WSJ: "Η Ελλάδα αξίζει γεωπολιτικά πολύ περισσότερο από την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία".

"H Ελλάδα μπορεί να είναι μια μικρή ευρωπαϊκή οικονομία, αλλά, όπως αποδεικνύει και η ιστορία, η γεωπολιτική σημασία της είναι μεγαλύτερη από εκείνη της Ιρλανδίας ή της Πορτογαλίας. Όμως η έντονη συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας δημιουργεί κινδύνους ανατροπής του πολιτεύματος από εξτρεμιστικά πολιτικά ή στρατιωτικά κινήματα, με....απροσδιόριστες συνέπειες".Με απλά λόγια η Wall Street Journal περιέγραψε τα μεγάλα όπλα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μια ελληνοκεντρικά και όχι "ευρωπαϊκά" ή "παγκοσμιοποιημένα" σκεπτόμενη ελληνική πολιτική ηγεσία για να δώσει απαντήσεις σε αυτούς που θεωρούν ότι η χώρα και ο λαός της πρέπει πρώτα να υποφέρουν για να "εξαγνιστούν" (καλβινιστική-ευαγγελική αντίληψη Μέρκελ) και μετά να έρθουν "στον ίσιο δρόμο", αφού έχουν πληρώσει για τις αμαρτίες τους.
Κατά το κοινώς λεγόμενο η Ελλάδα είναι "μαγαζί-γωνία" σε μια περιοχή που τέτοια "μαγαζιά" πληρώνονται με χιλιαπλάσια ποσά απ'ότι το χρέος της χώρας. Και ακριβώς το γεγονός ότι οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες, αρνούνται να χρησιμοποιήσουν το όπλο αυτό, φοβούμενες μην τυχόν "κακοκαρδίσουν" τα μεγάλα δυτικά πολιτικά κέντρα, στα οποία έτσι ή αλλιώς οφείλει την ύπαρξή της η εγχώρια πολιτική ελίτ - συνεπικουρούμενη φυσικά από τα μεγάλα εγχώρια μεγάλα ΜΜΕ που παίζουν το ρόλο του "μαντρόσκυλου" της τρόϊκας - επιφυλάσσουν στον ελληνικό λαό μια πραγματική κόλαση.
Η Wall Street Journal, στο άρθρο της διατυπώνει τον προβληματισμό της για το μέλλον της Ευρώπης εξαιτίας της κρίσης χρέους διατυπώνοντας την εκτίμηση ότι "η ύφεση που μαστίζει την Ευρώπη απειλεί με διάλυση την Ευρωπαϊκή Ένωση".
Ακόμη και στην περίπτωση που θα κατορθώσει να διασωθεί, όπως σημειώνεται, "η επιρροή της στον κόσμο θα μειωθεί", όπως αναφέρει το απόσπασμα έκθεσης του Γαλλικού Ιδρύματος για την Στρατηγική Έρευνα που υπογράφει ο François Heisbourg, ο οποίος διαβλέπει τέσσερα σενάρια για το στρατηγικό μέλλον της Ευρώπης:
α) Διαιώνιση της υπάρχουσας ταραχώδους κατάστασης.
β) Δημιουργία μιας πιο ολοκληρωμένης ΕΕ.
γ) Διάσπαση της Ευρωζώνης, με την απομάκρυνση χωρών, όπως της Ελλάδας.
δ) Ολοκληρωτική κατάρρευση της Ευρωζώνης.
Όλα τα ενδεχόμενα οδηγούν στην αλλαγή του στρατηγικού πεδίου στην Ευρώπη.
Όσον αφορά το τρίτο σενάριο για την Ελλάδα, επισημαίνεται ότι δημιουργεί κινδύνους τόσο ως προς το ενδεχόμενο μετάδοσης της οικονομικής κρίσης στις υπόλοιπες χώρες όσο και γεωστρατηγικούς, καθώς "όλες οι χώρες δεν έχουν την ίδια γεωστρατηγική σημασία".
Τέλος, διατυπώνεται η άποψη ότι μια διάσπαση, επίσης, της Ευρωζώνης θα επηρέαζε τη διαδικασία διεύρυνσης της ΕΕ στα Βαλκάνια, με εξαίρεση ίσως την Κροατία, αποσταθεροποιώντας περαιτέρω την περιοχή και πλήττοντας την ενεργειακή ασφάλεια, καθώς θα άνοιγε το δρόμο σε άλλες δυνάμεις, όπως τη Ρωσία και την Κίνα, για να διευρύνουν την επιρροή τους στην περιοχή (η ρωσική επιρροή στην Κύπρο είναι ήδη σημαντική).
Είναι ακριβώς η ίδια τοποθέτηση με αυτή του προέρδου του Γερμανικού Συνδέσμου Εξωτερικού Εμπορίου, Άντον Μπέρνερ, ο οποίος προειδοποιεί ότι αν η χώρα τεθεί εκτός Ευρωζώνης, τότε«θα απομακρυνθεί στην πράξη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση» και θα «πέσει στην αγκαλιά της Ρωσίας ή της Κίνας, προκαλώντας πρόβλημα ασφάλειας για την Ευρώπη».
Σύμφωνα με την εκδοχή που περιγράφει ο κ. Μπέρνερ για την περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και δημιουργίας στενότερης σχέσης με την Ρωσία ή την Κίνα, «η Ελλάδα θα αποκόμιζε μεγάλα κέρδη και η Ευρώπη θα αποκτούσε ένα πρόβλημα ασφαλείας, και μάλιστα για πολλές δεκαετίες»!
To ερώτημα πλέον είναι γιατί να περιμένουμε τι θα κάνουν ή τι θα αποφασίσουν οι δανειστές για εμάς να μην αποφασίσουμε τι θα κάνουμε εμείς και γιατί να μην πάρουμε στα χέρια μας την τύχη του Έθνους και να χαράξουμε μια νέα πορεία;