Έθνος περιορισμένης κυριαρχίας

Γράφει ο Αλέξανδρος Ασωνίτης 

Το Ελληνικό, ποιο άλλο; Το παραβλέπουμε δεκαετίες, κλωθογυρίζονας γύρω από ανέξοδους «διπλωματισμούς» και διεθνισμούς (η διεθνιστική μας δράση αλλάζει τα παγκόσμια δεδομένα, το ξήλωμα του καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού αρχίζει από εδώ), αλλά η επικυρίαρχος Τουρκία, όποτε θέλει, μας προσγειώνει στη σκληρή πραγματικότητα. Είμαστε αιχμάλωτοί της. Κάνει έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ (ΑΟΖ της «ελληνοκυπριακής κοινότητας»;) μας προκαλεί, μας ταπεινώνει, και η τριτεγγυήτρια της κυπριακής ακεραιότητας Ελλάδα, κάνει δηλώσεις. Αλλά στις δηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου κανείς δεν αναφέρθηκε στη νέα τουρκική εισβολή. Οι τούρκοι διατυπώνουν επισήμως τον επεκτατισμό τους, ο Αβραμόπουλος συναντά ιδιωτικώς τον Ερντογάν. Τσούγκρισαν χαρούμενοι τα ποτήρια τους, όπως οι Καραμανλής – Μεντερές μετά τη Ζυρίχη.

Η Τουρκία, καταπατώντας όπως πάντα κάθε διεθνές δίκαιο, εισβάλλει στην θαλάσσιο χώρο κράτους, που δεν αναγνωρίζει(!), έχοντας κατακτήσει παράνομα μεγάλο τμήμα του και, μαζί με εμάς, γελοιοποιεί ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.α. οργανισμούς που αδιαφορούν προκλητικά για το δίκαιο υπέρ του οποίου δήθεν κόπτονται (βλ. επικίνδυνες πομφόλυγες ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε., ειδικά κάποιου «σοσιαλιστή» Πιτέλα) εξυπηρετώντας τις δυτικές δυνάμεις.

Αν συνδυάσουμε αυτά με την κουραστική, πρωτοφανή αβελτηρία μας (ή είναι δείγμα βαθύτατης επίγνωσης της άρνησής μας να αντιδράσουμε στις αδιάκοπες τουρκικές προκλήσεις;) να εξακολουθούμε, παρά τόσες πανωλεθρίες, να ελπίζουμε στην «βοήθεια» τρίτων (Ισραήλ – Αιγύπτου ή των προαναφερθέντων οργανισμών – μεγαλοεπιχειρήσεων), ονομάζοντας την αφέλειά μας «διπλωματικές κινήσεις» και «στρατηγικές συμμαχίες», τότε καλύτερα να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε παίγνιο του τουρκικού ιμπεριαλισμού. «Διπλωματικές κινήσεις» και «στρατηγικές συμμαχίες» έχουν αντίκρυσμα μόνο όταν κάποιος διαθέτει υπόσταση, όταν δεν φέρεται ως δούλος. Όταν μας χλευάζει κάποιος Τόμσεν, θα μας υπολογίσει η Τουρκία; Το Μνημόνιο έχει μόνο οικονομικές επιπτώσεις, άραγε;

Η Τουρκία μας έχει κηρύξει τον πόλεμο από το 1974 απαγορεύοντας να εφαρμόσουμε το διεθνές δίκαιο κι εμείς, και οι διαβόητοι σύμμαχοί μας, το αποδεχόμαστε. Σήμερα, ούτε προσφεύγουμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως η Παλαιστινιακή κυβέρνηση για τους παράνομους εποικισμούς στην Ιερουσαλήμ, ούτε ζητάμε έκτακτη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. Πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις θεωρώντας ότι πρόκειται για πράξεις που αντιστρέφουν την κατάσταση.

1922 – 2014: 92 χρόνια ήττες. Δεν θελήσαμε να επεξεργασθούμε ψυχικά την Ποντιακή Γενοκτονία και την Μικρασιατική Καταστροφή, βαυκαλιζόμενοι ότι ένας ξεριζωμός 2.700 ετών παρουσίας και πολιτισμού δεν θα άφηνε αποτυπώματα επάνω μας και δεν θα παραμόρφωνε τον ψυχισμό μας. Βρήκαμε καταφύγιο οι μισοί στην ελπίδα του κομμουνιστικού παραδείσου που θα έλυνε κάθε πρόβλημα (θα εξαφάνιζε την ήττα μας δηλαδή) και οι άλλοι στην προστασία ΗΠΑ, Βρετανίας, ΝΑΤΟ, ΕΟΚ. 
Ακολούθησαν ήττες που ξαναρνηθήκαμε να επεξεργαστούμε Η Τουρκία βοήθησε τους ναζί και το 1945 ο Τσόρτσιλ της έταζε τα Δωδεκάνησα για να μας εκβιάσει. Το 1956 εξεδίωξε Έλληνες από την Κωνσταντινούπολη εξαπολύοντας ατιμώρητα ναζιστικό πογκρόμ. Στόχευε ήδη την Κύπρο, απολαμβάνοντας και συμμετέχοντας στους απαγχονισμούς Ελλήνων από τους «συμμάχους» Εγγλέζους και κέρδισε δικαιώματα τριτεγγυήτριας δύναμης (λόγω Καραμανλή – Αβέρωφ). Επέβαλε την τουρκοκυπριακή μειοψηφία ως ισοδύναμη της ελληνικής πλειοψηφίας. Βομβάρδισε την άοπλη Κύπρο το 1964. Λόγω της ατιμώρητης αποστασίας Μητσοτάκη και της ατιμώρητης χούντας εισέβαλε και κατέκτησε το 37%, αλλοίωσε τον πληθυσμό με εποίκους, ανακήρυξε τα Κατεχόμενα σε «κράτος» που δεν αναγνωρίζει φυσικά κανείς. Μετέτρεψε την Ελληνική Κύπρο σε «ελληνοκυπριακή κοινότητα». Επικαλείται συμφωνία με το νομικώς ανύπαρκτο κατοχικό εξάμβλωμα, εισβάλλει στον θαλάσσιο κυπριακό χώρο. Ο τέλειος δημοκρατικός, ειρηνικός, αντιναζιστικός γείτονας.

1974: «Casus Belli». Θέτει μεθοδικά θέμα Θράκης. Δεν αναγνωρίζει την ελληνική υφαλοκρηπίδα, βγαίνει κερδισμένη παρά την ήττα της το 1987, καταλαμβάνει τα Ίμια το 1996, μιλάει για γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ του Καστελλόριζου, δεν αναγνωρίζει την Κύπρο ούτε ως προεδρεύουσα της ΕΕ, εισβάλλει ανενόχλητη στην ΑΟΖ της. Όλα παράνομα, εκτός διεθνών συμφωνιών και δικαίου. Εμείς ασχολούμαστε αυτιστικά με την «εσωτερική ατζέντα» που προκαλεί κλαυσίγελο (εξαιρείται το Μνημόνιο). Για συμπαράσταση στο Γκεζί έγιναν δεκάδες διαδηλώσεις, για την τουρκική θαλάσσια εισβολή καμία. Είμαστε φαινόμενο εκτός Ιστορίας.

Χρειάζονται χειρότερες τουρκικές ενέργειες, που θα γιγαντώσουν κάποιους «εθνοσωτήρες», για να αντιδράσουμε; Θα είναι αργά. Είμαστε μόνοι, Ελλάδα – Κύπρος και μόνοι θα πορευθούμε. Αν στήσουν οι τούρκοι γεωτρύπανα, θα τα ξεστήσουν οι τελευταίες συμμαχίες μας. Πρέπει να προετοιμασθούμε, οικονομικά, πολιτικά, ψυχικά, στρατιωτικά, ώστε να αποτρέψουμε τν πολεμοκάπηλο τουρκικό επεκτατισμό. Αλλιώς, να δηλώσουμε επίσημα υποτελείς τους. Είναι πιο έντιμο, διεθνιστικό και ανακουφιστικό. Θα πανηγυρίσουν και οι εγχώριοι νεωτεριστικοί ιοί, χολέρες και πανούκλες.