Διάχυτος είναι ο προβληματισμός, όχι μόνο στο ΓΕΕΘΑ και στο ΓΕΑ, αλλά και στα άλλα δύο Επιτελεία, το ΓΕΣ και το ΓΕΝ από τις χθεσινή εμπλοκές της Π.Α. με τα τουρκικά μαχητικά για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: Δεν επρόκειτο περί απλών, άνευ λόγου και αιτίας εμπλοκών, από αυτές που παλαιότερα συνέβαιναν κάθε ημέρα και τα τελευταία δύο χρόνια συμβαίνουν από καιρού εις καιρόν.
Αυτή την φορά οι Τούρκοι είχαν συγκεκριμένο σχέδιο και πάνω απ’όλα ήταν καλά πληροφορημένοι για τις κινήσεις των ελληνικών μαχητικών. Και εδώ τίθενται πλέον κορυφαία ζητήματα ασφάλειας επικοινωνιών μεταξύ των Επιτελείων και δυνατότητας της τουρκικής Αεροπορίας (ΤΗΚ) να γνωρίζει εκ των προτέρων δρομολόγια και κινήσεις των Ε.Δ..
Πιο συγκεκριμένα, όπως μόνο το defencenet.gr σημείωσε από χθες (ίσως γιατί είχαμε όλα τα κομμάτια του παζλ της χθεσινής αναμέτρησης), οι Τούρκοι σηκώθηκαν βάσει σχεδίου να πάνε σε εμπλοκή. Αυτό ήταν σαφές από τον μεγάλο αριθμό οπλισμένων μαχητικών που σήκωσαν (8) σε σχέση με τον συνολικό αριθμό τους, (12) αλλά κυρίως από τον στόχο που επέλεξαν: Δεν πήγαν σε εμπλοκή στο νότιο τομέα, αλλά ούτε και στον κεντρικό. Πήγαν κατ’ευθείαν κατά των μαχητικών των Μοιρών των F-16 της 111 Π.Μ. της Αγχιάλου που είχε αναλάβει την υποστήριξη των τεθωρακισμένων ταξιαρχιών που ασκούντο στην άσκηση «Xαλύβδινος Θώραξ» στον Έβρο.
Ήξεραν το δρομολόγιο, ήξεραν τα πρόγραμμα, ήξεραν ότι έπρεπε να αφιχθούν στο «πεδίο της μάχης» συγκεκριμένη ώρα για να παρενοχλήσουν τα ελληνικά μαχητικά. Το γεγονός ότι από την αρχή προσπάθησαν να πάνε σε «καταρρίψεις» με ΑΙΜ-120, λέει πολλά…
Ίσως προδίδει και το πώς σκέφτονται να επιχειρήσουν σε περίπτωση που έχουμε κανονικές επιχειρήσεις: Όπως σημειώνει η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ στο τεύχος που έχει κυκλοφορήσει, η μορφή των αερομαχιών έχει αλλάξει σε σημαντικό βαθμό τα τελευταία χρόνια με την εισαγωγή και στις δύο αεροπορίες βλημάτων μεγάλου/μέσου βεληνεκούς ΑΙΜ-120, ΜΙCA.
Οι Τούρκοι έχουν αντιληφθεί ότι με πολύ δύσκολα θα έχουν αποτελέσματα απέναντι στον ελληνικό συνδυασμό JHMCS/Ιris-T σε μικρές αποστάσεις και έχουν προσαρμόσει τις τακτικές τους σε βολές από μεγαλύτερη απόσταση, όπου ο μικρός αριθμός των Mirage 2000-5 που και πάλι σε μεγάλες αποστάσεις δίνει στην Π.Α. σημαντικό πλεονέκτημα λόγω ανώτερου βλήματος (MICA ER), δεν επαρκεί για να αντιμετωπίσει συντριπτικά τα τουρκικά μαχητικά.
Εν πάση περιπτώσει στο χθεσινό επεισόδιο το σημαντικό ήταν ότο προχώρησαν σε μία κανονική επιχείρηση απαγόρευσης πεδίου μάχης, δηλαδή προσπάθησαν να απομονώσουν τα επίγεια στρατεύματα που «μάχονταν» από την αεροπορική υποστήριξη.
Αυτό δεν δείχνει απλή διάθεση αμφισβήτησης των εναέριων συνόρων, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά «πρόβα» για επιχειρήσεις. Είναι ακριβώς η ίδια συμπεριφορά που είχαν κατά τις ασκήσεις «Τοξότης» μεταξύ Ρόδου-Κύπρου πριν λίγα χρόνια.
Παρεμβαίνουν στο δρομολόγιο των μαχητικών προς τον στόχο τους, τα πλαγιοκοπού για να χάσουν χρόνο, να καταναλώσουν καύσιμα και αν τέλει να χάσουν το «ραντεβού» στο πεδίο της άσκησης. Η τακτική αυτή εύκολα αντιμετωπίζεται, αλλά όχι τόσο εύκολα αν οι ημέτερες δυνάμεις αιφνιδιαστούν.
Και μπορεί οι πιλότοι να είναι πάντα έτοιμοι για όλα στον αέρα, αλλά στα επιτελικά γραφεία σε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα παρατηρείτο εφησυχασμός, καθώς ειδικά στον αέρα, η τουρκική Αεροπορία έδειχνε να έχει αλλάξει «χαρακτήρα».
Όπως σημείωνε αξιωματικός της Π.Α. «Χθες, κακά τα ψέματα, αιφνιδιαστήκαμε. Δυστυχώς ο πολιτικός εφησυχασμός έχει διαβρώσει και τα Επιτελεία. Τώρα κοιτάμε να δούμε τι πήγε λάθος και θα το διορθώσουμε. Ευτυχώς τα παιδιά (σ.σ.: οι πιλότοι) μπορούν να ανταπεξέλθουν, αλλά και να ανατρέψουν τις πιο δύσκολες καταστάσεις»…
Αυτό που έγινε χθες, δικαιώνει την επιμονή τόσο του Στρατού, όσο και του Ναυτικού να ενισχύσουν την Α/Α των σχηματισμών τους, είτε με νέα SHORADS οι πρώτοι, είτε με απόκτηση πλοίων με δυνατότητες αεράμυνας περιοχής, όπως οι FREMM.
Όχι γιατί δεν έχουν εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της Π.Α., αλλά γιατί δεν ξέρουν τι θα μείνει διαθέσιμο τις πρώτες ώρες της σύγκρουσης από μαχητικά αεροσκάφη, με δεδομένα τα πλήγματα που θα υποστεί η Π.Α. στο έδαφος, στον αέρα και τις υπερ-αυξημένες υποχρεώσεις διατήρησης της αεροπορικής υπεροχής σε βάρος των αποστολών υποστήριξης…
Αυτή την φορά οι Τούρκοι είχαν συγκεκριμένο σχέδιο και πάνω απ’όλα ήταν καλά πληροφορημένοι για τις κινήσεις των ελληνικών μαχητικών. Και εδώ τίθενται πλέον κορυφαία ζητήματα ασφάλειας επικοινωνιών μεταξύ των Επιτελείων και δυνατότητας της τουρκικής Αεροπορίας (ΤΗΚ) να γνωρίζει εκ των προτέρων δρομολόγια και κινήσεις των Ε.Δ..
Πιο συγκεκριμένα, όπως μόνο το defencenet.gr σημείωσε από χθες (ίσως γιατί είχαμε όλα τα κομμάτια του παζλ της χθεσινής αναμέτρησης), οι Τούρκοι σηκώθηκαν βάσει σχεδίου να πάνε σε εμπλοκή. Αυτό ήταν σαφές από τον μεγάλο αριθμό οπλισμένων μαχητικών που σήκωσαν (8) σε σχέση με τον συνολικό αριθμό τους, (12) αλλά κυρίως από τον στόχο που επέλεξαν: Δεν πήγαν σε εμπλοκή στο νότιο τομέα, αλλά ούτε και στον κεντρικό. Πήγαν κατ’ευθείαν κατά των μαχητικών των Μοιρών των F-16 της 111 Π.Μ. της Αγχιάλου που είχε αναλάβει την υποστήριξη των τεθωρακισμένων ταξιαρχιών που ασκούντο στην άσκηση «Xαλύβδινος Θώραξ» στον Έβρο.
Ήξεραν το δρομολόγιο, ήξεραν τα πρόγραμμα, ήξεραν ότι έπρεπε να αφιχθούν στο «πεδίο της μάχης» συγκεκριμένη ώρα για να παρενοχλήσουν τα ελληνικά μαχητικά. Το γεγονός ότι από την αρχή προσπάθησαν να πάνε σε «καταρρίψεις» με ΑΙΜ-120, λέει πολλά…
Ίσως προδίδει και το πώς σκέφτονται να επιχειρήσουν σε περίπτωση που έχουμε κανονικές επιχειρήσεις: Όπως σημειώνει η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ στο τεύχος που έχει κυκλοφορήσει, η μορφή των αερομαχιών έχει αλλάξει σε σημαντικό βαθμό τα τελευταία χρόνια με την εισαγωγή και στις δύο αεροπορίες βλημάτων μεγάλου/μέσου βεληνεκούς ΑΙΜ-120, ΜΙCA.
Οι Τούρκοι έχουν αντιληφθεί ότι με πολύ δύσκολα θα έχουν αποτελέσματα απέναντι στον ελληνικό συνδυασμό JHMCS/Ιris-T σε μικρές αποστάσεις και έχουν προσαρμόσει τις τακτικές τους σε βολές από μεγαλύτερη απόσταση, όπου ο μικρός αριθμός των Mirage 2000-5 που και πάλι σε μεγάλες αποστάσεις δίνει στην Π.Α. σημαντικό πλεονέκτημα λόγω ανώτερου βλήματος (MICA ER), δεν επαρκεί για να αντιμετωπίσει συντριπτικά τα τουρκικά μαχητικά.
Εν πάση περιπτώσει στο χθεσινό επεισόδιο το σημαντικό ήταν ότο προχώρησαν σε μία κανονική επιχείρηση απαγόρευσης πεδίου μάχης, δηλαδή προσπάθησαν να απομονώσουν τα επίγεια στρατεύματα που «μάχονταν» από την αεροπορική υποστήριξη.
Αυτό δεν δείχνει απλή διάθεση αμφισβήτησης των εναέριων συνόρων, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά «πρόβα» για επιχειρήσεις. Είναι ακριβώς η ίδια συμπεριφορά που είχαν κατά τις ασκήσεις «Τοξότης» μεταξύ Ρόδου-Κύπρου πριν λίγα χρόνια.
Παρεμβαίνουν στο δρομολόγιο των μαχητικών προς τον στόχο τους, τα πλαγιοκοπού για να χάσουν χρόνο, να καταναλώσουν καύσιμα και αν τέλει να χάσουν το «ραντεβού» στο πεδίο της άσκησης. Η τακτική αυτή εύκολα αντιμετωπίζεται, αλλά όχι τόσο εύκολα αν οι ημέτερες δυνάμεις αιφνιδιαστούν.
Και μπορεί οι πιλότοι να είναι πάντα έτοιμοι για όλα στον αέρα, αλλά στα επιτελικά γραφεία σε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα παρατηρείτο εφησυχασμός, καθώς ειδικά στον αέρα, η τουρκική Αεροπορία έδειχνε να έχει αλλάξει «χαρακτήρα».
Όπως σημείωνε αξιωματικός της Π.Α. «Χθες, κακά τα ψέματα, αιφνιδιαστήκαμε. Δυστυχώς ο πολιτικός εφησυχασμός έχει διαβρώσει και τα Επιτελεία. Τώρα κοιτάμε να δούμε τι πήγε λάθος και θα το διορθώσουμε. Ευτυχώς τα παιδιά (σ.σ.: οι πιλότοι) μπορούν να ανταπεξέλθουν, αλλά και να ανατρέψουν τις πιο δύσκολες καταστάσεις»…
Αυτό που έγινε χθες, δικαιώνει την επιμονή τόσο του Στρατού, όσο και του Ναυτικού να ενισχύσουν την Α/Α των σχηματισμών τους, είτε με νέα SHORADS οι πρώτοι, είτε με απόκτηση πλοίων με δυνατότητες αεράμυνας περιοχής, όπως οι FREMM.
Όχι γιατί δεν έχουν εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της Π.Α., αλλά γιατί δεν ξέρουν τι θα μείνει διαθέσιμο τις πρώτες ώρες της σύγκρουσης από μαχητικά αεροσκάφη, με δεδομένα τα πλήγματα που θα υποστεί η Π.Α. στο έδαφος, στον αέρα και τις υπερ-αυξημένες υποχρεώσεις διατήρησης της αεροπορικής υπεροχής σε βάρος των αποστολών υποστήριξης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου