Μήπως ήρθε η ώρα της ΑΟΖ;
Το Μνημόνιο ΙΙΙ ψηφίστηκε με 153 ψήφους, ο προϋπολογισμός της χώρας πέρασε με την «άνετη» πλειοψηφία των 167, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να εξασφάλισε ένα εύθραυστο μεν, χρονοδιάγραμμα δε, αναφορικά με την εκταμίευση της υπερ-δόσης των 31,5 έως 45 δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία μετά από μεγάλη σκέψη των Γερμανών φαίνεται πως θα αποδοθούν εφάπαξ στη χώρα μας, ίσως και πριν τα Χριστούγεννα.
Αντιπαρερχόμαστε το γεγονός πως τώρα αρχίζουν πλέον τα δύσκολα, αφού το εύκολο ήταν να πείσουν οι κυβερνητικοί εταίροι τους βουλευτές τους ψηφίσουν υπέρ. Η ελληνική κυβέρνηση και η συμπολίτευση – το δύσκολο θα είναι να εφαρμόσουν τα συγκεκριμένα μέτρα στο βαθμό τα οποία θα καταστούν αποτελεσματικά αλλά και δεν θα επιφέρουν τη κοινωνική έκρηξη (ειδικά οι απολύσεις) – θα θριαμβολογήσουν πως μας «έσωσαν» για τρίτη φορά μέσα σε δύο έτη.
Αφού λοιπόν πέρασαν από τη Βουλή – από την κοινωνία θα διαπιστώσουμε τι θα γίνει πολύ σύντομα – τα συγκεκριμένα μέτρα, αφού θα περάσουν ως «υποσημειώσεις» τις αποικιοκρατικού τύπου απαιτήσεις της Γερμανίας αναφορικά με τη «ρήτρα ισοδυνάμου» αλλά και με τον ασφυκτικό έλεγχο του λογαριασμού στον οποίο θα τοποθετηθούν τα χρήματα, ή μάλλον τα ψηφία στον υπολογιστή, έστω κι εάν αυτός θα εδρεύει στην Τράπεζα της Ελλάδος, θα έρθει η ώρα να ασχοληθούν και με την «ρήτρα ανάπτυξης».
Δεν είναι τυχαίο, αλλά εξόχως σημειολογικό, πως ο Αντώνης Σαμαράς την επομένη της ψήφισης του προϋπολογισμού στη ουσία κατασκήνωσε το υπουργείο Ανάπτυξης και έδωσε τις κατευθυντήριες γραμμές για τη πραγματική σωτηρία της χώρας η οποία θα έρθει μόνο από την αύξηση, ή μάλλον την έναρξη, της παραγωγής και την αύξηση των εξαγωγών μας, έτσι ώστε να μειωθεί το έλλειμμα στο εμπορικό μας ισοζύγιο.
Πόσες φορές δεν μας έχει μιλήσει ο σημερινός πρωθυπουργός για την «ανάπτυξη» και για το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχουμε στην Ελλάδα λόγω του ανθρωπίνου δυναμικού μας, των υπηρεσιών που μπορούμε να προσφέρουμε, της καινοτομίας που θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε και last but not least που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξονες για τον ενεργειακό μας πλούτο ο οποίος θα γίνει η ατμομηχανή των εξαγωγών μας τουλάχιστον για τα δύσκολα χρόνια της ανασυγκρότησης.
Προσποιούμενοι λοιπόν πως τον πιστεύουμε σε όλα, και δεχόμενοι ως χαχόλοι ιθαγενείς πως ότι συμβαίνει είναι για το καλό μας, πως… οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, πως η δόση θα δοθεί στην ώρα της και με το παραπάνω, πως τα λεφτά θα πέσουν στην αγορά και δεν θα παρακρατηθούν από τις τράπεζες, πως 27.000 άνθρωποι θα απολυθούν χωρίς να ανοίξει μύτη και φυσικά πως δεν θα συμβεί κανένα ατύχημα μεταξύ Αμερικανών και Γερμανών με αποτέλεσμα να σπάσει η συμφωνία (;) και να μην λάβουμε τα χρήματα ερωτούμε:
Έστω πως όλα αυτά συμβούν ακριβώς όπως μας τα περιέγραψε η κυβέρνηση, ΠΟΤΕ ακριβώς σκοπεύει να περάσει στο ζήτημα της έναρξης κάποιας παραγωγής στη χώρα – για να την αναπτύξει δηλαδή – μέσω της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων που έχουμε; Με άλλα λόγια, μήπως ήρθε πλέον η ώρα – ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΩΘΗΚΑΜΕ – να απογειωθούμε κιόλας, μέσω της ανακήρυξης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) έτσι ώστε να «κοπούν» θαλάσσια οικόπεδα προς παραχώρηση σε ολόκληρη της θαλάσσια περιοχή της χώρας;
Όπως έχουμε σημειώσει και στο πρόσφατο παρελθόν, μόνο η ανακήρυξη ΑΟΖ – άρα η de facto δήλωση κυριαρχίας της χώρας μας σε συγκεκριμένο χώρα – θα προσελκύσει επενδυτές οι οποίο δεν πρόκειται να έρθουν εάν το καθεστώς ιδιοκτησίας αμφισβητείται.
Επιπροσθέτως, πόσο μυαλό χρειάζεται να διαθέτει ένας πολιτικός για να αντιληφθεί πως η ανακήρυξη ΑΟΖ ίσως και να αποτελέσει τη τελευταία σανίδα σωτηρίας του παραπαίοντος μεταπολιτευτικού συστήματος, στη παρούσα συγκυρία, το οποίο ίσως την ύστατη στιγμή να αποδείξει πως τελικά κάτι έπραξε για τον έρημο αυτόν τόπο, και πως δεν πήγαν χαμένα τα τελευταία 35 έτη.
Πόσα… πτυχία θα πρέπει να έχει κάποιος για να καταλάβει πως με το να ανακηρύξει ΑΟΖ τώρα, θα δώσει τροφή σε όλους τους χειροκροτητές της κυβέρνησης, έτσι ώστε να στρέψουν τη δημόσια συζήτηση και τη πολιτική ατζέντα σε ένα θέμα το οποίο μόνο κακό δεν πρόκειται να κάνει στους πολιτικούς; Ειδικά δε, εάν… γαβγίσουν και οι οθωμανοί απέναντι, τότε χαράς ευαγγέλια για τους τρις-εθνοσωτήρες μας. Αρκεί να μην μπλέξουν παραπέρα. Αυτά είναι «παιχνίδια» για μεγάλα «παιδιά»…
Με λίγα λόγια με τη σύντομη αυτή ανάλυση θα θέλαμε να επισημάνουμε πως είτε εάν πραγματικά πιστεύουν αυτά που μας λένε και θέλουν να φέρουν μία σχετικά σύντομη αναπτυξιακή προοπτική στη χώρα, είτε εάν απλά θέλουν να σωθούν οι ίδιοι και να αλλάξουν τον πολιτικό διάλογο στο εσωτερικό της χώρας, είτε και για τους δύο λόγους ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει πολύ σύντομα να κάνει την κίνησή της και να φέρει το ΕΤΟΙΜΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ για την ανακήρυξη ΑΟΖ στη Βουλή και να τον κάνει νόμο του κράτους. Ο χρόνος τόσο για τους ίδιους όσο και κυριότερο για τη χώρα δεν τελειώνει… έχει τελειώσει.
Τα λόγια αρκούν. Τώρα μόνο οι πράξεις μετράνε κ. πρωθυπουργέ, προχωρήστε και όλοι θα είναι μαζί σας, ακόμα και εάν δεν πιστεύουμε πως πολλοί από την «τάξη» σας χρίζουν υποστήριξης, ως… προστατευόμενα μεταπολιτευτικά είδη.
Σχόλιο ιστολογίου: Το μόνο "ερώτημα" που μπορεί να τεθεί αυτή τη στιγμή, είναι: Μήπως εάν ανακηρύξουμε τώρα την Ελληνική ΑΟΖ, κινδυνεύουμε να την "τοποθετήσουμε" μέσα στα όσα τα μνημόνια υπαγορεύουν για υποθήκευση κρατικής και δημόσιας περιουσίας; Μήπως πρέπει να απαντηθεί πρώτα αυτή η ερώτηση και μετά να προχωρήσουμ στο δια ταύτα, που είναι η ανακήρυξη της ΑΟΖ και οι περαιτέρω ενέργειες που θα μπορούν να γίνουν και οι οποίες θα εξασφαλίζουν το μέγιστο όφελος για την Ελλάδα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου