Γράφει ο Θόδωρος Σ. Μπατρακούλης
Δρ. Γεωπολιτικής
Στη Μέση Ανατολή οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Η επέμβαση των Δυτικών στη Συρία αποτράπηκε μετά από τα αλλεπάλληλα βέτο που έθεσαν η Ρωσία και η Κίνα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τώρα βλέπουμε την επέμβαση αυτή να υλοποιείται, χωρίς να έχει προηγηθεί σχετική άδεια του ΟΗΕ, με την επίκληση (και πάλι) του κινδύνου που όντως συνιστά το «Ισλαμικό Κράτος», εξοπλισμένο και με αμερικανικά όπλα, τα οποία έπεσαν στα χέρια των τζιχαντιστών λόγω της ολιγωρίας(;) που έδειξαν οι αμερικανικές υπηρεσίες. Αυτές τα παράδωσαν στον Ιρακινό στρατό, ο οποίος στην ουσία τα εγκατέλειψε στους τζιχαντιστές στη Μοσούλη και αλλού.
Οι τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» (ΙΚ) πολεμούσαν για την εγκαθίδρυση ισλαμικού χαλιφάτου σε πολύ ευρεία έκταση που κάλυπτε περιοχές του Ιράκ, της Συρίας, της Ιορδανίας και του Λίβανου.
Οι ανελέητες, συνεχείς, με υπερσύγχρονα όπλα, επιθέσεις των τζιχαντιστών εναντίον των περιοχών που αποκαλούνται και Νότιο (Β. Ιράκ) και Δυτικό Κουρδιστάν (Συρία), αλλά και η μεθόδευση εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών έδειχνε τους βασικούς στόχους τους: υποταγή των κουρδικών περιοχών –που συνιστά και επιδίωξη της Τουρκίας των Ερντογάν και Νταβούτογλου- και εξαφάνιση των μη μουσουλμανικών πληθυσμών.
Βασικά ερωτήματα ήταν εάν οι Κουρδικές Λαϊκές Μονάδες Άμυνας (YPG) της Συρίας διέθεταν επαρκή όπλα και στρατιωτικές δυνατότητες για να αμυνθούν και να διατηρήσουν τον έλεγχο των περιοχών που είχαν αναλάβει.
Οι επιθέσεις των τζιχαντιστών μπορούσαν πλέον να εκδηλωθούν οπουδήποτε. Πρόβλημα για την Ελλάδα υφίσταται λόγω της παρουσίας οργανωμένων ισλαμιστών ανάμεσα στους παράνομους μετανάστες. Η μαζική παράνομη μετανάστευση τροφοδοτεί το πρόβλημα. Επομένως, οι πολίτες πρέπει να είναι ψυχολογικά, τουλάχιστον, προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Και η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να είναι έτοιμη για άσκηση πυγμής και δραστικής, με κάθε μέσο, αντιμετώπισης των ισλαμιστών.
Η απόφαση της κυβέρνησης της Ελλάδας για ενίσχυση με πυρομαχικά των αμυνόμενων εναντίον των τζιχαντιστών Κούρδων, κινούνταν σε ορθή κατεύθυνση –έπειτα από πολύ καρό- εφόσον εντάσσεται σε ένα συνολικό εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό.
Η διαμόρφωση μακροπρόθεσμου συνολικού στρατηγικού σχεδιασμού, που διέπεται από τα ιστορικά διδάγματα και τη γνώση της σύγχρονης γεωπολιτικής, ήταν επείγουσα ανάγκη εδώ και χρόνια. Η Ελλάδα όφειλε να προωθήσει μία καλά σχεδιασμένη συνεργασία των Βαλκανικών λαών και κρατών, αυτοτελώς και στ πλαίσιο της Ε.Ε.
Σε όλο τον ευρύτερο χώρο, απέναντι στην τουρκική στρατηγική, η Ελλάδα χρειαζόταν μία ιεραρχημένη, πολυδιάστατη ελληνική – ευρωπαϊκή πολιτική, που να εκφράζεται εξειδικευμένα στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.
Η Ελλάδα έπρεπε να επαναπροσδιορίσει την στρατηγική της στη βάση της επίτευξης της εθνικής ανεξαρτησίας. Τόσο σε αποτρεπτική κατεύθυνση έναντι κάθε επιβουλής των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, και σε συντονισμό σχεδιασμού και ενεργειών με την Κύπρο, όσο και προς την κατεύθυνση της διασφάλισης του εθνικού ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πόρων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι υδρογονάνθρακες.
Ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., να συμβάλει αποφασιστικά στην απόρριψη από τους Ευρωπαίους της τουρκικής επιδίωξης Ελληνοτουρκικός διάλογος δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί αν πρώτα η Τουρκία δεν άρει την ανακήρυξη ως «αιτίας πολέμου» της άσκησης από την Ελλάδα του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, αν δεν αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 και ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, αν δεν διακηρύξει σεβασμό στις συνθήκες της Λοζάνης και των Παρισίων και στο Ιταλικό πρακτικό παράδοσης των Δωδεκανήσων (1947) που καθορίζουν τα σημερινά σύνορα και αν δεν αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής και το διαρκές έγκλημα του εποικισμού στην Κύπρο.
Πηγή «Ελευθεροτυπία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου