Όταν πουλάνε τη δημοκρατία για πόρνη στους τραπεζίτες...

• Ευρώ εκτός (εαυτού)

Ο Γερμανικού «ενδιαφέροντος» ΟΤΕ υπό τη διοίκηση του κάπο καμαράντεν Κοπ, βγάζει τα κέρδη του στις Τράπεζες του εξωτερικού. Στις ελληνικές Τράπεζες κρατά μόνον κάτι ολίγα πίνατς και ψιλά για τα λειτουργικά του έξοδα...

Μπλιτς κριγκ - πάρε τα λεφτά και τρέχα!

Το ίδιο θα γίνει με την εναπομείνασα του ελληνικού λαού, κεραυνοβόλος πόλεμος, μπλιτς κριγκ με Fast Track και Task Force, ο κλέψας του κλέψαντος - μόνον οι ηρωικώς ηλίθιοι δεν βλέπουν τη λαφυραγώγηση της χώρας και βλέπουν τον «κίνδυνο για την έκτη δόση», την έβδομη, την όγδοη, αν στο μεταξύ η Ιταλία δεν έχει κηρύξει στάση πληρωμών, δεν έχει αυτοδιαλυθεί η ευρωζώνη, δεν έχει επανεξοπλισθεί η Μπούντεσβερ(μαχτ) και δεν έχουν φθάσει τα 2.000.000 οι άνεργοι στην Ελλάδα.

Ποτέ έως τώρα στην ανθρώπινη ιστορία δεν υπόσχονταν οι ταγοί στους λαούς επιστροφή στο ξεροκόμματο- όχι σε περίοδο ειρήνης τουλάχιστον.

Συνεπώς σήμερα οι κυβερνήσεις βρίσκονται σε πόλεμο με τους λαούς τους! Οποιος όμως βάζει μάχαιρα και ψωμίζεται απ' τη μάχαιρα, μάχαιρα λαμβάνει κι από μάχαιρα πάει.

Εις τι νομίζουν η κυρία Μέρκελ και οι συν αυτή ότι διαφέρουν από τριτοκοσμικούς τυράννους, όταν βασανίζουν τους λαούς τους με την πείνα και την απειλή της πείνας, όταν πουλάνε τη δημοκρατία για πόρνη στους τραπεζίτες;

Τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έχουν αναθεωρηθεί -εντάξει! Χρειάζεται όμως να προετοιμάσουν οι Δυνάμεις έναν τρίτον για να (ξανα)θυμηθούμε όλοι τον Μουσολίνι κρεμασμένον τ' ανάποδα στο Μιλάνο του 1945;...

Η εμπρηστική επίθεση εναντίον της γαλλικής σατιρικής εφημερίδας «CHARLIE HEBDO» από Μουσουλμάνους φανατικούς διότι εξέλαβαν ως υβριστικές ορισμένες γελοιογραφίες, θέτει εκ νέου το ερώτημα των ορίων της σάτιρας.

Η απάντηση βρίσκεται στον στόχο που κάθε φορά η σάτιρα επιλέγει. Αν, λόγου χάριν, στόχος της σάτιρας είναι να καταδείξει τη φασιστική πολιτική του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων δεν θα διστάσει να παρουσιάσει τους Ισραηλινούς ως νεοναζί, όσο κι αν αυτό τους ενοχλεί, όσο κι αν αυτό τους πονάει! (μάλιστα αυτός ο «πόνος» είναι το ζητούμενο της σάτιρας διότι έτσι ξυπνάει τις συνειδήσεις. Και σ' αυτήν την περίπτωση τα σκίτσα δεν είναι υβριστικά, αλλά παιδευτικά).

Αν, απ' την άλλη, το προεξάρχον για τη σάτιρα είναι η υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, τότε τα σκίτσα για τον Μωάμεθ ή αυτούς που ερμηνεύουν το Ισλάμ ως βία κατά των απίστων, είναι υποχρεωτικά. Ούτε αυτά τα σκίτσα είναι υβριστικά, είναι απλώς λογικά, άρα παιδευτικά.

Αν τώρα ορισμένοι Μουσουλμάνοι θέλουν να αυτοπαγιδεύονται στον «πόλεμο των πολιτισμών» που τους έχουν στήσει αντιδραστικοί κύκλοι της Δύσης, δικαίωμά τους. Και δικό μας δικαίωμα να τους κριτικάρουμε. Με τον πιο επώδυνο (αν είναι ο πιο αποτελεσματικός) τρόπο...