Υπουργείο κατοχής

 

• Γράφει ο Μακεδών

Μπορεί ένα άρθρο, αυτός που το υπογράφει και είναι παρατηρητής της καθημερινής ζωής των συνανθρώπων του να είναι αισιόδοξο ή και το αντίθετο. Μπορεί ωστόσο να αντλήσει κανείς αισιοδοξία για το μέλλον των παιδιών και εγγονών του αλλά και όλων των ανθρώπων γύρω του με όσα τραγικά συμβαίνουν στην χώρα μας;

Αναρωτιέμαι πόσοι τόνοι μελάνης χύθηκαν για να προπαγανδίσουν την είσοδο μας στην μεγάλη οικογένεια της Ευρώπης που θα μας απάλλασσε οριστικά από κάθε κίνδυνο που είχε να κάνει με την εδραίωση της δημοκρατίας την περιφρούρηση των συνόρων από τις όποιες επιβουλές γειτόνων και την ευημερία του λαού.

Θυμάμαι σε μια προεκλογική συγκέντρωση νομίζω το 1977στην πλατεία Συντάγματος ο αρχηγός τότε της Ένωσης Κέντρου Γεώργιος Μαύρος σταμάτησε τον προεκλογικό του λόγο και απευθύνθηκε στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ με το εξής ερώτημα:

Που θα πάει η παραγωγή ντομάτας αν δεν υποστηριχθούμε από την ΕΟΚ; 

Τόσο κοντόφθαλμοι ή τόσο καθυστερημένους θεωρούσαν τους Έλληνες οι πολιτικοί ενός δημιουργημένου συστήματος που σκοπό είχε την διαιώνιση της κυριαρχίας τους με κάθε τρόπο. Δυστυχώς τις ντομάτες δεν την αφήσαμε να σαπίσουν και να τους κυνηγάμε με αυτές.

Φυσικά από τότε κύλησε πολύ νερό και πολλά πράγματα άλλαξαν. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ από το "Έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ" έγινε ειδική σχέση και τέλος μια παροχολογία του τύπου ¨Τσοβόλα δώστα όλα¨ για να περνάει ο λαός καλά μη και χαλάσουμε τα μπάνια του. Ο απίστευτος Σημίτης που ανακάλυπτε την «ισχυρή Ελλάδα» του χρηματιστηρίου αφού ευχαρίστησε τους Αμερικανούς.

Ο επόμενος της ΝΔ θα επανίδρυε το κράτος και έκανε δουλειές με την θεοκρατική ακρίδα και τέλος η απάτη όλων των εποχών «Λεφτά υπάρχουν» μας οδήγησε στην πτώχευση. Οι αριστεροί, οι μισοί εύρισκαν την ΕΟΚ ελκυστική, οι άλλοι μισοί ήταν της άποψης «να υποφέρετε αφού δεν καταλαβαίνετε τον δικό μας παράδεισο».

Και σήμερα 156 χρόνια από την πρώτη επιβολή κατοχής στον Όθωνα από τους Άγγλους και Γάλλους με αφορμή τον Κριμαϊκό πόλεμο και ατέλειωτους αγώνες αίματος και απίστευτες θυσίες ενός λαού, να έχουμε ξανά Υπουργείο Κατοχής;

Γιατί όλα αυτά;
Που πήγε το ελεύθερο φρόνημα;
Μήπως έγινε συναλλαγή και δουλειές που συντηρούν τις μεζονέτες των καλών προαστίων και στην κυριολεξία βουλώνουν το στόμα πιο εύκολα και πιο βολικά;

Η αθυροστομία των συγγραφέων που θα έδιναν κείμενα να τσακίζουν κόκαλα σε εκπομπές που χάθηκαν; Όαση ένα, δύο σατυρικές εκπομπές στην τηλεόραση αλλά με τόσους χορηγούς που διαβάζω στο τέλος αναρωτιέμαι αν επαληθεύεται η φράση που λέει ότι «και το σκοινί, πουλάει ο καπιταλιστής που θα κρεμαστεί, αν είναι να κερδίσει».

Κρίμα, κρίμα για ένα λαό που είχε τόσα προτερήματα και στο τέλος τον κατάντησαν ζητιάνο στην ίδια του την χώρα. Η διανομή συσσιτίου από εκκλησίες και δήμους είναι το επιστέγασμα της πιο βρώμικης πολιτικής που έχει δει η χώρα. Ελπίδα μέσα σε αυτή την μέγγενη που μας έριξαν οι ανίκανοι πολιτικοί χωρίς προοπτική, έχουμε χρέος να απαλλαγούμε και μήπως η πρόταση που ψέλλισε ο απελθών αποτυχημένος Παπανδρέου για δημοψήφισμα και φρύαξαν οι απανταχού τραπεζοκόλακες εντός και εκτός συνόρων είναι το αξιοπρεπέστερο ζητούμενο. Γιατί αν περιμένει ο λαός να διαπραγματευθεί ο εκ Μεσσηνίας πολιτικός οτιδήποτε με τους «Μερκοζύ» πιθανότερο είναι να έλθει η Δευτέρα Παρουσία των Χριστιανών, ποτέ όμως αυτό, δηλαδή στην διαπραγμάτευση με τους «Μερκοζύ». Αστειότητες για μικρά παιδιά.

Τώρα που θα ορίσουν περιοχές οικονομικής ζώνης με μισθούς πείνας και καθεστώς ιδιαίτερο θα δικαιωθεί ο όρος Υπουργείο Κατοχής προς δόξα της ανεξάρτητης και αταλάντευτης πολιτικής που διακηρύσσουν οι απίστευτοι πολιτικοί της ημεδαπής.