Η παράσταση της διαπραγμάτευσης με την τρόικα και της «συναπόφασης», έληξε άγαρμπα. Οι ξένοι δανειστές υποχρέωσαν σε μια άνευ προηγούμενου τριπλή κωλοτούμπα, για χώρα μέλος της ΕΕ, την Κυβέρνηση. Έδειξαν και στον πιο καλόπιστο, ποιος είναι το αφεντικό. Το αστείο σε όλο αυτό είναι ότι, εκ των υστέρων, προσθέτουν και ιδεολογικό μανδύα στις επιλογές της τρόικας, που με μαστίγιο χωρίς καρότο έγιναν δικές τους.
«Το ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων που ταλαιπωρούν δέκα εκατομμύρια πολίτες με την βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος, μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν», είπε τις προάλλες ο κ. Λοβέρδος χαρακτηριστικά, ενώ δεν δίστασε να «αποδομήσει» το ισχύον συνταγματικό πλαίσιο, καθώς υποστήριξε ότι «το ισχύον Σύνταγμα αποτελεί την πρώτη «γραμμή Μαζινό» υπέρ της γραφειοκρατίας». «Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να ασκήσει πολιτικές χωρίς να νικήσει το Ελληνικό Δημόσιο, εξαπατάται», πρόσθεσε ο κ. Λοβέρδος.
Μια ημέρα μετά την ανακοίνωση των ραγδαίων διαρθρωτικών μέτρων της κυβέρνησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, εμφανίζεται υπουργός όχι να θέλει να βελτιώσει την κατάσταση και να παλέψει για τα κακώς κείμενα, αλλά να «νικήσει» το Δημόσιο. Να το υποτάξει στις κομματικές επιθυμίες, να το φέρει στα μέτρα φίλων και κολλητών. Κι όσοι νομίζουν ότι η Υγεία, η Παιδεία, η Άμυνα, η Διοίκηση πρέπει να στελεχώνονται και να διοικούνται από εκπαιδευμένους επαγγελματίες ας αλλάξουν χώρα. Εδώ είναι προτεκτοράτο.
Κάποτε επιβιώσαμε λόγω της μεγαλοψυχίας των «τριών εγγυητριών δυνάμεων», τώρα ας είναι καλά η τρόικα. Κάποτε γινόταν με την παραμικρή αφορμή γινόταν αποκλεισμός του λιμανιού του Πειραιά και κατέβαζαν και στρατό αν δεν συμμορφωνόμασταν, τώρα η τρόικα απειλεί διαρκώς με οικονομική ασφυξία. Η στρατηγική της Κυβέρνησης είναι να τηρεί την ατζέντα της τρόικας. Οι ξένοι βλέποντας την «παιδική χαρά» της Κυβέρνησης δεν επιβάλλουν μόνο τους στόχους (μείωση ελλείμματος, αποκρατικοποιήσεις κτλ) αλλά και τους τρόπους για την επίτευξη τους.
Δεν μας είπε όμως ο κ. Υπουργός ποιος ευθύνεται που οι δημόσιοι υπάλληλοι κάνουν τις ορντινάτσες της εκάστοτε ς εξουσίας, ποιος έχει δομήσει ένα κρατικό μηχανισμό διεφθαρμένο και σπάταλο με τις πράξεις και τα νομοθετήματα του, γιατί διατηρούν ακόμη το θεσμό των γενικών γραμματέων. Οι γενικοί και οι διοικητές επιχειρήσεων και Οργανισμών είναι συνήθως αποτυχημένοι πολιτευτές ή κολλητοί του εκάστοτε Υπουργού. Ως επικεφαλής της ιεραρχίας, τα κομβικά αυτά πρόσωπα, αποτελούν την αρχή και το τέλος κάθε ενέργειας της διοίκησης. Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίες. Τι προτείνει δηλαδή ο κύριος Υπουργός: να αλλάξει το Σύνταγμα, να γίνει όλη η διοίκηση μετακλητή και το κάθε κόμμα να φέρνει τις ορδές του για λεηλασία. Μόλις θα πέφτει ένα κόμμα από την εξουσία, η Κλαυθμώνος θα ζει τις μεγάλες στιγμές του 19ου αιώνα.. Ποιος αισιόδοξος είπε ότι η χώρα θα πάει 50 χρόνια πίσω; 150 και βάλε. Να μην ξεχάσουν να ψηφίσουν κι ένα νόμο που θα παραγράφει σύντομα τις όποιες ατασθαλίες και των υπαλλήλων αλά καρτ. Να μην γλιτώνουν μόνο οι Υπουργοί…
Με όλα όσα γίνονται ένα είναι βέβαιο: τα 42 άτομα του Υπουργικού Συμβουλίου ωθούν στην ανεργία, στην ανασφάλεια και τη μιζέρια τους υπόλοιπους 10.000.958 Έλληνες. Γιατί τα έχουν βάλει με όλες τις κατηγορίες υπαλλήλων, μισθωτών ιδιωτικού τομέα, ελευθέρων επαγγελματιών, συνταξιούχων. Τελικά μόνο αν είσαι μέλος του ΣΕΒ είσαι αρεστός στη σοσιαλιστική Κυβέρνηση και γλιτώνεις τον κοινωνικό αυτοματισμό, τον στιγματισμό και το μαστίγωμα. Για να είμαστε δίκαιοι, ούτε με τους βιομηχανικούς εργάτες τα έχουν βάλει: αυτοί είναι φθηνοί, γιατί τα στίφη των αλλοδαπών ρίχνουν τα μεροκάματα, κι έτσι εξυπηρετούνται οι βιομήχανοι φίλοι μας.
Τελικά μάλλον ο Λοβέρδος είναι απλά ο αντικαταστάτης του Πάγκαλου, ο οποίος βαρέθηκε το ρόλο του «ταύρου εν υαλοπωλείο» και μέσα στη γενική απαξία «αντιπροεδρεύει», γκρινιάζοντας γιατί δεν τους δίνουν «στοιχεία» και σημασία οι Υπουργοί.
Είπε και το άλλο φοβερό ο Λοβέρδος: «Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, η αξία της ζωής είναι μόνο εάν είσαι αριστερός. Εάν δεν είσαι αριστερός, σε πεθαίνουν σε δύο ημέρες. Ό,τι γινόταν μετά τον εμφύλιο, αντεστράφη μετά τη μεταπολίτευση»!
Λύθηκε και αυτό το ζήτημα επιτυχώς. Στην Ελλάδα που χτίζει η Κυβέρνηση ΓΑΠ θα υπάρχει ισονομία: δεξιοί και αριστεροί θα πεθαίνουν «στην ψάθα», δίχως διακρίσεις. Γιατί όσοι παρομοιάζουν τον Βενιζέλο με τον Σίσυφο, γνωρίζουν ότι ο τελευταίος νικήθηκε από τον Άδη…
Η εικόνα μιας χώρας μίζερης, χωρίς ούτε ένα θεσμό όρθιο, ένα κράτος χωρίς συνέχεια, ένα Σύνταγμα που να μην περιορίζει τις όποιες «φαεινές ιδέες» των υπουργών, κυβερνήσεις μαριονέτες, μια πολιτεία που θα επανιδρύεται στην κάθε αλλαγή εξουσίας, επικυρίαρχη η ξένη προστασία και επιτροπεία. Η Ελλάδα κλωτσοσκούφι, που ονειρεύτηκαν οι κοσμοπολίτες κυβερνώντες, μικρή επαρχία ενταγμένη σε μια υπερεθνική διακυβέρνηση, με παγκόσμιο νόμισμα και «τοπικά πλεονεκτήματα» προς πώληση.
Ίσως τελικά τα «150 χρόνια πίσω» να είναι πολύ αυστηρό και άδικο για τον πολιτικό κόσμο του 1861, τις τότε επιλογές και προσπάθειες του…
Μικρός Οδυσσέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου