Θετική η στάση της Ευρωβουλής, αλλά… και σκεπτικισμός

Ικανοποίηση μπορεί να επικρατεί σε Αθήνα και Λευκωσία για τη στάση που υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο θέμα των παραβιάσεων των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία των Ερντογάν και Νταβούτογλου, αφού καλείται ευθέως να αποχωρήσει από την ΑΟΖ και να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο, όμως δεν απουσιάζει και ο προβληματισμός.

Τον προβληματισμό προκαλεί η εμπλοκή της τελευταίας στιγμής, όταν μετά από τουρκική παρέμβαση, ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου πήγαν να κάνουν πίσω, με πρώτους τους «Πράσινους», οι οποίοι θυμήθηκαν αίφνης τις οικολογικές τους ευαισθησίες για τη χρήση των υδρογονανθράκων και απέσυραν την υπογραφή τους, σε μια «κωλοτούμπα» που θύμισε ελληνικό πολιτικό σύστημα…

Η επιδίωξη ήταν να συμπεριληφθεί στο κείμενο η πρόβλεψη ένταξης του θέματος των υδρογονανθράκων στις συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, δηλαδή στην απόλυτη και άκριτη προσυπογραφή της τουρκικής επιδίωξης! Δηλαδή, ενώ τυπικά φαίνονταν να καταδικάζουν τις τουρκικές ενέργειες, αυτό που έκαναν ήταν να προωθούν με κάθε τρόπο το τουρκικό κίνητρο πίσω από αυτές! Εντελώς απαράδεκτο…

Ευτυχώς οι υπόλοιποι συμφώνησαν να κάνουν… το αυτονόητο, όχι μόνο με βάση τη λογική, αλλά και με όσα έχει ήδη ψηφίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τη δήλωση δηλαδή της 21ης Σεπτεμβρίου 2005, όταν και αναφερόταν ότι η αναγνώριση όλων των κρατών μελών αποτελεί απαραίτητο συστατικό στοιχείο και προϋπόθεση της διαδικασίας ένταξης οποιουδήποτε επίδοξου κράτους!

Ευτυχώς, πέρασε το κάλεσμα προς την Τουρκία να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα που εκπηγάζουν και από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και τη συνθήκη UNCLOS (United Nations Convention on the Law of the Seas) που ξεκίνησε το 1982 στο Μοντέγκο Μπέι της Τζαμάικα και τέθηκε σε εφαρμογή στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μετά την επικύρωσή της από τον προκαθορισμένο αριθμό κρατών.