Σήμερα, γιορτάζαμε την φτώχεια

Η 17η Οκτωβρίου, έχει καθοριστεί σαν Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας

Φέτος οι Έλληνες, σίγουρα δεν «γιορτάζουν» τη μέρα αυτή, γιατί οι πολιτικοί πιθανόν δεν θα πραγματοποιήσουν δηλώσεις και υποσχέσεις για εξάλειψη του φαινομένου της φτώχειας.

Απεναντίας θα τονίσουν ότι πέτυχαν σήμερα όλοι οι Έλληνες να είναι ίσοι, να μην είναι απλώς φτωχοί, αλλά να είναι Εξαθλιωμένοι.

Γιατί για εξαθλίωση μιλάμε πια. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των Μνημονιακών Πολιτικών, που οδήγησαν στην οικονομική ύφεση, την φτώχεια και την ανέχεια την κοινωνία.

Που δεν χτύπησε μόνο τα σπίτια των φτωχών και των πολυμελών οικογενειών, αλλά και τα σπίτια εκείνων που μέχρι σήμερα δεν είχαν σκεφτεί ότι θα περνούσαν τέτοια δοκιμασία, αλλά συχνά-πυκνά, στήριζαν και φιλανθρωπικές δράσεις ενάντια στη φτώχεια.

Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, διαβάζοντας τις κατά καιρούς μελέτες και έρευνες για την φτώχεια, θα διαπιστώσουμε ότι π.χ., το 2007 σε ειδική έρευνα που πραγματοποίησε η Κάπα Research σε συνεργασία με το London school of Economics για λογαριασμό του Υπουργείου Οικονομίας, οι Έλληνες για να πάψουν να ανήκουν στην κατηγορία των Φτωχών, καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες τους, θα πρέπει να είχαν μηνιαίο καθαρό εισόδημα κατά άτομο, το ποσό των 933,70€.

Πέντε χρόνια μετά, με τις μειώσεις των εισοδημάτων, την Φοροκαταιγίδα και την αύξηση των τιμών σε είδη και υπηρεσίες, το ποσό θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερο.

Δυστυχώς σήμερα δεν μιλάμε πια για τους Φτωχούς Έλληνες, αλλά για την Εξαθλίωση των Φτωχών.

Είναι η νέα τάξη Ελλήνων, που ζουν χωρίς δουλεία, χωρίς Γιατρό και Φάρμακα, χωρίς επιδόματα, με μισθούς -εάν πληρώνονται- και συντάξεις που αποτελούν ψιχία και δεν καλύπτουν ούτε τις βασικές ανάγκες επιβιώσεις της οικογένειάς τους.

Που παλεύουν να διατηρήσουν μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια και διαπιστώνουν, ότι αποτελούν την Νέα Κοινωνική τάξη του δίχως αύριο και χωρίς μέλλον.

Προσωπικά θεωρώ ότι οι μοιρολατρία δεν μας ταιριάζει, η Ιστορία μας αυτό μας έχει διδάξει.

Η ανοχή που δείχνουμε σ’ όλους αυτούς που αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς, δυνητικά μας οδηγεί στην Εξαθλίωση.

Έχουμε χρέος να αντιπαλέψουμε και να ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές, που ισοπεδώνουν την Κοινωνία και διαταράσσουν την συνοχή της.

Αποτελεί υποχρέωσή μας, σε λίγες μέρες, στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου να μην επιτρέψουμε σε κανέναν Πολιτικό παράγοντα να βρεθεί δίπλα μας, σε όλους εμάς τους έλληνες πολίτες, να προσποιηθεί ότι τιμά τους αγωνιστές του 1940 που είπαν το ΟΧΙ στους τότε εισβολής της χώρας μας, όταν αυτοί είναι έτοιμοι όχι μόνο να ψηφίσουν τα μέτρα, αλλά και να εκκενώσουν τα νησιά μας που κατοικούνται έως 150 άτομα.

Να δώσουμε το μήνυμα της Κυβερνητικής Ανατροπής, όπως αντίστοιχα έγινε την προηγούμενη χρονιά.

Τότε που οι πολιτικοί εξεπλάγησαν από την αντίδραση και τη φωνή του λαού μας.

Τότε που αυθόρμητα, χωρίς καμία πολιτική καθοδήγηση σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, υπήρξε μια φωνή και απαίτηση το Μνημόνιο Τέλος.

Άλλωστε σήμερα όλοι αναγνωρίζουν την αποτυχία και τα αποτελέσματα που έφερε η εφαρμογή του στην Ελλάδα. Δυστυχώς, οι μόνοι που δεν θέλουν να το παραδεχθούν είναι η τριτοκομματική κυβέρνηση.

Ποιά σκοπιμότητα εξυπηρετούν δεν το γνωρίζω. Θέλω να πιστεύω από ανικανότητα και όχι προδοτική στάση.

Γιατί αποτελεί ανικανότητα να θέλεις να επιβάλλεις φορολογία και ένδειξη πλουτισμού σε όσους έχουν παιδιά και όχι να αναζητήσεις τους ιδιοκτήτες και τα εισοδήματα όσων έχουν εταιρείες OffShore, κότερα και καταθέσεις σε ξένες Τράπεζες.

Γιατί αποτελεί ανικανότητα να μην μπορούν να πατάξουν το λαθρεμπόριο καυσίμων και να επιβάλουν εξίσωση πετρελαίου Θέρμανσης και κίνησης, αδιαφορώντας ότι πολλά νοικοκυριά δεν θα έχουν θέρμανση τον προσεχή χειμώνα.

Πιθανόν να δούμε και την Πολιτική Γελοιότητα τον επόμενο Μάιο, όταν δεν θα έχουν επιτηδευθεί οι στόχοι των εσόδων από την φορολογία του πετρελαίου θέρμανσης, την επαναφορά του Φόρου «ΚΑΜΙΝΑΔΑΣ» που ίσχυε έως τα μέσα του 1920.

Πολλοί θα αναρωτηθούμε μήπως ζούμε στην εποχή του παραλογισμού. Πριν γράψω το άρθρο σκεφτόμουν να βάλω σαν τίτλο « Ο Παραλογισμός της Πολιτικής ή Πολιτική του Παραλόγου».

Θεωρώ όμως ότι ο τίτλος δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα που είναι πολύ χειρότερη.

Ζούμε στην εποχή της Πολιτικής Αλητείας.

Βαριά κουβέντα, αλλά ο αλήτης ζει σε βάρος του εαυτού του, χωρίς να θίγει τον διπλανό του.

Οι πολιτικοί μας σήμερα δυστυχώς με τις επιλογές τους θίγουν όλους εμάς.

Ζουν πλουσιοπάροχα, τρώγοντας π.χ. σούσι, όπως κάνει τακτικά τα μεσημέρια ο Υπουργός Οικονομικών, παραβιάζουν τον Όρκο που έδωσαν για τη διαφύλαξη των Συνταγματικών διατάξεων και προπάντων, επιτρέπουν σε κάθε λογής εργολάβους και προμηθευτές του δημοσίου ακόμα και τώρα, να Κερδοσκοπούν.

Άραγε έμαθαν για τη Σύμβαση Φύλαξης των εγκαταστάσεων του Νοσοκομείου Πύργου, όπου για 17 άτομα προσωπικό θα καταβάλλει το Ελληνικό Δημόσιο το ποσό του ενός (1) εκατομμυρίου Ευρώ για δύο χρόνια ;

Ποιά η άποψη των νέων μελών του Δ.Σ. της 6ης ΔΥΠΕ για την σύμβαση αυτή;

Τα πολυτεκνικά επιδόματα και το επίδομα ανεργίας π.χ. τους έφταιξαν;

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι διακατέχομαι από Κοινοβουλευτικό Ρατσισμό. Απεναντίας πιστεύω στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και στην καθημερινή συμμετοχή του πολίτη στα κοινά.

Δεν πιστεύω στην Κοινοβουλευτική Δικτατορία και τον Κοινωνικό Κανιβαλισμό που εφαρμόζεται σήμερα στον τόπο μας.

Σήμερα, 17η Οκτωβρίου Παγκόσμια μέρα κατά της Φτώχειας δεν γιορτάζουν οι πολίτες γιατί είναι Εξαθλιωμένοι.

Γιορτάζουν οι πολιτικοί, γιατί είναι Φτωχοί από Ιδανικά, Αξιοπρέπεια και Πατριωτισμό.

Είναι πλούσιοι όμως από Παχυδερμισμό και εξουσιολαγνεία.