Ακαματαριό...

Γράφει ο Θεόφιλος Αιγινήτης*

 

…πήρανε ένα γέρο απ’ το ορεινό χωριό που ζούσε και τον κατέβασαν για βόλτα σε ένα κεφαλοχώρι του κάμπου.

Η παρέα κάθισε στο καφενείο της πλατείας παράγγειλε καφέ και έπιασε κουβέντα για την πολιτική κατάσταση, για την κυβέρνηση, για τα μέτρα που επιβάλλει η Τρόικα με τον Τόμσεν, για τη νεολαία που αναγκάζεται να ξενιτευτεί και για το αν θα ξαναπαίρνανε επιδοτήσεις.

Η ματιά του γέρου έφερε εξεταστικά ένα γύρω την πλατεία.

Πολλά μαγαζιά είχανε βάλει λουκέτο και στα τζάμια τους κολλημένα κίτρινα ενοικιαστήρια.

Λίγο πιο κει δυο εργάτες κρέμαγαν πάνω από την πόρτα ενός μαγαζιού μια ταμπέλα με μεγάλα γράμματα που έγραφε ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΚΑΙ ΑΡΓΥΡΑ ΣΑΣ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ.

Κάποιος από την παρέα ενημέρωσε και τους υπόλοιπους. Τα μάθατε τα νέα; Μετά  τον Άκη πιάσανε και τον Σπώκο. Άντε να δούμε ποιός άλλος ακαμάτης έχει τώρα σειρά;

Ο γέρος έπινε γουλιά  γουλιά τον καφέ του, χάζευε και δεν έβγαζε κουβέντα, σα να βρισκόταν σε άλλο κόσμο .

Κάποιος από την παρέα θέλησε να τον μπάσει στην κουβέντα.

Εσύ γέροντα τι λές για όλα αυτά;

Ακούστε. Ήπιε μια γουλιά καφέ και συνέ χισε. Ο κάθε Τόμσεν, έτσι δεν τον είπατε, τέτοιους θέλει για να κάνει τις δουλειές του. Άμα πιάσουμε και βάλλουμε όλο αυτό το ακαματαριό στη φυλακή, τότε με ποιούς θα δουλεύει;

Να δείτε πως θα τους κάνουν ένα ξεσκόνισμα, θα τους πάρουν πίσω κάτι λίγα για να μας κλείσουν τα μάτια και σε κα να δυο χρόνια θα βγούνε έξω γιατί θα έχουνε δήθεν αρρωστήσει.

Αυτοί πάντα γλυτώνανε, η πατρίδα μας να δούμε πως θα γλυτώσει απ’ τα δόντια του λύκου που μας ρίξανε. Κοιτάξτε γύρω σας τα κλειστά μαγαζιά, κοιτάξτε την ταμπέλα που βάζει ο μαυραγορίτης πάνω απ’ το μαγαζί που μαζεύει χρυσό κι’ ασήμι και δίνει χαρτιά στον κόσμο που πέφτει στην ανάγκη του!

Ελπίδα μας είναι αυτοί οι δυο Έλληνες εισαγγελείς, που πιστεύω δεν είναι μόνο αυτοί οι δυο, αλλά υπάρχουν κι’ άλλοι που θα φέρουν την άνοιξη ξανά στην πατρίδα μας, αν δεν τους φάνε τα ντόπια και τα ξένα συμφέροντα.

Η δικαιοσύνη μπορεί να ξαναδώσει όραμα και να ξανακάνει το λαό πατριώτη. Τώρα κοιτάμε το προσωπικό μας συμφέρον και όχι το συλλογικό. Έχουμε συμφέρον και πρέπει να ξαναμάθουμε πως το ΕΓΩ πρέπει να γίνει ΕΜΕΙΣ για να μπορέσει αυτός ο τόπος και ο λαός να πάρει και πάλι τη λαμπρή θέση που του αρμόζει στην ιστορία.

Η παρέα πήρε το γέρο και γύρισε στο χωριό της, προβληματισμένη αν ήτανε δυνατόν το ΕΓΩ να γίνει ΕΜΕΙΣ.

Εσείς τι λέτε καλοί μου φίλοι είναι δυνατόν;

Ότι και να απαντήσετε πάντως, εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας.