Γράφει ο Περικλής Νεάρχου
Πρέσβης ε.τ.
Για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1970 συντελούνται στην Ανατολική Μεσόγειο στρατηγικές αλλαγές και ανακατατάξεις που, επιτέλους, ευνοούν την ελληνική πλευρά: την Ελλάδα και την Κύπρο. Πρόκειται, συγκεκριμένα, για τη ρήξη στις σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ, που φαίνεται να έχει βάθος και να μην είναι καθόλου συγκυριακή, και για την ανεύρεση μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πιθανόν υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου, ειδικότερα στην ΑΟΖ της Κύπρου και πιθανότατα της Ελλάδος. Σε ό,τι αφορά την τελευταία, τα πιθανά κοιτάσματα δεν περιορίζονται στην περιοχή του Αιγαίου, αλλά εντοπίζονται, κατά πρώτον λόγο, στο Ιόνιο και στην ΑΟΖ νότια της Κρήτης, μέχρι την Κύπρο.
«Οι εξελίξεις αυτές παρέχουν αντικειμενικά μια μεγάλη στρατηγική ευκαιρία στην ελληνική πλευρά για γεωπολιτική αναβάθμιση και ενίσχυση της θέσεώς της. Απαραίτητη όμως προϋπόθεση είναι η αποφασιστική και αποτελεσματική αντιμετώπιση των παρανόμων και αυθαιρέτων διεκδικήσεων της Άγκυρας. Η τελευταία επιχειρεί να προκαταλάβει τις εξελίξεις, με όρους ωμής ένοπλης ισχύος και διπλωματικών εκβιασμών, και να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα.
ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
«Η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στη θάλασσα από τον Εύξεινο Πόντο ως το Σουέζ και τον Ινδικό Ωκεανό», δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, κατά την καθέλκυση μιας νέας φρεγάτας για το Τουρκικό Ναυτικό από τουρκικά ναυπηγεία.
Η νέα αυτή έκρηξη πρωτοφανούς μεγαλομανίας και νεοοθωμανικού αυτοκρατορισμού υποδηλώνει σαφώς την προτεραιότητα που δίνει σήμερα η Άγκυρα στις φιλοδοξίες της για ναυτική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο. Για συμμετοχή επίσης, με κάθε τρόπο, στο μοίρασμα του υποθαλάσσιου πλούτου της ΑΟΖ της περιοχής, ανεξαρτήτως των προνοιών της Διεθνούς Συμβάσεως Θαλασσίου Δικαίου, την οποία η Άγκυρα αρνείται να αναγνωρίσει και να προσυπογράψει.
Οι αξιώσεις αυτές τη φέρνουν οπωσδήποτε σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ, το οποίο δεν είναι διατεθειμένο να ανεχθεί ούτε τουρκική ναυτική κυριαρχία στην περιοχή ούτε, πολύ περισσότερο, παρέμβαση στη δική του, οριοθετημένη ΑΟΖ και στους ενεργειακούς της πόρους. ..... Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου