Η Ελλάδα, μέχρι την κατάληψη και της Κρήτης, πολέμησε τον Άξονα επί 216 μέρες, ήτοι μακρότερα από κάθε Ευρωπαϊκή χώρα που είχε προηγούμενος δεχθεί επίθεση του Άξονα. Ακολούθως η Ελλάδα συνέχισε μαχόμενη δίπλα στους συμμάχους εκτός της Ελλάδος, ενώ στο εσωτερικό οργάνωσε σθεναρή αντίσταση. Η Ελλάδα την περίοδο του Β΄ Π Π, με τους αγώνες της και τις θυσίες της έσωσε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, όπως ομολόγησαν οι πρωταγωνιστές του αγώνα. Ο Γάλλος PierreBourdain δήλωσε στο BBC το 1942: «Με την πάροδο του χρόνου θα φανεί ότι μετά την απόφαση της Αγγλίας του 1940 ήταν η ανδρεία του ελληνικού λαού, που συνέβαλε περισσότερο για να σωθεί ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ο δημιουργημένος από τον ίδιο αυτό λαό πριν από 2.400 χρόνια. Πρέπει να το σκέπτονται αυτό όταν θα διαμορφώσουν την Ευρώπη. Κάθε αχαριστία στην Ελλάδα θα ισοδυναμούσε με προδοσία προς την Ευρώπη». (Από άρθρο του πρώην υπουργού Νίκου Μάρτη, παλαίμαχου του Β΄ Π.Π - www.elzoni.gr )
Τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας
και η δίκη στη Χάγη
του Αριστομένη Ι. Συγγελάκη (*)Ανήμερα του Ολοκαυτώματος της Βιάννου (14/9/2011), του δεύτερου σε αριθμό θυμάτων στην Ελλάδα, η ελληνική αντιπροσωπεία με μια μνημειώδη παρέμβαση στην ιστορική δίκη στο "Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης" της Χάγης, έφερε τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και τα δικαιώματά τους στο επίκεντρο της προσοχής της διεθνούς κοινότητας.
Η ελληνική πλευρά απάντησε καθαρά στο δίλημμα της Γερμανίας "απόλυτη εφαρμογή της ετεροδικίας (δηλαδή του προνομίου της κρατικής ασυλίας κατά τη διάπραξη εγκλημάτων) ή χάος", τεκμηριώνοντας τη θέση, η οποία ολοένα και κερδίζει έδαφος διεθνώς, ότι η παραβίαση των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων οδηγεί στο χάος. Με άλλα λόγια, δεν νοείται σύγχρονη κοινωνία χωρίς σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η στάση της Γερμανίας στη Χάγη σηματοδοτεί μια προϊούσα ηθική έκπτωση της επιχειρηματολογίας του γερμανικού κράτους, ακριβώς κατά την περίοδο που αυξάνεται η ισχύς του. Υπενθυμίζουμε συνοπτικά (και με τον κίνδυνο να γίνουμε υπερβολικά αφαιρετικοί) ότι αρχικά (δηλαδή κατά τη διάρκεια της Κατοχής) η Γερμανία υποστήριζε ότι τα Ολοκαυτώματα ήταν "αναπόφευκτα γεγονότα στο πλαίσιο των πολεμικών επιχειρήσεων", με προφανή σκοπό να απαλλαγεί των ευθυνών της για τα εγκλήματα πολέμου. Από το 1946 έως το 1990, η Γερμανία προσποιούνταν την ανήξερη (ότι τάχα έχει αποζημιώσει τα θύματά της) ή την αναρμόδια, καθώς είχαμε δύο χωριστά γερμανικά κράτη. Από την επανένωση της Γερμανίας το 1990 και μετά, το γερμανικό κράτος οχυρώθηκε πίσω από την επίκληση της απόλυτης εφαρμογής της αρχής της ετεροδικίας.
Η Βιάννος, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, το Κομμένο, ο Χορτιάτης, η Υπάτη, τα Κερδύλλια και τα άλλα Ολοκαυτώματα ορφάνεψαν, ρήμαξαν, βυθίστηκαν στο πένθος. Σύμφωνα με έγκυρες εκτιμήσεις, η Ελλάδα έμεινε 35 περίπου χρόνια πίσω, οικονομικά, κοινωνικά, επιστημονικά, λόγω της Κατοχής. Εύλογα συμπεραίνουμε ότι, έως έναν βαθμό, η σημερινή εξαιρετικά δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας, οφείλεται στην πρωτόγνωρη καταστροφή που υπέστη από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι "αθωώνουμε" από τις βαριές τους ευθύνες για το σημερινό αδιέξοδο τις ελληνικές κυβερνήσεις. Το αντίθετο. Ευθύνονται, συν τοις άλλοις, και για τη μη διεκδίκηση των αποζημιώσεων και επανορθώσεων.).
Ωστόσο, ενώ η χώρα μας και ο λαός μας έδωσαν τα πάντα για την απελευθέρωση της Ευρώπης από τον ζυγό του Αξονα, εντούτοις σήμερα υφιστάμεθα φαρμακερά σχόλια και ανοίκειες πιέσεις, προερχόμενες κυρίως από αυτούς που ευθύνονται τα μέγιστα για την υστέρηση της Εθνικής μας Οικονομίας.
Αποζημίωση, δημοκρατία και δικαιοσύνη! Το επιτακτικό αυτό αίτημα των θυμάτων του ναζισμού, αλλά και κάθε μορφής ολοκληρωτισμού, είναι ο πυρήνας της τοποθέτησης της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Χάγη.
Οπως υποστήριξε ο επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας καθηγητής Στέλιος Περράκης, ό,τι ζητούν τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας είναι δικαιοσύνη. Μόνο έτσι θα επέλθει η κάθαρση στην ανείπωτη τραγωδία που προκάλεσε η ναζιστική θηριωδία.
(*) Ο Αριστομένης Ι. Συγγελάκης, είναι μέλος ΔΣ του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
(www.ethnos.gr)
Σημείωση στυξ: Δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις για να διαπιστωθεί πως μετά το σχέδιο Μάρσαλ, και την οικονομική υποστήριξη προς την Δυτική Γερμανία, η ανάπτυξη της Οικονομίας της ήταν δυσαναλόγως αντίστροφη από την οικονομία της Ανατολικής, που υπέστη την σοβιετική κατοχή.
Έρχονται τώρα οι αχάριστοι και υπερφίαλοι του ινστιτούτου Ludvig von Mises Institute της Αυστρίας,να αντιτείνουν: «Οι χώρες που έλαβαν το μεγαλύτερο μέρος του Σχεδίου Μάρσαλ, (σύμμαχοι των ΗΠΑ Βρετανία, Σουηδία και Ελλάδα) είχαν πολύ χαμηλότερηανάπτυξη στα χρόνια 1047-55, ενώ εκείνες που έλαβαν πολύ λιγότερα χρήματα (οι δυνάμεις του άξονα Γερμανία, Ιταλία και Αυστρία) σημείωσαν σημαντική ανάπτυξη.
Αυτό όμως δεν τους σώζει. Διότι από τη μια τα κράτη του άξονα, έλαβαν οικονομική βοήθεια την οποία ουδέποτε επέστρεψαν, κι από την άλλη είχαν οικειοποιηθεί πλούτο από τις χώρες που είχαν κατακτήσει, τον οποίο επίσης δεν επέστρεψαν, τουλάχιστον όσο έχουμε να κάνουμε με την Ελλάδα.
Επί πτωμάτων πάτησαν και τότε, και επί πτωμάτων θέλουν να συνεχίζουν και σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου