνται πουθενά για τις καινοτόμες ιδέες του σε κάποιο υπουργείο. Οι ιδέες απαιτούν γνώσεις και ο Βενιζέλος δεν έχει τέτοιες. Ιδέες έχουν μόνον τα αφεντικά και “εντολείς” του. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ο Βενιζέλος στην πορεία του να μην αφήνει “ίχνη”. Αν και υπέρβαρος, αφήνει ίχνη γάτας. Πέρα από κάποια ψίχουλα από μπουγάτσες, δεν έχει αφήσει τίποτε πίσω του.
Ο Βενιζέλος έχει μια απλή ευφράδεια λόγου και αυτή είναι που τον διακρίνει. Είναι ρήτορας της “τάβλας” …Έξυπνος του τραπεζιού. Μπορεί να ξεκινήσει να μιλάει και να μην σταματάει, μόνο και μόνο επειδή μπορεί να το κάνει και όχι επειδή έχει κάτι να πει. Μπορεί να μιλάει ακατάπαυστα, χωρίς να λέει απολύτως τίποτε. Σε μια συζήτηση μαζί του προλαβαίνεις να πας τουαλέτα και να γυρίσεις, χωρίς να χάσεις τίποτε στο ενδιάμεσο. Ούτε από τον ίδιο θα λείψεις ούτε θα χάσεις τίποτε. Ποτέ δεν θα σου πει …κάθησε ν’ ακούσεις το πιο “σημαντικό”… και ποτέ δεν θα αισθανθείς ότι όσο έλειπες ειπώθηκε αυτό το “σημαντικό” και άρα κάτι έχασες. Από τον “θόρυβο” φεύγεις και στον “θόρυβο” γυρνάς.
Μιλάμε για θαύμα “ρητορικής”. Μπορείς να τον διακόψεις, ο ίδιος να ξεχάσει τι έλεγε και παρ’ όλ’ αυτά να συνεχίσει να μιλάει χωρίς κανένα πρόβλημα. Γιατί; Γιατί αυτά, τα οποία λέει, δεν συνδέονται μεταξύ τους. Δεν έχουν ως στόχο να καταλήξουν κάπου. Είναι απλά κουβέντες, που στόχο τους έχουν απλά ν’ ακούγονται ωραία στον “χρόνο” που του διατίθεται να μιλήσει …Κουβέντες, οι οποίες μπορούν να “κολλήσουν” η μία πίσω από την άλλη, εφόσον δεν οδηγούν κάπου συγκεκριμένα. “Κολλάνε” η μία πίσω από την άλλη, επειδή απλά μπορούν …Κουβέντα, η οποία μοιάζει με αναίτια ποδηλασία στην έρημο. Όπου και να στρίψεις, το ίδιο είναι. 
Αυτό είναι το “θαύμα” το Βενιζέλου. Μπορεί να “υπνωτίσει” τον αντίπαλό του …Να τον κάνει να ξεχάσει το θέμα της συζήτησης και να κερδίσει εντυπώσεις από καλά επιλεγμένες —για λόγους εντυπωσιασμού— λέξεις ή προτάσεις. Εκμεταλλεύεται, δηλαδή, την τεχνική τού λόγου εις βάρος της ουσίας, που είναι ο ίδιος ο λόγος. Τι θέλουμε να πούμε; Σοφός είναι ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος έχει να πει κάτι σημαντικό. Ακόμα και μουγκός να είναι, καλά θα τα “πει”, γιατί θα βρει τρόπο να τα “πει”. Το ιδανικό για έναν τέτοιο άνθρωπο είναι εκτός από τις όμορφες σκέψεις να μπορεί να μιλάει κι όμορφα. Η τεχνική του λόγου —η ομιλία δηλαδή— είναι η “κορνίζα” ενός πίνακα, που είναι η σκέψη. Ιδανικό είναι η τέλεια σκέψη να πλαισιώνεται από τέλειο λόγο, όπως ιδανικό είναι ένας καλός πίνακας να πλαισιώνεται από μια καλή κορνίζα.
Τι γίνεται όμως, όταν αυτά τα δύο δεν συνεργάζονται; Τι γίνεται, για παράδειγμα, όταν έχουμε έναν τέλειο πίνακα και μια κακή κορνίζα να τον πλαισιώνει; Τίποτε σημαντικό, εφόσον ο πίνακας είναι αυτός που αξίζει. Απλά αδικείται, χωρίς να χάνει το μεγαλείο του. Η Τζοκόντα θα παραμένει Τζοκόντα και χωρίς καθόλου κορνίζα. Σε ρολό να σου τη δείξουν και πάλι θα τη θαυμάσεις. Το αντίθετο όμως είναι τραγικό. Να έχουμε μια εξαιρετικής αισθητικής κορνίζα και έναν πίνακα της πλάκας. Μια κορνίζα, για παράδειγμα, βαριάς βυζαντινής τεχνοτροπίας και έναν πίνακα με μια μουντζούρα. Εδώ δεν μιλάμε για απλό πρόβλημα …Μιλάμε για καραγκιοζιλίκι.
Σ’ αυτήν τη δεύτερη περίπτωση ανήκει ο Βενιζέλος. Μιλάει εξαιρετικά, αλλά ποτέ δεν μας είπε οτιδήποτε, το οποίο να είναι “εξαιρετικό” …Ποτέ. Είναι όμως τυχερός, γιατί αυτή η αδυναμία του ποτέ δεν του “κόστισε”. Η τύχη του είναι ότι ζει στην εποχή της τηλεόρασης. Λίγες δεκαετίες νωρίτερα να γεννιόταν και δεν θα μπορούσε να κάνει καριέρα αυτού του επιπέδου. Γιατί; Γιατί δεν έχει τα προσόντα, τα οποία δίνουν καριέρα ηγέτη. Δεν έχει γνώσεις, για να παράγει λύσεις για την κοινωνία. Δεν έχει επαφή με τον κόσμο, για να τον “γοητεύσει”. Δεν θα πει ποτέ κάτι τόσο σημαντικό, ώστε να το αναπαράγουν οι μάζες και να “μεγεθύνουν” αυτόν που το σκέφτηκε. Έτσι όμως γεννιούνται οι ηγέτες. Τους γνωρίζουν τα πλήθη πριν τα γνωρίσουν οι ίδιοι έναν προς έναν.
Εκεί ποντάρει ο πονηρός Βαγγέλης. Υπολογίζει στο να είναι ο τηλεθεατής αρκετά χαϊβάνι, ώστε να νομίζει ότι ο Βαγγέλης απευθύνεται προσωπικά στον ίδιο και σε κανέναν άλλο. Αυτό του δίνει την υπεροχή του δικηγόρου …Την υπεροχή αυτού, ο οποίος έχει εκπαιδευτεί να λειτουργεί και σαν “μυστικοσύμβουλος” …Αυτού, ο οποίος θα σου κλείσει το “μάτι”, για να μην καταλάβει τίποτε ο διπλανός. Αυτού, ο οποίος δήθεν θα “σκύψει” στο αυτί σου και θα σου “πει” μυστικά τι σε συμφέρει να κάνεις …Την υπεροχή αυτού, ο οποίος, λόγω θέσης, γνωρίζει πράγματα και τα “μοιράζεται” με ένα κοινό, το οποίο απλά δεν γνωρίζει …Ο παράδεισος του δικηγόρου …Να γνωρίζει πράγματα, τα οποία ο απέναντί του αγνοεί και να τον “δουλεύει” …Αυτό, που κάνει ο Βενιζέλος με τους πολίτες μέσω της τηλεόρασης του αγαπημένου του ΔΟΛ. Αυτό είναι που του έδωσε την υπεροχή…..
… Ο Λαμπράκης τον έβαλε στα σπίτια μας και όχι το έργο του ή οι γνώσεις του. Ο κολλητός φίλος του πεθερού του.
Ο Μπένι όμως δεν τους απογόητευσε. Έπαιξε τον ρόλο του τέλεια. Τον έπαιξε, γιατί ήταν καλός “ηθοποιός” …Πολύ καλός “ηθοποιός” και γι’ αυτό αφήσαμε για το τέλος το βασικότερο “προσόν” αυτού του καλού “ηθοποιού” …Το προσόν εκείνο, το οποίο έχει σχέση με το ύφος του και τη νοοτροπία του. Ο Βαγγέλας δείχνει φοβερός και τρομερός. Δείχνει άμεμπτος και αυστηρός. Δείχνει επιθετικός. Όλα αυτά είναι θέατρο. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι πραγματικό. Ο κόσμος τον φοβάται και τον υπολογίζει, γιατί απλά δεν τον γνωρίζει. Τον νομίζει τρομερό, ενώ είναι ένας θρασύδειλος …Γνωστός θρασύδειλος.
Γιατί λέμε γνωστός; Γιατί έχει αποκαλυφθεί η δειλία του. Γιατί ο Βενιζέλος είχε την ατυχία σ’ αυτήν τη ζωή να πέσει πάνω στην οικογένεια των Παπανδρέου …Την οικογένεια εκείνη, η οποία καθημερινά αποδεικνύεται ως η “κατάρα” της ζωής του …Μια οικογένεια ανθρώπων, που είναι απόλυτα όμοιοι με τον ίδιο …Μια οικογένεια βλάκων και δειλών, οι οποίοι όμως έχουν μεγαλύτερες “πλάτες” από τις δικές του. Όσο καλές κι αν είναι οι “πλάτες” του πεθερού του, δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές της αμερικανικής πρεσβείας. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Γιατί; Γιατί, όσες φορές και να συγκρουστεί μαζί τους, θα χάσει. Ο βλάκας θα χάσει από τον βλάκα. Ο δειλός θα χάσει από τον δειλό.
Αυτή είναι και η μεγάλη πλάκα με τον Βενιζέλο. Το “μέτρο” της ζωής του το έχουν καθορίσει οι Παπανδρέου. Αν το “μέτρο” της εξυπνάδας του το καθόρισε ο Γιώργος Παπανδρέου, τότε το “μέτρο” της γενναιότητάς του το καθόρισε ο Νίκος Παπανδρέου. Ο Νίκος απέδειξε ότι ο Βενιζέλος είναι ένα δειλό ανθρωπάκι. Ένα ανθρωπάκι, που, αν σηκώσεις το χέρι σου και τον απειλήσεις με μερικές καρπαζιές, θα τα “κάνει” πάνω του. Το ύφος και το στυλ υπάρχει μόνον για όσο διάστημα “πιάνει” …Αν τον φοβάσαι γι’ αυτό που είναι …Αν τον φοβάσαι που είναι υπουργός …Αν τον φοβάσαι που είναι γαμπρός του πλούσιου Μπακατσέλου. Αν αυτά δεν πιάσουν, αλλάζει το τροπάριο. Ο χοντρός γίνεται δειλός μέχρι γελοιότητας.
Αυτήν η εκκωφαντική δρασυδειλία του Βενιζέλου δεν είναι τυχαία. Απλά, για να την αντιληφθεί κάποιος στην ουσία της, θα πρέπει να γνωρίζει το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο γαλουχήθηκε ο Βενιζέλος. Ο Βενιζέλος κουβαλάει πάνω του ολόκληρη την παθολογία της μεγαλοαστικής τάξης της Θεσσαλονίκης …Της πιο αυθεντικής μεγαλοαστικής τάξης της χώρας …Αυτών, οι οποίοι ήταν μεγαλοαστοί από τον καιρό ακόμα που οι Αθηναίοι έβοσκαν πρόβατα στην Κηφισίας.
Αν δεν γνωρίζεις τους μεγαλοαστούς της Θεσσαλονίκης, την “πατάς” πολύ εύκολα. Σε τρομάζουν και σε κάνουν να αισθάνεσαι δειλός, ασήμαντος, ανήθικος και μικρός μπροστά τους. Όλοι τους ηθικολόγοι άμεμπτου ηθικής με τη “βούλα” του Αγίου Όρους. Στο ίδιο σταυροκόπημα καταφέρνουν και ακουμπούν καί τα κεφάλια τους καί τα γόνατά τους. Όλοι τους γενναίοι “μακεδονομάχοι”, που, ανάλογα με τις ανάγκες των καιρών, παρουσιάζονται σαν “βουλγαροφάγοι”, “τουρκοφάγοι” κλπ.. Όλοι τους βαθύτατα Έλληνες με άριστη γνώση της ελληνικής γλώσσας. Όλοι τους άξιοι, αλλά “αδικημένοι” από την “άτιμη” την Αθήνα.
Αυτά όλα, όμως, είναι ένας ρόλος. Έχουν μάθει να παίζουν έναν ρόλο και τον παίζουν καλά. Τρώνε “παντεσπάνι” από τον ρόλο αυτόν …Τον ρόλο του επαγγελματία “δικηγόρου” της Βορείου Ελλάδας. Στην πραγματικότητα συμβαίνουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά τα οποία φαίνονται. Αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονται σαν γενναίοι, είναι τραγικά δειλοί. Αυτοί, οι οποίοι δίνουν λύσεις σε όλα τα “προβλήματα” των εργαζομένων, ποτέ δεν δραστηριοποιούνται στον ιδιωτικό τομέα. Είναι όλοι τους κρατικοδίαιτοι. Αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονται σαν αυτοδημιούργητοι και άξιοι στη ζωή τους, έχουν διακριθεί μόνον με μέσον. Το “μέσον” κυριαρχεί στο σύνολο των αστικών δραστηριοτήτων στη Θεσσαλονίκη. Ένα φαινόμενο με πολύ μεγαλύτερη ένταση ακόμα και από την Αθήνα.
Η αναξιοκρατία βασιλεύει στη Θεσσαλονίκη, γιατί απλούστατα ισχυρή τάξη της Θεσσαλονίκης είναι η μεγαλοαστική και όχι η κεφαλαιοκρατία …Η μεγαλοαστική, με σκληρό πυρήνα της τους πανεπιστημιακούς. Έναν πραγματικά πολυμελή πυρήνα, εφόσον στη Θεσσαλονίκη οι πανεπιστημιακοί είναι πιο πολλοί κι από τις πέτρες. Πιο πολλοί ακόμα και από τους σερβιτόρους, που είναι το βασικό επάγγελμα της πόλης. Αυτοί οι πανεπιστημιακοί είναι η μάστιγα της πόλης και βασικό αίτιο της υπολειτουργίας των πάντων.
Αυτοί είναι που καταδικάζουν τη Θεσσαλονίκη στη χαμηλή “πτήση” της μπουγάτσας και του φραπέ. Γιατί; Γιατί μόνον σε μια τέτοια “νοσηρή” κατάσταση μπορούν να παραμένουν κυρίαρχοι της πόλης. Η πραγματική οικονομική ανάπτυξη όλους αυτούς τους θίγει, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα χάσουν ως κοινωνική τάξη τα πρωτεία. Θα χάσουν τη μάχη απέναντι στην τοπική κεφαλαιοκρατία. Θα χάσουν τα προνόμια, τα οποία απολαμβάνουν ελέω Αθήνας, αν αυτή η κεφαλαιοκρατία αρχίσει τις συγκρούσεις μ’ αυτήν.
Ακριβώς, επειδή προοδεύουν μονίμως με “στημένο” τρόπο και με τις “πλάτες” άλλων, έχουν αναπτύξει μια επίσης μόνιμη συμπεριφορά. Μια συμπεριφορά, η οποία καλύπτει την ανάγκη τους για άμυνα απέναντι στον οποιονδήποτε τους αμφισβητεί. Η αυστηρή εικόνα που δείχνουν είναι ένα “κέλυφος”, το οποίο κρύβει μια πραγματικότητα, η οποία δεν έχει σχέση μ’ αυτό που φαίνεται. Έχουν ανάγκη να παριστάνουν τους αυστηρούς, τους απρόσιτους και τους ενάρετους, για να μην κρίνονται. Όσο πιο ανάξιοι είναι, τόσο πιο πολύ “κρύβονται”. Γνωρίζουν ότι από τον λόγο και τα έργα κρίνεσαι και φροντίζουν να τη “βγάζουν” σιωπηλοί, χωρίς να κάνουν τίποτε.
Η ανασφάλειά τους, δηλαδή, καθορίζει το μοντέλο της συμπεριφοράς τους. “Μιλάνε” με διάσημα ρητά, όχι επειδή είναι μορφωμένοι, αλλά επειδή επιδιώκουν την ασφάλεια, την οποία μπορεί να προσφέρει μια τέτοια πρακτική. Κρίνουν αυστηρά τους συνεργάτες τους, όχι επειδή είναι δίκαιοι, αλλά επειδή θέλουν να είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να “μετακινήσουν” τις ευθύνες μακριά από τους ίδιους. Ποτέ δεν φταίνε οι ίδιοι, αλλά οι ανάξιοι συνεργάτες τους, οι οποίοι δεν συνέλαβαν το “όραμά” τους. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι απρόσιτοι και αυστηροί με τους συνεργάτες τους.
Ταυτόχρονα, όμως, είναι κι απίστευτα σκληροί απέναντι σε όσους θεωρούν “κατώτερους”. Έχοντας “προσκυνήσει” για τη θέση τους, αλίμονο σε όποιον βρεθεί υπό την εξουσία τους. Αυτός είναι που θα “πληρώσει” τη δική τους ταπείνωση. Αλίμονο σ’ αυτόν ο οποίος θα έχει την ατυχία να έχει διευθυντή, καθηγητή ή υπουργό μεγαλοαστό της Θεσσαλονίκης. Θα τα “δει” όλα. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια της αδυναμίας χρησιμοποιούν τρίτους για την επιβεβαίωση της αξίας τους. Έχουν ανάγκη την “έξωθεν” καλή μαρτυρία ενός κόμματος, ενός συλλόγου ή ενός Μητροπολίτη, γιατί δεν μπορούν ν’ αποδείξουν τίποτε μόνοι τους. Δεν μπορούν με τη δουλειά τους να δικαιολογήσουν ούτε το ύφος τους ούτε τον μισθό τους.
Μιλάμε για έναν άλλο κόσμο. Έναν ξεχωριστό κόσμο, απόλυτα “σφραγισμένο”. Μόνοι τους κρίνουν τα μέλη τους και εκεί τελειώνει η κρίση. Όλοι οι άλλοι απλά δεν έχουν λόγο. Οι μεγαλοαστοί της Θεσσαλονίκης μόνον μεταξύ τους κρίνονται. Όσο και ν’ αποτύχουν στην καριέρα τους, θα κριθούν ευνοϊκά από τους ομοίους τους, για να μην διαταραχθεί η κοινωνική ισορροπία της βασίλισσας της μπουγάτσας. Από εκεί και πέρα μια βόλτα στο Άγιο Όρος, για να “ξαναφορτιστούν” …και πάλι έτοιμοι …Σαν “καινούργιοι” …Σαν να μην εκτέθηκαν ποτέ …Σαν να μην απέτυχαν ποτέ.
Τα πάντα στημένα …Στημένα, με έναν τρόπο μοναδικό στην Ελλάδα. Μόνον στη Θεσσαλονίκη οι πάντες προέρχονται από την ίδια “δεξαμενή” προσώπων. Δεν υπάρχουν εκεί κοινωνικές ή ταξικές ή ιδεολογικές συγκρούσεις, που να “παράγουν” πρόσωπα σε διαφορετικούς χώρους. Ένας είναι ο χώρος που παράγει πρόσωπα και αυτός είναι ο μεγαλοαστικός της Θεσσαλονίκης. Ο νικητής χώρος, που “καταπίνει” τα πάντα για λογαριασμό του. Μόνον στη Θεσσαλονίκη θα μπορούσαν να είναι “σοσιαλιστές” άνθρωποι σαν τον Βενιζέλο, τον Μπουτάρη, τον Καστανίδη ή τον Παπαθεμελή.
Μιλάμε για σουρεαλιστική κατάσταση. Θρησκόληπτοι σοσιαλιστές ή “γαλαζοαίματοι” σοσιαλιστές, οι οποίοι βλέπουν όλο τον κόσμο είτε σαν “αμαρτωλούς” είτε σαν “κατώτερους”, μόνον στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν. Γιατί; Γιατί μόνον εκεί οι ίδιοι άνθρωποι μοιράζονται μεταξύ τους τα πάντα. Αυτό είναι το “επάγγελμα” της μεγαλοαστικής τάξης της Θεσσαλονίκης. Γι’ αυτό προσκυνά μονίμως την Αθήνα. Πρώτα στα “γόνατα” και με κλάματα μέχρι να πάρουμε την “υψηλή” δημόσια ή κομματική θέση και μετά “όρθιοι” να παριστάνουμε τους άμωμους κριτές …Τους άμωμους “εργολάβους” και υπερασπιστές συμφερόντων όπου κι αν μας τοποθετήσουν. Πρώτα παρακαλάμε την Αθήνα, για να βολευτούμε στους μηχανισμούς και στους παραμηχανισμούς της και κατόπιν την “πολεμάμε”, για να δικαιολογούμε την ύπαρξή μας. Αν υπάρχουν και μερικά διαμερίσματα, να εισπράττουμε και κανένα ενοίκιο, εκτός από έξυπνοι είμαστε και μύστες της ελεύθερης οικονομίας. 
Γι’ αυτό λέμε ότι, αν δεν τους γνωρίζεις, είναι πολύ εύκολο να σε εντυπωσιάσουν με την ηθοποιία τους. Αν όμως τους γνωρίζεις, κάνεις αυτό το οποίο κάνει και η Αθήνα. Δεν τους υπολογίζεις. Γιατί; Γιατί όλα αυτά είναι ένα θέατρο. Είναι πολύ μικροί και πολύ δειλοί για να σε απειλήσουν. Είναι πολύ Παπαθεμελήδες και πολύ Βενιζέλοι για να σε απειλήσουν. Το αντίθετο βέβαια είναι πολύ εύκολο. Είναι πολύ εύκολο να τους τρομοκρατήσεις. Μια κρατική θέση ή μια σίγουρη προαγωγή ν’ απειληθεί και οι “γενναίοι” του Βορρά πέφτουν στα γόνατα.
Αυτήν την “παθολογία” φέρει και ο Βενιζέλος. Αν δεν τον γνωρίζεις, το πιο πιθανό είναι να βγάλεις λάθος συμπεράσματα. Νομίζεις ότι είναι σπουδαίος πολιτικός, ενώ αυτός είναι σημαντικός ηθοποιός. Νομίζεις ότι εκφέρει μεγαλόπνοες σκέψεις, ενώ αυτός απλά διαβάζει με θεατρικό “στόμφο” ό,τι σκονάκι τού δίνουν οι εκάστοτε ισχυροί. Αν ο Πρέκας ήταν μεγαλοαστός πολιτικός από τη Θεσσαλονίκη, θα ήταν διάσημος υπουργός. Βενιζέλος, Καστανίδης, Τσοχατζόπουλος και Πρέκας θα έκαναν έναν πολύ καλό “θίασο”. Γι’ αυτόν τον λόγο απαιτείται γνώση, για να μην εξαχθούν τα λάθος συμπεράσματα σε όλα τα επίπεδα. Έτσι λειτουργεί η μεγαλοαστική τάξη της Θεσσαλονίκης και έτσι λειτουργεί το γνήσιο “τέκνο” της ο Βενιζέλος.
…Ο Βενιζέλος, που “πονά” τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα …Ο Βενιζέλος, που απλά, για να “διδάξει” τη φορολογική συνείδηση στους Έλληνες, θέλει να φορολογήσει τους εργαζόμενους των 600 ευρώ …Ο Βενιζέλος, που θέλει να σώσει τον ιδιωτικό τομέα και βέβαια να μας δώσει την ανάπτυξη …Την αειφόρο ανάπτυξη, αν συνυπολογίσουμε την “εξυπνάδα” του …Ο Πρέκας της πολιτικής …Ο Σαλονικιός γίγαντας …Ο κρατικοδίαιτος …από τότε που υπάρχει. Από τότε που υπάρχει είναι κρατικοδίαιτος. Εμείς τον ταΐζουμε από τότε που υπάρχει. Στον ιδιωτικό τομέα δεν έχει βγάλει ούτε δραχμή ούτε ευρώ.
Ποτέ στη ζωή του δεν έφαγε ούτε μία μπουκιά ψωμί από την ελεύθερη αγορά. Ποτέ δεν ανταγωνίστηκε κάποιον άλλον ιδιώτη για την επιβίωσή του. Από τότε που τελείωσε το Πανεπιστήμιο, ο ελληνικός λαός έχει αναλάβει το πλούσιο “συσσίτιό” του. Ο γενναίος κι έξυπνος Μπένι γνωρίζουμε πάντα πού βρίσκεται την πρώτη και τη δεκατηπέμπτη ημέρα τού κάθε μήνα …Πάντα “κρεμασμένος” σε κάποιον γκισέ δημόσιου ταμείου …Απλά πράγματα. Ο πεθερός, αντί να τον βάλει να πουλάει χέστρες και μπιντέδες σε κάποιο παράρτημα του Βαρδάρη, μας τον “φόρτωσε” να τον πληρώνουμε εμείς, για να κάνει δουλειές με το δημόσιο ο ίδιος.
Με αυτήν την έξυπνη κίνηση μετέτρεψε τον γαμπρό του σε δικό του “εργαλείο” με δικά μας έξοδα. Από εκεί και πέρα η πορεία του είναι κλασική για τα “ήθη και τα έθιμα” της Θεσσαλονίκης. Ως Θεσσαλονικιός μεγαλοαστός, που σέβεται τον εαυτό του, βολεύτηκε στο Πανεπιστήμιο με τον γνωστό τρόπο της “Φτωχομάνας”. “Φυσά” ο Βαρδάρης εκεί όπου “σημαδεύουν” οι Μπακατσέλοι και ανοίγουν οι “πόρτες” για να βολεύει τα παιδιά της. Απέκτησε τη “σιγουριά” του δημόσιου μισθού και μετά ήταν έτοιμος να “πετάξει”, για να σώσει και εμάς.
Όλη του η ζωή είναι ένα διαρκές “σπρώξιμο”. Περνάει τα πάντα με bypass. Έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο …μια νύχτα χωρίς καθόλου “φεγγάρι”. Μπορεί επιστημονικές “εγγυήσεις” να μην κατέθεσε για τη θέση του, αλλά το υφάκι τού Πανεπιστημιακού το είχε από τότε που έγλειφε τους καθηγητές του. Ως εκ τούτου όπου και ν’ αναζητήσεις μια καλή επιστημονική γνώμη για τον “έγκριτο” συνταγματολόγο, δεν θα τη βρεις.
Δεν “υπάρχει” κανένας επιστήμονας με το όνομα Βενιζέλος στην επιστημονική κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Δεν υπάρχει ως επιστήμονας σε καμία επιστημονική κοινότητα. Δεν διαθέτει κανένα στοιχείο από εκείνα που καθιστούν τους επιστήμονες έγκριτους και διακεκριμένους. Μόνον στους διαδρόμους του ΔΟΛ είναι “έγκριτος” και “διακεκριμένος” επιστήμονας. Μόνον στις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ είναι διάσημος επιστήμονας. Δεν θα μπορούσε να είναι διακεκριμένος επιστήμονας. Αντικειμενικά δεν υπάρχουν οι δυνατότητες να είναι τέτοιος.
Η διάκριση στην επιστήμη απαιτεί χρόνο, αίμα και άπειρο κόπο και η δημόσια ζωή του Βενιζέλου δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις. Πώς θα μπορούσε να είναι “διακεκριμένος”, όταν από την ηλικία των 36 ετών και μετά βρίσκεται διαρκώς σε υπουργικές θέσεις; Δεν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτά τα οποία όλοι γνωρίζουμε ότι έκανε και τα οποία δεν ήταν επιστημονικά. Δεν είχε τον χρόνο να γίνει διακεκριμένος επιστήμονας, εφόσον αποφάσισε να γίνει διακεκριμένος ΠΑΣΟΚΟΣ. Στην κυριολεξία είναι παντελώς άσχετος με τη νομική επιστήμη. Παπαρολόγος της δεκάρας. Ποιος ξέρει ποιοι φοιτητές και με ποια ανταλλάγματα γράφουν τις “επιστημονικές” εργασίες του.
Αντιλαμβανόμαστε ότι όλα αυτά, τα οποία νομίζουμε για τον ίδιο, είναι μια εικόνα. Μια εικόνα ψευδής και βέβαια πανάκριβη. Όταν λοιπόν προσπαθείς να καταλάβεις τι πραγματικά συμβαίνει σε μια τόσο παραπλανητική εικόνα, πρέπει να φτάσεις στον “πυρήνα” της. Πρέπει να αποδομήσεις την προσωπικότητα και άρα πρέπει να φτάσεις στα θεμέλιά της. Πρέπει να ξετυλίξεις το νήμα μιας ζωής και να φτάσεις στις αρχές της. Απλά πράγματα, τα οποία βρίσκονται εύκολα με ένα κομπιουτεράκι. Ο Βενιζέλος γεννήθηκε το 1957. Το 1980 και άρα σε ηλικία 23 ετών έγιναν όλα τα “θαύματα” μαζί. Παντρεύτηκε την κόρη του Μπακατσέλου και ως δια “μαγείας” αναγορεύεται Διδάκτορας Νομικής της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου και “εκλέγεται” μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ; Σε ηλικία 23 ετών. Τυχαίο; Δεν νομίζω.!!
Αυτό ήταν το θεμέλιο της ζωής του. Ο Βενιζέλος στην πραγματικότητα “γεννήθηκε” το 1980 …Ο Βενιζέλος ως συγγενής του Μπακατσέλου. “Βάπτιση” ήταν ο γάμος του. Πάνω σ’ αυτόν τον γάμο έχτισε ολόκληρη τη ζωή του. Βρήκε την ευκαιρία της ζωής του και δεν θα την άφηνε χαμένη. Από είκοσι χρονών έκανε πρόβες “γαμπρικού”. Την είχε “χτυπήσει” την πλούσια “νύφη” και δεν θα την άφηνε να πάει χαμένη για παροδικούς έρωτες. Πώς να την αφήσει άλλωστε με τη δική του οικογενειακή παράδοση; Δικηγόρο πατέρα είχε. Πονηρό δικηγόρο, αν σκεφτεί κάποιος ότι κατά τη διάρκεια της καριέρας του τού αφαιρέθηκε η άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος.
….
Γρήγορα και άμεσα. Όπως περίπου δίνονται οι “προίκες” των κοριτσιών της “καλής” κοινωνίας. Σε ηλικία 23 ετών παντρεμένος διδάκτορας ήταν ο Βαγγέλας. Μάλλον όμως μυστικό το κρατούσε αυτό το γεγονός από τις φοιτήτριες του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης ή τις καθαρίστριες των υπουργείων της Αθήνας. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί πολλές από αυτές ορκίζονται ότι ο Βαγγέλας είναι ένας χοντρός Στρος Καν. Είναι και πονηρούλης ο χοντρός. Είναι και πονηρούλης ο “μικροπαντρεμένος”. Δεν είναι ανέκδοτο με τον Τοτό. Είναι και καυλιάρης ο μπουχέσας. Λογικό είναι αυτό. Όταν στα είκοσί σου παριστάνεις τον πενηντάρη, για να είσαι αρεστός στον πεθερό, στα πενήντα θα παριστάνεις τον εικοσάρη, για να καλύψεις τη ζημιά. Όταν στα είκοσί σου “ευνουχίζεσαι” για το συμφέρον, φυσικό είναι να έχεις την τύχη των ευνούχων και άρα να γίνεις τόφαλος.
Αποκτώντας λοιπόν την πανεπιστημιακή ιδιότητα, χωρίς να έχει τα απαραίτητα “πιστοποιητικά”, μετέτρεψε την ίδια αυτή ιδιότητα σε “πιστοποιητικό” για να διευκολυνθεί στη στρατιωτική του θητεία. Την εποχή που οι συνομήλικοί του πήγαιναν στρατό για περισσότερα από δύο χρόνια, ο έξυπνος χοντρός πήγε ίσα-ίσα για να βγει τις απαραίτητες φωτογραφίες στο Κέντρο Κατάταξης. Εκμεταλλεύτηκε μια ευνοϊκή διάταξη του νόμου, που είχαν φτιάξει οι ΠΑΣΟΚΟΙ για τέτοιες περιπτώσεις “πανεπιστημιακών”. Μετά ελάχιστοι τον “είδαν” στο χακί και ακόμα λιγότεροι τον “θυμούνται” φαντάρο. Πώς να τον δουν άλλωστε. Έκανε θητεία στην απόλυτη “βασιλεία” του ΠΑΣΟΚ ως εκλεγμένο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε μερικές δεκαετίες αργότερα να μπει σαν “στρατάρχης” μέσα στο Υπουργείο Αμύνης. Ο “Ναπολέων” σε καμπουρόχοντρη έκδοση.
Αφού προόδευσε σαν “επιστήμονας” και έλυσε με συνοπτικές διαδικασίες τις εκκρεμότητες με τη στρατιωτική του θητεία, θεώρησε ότι τις υπηρεσίες του εκτός από την επιστήμη τις έχει ανάγκη και η κοινωνία. Ένας άνθρωπος, ο οποίος στα 23 του είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, είναι θέμα χρόνου ν’ ανέβει “επίπεδο”. Στην ηλικία των 36 ετών έγινε βουλευτής. Μετά την πρόοδό του σαν “επιστήμονας” και τη λαμπρή στρατιωτική του “φωτογράφηση” ήταν θέμα χρόνου να δοκιμάσει την τύχη του και ως πολιτικός. Άλλωστε αυτή η “ανάγκη” του να “υπηρετήσει” την κοινωνία τον “έσπρωξε” στον σοσιαλισμό. 
Με τον Βενιζέλο, δηλαδή, έχει συμβεί ένα μοναδικό παράδοξο για την πολιτική ιστορία της Θεσσαλονίκης. Η πρόοδος του Βενιζέλου δεν έχει τη συνηθισμένη “φορά” για τη Θεσσαλονίκη. Ο Βενιζέλος εξ’ αντανακλάσεως είναι ισχυρός στη Θεσσαλονίκη. Δεν ήταν ο ισχυρός της Θεσσαλονίκης, ο οποίος στη συνέχεια “κατέβηκε” στην Αθήνα, όπως γίνεται συνήθως. Ήταν ο τίποτας της Θεσσαλονίκης, που “φτιάχτηκε” στην Αθήνα και “επέστρεψε” στη Θεσσαλονίκη, για να γίνει ισχυρός. Με τα “μαχαίρια” της Αθήνας “έκοψε” τη “μπουγάτσα” της Θεσσαλονίκης.
Επειδή μάλιστα είναι έμπειρος πλέον “δολοφόνος” και γνωρίζει τους κινδύνους που ελλοχεύουν και σήμερα, προσπαθεί και πάλι να πάρει προκαταβολικά τα μέτρα του. Γνωρίζει ότι πάμε για γενικό ξεπούλημα του πλούτου και του μέλλοντος των Ελλήνων. Επειδή το γνωρίζει και επειδή θα εμπλακεί σ’ αυτό και ο ίδιος ως Υπουργός Οικονομικών, ζητάει και πάλι “προκαταβολικά” την ασφάλειά του. Είναι ο πρώτος και ο μόνος υπουργός, ο οποίος σε συνέντευξή του ζήτησε να γίνει νομοθετική ρύθμιση, ώστε να μην κινδυνεύουν οι πολιτικοί, οι οποίοι θα υπογράψουν τις ιδιωτικοποιήσεις και άρα το ξεπούλημα. Πού το “δήλωσε”; Στο αγαπημένο του Βήμα …Στο “μαγαζί” των συνενόχων του.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Αυτοί, οι οποίοι τον “κατέβασαν” στην Αθήνα, για να τον “δοξάσουν”, είναι οι ίδιοι που επωφελήθηκαν από το πολιτικό του “έργο” ως εθνικοί εργολάβοι. Αυτοί έβαζαν πάντα τις “πλάτες”, για να μας “δουλεύει” ο χοντρός. Αυτοί ήταν η δύναμη πίσω από την αυτοπεποίθησή του. Αυτός ήταν ο ρόλος του. Με τις “πλάτες” του ΔΟΛ και του Μπόμπολα και την αυτοπεποίθηση που αυτές συνεπάγονται έπαιζε το παιχνίδι της διαπλοκής.
Από τη στιγμή που τα “νομοθετήματα” τού τα έδιναν οι διαπλεκόμενοι σε “ραβασάκια”, για να τα “περνάει” ως υπουργός, έπρεπε να τα υπερασπίζεται “επικοινωνιακά”. Επικοινωνιακός ήταν ο κύριος ρόλος του και όχι νομικός. Αυτή ήταν η κύρια δουλειά του, εφόσον το “νομοθετικό” του έργο το είχαν αναλάβει οι δικηγόροι των “διαπλεκομένων”. Δουλειά του ήταν να εμφανίζεται στα κανάλια με τον τρόπο που περιγράψαμε …Με τον τρόπο εκείνον, που μετατρέπει τον τηλεθεατή σε ευκολόπιστο “χαϊβάνι”. Δουλειά του ήταν με μια “ψευδεπίφαση” επιστημονικότητας να δικαιολογεί εγκλήματα.
Έτσι τον θυμόμαστε. Τον θυμόμαστε να προσπαθεί με “χαρισματικό” τρόπο να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν ένα πρωτοπαλίκαρο του εγκληματία Σημίτη …Πρωτοπαλίκαρο του Σημίτη, ο οποίος κατέστρεψε τη χώρα και την οδήγησε στη σημερινή αθλιότητα …Βασικό μέλος μιας κυβέρνησης, το οποίο καθημερινά μετέτρεπε τον Συνταγματικό Νόμο σε “πατσαβούρα”. Είχε πραγματικά ανάγκη εκείνη η κυβέρνηση την ευφράδεια του Βενιζέλου. Έπρεπε να δικαιολογηθούν οι απευθείας αναθέσεις των Ολυμπιακών, τα “χρηματιστήρια”, οι νόμοι περί βασικών μετόχων ή οι νόμοι περί ευθύνης υπουργών …Όταν καθημερινά παραβιαζόταν το μισό Σύνταγμα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα “διαπλεκόμενα”.
Τότε διακρίθηκε ο συνταγματολόγος Βενιζέλος. Όπου είχαν συμφέροντα τα διαπλεκόμενα, “νομοθετούσε” ο “επιστήμονας-νομοθέτης” Βαγγέλης. ΜΜΕ, ενέργεια κλπ.. Όπου υπήρχε γκρίνια κι αμφισβήτηση του κόσμου για τις πολιτικές του “εκσυγχρονιστικού” ΠΑΣΟΚ, έβγαινε ο “επιστήμονας-δικηγόρος” Βαγγέλης, για να “εξηγήσει” στα χαϊβάνια. “Έμπαινε” στα σπίτια του κόσμου, για να “θολώσει” την κατάσταση.
Όσο πιο πολύ “θόλωνε” τις καταστάσεις, τόσο πιο “διαπρεπής” γινόταν …”Διαπρεπής” του συγκροτήματος του Λαμπράκη …Διαπρεπής στην τηλεόραση, εφόσον, εξ’ όσων γνωρίζουμε, σε κανένα Πανεπιστήμιο του κόσμου και σε καμία επιστημονική κοινότητα δεν είναι γνωστός ως επιστήμονας. Αυτήν την ικανότητά του θέλουν τώρα και γι’ αυτόν τον λόγο τον τοποθέτησαν στη θέση του υπουργού οικονομικών της Τρόικας.
…..
Αυτός ο ατιμώρητος εγκληματίας εμφανίζεται σήμερα σαν ο κατάλληλος να μας σώσει από το “έγκλημα”. Στην πραγματικότητα έβαλαν τον “δολοφόνο” να μεριμνήσει για τα της “κηδείας”. Αρκεί κάποιος να σκεφτεί ότι το σημερινό δυσβάστακτο χρέος είναι αποτέλεσμα των συνεχών αναχρηματοδοτήσεων του τεράστιου χρέους των Ολυμπιακών Αγώνων και θα καταλάβει πόσο αληθές μπορεί να είναι αυτό. Αναχρηματοδότηση της σπατάλης, στην οποία ο Βενιζέλος πρωταγωνίστησε ως Υπουργός Πολιτισμού στην πιο αμαρτωλή περίοδο του υπουργείου …Της σπατάλης, που, χάρη στους νόμους του Υπουργού Δικαιοσύνης Βενιζέλου, μπορούσε ο Υπουργός Πολιτισμού Βενιζέλος να μοιράζει —χωρίς να διατρέχει κίνδυνο τιμωρίας— απ’ ευθείας έργα και άρα δισεκατομμύρια στη διαπλοκή.
Ο Βενιζέλος θα πρέπει να γνωρίζει ότι όλα αυτά κάποτε θα πληρωθούν. Όσο κι αν “θωράκισε” νομικά το “άλλοθί” του, στο τέλος θα υπερισχύσει το Σύνταγμα της Δημοκρατίας και το δίκιο του λαού. Παραγραφή και “ανεύθυνα” σε κόλπα και διαφθορές, που αγγίζουν την προδοσία, δεν μπορούν να υπάρξουν. Κάποτε θα ανοίξει ο “φάκελος” των Ολυμπιακών Αγώνων και τότε δεν θα του αρέσει καθόλου …Θα βρεθούν οι ευθύνες του …Θα βρεθούν τα δισεκατομμύρια, τα οποία μοίρασε σε “κολλητούς” και “προστάτες” …Θα βρεθούν και τα δικά του κλοπιμαία. Δεν είναι δυνατόν να μας δουλεύει ο χοντρός. Από τότε που υπάρχει σ’ αυτήν τη ζωή με δημόσιο μισθό είναι. Πώς βρέθηκε με αυτήν την τεράστια περιουσία, όταν μάλιστα είναι γνωστή η πολυτελής ζωής που απολαμβάνει; 
Το γνωστό κόλπο Μητσοτάκη με την “προίκα” της Μαρίκας δεν πιάνει πάντα. Πόση “προίκα” πήρε και πότε την πήρε; Δεν ταιριάζουν τα νούμερα και οι ημερομηνίες. Όταν δηλώνει στο Πόθεν Έσχες του άπειρα περιουσιακά στοιχεία και καταλήγει σε 3 εκατομμύρια ευρώ καταθέσεων, ευνόητο είναι ότι έχει κρυμμένα και καταχωνιασμένα πολλά παραπάνω. Όλα αυτά κάποτε θα βρεθούν. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν. Όπως ο χρόνος της ζωής του δεν δικαιολογεί επιστημονικές “διακρίσεις”, έτσι δεν δικαιολογεί και μεγάλους πλουτισμούς. Τα χρήματα αφήνουν ίχνη και αλίμονο σ’ αυτούς οι οποίοι “λερώνονται” σε συνθήκες “Αργεντινής”.
Οι χοντροί είναι η χαρά των όχλων. Το “κερασάκι” στα λιντσαρίσματα. Δεν μπορούν να απομακρυνθούν από τον όχλο και αν πέσουν δεν μπορούν να σηκωθούν. Μιλάμε για υπερθέαμα. Αλλού οι κοιλιές, αλλού οι κώλοι. Αλλού τα φανελάκια κι αλλού τα σώβρακα. Μπορείς να τους χτυπάς, να φεύγεις και να ξαναγυρνάς για να τους ξαναχτυπήσεις. Αυτά μπορεί πλέον να τα “οραματιστεί” κάποιος, χωρίς καν να κλείσει τα “μάτια” του. Αν σκεφτεί κάποιος ότι καθημερινά όλο και περισσότεροι Έλληνες τα “οραματίζονται” μπορεί να είναι σίγουρος ότι μιλάμε για αυτοεκπληρούμενη “προφητεία”.
Τα παράσιτα θα έχουν το τέλος που τους αρμόζει και ο Βενιζέλος είναι ένα τέτοιο παράσιτο …Άχρηστο, πολυδάπανο, παράνομο και “στρογγυλό” …Αέρας κοπανιστός …που απλά βρομάει.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ”
Αποσπάσματα από άρθρο το οποίο δημοσιεύθηκε εδώ
β) Να δούμε τώρα πως παρουσιάζει ο ίδιος ο Ε. Βενιζέλος τον εαυτό του :    
Ευάγγελος Βενιζέλοςπρόεδρος του ΠαΣοΚ  
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1957. Είναι παντρεμένος από το 1980 με τη Βασιλική Αποστ. Μπακατσέλου, δικηγόρο με την οποία έχει μία κόρη, απόφοιτη Νομικής του ΑΠΘ.
Αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το Σεπτέμβριο του 1974, εισάγεται στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και διετέλεσε μέλος του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και των Συμβουλίων της Φοιτητικής Ένωσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος.
Αποφοίτησε από τη Νομική το 1978 και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ΙΙ.
Το 1980 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Νομικής στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου το 1984 εκλέχθηκε υφηγητής και στη συνέχεια καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Παράλληλα άσκησε το λειτούργημα του δικηγόρου στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στον Άρειο Πάγο. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και μέλος της Επιτροπής Τοπικής Ραδιοφωνίας (ανεξάρτητη αρχή αρμόδια για την εποπτεία των ραδιοφωνικών σταθμών). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό βιβλίων και μελετών στο πεδίο του συνταγματικού δικαίου και της πολιτικής επιστήμης.
Τον Οκτώβριο του 1993 εκλέχθηκε βουλευτής της Α’ Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Εκλέχθηκε πάλι βουλευτής στις εκλογές του 1996, του 2000, του 2004, του 2007 και του 2009. Διετέλεσε σε διάφορες περιόδους και στη συνέχεια του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Υπουργός Τύπου και ΜΜΕ, Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, Υπουργός Δικαιοσύνης, Υπουργός Πολιτισμού και Υπουργός Ανάπτυξης (Ενέργειας, Βιομηχανίας, Εμπορίου, Τουρισμού και Τεχνολογίας). Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν ο εισηγητής της εκτεταμένης Αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος που άρχισε το 1996 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2001. 
Ως Υπουργός Πολιτισμού, για δεύτερη φορά από το Νοέμβριο του 2001 έως και τον Μάρτιο του 2004, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν αρμόδιος για το συντονισμό της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
Το Νοέμβριο του 2007 ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν υποψήφιος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια ανέλαβε τα καθήκοντα του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου  μέχρι την προκήρυξη των εκλογών της 4.10.2009.
Διετέλεσε Υπουργός Εθνικής Άμυνας κατά το διάστημα 7.10.2009 – 16.06.2011
Στις 16.06.2011 ανέλαβε τα καθήκοντα του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών έως τις 19.03.2012
Στις 18.03.2012 εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
γ) Τι λέει η wikipedia;
Το 1990 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και εκλέγεται συνεχώς βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης από το 1993, 1996, 2000, 2004, 2007, 2009. Υπεράσπισε επιτυχώς τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1989. Έχει καταλάβει πλήθος κυβερνητικών και άλλων θέσεων:
  • Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης (2011-2012)
  • Υπουργός Οικονομικών (2011-2012)
  • Υπουργός Εθνικής Άμυνας (2009-2011)
  • Υπουργός Πολιτισμού (1996-1999 και 2000-2004)
  • Υπουργός Ανάπτυξης (1999-2000)
  • Υπουργός Δικαιοσύνης (1996)
  • Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (1995-1996)
  • Υπουργός Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και κυβερνητικός εκπρόσωπος (1994-1995)
  • Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και κυβερνητικός εκπρόσωπος (1993-1994)
Είναι επίσης μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν ο εισηγητής της Αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος που άρχισε το 1996 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2001. Εισηγήθηκε νομοθετικό έργο στους τομείς των μέσων ενημέρωσης, της δικαιοσύνης, της ενέργειας, του πολιτισμού κ.ά.
δ) Τι λένε οι άλλοι;  Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει μηνυθεί από εκατοντάδες πολίτες  για έσχατη προδοσία, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για γενοκτονία και άλλα πολλά. Δείτε στην συνέχεια μερικές μόνο από τις μηνύσεις αλλά και μερικές ενδιαφέρουσες αναρτήσεις που τον αφορούν :
Και μερικά βίντεο :
Ο Ε. Βενιζέλος και οι πολίτες …
Η Ελβίνα Βενιζέλου και όλοι οι άνθρωποι του προέδρου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου