Βγήκε ύδωρ στους ίδιους

 

Δε μου το βγάζετε από το μυαλό ότι η επόμενη μεγάλη κοινωνική αναταραχή θα έχει να κάνει με τις πολιτικές γης και την εκφρασμένη βούληση των αρμοδίων να βάλουν… χέρι στις μεγάλες ιδιοκτησίες αγροτικής γης που δεν ανήκει σε αγρότες αλλά σε αστούς ή τέλος πάντων, σε έχοντες σχέση με αστικά επαγγέλματα!

«Κατ’ αρχήν θέλω να ξεκαθαρίσω ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να μην ανοίξει σε καμιά περίπτωση ζήτημα φορολογίας της γης των αγροτών σε κανένα θέμα που έχει σχέση με τη φορολογική πολιτική και ενόψει του νέου φορολογικού νομοσχεδίου», τόνιζε στις αρχές της εβδομάδας από το βήμα της βουλής ο Κώστας Σκανδαλίδης.

Διαβάζοντας προσεκτικά τη δήλωση, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο υπουργός αφήνει διάπλατα ανοικτό το ενδεχόμενο της επιβολής φορολογίας στην αγροτική γη που δεν ανήκει σε αγρότες αλλά συνιστά ιδιοκτησία ανθρώπων που δεν έχουν καμιά σχέση με το αγροτικό επάγγελμα, γη δηλαδή που ανήκει σε γιατρούς, δικηγόρους, συμβολαιογράφους κ.λ.π.

Εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω ποιο δίκαιο είναι αυτό που γράφει ότι επειδή σου έλαχε ο κλήρος να κληρονομήσεις μια μεγάλη έκταση, η οποία έχει αξιόλογη εμπορική αξία, σου εξασφαλίζει κάθε χρόνο ένα σημαντικό ενοίκιο, αλλά επειδή είναι αγροτική και επειδή οι αγρότες πρέπει να διευκολυνθούν στο επάγγελμά τους, εσύ, που δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτό το επάγγελμα δεν φορολογείσαι, ούτε για την εμπορική της αξία ούτε για το ενοίκιο που εισπράττεις;

Κάτι μου λέει πως αυτή τη φορά ο φάκελος «αγροτική γη» έχει ανοίξει για τα καλά και φυσικά όχι με πρωτοβουλία των αστικών κομμάτων και των εκφραστών τους στο Κοινοβούλιο αλλά με ευθύνη της τρόικας από τη μια που βλέπει και δικαίως στο θέμα αυτό μια κατάφωρη φορολογική αδικία αλλά και ένα έλλειμμα ανταγωνιστικότητας στον τομέα της αγροτικής παραγωγής και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που έστω και καθυστερημένα ανακάλυψε επιτέλους τους… αγρότες του καναπέ, δηλαδή όλους εκείνους που εκτός από κάτοχοι αγροτικών εκτάσεων δηλώνουν χωρίς να είναι πραγματικά και καλλιεργητές, εξασφαλίζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τεράστια ποσά κοινοτικών ενισχύσεων.

Ακόμα δεν είδαμε τίποτα, σίγουρα η υπόθεση έχει πολύ δρόμο, όμως αν πραγματικά υπάρχει βούληση να οικοδομηθεί ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο σ’ αυτή τη χώρα, τότε από κάπου η ιστορία πρέπει να αρχίσει!
Οι επαγγελματίες του αγροτικού χώρου θα πρέπει να έχουν ουσιαστικά κίνητρα για την απόκτηση ιδιόκτητης γης που θα ενισχύσουν την θέση των αγροτικών τους εκμεταλλεύσεων, ενώ αντίθετα, οι μη έχοντες σχέση με το αγροτικό επάγγελμα, καλό είναι, να έχουν λόγους να μεταβιβάσουν  -με το αζημίωτο βέβαια- την ιδιοκτησία τους επί παραγωγικών εκτάσεων σε γνήσιους επαγγελματίες του αγροτικού χώρου.

Έτσι επιτυγχάνεται η ανάπτυξη, έτσι αποκαθίσταται η δικαιοσύνη, έτσι τα πράγματα προχωρούν με βάση την εξέλιξη της κοινωνίας και χωρίς οι μεν να απολαμβάνουν τα καλά και της πόλης και του χωριού και οι άλλοι να… βασανίζονται, μια ζωή στη λάσπη!

Βέβαια αυτά, είναι δύσκολα πράγματα! Ποια κόμματα να στηρίξουν αυτές τις επιλογές, ποιοι υπουργοί να συντάξουν τέτοια νομοσχέδια και ποιοι βουλευτές να τα ψηφίσουν! Εδώ είχαν μάθει όλοι, μια ζωή στα εύκολα! Να ‘ρχονται τα λεφτά από τις Βρυξέλλες με τη σέσουλα κι αυτοί να μοιράζουν κακήν κακώς στους ίδιους και στους ίδιους! Έλεος κύριοι!