Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί: Το τουρκικό σχέδιο για τον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙΙ


             

Τουρκικές ειδικές δυνάμεις μεταφέρθηκαν τις τελευταίες ώρες στην Κύπρο με μεταγωγικά αεροσκάφη C-130 σε μία προσπάθεια της Άγκυρας να δείξει ότι «εννοεί» τις απειλές της και δεν θα διστάσει να επιχειρήσει μια νέα στρατιωτική επιχείρηση, έναν ΑΤΤΙΛΑ ΙΙΙ. Θεωρώντας ότι το πιο αδύναμο σημείο της τριεθνούς διάταξης Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, η Κύπρος, θα υποκύψει στον στρατιωτικό εκβιασμό που δέχεται και θα προχωρήσει σε αποδοχή των τουρκικών προτάσεων για δύο διαφορετικές κρατικές οντότητες και κυρίως για συνεκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που βρίσκονται στην ΑΟΖ του νησιού.

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφόρησε είναι ίσως η πλέον επίκαιρη έκδοση που έχει γίνει στην ιστορία του περιοδικού (η επικείμενη έναρξη των γεωτρήσεων και η χωρίς ενδοιασμούς απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας από την Τουρκία, καθιστούν το δημοσίευμα… προκλητικά προφητικό των γεγονότων).

Στην έρευνα που γράφηκε εβδομάδες πριν ξεσπάσει η κρίση, αποκαλύπτεται αριθμός επιχειρησιακών σχεδίων του τουρκικού Στρατού για επιθετικές επιχειρήσεις στις ελεύθερες περιοχές με εκπληκτικές λεπτομέρειες!

Στοιχεία από σχέδια που περιήλθαν στην κατοχή της Εθνοφυλακής με μυθιστορηματικό τρόπο και δείχνουν τους κύριους άξονες επίθεσης, σχέδια αντιπερισπασμού, σχέδια απομόνωσης της ελληνικής βοήθειας κλπ.

Ένα πραγματικό ντοκουμέντο του οποίου στοιχεία φέρνει στην δημοσιότητα η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, μαζί με εκτιμήσεις και προτάσεις για το πώς θα μπορούσε όχι μόνο να αποτραπεί μια τέτοια κίνηση, αλλά να υποστεί και συντριπτική ήττα ο τουρκικός Στρατός.

Η ύπαρξη αυτών των σχεδίων αποτελεί και τον βασικό λόγο της επίσκεψης του Κύπριου υπουργού Άμυνας Δ. Ηλιάδη σήμερα στην Ελλάδα και τον συντονισμό της κοινής αμυντικής προσπάθειας με την Αθήνα.

Άλλα θέματα στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί σε όλη την Ελλάδα:

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ: ΤΟ ΑΛΜΑ ΣΤΟ 2021 - 100 νέα μαχητικά αεροσκάφη, μέσα στη δεκαετία, τουλάχιστον!

Εν μέσω της χειρότερης οικονομικής κρίσης της χώρας μας μετά τον Β’ Π.Π., η Πολεμική Αεροπορία (Π.Α.) έχοντας ήδη καθυστερήσει τα πρόγραμμα απόκτησης Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους τρία χρόνια (τώρα θα έπρεπε να αρχίσουμε την παραλαβή του ΝΜΑ!) καλείται να λάβει στρατηγικές αποφάσεις όσον αφορά στο μέλλον του στόλου των μαχητικών της αεροσκαφών, στην ουσία σε συνθήκες πτώχευσης.

Η ασφάλεια της χώρας όμως δεν καταλαβαίνει από τέτοιες έννοιες: Όσο καθυστερούμε να λάβουμε αποφάσεις τόσο περισσότερο κοστίζουν. Μέσα στα επόμενα μόλις δέκα χρόνια η Π.Α. πρέπει να εντάξει στο δυναμικό της τουλάχιστον 100 νέα μαχητικά αεροσκάφη κόστους άνω των 12 δισ. ευρώ μαζί με τα όπλα και τις προσαρμογές που θα απαιτηθούν, αν θέλει να παραμείνει αξιόμαχη δύναμη. Διαβάστε μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη που αναλύει όλα τα δεδομένα τόσο σε οικονομικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ: Tα χαμένα προγράμματα (Μέρος Α΄)

Αν αναζητούσε κανείς ένα παράδειγμα που να μπορεί να αποτυπώσει την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία 35 χρόνια, ίσως να του χρησίμευε η περίπτωση της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας, μία ιστορία με πολλά επιτυχημένα, αρκετά μυστικά, αλλά σχεδόν συνολικά χαμένα προγράμματα, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν επιδράσει ευεργετικά στην αποτρεπτική ισχύ της χώρας και να είχαν αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης της εγχώριας οικονομίας…

Είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύεται μια τέτοια ολοκληρωμένη έρευνα που δικαιολογεί απόλυτα τον χαρακτηρισμό «αποκαλυπτική». Το χειρότερο όλων είναι ότι στο πέρασμα των δεκαετιών απωλέστηκε σπάνια τεχνογνωσία κατασκευής όπλων σε ξηρά, αέρα και θάλασσα. Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμα και συστήματα τα οποία τελικά κατασκευάστηκαν και εντάχθηκαν στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, αυτή την στιγμή όχι απλώς δεν μπορούν να δώσουν τους «απογόνους» τους, αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να τα κατασκευάσει από την αρχή, απλά και μόνο γιατί έχουν χαθεί σχέδια και ανθρώπινο δυναμικό!


ΒΛΗΜΑ CRUISE SOM: O «αντι-ΜΑΚΕΔΩΝ» της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας

Η αποκάλυψη της ανάπτυξης του τουρκικού βλήματος SOM (Stand Off Mϋhimmat) αποτέλεσε μία ακόμη «δυσάρεστη» έκπληξη που μας επιφύλαξε η τουρκική Αμυντική Βιομηχανία. Πρόκειται για ένα βλήμα αντίστοιχο του σχεδίου βλήματος cruise ΜΑΚΕΔΩΝ, που αποκάλυψε η «Σ», αλλά με μία ουσιώδη διαφορά: Δεν είναι πρότυπο ενός υπό ανάπτυξη βλήματος, αλλά ένα «ώριμο» όπλο, το οποίο θα εισέλθει σε υπηρεσία εντός της τρέχουσας χρονιάς! Με το συγκεκριμένο βλήμα που έκανε την τελική του δοκιμή πριν μία εβδομάδα, η τουρκική Αεροπορία θα επιχειρήσει να κλείσει το χάσμα που την χωρίζει στα όπλα αέρος-εδάφους από την Πολεμική Αεροπορία.


ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ BVR ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ: Το τέλος των dogfights;

Στο Αιγαίο η μορφή των αερομαχιών είναι δεδομένη και συγκεκριμένη: Κλειστές αερομαχίες κατά κανόνα με οπτική επαφή (WVR). Η εισαγωγή νέων όπλων στο παρελθόν (AIM-120, MICA ER) δεν κατάφερε να αλλάξει αυτά τα δεδομένα, αλλά φαίνεται ότι το μέλλον θα είναι διαφορετικό: Τα νέα ραντάρ AESA και η εισαγωγή όπλων όπως το βλήμα Meteor, αλλάζουν πολλά. Πάντως ακόμα και σήμερα, μεγάλο ενδιαφέρον έχει να δούμε πως μπορεί να εξελιχθεί μια εναέρια συμπλοκή μεγάλων σχηματισμών μεταξύ της ΠΑ και της τουρκικής Αεροπορίας με τα νυν όπλα. Θα παραμείνει η εμπλοκή σε μεγάλες αποστάσεις ή θα μεταπέσει και πάλι σε κλειστή αερομαχία; Και στις δύο περιπτώσεις, ποιος θα έχει το πλεονέκτημα;


ΥΨΗΛΕΣ ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ – ΧΑΜΗΛΗ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ: Ένοπλες Δυνάμεις χωρίς FOS (Follow-On-Support)!

Η Άμυνα έχει βασικό σκοπό να προσφέρει προστασία στους πολίτες μιας χώρας από οποιαδήποτε εξωτερική ή ασύμμετρη απειλή και να παρέχει στην κοινωνία το «αποτέλεσμα της αναχαίτισης» (deterrent effect). Όσο πιο καλά οργανωμένος είναι ο αμυντικός μηχανισμός μίας χώρας, τόσο περισσότερο ωφελούνται οι πολίτες της από αυτόν. Η πολιτική Άμυνας μιας χώρας όπως η Ελλάδα, με ανοικτά ζητήματα ασφάλειας, δεν μπορεί παρά να κοστίζει πολλά. Υπάρχει όμως μέγιστη ανταπόδοση αυτού που δαπανούμε για την Άμυνα και του επιπέδου αυτής; Μια λεπτομερής ανάλυση με πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.


ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2006: ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΛΙΒΑΝΟ 
Πολύτιμα συμπεράσματα από την «πύρρειο νίκη» του Ισραήλ

Ο πόλεμος του Ιουλίου του 2006 (ή 2nd Lebanon War ή εβραϊστί Milhemet Levanon Hasniya) ήταν μία σφοδρή στρατιωτική αναμέτρηση, που ξέσπασε μεταξύ των παραστρατιωτικών δυνάμεων της Χεζμπολάχ και των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ (IDF). Διήρκησε 34 ημέρες, προκάλεσε εκατόμβες θυμάτων εκατέρωθεν και αποτέλεσε κομβικό σημείο πολιτικών και στρατιωτικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή. Για πρώτη φορά στην περιοχή, μια παραστρατιωτική οργάνωση συγκρουόταν με έναν εκ των κορυφαίων στρατών του κόσμου (με καταγεγραμμένες μονάχα νίκες στο ενεργητικό του) και έθετε σε αμφισβήτηση την απόλυτη κυριαρχία του. Βέβαια, το Ισραήλ δεν ηττήθηκε, αλλά ούτε επικράτησε απόλυτα. Στην καλύτερη περίπτωση πέτυχε μια «πύρρειο νίκη». Τα συμπεράσματα από αυτή την σύγκρουση είναι πολλά, όπως και η ανάλυση των επιμέρους συγκρούσεων του πολέμου…


Βλήμα LAHAT για τα ελληνικά LEO2HEL/A4

Μία πρώτη προσέγγιση του ισραηλινού κατευθυνόμενου αντιαρματικού/αντιαποβατικού βλήματος, για το οποίο έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον ο Ελληνικός Στρατός και μια αρχική αναφορά στις δυνατότητες και τα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά του που εκτιμήθηκαν από τον Ε.Σ.

ΛΙΒΥΗ: Τέλος εποχής, αρχή χάους;

Το τέλος του καθεστώτος Καντάφι, έξι μήνες μετά το ξέσπασμα της εξέγερσης στη Λιβύη, έχει αφήσει πολλά αναπάντητα ερωτήματα στη διεθνή κοινή γνώμη. Η απόφαση του Καντάφι να απαντήσει την 15η Φεβρουαρίου με βίαιη καταστολή των διαμαρτυριών είχε ως αποτέλεσμα τη σχεδόν άμεση εκτροπή τους σε πολεμικές συρράξεις. Ένα εσωτερικό αρχικά ζήτημα μετετράπη σε διεθνές, όταν την 19η Μαρτίου ενεπλάκη το ΝΑΤΟ με βομβαρδισμούς από αέρος, ενώ οι αμερικανικές Ειδικές Δυνάμεις Navy SEALS, οι βρετανικές SAS και Γάλλοι λεγεωνάριοι παρείχαν υλικοτεχνική και πληροφοριακή υποστήριξη από εδάφους στους εξεγερθέντες. Τώρα, όμως, ποιο είναι το μέλλον;


ΤΟΥΡΚΙΑ: Εσωτερική πολιτική κρίση και πιθανές επιπτώσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις

Όταν το 2003 ανέτειλε στην τουρκική κεντρική πολιτική σκηνή το «άστρο» του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, λίγοι ήταν αυτοί που, έχοντας παρακολουθήσει την πορεία του Τούρκου πρωθυπουργού ως δημάρχου Κωνσταντινούπολης, αντιλήφθηκαν ότι η Τουρκία θα έμπαινε πλέον σε μια νέα τροχιά. Σήμερα η τροχιά αυτή έχει χαραχθεί με σαφήνεια: Θέλει να γίνει ο ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου. Ένας από τους βασικούς πόλους στο παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης, ο οποίος στέκεται ενίοτε και απέναντι από τις ΗΠΑ! Θα επιβιώσει; Και ποια τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις;


ΒΑΛΚΑΝΙΑ: Το Κοσσυφοπέδιο ως πηγή προβλημάτων ασφάλειας για την Ελλάδα

Πριν από δώδεκα περίπου χρόνια, το ΝΑΤΟ αποφάσισε «να επιβάλει την ειρήνη» στο Κοσσυφοπέδιο … βομβαρδίζοντας ανελέητα την τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Σήμερα 12 χρόνια μετά τον αιματηρό πόλεμο σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας, το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί μόνιμη πηγή προβλημάτων και εστία που προκαλεί έλλειμμα ασφάλειας σε ολόκληρα τα Βαλκάνια. Και κάποιοι θεωρούν ότι είναι απλά θέμα χρόνου να ξεσπάσει πάλι πόλεμος στην περιοχή.

Ελληνική εξωτερική πολιτική: Πλήρως ασύμβατη με το αμυντικό δόγμα της χώρας!

Η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι ο βασικός παράγων διαχείρισης των γεωπολιτικών, οικονομικών και εθνικών συμφερόντων της χώρας μας. Είναι εκείνος ο τομέας της πολιτικής, που καλείται να διαχειριστεί λεπτά εθνικά θέματα και ταυτόχρονα να διαμορφώσει διεθνώς το κατάλληλο πολιτικό πλαίσιο για την ασφάλεια και την ανάπτυξη της Ελλάδας και να αποτελέσει τον διπλωματικό βραχίονα του αμυντικού δόγματος της χώρας.

Αντ’ αυτού, πρακτικά βρίσκεται στον αντίποδα του δόγματος άμυνας και το εξουδετερώνει, τουλάχιστον σε επίπεδο εφαρμογής του αποτρεπτικού χαρακτήρα του. Διαβάστε πώς και γιατί εξελίχθηκε με τέτοιο στρεβλό τρόπο η ελληνική εξωτερική πολιτική.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου