Οι άσκοπες κινήσεις της Τουρκίας

Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Με την ΑΟΖ, η Τουρκία αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες όχι μόνο με την Κύπρο, αλλά και με την Ελλάδα. Έχει κατανοήσει ότι το Δίκαιο της Θάλασσας ακολουθεί το Δίκαιο και όχι την επεκτατική της θέληση. Γι αυτό το λόγο κάνει σπασμωδικές κινήσεις με την Κύπρο. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δυσκολεύεται πλέον να υπερασπιστεί το γόητρό της ως περιφερειακή δύναμη, διότι ένα μικρό νησί λειτουργεί αποτελεσματικά με την ΑΟΖ του, παρά τη θέλησή της. Προσπάθησε να επηρεάσει την όλη κατάσταση, λέγοντας ότι θα κάνει έρευνες και από την πλευρά της.

Αλλά αυτό μας αφήνει παντελώς αδιάφορους, διότι πρόκειται για δικό της χώρο, όπου μπορεί να κάνει ό,τι θέλει εδώ και δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ απορρίπτει ακόμα και το δόγμα του Νέο-οθωμανισμού που προβάλλεται ως πανάκεια σε γεωπολιτικό επίπεδο. Διότι ακόμα και ο μηδενισμός των γειτονικών τριβών δεν μπορεί να γίνει, όχι μόνο de facto, όπως το βλέπουμε, αλλά ούτε de jure με τις συμφωνίες που έχει συνάψει η Κύπρος, με την Αίγυπτο το 2003, με τον Λίβανο το 2007 και με το Ισραήλ το 2010.

Η γεωπολιτική πραγματικότητα της Μεσογείου αλλάζει λόγω της τοποστρατηγικής και γι’ αυτό το λόγο οι προσπάθειες της Τουρκίας είναι μάταιες. Όταν μάλιστα είναι αναγκασμένη να οπισθοχωρήσει, όπως στην περίπτωση της Μαύρης θάλασσας, τότε υπογράφει ακόμα και αν ξέρει ότι αυτό επηρεάζει αρνητικά τις προσπάθειές της. Οι τροποποιήσεις που προβλέπει η Τουρκία, στο επιστημονικό επίπεδο της έρευνας για την ΑΟΖ, είναι περισσότερο για την εσωτερική της κατανάλωση και όχι για να πετύχει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Όπως όλες οι κλασικές κυβερνήσεις, ο στόχος της τουρκικής Κυβέρνησης είναι περισσότερο να διατηρήσει την εξουσία, παρά να την ασκήσει πραγματικά. Στην ουσία, η Τουρκία ποντάρει σε λάθη των άλλων κρατών παρά σε έξυπνες κινήσεις εκ μέρους της, διότι δεν έχει πολλά περιθώρια με το Δίκαιο της Θάλασσας και ακόμα λιγότερο με την έννοια της ΑΟΖ.
Έχει συνηθίσει να παίζει με παίκτες χαμηλού επιπέδου και έχει εξειδικευτεί στους λεονταρισμούς που φοβίζουν βέβαια μόνο και μόνο τους φοβισμένους και κανέναν άλλο.
Έχει αυτή τη δυνατότητα, διότι το γελοίο δεν σκοτώνει και οι ραγιάδες είναι πολλοί, αλλά επί του πρακτέου δεν κατορθώνει τίποτα το ουσιαστικό. Σε κάποια φάση θα πρέπει να σταματήσει αυτές τις άσκοπες κινήσεις, αλλιώς θα χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που της απέμεινε ακόμα.

Απλώς πρέπει κι εμείς από την πλευράς μας και εννοούμε βέβαια και την Ελλάδα και την Κύπρο, να μην κάνουμε λανθασμένες κινήσεις και να μην μας διακατέχουν φοβικά σύνδρομα που παραλύουν τη σκέψη μας. Το πλαίσιο της ΑΟΖ είναι πάρα πολύ δυναμικό αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε στρατηγικά για να αποκτήσει την πρακτική του δυναμική.

Κάθε καθυστέρησή μας για τη θέσπιση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, προσφέρει δυνατότητες δυνατότητας στους άλλους να πάρουν πρωτοβουλίες που θα μας ενοχλούν όλο και περισσότερο διότι ακόμα και το ερευνητικό επιστημονικό πλαίσιο μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης πάνω στο γεωπολιτικό πεδίο. Το Ισραήλ έχει πει ξεκάθαρα ότι αν θεσπίσουμε την ΑΟΖ και η Τουρκία την αμφισβητήσει, τότε αυτή η τελευταία πράξη θα αποτελέσει αιτία πολέμου μεταξύ Ισραήλ-Τουρκίας. Και ο λόγος είναι απλός.

Μόνο η Κύπρος και η Ελλάδα, προσφέρουν στο Ισραήλ μια πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι για το Ισραήλ ο μεγαλύτερος οικονομικός παράγοντας, τόσο για το φυσικό αέριο όσο και για το ηλεκτρικό ρεύμα. Δηλαδή σε δύο μεγάλα, που σχετίζονται, από τη μία η εταιρεία Noble και από την άλλη το Euro Area Interconnector, η Κύπρος και η Ελλάδα παίζουν έναν κομβικό ρόλο. Αυτός ο ρόλος για να λειτουργήσει αποτελεσματικά και ορθολογικά χρειάζεται τη θέσπιση της ΑΟΖ.

Επιπλέον η θέσπιση της ΑΟΖ επιτρέπει την χειροπιαστή ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προσέχει πολύ προσεχτικά αυτό το θέμα ειδικά μέσα στη Μεσόγειο. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί πρακτικά και με το παράδειγμα της ένταξης της Κροατίας που θα γίνει την 1η Ιουλίου 2013. Όντως αν εξετάσουμε την ακτογραμμή της Κροατίας και το σύμπλεγμα των νησιών της, τότε είναι απόλυτα κατανοητό και το τι μπορεί να προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της ΑΟΖ.

Κατά συνέπεια όταν διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μέσα στη Μεσόγειο, αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αποτελούμε πια μια μικρή λεπτομέρεια και στο μέλλον μέσω της ΑΟΖ η οικονομική μας ισχύς δεν μπορεί παρά μόνο να μεγαλώνει.
Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό για μας να ενισχύσουμε την πορεία της Κύπρου σε αυτόν τον τομέα, έτσι ώστε να υπάρχει μια πραγματική συμμαχία και στην περιοχή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γι αυτό το λόγο, μια από τις προτεραιότητες της επόμενης Κυβέρνησης είναι το πρέπον να είναι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Μάλιστα κάθε καθυστέρηση σε αυτό το επίπεδο θα πρέπει να ληφθεί ως αρνητική και θα πρέπει να δικαιολογηθεί. Διότι κανέναν άλλο μέτρο δεν μπορεί να προσφέρει τις ίδιες στρατηγικές και οικονομικές δυνατότητες. Όλα τα άλλα, είναι άλλης τάξης μεγέθους. Επιπρόσθετα η θέσπιση της ΑΟΖ γίνεται μονομερώς, δεν επηρεάζεται από άλλους παράγοντες. Εξαρτάται αποκλειστικά από ένα νομοσχέδιο της επόμενης Βουλής. Έτσι ο καθένας μας είναι υποχρεωμένος να έχει στο νου αυτόν τον στόχο για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το όραμα της ΑΟΖ. Κάθε δικαιολογία που καθυστερεί αυτήν την υλοποίηση, σίγουρα δεν είναι καθαρή και θα πρέπει να την έχουμε υπόψη μας για να μπορέσουμε να αντισταθούμε έξυπνα και βέβαια αποτελεσματικά.