Άρχισαν τα «όργανα» για την επόμενη εκλογική «σύγκρουση». Βέβαια, τα κόμματα αποδείχθηκαν πώματα που έκλειναν στεγανά μεγαλοσυμφέροντα και διαπλοκές, με αποτέλεσμα να καταλήξουν αποκόμματα, αλλά αυτό μικρή σημασία δείχνει να έχει σήμερα, αφού καλούμαστε για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα 1,5 μήνα να στείλουμε την δική μας εντολή, την δική μας απόφαση προς εκείνους που επαίρονται πως είναι «ταγοί» και μπορούν να αποφασίζουν για τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών της (αν και το παρελθόν τους έχει αποδείξει πως είναι άκρως ακατάλληλοι να ανταποκριθούν στις ευθύνες και να διαχειριστούν ακόμη και περίπτερο στην έρημο Σαχάρα).
Έρχονται λοιπόν και αυτές οι εκλογές και καλούμαστε εμείς οι απλοί θνητοί, ο «κοσμάκης» όπως μας αποκαλούν οι «άρχοντες» της πωλητικής, να αποφασίσουμε και να σηκώσουμε το βάρος της ευθύνης προκειμένου να δώσουμε το κατάλληλο στίγμα για την αλλαγή πορείας από την καταστροφή που άλλοι ετοίμασαν για εμάς. Να σημειώσουμε πως σε αυτές τις εκλογές θα έχουμε την τελευταία –ίσως- ευκαιρία να καταδείξουμε με απόλυτη σαφήνεια και χωρίς δυνατότητα παρερμηνειών, πως θέλουμε μία κυβέρνηση που θα μας οδηγήσει στην Ευρώπη μέσα από την επιβολή της εξαθλίωσής μας και την καταρράκωση της χώρας στο σύνολό της ή θέλουμε μία κυβέρνηση που θα χαράξει μία νέα πορεία μέσα από την οποία αν και δύσκολα θα μπορέσουμε σύντομα να ξαναβρούμε τον «βηματισμό» μας ως χώρα, θα επαναποκτήσουμε τα δικαιώματά μας ως πολίτες και ως άνθρωποι και θα μπορούμε να κάνουμε όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Ίσως μετά από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, να αργήσουμε πάρα πολύ να ξαναμπούμε σε διαδικασίες εκλογής λόγω εξελίξεων που θα υπάρξουν και θα μεταβάλλουν το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, θα δημιουργήσουν γεωπολιτικές ανακατατάξεις σε παγκόσμια κλίμακα (με σημεία αιχμής τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο). Τονίζουμε, λοιπόν, την σοβαρότατη πιθανότητα να αργήσει πολύ μία εκλογική διαδικασία, οπότε θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στο ποιους θα εκλέξουμε ως εκπροσώπους μας αυτή την φορά.
Θα μας θέσουν και πάλι διλήμματα, θα επιχειρήσουν να μονοδρομήσουν τόσο τις αποφάσεις μας, όσο και την δημοκρατία και θα πράξουν ό,τι είναι εκ μέρους του δυνατόν προκειμένου να παραμείνουν στο λατρεμένο τους ναρκωτικό, την εξουσία (αν και πεποίθηση του γράφοντα είναι πως για τη συγκεκριμένη εκλογή θα επιχειρήσουν να φορτώσουν αλλού τα βάρη και τις ευθύνες των δικών τους πολιτικών, παραμένοντας οι ίδιοι στο παρασκήνιο αναμένοντας την «επόμενη ημέρα» για να επιστρέψουν ως «σωτήρες).
Τι διλήμματα θα μας τεθούν;
Ευρώ ή δραχμή;
Το πρώτο δίλημμα, που είναι εντελώς τυπικό και ακολουθεί την μαιευτική του Σωκράτη, θέλοντας όμως να μας οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα. Το συγκεκριμένο δίλημμα έχει ήδη απαντηθεί από τον Ελληνικό λαό, ο οποίος φυσικά δεν θέλει να φύγει από την ευρωζώνη. Παρ’ όλα αυτά, εμείς σημειώνουμε πως όλοι οι οικονομολόγοι, ολόκληρου του πλανήτη συμφωνούν πως μία οικονομική κρίση αντιμετωπίζεται μέσω εθνικού νομίσματος (π.χ. της δραχμής στην περίπτωσή μας), το οποίο με τον κατάλληλο σχεδιασμό μπορεί να θέσει σε κίνηση την ανάπτυξη και να οδηγήσει την χώρα προς την πρόοδο.
Τέλος, για να επιστρέψουμε στην δραχμή, θα πρέπει να κατανοήσουμε πως και οι Ευρωπαίοι θα συμφωνήσουν σε αυτό. Όμως, έχουμε αναρωτηθεί πόσο θα κοστίσει μία έξοδος της Ελλάδας από την Ευρώπη; Έχουμε αναρωτηθεί εάν η Ευρώπη είναι διατεθειμένη να «πληρώσει» τρεις φορές το χρέος της αποχωρούσας Ελλάδας; Οπότε, μάλλον το δίλημμα είναι εκβιασμός, ωμός και θρασύτατος, από πολιτικούς που δεν έμαθαν να ενεργούν διαφορετικά στην πωλητική τους σταδιοδρομία…
Με απλά λόγια, είναι συμφερότερο για τους Ευρωπαίους να πληρώσουν ολόκληρο το χρέος της Ελλάδας και να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες ανάπτυξης μέσω ειδικών επενδύσεων (με προϋπόθεση να υπάρχει έντιμο πολιτικό προσωπικό στην Αθήνα), παρά να δημιουργήσουν συνθήκες εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, οι οποίες θα είναι πολύ-επίπεδα καταστροφικές για τους ίδιους.
Εντός ή εκτός της Ευρώπης;
Και αυτό το δίλημμα είναι όχι μόνο άκομψο και άτοπο, αλλά και ψευδές, αφού οι ίδιοι πολιτικοί που επιμένουν να παραμείνουμε στην Ευρώπη, έχουν ήδη αποδεχθεί και υπογράψει την μεταβολή και υποβιβασμό της οικονομίας και της κοινωνίας σε επίπεδα… Βουλγαρίας!!! Πώς, λοιπόν, θα μας εκβιάσουν – φοβερίσουν πως θα γίνουμε Βουλγαρία, όταν έχει ξεκινήσει ήδη η διαδικασία Βουλγαροποίησης της οικονομίας και της Ελληνικής κοινωνίας; Δυστυχώς, δεν πρόκειται για παρανόηση των Ελλήνων πολιτικών του τι ακριβώς είναι Ευρώπη και του τι προσφέρει στους πολίτες της, αλλά πρόκειται για μία εξόφθαλμη απόπειρα ενός ψευδέστατου εκβιαστικού διλήμματος. Φυσικά οι Έλληνες θέλουν να παραμείνουν στην Ευρώπη, αλλά στην Ευρώπη της ευημερίας, στην Ευρώπη της ισονομίας, στην Ευρώπη που σέβεται τους πολίτες της και που τους παρέχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής. Αλλά, αυτή η Ευρώπη δεν συνάδει με την Ευρώπη του σήμερα, που τιμωρεί λαούς επειδή έπεσαν θύματα εξαπάτησης από τους πολιτικούς, που επιτρέπει τον εξανδραποδισμό ανθρώπων στο όνομα χρεών που δεν έχουν ερευνηθεί, που καταστρέφει γενιές προκειμένου να ικανοποιήσει τους οικονομικούς δείκτες και να διασώσει τράπεζες…
Επειδή, όμως, λέγονται πάρα πολλά για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, είναι πάρα πολλοί οι «ειδήμονες» και τα ΜΜΕ που αναφέρονται σε μία εκτός ευρωζώνης πορεία της Ελλάδας, εμείς αναρωτιόμαστε αν υπάρχει κάποιο άρθρο, κάποια πρόβλεψη -στην Συνθήκη Δημιουργίας της Ευρωζώνης- που να αναφέρεται σε κάτι σχετικό. Η απάντηση είναι πως… όχι, καμία πρόβλεψη αποχώρησης ή εξαναγκασμού σε έξοδο ενός κράτους μέλους της ευρωζώνης δεν έχει γίνει στο Ιδρυτικό Καταστατικό της Ε.Ε., ούτε αργότερα προστέθηκε κάποιο άρθρο που να αναφέρεται σε οικειοθελή ή μη αποχώρηση χώρας μέλους από την Ευρωζώνη.
Είναι, λοιπόν, ψευδέστατο το επιχείρημα ή το δίλημμα εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και φυσιολογικά θα έπρεπε να έχει παρέμβει -τόσο η Ελληνική όσο και η Ευρωπαϊκή- Δικαιοσύνη, τιμωρώντας παραδειγματικά όλους εκείνους που για άγνωστους λόγους εργάζονται προς την κατεύθυνση εξαπάτησης, χειραγώγησης και τρομοκράτησης του Ελληνικού λαού, παραποιώντας την καταστατική ιδρυτική πράξη της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.
Ποιό είναι το πραγματικό δίλημμα των εκλογών;
Όμως, το ουσιαστικό δίλημμα, το οποίο τίθεται στους Έλληνες πολίτες, είναι αν θα μπορέσει να δημιουργηθεί μία κυβέρνηση η οποία θα χειριστεί τα τρέχοντα θέματα με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο τα εθνικά συμφέροντα και τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να εστιάσουμε, συνυπολογίζοντας όλα τα υπάρχοντα –σωρευμένα- προβλήματα που μαστίζουν την Ελληνική οικονομία και την Ελληνική κοινωνία.
Επειδή το πρόβλημα της χώρας είναι κυρίως πολιτικό και δευτερευόντως οικονομικό, επειδή η χρονική συγκυρία με τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου δημιουργεί επιπλέον πιέσεις σε επίπεδο εθνικών θεμάτων, επειδή όλοι μας αντιλαμβανόμαστε πως είναι πολύ πιθανόν –έως βέβαιο- ότι σύντομα ενδέχεται να βρεθούμε αντιμέτωποι με θέματα μείζονος εθνικής σημασίας με σπουδαιότερο αυτό της γεωγραφικής αρτιότητας της πατρίδας μας, επειδή υπάρχει ήδη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας (σε οικονομικό επίπεδο) η οποία εξαπλώνεται σαν ασθένεια και στην ουσία έχει καθηλώσει ή και εκμηδενίσει την αυτοκυριαρχία και ανεξαρτησία της Ελλάδας, η κάλπη της 17ης Ιουνίου θα είναι ιδιαίτερα απαιτητική και θα περιέχει ένα σαφές και πάρα πολύ δύσκολο (στην εφαρμογή του) δίλημμα:
Για μία Ελλάδα ελεύθερη και ανεξάρτητη ή για μία χώρα που προτιμά να είναι προτεκτοράτο και υποχείριο των εκβιαστών της επειδή φοβάται να αγωνιστεί;
Για την Ελλάδα, λοιπόν, ή για τους τοκογλύφους;
Για τους Έλληνες ή για τους νέο-Έλληνες;
Για την πατρίδα ή για την παρτίδα;
Για να μπορούμε να κοιτάζουμε τα παιδιά μας στα μάτια ή για να αποχωριστούμε τα παιδιά μας για πάντα;
Το δίλημμα λοιπόν είναι σαφές: Για την Ελλάδα και τους Έλληνες ή για την Ευρώπη των τοκογλύφων;
Εμείς θα διαλέξουμε τους ικανούς ή τους ανίκανους. Εμείς θα έχουμε την ευθύνη για όσα θα συμβούν μετά την 17η Ιουνίου. Εμείς έχουμε την υποχρέωση να επαναφέρουμε την δημοκρατία στην χώρα και να την κάνουμε καλύτερη ή να δεχθούμε να γίνουμε αριθμοί στα κέρδη των τοκογλύφων «φίλων», «εταίρων» και «συμμάχων».
Δεν έχουμε περιθώρια «αστοχίας», ούτε οποιουδήποτε πειραματισμού. Θα πρέπει να ζυγίσουμε το θεμιτό με το εφικτό και να σκεφτούμε πως σήμερα κλέβουν από την χώρα τον πλούτο της (έμψυχο και άψυχο) στερώντας της την δυνατότητα να ανακάμψει οποτεδήποτε στο μέλλον. Η αλήθεια είναι πως δεν μας θέλουν ούτε ελεύθερους, ούτε δυνατούς. Και τώρα έχουν την ευκαιρία να το επιτύχουν αυτό. Το μόνο τους εμπόδιο είναι στο εάν εμείς θα συμφωνήσουμε ή θα αντιδράσουμε. Και μόλις αντιδράσουμε θα μας δείξουν τα πραγματικά τους αισθήματα για εμάς και την πατρίδα μας. Τότε θα πέσουν οι μάσκες, τότε θα γίνει ορατός ο σημερινός δυσδιάκριτος (για πολλούς) εχθρός.
Η απάντηση για το αύριο βρίσκεται στην κάλπη της 17ης Ιουνίου (αν φτάσουμε σε αυτήν και δεν συμβούν «τυχαία» γεγονότα που θα την αναβάλουν).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου