Ερντογάν: Πουλάει και αγοράζει φίλους

• Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Συχνά, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Τουρκίας δημοσιεύουν φωτογραφίες του Ταγίπ Ερντογάν με τον Χόσνι Μουμπάρακ, τον Μουαμάρ Καντάφι, τον πρόεδρο της Συρίας, που συνεχίζει να σκοτώνει τους πολίτες της χώρας του, και τον Ομάρ αλ-Μπασίρ, που αιματοκύλισε το Σουδάν. Και οι τέσσερις αυτοί κύριοι ήσαν μέχρι πρότινος φίλοι του πρωθυπουργού της Τουρκίας και συνοδοιπόροι του στον ισλαμισμό, αν και στο θέμα αυτό τούς ξεπερνούσε, καθώς κυριαρχείται από άκρατο φανατισμό. Εσχάτως, έχουν προστεθεί στον κατάλογο των ανεπιθύμητων για τον κ. Ερντογάν, ο οποίος, στα χρόνια της εξουσίας του, έδειξε να είναι συνώνυμος του χαμαιλέοντος...

Ο λόγος που δημοσιεύουν τις φωτογραφίες του χαμογελαστού και πλημμυρισμένου από αγαλλίαση πρωθυπουργού της Τουρκίας είναι προφανώς για να του υπενθυμίσουν τον τρόπο με τον οποίο πρόδωσε τους Μουμπάρακ, Καντάφι, Άσαντ και αλ-Μπασίρ, τους οποίους –για όσους δεν έχουν ξεχάσει– επισκεπτόταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα ή τους προσκαλούσε στην Τουρκία, διατηρώντας συμμαχική σχέση μαζί τους. Οι αναλυτές προχωρούν και ένα βήμα παραπέρα, και υποστηρίζουν ότι δεν θα διακόψει προς το παρόν την «αδελφική σχέση» με τον πρόεδρο του Ιράν, επειδή τον χρησιμοποιεί για να... ενοχλεί το Ισραήλ και για να αποσπά βοήθεια και επενδύσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μελετώντας κανείς σοβαρούς Τούρκους αναλυτές –και είναι ελάχιστοι πια αυτοί που δεν υμνούν το «σουλτάνο»...–, καταλήγει εύκολα στο συμπέρασμα ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει «μπέσα», δεν έχει αισθήματα για κανένα πλην του εαυτού του και δεν τιμά τις συμφωνίες που κάνει. Ο τρόπος συμπεριφοράς του προς τους Μουμπάρακ, Καντάφι, Άσαντ και αλ-Μπασίρ είναι το θέμα συζήτησης και στην Ουάσιγκτον, η οποία, αν και νωρίς και σωστά διέγνωσε τα επικίνδυνα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν, συνεχίζει μέχρι και σήμερα να τον θεωρεί «στρατηγικό συνομιλητή». (Σημειώνω, για να μην παρεξηγηθώ, πως και οι τέσσερις πρώην φίλοι του κ. Ερντογάν δεν είχαν ποτέ καμία σχέση με τη Δημοκρατία και έχουν στραφεί επανειλημμένα εναντίον του λαού τους.)

Ο τρόπος με τον οποίο αλλάζει αποφάσεις, φιλίες και συμμαχίες είναι χαρακτηριστικός σχιζοφρενούς ατόμου ή ατόμου που κυριαρχείται από θρησκευτικό φανατισμό. Ο Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται πως... πάσχει και από τα δύο. Ένας Αμερικανός αναλυτής, η γνώμη του οποίου επηρεάζεται από τις κατά καιρούς στρατηγικές σχέσεις του Ισραήλ, έλεγε σε μία συνάντηση στελεχών συντηρητικού ινστιτούτου πως μελέτησε βίντεο προεκλογικών ομι λιών του Ταγίπ Ερντογάν και κατέληξε στο συμπέρασμα πως στις ομιλίες του προετοιμάζει το λαό «για κάτι μεγάλο και σημαντικό» και πως στοχεύει να φανατίζει το πλήθος, ώστε, εάν χρειαστεί, να το χρησιμοποιήσει.

Κακώς ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο πρόεδρος της Κύπρου συνεχίζουν να πιστεύουν πως με τον Ταγίπ Ερντογάν «μπορούν να τα βρουν». Οι δηλώσεις του αλλά και οι πράξεις του φωνάζουν για το αντίθετο! Η επικείμενη επίσκεψη του πρωθυπουργού του Ισραήλ στην Κύπρο και η ορθότατη απόφαση της Λευκωσίας να προχωρήσει στην έναρξη των ερευνών για εντοπισμό φυσικού αερίου εντός της κυπριακής ΑΟΖ έχουν εξοργίσει τον Ερντογάν και συνιστά τουλάχιστον πολιτική αφέλεια να πιστεύει κανείς πως δεν θα επιχειρήσει να προκαλέσει επεισόδιο. Η Ελλάδα –κυρίως– αλλά και η Κύπρος, που παραμένει θύμα κατοχής, πρέπει να αφήσουν κατά μέρος την ηττοπάθεια, που καταλήγει σε δουλοπρέπεια, απέναντι στον Ερντογάν. Δεν έχουν κουραστεί να τους κοροϊδεύει και να τους ειρωνεύεται ο θρασύτατος αυτός φανατικός ισλαμιστής;...