Ιδιαίτερα επικριτικός εμφανίζεται για μια ακόμα φορά ο Economist με τις αποφάσεις που έλαβαν οι Ευρωπαίοι, αυτή τη φορά για την Κύπρο. Το σχέδιο διάσωσης της Λευκωσίας χαρακτηρίζεται κοντόφθαλμο, αυτοκαταστροφικό και άδικο, κυρίως σε σχέση με τη φορολόγηση των καταθέσεων έως 100 χιλιάδες ευρώ, που θεωρούνται ασφαλής σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Στο άρθρο του περιοδικού σημειώνεται ότι η επιβολή «κουρέματος» 9,9% στις καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ ήταν σχετικά αναμενόμενη, καθώς το τελευταίο διάστημα γινόταν η σχετική συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
«Η πολιτική του να σωθούν εύποροι Ρώσοι με τα χρήματα που θα δάνειζαν οι λιτοί Γερμανοί δεν θα πήγαινε πολύ μακριά» γράφει χαρακτηριστικά το περιοδικό.
Ωστόσο, για τις περιπτώσεις των καταθετών που θα φορολογηθούν με 6,75%(καταθέσεις έως 100 χιλιάδες ευρώ) το πράγμα είναι διαφορετικό.
Ο Economist εκτιμά ότι η απόφαση είναι λανθασμένη για τρεις λόγους. Καταρχήν, δημιουργούνται και πάλι φόβοι ότι η κρίση χρέους θα πάρει νέες διαστάσεις. Για πρώτη φορά οι καταθέτες, οι οποίοι μέχρει σήμερα είχαν μείνει αλώβητοι από την κρίση χρέους, καλούνται αναγκαστικά να συμβάλουν.
«Στην Ευρωζώνη ασφαλώς θα 'πουλήσουν' τη συμφωνία με το αιτιολογικό ότι η Κύπρος είναι μια μοναδική περίπτωση, όπως και η Ελλάδα πριν από ένα χρόνο. Αν όμως ήσουν αποταμιευτής σε χώρα της περιφέρειας και συνειδητοποιούσες ότι η χώρα σου χρειαζόταν περισσότερα κεφάλαια, ποια θα ήταν η πρώτη σου εκτίμηση; Ότι η ποτέ δεν θα συνέβαινε αυτό που έγινε στην Κύπρο ή ότι έχει δημιουργηθεί ένα προηγούμενο, το οποίο αντανακλά τις ανάγκες των χωρών που δανείζονται κεφάλαια από τις αγορές να μοιραστούν με κάποιον το βάρος;»
Ο δεύτερος λόγος για τον Economist έχει να κάνει με την αρχή της ισότητας. Μπορεί η συμφωνία να πλασάρεται με την αρχή της δικαιοσύνης, ωστόσο, πρόκειται για μια πολύ επιλεκτική δικαιοσύνη. Η επιμονή της Ευρωζώνης ότι πρόκειται για μοναδική περίπτωση το αποδεικνύει: με αρκετούς ξένους να χάνουν χρήματα σε μια μικρή χώρα, έχεις ένα αποτέλεσμα σαν αυτό της Κύπρου, το οποίο πόσο μοναδικό μπορεί να είναι; Ήδη αρκετοί έχουν αρχίσει να σκέφτονται την περίπτωση της εξίσου μικρής Λετονίας, στην οποία επίσης βρίσκουν καταφύγιο ρωσικά κεφάλαια, εν όψει εισόδου στην Ευρωζήνη το 2014...
Ο τρίτος λόγος είναι στρατηγικός. Η απόφαση για την Κύπρο, συνεχίζει το περιοδικό, δεν έχει συνοχή. Η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη είχε ηρεμήσει για ένα διάστημα, κυρίως χάρη στην ετοιμότητα της ΕΚΤ να παρέμβει σε χώρες που έχουν ανάγκη. Το τίμημα για αυτό ήταν ασφαλώς τα προγράμματα λιτότητας. Όμως το τίμημα πλέον έγινε ακριβότερο και το δίχτυ ασφαλείας για την ΕΚΤ λεπτότερο.
Τέλος, ο Economist σημειώνει ότι η απόφαση αυτή απομακρύνει την ΕΕ από τις θεσμικές αλλαγές που χρειάζεται για να τελειώσει μια και καλή η κρίση χρέους.
Αντί να χρησιμοποιηθεί το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ώστε να αποδυναμωθεί ο δεσμός μεταξύ κυβερνήσεων και τραπεζών, η Ευρωζώνη εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ισότιμα το τραπεζικό χρέος με το εθνικό χρέος.
Κατά τα άλλα, όπως σχολιάζει σκωπτικά ο Economist, είναι μια καλή συμφωνία.... Αλλά όταν απευθύνεσαι σε δίποδα που δεν σε ρωτάνε τα αυτονόητα, μπορείς να λές ότι θέλεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου