Μια από τις πιο γνωστές Κεϋνσιανές θεωρίες που διδαχτήκαμε στα ακαδημαϊκά μας χρόνια, την εποχή της φοιτητικής μας νιότης, είναι το Παράδοξο της Φειδούς. Το παράδοξο αυτό αναφέρει ότι αν ένα άτομο αποταμιεύει, η λογική δεν μπορεί να του εγγυηθεί ότι στο μέλλον το άτομο αυτό θα βρεθεί σε πλεονεκτική θέση έναντι των άλλων. Και αυτό γιατί ενώ η αποταμίευση είναι οικονομικά επωφελής για το μεμονωμένο άτομο, αν το κάνουμε όλοι αυτό, τότε ο συνολικός πλούτος θα μειωθεί.
Η λογική είναι η εξής: Αν ταυτόχρονα αυξήσουμε όλοι το ποσοστό του εισοδήματος που αποταμιεύουμε, τότε θα μειωθεί η κατανάλωση (ζήτηση για αγαθά). Οι επιχειρήσεις το βλέπουν αυτό και μειώνουν την παραγωγή τους. Η ανεργία αυξάνεται φυσικά οδηγώντας σε ένα νέο κύμα μείωσης της κατανάλωσης (αφού πολλοί έχασαν τους μισθούς τους) κ.ο.κ.. Η οικονομία μπαίνει σε ύφεση και όλοι γινόμαστε πιο φτωχοί.
Σήμερα η λογική αυτή έχει κατατριφθεί πιστεύω ,πανηγυρικά, ένεκα του ακράτου δανεισμού των προηγουμένων ετών και καταναλωτισμού, τόσο διαχρονικά, κοινωνικά όσο και επιχειρηματικά του μακροοικονομικού και μικροοικονομικού περιβάλλοντος.
Παροιμιώδες αντίστοιχο παράδοξο που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια της κρίσης -που δεν είναι αποκλειστικά και μόνο ελληνική!- είναι η παράδοξη αντιμετώπιση της, από την Τρόικα -αποτέλεσμα, πολιτικοκομματικών στρεβλώσεων, μοχλεύσεων και ιστορικά διαχρονικών ελληνικών προβλημάτων- και των εκάστοτε υφιστάμενων Κυβερνήσεων μας , να υποτιμήσουν σταδιακά τους μισθούς υπαλλήλων ιδιωτικού και δημοσίου τομέα με την ανεργία να καλπάζει και από την άλλη οι αξίες των αγαθών και υπηρεσιών, να είναι αν όχι σταθερές αυξητικές και…….να στοχεύουμε σε ανάπτυξη! Και με διαφορετικό μείγμα πολιτικής όπως μας υποσχέθηκαν εφήμερα και επιπόλαια…….προεκλογικά.
Οι σημερινοί πολιτικοί υπηρέτες και εκτελεστές των οικονομικών θεωριών, αυτό που κατάφεραν είναι να έχουν αυξήσει σε μέγιστο βαθμό:
· Την αναντιστοιχία αξίας αγαθών και υπηρεσιών
· Τα λουκέτα των επιχειρήσεων
· Την ανεργία,την εγκληματικότητα
· Την εθνική κατάθλιψη και την έλλειψη προσωπικής και εθνικής αξιοπρέπειας
· Τις αυτοκτονίες
· Την κοινωνική εξαθλίωση
· Την έξαρση της πορνείας και του τζόγου (νόμιμου και παράνομου)
· Την εθνική δουλοπρέπεια και τον ραγιαδισμό στους Δανειστές και σε Τρίτες Χώρες
· Την μετανάστευση της νεολαίας μας, του μελλοντικού υγιούς παραγωγικού δυναμικού της χώρας μας
· Την κατάρρευση των κοινωνικών παροχών (που είχαν προεισπραχθεί μέσω των ασφαλιστικών εργατικών εισφορών) και του Κράτους Πρόνοιας
· Την έλλειψη εθνικής υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων
· Την υποθήκευση της ζωής των παιδιών των παιδιών μας σε πρώτη φάση
Με αφορμή την χθεσινή ρήση (…εύχομαι και ελπίζω!...) της εκπροσώπου της “φίλης” χώρας, η οποία πρέπει να επισημανθεί ότι, οι Γερμανοί μας έχουν μελετήσει ως Έλληνες παρά πολύ καλά. Με αφορμή λοιπόν της χθεσινής ρήσης, μου ήρθε στο θυμικό τα “Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα” που ήταν ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοτηλεόρασης (EBU) που πρόβαλε κάποτε η κρατική τηλεόραση μας. Κάθε εκπομπή διεξαγόταν σε διαφορετική χώρα και η θεματολογία των παιχνιδιών αντλούνταν συνήθως από την ιστορία και τον πολιτισμό της φιλοξενούσας χώρας. Ο βασικός σκοπός του συγκεκριμένου παιχνιδιού ήταν να μυήσει έμμεσα και άμεσα την εκάστοτε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) στις Συνθήκες και τους Στόχους της Ε.Ε (Βλ. Συνθήκες της ΕΕ) με θεμέλιο της Ε.Ε το κράτους δικαίου προς όλα τα ενταγμένα κράτη της Ε.Ε.(οριστική διακοπή προβολής το 2007, λόγω υψηλού κόστους παραγωγής! Τυχαίο?)
Συμπερασματικά λοιπόν, ένα από τα κίνητρα πίσω από την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν να βοηθήσει στην κοινωνική, οικονομική και ατομική άνθηση των πολιτών της Ευρώπης και των εργαζομένων της, ανεξάρτητα από την πατρίδα τους ή τον τόπο κατοικίας τους
Αυτά λοιπόν γενικότερα, τα ιδιότυπα παράδοξα παιχνίδια χωρίς σύνορα υποστήριξε τα τελευταία χρόνια η Γερμανία η χώρα η οποία ως σκιά του εθνικού νομίσματος της, τότε του γερμανικού μάρκου πρότεινε αρχικά το ECU μετέπειτα Euro €, όπου συνδέθηκαν τα νομίσματα των κρατών σε ένα Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΕΜΣΙ) με μία καθορισμένη ισοτιμία (340,75 δρχ, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, πάντα έτσι μετρούσαμε τα ρέστα μας, όταν πληρώναμε!). Χρίζοντας την Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, την Budensbank, ανεπίσημα, σε Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης με αποτέλεσμα η νομισματική πολιτική της, να επηρεάζει άμεσα όλες τις χώρες του ΕΜΣΙ, οι οποίες και έπρεπε να προσαρμόζουν τα επιτόκια τους ανάλογα με τα δικά της προκειμένου να παραμένουν εντός του μηχανισμού.
Έτσι λοιπόν, αυτή ήταν η προσπάθεια της Γερμανίας από θέση υπεροχής με τη βοήθεια της Γαλλίας, η δημιουργία δηλαδή, μίας Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης με ένα νόμισμα το οποίο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε αντίπαλο δέος του δολαρίου.
Συμφωνά με απόρρητα έγγραφα ευρωπαϊκών κρατών των Υπουργείων Εξωτερικών η Γερμανία είχε καταστρώσει ένα ολοκληρωμένο Γερμανικό σχέδιο σκόπιμης υποτίμησης του μάρκου και σκόπιμης προώθησης, του κοινωνικού της μοντέλου σε όλους τους υποψήφιους εταίρους, της τότε Ε.Ο.Κ, ώστε να διατηρήσει την οικονομική υπεροχή της και μετά την επικείμενη επανένωση της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία.
Έτσι, με το βλέμμα στην επανένωση, η Γερμανία προώθησε μία νέα “φιλοευρωπαϊκή” πολιτική συμφωνώντας, να ξεκινήσουν συζητήσεις για τη δημιουργία μίας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αφήνοντας. ταυτόχρονα, να διαρρεύσει η πρόθεση της για την επανένωση Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας
"Στόχος της Γερμανίας είναι ένα διαρκώς υποτιμημένο μάρκο, που θα επιτευχθεί μέσω της σύνδεσης της σε ένα ενιαίο νόμισμα και θα της επιτρέπει να ξεφορτώνει προϊόντα σε όλους μας", αναφέρει η Thatcher σε απόρρητα έγγραφα.. Η Γερμανία θα προσπαθήσει να επιβάλλει στους υπόλοιπους το δικό της κοινωνικό μοντέλο μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης".(Βλ. “Το απόρρητο παρασκήνιο της δημιουργίας του ευρώ” του Πάνου Παναγιώτου)
Ένα άλμα στο σήμερα μας υποδεικνύει μία δραματική κρίση της Ευρωζώνης που ταλανίζει πλέον όχι μόνο την Ελλάδα αλλά όλες τις “φτωχές” χώρες του Νότου, απειλώντας με διάσπαση το γαλλογερμανικό νομισματικό οικοδόμημα. Μετά από μία αρχή στη νέα χιλιετία όπου το ευρώ έφτασε να γίνει το δεύτερο σημαντικότερο αποθεματικό διεθνές νόμισμα προσελκύοντας τρισεκατομμύρια σε κρατικό και ιδιωτικό επενδυτικό ενδιαφέρον στη νεοϊδρυθείσα ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων και επιτρέποντας, μεταξύ άλλων, στη Γερμανία να χρηματοδοτεί με το χαμηλότερο δυνατό κόστος το υπό εξέλιξη σχέδιο της επανένωσης της (υπό ολοκλήρωση το 2020), ο στόχος της , η αντιμετώπισης της επεκτατικής νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ μέσω της αποκαθήλωσης του δολαρίου από το ρόλο του στο επίκεντρο του διεθνούς νομισματικού συστήματος που έφτασε πιο κοντά από ποτέ το 2008.
Μην έχοντας αντιληφθεί τότε τα παραπάνω, από τα φοιτητικά μου χρόνια αναρωτιόμουν –όταν ήδη προετοιμαζόταν η Οικονομική και Νομισματική ένωση της Ε.Ε- στα πλαίσια των πανεπιστημιακών μαθημάτων μου και σεμιναρίων του Διεθνούς Εμπορίου της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ολοκλήρωσης:
· Πώς είναι δυνατόν, η ύπαρξη ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, να μην σηματοδοτεί και ενιαίο Ευρωπαϊκό Φορολογιστικό και Δημοσιονομικό Έλεγχο?
· Πως και γιατί εισχώρησαν στην Ε.Ε χώρες με διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και διαφορετική φορολογιστική-δημοσιονομική κουλτούρα
· Πως, Που, Πότε ΚΑΙ Γιατί παρέχονταν πακέτα Delor, Santerκ.α ευρωπαϊκών συγχρηματοδοτήσεων, χωρίς την ασφαλιστική δικλείδα των στοιχειωδών ενιαίων ευρωπαϊκών φορολογιστικών και δημοσιονομικών ελεγκτικών μηχανισμών, παράλληλα με την ύπαρξη Διεθνών Λογιστικών Προτύπων! Μάλλον ήταν το ευρωπαϊκό ελεγκτικό άλλοθι………
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα πρέπει να αποφασίσει γρήγορα πού τη συμφέρει να ανήκει και να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει με το σωστότερο, ορθολογικότερο και καταλληλότερο τρόπο “εχθρούς” και “φίλους”.
Εύχομαι και ελπίζω -δανείζομαι αυτή την “φιλική” ρήση που μάλλον μας υποδεικνύει την εθνική μας μοναξιά προς επιβίωση! Λογικό στην διακρατική διπλωματία! - λοιπόν, ως Έλληνας άνεργος (βαθμός της νεοελληνικής κοινωνικής κατάταξης της εποχής του σύγχρονουLifestyle ή Modus Vivendi της παρακμής μας!) ταπεινός και άσημος πολίτης μιας ιστορικά αξιοπρεπούς χώρας που μάχεται για επιβίωση , η αφελής ελληνική πολιτική μέχρι σήμερα, να αντιδράσει στην παραδοξότητα των ευρωπαϊκών παιχνιδιών χωρίς σύνορα, να αντιληφθεί την επικείμενη –θεωρώ- σταδιακή κατάρρευση της Ε.Ε. μέσω του γερμανικού ολοκληρωτικού οικοδομήματος και να δείξει εθνική πυγμή συσπειρώνοντας και τις υπόλοιπες ομοιοπαθείς χώρες του ευρωπαϊκού νότου και από καταναλωτές της ευρωπαϊκής φούσκας να γίνουν παραγωγοί δημιουργικών αντιδράσεων για τα ιδανικά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του σεβασμού των θεμελιωδών αρχών της ανθρωπότητας προς εθνική επιβίωση και αξιοπρέπεια. Γιατί νομοτελειακά η ύπαρξη του ενός προϋποθέτει την ύπαρξη των πολλών, Υπάρχω γιατί Υπάρχουμε.
Με εκτίμηση,
Γιώργος Ε. Δεκάριστος
Οικονομολόγος-Λογιστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου