Ραγδαίες οι εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της χώρας και όλοι μιλάνε πίσω από κλειστές πόρτες προφασιζόμενοι την διάσωση της χώρας και του λαού. Μάλιστα, μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα ο Βαγγέλης Βενιζέλος, δεν δίστασε να αναφερθεί σε απόπειρες αποφυγής της έσχατης εξαθλίωσης του λαού (ποιος οδήγησε σε αυτήν, φυσικά δεν είπε, αφού θα έπρεπε να ομολογήσει έγκλημα κατά της χώρας, στο οποίο συνήργησε και ο ίδιος).
Κι ενώ η χώρα παραμένει ακυβέρνητη, ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται (και φαίνεται) ως ο κύριος υπεύθυνος (ή εξιλαστήριο θύμα;) για όλα όσα μέλλει να συμβούν (όλοι οι αρχηγοί αναφέρονται σε αυτά, αλλά κανείς δεν τα κατονομάζει…!). Τι συνέβη και φτάσαμε στο σημείο αυτό; Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει να μην κυβερνήσει (μην ξεχνάμε πως του έχουν προσφέρει φαρδιά – πλατιά την συναίνεσή τους σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ…!) και να εφαρμόσει τα όσα προεκλογικά υπόσχονταν πως θα εφαρμόσει; Είναι ηλίθιος ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα όσα έχουν μέχρι στιγμής γίνει, ο Τσίπρας δεν θέλει να κυβερνήσει, επειδή δεν πρέπει κι επειδή δεν μπορεί!!! Μάλιστα, η δήλωσή του πως «ψάχνουν να βρούνε έναν αριστερό Καρατζαφέρη», είναι ενδεικτική για τις προθέσεις του νεαρού προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί όμως δεν πρέπει να κυβερνήσει ο Τσίπρας; Η απάντηση βρίσκεται στα όσα έχουν υπογράψει και δεσμευτεί να εφαρμόσουν οι συγκυβερνώντες Σαμαράς και Βενιζέλος. Τα επερχόμενα πάρα πολύ σκληρά έως απάνθρωπα μέτρα, αποτελούν κομβικό σημείο για την πολιτική (κοινωνική και οικονομική) του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αρνούμενος την συγκυβέρνηση με Βενιζέλο και Σαμαρά ουσιαστικά αρνήθηκε να «καπελωθεί» με μία σειρά μέτρων με τα οποία διαφωνεί οριζοντίως και καθέτως. Αν και στη συνέχεια στρογγύλεψε τις θέσεις του μιλώντας για επαναδιαπραγμάτευση και όχι για ακύρωση του μνημονίου, ο Αλέξης Τσίπρας κατανόησε το μεγάλο παιχνίδι που παίχθηκε από τα κόμματα της εξουσίας εις βάρος της ευρύτερης αριστεράς, στην οποία θέλησαν πολύ πρόθυμα να μεταβιβάσουν τις προσωπικές (και εγκληματικές για την χώρα) τους ευθύνες. Η άρνηση αυτή, όμως, έφερε την κλιμάκωση στις πιέσεις, εμφανίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα κενό πολιτικής και ουσιαστικού περιεχομένου, ανίκανου να συμβάλει στο γενικότερο «καλό».
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει να καταγγείλει μονομερώς το μνημόνιο αλλά σκοπεύει στο να συστήσει επιτροπή εξέτασης του χρέους. Ποιό είναι και πως δημιουργήθηκε με ταυτόχρονη παύση των πληρωμών. Διαδικασία απολύτως νόμιμη και προβλεπόμενη από τον ΟΗΕ. Αν αποκαλυφθεί ότι μέρος του χρέους έγινε με μίζες, εκβιασμούς για αγορά οπλικών συστημάτων κλπ, αυτό θεωρείται επαχθές και διαγράφεται νόμιμα. Δεν θεωρείται άρνηση πληρωμών. Και φυσικά, Σαμαράς και Βενιζέλος ούτε να ακούσουν για αυτό δεν θέλουν. Γιατί μέσα από την συγκεκριμένη διαδικασία θα βγουν τα ονόματα για το ποιοί επαιρναν τις μίζες και βέβαια θα πρέπει και να τιμωρηθούν.
Και, φυσικά, δεν είναι δυνατόν να συγκυβερνήσουν οι κομπιναδόροι με τα θύματα για δήθεν ειδικό σκοπό. Άρα η πρόταση για συγκυβέρνηση ήταν απλώς η πρώτη γεύση για το «κύριο πιάτο» (που έρχεται κατά παραγγελία), δηλαδή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ…
Όμως, ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε και γνωρίζει πως οι πιέσεις αυτές οδηγούν σε «ακυβερνησία» (η οποία και θα του χρεωθεί) έναντι πολύ σημαντικής περιόδου για την χώρα. Γνωρίζει, επίσης, πως θα υπάρξει δεύτερος γύρος εκλογών, στον οποίο (εκτός απροόπτου) θα βρεθεί με πολύ υψηλά ποσοστά και με την ευθύνη να εφαρμόσει αυτά ακριβώς που υποσχέθηκε. Εάν τα εφαρμόσει, θα καταρρεύσει σαν κυβέρνηση μέσα σε 2 μήνες (και μαζί του θα καταρρεύσει γενικά η αριστερά), ενώ εάν αποφασίσει να αμφισβητήσει το μνημόνιο, θα ξεκινήσει ένας κύκλος τεράστιων πιέσεων (οικονομικού και όχι μόνο) περιεχομένου από το εξωτερικό. Αυτό θα καταστήσει σχεδόν αδύνατη οποιαδήποτε εισαγωγή προϊόντων στην χώρα, γεγονός που θα εκτινάξει στα ύψη τις τιμές των αγαθών (και με σχεδόν μηδενική δυνατότητα αντικατάστασής τους) στα ράφια των σούπερ μάρκετς.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο (ως στόχο που προσπάθησε να αποφύγει το ΠΑΣΟΚ για να σώσει την χώρα!!!) αναφέρθηκε και ο κ. Βενιζέλος μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Αυτή ακριβώς η εξέλιξη, θα σημάνει επίσης την κατάρρευση, για πολλές δεκαετίες, τόσο του ίδιου του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ευρύτερης αριστεράς (ο στόχος του συστήματος είναι η αριστερά, αφού με αυτήν (και όχι μόνο) μπορεί να τα "βρει" καλύτερα ο Πούτιν και η ανερχόμενη Ρωσία, η οποία θέλει να διαδραματίσει κάποιον ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο).
Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πως δεν πρέπει να κυβερνήσει, αφού παίζει με «σημαδεμένη τράπουλα σε στημένο τραπέζι», απέναντι σε αδίστακτους και απολύτως ένοχους πολιτικούς, οι οποίοι με τις υπογραφές τους έφεραν την χώρα στο απόλυτο (φαινομενικά) αδιέξοδο. Γνωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ πως είτε συγκυβερνήσει, είτε κυβερνήσει, θα χρεωθεί όλα εκείνα που οι προηγούμενοι πολιτικοί και πολιτικές «εξασφάλισαν» δια υπογραφών εις βάρος της Ελλάδας. Ίσως, μάλιστα, οι δηλώσεις Στρατούλη να ήταν σκόπιμες, προκειμένου να υπάρξει κάποιο «ξεφούσκωμα», αφού η εφαρμογή της πολιτικής φάνηκε πως είναι πολύ δυσκολότερη από την θεωρητική προσέγγιση της κατάστασης της χώρας (το «στρογγύλεμα» των απόψεων του ΣΥΡΙΖΑ, περί «επαναδιαπραγμάτευσης», αποδεικνύει πως τελικά, αποφασίστηκε μία μικρή υποχώρηση, προκειμένου να αποφευχθεί η πλήρης έκθεση σε κινδύνους πολύ δύσκολα διαχειρίσιμους, λόγω των διεθνών πιέσεων).
Γιατί δεν μπορεί να κυβερνήσει ο Αλέξης Τσίπρας; Η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ πέραν της οικονομίας, και πέραν της αποφυγής οποιασδήποτε συνενοχής στο έγκλημα, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να κυβερνήσουν, λόγω της μεγάλης τους απόστασης (ηθικής, θεσμικής και προγραμματικής) από θεσμικούς φορείς όπως είναι η Αστυνομία και ο Στρατός. Βέβαια, και το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άμεσης εφαρμογής και δεν μπορεί να στηρίξει επί της ουσίας την αμυντική και εξωτερική πολιτική, με δεδομένες τις πιέσεις (πέρα από το οικονομικό, κυρίως στο εθνικό επίπεδο) που πρόκειται να ασκηθούν σε μία κυβέρνηση Τσίπρα.
Πώς μπορεί να καθοδηγήσει σε ένα θερμό επεισόδιο τον Ελληνικό Στρατό ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν δεν πιστεύει στις θέσεις του και στους λόγους ύπαρξής του;
Πώς μπορεί όμως να ασκήσει εθνική εξωτερική πολιτική, όταν είναι υπέρ του ονόματος «Μακεδονία» για τα Σκόπια;
Πώς μπορεί να αμυνθεί των Ελληνικών δικαιωμάτων ο Αλέξης Τσίπρας, όταν έχει συνεργασθεί εκλογικά (εκλέγοντας ως βουλευτή στην Ξάνθη έναν τουρκόφρονα προωθούμενο από την Άγκυρα) με το τουρκικό προξενείο και τους Γρίζους Λύκους της Θράκης και είναι υπέρ των δικαιωμάτων των «τούρκων» της Ελλάδας;
Βέβαια, είναι και το θέμα της λαθρομετανάστευσης, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει σαφή θέση και ούτε λίγο ούτε πολύ είναι υπέρ της έλευσης στην Ελλάδα του κάθε ανά τον πλανήτη κατατρεγμένου, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τους πολίτες της χώρας, οι οποίοι μειώνουν τις οικονομικές τους απολαβές και λόγω αρνητικού ανταγωνισμού των λαθρομεταναστών, αλλά ταυτόχρονα μειώνουν το βιοτικό τους επίπεδο και λόγω της αύξησης της εγκληματικότητας, της οποίας γίνονται αναπόφευκτα θύματα.
Είναι απολύτως σαφές πως η άσκηση κυβερνητικών καθηκόντων από τον ΣΥΡΙΖΑ μάλλον θα δημιουργήσει πολλά περισσότερα προβλήματα από εκείνα που ίσως μπορέσει να αντιμετωπίσει. Η Ελλάδα δεν μπορεί να βρεθεί με απώλεια εθνικού εδάφους, επειδή τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν αντιμέτωπα με πολιτικές που μέχρι και σήμερα υποστηρίζουν και οι οποίες θέλουν να «μοιράζουν» την Ελληνική γη και όχι να την υπερασπίζονται με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. Βλέπετε, άλλο για τον ΣΥΡΙΖΑ ο ακτιβισμός, οι πορείες και οι διαμαρτυρίες και άλλο η άσκηση διακυβέρνησης, η οποία οδηγεί το κόμμα (ίσως και την χώρα) με απόλυτη βεβαιότητα στο κενό.
Σε αυτό το αδιέξοδο βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στους πρώην συγκυβερνώντες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι γνώριζαν πολύ καλά πως με τις πιέσεις τους για κυβέρνηση Τσίπρα οδηγούν σε ακυβερνησία και σε εκλογές, αλλά στην πραγματικότητα κερδίζουν χρόνο άσκησης πίεσης και "με τον Τσίπρα στο τιμόνι" δεν θα κατηγορηθούν πως εφάρμοσαν με δική τους ευθύνη (ή συνευθύνη) οποιοδήποτε εγκληματικό (και ήδη προαποφασισθέν και προ-υπογεγραμμένο) μέτρο κατά των Ελλήνων πολιτών. Ίσως, μάλιστα, επιδιώκουν και την ψήφιση του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού, ευχόμενοι έτσι, μέσω της ψήφου του Ελληνικού λαού, να «ξεκαθαρίσουν» οριστικά με την ευρύτερη Αριστερά στην Ελλάδα, για τις επόμενες δεκαετίες.
Αυτοί ήταν και οι λόγοι για τους οποίους είχαμε γράψει πως «το πείραμα Τσίπρα ήδη απέτυχε». Από τη στιγμή που μπήκε σε διαδικασία συζητήσεων, ο Αλέξης Τσίπρας είχε ήδη εκτεθεί και μάλλον ανεπανόρθωτα. Επιπλέον, έδινε πολύτιμο χρόνο να οργανωθούν οι συνένοχοι συγκυβερνώντες και άθελά του εξέθετε την σαφή εντολή των πολιτών και την μετέτρεπε σε προϊόν πολιτικής συνδιαλλαγής.
Το «πείραμα» έγινε από τον Ελληνικό λαό και δυστυχώς –σύμφωνα με τις εξελίξεις- απέτυχε (θα μπορούσε σήμερα να δεχθεί να κυβερνήσει, θέτοντας ως όρο την άμεση προφυλάκιση και δήμευση περιουσιών όλων των εμπλεκομένων της εισόδου του ΔΝΤ στην Ελλάδα και μετέπειτα αποφάσεων και υπογραφών που οδήγησαν στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της χώρας). Ίσως, στο επόμενο ραντεβού με την κάλπη, οι Έλληνες θα πρέπει να φανούν εξυπνότεροι, προσανατολιζόμενοι σε ένα περισσότερο ολοκληρωμένο «πολιτικό πακέτο», το οποίο θα δύναται να αντιμετωπίσει ορθολογικά και αποφασιστικά πέρα από τα οικονομικά δεδομένα και τα εθνικά προβλήματα – κινδύνους. Ο κλαυσίγελος των παρελθουσών πολιτικών σχημάτων – κομμάτων (και νυν αποκομμάτων) δεν πρέπει να επαναληφθεί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στόχος των «φίλων», «εταίρων» και «συμμάχων», είναι ο προσφάτως αναγνωρισθείς ως υπαρκτός πλούτος της Ελλάδας, τον οποίο θέλουν και να αποκτήσουν με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο… και αν χρειαστεί και με την «αιμορραγία» της χώρας από κάποιο «γειτονικό μαντρόσκυλο» ή με την μορφή κάποιας «Ελληνικής Άνοιξης» από κάποιο πρόθυμο νεοεισαχθέν εσωτερικό ετοιμοπόλεμο μέτωπο…
ΥΓ: Το δυστύχημα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι πως το «σύστημα» θα τον σπρώξει για να κυβερνήσει. Και θα το κάνει, για να τον καταστρέψει… H προτασσόμενη "αδιαλλαξία" είναι το πρώτο "βήμα"...Κι ενώ η χώρα παραμένει ακυβέρνητη, ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται (και φαίνεται) ως ο κύριος υπεύθυνος (ή εξιλαστήριο θύμα;) για όλα όσα μέλλει να συμβούν (όλοι οι αρχηγοί αναφέρονται σε αυτά, αλλά κανείς δεν τα κατονομάζει…!). Τι συνέβη και φτάσαμε στο σημείο αυτό; Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει να μην κυβερνήσει (μην ξεχνάμε πως του έχουν προσφέρει φαρδιά – πλατιά την συναίνεσή τους σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ…!) και να εφαρμόσει τα όσα προεκλογικά υπόσχονταν πως θα εφαρμόσει; Είναι ηλίθιος ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα όσα έχουν μέχρι στιγμής γίνει, ο Τσίπρας δεν θέλει να κυβερνήσει, επειδή δεν πρέπει κι επειδή δεν μπορεί!!! Μάλιστα, η δήλωσή του πως «ψάχνουν να βρούνε έναν αριστερό Καρατζαφέρη», είναι ενδεικτική για τις προθέσεις του νεαρού προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί όμως δεν πρέπει να κυβερνήσει ο Τσίπρας; Η απάντηση βρίσκεται στα όσα έχουν υπογράψει και δεσμευτεί να εφαρμόσουν οι συγκυβερνώντες Σαμαράς και Βενιζέλος. Τα επερχόμενα πάρα πολύ σκληρά έως απάνθρωπα μέτρα, αποτελούν κομβικό σημείο για την πολιτική (κοινωνική και οικονομική) του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αρνούμενος την συγκυβέρνηση με Βενιζέλο και Σαμαρά ουσιαστικά αρνήθηκε να «καπελωθεί» με μία σειρά μέτρων με τα οποία διαφωνεί οριζοντίως και καθέτως. Αν και στη συνέχεια στρογγύλεψε τις θέσεις του μιλώντας για επαναδιαπραγμάτευση και όχι για ακύρωση του μνημονίου, ο Αλέξης Τσίπρας κατανόησε το μεγάλο παιχνίδι που παίχθηκε από τα κόμματα της εξουσίας εις βάρος της ευρύτερης αριστεράς, στην οποία θέλησαν πολύ πρόθυμα να μεταβιβάσουν τις προσωπικές (και εγκληματικές για την χώρα) τους ευθύνες. Η άρνηση αυτή, όμως, έφερε την κλιμάκωση στις πιέσεις, εμφανίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα κενό πολιτικής και ουσιαστικού περιεχομένου, ανίκανου να συμβάλει στο γενικότερο «καλό».
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει να καταγγείλει μονομερώς το μνημόνιο αλλά σκοπεύει στο να συστήσει επιτροπή εξέτασης του χρέους. Ποιό είναι και πως δημιουργήθηκε με ταυτόχρονη παύση των πληρωμών. Διαδικασία απολύτως νόμιμη και προβλεπόμενη από τον ΟΗΕ. Αν αποκαλυφθεί ότι μέρος του χρέους έγινε με μίζες, εκβιασμούς για αγορά οπλικών συστημάτων κλπ, αυτό θεωρείται επαχθές και διαγράφεται νόμιμα. Δεν θεωρείται άρνηση πληρωμών. Και φυσικά, Σαμαράς και Βενιζέλος ούτε να ακούσουν για αυτό δεν θέλουν. Γιατί μέσα από την συγκεκριμένη διαδικασία θα βγουν τα ονόματα για το ποιοί επαιρναν τις μίζες και βέβαια θα πρέπει και να τιμωρηθούν.
Και, φυσικά, δεν είναι δυνατόν να συγκυβερνήσουν οι κομπιναδόροι με τα θύματα για δήθεν ειδικό σκοπό. Άρα η πρόταση για συγκυβέρνηση ήταν απλώς η πρώτη γεύση για το «κύριο πιάτο» (που έρχεται κατά παραγγελία), δηλαδή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ…
Όμως, ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε και γνωρίζει πως οι πιέσεις αυτές οδηγούν σε «ακυβερνησία» (η οποία και θα του χρεωθεί) έναντι πολύ σημαντικής περιόδου για την χώρα. Γνωρίζει, επίσης, πως θα υπάρξει δεύτερος γύρος εκλογών, στον οποίο (εκτός απροόπτου) θα βρεθεί με πολύ υψηλά ποσοστά και με την ευθύνη να εφαρμόσει αυτά ακριβώς που υποσχέθηκε. Εάν τα εφαρμόσει, θα καταρρεύσει σαν κυβέρνηση μέσα σε 2 μήνες (και μαζί του θα καταρρεύσει γενικά η αριστερά), ενώ εάν αποφασίσει να αμφισβητήσει το μνημόνιο, θα ξεκινήσει ένας κύκλος τεράστιων πιέσεων (οικονομικού και όχι μόνο) περιεχομένου από το εξωτερικό. Αυτό θα καταστήσει σχεδόν αδύνατη οποιαδήποτε εισαγωγή προϊόντων στην χώρα, γεγονός που θα εκτινάξει στα ύψη τις τιμές των αγαθών (και με σχεδόν μηδενική δυνατότητα αντικατάστασής τους) στα ράφια των σούπερ μάρκετς.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο (ως στόχο που προσπάθησε να αποφύγει το ΠΑΣΟΚ για να σώσει την χώρα!!!) αναφέρθηκε και ο κ. Βενιζέλος μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Αυτή ακριβώς η εξέλιξη, θα σημάνει επίσης την κατάρρευση, για πολλές δεκαετίες, τόσο του ίδιου του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ευρύτερης αριστεράς (ο στόχος του συστήματος είναι η αριστερά, αφού με αυτήν (και όχι μόνο) μπορεί να τα "βρει" καλύτερα ο Πούτιν και η ανερχόμενη Ρωσία, η οποία θέλει να διαδραματίσει κάποιον ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο).
Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πως δεν πρέπει να κυβερνήσει, αφού παίζει με «σημαδεμένη τράπουλα σε στημένο τραπέζι», απέναντι σε αδίστακτους και απολύτως ένοχους πολιτικούς, οι οποίοι με τις υπογραφές τους έφεραν την χώρα στο απόλυτο (φαινομενικά) αδιέξοδο. Γνωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ πως είτε συγκυβερνήσει, είτε κυβερνήσει, θα χρεωθεί όλα εκείνα που οι προηγούμενοι πολιτικοί και πολιτικές «εξασφάλισαν» δια υπογραφών εις βάρος της Ελλάδας. Ίσως, μάλιστα, οι δηλώσεις Στρατούλη να ήταν σκόπιμες, προκειμένου να υπάρξει κάποιο «ξεφούσκωμα», αφού η εφαρμογή της πολιτικής φάνηκε πως είναι πολύ δυσκολότερη από την θεωρητική προσέγγιση της κατάστασης της χώρας (το «στρογγύλεμα» των απόψεων του ΣΥΡΙΖΑ, περί «επαναδιαπραγμάτευσης», αποδεικνύει πως τελικά, αποφασίστηκε μία μικρή υποχώρηση, προκειμένου να αποφευχθεί η πλήρης έκθεση σε κινδύνους πολύ δύσκολα διαχειρίσιμους, λόγω των διεθνών πιέσεων).
Γιατί δεν μπορεί να κυβερνήσει ο Αλέξης Τσίπρας; Η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ πέραν της οικονομίας, και πέραν της αποφυγής οποιασδήποτε συνενοχής στο έγκλημα, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να κυβερνήσουν, λόγω της μεγάλης τους απόστασης (ηθικής, θεσμικής και προγραμματικής) από θεσμικούς φορείς όπως είναι η Αστυνομία και ο Στρατός. Βέβαια, και το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άμεσης εφαρμογής και δεν μπορεί να στηρίξει επί της ουσίας την αμυντική και εξωτερική πολιτική, με δεδομένες τις πιέσεις (πέρα από το οικονομικό, κυρίως στο εθνικό επίπεδο) που πρόκειται να ασκηθούν σε μία κυβέρνηση Τσίπρα.
Πώς μπορεί να καθοδηγήσει σε ένα θερμό επεισόδιο τον Ελληνικό Στρατό ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν δεν πιστεύει στις θέσεις του και στους λόγους ύπαρξής του;
Πώς μπορεί όμως να ασκήσει εθνική εξωτερική πολιτική, όταν είναι υπέρ του ονόματος «Μακεδονία» για τα Σκόπια;
Πώς μπορεί να αμυνθεί των Ελληνικών δικαιωμάτων ο Αλέξης Τσίπρας, όταν έχει συνεργασθεί εκλογικά (εκλέγοντας ως βουλευτή στην Ξάνθη έναν τουρκόφρονα προωθούμενο από την Άγκυρα) με το τουρκικό προξενείο και τους Γρίζους Λύκους της Θράκης και είναι υπέρ των δικαιωμάτων των «τούρκων» της Ελλάδας;
Βέβαια, είναι και το θέμα της λαθρομετανάστευσης, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει σαφή θέση και ούτε λίγο ούτε πολύ είναι υπέρ της έλευσης στην Ελλάδα του κάθε ανά τον πλανήτη κατατρεγμένου, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τους πολίτες της χώρας, οι οποίοι μειώνουν τις οικονομικές τους απολαβές και λόγω αρνητικού ανταγωνισμού των λαθρομεταναστών, αλλά ταυτόχρονα μειώνουν το βιοτικό τους επίπεδο και λόγω της αύξησης της εγκληματικότητας, της οποίας γίνονται αναπόφευκτα θύματα.
Είναι απολύτως σαφές πως η άσκηση κυβερνητικών καθηκόντων από τον ΣΥΡΙΖΑ μάλλον θα δημιουργήσει πολλά περισσότερα προβλήματα από εκείνα που ίσως μπορέσει να αντιμετωπίσει. Η Ελλάδα δεν μπορεί να βρεθεί με απώλεια εθνικού εδάφους, επειδή τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν αντιμέτωπα με πολιτικές που μέχρι και σήμερα υποστηρίζουν και οι οποίες θέλουν να «μοιράζουν» την Ελληνική γη και όχι να την υπερασπίζονται με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. Βλέπετε, άλλο για τον ΣΥΡΙΖΑ ο ακτιβισμός, οι πορείες και οι διαμαρτυρίες και άλλο η άσκηση διακυβέρνησης, η οποία οδηγεί το κόμμα (ίσως και την χώρα) με απόλυτη βεβαιότητα στο κενό.
Σε αυτό το αδιέξοδο βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στους πρώην συγκυβερνώντες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι γνώριζαν πολύ καλά πως με τις πιέσεις τους για κυβέρνηση Τσίπρα οδηγούν σε ακυβερνησία και σε εκλογές, αλλά στην πραγματικότητα κερδίζουν χρόνο άσκησης πίεσης και "με τον Τσίπρα στο τιμόνι" δεν θα κατηγορηθούν πως εφάρμοσαν με δική τους ευθύνη (ή συνευθύνη) οποιοδήποτε εγκληματικό (και ήδη προαποφασισθέν και προ-υπογεγραμμένο) μέτρο κατά των Ελλήνων πολιτών. Ίσως, μάλιστα, επιδιώκουν και την ψήφιση του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού, ευχόμενοι έτσι, μέσω της ψήφου του Ελληνικού λαού, να «ξεκαθαρίσουν» οριστικά με την ευρύτερη Αριστερά στην Ελλάδα, για τις επόμενες δεκαετίες.
Αυτοί ήταν και οι λόγοι για τους οποίους είχαμε γράψει πως «το πείραμα Τσίπρα ήδη απέτυχε». Από τη στιγμή που μπήκε σε διαδικασία συζητήσεων, ο Αλέξης Τσίπρας είχε ήδη εκτεθεί και μάλλον ανεπανόρθωτα. Επιπλέον, έδινε πολύτιμο χρόνο να οργανωθούν οι συνένοχοι συγκυβερνώντες και άθελά του εξέθετε την σαφή εντολή των πολιτών και την μετέτρεπε σε προϊόν πολιτικής συνδιαλλαγής.
Το «πείραμα» έγινε από τον Ελληνικό λαό και δυστυχώς –σύμφωνα με τις εξελίξεις- απέτυχε (θα μπορούσε σήμερα να δεχθεί να κυβερνήσει, θέτοντας ως όρο την άμεση προφυλάκιση και δήμευση περιουσιών όλων των εμπλεκομένων της εισόδου του ΔΝΤ στην Ελλάδα και μετέπειτα αποφάσεων και υπογραφών που οδήγησαν στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της χώρας). Ίσως, στο επόμενο ραντεβού με την κάλπη, οι Έλληνες θα πρέπει να φανούν εξυπνότεροι, προσανατολιζόμενοι σε ένα περισσότερο ολοκληρωμένο «πολιτικό πακέτο», το οποίο θα δύναται να αντιμετωπίσει ορθολογικά και αποφασιστικά πέρα από τα οικονομικά δεδομένα και τα εθνικά προβλήματα – κινδύνους. Ο κλαυσίγελος των παρελθουσών πολιτικών σχημάτων – κομμάτων (και νυν αποκομμάτων) δεν πρέπει να επαναληφθεί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στόχος των «φίλων», «εταίρων» και «συμμάχων», είναι ο προσφάτως αναγνωρισθείς ως υπαρκτός πλούτος της Ελλάδας, τον οποίο θέλουν και να αποκτήσουν με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο… και αν χρειαστεί και με την «αιμορραγία» της χώρας από κάποιο «γειτονικό μαντρόσκυλο» ή με την μορφή κάποιας «Ελληνικής Άνοιξης» από κάποιο πρόθυμο νεοεισαχθέν εσωτερικό ετοιμοπόλεμο μέτωπο…
Καλό θα είναι να θυμόμαστε πως το σύστημα γνωρίζει πολύ καλά πως όσο θα καθυβρίζει τον Τσίπρα, τόσο θα τον ενισχύει στην κάλπη. Εκτός και αν όλοι εμείς, αποφασίσουμε να ξαφνιάσουμε το "σύστημα" με μία άλλη επιλογή... αν και θα προσπαθήσουν να "κάψουν" (με την βοήθεια των παπαγάλων και άλλων πτηνών) οποιαδήποτε -προς όφελος των πολιτών- επιλογή υπάρχει ή θα τολμήσει να υπάρξει... Δεν πρόκειται να αφήσουν τίποτε στην τύχη, αφού παίζουν τα κεφάλια τους και το γνωρίζουν πολύ καλά...
Τέλος, να σημειώσουμε πως οι "υπηρεσιακές κυβερνήσεις" (που μόνο στην υπηρεσία του Συντάγματος δεν είναι) κάνουν καλά τη δουλειά τ0υς και ξεπουλάνε μαρίνες, λιμάνια, εταιρείες ύδρευσης, αλλά και μοιράζουν λεφτά στις τράπεζες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου