Οι αθλιότητες που εκστόμισε ο ανώτατος πολιτειακός άρχοντας της Τουρκίας, Aμπντουλλάχ Γκιούλ, κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο περιθώριο της συνάντησής του με τον πρωθυπουργό της Βρετανίας, αντικατοπτρίζουν πλήρως την πολιτική βαρβαρότητα ενός έθνους και της ηγεσίας του.Αντικατοπτρίζουν και εκφράζουν την αλαζονεία, το νεο-οθωμανικό πνεύμα που χαρακτηρίζουν τη σημερινή Τουρκία και την ηγεσία της, και αποδεικνύουν ότι αυτή η χώρα όχι μόνο δεν δικαιούται ένταξη στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά αυτό που προέχει είναι η πλήρης εκδίωξή της από τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς και ο τερματισμός της ενταξιακής της πορείας.
Αλλά η τουρκική θρασύτητα δεν είναι η μόνη ένοχη σε αυτήν την περίπτωση. Συνένοχοι είναι οι κύκλοι εκείνοι της Ευρώπης, είτε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ευρισκόμενοι, είτε σε άλλα όργανα της Ένωσης, είτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είτε έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίοι, αντί να κατανοήσουν ποιο νεο-οθωμανικό έκτρωμα θέλουν να εντάξουν στην πολιτισμένη οικογένεια, θωπεύουν τους σουλτανικούς υστερισμούς και ανοίγουν δρόμο σε ένα επιδρομικό, κατοχικό, τριτοκοσμικό καθεστώς, να εισέλθει στην οικογένειά τους.
Ορθώς ο πολιτικός κόσμος της Κύπρου απαίτησε από τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να απαντήσουν στη νεο-οθωμανική νοοτροπία του Γκιουλ, να καταστήσουν σαφές στην Άγκυρα ότι, με τέτοια νοοτροπία, δεν μπορεί να εισέλθει στην Ένωση και να προειδοποιήσουν ότι με αυτήν τη συμπεριφορά, η διακοπή της ενταξιακής της πορείας είναι επιβαλλόμενη.
Πρώτη η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να απαντήσει στον Γκιουλ. Και φραστικά και έμπρακτα. Δεν μπορεί ο ηγέτης μιας χώρας να αποκαλεί «άθλια» την Ένωση στην οποία θέλει να εισέλθει, και η Ευρώπη να σιωπά.
Είναι ντροπή για τα ευρωπαικά κράτη και τους λαούς, οι ηγέτες της Ευρώπης να αντιπαρέρχονται τέτοιες αθλιότητες σε βάρος τους. Άμεση και έμπρακτη πρέπει να είναι η απάντησή τους στο νεοσουλτανικό έκτρωμα.
Όμως, την ίδια στιγμή, πρέπει να αντιληφθούν και οι ηγέτες του Ελληνισμού, πόσο εθελοτυφλούν και πόσο νεφελοβατούν, αναμένοντες τον εξευρωπαϊσμό και εκσυγχρονισμό της Τουρκίας, και ευελπιστούντες ότι αυτό το έθνος, καθιστάμενο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα εγκαταλείψει τα πάγια επιδρομικά σχέδιά του κατά της Ελλάδας και της Κύπρου.
Είναι ρομαντικός, αντιρεαλιστικός και επικίνδυνος ο στόχος της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., με τη φρούδα ελπίδα ότι το θηρίο θα ημερέψει και από σαρκοφάγο θα καταστεί φυτοφάγο.
Η Τουρκία δεν αλλάζει. Είναι κράτος που μεταφέρει τις οθωμανικές δομές γαρνιρισμένες με κατ’ επίφαση σύγχρονες, αλλά και το οθωμανικό πνεύμα σε κάθε πολιτική του δραστηριότητα.
Άμεση πλέον προτεραιότητα είναι η ανατροπή μιας πολιτικής ψευδαισθήσεων και η αντικατάστασή της με άλλη: Η Τουρκία δεν δικαιούται και δεν μπορεί να γίνει μέλος της Ε.Ε.
Ελλάδα και Κύπρος θα ανακόψουν την πορεία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου