Ο άνθρωπος κρίνεται από τις πράξεις και όχι από τα λόγια. Το ίδιο ισχύει και με τις επιχειρήσεις όπως η Canadian ElDorado Gold που σχεδιάζει τη εξόρυξη χρυσού στο Πέραμα, τις Σάπες και τη Β. Χαλκιδική. Το βασικό συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε από τη «δράση» της στο Kisladag στη γειτονική Τουρκία, είναι πως παρά τα σοβαρά ατυχήματα που έχουν συμβεί, τις προσφυγές και τις αντιδράσεις των κατοίκων η εταιρία λειτουργεί σαν γενικός «δερβέναγας» και συνεχίζει ακάθεκτη.
Ο χρόνος για αυτήν είναι χρήμα και τον αξιοποιεί καταλλήλως, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι αυτού του τύπου οι εταιρίες, ενώ στην αρχή χαϊδεύουν αυτιά με υποσχέσεις για θέσεις εργασίας, ανάπτυξη με σεβασμό στην υγεία και το περιβάλλον και άλλα ωραία, μόλις βάλουν πόδι σε μια περιοχή και εδραιώσουν τη παρουσία τους, ρίχνουν τις μάσκες και στρέφονται με τον πιο χυδαίο τρόπο, απέναντι στην ίδια τη κοινωνία και τους εργαζόμενους της.
Τα παραπάνω επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Ανοιχτή Συνέλευση Αλεξανδρούπολης και καλεί όλους να διαβάσουν το παρακάτω ενδιαφέρον και διδακτικό ιστορικό από το Kisladag της Τουρκίας:
«Στο Kisladag βρίσκεται το μεγαλύτερο μεταλλείο χρυσού στην Τουρκία. 22.000 δέντρα κόπηκαν και τώρα αυτό το μέρος των 15.717 εκταρίων περιτριγυρίζεται από συρματόπλεγμα και μέσα από αυτό υπάρχουν οι εγκαταστάσεις 1 τετραγ. χλμ μεταλλείου, το μεγαλύτερο μεταλλείο χρυσού στην Τουρκία με βάθος περισσότερο από 500μέτρα. Μετά από ένα χρόνο δικαστικών υποθέσεων, στις 9 Ιουλίου το 2007 το Τουρκικό Εφετείο αποφάσισε να κλείσει το χρυσωρυχείο του Kisladag που ανήκει στην Tuprag, θυγατρική της Canadian ElDoradoGold.
H περιβαλλοντολογική μελέτη κηρύχθηκε «άνευ όρων παράνομη» και η πιθανότητα να συνεχιστεί κάποιου είδους παραγωγή θεωρήθηκε ότι θα προκαλούσε ανεπανόρθωτες βλάβες στην περιοχή. Για τον Mehmet Yelmaz, διευθυντή της Turpag (θυγατρική της Canadian ElDorado Gold), αυτή δεν ήταν μια τελικά απόφαση. Το μεταλλείο έκλεισε προσωρινά και η εταιρεία ετοιμάστηκε για μια μακρά δικαστική διαμάχη. Στις αρχές Μαρτίου του 2008 το μεταλλείο ξανάνοιξε!
Ο μισθός των εργατών είναι περίπου 750 Δολ. ΗΠΑ, ενώ το εισόδημα των αγροτών / κτηνοτρόφων από την εκτροφή ζώων και την καλλιέργεια λαχανικών, είναι το ίδιο, και ακόμη υψηλότερο. Η κατασκευή αγωγών – 8 χιλιόμετρα αγωγών μεταφέρουν νερό για το μεταλλείο από μια κοντινή γεώτρηση- προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των αγροτών το Σεπτέμβριο του 2005, αφού το νερό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα της περιοχής, και μια μεγάλη σύγκρουση με την αστυνομία ακολούθησε.
Μια ζωντανή αλυσίδα μπλόκαρε το δρόμο, 12 αγρότες υπέστησαν ξυλοδαρμό από την χωροφυλακή, 32 κατηγορήθηκαν για αντίσταση στην αστυνομία και πολλοί από αυτούς έπρεπε να πληρώσουν πρόστιμα εκατοντάδων Τούρκικων λιρών. Το χωριό Inai, αυτό που είναι κοντινότερο στο μεταλλείο, ακόμη αντιστέκεται.
«Φαινόταν ό,τι θα βρέξει αυτή την μέρα. Τα πρόβατα τα βάλαμε μέσα νωρίς το βραδάκι. Έλεγχα κάποια πράγματα στην άλλη άκρη της φάρμας όταν άρχισε να βρέχει», θυμάται ο Mahmut Kilali. Η μάντρα του βρίσκεται στο χωριό Aydemir, μόνο λίγα χιλιόμετρα από το μεταλλείο. Μερικές ώρες αργότερα έχασε τις αισθήσεις του, ολόκληρο το σώμα του έτρεμε, για λίγο τα συμπτώματα φάνηκαν να περνάνε αλλά ξανάρχισαν με δυνατούς εμέτους, σπασμούς και ανεξέλεγκτο κλάμα.
Το επόμενο πρωί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Esme, της κοντινότερης πόλης. Εκεί ήταν χιλιάδες άνθρωποι από τα τριγύρω χωριά της περιοχής, με παρόμοια συμπτώματα, μερικοί και με αναπνευστικά προβλήματα, άλλοι με δυνατούς σπασμούς, πονοκεφάλους, παραλυσίες των άκρων. Όλοι τους είχαν βρεθεί έξω την ώρα της βροχής το προηγούμενο δειλινό, άλλοι για περισσότερη ώρα, άλλοι για λιγότερη ώρα, όμως όλοι είχαν αναπνεύσει τη χαρακτηριστική μυρωδιά που θύμιζε πικραμύγδαλο.
Την επόμενη μέρα το πόσιμο νερό της Esme περιείχε περισσότερο αρσενικό από ποτέ και δεν υπήρχε αμφιβολία ότι επρόκειτο για δηλητηρίαση από κυανιούχο άλας. Το αρσενικό είναι ένα από τα μέταλλα της τεχνολογίας του κυανίου και η μόνη πιθανή πηγή αρσενικού ήταν η περιοχή του Kisladag. Το επεισόδιο συνέβη εξαιτίας της όξινης βροχής που προκάλεσε εξάτμιση τοξικών και ο αέρας τα πήρε και τα μετέφερε μακριά από το μεταλλείο».
από τον Χρόνο Κομοτηνής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου