«Γράμμα κενό» κινδυνεύει να αποτελέσει ο νόμος Σκανδαλίδη (4015/2011) για τους συνεταιρισμούς, εξέλιξη η οποία θα ακύρωνε στο σύνολό της την προσπάθεια του έμπειρου πολιτικού κατά τη διάρκεια της 18μηνης θητείας ως υπεύθυνος για τη χάραξη πολιτικής στον αγροτικό τομέα.
Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας Agrenda, οι μεγάλες δυσκολίες που είχε εξ αρχής το φιλόδοξο εγχείρημα της ανασυγκρότησης των συνεταιριστικών οργανώσεων, σε συνδυασμό με τη λυσσαλέα αντίδραση που αυτό συνάντηση από τους παραδοσιακούς εκφραστές του χώρου, καθώς και οι αμφιταλαντεύσεις που υπήρξαν τους τελευταίος μήνες και οι οποίες ανέβαλαν την ψήφιση κρίσιμων τροπολογιών που θα διευκόλυναν την εφαρμογή του νόμου, κάνουν την κατάσταση περί του θέματος πολύ δύσκολη.
Με τα αποτελέσματα των εκλογών να δείχνουν την αποχώρηση του Κώστα Σκανδαλίδη από το στρατηγείο της πλατείας Βάθη, στις τάξεις των αγροτοσυνδικαλιστών γίνονται ήδη συζητήσεις για το ενδεχόμενο ματαίωσης της όλης προσπάθειας, με τους γνωστούς θιασώτες της «λυκοφιλίας» να αναζητούν ήδη «λύση» της αρεσκίας τους, που θα αναβάλει οριστικά την εφαρμογή των διατάξεων του 4015/2011 και θα οδηγήσει το όλο εγχείρημα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μικρή ελπίδα ανάσχεσης αυτής της εξέλιξης αποτελεί μόνο το γεγονός ότι ο σχετικός νόμος είχε την διακριτική υποστήριξη και ψήφο των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, ενώ είναι επίσης γνωστό πως η ομάδα της Μεσογείων δεν τυχαίνει της μεγαλύτερης δυνατής εκτίμησης από τη σημερινή ηγεσία της λεωφόρου Συγγρού.
Όλα θα εξαρτηθούν βέβαια από τους μετεκλογικούς συσχετισμούς και την κατανομή ρόλων και αρμοδιοτήτων στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι εκτιμούν ότι όποια κι αν είναι η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, ο Αντώνης Σαμαράς δεν πρόκειται να αφήσει στο ΠΑΣΟΚ την ευθύνη διαχείρισης των θεμάτων του αγροτικού χώρου, με δεδομένο ότι οι σχέσεις του με την περιφέρεια παραμένουν ζωηρές και η αγροτική ψήφος αποτελεί μια ανεξάντλητη δεξαμενή για τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία. Άλλωστε, η δήλωση Σκανδαλίδη ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Σαμαρά, κόβει άπαξ και δια παντός τις γέφυρες με τη Συγγρού και δυσκολεύει τα περιθώρια παραμονής στο συγκεκριμένο υπουργικό θώκο.
Κατά τα λοιπά, η θητεία Σκανδαλίδη στην πλατεία Βάθη, όσο κι αν δυσκολεύθηκε από τις συνθήκες οικονομικής κρίσης και πολιτικής αβεβαιότητας που κυριάρχησαν στο δημόσιο βίο, διακρίνεται μάλλον γι’ αυτά που δεν έγιναν ή παραμένουν βήμα μετέωρο, όπως ο νόμος για τους συνεταιρισμούς. Κι αυτό γιατί, στη διάρκεια των 18 μηνών ούτε η ανασυγκρότηση - αποκέντρωση των διοικητικών υπηρεσιών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης προχώρησε, ούτε η περιβόητη συγχώνευση των οργανισμών μπήκε τελικά σε κάποιο δρόμο (ο σχετικός νόμος δεν πέρασε από τη Βουλή), ούτε ο έλεγχος της αγοράς τέθηκε σε νέες βάσεις, ούτε στα θέματα ιχνιλασιμότητας μπόρεσαν να συνδυασθούν με τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις, ούτε τα μητρώα (αγροτών, εμπόρων κ.α.) φαίνεται να δουλεύουν, ούτε ο σχεδιασμός για το νέο μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης έχει ολοκληρωθεί.
Επιμέρους πολιτικές όπως π.χ. τα καλάθια των περιφερειών ή αποσπασματικές δράσεις όπως η διανομή δημοσίων εκτάσεων σε νέους γεωργούς, δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των καιρών και έρχονται μάλλον για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις παρά για να αλλάξουν το ρου της ιστορίας στην ελληνική γεωργία.
Στα θετικά της θητείας Σκανδαλίδη θα μπορούσε να πιστωθεί ίσως η διαχείριση της γραφειοκρατίας που συνοδεύει συνήθως τις πληρωμές των κοινοτικών ενισχύσεων κι αυτό, μόνο στο κομμάτι που αφορά τις άμεσες ενισχύσεις, ωστόσο, αυτή η πλευρά έχει να κάνει με τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της κεντρικής διοίκησης και όχι με τη χάραξη πολιτικών για τη βελτίωση των συνθηκών ανάπτυξης στην ελληνική γεωργία.
Αντίθετα, στον τομέα των διαρθρωτικών μέτρων και σε κρίσιμα προγράμματα όπως είναι τα μέτρα των νέων αγροτών (πρώτη εγκατάσταση), τα Σχέδια Βελτίωσης και τα αγροπεριβαλλοντικά, μάλλον θα πρέπει να γίνεται λόγος για ένα ακόμα διοικητικό «ναυάγιο».
Με τα αποτελέσματα των εκλογών να δείχνουν την αποχώρηση του Κώστα Σκανδαλίδη από το στρατηγείο της πλατείας Βάθη, στις τάξεις των αγροτοσυνδικαλιστών γίνονται ήδη συζητήσεις για το ενδεχόμενο ματαίωσης της όλης προσπάθειας, με τους γνωστούς θιασώτες της «λυκοφιλίας» να αναζητούν ήδη «λύση» της αρεσκίας τους, που θα αναβάλει οριστικά την εφαρμογή των διατάξεων του 4015/2011 και θα οδηγήσει το όλο εγχείρημα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μικρή ελπίδα ανάσχεσης αυτής της εξέλιξης αποτελεί μόνο το γεγονός ότι ο σχετικός νόμος είχε την διακριτική υποστήριξη και ψήφο των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, ενώ είναι επίσης γνωστό πως η ομάδα της Μεσογείων δεν τυχαίνει της μεγαλύτερης δυνατής εκτίμησης από τη σημερινή ηγεσία της λεωφόρου Συγγρού.
Όλα θα εξαρτηθούν βέβαια από τους μετεκλογικούς συσχετισμούς και την κατανομή ρόλων και αρμοδιοτήτων στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι εκτιμούν ότι όποια κι αν είναι η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, ο Αντώνης Σαμαράς δεν πρόκειται να αφήσει στο ΠΑΣΟΚ την ευθύνη διαχείρισης των θεμάτων του αγροτικού χώρου, με δεδομένο ότι οι σχέσεις του με την περιφέρεια παραμένουν ζωηρές και η αγροτική ψήφος αποτελεί μια ανεξάντλητη δεξαμενή για τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία. Άλλωστε, η δήλωση Σκανδαλίδη ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Σαμαρά, κόβει άπαξ και δια παντός τις γέφυρες με τη Συγγρού και δυσκολεύει τα περιθώρια παραμονής στο συγκεκριμένο υπουργικό θώκο.
Κατά τα λοιπά, η θητεία Σκανδαλίδη στην πλατεία Βάθη, όσο κι αν δυσκολεύθηκε από τις συνθήκες οικονομικής κρίσης και πολιτικής αβεβαιότητας που κυριάρχησαν στο δημόσιο βίο, διακρίνεται μάλλον γι’ αυτά που δεν έγιναν ή παραμένουν βήμα μετέωρο, όπως ο νόμος για τους συνεταιρισμούς. Κι αυτό γιατί, στη διάρκεια των 18 μηνών ούτε η ανασυγκρότηση - αποκέντρωση των διοικητικών υπηρεσιών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης προχώρησε, ούτε η περιβόητη συγχώνευση των οργανισμών μπήκε τελικά σε κάποιο δρόμο (ο σχετικός νόμος δεν πέρασε από τη Βουλή), ούτε ο έλεγχος της αγοράς τέθηκε σε νέες βάσεις, ούτε στα θέματα ιχνιλασιμότητας μπόρεσαν να συνδυασθούν με τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις, ούτε τα μητρώα (αγροτών, εμπόρων κ.α.) φαίνεται να δουλεύουν, ούτε ο σχεδιασμός για το νέο μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης έχει ολοκληρωθεί.
Επιμέρους πολιτικές όπως π.χ. τα καλάθια των περιφερειών ή αποσπασματικές δράσεις όπως η διανομή δημοσίων εκτάσεων σε νέους γεωργούς, δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των καιρών και έρχονται μάλλον για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις παρά για να αλλάξουν το ρου της ιστορίας στην ελληνική γεωργία.
Στα θετικά της θητείας Σκανδαλίδη θα μπορούσε να πιστωθεί ίσως η διαχείριση της γραφειοκρατίας που συνοδεύει συνήθως τις πληρωμές των κοινοτικών ενισχύσεων κι αυτό, μόνο στο κομμάτι που αφορά τις άμεσες ενισχύσεις, ωστόσο, αυτή η πλευρά έχει να κάνει με τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της κεντρικής διοίκησης και όχι με τη χάραξη πολιτικών για τη βελτίωση των συνθηκών ανάπτυξης στην ελληνική γεωργία.
Αντίθετα, στον τομέα των διαρθρωτικών μέτρων και σε κρίσιμα προγράμματα όπως είναι τα μέτρα των νέων αγροτών (πρώτη εγκατάσταση), τα Σχέδια Βελτίωσης και τα αγροπεριβαλλοντικά, μάλλον θα πρέπει να γίνεται λόγος για ένα ακόμα διοικητικό «ναυάγιο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου